Ongezonde liefdesrelaties– Een gepassioneerde relatie heeft wederzijds respect nodig om blijvend te kunnen zijn.
Ik heb de laatste tijd een paar interessante opmerkingen en e-mails van lezers gekregen met vragen over een probleem van hoogsensitieve mensen en dat is dat zij keer op keer blijken te belanden in onevenwichtige , ongezonde liefdesrelaties . Waarom voelen negatieve, voor hen ongezonde, mensen zich aangetrokken tot HSP’s? En waarom voelen HSP’s zich tot hen aangetrokken? En nog belangrijker: wat kunnen we doen om de liefdevolle, gezonde relaties te vinden, die we wensen, nodig hebben en verdienen?
In een eerdere stuk dat ik schreef besprak ik al waarom de verkeerde mensen vaak vallen op HSP’s. Hoogsensitieve mensen zijn warm, zachtaardig, betrokken, begripvol en zorgzaam. Naast dat we sterk intuïtief zijn en heel goed kunnen luisteren, zijn we er oprecht in geïnteresseerd om mensen te helpen met hun persoonlijke problemen. We zijn ons vaak niet bewust van ons inlevingsvermogen of hoe open we overkomen op anderen. Voor HSP’s is dit hun natuurlijke staat. En heel wat mensen voelen zich aangetrokken tot onze zorgzame natuur.
Maar voor veel mensen, vooral zij die te kampen hebben met problemen op het gebied van hun eigenwaarde, of met onvervulde behoeftes of psychische problemen, is het voor het eerst dat ze in aanraking komen met zo’n meelevende warmte en betrokkenheid bij hun gevoelens. Ze zullen alles doen om dat te behouden, of dat nou moet betekenen dat ze hun eigen zwakheden moeten proberen te verstoppen achter een show van zelfvertrouwen of dat ze de HSP smeken hun niet te verlaten.
Sommige HSP’s teren op de intensiteit van zulke relaties. Sensitieve mensen zijn, naast zachtaardig en vaak een beetje stil, ook zeer expressief, emotioneel en gepassioneerd, dus er is vaak sprake van een enorme vonk die overslaat, om niet te zeggen een vreugdevuur van aantrekkingskracht en energie, in hun relaties met mensen die emotioneel in de knoop zitten. Het kan dan makkelijk gebeuren dat deze energie geïnterpreteerd wordt als zijnde een ziels-verbinding, bestemming of liefde. In werkelijkheid is zo’n liefde op het eerste gezicht of zo’n onstuimige romance vaak een teken dat de relatie ten slotte in rook op zal gaan. 
Als je iemand ontmoet met een creatieve geest kan dat ook enorm aantrekkelijk zijn. Gevoelige mensen zijn zelf creatief en ze kunnen niet anders dan zich aangetrokken voelen tot mensen die dat ook zijn. Ongelukkig genoeg zijn mensen die labieler zijn vaak ook heftig, gepassioneerd, emotioneel en creatief. We kunnen deze gevoelige, creatieve kant makkelijk herkennen en er door worden aangetrokken, terwijl hun problematische kant niet zo zichtbaar is en pas later duidelijk wordt.
Hoogsensitieve mensen zijn van nature zorgzaam en hebben een sterke, gedreven wens om het persoonlijke groeiproces van anderen te steunen. We zijn de raadgevers van deze wereld en we vinden veel persoonlijke voldoening in het helpen en aanmoedigen van anderen. HSP’s kunnen vaak de diepere gevoelens van anderen aanvoelen; ze zien niet alleen wat aan de buitenkant zichtbaar is, maar ook de onderliggende emoties. Omdat hij weet dat deze dieper liggende gevoelens en overtuigingen pijnlijk zijn, neigt een HSP ertoe hier meelevend op te reageren en te proberen deze persoon te helpen. Bovendien is het bewustworden van deze gevoelens een sterke en lonende ervaring voor zowel de HSP als de ander, die vaak het gevoel zal hebben niet alleen gehoord en gezien te zijn, maar ook eindelijk eens erkend.
Hoogsensitieve mensen zijn zo afgestemd op de wereld en de mensen om hen heen, dat ze geneigd zijn de gevoelens van anderen eerder te voelen dan die van henzelf. De meeste mensen houden een afscheiding tussen hunzelf en de wereld in stand en verbergen al hun kwetsbaarheid daarachter. Maar bij HSP’s zit hun gevoeligheid aan de buitenkant alsof ze binnenstebuiten zijn gekeerd, en is hun zachte kant zo voor de wereld zichtbaar en neemt elke nuance in zich op. Dit kan er de oorzaak van zijn dat HSP’s zich overweldigd voelen, en vooral, dat ze zo verwikkeld raken in wat er buiten hen te ervaren valt, met name de gevoelens van anderen, dat ze het contact verliezen met hun eigen behoeftes en deze negeren.
Hoewel het kan voelen alsof je tegen je eigen instincten in gaat als je ongezonde liefdesrelaties met mensen die hulp nodig hebben los laat, moeten HSP’s eraan denken dat hun eigen behoeftes net zo belangrijk zijn als die van anderen. Gevoelige mensen moeten een evenwicht zien te vinden tussen anderen helpen en zichzelf helpen, zodat we de voldoening kunnen beleven van het steunen van anderen, terwijl we ook voor onszelf zorgen. Dat betekent het trekken en helder duidelijk maken van je grenzen naar anderen toe, waarmee je aangeeft dat je voor jou ongezond gedrag niet tolereert. 
HSP’s hebben relaties nodig die hun ondersteunen en voeden zodat ze kunnen gedijen. En hoewel het opwindend en spannend kan zijn met iemand die hulp nodig heeft, zal het uiteindelijk uitputtend, zo niet slopend, zijn. Grenzen stellen en duidelijk maken wat je nodig hebt, zal niet alleen het aantal mensen met problemen die bij je aan te kloppen doen afnemen, maar ook weer mensen aantrekken die ook voor jou genoeg ruimte over hebben. En dat is waar echte passie, wederzijdse stimulans en echte liefde uit voort kan komen.
Anderen lezen ook:
HSP:Hoe doorbreek je de cyclus van onzekere relaties?
HSP-ers, keuzes maken en “chaotische” mensen in ons leven
Hoog sensitieve personen in de liefde-Elaine N Aaron
Hooggevoelig en met hart en ziel liefhebben
Je omschrijft precies mijn relatie en daarnaast liefdevol geschreven. Ja zo zit dat! Hem aanspreken op zijn ongepast gedrag wordt niet gehoord. Ook niet door zijn vrienden. Zij vinden dat normaal. Ik dacht allereerst ben ik nu gek, heb ik te hoge verwachtingen, ben ik te streng. Totdat ik me weer realiseerde dat ik hoog gevoelig ben en dikwijls vergeet dat anderen dat niet zijn. Het zijn twee verschillende werelden en je kunt het niemand kwalijk nemen. In plaats van woede voelde ik veel verdriet en ook vergeving.
Van het eerste tot het laatste woord een en al herkenning. Ik kom net uit een relatie van anderhalfjaar met een ADHD'er.
De ADHD'er in kwestie worstelt al jaren enorm met haarzelf, veel mensen in onze omgeving zeiden dat we perfect waren voor elkaar. Ik kon haar zo goed rustig krijgen, ze kon altijd op mij terugvallen als het een chaos in haar hoofd was. Altijd stond ik voor haar klaar, en als ze een woede-aanval had prikte ik er doorheen en bleef ik lief, ik was de eerste in haar leven waarbij ze het gevoel had dat ze begrepen werd. Ze voelde zich veilig bij mij. Dit creëerde een enorm diep gevoel van verbondenheid.
Achteraf gezien heb ik in die anderhalf jaar alles van mezelf gegeven, en ben ik mezelf compleet uit het oog verloren. Er was geen diepgaande communicatie, we spraken amper over onze relatie, en ik heb anderhalf jaar lang op mijn tenen gelopen omdat ze door haar complete gebrek aan empathie totaal niet begreep hoe ik dingen oploste. Omdat ik ruzie uit de weg ging heb ik mezelf compleet weggecijferd. Tegen het einde van de relatie kreeg ik burn-out klachten en heb ik het met enorm veel pijn en moeite uitgemaakt. Met alle paniek tot gevolg, zij is haar stabiele basis kwijt en moet het weer zelf gaan doen.
Na een aantal gesprekken met een psycholoog en het lezen van wat boeken erachter gekomen dat ik een HSP ben. Aan de ene kant ben ik blij met deze 'diagnose', aan de andere kant vind ik ook dat er enorm veel valkuilen zijn. Blijkbaar heb ik nu een labeltje gekregen, en moet ik bepaalde eigenschappen van mezelf gaan accepteren omdat ze nu eenmaal niet te veranderen zijn. Maar aan welke eigenschappen kan ik dan nog wél werken? Daarnaast is er een enorme tweestrijd gaande in mijn hoofd. Wist ik dit maar vóór onze relatie, dan had het zo mooi kunnen zijn. Maar aan de andere kant weet ik zeker dat ik dit niet had ontdekt als ik deze heftige relatie niet had gehad. En daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.
Heel herkenbaar. Ik heb ook al 4jaar een relatie met een adhd-er. Maar het slurpt mijn energie. Er is niks meer van mij over. En ik weet niet meer hoe ik er uit moet komen. Ik ben ook bang als ik het uitmaak,dat zen wereld weer in elkaar zakt. Maar ik ben op
Hoi Natasja, nu een stuk later maar hoe is het nu met je? Ik heb een relatie met lieve vriend met depressies en ook op. Zelfs aan kalmeringstabletten vanwege burn out klachten. Tips?
Mooi en helder artikel!
Het een naam geven van iets wat ik eigelijk gewoon
Zelf gevoeligheid noemde was voor mij bijzonder.
Nou noem ik mijzelf liever een huis. Tuin. En keuken h s p ‘er.
Want ik ga er liever op een normale manier mee om.
Het is per slot geen ziekte.
Ik las al die ervariningen van andere mensen en dacht
Eigelijk maar een ding.
Namelijk waarom zijn die mensen zo ver gegaan in een relatie
Je merk toch al gauw dat je niet begrepen wordt.
Dan kan je wel jaren door sukkelen. Of na twee maanden de stekker
Er uit trekken.
Je heb toch zeker een soort proef periode.
Als je niet begrepen wordt. En je stoot je neus of
Wordt verdrietig van de persoon. Ook al is er veel
Liefde in het spel. Moet je toch om jezelf denken. Denk.
Zeker als h s p is de keuze voor een begripvolle
Partner belangrijk.
Al vindt ik dat niet alles om jou zelf moet draaien.
De keuze is aan jou.
Ik heb zelf ook mijn lessen moeten leren.
Maar probeer er zo gewoon als mogelijk mee om te gaan.
Ik heb vele mensen geholpen met hun problemen.
Tot dat ik dacht. Stop: het is genoeg. Ik ga eerst werken
Aan mijzelf.
Men hielp mij toch ook niet. Dat was de ommekeer.
Geen prinsesje . Gewoon Jannie die probeert om
Alles een plekje te geven.
Ik ben blij dat ik weet wie ik ben. En waar ik sta.
Ik wil gewoon sterk zijn. De juiste mensen steunen.
Die gene die ook om mij geven om wie ik ben.
Geen tranen meer. Gooi weg die zakdoek.
Mooi, gewoon Jannie. Ik doe dat ook zo.
Jeetje wat een herkenbaarheid in al deze verhalen mbt HPS, nu begin ik helderheid te krijgen waarom ik elke keer in dezelfde situatie terecht kwam, ik hoef niet langer meer te denken LIGT HET AAN MIJ. Ik vind jouw verhaal jannie erg herkenbaar voor mijzelf, ben nu bezig om te proberen daar een andere draai aan te geven, wat niet eenvoudig is.Maar ben zeker op de goede weg het gaat niet snel, maar we gaan er uiteindelijk wel komen. Wel fijn om nu te lezen dat ik niet aan mijzelf meer hoef te twijfelen.
Ben HSP-er!! Zit nu 11 jaar in een degelijke man-man relatie en voel al bijna net zo lang dat mijn eigenschappen min of meer worden gebruikt om zijn onzekerheden te verlichten. Daarbij erger ik me te vaak aan het feit dat hij zich naar de buitenwereld zeer amicaal voordoet en bijna letterlijk met een big smile leeft. Toch zou ik het liefst de relatie om verschillende redenen willen continueren, omdat ik er ook wat voor terug krijg, ware het niet dat het me veel moeite kost omdat ik naast, of wellicht mede door, HSP ook hypochondrisch ben. Dat laatste neemt soms verschrikkelijke vormen aan en maakt me levensmoe.
Contact met hsp-ers lijkt me verlichting te kunnen bieden. Kan iemand me daarbij verder helpen? Bestaan er praatgroepen o.i.d. of mailcontacten?.
Groet,
Martin
uit het diepst van men hart bedankt voor dit artikkel.
ben hspvrouw van 47 en verschillende problematische relatie s achter de rug waar er één nog van is.
Al jaren in therapie maar nu door het artikel Compassie voor jezelf hier Gepubliceerd: september 2nd, 2013 door Conny Janse
is er een groot helingsproces begonnen. Ik ben zo grenzeloos in relatie dat ik mezelf niet meer voel… alleen de ander daar heb ik zorg voor!..met alle gevolgen van dien…!
Ik leer nu stap voor stap mezelf te helen van het verwaarlozende gevoel van in de kindertijd waar ik instinctief mij af schermde van alle pijn door het “niet meer voelen van mezelf”…
wanneer mijn partner me beliegt en bedriegt wil mijn ziel het niet voelen maar als mijn partner zegt dat hij niet zonder mij kan omdat ik hem “heel” dan is dat genoeg om mezelf weer helemaal op te offeren gewoon omdat ik geloof in die zielverbinding waar u het over hebt.
Is het niet mogelijk om een groep aan te maken voor ons slachtoffers van onszelf want het gevoel dat ik nu heb om niet alleen met dit probleem te worstelen geeft me moed om er op door te gaan tot genezing van de gekwetste HSP-er.
nogmaals bedankt
groetjes
@greetje, Zie mijn eerdere reactie. Ik heb zelf een opleiding gedaan , speciaal voor hooggevoelige mensen, sensi therapie, zodat ik mensen kan helpen op dit pad. Mijn eigen ervaringen hebben hiertoe geleid. Als je wil kan je contact opnemen. Mvg angel1971b@gmail.com
Aart’s reactie :
september 13th, 2013 at 14:24
@Lia, ik heb me in beiden verdiept en heb dualiteit zien verdwijnen.
Wat heb ik nou niet goed gedaan?
Is heelheid dus niet het wegvallen van dualiteit?
Hoe kan er 2 zijn als alles 1 is?
Ik krijg die dualiteit niet meer voor elkaar, help me dan toch.
Waarom kan ik nou niet meer verdrietig of boos worden of iets als ellende ervaren.
Ik wil zo graag heel zijn, gewoon verdrietig en blij en niet enkel dat blije.
Ik wil de LIEFDE door mijn aderen voelen stromen en daarna janken tijdens het schillen van een ui.
Al die arme mensen is Syrie, oh oh wat voel ik een verdriet.
Vreselijk wat ben ik toch een slecht mens.
Maar ik heb ook wel goede kanten, tis ff zoeken en nog eens zoeken en nog eens, ik geef het op.
Ha Aart,
Gossie, gossie wat een chaos en toneelspel weer allemaal. Ik zou bijna meehuilen. Fijn weekend! Lia
Hi Robert, hartelijk dank voor je eerlijkheid, ik waardeer dat enorm. En het maakt me even stil. Ik ben in de war merk ik van de verschillende meningen die ik gevraagd heb omdat ik het zelf niet weet. Omdat mensen zeggen dat je naar je hart moet luisteren, maar dat kreng vertelt me niks. Ik hoor niks, zie niks.
En dan ga ik zoeken, bij deze, bij die, in filmpjes, op sites, in boeken, bij mediums, maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat ik geen vertrouwen heb. In wat intuitie is of verlangen, in wat angst is of gedachten/verhaaltjes van het ego. Ik zie het verschil niet, weet niet wat de waarheid is. Het gevoel, de gedachten, alles loopt door elkaar.
Geen vertrouwen in wat is. Dat dat goed is. Wat Aart schrijft, dat je al heel bent, dat alles er al is. Ik heb dat allemaal al eens gehoord of gelezen, maar ik voel het niet. Merk het niet!!
Je vraagt wat mijn angst is….
….
dat ik het verkeerde kies.
Dat ik de controle kwijtraak. In raak in paniek als ik geen controle heb. Overgave….zou een vak op school moeten worden, net als ‘vertrouwen’ en gewoon gaan leven.
Maar nu
dankzij jou en andere eerlijke reacties hier op dit forum… heb ik zojuist besloten te stoppen met vragen stellen en antwoorden te zoeken. Ik geef het op. Ben moe, mijn koppie zit vol. Iedereen onwijs bedankt! Voor de lieve woorden, jullie tijd, de aandacht. Ik ga eens even geen boeken lezen, forums bezoeken, mediums, ff niks. Loslaten. Als ze het dan toch allemaal zo goed weten hierboven…hier heb je de touwtjes, ik zie wel wat er komt en ik ga er in mee.
Veel liefs.
Roos.
Dag Roos,
Misschien komt het artikel van Elaine Aaron net op tijd.
Liefs van Lia
Dag Roos,
Ik weet niet of je dit nog leest, maar goed om te horen dat je hier wat aan hebt. Ik kan me ook voorstellen dat je in verwarring geraakt van al die meningen. Hoe verder je het buiten jezelf zoekt, de groter de verwarring van binnen zal worden. Daarom hoor je misschien ook niet meer wat er van binnen klinkt. Waar jij voor staat en wat jij wilt. Misschien daarom geen slecht idee om het allemaal los te laten en eens kijken wat naar boven komt.
Ik denk dat je op het goede spoor zit met die angst en dat vertrouwen wat je noemt. Wellicht dat je bij jezelf deze angst als een rode draad in je leven herkent, en de mate van controle die je uitvoert om uiteindelijk een (oude) pijn niet te hoeven voelen.
Ik wens je al het beste, liefdevolle groet,
Robert-73
@Robert, toevallig zie ik net je reactie binnenkomen. Dank je wel Robert.
🙂
@Roos,
Hoi Roos.
Robert heeft je geweldige handvaten gegeven.
Je komt er wel, heb geduld met jezelf.
Als je de energie hebt om te lezen dan kijk eens op de site van Lusanne Hogeweg.
http://www.vialusanne.nl/index.html
Helemaal super.
Veel liefs, John.
Daar waar werkelijk inzicht is in het eigen proces, is het geen kwestie van iets doen maar een zien van de directe handeling.
Doen kan zijn als het water opdweilen onder een overstromende wasbak terwijl als je ziet wat er gaande is je door dat zien vanzelf de kraan dicht draait.
Zonder inzicht is de kans groot dat er nog een ander dweiltje gepakt wordt.
Zo hopelijk weer genoeg tekst voor vandaag, als ik dat woord Aart nog eens zie staan dan ga ik dweilen.
Kortom, het draait om bewust-ZIJN.
@Lia, precies en dankzij bewust-ZIJN is het leven enkel ieder moment een feestje.
Jammer dat dat voor de meeste mensen pas op het sterfbed het geval is, laatste zucht.
Ik ga verder met dweilen.
Vrijdag de 13de, dat ook nog.
En ga je dan het volgende leven weer precies hetzelfde doen?! 🙂
Nee Robert, want dan wordt-ie als paus Adrianus geboren. Volgens mij zijn er al 6, dus zou Aart Adrianus 7 worden.
Ha Aart,
Omdat dweilen een feestje is, hier speciaal voor jou.
http://www.youtube.com/watch?v=dkvMQd4ol8Q
Doe wel je sloffen aan anders glij je uit.
Wordt alsjeblieft volwassen Roos. Je bent nu een mooie volwassen vrouw met heel veel eigenwaarde!
Die vriend is geen vriend, dat denk je!
Laat hem los ..
Het wordt tijd om op te gaan staan, je kunt het!
Gebrek aan eigenwaarde; Bij mij is het van huis uit ook de grond in gestampt. Ik ben opgegroeid met; je bent dom, stom en je kunt niets, een aan alcohol verslaafde moeder en dominante vader, misbruikt, nooit gezien of erkend.
Het is mijn vechtlust dat ik er uit ben gekomen.
Ok 15 jaar therapie, depressies, zelfmoord pogingen, borderline en nog 100 labels verder, heb ik alles van me AF geschud. Ik geloof nu alleen nog maar in MEZELF. Voed mijn dochtertje op met alle liefde en begeleiding die nodig is en nog belangrijker, geef haar de basis die ik gemist hebt!
Ja wat klets je weer aart. Hoe weet je dat liefde niet herkenbaar of voelbaar is?
Jij hebt dus nooit liefde ervaren hoe weet je dan dat het er is?
Je praat dus over iets dat niet herkenbaar of voelbaar maar toch is het er. Dus je verzint het maar. Lijkt mij een waan, of is het toch je ikje dat
Hoopt dat er liefde is. Wat dat ook mag zijn. Waarschijnlijk iets dat je wel een lekker gevoel geeft. Waarom anders erover praten. O nee je kan het niet herkennen. Hmm lekker vaag weer.
@Rob, goed he.
LIEFDE is iets niet bestaans vanuit die LIEFDE.
Liefde is als heelheid.
Is er heelheid dan is er geen behoefte meer aan heelheid.
Vanuit niet-heelheid/heelheid nog niet herkent te hebben spreken we over heelheid en proberen we die heelheid te herkennen, te ontdekken, te bereiken.
Maar eenmaal HEEL vervalt alles, blijft er niets over van wat er was vanuit die onheelheid.
HEEL op zich is niets, het voelt niet, het doet niet, is met niets bezig zoals vanuit onheelheid.
M.a.w. enkel vanuit onheelheid spreken we over HEELHEID maar vanuit die heelheid is het niets bijzonders.
Zo ook die befaamde LIEFDE, zolang er nog iets voelbaar is, is dat vanuit behoeftigheid/onheelheid.
Niets mis mee maar de mens kan het beter hebben over zijn of haar behoeftigheid dan zijn of haar onheelheid op te hangen aan de kapstok der LIEFDE. Om zo maar niet verder te hoeven kijken wat er daadwerkelijk aan de hand is.
Omdat 99,99 der mensheid nog in de fase van behoeftigheid/onvolwassenheid/niet werkelijkheid zit spreken ze over LIEFDE en voelen die zogenaamde LIEFDE en is het zo’n gewoon iets maar het is niets anders dan: veiligheid, gewenstheid, aandacht, behoeftigheid, ik-gerelateerd, etc, etc.
Nogmaals, niets mis mee, ik heb ook luiers gedragen.
Ja maar die LIEFDE voelt zo fijn, is zo echt, zou ik niet zonder willen leven, hoort toch bij het mens-zijn, maakt ons zo uniek, is toch waarom we hier op aarde zijn, etc, etc.
Niet zo plagen Adrianus.
@Aart,
Vanuit onvoorwaardelijke liefde vervalt de behoefte je te willen verheffen boven een ander. Wanneer je je eigen ‘luier’ verliest zal je het verschil merken 😉
@Melissa, ik hoef me zelfs niet te verheffen, ik sta hoog boven ieder ander.
‘Onvoorwaardedelijke liefde, verheffen, ander’, ik denk er niet over.
Allemaal 1 pot nat, ik zie geen ander dan mezelf.
Sterker nog, zoals een blinde kip zie ik geheel niets.
‘t Is weer hetzelfde liedje. Telkens als we het over Heelheid, Liefde en Niets hebben, blijken we het oneens te zijn.
Ondergedompeld in Heelheid, Eenheid, Liefde en Niets is er geen herkenning. Een vis herkent de zee pas als hij op het droge is. Herkenning treedt op door haar tegenstelling te ervaren. Dus, zonder dualiteit geen eenheid en andersom. En het een is niet minder belangrijk dan het ander.
@Lia, he jakkie, die dualiteit toch.
Ja dat krijg je er van; oneens.
Okay, ik heb op het droge gelegen en spartel weer het water in.
Moet ik dan nog bezig zijn met ‘het droge’ en ‘het water’ of kan ik gewoon lekker rond zwemmen zonder enige dualiteit te ervaren?
Zolang een mens nog dualiteit ervaart zit tie in zijn kop en projecteert tie enkel dat wat nog in zichzelf zit naar buiten.
Ik ben het met deze tekst trouwens helemaal niet eens.
Een ieder creert zijn/haar leven en als dat geheel naar wens is dan heeft dat mijn zegen.
Maar kom niet aan met; bij mens-zijn hoort dualiteit en het ervaren van narigheid, etc want dan trek ik mijn sloffen aan en ga daaruit kuit schieten.
Ben ik het ook niet mee eens.
Oh help, het zal niet waar wezen!
Draag jij sloffen?
Dat is net zo erg als spruitjes.
“Moet ik dan nog bezig zijn met ‘het droge’ en ‘het water’ of kan ik gewoon lekker rond zwemmen zonder enige dualiteit te ervaren?”
Het is niet of of, maar en en. Verdiep je dus in allebei, da’s pas heelheid.
@Lia, ik heb me in beiden verdiept en heb dualiteit zien verdwijnen.
Wat heb ik nou niet goed gedaan?
Is heelheid dus niet het wegvallen van dualiteit?
Hoe kan er 2 zijn als alles 1 is?
Ik krijg die dualiteit niet meer voor elkaar, help me dan toch.
Waarom kan ik nou niet meer verdrietig of boos worden of iets als ellende ervaren.
Ik wil zo graag heel zijn, gewoon verdrietig en blij en niet enkel dat blije.
Ik wil de LIEFDE door mijn aderen voelen stromen en daarna janken tijdens het schillen van een ui.
Al die arme mensen is Syrie, oh oh wat voel ik een verdriet.
Vreselijk wat ben ik toch een slecht mens.
Maar ik heb ook wel goede kanten, tis ff zoeken en nog eens zoeken en nog eens, ik geef het op.
Dag Aart,
Als ik je soms zo lees dan lijkt het net alsof je alle gevoelens en (liefdevolle) impulsen weg hebt gerationaliseerd. Van wat je noemt niet-heelheid naar heelheid.
Liefde is een gevoel wat in jouzelf kan stromen, zonder dat er sprake is van behoeftigheid of obstructie/afhankelijkheid.
Liefde kun je uitwisselen in de zin dat je een verbinding vanuit je hart naar de ander kunt voelen, zonder afhankelijkheid. Liefde neemt de 1 waar als een warme stroom (energie), de ander als tintelingen, of gewoon een prettig gevoel 🙂
Hartelijke groet, Robert-73
@Robert, ik herken wat je schrijft hoor, ik heb het enkel zien wegvallen.
Godzijdank (kijk dat is nou LIEFDE).
En daarom kiest Aart natuurlijk voor Hema, Unox en Stegeman.
En daarom kiest Aart voor triggeren, plagen en op de kast jagen.
Omdat hij alle behoeftes en gevoelens heeft zien wegvallen.
Haha 🙂
Dag Aart,
Stel je voor dat ik zou zeggen dat jouw beeld, afhankelijk is van het bewustzijn wat je nu hebt. Jouw schouwing reikt zover als je bewustzijn reikt. Zelfs al zeg je dat je geen beeld meer hebt, dan is dat nog steeds afhankelijk van je huidige bewustzijn.
Stel je voor dat er meer is dan jouw beeld, dan jouw huidige voorstelling van heelheid. Maar ja, hoe kom je daar nou achter…
Dat zou toch wat zijn 🙂
Hartelijke groet, Robert-73
Het spijt me maar LIEFDE is niet deelbaar, te delen, het is zelfs niet herkenbaar of voelbaar.
LIEFDE kan enkel ZIJN, is grenzenloos, is 1, 1 geheel.
Het stelt ook totaal niets voor, het brengt je niets, het doet je niets.
Er is trouwens enkel daar LIEFDE waar jij er niet meer bent.
Zolang jij er nog bent is er geen sprake van LIEFDE.
Dat mag je wel zo denken of zo voelen maar dat is geen LIEFDE.
Liefde is het ontbreken van iedere zelfopgetrokken grens, de grens die ‘ik’ heet.
Ach, wat klets ik weer.
Nee hou op nou, je gaat niet schrijven dat voor 99,99 % der mensheid LIEFDE niets anders is dan/staat voor; veiligheid, geborgenheid, afhankelijkheid, gewenstheid, aandacht, bevestiging van hun zijn, etc, etc.
Het zal wel komen door de ongezonde pijn van liefdesrelaties, ik zie die schaar er (navelstreng) nog in gaan en wist met heel mijn wezen; en nu is het mis, dit komt nooit meer goed.
Inderdaad mooi beschreven Chris, dank je wel.
En wat betreft de rillingen, … ieder zijn manier Lia.
Ha Roos,
En wat betreft de rillingen, … ieder zijn manier Lia.
Gelukkig wel. Ik pak liever de fiets, dan wachten op de gouden koets. Dat is toch hetzelfde als zoeken naar het glazen muiltje van Assepoester? Nou ja, zo ongeveer dan.
@Lia,
Ik hoop dat we iedereen in zijn/haar waarde laten.
Ik proef een beetje sarcasme, .. niet iedereen is even ver in/met zijn/haar innerlijke reis?
Ik vind een blinkende auto toch ook nog prettig Lia, zeker met dit weer!
Misschien is het mijn “redders” persoonlijkheid. Sorry hoor, ik ben ook lerende, ga eerst eens lezen wat Aart te vertellen heeft, dat is niet mis!
Sarcasme? Nee hoor.
Iedereen in zijn/haar waarde laten? Ja graag.
En daarom mag ik best zeggen wat ik van prinsesjes en koninginnetjes vind. Zo weinig eigenwaarde, dat ik het droef vind.
@Lia,
misschien zijn de prinsesjes of koninginnetjes wel al weer een fase verder in het proces ,daar zijn waar er weer ruimte is om anderen lief te hebben?
dus , genoeg van zich zelf gaan houden en weer plaats hebben voor een ander?
dat is nl hoe ik het ervaar,,,
Hallo Chris,
Als iemand een prinsesje wil zijn dan denk ik dat die persoon nog op zoek is naar de liefde voor/in zichzelf.
Ik wilde een aantal jaren geleden ofzo ook Spiderman zijn, met speciale krachten 🙂 Zolang ik iemand anders wil zijn, is er nog enig werk aan de winkel.
Hartelijke groet, Robert-73
@Lia, Het is zeker droef Lia, daarom reageer ik ook op dit topic. Ik zou er mijn hand voor geven om die eigenwaarde wel te hebben!!!
Iets in mij weet echt wel dat het heel sneu is om dat verlangen te hebben om als een prinsesje (om dat kriebelwoord maar weer eens te gebruiken) behandeld te willen worden af en toe. En dat moet je ook een beetje nuanceren trouwens, dat heb ik echt niet altijd. Het gaat er om dat ik twee ouders heb die me nooit knuffelden, vasthielden, bemoedigden als ik me kut voelde, me op alle fronten bekritiseerd hebben. Dat konden ze niet en dat geeft ook niet, maar maakt wel dat ik gevoelig ben voor als de buitenwereld me dat wel geeft, hoewel ik inmiddels weet dat dat niet de weg is.
Daar komt bij dat toen mijn zusje geboren werd, (ik was 3,5 jaar) ik twee weken niet bij de nieuwe baby mocht omdat ik rode hond, de bof en mazelen tegelijk had. Ik zat op mijn kamertje en keek met oma door het raam en zag de ambulance aan komen rijden. Vanwege de complicaties was ma al enkele dagen weg (ziekenhuis) en kwam eindelijk thuis, met de nieuwe baby! Helaas moest ik op het kamertje blijven…
Ach, ik kan nu als volwassenen het echt wel nuanceren en in ander perspectief zien, maar ik zeg het alleen maar even om aan te geven dat ieder zijn redenen heeft waarom hij/zij een gebrek aan eigenwaarde heeft.
@Roos,
hoi Roos, wat een herkenning weer in je verhaal. ik ben er van overtuigd dat opvoeding een grote stempel drukt op je functioneren nu.
het is een kwestie van de valkuilen herkennen(is een mooi boekje over geschreven: een leven in je leven)ik heb dezelfde nare jeugdervaringen en men zegt wel eens: dat jij er zo goed bent uitgekomen..
na veel nadenken ,spiegelen etc over mezelf, ben ik meer op zoek naar veiligheid,de veiligheid die ik in mn jeugd niet kreeg(ook veel ruzies en vechtpartijen in gezin,,,,)ik herken je gevoel en je verlangen,t zou je al een stuk op weghelpen wanneer je weet waar het vandaan komt.
je komt er wel hoor! liefs
@Roos, de linker hand?
Die kan ik namelijk wel gebruiken.
Die heb ik namelijk ook eens weggegeven.
Ik had zelfs ook nog een voet willen geven maar dat was niet nodig.
Het wonderlijke is m.i. dat het niet gaat om eigenwaarde, je bent namelijk al HEEL en daar hoef en kun je niets voor doen.
Het enige wat je mijn inziens doen kunt is te kijken hoe het nu komt dat er zoiets is of zoiets voelt als ‘GEEN EIGEN WAARDE’.
Dat gevoel is enkel ontstaan door oude omstandigheden, een door anderen of jezelf aangepraat iets en dat is een energie die je meedraagt, waarschijnlijk.
Hetzelfde als dat je denkt/voelt een kip (gebrek aan eigenwaarde/niet heel) te zijn en op zoek bent naar dat mens-zijn (heelheid) terwijl je al mens bent.
Dat eigenwaarde willen hebben is enkel compensatie van wat je te horen hebt gehad in het verleden maar is eigenlijk/uiteindelijk niet iets waar je mee bezig zou hoeven zijn. Al kan dat gevoel van eigenwaarde wel het gevoel van niet-eigenwaarde doen oplossen. Het is maar net in welke fase je zit en wat je herkent in de onzin/letterbrij die ik hier weer neer zit te typen.
Zo even wachten tot de inkt droog is en dan de reactie eens plaatsen.
Ha Roosje,
Het gaat mij niet om de redenen voor het gebrek aan eigenwaarde. Die redenen worden gebruikt als excuus/verklaring voor een probleem, maar lossen niets op. Je krijgt er geen eigenwaarde door. Bovendien liggen die redenen in het verleden, en spelen ze NU niet meer.
Eigenwaarde krijg je evenmin door afhankelijk te zijn van complimentjes uit je omgeving. Hooguit krikt dit je ego op. Eigenwaarde… ik weet niet eens precies wat het zou moeten betekenen. Misschien moet je het eerder zoeken in de tegenhanger: een stuk onzekerheid waar je last van hebt en waar je van af moet.
Twee dingen vallen mij op in je verslag.
1.
Je zegt het prettig te vinden een bakvisje te zijn. Tegenwoordig noemen we bakvis gewoon een puber. Met je 37 jaar ben je dus nog aan het puberen, en daar heb je volgens mij last van. Loop niet in andermans schoenen mee, maar leer op eigen benen te staan.
2.
Je schrijft dat vriend er elke nacht een andere vrouw op na houdt?? Is dat goed voor jouw eigenwaarde? Lijkt mij van niet, en je raadt vast wel wat je dan te doen staat.
Beste Roos, ik bekijk de zaak hier ook maar van een afstand en kan alleen afgaan op hetgeen iemand schrijft. Dus misschien ben ik wel wat hardhandig en heb ik het zwaar mis. Maar lieve Roos, kom uit je droomwereldje en wordt wakker. Je Bent Hier en Nu.
Dag Roos,
Het volgende wat ik te zeggen heb doe ik vanuit een liefdevolle intentie. En als ik er naast zit, dan hoor ik het graag. Maar de winst is mogelijk groter, dus zeg ik het toch maar.
Waarom vind je het zo moeilijk om in beweging te komen? Waar ben je bang voor?
Ik zie je herhaaldelijk reacties geven op dit forum, en vragen naar antwoorden en tips. Ik heb je reacties gegeven (ook per email), en ook anderen.
Het gevoel wat ik erbij krijg is dat je voornamelijk je verhaal wilt delen, als een stukje aandacht/bevestiging wat je maar steeds van de buitenwereld nodig hebt.
Wanneer ga je dat patroon nu eens doorbreken? En dat je ondanks je angst eens achter jezelf gaat staan.
Hartelijke groet, Robert-73
Wat mooi omschreven Chris.
Ik heb ook altijd een enorme helpersdrang gehad en zie nu dat iedereen zijn eigen reis heeft hier op aarde. Ik kan wel van alles zeggen en doen maar het is niet aan mij. Dus nu stop ik de energie in mezelf en laat los. Hoe moeilijk ook want je ziet het verkeerd gaan, ZUCHT … Nu ik niet meer zo vreselijk veel anderen help, daar afstand in heb genomen, ontstaat er MEER RUIMTE, komt er meer naar mij toe, mensen, zgn toevalligheden … zoals jij ook beschrijft Chris. Een klein zetje of een luisterend oor kan al voldoende zijn.
De liefde delen met een gelijkwaardig iemand, ja dat mis ik ook en dat is inderdaad anders als met je kinderen.
Ik wens jullie allemaal heel veel wijsheid!
even een paar dagen dit draadje niet gevolgd en wat een reacties.
vind het heel mooi om te lezen hoe iedereen zijn eigen “worsteling “heeft deze met elkaar deelt.
iedereen ervaart het anders en lost het op zijn eigen manier op, prins, prinses of geen prinses…wat zou dat.
ik kan me in iedereen vinden en haal overal mijn voordeel hieruit…datgeen wat ik kan gebruiken.
ik denk dat mijn les is geweest om mensen en situaties los te laten en het te laten zijn hoe het is.
in het verleden heb ik altijd een enorme “helpersdrang” gehad(en niet uit” beter weten of beter zijn /voelen dan andere maar puur uit het helpen) ik heb geleerd dat iedereen zijn eigen proces heeft en geen lieve moedertje daarbij kan helpen wanneer de persoon of situatie daar niet aan toe is..
maar verdorie, je ziet het als hsp”er al eerder dan die persoon zelf, voelt al aan waar het fou tis gegaan , waar het heen gaat en hoe iets eindigt……en dan is het verdraaid lastig om je er niet mee te bemoeien.
frapant is dan ook dat mensen mij nu als vanzelf opzoeken, ik niet veel meer doe dan luisteren en ze een kleine zet in de (goede???) richting geef en zie! het werkt.
verder kan ik me verplaatsen in die gene die de liefde missen.
ikzelf mis de liefde niet uit eenzaamheid maar omdat ik mijn liefde niet kan delen met een gelijkwaardig iemand. heb mijn kinderen die ik mijn liefde geef maar das toch weer anders huh;-)
ik wil dan ook niet oordelen over hoe een ander het ervaart.
ik vind jullie allemaal stuk voor stuk hele mooie mensen met heel veel wijsheid…..heerlij kom zoveel “vrinden “te hebben….liefs
Wat een mooie en lieve reactie Chris. Aho ! Josien
Kan er niks aan doen, maar krijg hik en rilbibbers van vrouwen die graag prinsesje dan wel koninginnetje willen zijn. Bbbrrrrrr!!!
He Lia,
Komt wel vaak in de reacties terug helaas voor jou dan 🙂
Maar hoezo kun je niks aan doen, jawel toch?! 😉
Groetjes R.
Als het koud is, krijg ik ook bibbers. Kan ik gewoon niks aan doen. En bij een aai over “bolletje”…Tja, dan komen inderdaad Bolletje beschuit in beeld, of volwassen mensen met speen en babymutsje.
Gewoon ogen dicht, klaar 8)
Hi Robert,
Bedankt voor de tip.
Stoot ik natuurlijk wel mijn teen tegen de stoeprand, maar goed ik zal de verbandtrommel klaarzetten.
Apres la naissance, coupe le cordon ombilical.
Voor de mensen die geen Duits spreken . Aart heeft het over het doorknippen van de navelstreng, na de geboorte . 😆
Ha, ha, ha.
Blij dat je ‘t zegt.
Dacht even dat het Latijn was.
Hallo Aart,
Hoe jij koffie kunt krijgen bij de Hema is mij een raadsel, want zodra ze je vragen of je koffie wilt, dan kom jij terug met : “die vraag komt uit iets voort, wat wil je me zeggen?” Wellicht stel je jezelf dan nog de vraag hoe je er bij kwam om naar de Hema te gaan. Dan duik je nog even in het verleden om af te vragen hoe het 2 maanden geleden was.
🙂
@Robert, ja, dat bedoel ik ook. Maar als je een muur opwerpt en jezelf teveel beschermt uit angst
kom je dat ook bij anderen tegen . Misschien moet je juist open staan voor een relatie om te zien wat je aantrekt.
Ik weet dat er buiten mij niets meer is dan binnen mij, en mensen spiegelen elkaar.
@Hallo Eveline,
Dat spiegelen neem je dan wel heel letterlijk (staat hetzelfde als hierboven) 🙂
Bolletje – Verkade 😉
Ach, de hardnekkigste labels zijn diegene die je jezelf opplakt/omhangt.
Het wonderlijke is dat je denkt dat ze je nog van dienst zijn ook.
Ik heb er nog 3.
Unox.
Stegeman.
Hema.
Jakkie, vergeet ik er weer eentje HSPer.
Dag Aart,
“Het wonderlijke is dat je denkt dat ze je nog van dienst zijn ook.”
Jazeker, totdat je de les hebt geleerd, bewust wordt en inziet wat het je heeft gebracht. Dan heb je ze niet meer nodig. Je hebt ze niet voor niks gecreeerd, enkel en alleen iets over jezelf te leren. Anders is er helemaal geen spel meer te spelen… 🙂
Precies, Robert-73 … zijn wie je in essentie bent, zonder identificatie met labels en zo. Daar barst het van in onze maatschappij.
Als HSP ben je in staat -uiteindelijk- na veel vallen en opstaan -bij mij- om je energie naar binnen te richten en je hart voor jezelf te openen. Je zelf niet meer weg te cijferen voor een ander, jouw waarheid (in liefde) te spreken en daardoor een gelijkwaardige relatie te hebben. Het gaat erom -ondanks- je HSP dat je je energie verhoogd en leert bij jezelf te blijven maar ook om niet bang te zijn de liefde te laten stromen en niet bang te zijn voor je eigen kracht, want een hsp heeft net zoveel, dan wel meer misschien, innerlijke kracht dan ieder ander. Alleen is het moeilijker daarin te geloven en daar aan te komen omdat je teveel rekening houd met een ander. Als je weet wat jouw energie is en niet bang ben voor je eigen kracht )waarheid spreken) dan heb je geen last meer van relaties waarbij je te veel geeft en waardoor je burn out raakt. Lieve HSP ers, geloof in jezelf, vertrouw op je intuitie en spreekt jouw waarheid. Echt het hoeft niet altijd zo te blijven.
Dat klopt als een hart Angel :-). hartelijke groet, Josien
@JosienKrosenbrink, Dank je, en jij lijkt mij een hele goede vriendin 😉
Dank voor je compliment Angel <3.
Inderdaad Robert, in de relatie met een ander leer je jezelf kennen….Daarom is het vaak wel handig om helderheid of inzicht te krijgen in hóe dingen functioneren…waarom ze gaan zoals ze gaan. Dit verhaal kan m.i. inzicht geven in de valkuilen van HSP-ers, en ook de kansen :-).
Hallo Josien,
Maar waarom zou je je dan gaan identificeren met algemene eigenschappen van een ‘HSP-er’, en bijbehorende valkuilen? In plaats van de informatie buiten jezelf te gaan zoeken, levert het denk ik meer op om eens naar binnen te gaan kijken.
Hartelijke groet, Robert-73
Hoi Robert, ik identificeer me niet met algemene eigenschappen van HSP-ers. Maar ik herken wel wat eigenschappen van mensen om me heen, die te maken lijken te hebben met dit fenomeen in relatie’s.
En als je meer inzicht krijgt in hoe je zelf functioneert (daar heb je soms de hulp, een artikel, de vragen of de helderheid van een ander bij nodig) dan kijk je toch naar binnen ?
Als je pal voor de berg staat kun je de berg niet goed zien; iemand die van afstand kijkt heeft (vaak)meer zicht op de berg.
Zelf ben ik al 28 jaar in liefde samen met mijn partner, tevens de vader van mijn 3 volwassen kinderen. En we leren nog steeds van en met elkaar.
hartelijke groet, Josien
Hallo Josien,
Ik bedoel ook niet dat jij dat persoonlijk doet, maar in zijn algemeenheid. Ik vind het dus niet zo zinvol om je te gaan identificeren met algemene eigenschappen van een ‘HSP-er’, valkuilen, en ook wat ze blijkbaar nodig hebben. Dan stop je jezelf in een hokje wat misschien voor een deel van toepassing is (en voor wie niet), terwijl je dan nog niet door hebt wat er nu precies met jezelf aan de hand is en wat jij nu nodig hebt op dit moment.
Wat je zegt over inzicht krijgen ben ik het op zich wel mee eens, alleen vind ik dit artikel daar niet geschikt voor, vanwege bovenstaande argumenten.
Werkelijk inzicht over jezelf krijg je uit jezelf, en een gesprekje met iemand kan dan inderdaad helpen. Niet zo zeer in de zin van informatie geven, maar de juiste vragen stellen zodat dat inzicht ontstaat.
Maar goed, je moet ergens beginnen, en als dit artikel je ergens een ingang tot zelfinzicht geeft, why not? De reden waarom ik er zo op inhaak is dat ik wat kriebelig wordt van dat HSP gelabel en hoe iemand zich moeten voelen en vooral wat we dan nodig hebben, en niet tot de essentie komen.
Hartelijke groet, Robert-73
hallo Robert,
Precies: why not?
Ik lees het stuk niet zo “kriebelig” als jij… ik heb nergens gelezen hoe iemand als HSP-er zich “moet” voelen, ik lees het meer als een beschrijving van karakters, die in een liefdesrelatie ongezond kunnen/zullen uitpakken.
Mijn man kwam het artikel bij toeval tegen en vroeg mij of mijn vriendin HSP-er is…hij herkende haar verhaal er in; ik ook. We stuurden de link door aan haar, “misschien heb je er wat aan”: ze had net een vergelijkbare relatie met pijn d’r hart beëindigd en mij raad gevraagd vanwege haar innerlijke worsteling die ze nog daarover had.
Mijn intuïtieve raad: de relatie is zeker liefdevol, maar ongelijkwaardig gebleken op den duur, eerder moeder-zoon liefde, dan man-vrouw liefde, daarmee aanmodderen is voor niemand goed. Als je grenzen niet worden gehoord worden, omdat hij graag verder wil, dan zul je je nóg duidelijker moeten zijn in hoe je ze aangeeft, hoe moeilijk je dat ook vindt.
Haar reactie na ‘t lezen van ‘t artikel dat kort daarna kwam: “Het lijkt wel of dit over ons geschreven is. Heel leerzaam.”
Dus niet alleen mijn man of ik, maar ook zij, herkende haar er in. En dat heeft niets te maken met hoe zij zich zou “moeten” voelen als HSP-er.
En of iemand daarmee wel of niet dichter bij de essentie komt… dat laat ik graag over aan wie het aangaat.
hartelijke groet, Josien
@Hallo Josien,
“Hoe een HSP-er zich zou moeten voelen”, wat ik daarmee bedoel is dat het label HSP in dit artikel algemene eigenschappen toedicht. Naja, eigenlijk wat ik al eerder heb verteld, ik kan het niet beter toelichten.
Ik herken me deels in de eigenschappen in het artikel (wie niet?), maar ik begrijp inmiddels ook waarom mensen tegen bepaalde zaken aanlopen. Dat heeft alles met de mens in kwestie te maken en niks met HSP te maken. Daar zit de essentie achter. Als ik daar verder op in zou gaan, zou ik het gaan hebben over levenslessen, reïncarnatie, de keuze van je ziel hierachter. Maar da’s een ander verhaal.
Sowieso fijn dat het leerzaam was, ik hoop dat ze verder met haar innerlijke proces komt.
Hartelijke groet, Robert-73
Het gaat toch niet om de relaties? Het gaat toch om jouzelf? De relatie die je aantrekt of kiest is een reflectie daarvan. Ga het daar dus niet zoeken, maar bij jezelf.
Die algemene beschrijvingen van een “HSP-er”, ik denk dat we daar niet zo veel mee opschieten. Want wat zegt dat nou over jou en jouw situatie?
Een positieve eigenschap van een gevoelig persoon is de gevoeligheid waarmee hij goed in contact kan komen met z’n thema’s (levenslessen). Die gevoeligheid is er niet voor niets!
Eigenlijk is een ‘ongezonde’ relatie dan wellicht een bonus waardoor je nóg sneller in contact komt met je thema’s. Vluchten kan niet meer 🙂
Naarmate je verder komt in je eigen proces, zul je meer in je eigen kracht komen te staan, de liefde in jezelf hebben gevonden, en aantrekken en kiezen wat bij je past.
Hartelijke groet, Robert -73
“Naarmate je verder komt in je eigen proces, zul je meer in je eigen kracht komen te staan, de liefde in jezelf hebben gevonden, en aantrekken en kiezen wat bij je past”.
Precies, zo werkt dat!
Interessante invalshoek, dus eigenlijk is het een kwestie van je dat bewust zijn (wat we nu dus zijn) en kiezen om je energie niet te veranderen maar bij jezelf te houden?
@Roos, Bij toeval kwam ik op deze site..ik zit nu drie jaar in een relatie..die heftig en gepassioneerd is..al zo vaak heb ik geprobeerd met deze relatie te stoppen..want het put me finaal uit..ik zit nu ook thuis met een burn-out. Terwijl ik dit stuk lees.stromen de tranen over mijn wangen. Eindelijk begrijp ik het waarom..dit geeft me zoveel kracht..om te kunnen stoppen met deze relatie…
Liefs..margje
@margje, Jeetje sterkte Margje, wat een moed heb jij!!! Ik denk aan je.
@Roos,
Hoi Roos,
Ik bedoel eigenlijk dat alle mensen dat doen, alleen als empaat ben je je er meer bewust van.
En ook dat wij als empaten een instrument in handen hebben waarmee we onszelf en anderen echt kunnen helpen zonder daar te veel onder te lijden.
Als je meer wilt weten kan je de boeken van Ed Nissink lezen vooral “Raak me eens aan” Hij legt het daarin heel goed uit.( en dan toepassen op jou manier op je eigen leven natuurlijk)
Groetjes Eef.
Ik vind dat dit een hele negatieve kijk op relaties geeft. Het maakt mij bang om uberhaupt een relatie te beginnen. Alsof wij op de aarde gezet zijn om zo ongelukkig en slecht behandeld te worden, alleen maar omdat we gevoeliger zijn voor anderen en mensen willen helpen. Als een soort ruilhandel.
Als we als mens onze eigen wereld creeren en bij ieder begin van een relatie of ontmoeting er al van uit gaan dat het slecht zal aflopen creeren we alleen maar dat soort relaties.
Als je je ook nog moet beschermen tegen dat soort relaties ben je allen maar bezig met jezelf beschermen en niet met leven.
Als empaat neem je geen gevoelens en emotie over van anderen, er komt niks “bij”.Er gaat ook niks “af” Je verandert alleen maar je eigen energie in die van de ander, en dat doe je vrijwillig. Ik denk dat dat voor alle mensen geldt, maar empaten zijn er zich meer bewust van.
@Eveline Salario,
“Het maakt mij bang om uberhaupt een relatie te beginnen.”
Waarom? De enige die je tegen zult komen ben jezelf.
@Robert, ja, dat bedoel ik ook. Maar als je een muur opwerpt en jezelf teveel beschermt uit angst
kom je dat ook bij anderen tegen . Misschien moet je juist open staan voor een relatie omte zien wat je aantrekt.
Ik weet dat er buiten mij niets meer is dan binnen mij, en mensen spiegelen elkaar.
Hallo Eveline,
Misschien kom je dat bij een ander ook tegen, misschien ook niet. Als dat nu net eigenschappen zijn die je in jezelf afkeurt, dan ga je die niet bij de ander zoeken (spiegelen).
Wat je aantrekt is een gevolg, de oorzaak zit binnen jezelf. Dus als je de neiging hebt om muren op te werpen, jezelf denken te moeten beschermen vanwege angst, denkt dat het verkeerd afloopt, bang bent om open te zijn, dan kun je de oorzaak daarvan onderzoeken. Die openheid en dat vertrouwen naar de ander en de wereld begint vanuit jouzelf, dat is hetgene wat je wél kunt veranderen.
Hartelijke groet, Robert-73
Midden in de nacht wakker, komt dit artikel binnen, toeval? 😉
Pijnlijk, verdrietig en vermoeid word ik ervan.
Ik neem hun wankele eigenwaarde over, hun vermoeidheid, oude pijn en onzekerheden en na verloop van tijd zijn zij (de mannen) weer helemaal opgeladen….en gaan hun weg. Toch niet zo verliefd als ze dachten. Mij als een hoopje ellende, leeg, moe, verdrietig, eenzaam achterlatend. Na een tijdje hervind ik mijn kracht weer, ben weer sterk, energiek en dan begint het verhaal weer van voren…omdat ik zo mooi, lief, sterk en zacht ben, komen ‘ze’ als bijen op honing op me af. Nieuwe mannen, maar ook de vorige.
Ik zit nu in een stik-allemaal-maar-ik-doe-het-wel-alleen fase, maar mijn hart schreeuwt om iemand die blijft. Iemand tips?
@Roos,
Zo herkenbaar Roos. Ik denk dat je hier wel wat lessen uit kunt leren namelijk;
Waarom trekken deze mannen je aan? Zou je in je kracht staan dan zou je herkennen dat je hun wankele eigenwaarden, onzekerheden en dergelijke over neemt. Dan is het nog niet makkelijk maar voel je wel wat je aan het doen bent.
Ik denk dat je het inderdaad nu even alleen mag gaan doen, jezelf de liefde geven, zorg en aan de slag met je eigen kind.
Zo een paar aanreikingen omdat ik je herken en ik je gemis en pijn voel.
@Esther, Dank je wel voor je steun Esther, lief. De les die ik er in elk geval uithaal is dat mijn eigenwaarde ook niet denderend is. Maar steeds als ik single ben, heb ik die verrassend snel toch weer gevonden…lijkt het. Tot het mannenspel weer begint.
http://www.youtube.com/watch?v=3nv4bZsBZ_E
@Lia, ligt het aan mijn pc of is dit een leeg vlak?
Ha Roos, geen leeg vak. Bij mij doet-ie het wel, maar ik zal het nog een keer proberen.
Hier komt-ie speciaal voor jou.
http://www.youtube.com/watch?v=3nv4bZsBZ_E
@Lia, Nu zie ik hem wel, dank je wel.
Ha Roos,
“Voor altijd en eeuwig”.
Je BENT dit verlangen zelf. Projecteer het niet op de buitenwereld. Zoek dus in jezelf, en kijk wat er dan allemaal bovenkomt.
Liefs van Lia
@Roos, contactlijm?
Lieverd, er is 1 ding dat blijft.
Je spiegelbeeld.
Waarom heb je daar niet voldoende aan?
Ik moet er niet aan denken dat iemand blijft.
Ik zou een moord begaan.
Het hart schreeuwt nooit, het hart klopt in het Nu.
Het kleine afhankelijke kind dat schreeuwt.
Ja, zie die 2 maar eens te herkennen en uit elkaar te houden.
Pappie, pappie, ik ben toch wel gewenst, pappie kom nou toch, ik red het niet alleen.
Ach wat klets ik weer, ik heb een hart van glas, dat krijg je als reageerbuisbaby.
Roos, sterkte met het ontdekken waar de behoefte tot iemand die blijft vandaan komt.
Wat zoek/verwacht jij in/van mannen?
Wie weet iemand met een rollator?
Een hond?
Een blinde?
Neen, de blijvende oplossing zit van binnen.
@Aart, Beste Aart, je hebt gelijk. Het is het kleine kind in mij dat om aandacht schreeuwt. Mijn eigen spiegelbeeld is op zich genoeg voor me, maar ik vind die grote mannen armen om me heen, die kusjes op mijn kopje, het gevoel hebben een prinsesje te zijn omdat hij moeite voor me doet nu eenmaal heerlijk. En dat kan ik voor een deel wel aan mezelf geven, maar niet alles. Het is een oud dingetje ik weet ook precies waar het vandaan komt, maar lijk het niet op te kunnen ruimen.
Ingeving: Misschien moet ik dat niet willen en die oude pijn, die gebeurtenissen eens omarmen i.p.v. willen opruimen. Misschien dat jij dat bedoeld met de blijvende oplossing zit van binnen.
@Koningin Roos, ik lig aan uw voeten en fluister de volgende woorden; ik zie enkel een volwassen vrouw die het aan niets ontbreekt, die geheel voor haar zelf zorgen kan en vanuit haar heelheid de wereld tegemoet kan treden.
Haar heelheid die niets van buiten nodig heeft om heel te zijn, heelheid die geheel op zichzelf staat, heelheid die je simpelweg van nature bent.
Voor die heelheid hoef en kun je niets doen, je bent het gewoon, enkel om je daar van echt bewust te zijn/te worden is er de andere kant/het prinsesje.
Hoe lekker en noodzakelijk het vanuit dat prinsesje ook lijkt/voelt die aandacht, warmte en gewenstheid van buiten, in basis is dat gevoel ontstaan vanuit het afhankelijk geboren zijn en TOEN daadwerkelijk aandacht, warmte, verzorging nodig te hebben.
Die energie en ontstane mechanismes/gevoelens/belevingen van TOEN zitten nog in het volwassen lijf en laten een prinsesje ontstaan in de Koningin die je NU in wezen bent.
Bewust zijn van het proces en vanuit de Koningin luisteren naar het prinsesje en haar gerust stellen en haar laten inzien dat er een tijd van TOEN was en een tijd van Nu kan de energie van het prinsesje geheel vanzelf doen oplossen.
Maar als Koningin zul je je er ook echt geheel van bewust moeten zijn dat je niets en dan ook niets van buiten nodig hebt t.b.v. van je ZIJN, je HEELHEID.
En mocht dat gevoel er wel zijn en/of zo nu en dan getriggerd worden dan zijn dat nog restjes prinsesje en die kunnen heel echt voelen maar zijn toch gebaseerd op TOEN.
Het is vaak een proces van slijten van oud zeer, een mee spelen, oefenen, etc.
Maar gezien uw bewustheid vertrouw ik geheel op u, mijn Koningin.
Je hoeft dus niets aan jezelf te geven, je bent HEEL (al snap ik heel goed dat dat verdomd lastig kan zijn om dat zo in te zien/te voelen).
Ik trek mij terug richting koffiezetapparaat, ik heb een schorre stem gekregen van al dat gefluister.
@Aart,
Dank je wel Aart, heel mooi verwoord, je hebt zeker een kopje koffie verdiend.
Vooral;
En mocht dat gevoel er wel zijn en/of zo nu en dan getriggerd worden dan zijn dat nog restjes prinsesje en die kunnen heel echt voelen maar zijn toch gebaseerd op TOEN.
Helaas maar waar!
@Aart, Tranen over mijn wangen van al deze lieve en wijze woorden. Dank je wel Aart, voor het mooie gefluister. Dank je wel ook alle anderen!!!
Iets in mijn snapt jullie (vandaar de tranen), maar iets nog niet. Ik heb zo vaak geprobeerd het kleine kind in mij te visualiseren en omarmen. Heb zelfs een kamertje voor haar gemaakt in mijn hart, compleet met prinsessenhemelbed en zachte dekens/kussens. En heel vaak gaat het goed, leef ik mijn leven en ben ik inderdaad een koningin en heb ik het (bijna) allemaal ontzettend goed voor elkaar.
Ik ben het alleen soms even helemaal kwijt omdat ik hem vond en nog gelukkiger was. Maar hij heeft zo’n lage eigenwaarde en straft zichzelf nu door te vluchten, is weg bij mij en heeft iedere avond een andere vrouw over de vloer….(dat weet ik omdat ik in hetzelfde pand woon en hij het ook zegt) en dat verscheurt me.
Hij heeft dit nodig, dat voel ik. Dat straffen. En er iets van zeggen heeft geen nut. Deuren gaan van binnen open. Ik laat het dus want ik weet dat het mij ruimte geeft om te leren wat jullie zeggen Liefde te zijn ipv te willen hebben, de koningin zijn ipv het verlangende prinsesje naar iets buiten mij.
Zie, ik begrijp het wel. Ik heb alleen regelmatig geen idee hoe. Hoewel ik nu je reactie nog eens nalees… de oplossing zit hem dus in regelmatig stil zijn en je bewust zijn dat het gebeurt en wat er gebeurt. Hoe vaker je bewust bent, hoe minder die onbewuste triggers de kop opsteken…Bedoel je dat?
@Koningin Roos, eerlijk gezegd bedoel ik nooit wat, ik ben de nar die wat woorden als ballen jongleert.
Als jij iets herkent in die woorden dan is dat jouw bewustzijnstrilling als koningin/essentie zijnde en die zal het moeten klaren (helder krijgen/doorleven) met ‘de prinses/het bewustzijnsproces’.
Ik kan bv niet inschatten of jij nog 100.000 tranen van verdriet/oude energie moet huilen of dat je geen aandacht aan de prinses geven moet. Bedoel ik enkel mee dat er zoveel fasen in een proces zijn en dat er vanuit een willen ontwijken van pijnlijke gevoelens, bewustzijnsprocessen overgeslagen kunnen worden of er juist een hangen in processen aan de gang is.
M.a.w. ik weet niet hoe voor jou jouw proces er moet uit zien. Ik kan alleen wat balletjes opgooien die je kunt herkennen en vanuit die herkenning/doorleven/doorvoelen/bewustzijn gebeurd er vanuit jouw bewustzijnstrilling vanzelf iets.
Uiteindelijk komt het er op neer wat je zelf zegt; bewust zijn van alles wat er zich bij je afspeelt. Vanuit de innerlijke stilte kun je je hele proces volgen en het zijn gang laten gaan.
Zolang er triggers/oude energie in je lichaam aanwezig is, zal die er uiteindelijk toch uit moeten.
Het zal toch doorleefd/doorvoeld/(bewustwording waarom er iets zit en wat het je zeggen wil, je van bewust wil maken dienen te worden), het is niet enkel een kwestie van bv door maar bewust te zijn dat er dan niets meer aan oude energie/triggers op zal komen.
Uiteindelijk dient alles, hoe pijnlijk het ook kan aanvoelen t.b.v. het bewustwordingsproces en als dat doorlopen is dan is er enkel voor 100% een nergens meer mee bezig zijn, een opgegaan zijn in het moment/het Nu, waar alles OKAY is. Niet omdat de omstandigheden voor dat OKAY zorgen maar omdat het je in wezen/je wezen/je essentie aan niets ontbreekt ook al zou je een knorrende maag hebben.
Nou als dat balletje herkent wordt, petje af.
Roos, wat heeft hij waardoor je nog gelukkiger wordt?
Hoe ontstaat dat geluk?
Waar is dat geluk op gebaseerd?
Gaat het hier om de prinses of om de koningin?
@Koningin Roos, als je wilt, kijk eens of je bij het gelinkte herkenning vindt.
http://www.tsuki.org/index.htm/
uw nar.
@Aart,
Hoe is dit proces in fasen en doorleven/doorvoelen dan voor jou verlopen? En denk je dat dat voldoende was om je thema’s definitief achter je te laten?
Hartelijke groet, Robert-73
@Roos, Hi Aart, bedankt voor de link, die ga ik vanavond eens lezen. Om op je andere vragen te reageren:
“Roos, wat heeft hij waardoor je nog gelukkiger wordt?”
– Krankzinnig veel en bizarre synchroniciteit
– Een gevoel van thuiskomen bij hem, in zijn huis (zijn huis stond al jaren op mijn computer in een lawofattraction-mapje
– Thuiskomen bij mezelf, (hij valt op mevrouwen, maar ik ben geen mevrouw met hakjes, toch ben ik mezelf bij hem)
– het elkaar aanvullen op creatief en zakelijk vlak, elkaar helpen naar een hoger plan te tillen niet alleen qua carrière, maar ook persoonlijk, spiritueel.
– Me verwennen met verrassingsuitjes bijvoorbeeld naar Parijs, culinair
– Zo vaak als mogelijk ondanks zijn drukke zakenbestaan meegaan naar optredens zodat ik daarna niet hoef te rijden
– …
– …
“Hoe ontstaat dat geluk?”
Vanaf het eerste gezicht, maar vooral toen hij al vrij snel (toen we nog vrienden waren) zei “Ik hou van jou, ik ga voor het vuur voor jou en terug” zei/zegt.
“Waar is dat geluk op gebaseerd?”
Op het toen samensmelten, koppies tegen elkaar op de bank film kijken, handen ineen, in zijn armen liggen. Ik snap dat ik (nu ik dit teruglees ik op een bakvis lijk, haha) maar dat is wel waar ik gelukkig van word!
“Gaat het hier om de prinses of om de koningin?”
Soms prinses (het kleine meisje dat inderdaad veel tekort gekomen is en tot de dag van vandaag te horen krijgt van mijn ouders (ik ben 39) wat er allemaal niet goed aan me is.
En soms de koningin als hij me ondersteunt met mijn carrière, zegt trots op me te zijn, nog voor ik het podium opstap en ik één noot gezongen heb.
Ik voed hem
Hij draagt me
even in een notendop. Moet hollen, naar een optreden.
Het is een feest om je te lezen Aart. Josien
@JosienKrosenbrink, Josien, gelukkig maar, ik heb namelijk geen flauw idee hoe het leest, ik akn (alhoewel, gebeurde niet met opzet) enkel schrijven.
Robert-73, ik reageer hier even omdat er onder jouw bericht geen ‘reageer hierop’ stond.
Alhoewel waar reageer ik eigenlijk op.
Robert, je vragen komen uit iets voort, toch?
Wat wilde je me zeggen?
Mijn thema is de Hema, als het even kan s`ochtends een ontbijtje.
De Hema had dat ontbijtje op een porseleinen bordje en de koffie in een porseleinen kopje tot een 2 maanden terug, toen werd het ‘plots’ een kartonnen bordje en beker.
Vanochtend pakte ik het ontbijtje en de vriendelijke dame schonk de koffie in een porseleinen kopje en ik zeg; hee het karton is weg en het porselein is er weer.
Kom ik bij mijn tafeltje en zet het dienblad neer en schuif aan en zie dat ik mij er niet van bewust ben geweest dat het ontbijtje ook niet meer op karton lag maar op een porseleinen bordje.
@Roos,
Een aai over je hoofdje erbij, die geborgenheid, .. voor mij ook een oud dingetje wat ik moeilijk los kan laten en aanvaarden.
Opruimen betekend; een oplossing zoeken, iets doen in plaats van laten en accepteren, omarmen.
Jouw eigen kleine kind omarmen en misschien kun je dit oude dingetje in visualisatie gebruiken om te helen Roos.
Denk en voel met je mee, liefs.
@Roos,
hoi roos, wat omschrijf je het mooi.
er komt echt een dag waarop je erboven staat en direct doorhebt dat die emoties niet van jou zijn ,echt.
ook in mijn relaties kwamen ze uithuilen, energie en krachten op doen met als resultaat dat ik ook diverse keren met lege handen stond(ander liefje, terug naar ex, plots vertokken .
ik heb mn lessen gehad en het gebeurd me niet meer. ik herken het nu.
ook ik zit in de stik-krijg allmaal wat fase haha dus ik herken alles in jouw verhaal.
ook deze fase gaat over om vervolgens onze balans te vinden….liefs
@chris, Dank je wel voor je lieve reactie.
Dag Roos.
Even een andere benadering.
Eerst de situatie.
Ik zit nu midden in een Crisis ofwel/kans/ommekeer gepaard gaande met diepe pijnen urenlang huilen, ja alles komt naar boven en voorbij.
Gevoelens van anders-zijn,klein, minder, oneerlijkheid,en afwisselend met verwijten en liefdevolle gevoelens.
Ik ben ook zo’n hsp wezentje wat zich helemaal wegcijfert voor de ander en relaties aantrekt waarin de ander in de problemen zit.
Uren en uren praten handvaten aanreiken, altijd de focus op, wat kan ik doen om haar gelukkig te maken, jarenlang de telefoon meenemen naar bed, want ze zou me wel eens nodig kunnen hebben.
Ja, grenzen die had ik niet en zag ze niet.
De eerste maanden heb ik van haar zoveel warmte,liefde en waardering en eenheid ontvangen die ik nog nooit had beleefd.
Maar haar problemen zijn inmiddels ver opgelost.
Ze is nu weer zo sterk dat ze haar grenzen zeer goed kan aangegeven en heeft nu een einde aan deze relatie gemaakt.
Nog een punt.
Enige jaren geleden deed ze dit ook al.
En na 3 maanden belde ze op voor een gesprek.
Hierin gaf ze aan verder met me te willen, en me nooit meer zou laten vallen.
Deze belofte was voor mij zo enorm belangrijk dat ik toch besloot om met haar verder te gaan.
De vorige week in een laatste gesprek heb ik haar met deze belofte geconfronteerd.
Ze deed hem af met, hier weet ik niets meer van, en moet ik mezelf wat voorliegen.
Nou moet ik zeggen dat vooral, “hier weet ik niets meer van” enorm veel pijn en verwarring teweeg bracht.
Maar nu, wat doe ik ermee, hoe ga ik ermee om, wat leer ik ervan, welke kansen grijp ik aan en hoe blijf ik een liefdevol, open en warm persoon voor mezelf en anderen.
Ik laat de emoties en huilbuien komen en tijdens dit proces neem ik er afstand van en ben daardoor instaat om er neutraal naar te kijken.
Zodoende komen er helder de inzichten en zelfreflextie.
Ik voel en zie nu heel helder mijn valkuilen.
En de spiegel die de ander, en overige relaties je voor houden.
Ik pik deze lessen nu op.
Ik luister nu eindelijk naar mijn innerlijke stem.
Leer en laat de controle los.
Ik ben dankbaar voor deze ervaringen, en dat ze in mijn leven is gekomen.
Door deze afscheiding kunnen beide weer gaan groeien en ontwikkelen.
Mijn liefde voor haar is en blijft onvoorwaardelijk.
Ook zij is compleet en heel en in een andere levensfase aanbeland
Dit wil ik jullie meegeven, wees dankbaar voor iedere persoon die je in het leven hebt aangetrokken.
Negatieve zaken zijn uitsluitend negatief als je hart gesloten is en je daardoor niet instaat bent tot constante zelf reflexie.
Stuur je ex alle liefde en wijsheid.
Veel liefs, John.
Leuke verheerlijking van het HSP-zijn. Maar volgens mij is het in die situaties gewoon dat iemand met redder-syndroom valt op iemand met slachtoffer-identiteit. Perfecte match namelijk. Die verder niks oplost dan beiden confronteren met hun eigen beperkingen. Want er is niets te redden.
Helemaal mee eens, Mandy.
Ach, tis me allemaal wat HSPer, AOWer, ITer, HAMSTer, van die mooie kapstokken om van alles aan te hangen.
Elke relatie heeft enkel als nut om je eigen heelheid te ontdekken.
Heb je die eenmaal ontdekt dan is een relatie niets meer of minder dan een paar schoenen die je dumpen moet als ze knellen.
99,999% der relaties zijn gebaseerd op afhankelijkheid (ook al zal 99,994% dat ontkennen) en een kopie der kinderjaren met zijn oude ervaringen.
Wat zou het leven der mensch er anders uit zien als afhankelijkheid geen rol meer spelen zou.
Nee, afhankelijkheid is het niet, ik ben HSPer.
Zit ik toch niet op te wachten Aart, van die harteloze/gevoelloze teksten.
Het moeilijke vind ik ook dat we diep in ons hart zo graag die evenwichtige, liefdevolle relatie zouden willen hebben. Dan bedoel ik niet vanuit het ego.
Met wederzijds respect, vanuit een diep innerlijk, zuiver weten dat je samen iets waardevols deelt, in voor en tegenspoed, gelijkwaardig … maar na 42 jaar heb ik niet meer zo’n geloof hier in en heeft mijn hart zich een beetje afgesloten, uit zelf bescherming.
Ha Esther,
Gaat het nu om liefde en een liefdevolle relatie hebben, of om liefde zijn?
Wat mij betreft eerst liefdevolle relatie met jezelf aangaan. Eerst leren van jezelf te houden, jezelf te accepteren zoals je bent, en in je eigen kracht te staan.
@Lia,
Absoluut Lia, daar ben ik me ook van bewust.
Ik hou van mijzelf en mijn innerlijk kind!
zo herkenbaar allemaal..
3 van deze relaties gehad en ik heb mn les geleerd.
waar ik nu mee worstel is dat ik het gevoel heb dat mn hart niet meer te helen is………iemand ervaring hiermee?
Chris, door wie zou jij je hart geheeld willen zien?
Door jou zelf of door iemand anders?
Ieder mens is eigen heelmeester.
Ik ervaar HSP’er zijn als een voorrecht en ik heb er veel tijd en energie ingestoken om op een gezonde manier ‘met de binnenste voering naar buiten gekeerd’ te kunnen lopen. Wat een mooie reis was dat en wat een hoop mooie en lieve mensen kwam ik onderweg tegen. Ik heb recent de beslissing genomen dat ik ‘af’ ben, dat ik niet meer aan mezelf ga sleutelen (10 jaar gedaan) en dat ik blij ben met mezelf, inclusief mijn krassen op de ziel, ik zie die krassen als een deel van mezelf, het licht dat door die krassen naar buiten schijnt maakt mooie figuren.
Ik heb ook ervaren dat anderen mijn karaktereigenschappen problematiseren, devalueren, tot op de draad analyseren en me in een ouder-kind relatie duwen met hun goede bedoelingen. Goede bedoelingen kunnen heel vervelend zijn, omdat je er niet om gevraagd hebt, en je zelf heel goed weet wat je wel of niet nodig hebt. Ik heb ervaren dat ik negen van de tien keer vriendelijk moet bedanken voor goedbedoelde adviezen en als er dan niet geluisterd wordt, en mensen zelfs namens je gaan spreken en handelen, dan moet je soms boos worden.
@Veronica,
Wat heb je dit mooi verwoord …
Mooi stuk, veel (h)erkenning vind ik hier.
Het grenzen aangeven is iets wat ieder mens als ‘les’heeft, denk ik, dat heeft ook te maken met (bij) jezelf blijven. Voor iemand die hoogsensitief is, is dat denk ik nog sterker. Althans, dat heb ik zo ervaren.
Stayin’sane in a crazy world…;)
Zo herkenbaar en na bijna 7 jaar alleen te zijn ga ik er vanuit dat de liefde die mij ondersteund en voed naar mij zal toe komen. Want ik sta nu immers anders in het leven 🙂 Na 2 relaties en de laatste flinke trauma heb opgelopen zo blij met mijn ZIJN nu ! Geleerd om mijn behoeften en verlangens te ontdekken en ook grenzen aan te geven. En natuurlijk hebben wij ook onze tekortkomingen dat heeft een ieder, maar wat doe je ermee en wat leer je ervan. Luister eens naar de klank van je stem en die van anderen, de antwoorden vullen zich vanzelf in en je weet dan welke weg je mag gaan bewandelen. Blijf niet in een relatie hangen die niet werkt, maar neem in liefde en uit liefde afscheid.Hans Stolp zegt zo mooi, tot de liefde er is en niet tot de dood ons scheidt. Voor een ieder succes gewenst op weg naar zelfrealisatie 🙂 Nog vragen via dit bericht mogen jullie mij altijd mailen. Een liefdevolle digitale knuffel voor jullie allen 😉
Ik kan niet anders zeggen dan … helemaal waar !!
Met pijn in mijn hart wordt ik steeds weer geconfronteerd met hele verkeerde partners. Daar kom je later pas achter. Dat ze onvoldoende voor je zijn, heel pijnlijk.
Zo zit ik zelf al 8 jaar in zo’n relatie met een kindje, dan kun je niet zeggen; ik ga weg.
Lia; de negatieve, ongezonde, verkeerde mensen zijn in mijn beleving mensen die op een andere energetische frequentie van waarnemen zitten, een ander level van bewustzijn.
HSP-ers zijn helemaal niet volmaakt. Ze kunnen zich zo gemakkelijk laten mee voeren door hun emoties, vergeten hun grenzen gemakkelijk. Nee, zo zou ik het zeker niet willen stellen. Als HSP kan ik nog wel een aantal NIET perfecte/volmaakte gedrags eigenschappen noteren die mede ongezond kunnen zijn voor zichzelf. Zeker wanneer de ziel beschadigd is, is het vaak hard werken!
Liefs Esther
@Esther, Lastig hoor en pijnlijke herkenning. Ik ben na 2,5 jaar opgestapt omdat ik de ruzies en de grote monden niet meer trok. Het gaat door merg en been en je wilt alleen maar helpen. Het voelt bijna oneerlijk. Het is zo moeilijk, en het ging met veel verdriet gepaard, maar ik heb het besluit uiteindelijk genomen op te stappen. Doordat je overdracht van gedrag van ouder op kind ziet. Snap je een partner ook zo goed als je de schoonouders kent (allemaal schatten van mensen hoor, absoluut). Maar door wat ik allemaal zag bleef er geen plek over om te zien wie ik zelf was.
Ik ben even helemaal klaar met relaties. Ik ben momenteel aan het investeren in de relatie met het kind in mij. Die weet immers de weg.
Sterkte Esther!
Mvrgr,
Gerard.
@Gerard,
Herkenbaar Gerard .. Ook jij sterkte.
Hieronder 3 citaatjes;
1.
Waarom voelen negatieve, voor hen ongezonde, mensen zich aangetrokken tot HSP’s? En waarom voelen HSP’s zich tot hen aangetrokken?
2.
In een eerdere stuk dat ik schreef besprak ik al waarom de verkeerde mensen vaak vallen op HSP’s.
3.
Hoogsensitieve mensen zijn warm, zachtaardig, betrokken, begripvol en zorgzaam.
Ik heb nu 3 vraagjes:
Wat zijn negatieve, ongezonde, verkeerde mensen?
Zijn HSP-ers dan volmaakt, of lijkt dit maar zo?
Kunnen HSP-ers ook negatieve, ongezonde en verkeerde trekjes vertonen?
@Lia, Goeie vragen Lia ! Ik zag dezelfde “oordelen” in het stuk. En toch vind ik het een heel verhelderend verhaal. Het gaat er m.i. echter niet om dat andere mensen “verkeerd” zijn of dat HSP-ers volmaakt zijn. Wat hier helder verwoord wordt is, waarom een dergelijke relatie “verkeerd of ongezond” zal blijken te zijn. Het legt de valkuilen van de HSP-er bloot, het maakt heel inzichtelijk waardoor het uiteindelijk niet kan werken als de relatie ongelijkwaardig is, nl. wanneer de HSP-er in de rol van “therapeut of moeder of vader” belandt. Een HSP-er heeft m.i. als grote en lastige uitdaging om te leren grenzen stellen.
Ha Josien, ik snap dat mijn vragen wat buiten de context liggen, maar voor mij is de tendens dat negatieve, verkeerde mensen en HSP-ers kennelijk tot elkaar worden aangetrokken. M.a.w. de HSP-er ervaart zichzelf als beter dan de ander, en (zoals jij ook constateert) ontstaat hierdoor een ongelijkwaardige relatie. Je verwoordt het goed dat de HSP-er dan de rol van therapeut aanneemt, en dit is natuurlijk heel iets anders dan een gelijkwaardige relatie man/vrouw. Groetjes, lia
Hoi Lia, Hhhhmmm , nee ik constateer niet dat HSP-ers zichzelf als “beter” beschouwen. Ik denk zelfs dat ze vaak bijzonder veel moeite moeten doen om zichzelf wat waard te vinden.
Ik concludeer, dat een HSP-er “van nature” vaak de ander beter aanvoelt dan zichzelf….en dat hij/zij daardoor vaak onbewust in een soort “therapeutenrol” belandt…daar komen ze vaak pas op den duur achter. Dat is wat anders dan zichzelf meer of beter voelen dan de ander.
Daarom vind ik dit stuk ook zo helder; voor mij vooral ook in dit deel: “Maar bij HSP’s zit hun gevoeligheid aan de buitenkant alsof ze binnenstebuiten zijn gekeerd, en is hun zachte kant zo voor de wereld zichtbaar en neemt elke nuance in zich op.”
Als je inzicht krijgt in hoe het werkt, en wat de verschillen tussen mensen zijn, dan kan je er beter mee leren omgaan. Met de ander, maar eerst en vooral met jezelf.
hartelijke groet, Josien
Ha Josien,
Ik herken wat je schrijft heel goed.
Ik ging altijd volkomen op in de omgeving, en er bestonden eigenlijk geen ik of zelf (d.w.z. geen afbakening die tot een soort eigenheid leidde). Het was zelfs niet zo dat ik de ander beter aanvoelde, want ik voelde de ander gewoonweg aan terwijl ik zelf eigenlijk niet bestond.
Vraag mij dus niet wie of wat ik ben, want dat is voor mij niet in woorden te vatten.
Gelukkig heb ik in de loop der jaren een soort “zelf” ontwikkeld, waardoor ik mijn eigen grens kan trekken, en weet wat bij mij hoort en wat afkomst is van mijn omgeving. Groet van Lia
@Lia, Wat fijn dat het je gelukt is op den duur :-). hartelijke groet, Josien
“Kunnen HSP-ers ook negatieve, ongezonde en verkeerde trekjes vertonen?”
Ja, alsof er geen eind aan komt! 🙂
Mijn vrouw is hsp en daar zijn we sinds kort achter. De weg naar die “diagnose” heeft lang geduurd en heeft voor heel veel opschudding, verdriet, pijn, ruzie etc. gezorgd. Ik begreep er niets van wat er allemaal gebeurde. Nu heeft deze ontdekking mij veel meer rust gegeven, heb er veel over nagedacht en denk er veel over na, want dit is toch effe wat anders dan toen we trouwde. ” is dit wat ik wil?” Is vaak door mijn hoofd gegaan en eerlijk is eerlijk, gaat af en toe, door mijn hoofd. Maar ik merk dat het antwoord steeds krachtiger naar boven komt, JA, ik wil! ik kan natuurlijk niet over alle hsp mensen praten, maar “mijn” hspvrouw is echt een schat van een vrouw. Ik voel dat het weer de goeie kant opgaat en dat een relatie met een hsp-er geen enkele belemmering zou moeten zijn. Sterker nog, eigenlijk geeft het je relatie zelfs veel meer, het is een enorme toevoeging aan je relatie. Jammer dat het vaak zo lang duurt voordat je er achterkomt.
Fantastisch artikel. Met dat ik net uit een relatie kom waarvan ik graag had gezien dat hij werkte voelt het tegelijkertijd als een verlichting dat ik er uit ben. Ik heb een zeer bezig leven en vond alleen rust op een yoga mat ipv ook ‘s avonds thuis op de bank.
Ik heb al een paar andere leuke artikelen gezien op de site die ik ook ga lezen. 🙂
Dank voor deze verhelderende teksten.
Mvrgr,
Gerard.