Het overkomt waarschijnlijk iedereen die zich op het pad van transformatie bevindt. Het is volkomen normaal. Maar daarom is het niet minder pijnlijk. Het afscheid moeten nemen van oude relaties. Het los moeten laten van verbindingen met mensen, situaties of plaatsen die we hebben aangetrokken vanuit onze oude patronen en onze groei niet langer dienen.
Als iets onze groei niet meer dient, wordt het ‘toxic’ en is het tijd het los te laten. Maar wanneer je energie en liefde hebt geïnvesteerd in die verbindingen doet het altijd weer pijn.
Enige tijd geleden was het weer zover. Twee oude verbindingen waarvan het pijnlijk duidelijk was geworden dat ze niet goed meer voor me waren. Ondanks dat ik wist dat loslaten het beste was, kon ik niet stoppen met huilen. Instinctief zocht ik naar alles wat mijn pijn kon verzachten: roze bloemen, hartvormige kussens, roze, veel roze… maar ik bleef huilen. Ik kon het gevoel dat ik het slachtoffer was van iets pijnlijks en onrechtvaardigs maar niet loslaten.
Plotseling werd ik me bewust van een sterk getintel aan mijn linkerbeen. Ik voelde het al een dag of twee, maar nu was het zo sterk dat ik het niet meer kon negeren.
Ik ken dat getintel. Het is de energie van Áyra, een bijzonder en uiterst gevoelig kind van mij uit een vorig leven. Omdat ik in dat leven zijn vader was, noemt hij me nog steeds ‘papa’.
‘Waarom huil je, papa?’ zei hij.
‘Ik ben zo teleurgesteld in mensen,’ snufte ik door mijn tranen door. ‘Zo teleurgesteld… het doet mijn hart pijn.’
‘Maar papa… ben je dan met je hart tegen de verkeerde mensen aangelopen?’
Ik schoot in de lach en lachte door mijn tranen heen. Hij had gelijk!
Er was niets mis met mij, of mijn hart, en ik was geen slachtoffer van de willekeur van het universum. Ik was gewoon zelf met mijn gevoelige hart tegen de verkeerde mensen aangelopen!
En met verkeerd bedoel ik: mensen die niet goed zijn voor mij. Niet dat er iets inherent verkeerd aan hen is. Maar zoals wel vaker had ik, net als veel hooggevoelige mensen, vooral de potentie van de personen in kwestie gezien, hun ware zelf, en de oude zielsrelaties die ik me ze had. De vorige levens en liefdes die we hadden gedeeld.
Wat ik niet had gezien, waren de ongeheelde en duistere stukjes, die de relatie uiteindelijk de das omdeden.
Nu zijn ongeheelde stukjes op zich geen probleem. We hebben ze allemaal. Als we er ons maar bewust van zijn en genoeg zelfreflectie hebben, en de verantwoordelijkheid nemen om ze onder ogen te zien staan ze een gezonde relatie of vriendschap niet in de weg. Integendeel. Met genoeg (zelf)bewustzijn en vertrouwen zijn relaties bij uitstek geschikt om die stukjes aan het licht te brengen en te helen.
Het wordt pas een probleem als ze niet onderkend worden. Zoals de beroemde psychiater Carl Jung zo mooi zegt: ‘Een mens raakt niet verlicht door aan lichte figuren te denken, maar door zich van de duisternis bewust te maken.’ Je eigen duisternis wordt pas een probleem als je haar niet onderkent, want dan gaat ze jou en je relaties beheersen.
Ik zat met Áyra op mijn schoot te peinzen en zag in mijn verbeelding hoe ik mijn hart-energie had weggeven op plaatsen waar die niet thuis hoorde.
Als we relaties met elkaar aangaan, gaan we ook energetisch gezien een verbinding aan. Iets van onszelf: onze liefde, onze loyaliteit, onze onschuld, onze hoop kan bij de ander blijven hangen, lang nadat de relatie verbroken is. En andersom kunnen wij drager zijn geworden voor energie van die ander.
Daarom is het vaak zo moeilijk een relatie, hoe ongezond geworden ook, los te laten: we voelen instinctief dat er nog iets eigens, iets kostbaars van onszelf bij de ander zit. Het hunkeren naar een ongezonde ander is vaak feitelijk een hunkeren naar onszelf.
Ik zag kleine roze hartjes, mini-versies van mijn hart bij de anderen zitten en ging in meditatie om ze terug te halen. Toen gaf ik alle energie die niet van mij was, maar van de anderen over aan de engelen om mee te nemen naar het licht. Vervolgens vroeg ik aan aartsengel Michael de verbindingen liefdevol los te maken. Zo! Dat luchtte op.
Het getintel bleef en ik ging weer met mijn aanacht naar het kind dat bij me was.
Weer ‘hoorde’ ik Áyra’s stemmetje:
‘Ben je dan teleurgesteld in jezelf?’
Weer een goeie. Ja, dat ik mezelf toch weer voor de gek gehouden heb. Dat ik signalen te lang genegeerd heb. Dat ik het niet heb willen zien. Ik moet ook mezelf nog vergeven.
Wat me in het hele proces nog steeds verbaast, is de liefde en loyaliteit van hen, die ik lang geleden familie mocht noemen. Wanneer het leven me even teveel wordt, staan ze onmiddellijk klaar om te troosten met hun omhelzingen en wijsheid. En de grootste wijsheid kwam zoals zo vaak van een kind!
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Lief artikel zeg! Een patroon wordt mij laatste tijd duidelijk: Ik was de vertrouwelinge van mijn beide ouders. In relaties zocht ik naar het vertrouweling zijn in plaats van intimiteit. Want vertrouwelinge zijn, gaat vaak over probelemen van anderen aanhoren. Toen ik het verschil ontdekte tussen vertrouweling zijn of de ander teveel toevertrouwen en in de rol van vertrouweling duwen en intimiteit, wel ff een traantje gelaten.
Intimiteit geeft ruimte en geeft inschattingsvermogen wat wel of niet gezegd kan worden qua inhoud en timing. Vertrouweling zijn of de ander teveel vertrouwen vraagt om een soort eenheid zonder fysieke en emotionele grenzen. Binnen dat kader kan het enkel vervelend aflopen…
Mooi ❤
mooi beschreven zeg! en heel waar en herkenbaar
Wauw angel mooi verteld zeg . Is altijd leuk om andere reacties te lezen . wat betreft nekharen overeind staan . ik heb dat bij mensen die niet zo prettig aanvoelen . de gelaats uitdrukking , stem . Ben nou eenmaal zo . Liefs Jannie.
Mooi verhaal over iets wat in jouw leven speelt. Mijn verhaal is echter juist het tegenovergestelde, mensen in je leven die niet goed voelde kon ik altijd heel makkelijk gedag zeggen, had er geen problemen mee. En bij niet goed voelen heb je meerdere gradaties, gaan je nekspieren en gespannen van staan? Waarom gaan jouw nekspieren gespannen staan? Het lichaam spreekt en weet veel, maar het kan ook zijn dat jouw nekspieren gespannen gaan staan omdat jij de gedachte hebt dat deze relatie niet goed is voor jouw.
BV omdat deze persoon -omdat hij bv financiéle problemen, verslaving of destructieve levenswijze heeft, niet goed is voor jouw. Toen ik besefte dat de personen in kwestie allen een bepaalde eigenschap en achtergrond hebben, en constant een nieuw type verscheen in mijn leven, wist ik dat het verstandelijk gezien niet helemaal slim is om een relatie met zo iemand aan te gaan, (mannelijk of vrouwelijk) maar ik voelde ook dat mijn ziel juist om deze ervaring vroeg, iets moest totaal doorleeft worden, ik kon er niet meer onderuit om dit te ontlopen omdat mijn verstand zegt, nee is niet goed, Ik ben ervoor gegaan en er gebeurde iets wonderbaarlijks moois, om deze relatie er te laten zijn zoals die is zonder de ander en zijn destructieve levenswijze de mijne te laten beínvloeden en zonder te oordelen is mijn ziel geheeld, juist door alleen naar mezelf te kijken in de relatie. De liefde en het wonderbaarlijke wat ik heb ervaren, geheel een te Zijn, samen en in mezelf! is zo bijzonder wonderbaarlijk en mooi.
Dat ik het daarom jammer vindt dat er bij -niet goed voelen- van een persoon altijd geadviseerd wordt (in het spirituele) om de andere persoon de rug toe te keren/verbindingen los te laten. Terwijl je juist zou moeten kijken waarom het niet goed voelt voor jouw! Want het komt niet zomaar op je pad. Vaak wil het je iets vertellen en zeker als je moet huilen om zo een verbinding los te laten geeft dat aan mijn inziens dat je tegen je diepste gevoel ingaat. Je kan elke verbinding aan op je pad als je in jezelf gelooft en in je eigen hartcentrum blijft! Kijk waarom het niet goed voelt, zelfs als iemand tegen je liegt heeft dat een reden. Het universum wil je iets laten zien.
Overigens geloof ik erin dat je je hartenergie niet echt weg kan geven. Hartenergie is een liefdesenergie en is onuitputtelijk, want liefde stroomt altijd! Je kan het alleen weggeven met een destructieve gedachte erbij of als je zelf vastklampt aan een ander of bepaalde verwachtingen hebt. Liefde is Zijn en delen zonder maar iets terug te verwachten en gewoon laten stromen. Als je stroomt wordt je altijd voorzien van nieuwe energie. Alleen je gedachten kunnen dingen vasthouden, geloven dat je je hart heb weggegeven. Het is mijn ervaring dat precies dát een aanwijzing van je ziel is om meer liefde aan jezelf te geven, ongeacht met wie je verbindingen hebt, een schreeuw van de ziel dat je teveel met je linkerhersenhelft denkt en in de flow van stroming en liefde moet meegaan.
Verbindingen verbreken waarbij je een triest gevoel krijgt, klopt niet, iets is nog niet af, kijk alleen maar naar je eigen gevoel en gedachten is mijn advies. Zo komt er een liefdevollere wereld, want mensen gedag zeggen omdat deze niet goed zijn voor jouw, volgens jouw gevoel en/of gedachten betekent eigenlijk, een deel van jezelf niet accepteren die gezien wil worden. Als dat deel geheeld is verdwijnen deze mensen vanzelf uit je leven, dan wordt het losgelaten met en vanuit liefde.
ik kan me hier helemaal in vinden maar niet zo verwoorden. probeer het wel want in mijn hart weet ik het, net op een site een stukje hierover geschreven was klaar en dacht gelijk, liefde is oneindig kan je niet weggeven, vult zich altijd aan. fijn om te lezen, hoe ik het ook voel. <3
Mooi!
❤
@ Angel Ik lees nu pas dit stuk en jouw reactie en wauw, dit is wat ik vandaag even nodig had. Een vraag die mij ook al lang bezig houdt. Mensen los laten of het bij mezelf zoeken? Ik wil toch even laten weten dat dit stuk me kippenvel heeft bezorgd en het geeft me weer de kracht om verder te gaan met de mensen om mij heen. Alle antwoorden zitten in mezelf! Thanks.
Bedankt voor je reactie, leuk dat je er iets aan hebt om verder te gaan in je kracht! Hartelijke groetjes
Ik heb daarnet een lange brief hier geschreven, het is verloren gegaan, maar ik wil je toch danken voor je verhaal, warme groet Ilze. Ik zit blijkbaar in een erg agressieve loslaat modem
Wat een bijzondere en prachtige ervaringen Wendy . ben weer onder de indruk . Liefs Jannie .
Dankjewel ook van mij… mooi verwoord waar ikzelf ook in zit… ga zo ook maar eens die meditatie doen 😉
Maaike
Helder en mooi verwoord. Dank je!
Dankjewel Wendy! Hier zit ik zelf middenin en doe dit ook met Michael, fijn te delen als anderen er ook mee bezig zijn. Hartengroet Wilma