Ik kwam recent een opmerkelijk standpunt tegen die me deed realiseren dat, wanneer het gaat om relaties, sommige dingen jouw eigen verantwoordelijkheid zijn en dat sommige dingen buiten jouw invloedssfeer liggen. De essentie ligt hem in het herkennen van het verschil.
Het standpunt dat ik las was deze:
‘Het enige waar je op kunt hopen is dat je iemand vindt die zich bewust is van zijn of haar problemen en bereid is om, samen met jou, het zware werk te doen dat nodig is om te helen.’
Dit zijn de woorden van de therapeut Harville Hendrix uit zijn boek ‘Keeping the Love You Find’. Wat dokter Hendrix bedoelt is dat als je behoeften hebt die genegeerd zijn gebleven, je constant op zoek gaat naar mensen die je hetzelfde gevoel geven als toen je opgroeide. Je kunt het niet voorkomen.
Hoewel dit idee bijzonder fatalistisch en hopeloos lijkt, betekent het ook dat je kunt stoppen met jezelf te straffen voor alle slechte relaties die je hebt gehad. Je kunt stoppen met jezelf de schuld geven voor de ‘keuze’ om bij iemand te zijn die een alcoholist is, of een narcist, of een ziekelijk leugenaar. Het was geen bewuste keuze. Je brein is geprogrammeerd om te proberen relatiedynamieken uit je kindertijd opnieuw te beleven, zodat je kunt proberen problemen uit het verleden op te lossen. Als je je bijvoorbeeld als kind genegeerd voelde, zul je continu op zoek gaan naar iemand die jou negeert, zodat je je eindelijk geliefd kunt voelen wanneer zij stoppen met jou negeren.
Het probleem van deze instinctieve motivatie is dat de mensen die we uitzoeken vaak het werk niet kunnen of willen verzetten wat nodig is om jou te geven wat je nodig hebt. Vaak kunnen zij zichzelf ook niet geven wat zij nodig hebben. En dit is wanneer we uiteindelijk hen proberen te helpen, veranderen, controleren, manipuleren of wanneer we onszelf onderwerpen, smeken, bepleiten of opofferen voor hen in de hoop dat zij ons ooit zullen liefhebben. Helaas werkt dit maar zelden. Maar we blijven proberen en blijven onszelf in toenemende mate ongeliefd voelen.
Hoewel je het niet kunt voorkomen om dezelfde soort relaties aan te gaan als in je verleden, kun je wel de liefde ontvangen die je nodig hebt en het soort liefdevolle relatie hebben die jij wilt, door te werken aan je eigen kwesties met iemand die ook probeert te werken aan zijn of haar eigen kwesties. Je kunt niet proberen om andermans problemen voor hen op te lossen en je kunt anderen niet dwingen jou te geven wat je wilt. Als je partner niet kan of wil werken aan zichzelf, zul je een zware strijd voeren tegen hen in plaats van met hen.
Wanneer je verantwoordelijkheid neemt voor je leven, door te uiten wat je nodig hebt en hoe je je voelt, gebeurt er iets wonderlijks. Je zult je zelfvertrouwen opbouwen, omdat je zegt dat jouw behoeftes belangrijk zijn. Tegelijkertijd, als je partner je kan geven wat je nodig hebt, of het nu meer tijd samen is, meer vertrouwen of meer genegenheid, zullen zij ook zichzelf helpen groeien, om dat zij de liefde, het respect en het vertrouwen krijgen dat zij nodig hebben.
Dit is waar het harde werken om de hoek komt kijken. Jullie zullen beiden bewust moeten worden van wat jullie individuele angsten, pijnen en behoeften zijn en vervolgens beiden de moed te hebben om erover te praten. Het is ook nodig dat jullie beiden met respect en zonder oordeel of kritiek naar elkaar luisteren om vervolgens te werken aan het geven wat de andere persoon nodig heeft. Als jullie er echter allebei aan werken, betekent het dat jullie allebei jullie behoeften vervuld kunnen zien terwijl jullie intimiteit en vertrouwen opbouwen in jullie relatie, in plaats van met elkaar vechten om wat jullie willen.
Een hoop disfunctioneel gedrag komt voort uit gevoelens van ontoereikendheid, schaamte, angst of minderwaardigheid. Mensen vechten vaak om gehoord te worden, om het gevoel te hebben dat ze iets betekenen, om het gevoel te hebben dat echt beminnelijk zijn. Na verloop van tijd worden deze gevoelens zo pijnlijk en het gevecht om ze te overwinnen zo aangeboren, dat we uiteindelijk opgaan in gedrag dat zowel anderen als onszelf kwaad doet.
Als je je kunt identificeren met je kwesties en je partner kunt vertellen hoe je je voelt en wat je nodig hebt en zij negeren dat, bekritiseren je er voor, beschuldigen je of verlaten je, dan weet je dat zij niet de juiste persoon voor je zijn. De juiste persoon is niet iemand die perfect is of geen problemen heeft, maar iemand die kan en wil werken aan hun persoonlijke kwesties en jou ondersteunt terwijl je aan die van jezelf werkt. Verandering kost tijd, maar als je kunt zien dat jouw partner stappen onderneemt om jouw behoeften te vervullen en aan die van henzelf werkt, dan ben je op weg om niet alleen de wonden uit je verleden te helen, maar ook naar een liefdevolle en gelukkig relatie.
Leestip:
Krijg de liefde die je wilt , een gids voor het verbeteren van je relatie. van Harville Hendrix
Ik heb enorm veel baat gehad bij Schematherapie. Door mijn jeugd en de relatie met mijn ouders reageerde ik bijna mijn hele leven blijkbaar als een Verwaarloosd Kind. En had dan ook relaties die dit in stand hielden. Ondanks dat vond ik mijzelf best een leuk mens. Totdat mijn kinderen oud genoeg waren om mij te laten weten dat zij zich door mij verwaarloosd voelden. Heel confronterend. Heel pijnlijk. Zo zag ik mijzelf niet, maar ik geloofde hun wel. Dus heb ik hulp gezocht. Door de therapie heb ik mijzelf kunnen ontwikkelen tot een Gezonde Volwassene. Ik heb nu vertrouwen in een liefdevolle toekomst. Omdat ik eindelijk vertrouwen heb ik mijzelf en van mijzelf heb leren houden. Hierdoor ben ik in staat om een ander de liefde te geven die hij/zij verdient (inclusief mijn kinderen!) en ik heb er vertrouwen in dat ik de ware liefde zal herkennen en kan ontvangen. Kortom, ik ben op mijn 50e klaar voor mijn ‘tweede jeugd’ en ga hiervan genieten :-). Samen met mijn kinderen. En in de toekomst met een partner die past bij ‘mijn betere ik’. Dit gun ik ieder van jullie ook. Liefs. Monique
Ik ontdekte dat het niet eens gaat om eerst van jezelf te houden om dan alsnog aan een partner uit te spreken wat of jij nodig hebt in de relatie. Want dat eindig je soms weer in de teleurstelling als je het niet ontvangt van die ander. Het gaat vaak om gemeenschappelijke grond ofwel The Relationship Space. Dat is een soort ‘derde partij’ een Relatie Ruimte. Als je geen kinderen hebt zou je deze ruimte Het Kind dat voortkomt uit de relatie, kunnen noemen.
Gemeenschappelijke grond is dan vaak een voorstel doen van: vind jij het ook leuk om….. Vind jij het ook fijn om….. In plaats van Ik zou het fijn vinden als jij met me meegaat naar….. Want dan dient de ander iets voor jou te doen en krijg je de minnen en de plussen. Hoewel de ander zichzelf ook kan opofferen als je het vraagt als Vind jij het ook leuk om…. heb je dan toch die ander de optie gegeven te onderzoeken of hij/zij er voor openstaat in plaats van met een wens naar de ander toe te komen. Een wens die je makkelijk voor jezelf zou kunnen vervullen.
Of niet kiezen. Kan een hoop gedoe schelen.
Zeker, ik geloof dat we mensen aantrekken die ons raken op onze onvervulde behoeften. We willen alsnog deze behoeften vervuld zien en daar komt de pijn in relaties vaak vandaan. Mijn visie en ervaring is echter dat we deze mensen aantrekken, omdat we in onze jeugd overtuigingen gevormd hebben. Ons onderbewuste is constant bezig om overeenstemming te creëren tussen onze realiteit en onze overtuigingen.
Heb je bijvoorbeeld een belemmerende overtuiging dat je geen liefde waard bent, dan zul mensen aantrekken die deze overtuiging spiegelen. Bijvoorbeeld dat je vriend(in) kiest voor een avondje uitgaan met zijn/haar vrienden/vriendinnen ipv met jou. Je behoeften uitspreken kan met deze overtuiging in je onderbewuste erop uitlopen dat je je alleen maar nog meer gefrustreerd gaat voelen als je partner de uitgesproken behoefte als claimend ervaart.
Het eerste wat je te doen hebt is mijn inziens je overtuigingen opsporen en veranderen. Daarna kan je partner hetzelfde gedrag vertonen waar je door geraakt werd. Ditmaal wordt je er echter niet meer door geraakt, omdat je onderbewustzijn het anders interpreteert. Bijvoorbeeld dat je het fijn vind om een avondje voor jezelf te hebben. Zo verander je zelf je eigen beleving en werkelijkheid. Zo kun je het leven creëren dat je wilt.
Helder Gijsbert. Duidelijker kan deze samenvatting niet zijn.
Graag vul ik aan dat jij zelf de enige bent die je eigen leemtes kan oplossen en vullen vanuit jezelf. Elke verwachting of vraag aan een ander om dat te doen zal uiteindelijk altijd tot teleurstelling en miscommunicatie leiden. De ander kan nooit weten wat je voelt, zeker als veel mensen zelf niet eens bewust zijn wat ze voelen. Een ander heeft ook geen enkele verantwoordelijkheid daarin. Wel geloof ik in open communicatie en verbinding met jezelf en de ander om daardoor meer over jezelf en je eigen leemtes te leren en die vanuit eigen verantwoordelijkheid op te lossen in jezelf.
Ik ben het helemaal eens met jou!
@Lia,
Ik plaats het hier maar even, want onder jouw stukje tekst is geen ruimte meer. Je schreef aan mij:
” Je schrijft hierboven dat het loslaten moeite kost omdat je blijkbaar toch van je ouders houdt. Ik vraag mij dan af of die binding dan jouw “ouders” betreft of dat er inderdaad op ander niveau een “zielsverbinding” is. In het laatste geval heb je dan toch iets met deze mensen uit te werken, en daarom zijn ze op jouw pad gekomen, toch? ”
Je noemt het of een binding met mijn ouders of een binding op een ander niveau, een zielsverbinding. Ik denk een Zielsverbinding. Want met hen zelf, op persoonlijk vlak dan, is er geen contact, en vroeger eigenlijk ook al niet. We woonden in hetzelfde huis voor een tijd, en that’s it. Maar op zielsniveau lijkt het anders te liggen. Maar ja, dat zeg ik nu wel, maar tegelijkertijd vraag ik me nu dan ook hardop af; wat IS eigenlijk een Zielsverbinding? Want hebben we niet met iedereen een Zielsverbinding?
🙂
Liefs, Susanne
Susanne,
Ik zou mij voor kunnen stellen, dat je met sommige zielen een speciale band hebt, omdat ze tot jouw zielengroep behoren, je een speciale band hebt door ervaringen uit vorige levens, of omdat je je van bepaalde bindingen meer bewust bent.
Groet Lia
@Marijke,
Ik plaats het even hier, want onder jouw stukje tekst is geen ruimte meer. Je schreef aan mij:
” Hallo Buuf,
Alternatieve titel: ‘Waarom je de computer kiest die je niet kunt voorkomen.’
De relatie met je computer is je spiegel, schrijf je. Een magische schijfwisseling. Ik ben benieuwd naar het verhaal wat er uitkomt! ”
Hahahaha 🙂 🙂 , die vind ik grappig 🙂 , waarom je de computer kiest die je niet kunt voorkomen, hahahaha, 🙂 , oooh, inderdaad zeg. Magische schijfwisseling, hihihi 🙂 , zo mannen zo computers, oh oh oh 🙂
Liefs, Susanne
Hallo Buuf, Hallo Susanne, Wat ontzettend leuk om ons draadje uit 2014 weer te lezen! Zijn we virusvrij inmiddels, haha 😉 Groet Marijke
Raar artikel… de oplossing voor een dysfunctionele relatie is een functionele relatie.
En dan beschrijven wat er gebeurt in een functionele relatie, maar tevens beweren dat je er niet aan ontkomt om niet dysfunctionele mensen aan te trekken.
@Bart,
Hoi Bart,
Ja, daar had ik inderdaad ook wat moeite mee toen ik dit artikel las. Inderdaad beschrijven wat er gebeurt in een functionele relatie met tips en dergelijke, maar tegelijkertijd inderdaad beweren dat je er niet aan ontkomt moeilijke relaties aan te trekken als je daar dan ook mee bent opgegroeid. Vond ik ook een beetje een apart iets van dit artikel.
Maar goed, misschien bedoelde ze het net als met emoties. Emoties zullen er altijd zijn, in een mensenleven, neem ik aan, zoals woede, angst, frustratie, noem maar op, die kan je niet uit je menselijkheid halen, elimineren. Maar, je kan gelukkig wél je Reactie en je Omgang, je Keuze omtrent die emoties veranderen. Dus misschien bedoelde de schrijfster het een beetje op zo’n manier.
Maar ja, kijk je vervolgens weer eens naar de titel: ‘Waarom je de partner kiest die je niet kunt voorkomen’ , en wordt er verder geschreven dat je niet aan het soort mensen ontkomt vanuit je jeugd, tja, dan denk ik ook; lekker wel.. zo blíjf je bezig..
Ik heb er in ieder geval goede hoop in dat het heus allemaal wel goed komt, en dat je niet persé de rest van je leven het soort mensen van toen zult gaan ontmoeten. Bovendien, weet je je frequentie te verhogen en dingen vanuit je jeugd te helen, en de energie ervan te laten stromen en vroeger te ontgroeien als het ware, ja, dan verandert je omgeving en dus het soort mensen die je dan vervolgens aantrekt ook vanzelf met je mee. Toch? Dus ja, ik vind de schrijfster hierin ook een beetje dubbel, zeg maar 🙂 .
Liefs, Susanne
boekentip:
Jan Geurtz, Verslaafd aan liefde. (De weg naar zelfacceptatie en geluk in relaties.) AMBO
ISBN 978 90 263 2229 7
@thomas, dank je, Thomas. Goede tip!
@thomas,
Dank je wel voor tip, Thomas 🙂 . Marijke had het ook al over You Tube-filpmjes over deze man en dit boek, ben benieuwd 🙂 . Fijn dat er dus ook een boekvorm van blijkt te zijn.
🙂
Liefs, Susanne
@ Thomas Nog beter is het vervolg van Jan Geurtz: Bevrijd door liefde!!!
grtjs, Anna
Ik ben blij dat er toch ook mensen zijn die inzien dat je alles wat je vlg dit artikel zou moeten krijgen van je partner, je in eerste instantie aan JEZELF moet geven! Dit is vaak niet zo makkelijk maar er bestaan genoeg therapieën/boeken die daar bij kunnen helpen. En als jouw behoeftes vervuld zijn door jezelf, kan je veel gemakkelijker iets geven à je partner én kan je eveneens meer genieten van wat hij/zij à jou geeft!
@Anneline,
Hoi Anneline,
Je schrijft: ” En als jouw behoeftes vervuld zijn door jezelf, kan je veel gemakkelijker iets geven à je partner én kan je eveneens meer genieten van wat hij/zij à jou geeft! ”
Ja, wat zeg je dat mooi 🙂 . Het is inderdaad zo dat wanneer je ZELF je EIGEN behoeften weet te vervullen, te ervaren, dan weet je inderdaad ook véél meer te geven aan überhaupt een ander en weet je ook véél beter datgene ook weer terug te ontvangen. 🙂 Ik vond dat zelf zo’n ontdekking. En je kan daar inderdaad overal over lezen, leren, studies, Work-Shops, en dergelijke, maar het gaan VOELEN en dat zelf gaan ERVAREN dat dat dus blijkbaar op zo’n manier werkt, vond ik zo’n prettige ontdekking, zeg 🙂 . ‘t Is best gek, vind ik, hoe we zo die ‘buitenwereld’ in kunnen duiken, zo op zoek naar die ander, naar iets anders, en hopelijk dat het onszelf vervult. Terwijl we compleet juist de ándere kant op dienen te gaan, namelijk naar onszelf toe, IN onszelf. Goh joh, als dat kwartje nog niet wezenlijk gevoelsmatig valt,, ach je zit dan toch heel als een kip zonder kop maar wat rond te dwalen. Te zoeken naar een bril die bovenop je hoofd is, weet je wek 🙂 .
Liefs, Susanne
“Je brein is geprogrammeerd om te proberen relatiedynamieken uit je kindertijd opnieuw te beleven, zodat je kunt proberen problemen uit het verleden op te lossen.”
Ik weet het nog goed, ik was 4 en zij was 5, we wilde trouwen maar dat mocht niet van onze opvoeders.
Nou snap ik waarom ik verliefd wordt op vrouwen van 5.
Even zonder dollen, als mensen toch eens echt de zin tussen ” ” zouden begrijpen dan zie/ervaar/weet je toch dat alles waar je nu in het leven ‘tegenaan loopt’ niets met het heden van doen heeft maar enkel met de kindertijd.
Dan komt het er eigenlijk toch enkel op neer dat je je bewust dient te zijn of de energie uit de kindertijd bij je speelt of dat je in je volwassenheid zit.
Je volwassenheid waarin je letterlijk kiezen kunt wat je wilt.
Gaat je leven dus niet naar wens dan heb je niet kunnen kiezen vanuit je volwassenheid maar was de kindenergie je leven aan het bepalen.
Maar ja, vanuit die kindenergie ga/kun je niet kiezen voor wat anders.
Stap 1 is dus duidelijk gaan inzien in welke energie je zit.
Het lastige is ook dat die kindenergie niet wil toegeven dat er kindenergie is want die kindenergie wil niet veranderen, die wil zichzelf in stand houden want als het zich niet in stand houdt dan moet het veranderen en veranderen is onbekend terrein en roept angst op.
Nee zegt de kindenergie; ik zal er eens over na denken, het is een lang proces en het heeft allemaal tijd nodig.
Een halve milliseconde duurt het om te switchen van kindenergie naar volwassenenergie.
Volwassenenergie die het leven ervaart als een makkie maar ja dat moet je maar willen want dan valt er niets meer te klagen dan kun je geen aandacht meer vragen omdat iets niet goed gaat dan kun je niet meer met jezelf bezig zijn.
Een klein kind behoeft uit praktisch oogpunt aandacht maar als volwassene hoef je niet meer met jezelf bezig te zijn.
Je doet simpelweg waar je zin in hebt en lang leve de lol.
En er is geen; ja IK dit en IK dat, meer.
Als een mens nog met zichzelf bezig is dan is dat vanuit zijn/haar onverwerkte/ondoorziene kleine kind.
Vanuit het NU gaat alles als een tierelier (zal eens opzoeken wat dat is), vanuit een flow, vanzelf zonder ik-beleving.
Was getekend,
HSP
@Aart,
Hoi Aart,
Klopt helemaal wat je zegt. En daar überhaupt BEWUST van worden, is voor mij al een weg geweest. Maar het alleen maar WETEN, of je er alleen maar daar BEWUST van zijn, lijkt niet voldoende te zijn. Er nu ook een draai aan weten te geven, handen en voeten (letterlijk) weten te geven aan dat BEWUSTZIJN is ff weer een andere opleiding, of zoiets dergelijks.
Het HERKENNEN van je eigen Kind-Energie is al 1 ding. Is misschien je Theorie-Examen halen.
Maar het op de één of andere manier weten te LEVEN, of ERNAAR weten te LEVEN, is dan denk ik maar nu je rijbewijs gaan halen. Ofzoiets dergelijks.
Liefs, Susanne
@Susanne,@Aart,
En dan bedoel ik niet het LEVEN van je Kind-energie, want dat gaat vanzelf. Maar het LEVEN van je Volwassen-energie, DAARNAAR leven, is dan dus zoals ik het noem je rijbewijs gaan halen.
Liefs, Susanne
Break The Chain is mijn eerste gedachte bij deze (hh) herhalingen. Ik ken ze uit ten treure. Een zeer actueel (familie)thema van verdraaien/liegen/op zijn kop zetten. Ik wist niet beter en ben heel lang loyaal geweest. Uit gewoonte. Het werd zinloos vechten. En ik was er van overtuigd dat ik mensen zou kunnen veranderen. Het kan een eindeloze strijd en levenspatroon worden tegen onzichtbare en sluipende negativiteit.
Ik zal er vast een tik van de molen aan overgehouden hebben. Zoals erg op mijn hoede zijn. Loskoppelen is volgens mee heel goed mogelijk zonder dat je daarmee een ander schade of pijn toebrengt. Of dat je meteen uit beeld verdwijnt. Ik denk dat ik mij heel lang schuldig voelde mijn eigen schakel los te zien van de omringende schakels. Ik hoef niet mee te rammelen met een ketting die gevangen houdt en afhankelijk maakt. Ik wilde eerst altijd de bewijzen zien van dat iets niet klopte. En dan mag ik … En die uitkomsten kwamen niet. Energetisch vraagt dat vertrouwen op mijn eigen gevoel.
Het voelt niet goed, het kost mij energie, het maakt mij misselijk, ik wil dit niet, zijn allemaal signalen en mogelijkheden om uit een ‘contact’ te stappen. En waarom niet? Want is aan de ketting liggen wel contact?
@Marijke,
Hoi Marijke,
Mooie reactie van je 🙂 !
Een mooi voorbeeld vind ik het, die je noemt over een ketting. 🙂
Je schrijft: ” Ik hoef niet mee te rammelen met een ketting die gevangen houdt en afhankelijk maakt. ”
Ja, vind ik zo mooi gezegd, en ook zo herkenbaar 🙂 . Ik heb ook enorm die neiging is gebleken om te rammelen met een ketting die mij inderdaad gevangen en afhankelijk houdt. 🙂 . Maar ook het rammelen zélf doet ons blíjven verbinden met die ander. En of dat nu met je ouders, partner, wie dan ook is. Ik heb ook die neiging om te blijven rammelen. Pff.. vermoeiend 🙂 . Zit je daar, met een ketting aan een muur, in een soort van gevangenis, terwijl de deur open staat, en de ketting niet vastzit aan die muur. Oh oh oh.. zo blijven we bezig, Susie. En nu dan maar eruit lopen, zoals Soulspeaker mij (wederom) eraan deed herinneren, en zoals Lia mooi schreef; over rollen loslaten, je er niet mee verbinden, want uiteindelijk houden we natuurlijk zélf bepaalde rollen in stand. Je zwemt (ik dus 😉 ) eigenlijk tegen je eigen stroom in, zit ik me net te bedenken.. Hahaha, je staat zelf te dweilen, terwijl je zélf die kraan maar open laat. !!
Je ziet aan de mensen om je heen waar je zelf staat/bent/frequenteert/focust. Maar ja, ik ga dan vervolgens focussen op die Ander, en dat ben ik nu dus aan het afleren. Want het gaat natuurlijk niet om die Ander. 🙂 . Waarom is dat toch zo gedoe joh, om dat af te leren??, vraag ik mij af..
🙂
Liefs, Susanne
@Susanne, Hee Buuf, focussen op die Ander > dat zeg je heel goed! Zorgen dat het goed met onszelf gaat is niet egoistisch en gewoon natuurlijk.
Een tijdje terug had ik je een tip gestuurd van Youtube Jan Geurtz (4 filmpjes). gezien? Zeer de moeite waard. Verslaafd aan de Ander (liefde). Het gaat om JOU!
@Marijke,
Hoi Marijke de Buuf 🙂 ,
Ik heb de You Tube-filmpjes nog niet gezien. Mijn computer is momenteel niet goed beveiligd tegen virussen, dus ik vind dat nog wat eng om dat dan op te starten. Eerst even een virusprogramma downloaden. Maar ja, ik heb dan weer een computer uit het jaar 1834 en het geheugen wat je dient te hebben om bijv. zo’n virusprogramma op te kunnen slaan dateert ook alweer uit het jaar 1930, dus moet ik eerst weer meer geheugen regelen. Pff.. echt jonge, ik heb wat met dat ding. Heb ik eíndelijk een speakersetje(!), is het virus-programma weer het probleem. Schiet lekker op zo. Mijn computer gaat zoals ik ga. Ik weet nog niet helemaal wat ik er van vinden moet. Maar goed, You Tube-filmpjes, om dat te kunnen zien, eerst dus weer het een en ander regelen. 🙁 En zo marchen we on.. 🙂
Ja, en wat je schrijft; Verslaafd aan die Ander,, vind ik wel een interessant iets. Maar bén je wel verslaafd aan die Ander(?), of misschien aan het Gevóel wat je bij of door of via die ander Ervaart. Zit natuurlijk een groot verschil in hè. Dus ja, ik weet niet of je zozeer verslaafd kan zijn aan een ander, dan misschien wel aan het soort gevoel dat je erbij DENKT te voelen.
Ben ik bijv. achtergekomen met m’n buurman-met-z’n-stuc-in-z’n-haar. Ik bleek hem heel niet leuk te vinden, maar iets wat er IN MIJ losgemaakt werd. Ofzo. Kan je dus volledig op die ander projecteren en een misplaats soort ‘relatie(?)’ krijgen. Daar doe je jezelf geen lol mee. En die ander overigens ook niet. 🙂
Liefs, Susanne
@Susanne, Hallo Buuf,
Ja daar noem je zowat! We kunnen natuurlijk projecteren (denken over) op iemand die niet leuk is en ook op iemand die leuk is. De projectie is de ‘verslaving’ met een groot woord. Nutteloos in ieder geval. Waarom kijken we niet gewoon en That’s it!?
Is Youtube niet virusveilig?
@Marijke,
Hello Buuf,
Je schrijft: “De projectie is de verslaving” . Vind ik een mooie zin. De projectie die dus de verslaving ‘kan’ zijn. Gekkig is dat eigenlijk. Ik ben dat momenteel aan het uitzoeken, hoe dat nu eigenlijk precies zit met die projectie, en hoe daar dus vrij/vanaf te geraken, want ik ben het wel een beetje beu om steeds de mannen uit mijn jeugd te ontmoeten. 🙁 .
Ja, en wat betreft You Tube, zal heus wel allemaal oke zijn, maar is mijn angst dat je dan net zal zien dat ik (mijn comuter) dan weer een filmpje opent met troep erin. Heb ik vaker gehad. En dat mijn harde schijf dan weer vastloopt. En ook dat heb ik vaker gehad. Gaat mij weer heel veel geld kosten. Is een herhaling van een herhaling, en daar dus angst voor inmiddels 🙂 . Is dus weer dat verleden, zoals Aart dat zou zeggen. 🙂 . Ik heb dan ook heel geen spiegel nodig, ik heb mijn computer, die ‘vertelt’ mij precies hoe het ervoor staat met mijzelf 🙂 . Ik weet zeker dat er een heel ‘spiritueel’ verhaal achter zit, en ook dat ben ik momenteel nu aan het uitzoeken. Sterker nog, doordat iemand met mij meesurfte op mijn internetverbinding, zo ben ik werkelijk waar erachter gekomen dat iemand met mij meesurfte op mijn energetische verbinding/aura. Dus mijn eigen persoonlijke harde schijf is eigenlijk die van mijn computer, en visa versa. Gek hoe je meubelen je toch iets kunnen vertellen zeg 🙂 .
Liefs, de buuf 🙂
@Marijke,
Hallo Buuf,
Alternatieve titel: ‘Waarom je de computer kiest die je niet kunt voorkomen.’
De relatie met je computer is je spiegel, schrijf je. Een magische schijfwisseling. Ik ben benieuwd naar het verhaal wat er uitkomt!
Mooi gezegd Lia
Je trekt altijd aan wat op gelijk energieniveau staat.
Ik proef er ook de werking van het projectiemechanisme in. Je ziet de wereld door je eigen bril en je creëert je eigen wereld (hetzij bewust, hetzij onbewust).
Een overcompenserend gedrag is eveneens mogelijk. Iemand die altijd genegeerd is, zal bijv. trachten in het middelpunt te staan en extra veel aandacht opeisen.
Als ik dit zo lees dan worden er nogal wat eisen gesteld aan de partner. Geen wonder dat het mis gaat als partner niet aan het verwachtingspatroon kan voldoen.
M.i. is het van belang om eerst met zichzelf in het reine te komen. Datgene wat je nodig hebt, vind je allemaal in jezelf.
Waarom die gevoelens van ontoereikendheid? Waarom schaamte, angst of minderwaardigheid? Komen die gevoelens niet uit het ego voort? Het ego vergelijkt zich steeds met andere mensen en slaat aan het vechten. Is toch nergens voor nodig? Laat al die overtuigingen over jezelf, je partner en al die andere mensen los, en de wereld zal terstond veranderen.
Ik moet ineens denken aan het boekje Ik ben OK, jij bent OK…
Mooi artikel, zeg 🙂 . Erg verhelderend. Toch maak ik me wel wat zorgen om deze zin: ” Hoewel je het niet kunt voorkomen om dezelfde soort relaties aan te gaan als in je verleden” .
Betekent dat dat hoeveel werk je ook doet, je sowieso dezelfde relaties aanblijft gaan als in je verleden?? Want als dat zo is, ben ik sowieso de sjaak. Ik kom bij rare mensen vandaan, die weigeren te groeien. En dat soort mensen kom ik 9 van de 10 keer ook tegen nu in mijn volwassen leven. Het enige wat ik kan doen is zélf veranderen, bewuster worden, en werken aan Eigen Waarde. Maar ja, bedoelt de schrijfster nu dat je sowieso het niet zal kunnen voorkomen wie je aantrekt vanuit je verleden? Want dan is het gewoon dweilen met de kraan open. Pff, het idee alleen al.
Liefs, Susanne
@Susanne,
Hoi Susanne,
Ik snap je bezorgdheid.
Er komt een moment iemand op je pad die je zo leuk gaat vinden en anders blijkt te zijn dan je huidige partners die je uitkoos. Ik heb een tweede kans gehad en die met beide handen aangepakt. Ook al val ik op spannende, interessante en dominante mannen, ik blijf er uit de buurt. Je weet zelf wanneer dat is. Je herkend het patroon. Accepteer dat het iets is wat bij je hoort en geef een nadere man de ruimte jou de liefde te geven die je verdiend. Succes ..liefs Nicole
@Nicole Slijkhuis,
Hoi Nicole,
Dank je voor je reactie 🙂 .
Je schrijft: ” Er komt een moment iemand op je pad die je zo leuk gaat vinden en anders blijkt te zijn dan je huidige partners die je uitkoos. ”
Dat vind ik een hoopvolle zin! 🙂 . Want het idee dat het alleen maar hetzelfde allemaal zal zijn, is dus wat ik noem dweilen met de kraan open, schiet dus niet op 🙂 .
Ik merk tot nu toe in mijn leven dat ik gevoelsmatig val op mannen die zoals mijn ouders zijn. Schiet heel niet op! Denk ik; Suus, hou daar eens mee op. En inmiddels weet ik het al bij voorbaat. Althans, in die zin, achteráf blijkt dat ik het heus al bij voorbaat al wist. Ik kan zelfs al zoiets hebben met een bepaalde persoon die ik ontmoette, dat ik dacht; ‘hmmm…wie ben jij dat ik jou nu ontmoet… en dus misschien; laat ook maar..’ Want anders weet ik het wel weer, gaat het precies weer zoals voorheen. Maar, dan vind ik dat ik het een kans moet geven, en dus geef ik het een kans, of 2, of 3, of 4, en jaa hoor, blijkt weer een les (denk ik dan maar), inplaats van vreugde. 🙁 . Haha, dat ik bij voorbaat die ene persoon al niet echt vertrouwde, zo van; ‘ik weet inmiddels wat voor een soort mannen ik aantrek, dus laat maar..’ Ooohh, en ook dát schiet niet op, dat je van te voren al wantrouwig raakt naar/over iemand’s toenadering.
Je zin: ” geef een nadere man de ruimte jou de liefde te geven die je verdiend ” ,, vind ik een mooie zin! Geef een nadere man de ruimte.. jou de liefde te geven die je verdient. Vet mooie zin! Ga ik onthouden. So thanks!
Jij ook succes, Nicole!
🙂
Liefs, Susanne
Susan, je creëert je eigen wereld. Je trekt aan wat zich in jouw eigen bewustzijn/energieveld bevindt aan gedachten/emoties etc. Je zult in een volgend leven wellicht te maken krijgen met dezelfde zielen als in dit leven, maar als jij verandert, verandert er ook iets in je relaties.
Ik ga er van uit dat ieder mens daar geboren wordt, waar er voor hem/haar iets valt te leren. Dat kan zijn dat je van sommige mensen of een bepaald soort leven volledig afstand moet nemen. Of juist niet. Misschien zou je je juist moeten inzetten voor wat jij rare mensen noemt, en daar een stukje voldoening uit halen? Susan, ik zeg maar wat, Alles is mogelijk. Je hebt het zelf in de hand. Eén ding is voor mij zeker: je groeit nooit alleen maar samen en met elkaar. Kosmische evolutie heeft niets met persoonlijke ontwikkeling.
Denk trouwens niet te snel dat mensen weigeren te groeien. Ook al lijkt er uiterlijk geen beweging in te zitten, van binnen kunnen ze behoorlijk pruttelen. Sommige mensen moeten eerst nog een beetje in eigen sop gaar koken en hebben gewoon meer tijd nodig.
Dag Lia
@Lia,
Hoi Lia,
Dank voor je mooie reactie.
Je schrijft: ” Susan, je creëert je eigen wereld. Je trekt aan wat zich in jouw eigen bewustzijn/energieveld bevindt aan gedachten/emoties etc. ”
Ja, dat geloof ik ook. Maar in mijn leven lijkt dat een herhaling van een herhaling van een herhaling 🙁 , wat opzich al vermoeiend op zichzelf is. En ga ik dat onderzoeken kom ik altijd uit op dat verleden. Van de eerste paar jaren als kind, en van nog verder, van toen. Maar het is maar verleden. En dat word ik ook weleens een keertje zat. Ik vind het niet leuk om alsmaar dat verleden te ontmoeten via dus andere personen. 1 Man zoals mijn vader is al genoeg. ‘k Hoef niet 35 jaar dat riedeltje te herhalen ofzo. 🙂 . Wil eens klaar zijn met steeds hun te ontmoeten. Ik wil dat soort ontmoetingen niet meer.
En tuurlijk, uiteindelijk is het iets van jezelf. Maar ook dat is maar verleden. Maar goed, tijd zal het leren 🙂 .
Ook schrijf je: ” Je zult in een volgend leven wellicht te maken krijgen met dezelfde zielen als in dit leven, maar als jij verandert, verandert er ook iets in je relaties. ”
Ja, dat zeg je mooi 🙂 . Als je dan op zoek gaat in dat verleden kom je ook inderdaad dezelfde soort mensen tegen. En zo blijf je bezig.
Ook schrijf je: ” Misschien zou je je juist moeten inzetten voor wat jij rare mensen noemt, en daar een stukje voldoening uit halen? ”
Het enige waar ik nu aan werk is aan het ‘rare’ dan maar in mijzelf 🙂 , want het moet ergens vandaan komen, denk ik dan maar 🙂 , en ik wil er graag vanaf komen, dus ja, dan duik je maar in jezelf, om daar allerlei ‘rare’ rollen los te laten, uit te werken, helen, hoe je het kan noemen.
En je schrijft: ” Eén ding is voor mij zeker: je groeit nooit alleen maar samen en met elkaar. Kosmische evolutie heeft niets met persoonlijke ontwikkeling. ”
Nee, precies. Maar dat kan me dan ook een beetje angstig maken, angst is misschien een groot woord, maar het idee van dat je maar zo sterk bent als de zwakste schakel. Dat idee. En wat nou als je uit een familiegroep komt die nog precies daar is als 30 jaar geleden. Dezelfde gesprekken, dezelfde verwijten, dezelfde keuzes. Ik snap niet hoe mensen 30 jaar hetzelfde kunnen klinken. Dat kan me dan een beetje lichtelijk panieken doen, want ja, als hun niet groeien.. kan ik wel allerlei werk doen, maar als je maar zo sterk bent als de zwakste schakel, dan is het een beetje als roeien/zwemmen tegen de stroom in, ofzo. Dat kan me dan wat irriteren, want dan denk ik; dat die vent niet wilt opschieten, a la, maar laat mij lekker gaan. Weet je wel, dat idee. Dat je dus, ondanks al je werk, nóg vast zit aan die energie van de familielijn waar je in geboren bent. Het geeft me een gebonden idee/gevoel. Maar goed, kan natuurlijk ook gewoon misinterpretatie zijn. 😉 .
Liefs, Susanne
@Susanne,
Susanne,
je schrijft” En wat nou als je uit een familiegroep komt die nog precies daar is als 30 jaar geleden. Dezelfde gesprekken, dezelfde verwijten, dezelfde keuzes. Ik snap niet hoe mensen 30 jaar hetzelfde kunnen klinken. Dat kan me dan een beetje lichtelijk panieken doen, want ja, als hun niet groeien.. ”
Jij wilt overduidelijk veranderen, wilt aders leven het verleden laten voor wat het is en door gaan.
Doe het gewoon, weet je nog ga die deur door 😉 .
Hoor ze aan en laat het los, en wees een levend bewijs van vooruitgang.
Dat anderen om je heen niet (nog niet?) kunnen veranderen betekend absoluut niet dat jij als je er klaar voor bent dat niet kunt.
Als dat zo was zaten we allemaal nog in de neanderthaler bewustzijn.
jij bent waarschijnlijk de sterke schakel, wees die dan, vooral voor je zelf.
als ik je dingen lees ben je er klaar voor.
Zie het als een vinyl plaat, zo’n oude, die bleef wel eens hangen op een stukje vuil of wat stof.
En dan was een klein tikje genoeg om de plaat weer verder te laten.
jij hebt dat figuurlijke tikje gehad, laat de andere platen maar hangen.
ik praat misschien makkelijk, aangezien ik nooit familie heb gehad die mij tegen hielden.
na mijn vaders overlijden. moest alles alleen doen.
Ik was pas 18 maar kan wel zeggen dat alles wat ik gedaan heb (goed en fout) mijn eigen keuzes waren, en me gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
Ik wil je eigenlijk een hart onder de riem steken susanne.
Jij bent er klaar voor, laat je niet tegenhouden.
alles heeft een rede, zelfs het kleinste ding kan ons doen groeien.
Misschien is je familie er om je toen beseffen of te leren dat jij door moet gaan ook al kan de rest dat (nog) niet.
Misschien kunnen ze jou dan als voorbeeld zien en ook door gaan en de dingen laten rusten, en ben jij het eerste domino steentje dat de rest gaat om gooien.
Soms hoef je niks te zeggen maar is het beste wat je kunt doen, liefde tonen en door gaan met leven.
liefs Soulspeaker
@Soulspeaker,
Hoi Soulspeaker,
Wat een mooie reactie van jou 🙂 , en dank je wel daarvoor 🙂 .
Je schrijft: ” Doe het gewoon, weet je nog ga die deur door 😉 . ”
Ja 🙂 , oh ja, dat was ook zo 🙂 hihihi…
Kan lopen ‘blèheren’ tegen mijn ouders (als ik ze al spreek) “en waarom groeien jullie niet(!?)” , terwijl ik zelf inderdaad bij die open deur blijf staan. Ooohh Susie… 🙂 .
Ik ben er veel mee bezig de laatste tijd en heb ergens opgemerkt dat het zelfs lijkt alsof ik ergens die nare sferen, in de vorm van mensen/herinneringen/gebeurtenissen, etc., ook moeilijk vind om los te laten. Gekkig vind ik dat, joh. Het zou de gehechtheid wel zijn. Het zou ook wel iets van oer-liefde zijn. Ik vond het nogal een ontdekking om erachter te komen dat mijn ziel wel degelijk van die mensen houdt. Ik heb daar geruime tijd van bij moeten komen 🙂 . Ik blijk het toch wat moeilijker dan ik dacht te vinden om hen los te laten.
Zelf groeien, wérkelijk die volgende stap zetten uit deze frequentie, zo noem ik het maar, is inderdaad het oude achter me laten, en dat achter me laten waar ik zó naar verlang 🙂 , maar het betekent blijkbaar ook hun loslaten. Ik stond er van te kijken, en nog wel, dat ik daar dus meer moeite mee heb dan ooit gedacht.
Ik heb ooit een sessie gedaan waarin het lijkt alsof de mensen die mijn ouders zijn in dit leven, mijn kinderen waren in een vorig leven. Dus ik denk dat ik nog wat werk te doen heb omtrent die herinnering/verbinding.
Weet ik dat vervolgens meer los te laten, zal mijn stroming in dit leven, en dus weer naar de volgende, hogere frequentie gaan, ook veel makkelijker en vanzelfsprekender gaan, heb ik het idee.
Dank je wel, Soulspeaker, dat je me een hart onder de riem steekt en voor je mooie berichtje 🙂 . Ik wens jou ook een hart onder de riem toe op jouw reis!
Liefs, Susanne
Hey Susie,
Zie je die herhalingen al aankomen? Merk je wanneer je er weer midden in zit? Op het ogenblik dat je je hier van bewust bent, kan je ook bewust gaan sturen, creëren wat jij dan wel wil! Vooral daarbij je losmaken van die cyclische angstgevoelens die dan durven opkomen. Hoor je angst, geef er aandacht aan, geef bewust aan dat je hem bedankt, maar dat je nu een andere koers gaat uitzetten.
En ze zullen kleven, ze zullen moeilijk doen, ze zullen je vastgrijpen. Hoe ze op afstand. Ik ben vorig jaar heel hard geweest tegen mijn moeder. Maar het heeft wel geresulteerd in een stuk bewustwording bij haar. Ze zal altijd zichzelf blijven, maar ze neemt wat meer heft in eigen handen en vooral ze laat me wat los.
Maak jezelf niets wijs. Jij maakt je eigen leven ondanks je verleden. 🙂 ik bedacht me gisteren of het zou uithalen of je bvb een collage zou maken van je gebouw en alle lastige appartementenburen zou vervangen door bvb mensen waar je blij van wordt, of lief vind uitzien en je je daar op gaat richten ipv op de huidige situatie. Maar het was maar een idee. 😉
Kus
@Nele,
Hee lieve Nele 🙂 ,
Jeeeetje goeie tip van jou, zeg! 🙂 Over die collage! :O Ik ga daar werkelijk mee aan de slag! Zo typisch, ik vroeg mij al letterlijk hardop af hoe ik op mijn eigen manier, zonder teveel in de kosten op te lopen, misschien een creatieve manier (?), een nieuw soort energie/gevoel/gedachtegoed in en rondom mijn woning te gaan creëeren,, en promp lees ik jouw berichtje!! Nah… vind ik zo iets leuks! 🙂 . Ik ga daar mee aan de slag. Dank je wel meis, voor je tip!
Ook schrijf je: ” Zie je die herhalingen al aankomen? Merk je wanneer je er weer midden in zit? Op het ogenblik dat je je hier van bewust bent, kan je ook bewust gaan sturen, creëren wat jij dan wel wil! ”
Vind ik zo’n mooie zin: dat op het moment dat je er bewust van bent, je dus ook bewust kan gaan sturen en dus creëeren wat je wilt! Gek dat ik daar op zo’n moment zelf nooit echt op gekomen ben, maar inderdaad vanuit een soort automatisme Angst-gedachten induik, of iets dergelijks. Ik ben gaan nadenken over deze zin van jou, en merkte gelijk in mij dat het óók te maken heeft met wat je (ik dus 😉 ) gelooft dat je zelf verdient. En nu is dat natuurlijk zo’n beetje het hele eiereten waarschijnlijk, maar ik ben me even heel erg bewust momenteel van het feit dat ik ook ergens simpelweg blijkbaar niet echt geloof dat je het hogere, het leuke, het verwarmende verdient (!) . Verdien je een leuke buurman? Een ware vriend? Inplaats van de afwezigen of de engerds? Want de afwezige en de engerds zijn mijn stiefvader en vader. Zo dus ook met de partners. Het zijn of de popi-jopi’s, zoals mijn stiefvaders, of de beladen uitgecheckte narcisten, zoals mijn biologische vader. En ik kan dat inmiddels herkennen, alleen inderdaad het veranderen, is even puzzelen nog 😉 . Maar wat jij zegt, Nele, inplaats van in Angstgedachten te duiken, wat eigenlijk een soort automatisme lijkt (!), maar iets Nieuws te bedenken/voelen/zien/KIEZEN, goh, ga daar ook eens mee aan de slag 🙂 . Iets nieuws KIEZEN… MAG! HET MAG.. Net wat jij al eerder schreef, Nele! 🙂
Goh, is toch zo fijn wanneer zo’n kwartje dan even goed valt, haha 🙂 🙂 .
Dank je wel!
Liefs, Susie 🙂
Ha Susanne,
Volgens mij zorgen mensen zelf voor die herhaling door steeds dezelfde energieën aan te trekken. In jouw geval is dit (misschien?) jouw drang om te onderzoeken en in het verleden te duiken?? Je schenkt dan namelijk toch aandacht een datgene wat jij niet wilt en aandacht is energie.
Als je ergens klaar mee bent, heb je geen behoefte om het nog eens te onderzoeken. Laat het gewoon los. Daarmee verdwijnt iets niet uit je herinnering, maar je hebt er dan geen binding/identificatie meer mee.
Het zelfde geldt voor “rare” rollen. Je komt er niet vanaf door er voeding aan te geven en dit doe je door die rollen te onderzoeken. Maakt het écht uit waar ze vandaan komen? Die onderzoeksdrang zit in je denken.
Zijn is gewoon Zijn.
Een rol is maar een rol en die heb je hoogstens nodig om op aarde te kunnen verschijnen. Je kunt je eigen rol uitkiezen. Verschijn dus, zoals jij wilt Zijn.
Naar mijn opvatting is het inderdaad misinterpretatie dat je vastzit aan familie en aan hen gebonden bent. Je zorgt zélf voor die gebondenheid en voor de wijze waarop je dit als negatief ervaart. Alleen al door aan je familie te denken, houd je die binding in stand.
Leef je eigen leven en laat ieder mens zijn eigen leven leiden. Irriteer je er niet aan.
Het is niet dat ik je niet begrijp, hoor. Ik herken e.e.a. heel goed bij mijn eigen familie, kennissen, en andere mensen.
Ik kan met sommige mensen niks, breng ze af en toe een bezoekje om te kijken of alles nog naar wens gaat en dan hoepel ik weer op (ha, ha, ha).
Doeg Lia
@Lia,
Hoi Lia,
Je schrijft: ” Als je ergens klaar mee bent, heb je geen behoefte om het nog eens te onderzoeken. Laat het gewoon los. Daarmee verdwijnt iets niet uit je herinnering, maar je hebt er dan geen binding/identificatie meer mee. ”
Ja, vind ik mooi gezegd. 🙂 . Als je ergens KLAAR mee bent, dan heb je inderdaad niet de behoefte om het nog eens te onderzoeken. Dus is het eigenlijk zélf bewuster worden wat het dan nog is waarom ik me er ergens nog zelf mee verbindt steeds. Want inderdaad, of dat nu via de positieve of negatieve weg is, verbinden is verbinden. 🙂
Je schrijft: ” Je komt er niet vanaf door er voeding aan te geven en dit doe je door die rollen te onderzoeken. ”
Ja, vind ik ook zo mooi gezegd. Voeding blijven geven is voeding blijven geven, one way or the other. En dat dat dus vanuit het denken komt, zoals je zegt, ik denk ook inmiddels dat het ook met wat Verzet nog te maken heeft. Geen controle erover als kind-zijnde, en dus alsof de volwassene er nu wel of alsnóg controle over probeert te krijgen, met je hoofd boven water te blijven, dat idee. Maar ja, tegelijkertijd denk ik ook; verleden is verleden. Dus ergens heeft het uiteindelijk ook denk ik te maken nog met een nog een stukje verzet tegen dat wat is geweest. Verzet tegen mijn eígen rol. Ik denk hoe meer ik weet te accepteren hoe en de wat, hoe makkelijker en vanzelfsprekender loslaten zal zijn. Boos blijven erop is inderdaad voeding blijven geven. Boos zijn is een krachtiger energie. Ik ben me ook gaan realiseren dat ik mij ergens nog wat vasthoudt aan het boos zijn, omdát dat dus een krachtiger energie is dan gewoon verdriet bijv. Als ik woede ook durf los te laten, accepteren hoe het is gegaan, en uiteindelijk ook mijzélf vergeven voor het feit dat ik mijzelf zo’n jeugd heb gegeven, wow, ben benieuwd hoe ik me dán zal voelen. 🙂 . Dan is die focus op die ouders ook maar projectie. Ik verwijt mijn stievader dat-ie tegen mij loopt te blèhren en mij loopt te bekritiseren, zodat hij niet naar zijn eigen pijn en schuldgevoel hoeft te kijken. Ach, hij spiegelt toch enorm. Eigenlijk doe ik het precies hetzelfde. Je projecteert het gewoon op je ouders, en hun ‘rollen’ , zodat je niet naar die van jezelf (en van ‘vorige’ levens) hoeft te kijken. Nou goed 🙂 , dat weten is nu 1, en nu dat lekker Transformeren, zoals Robert dat zou zeggen 🙂 .
Ook schrijf je: ” Je kunt je eigen rol uitkiezen. Verschijn dus, zoals jij wilt Zijn. ”
Vind ik zo’n mooie zin. Ik heb ’em opgeschreven in een boekje, kan ik mezelf er aan blijven herinneren 🙂 .
Verder vind ik dat je hele mooie dingen schrijft, ‘t is fijn om daar even aan herinnerd te worden, dus dank je wel, Lia, daarvoor 🙂 .
Liefs, Susanne
Hey Susanne,
Ja, die vorige levens en het idee dat jouw ouders toen misschien wel jouw kinderen zijn geweest, plaatst al die rolpatronen toch in een heel ander perspectief? Dan is die buitenkant toch heel betrekkelijk?
Je schrijft hierboven dat het loslaten moeite kost omdat je blijkbaar toch van je ouders houdt. Ik vraag mij dan af of die binding dan jouw “ouders” betreft of dat er inderdaad op ander niveau een “zielsverbinding” is. In het laatste geval heb je dan toch iets met deze mensen uit te werken, en daarom zijn ze op jouw pad gekomen, toch?
En ach, het kost niet zo veel moeite om er voor iemand te zijn. Mensen af en toe aanhoren en naar ze te luisteren. Iemand zijn eigen weg gunnen, ook al is dat niet jouw weg. Dat is meestal alles wat je kunt doen.
Fijne zondag, Lia
Heel herkenbaar stukje en mijn valkuil voor narcistische mensen is erg de spijker op zijn kop! Bedankt voor dit mooie stukje
Geweldig verhelderend artikel. Ik kan me vinden in deze psychodynamische analyse van het als HSP(onbewust) vallen voor narcisten waarmee een oorspronkelijk (vertrouwde) disfunctionele dynamiek wordt herhaald. Het is inderdaad heel goed om je daarvoor niet meer op de kop te zitten dan nodig is maar te kijken waaruit het patroon is ontstaan en actief te werken aan nieuwe en gezondere relatiepatronen. Dank voor deze geweldige bijdrage!