Het middelste kind heeft een speciale positie in het gezin. Is het een gemakkelijke plek? Hoe gedragen middelste kinderen zich en wordt dat ook opgemerkt door ouders?
De plek die je hebt in je gezin, die heb je. Je bent de oudste, de jongste, de middelste, het is een plek die je inneemt, maar welke plek je ook inneemt, het kleurt je bestaan. Een oudste kind, dat zijn ouders tot vader en moeder maakt, is een bijzonder kind. Alle ogen zijn op hem of haar gericht. Alle aandacht gaan naar hem of haar uit. Het is vaak het kind dat later verongelijkt kan zijn, omdat het vindt dat het te weinig aandacht krijgt. Het blijkt ook het kind te zijn dat zich het meest verantwoordelijk voelt. Het kind dat het pad moet effenen voor broertjes en zusjes. Het jongste kind wordt soms onbewust klein gehouden Immers, het is de laatste waar ouders van kunnen genieten. Jonge kinderen laten zich vaak lang verzorgen. Ze nemen later weinig verantwoordelijkheden op zich, zo blijkt. Veel wordt hen uit handen genomen.
En het middelste kind dan?
Je doet bijna eigenlijk nooit iets het eerst en ook niet het laatst. Voor veel kinderen een frustrerende positie. Onverdeelde aandacht van de ouders is iets wat middelste kinderen vaak ontbeert. Een middelste kijkt op naar de grootste en voelt zich vaak van de troon verstoten als er een baby onder hem of haar geboren wordt. Middelste kinderen zijn vaak onbewust bezig met de vraag: ‘Hoe wordt ik net zo goed als mijn oudste broer/zus en ben ik net zo schattig als diegene onder mij’. Het mag duidelijk zijn dat het onbewuste levensvragen zijn.
Uitzonderingen
Als er tussen twee jongens een meisje zit, of tussen twee meisjes een jongen, dan is het een speciale positie die de middelste bekleedt. Sterker nog, het kan leiden tot een benijdenswaardige positie voor de andere twee kinderen. Het uniek anders zijn maakt dat de aandacht naar de middelste getrokken wordt en dat wordt uiteraard erg gewaardeerd.
Welk gedrag laat een middelste kind zien om aandacht te vragen?
Aandacht is een basisbehoefte van een kind. Hij of zij ontwikkelt zijn zelfbeeld, dus de zelfbeleving, via de ouders. Bij tekorten is het helaas niet zo dat een kind zijn vinger opsteekt en zegt:’ Ik heb aandacht nodig papa en mama anders gaat het niet goed met mij’. Nee, een kind uit dat door middel van gedrag. Dat kan op velerlei manieren. Veel kinderen worden druk, bazig, krijgen woede aanvallen, gaan schreeuwen of hebben voortdurend ruzie met broertjes of zusjes. Je wordt er gek van en roept wellicht: ‘Hou daar eens mee op!’ Tot je je realiseert dat je kind je iets duidelijk wil maken, namelijk: zie mij!
Zichtbaar maken
Veel zit hem vast op zichtbaar maken van het middelste kind. Dat kan eenvoudigweg door juist dat kind apart mee te nemen bij karweitjes en boodschappen. Door heel bewust iets te ondernemen met dit kind. Je licht hem er als het ware uit. Jongste en oudste kinderen komen echt niks tekort, die krijgen hun aandacht wel. Dit geldt natuurlijk voor zowel de vader als de moeder. In huis kan dat door dit kind een taak naast jou te geven bij het koken. Wat je bewust laat merken is: ik wil jou! En dat heeft juist dit kind nodig.
Terugtrekken
Soms trekt een middelste kind zich terug, wordt als het ware onzichtbaar. Dat kan karaktermatig zijn, maar ook komt het voor dat een kind zichzelf leert in de schaduw te staan. Het laat de oudste en jongste zijn ding doen en houdt zichzelf op de achtergrond.
Dan wordt het later lastig je op het juiste moment te profileren. Het wordt een attitude.
Opvoeden is een klus
Opvoeden is een hele klus. Jouw handelen heeft gevolgen voor de ontwikkeling van je kind. Daar kun je bang of benauwd van worden, maar je kunt ook de uitdaging aannemen om eens je gezin onder de loep te nemen. Waar liggen onze prioriteiten? Zijn al onze kinderen zichtbaar? Wat kunnen we doen om niet ons kind ongevraagd de hemel in te prijzen, maar gewoon oprechte aandacht te geven en zo zijn kwaliteiten, maar ook valkuilen in ogenschouw te nemen. En deze te begeleiden.
Kinderen geven van nature het beste van zichzelf
Aletha Solter, een ontwikkeling psycholoog, die de emotionele ontwikkeling van kinderen bestudeerde, ontdekte in haar waarnemingen dat kinderen het beste van zichzelf willen geven. Van nature. Het vraagt van ouders om dat als uitgangspunt te nemen en aan te sluiten. En dan te beseffen dat in geval van een middelste kind, dat extra aandacht vraagt. Zo geef je ook dit kind de juiste plek.
©Isabelle Hofstra
Beste Isabelle,
Leuke foto met die 3 kinderen !!!
Heeft uzelf ook kinderen ? Bent u psychologe ?
Uit welk gezin komt U ?
Dat lijkt mij interessant om te vermelden !
En kaal en afstandelijk dat weg te laten !!!
Sorry als ik daarmee hard over kom !
Niet de bedoeling, maar duidelijkheid vind ik nog belangrijker !!
Inderdaad, het middelste kind, kan ook,
zoals ikzelf, juist uitzondering zijn, met alle gevolgen van dien !!!
Lekker veel aandacht en , als het mij uitkomt, de anderen laten
voorgaan; in de schoolklas hetzelfde: al die gekke, moeilijke vragen,
krijg ik lekker niet, wist ik zeker en dat gebeurde ook !!!
Belangrijk: Een kind is alleen kind, als het dat wil zijn : Openstellen voor de ouder,
om een ouder te willen hebben, ook al is dat kind misschien zelfs geestelijk verder !!!
Dat is zeer belangrijk: Voor ons, om open te stellen voor onze oorsprong,
nl. God de Vader, oftewel de allergrootste liefdekracht, die voorstelbaar is !!
En waarmee contact steeds dringend nodig is en die geeft oplossing
voor alle problemen, d.m.v. inspiratie, zoals een vrouw, over het algemeen,
goed aanvoelt hoe met kinderen om te gaan ! Erg mooi en ontroerend !!
Mijn moeder maakte, als kind, al baby-tekeningen !!!
Ook van mijzelf heb ik die en N.B, de 1e met ballpoint !!
Rembrandt is er werkelijk niets bij; alles verschijnt in een door mij nog
te schrijven boek !!
Ouders treden voor God de Vader in de plaats en leiden als het ware op !!!
Doen ze dat niet goed/onvoldoende, kan dat kind zichzelf niet/moeilijk
helpen, alle levensproblemen op te lossen en goed verder te gaan !!!
Als er problemen opduiken, zoals op school, dan kan dit, vaak al veel, maar
niet uitsluitend alles, zeggen over de verhouding kind/moeder en de opvoeding !!!
Discriminatie/ het andere vreemd en vijandig vinden, wordt hier al geboren.
En is op school soms al hopeloos hanteerbaar !!!
Ikzelf, beschouw, dat ik een super-moeder had en heb !
Een multitalent-kunstenaar die alles van het leven wilde !!!
Een echte vrouw, die zeker, absoluut kinderen wilde hebben en zeer snel
in verwachting was en bij de dokter of daarmee in verband vroeg of alles goed was !
De dokter zei: je bent al in verwachting !! Prachtig !!
Het kinderen krijgen was erg dringend en dat je die krijgt, lang niet vanzelfsprekend !!
Voor alle duidelijkheid: Vrouwen zonder kinderen, zijn niet minder waard, maar ik denk
en voel toch dat dat voor een vrouw essentieel is !! Niet perse regel, maar zeer goed denkbaar !!
Mijn moeder met zes kinderen en miskraam in 7 jaar, daarnaast super-kunstenaar !!
Vijf meisjes en ik, als enige (3e kind) jongen !
Ik hoorde toen, als kind: Dan ben je dus, of verwend, of je hebt het verschrikkelijk !
Nou, geen van beide, als kind ! Wel de warmte en gezelligheid van een groot gezin !
Een klein maatschappijtje en , als middenmoter, ik daar in !!
Alleen, vanaf de pubertijd, grote problemen met de zussen, nl. tot op heden,
nog steeds niet volwassen ! Dat kan nog steeds, al kan dat duren tot in de 80 (!!)
en komt toch nog wonderbaarlijk !! Een mens blijft toch groeien en kan dat versnellen
door ziekte bijv. of andere ingrijpende zaken, mee te maken !!!
Als jongen heb ik grote bewondering voor de vrouwen en probeer mij in te leven
en zij zijn mijn grote voorbeeld ! Ik heb vandaag nog een gedicht gemaakt ten gunste van
de vrouwen, die door veel kerels toch, vind ik, tamelijk slecht behandeld worden,
bijv. door er niet gemakshalve van uit te gaan, dat ze minder spierkracht hebben en
toch van alles, ook lichamelijk, te zwaar, te eisen van die vrouwen !
Dat is eigenlijk heel hufterig !
Ik was, beroepsmatig, meer dan 40 jaar natuurgeneeskundig therapeut en
kreeg voor het merendeel veel vrouwen voor behandeling !
Daaruit bleek mij ook dat vrouwen veel meer belangstelling hebben voor gezondheid !
Erg goed, maar dat moet ook !! Zij zijn het voorbeeld voor man en kinderen en
er wordt van hen top gevergd !!
Alleen zij kunnen, m.i. de wereld echt gaan veranderen en zij eisen, terecht,
steeds meer invloed op !!
Enz , enz, nog veel over te babbelen en….. te dichten !!!
Ik heb zelf geen kinderen, maar wel 5 zussen !!
Ik heb mijn moeder, die ernstig ziek was, 42 jaar dagelijks zelf
behandeld, waar fysiotherapie faalde en ik succesvol was en daardoor
zelfs mijn roeping en beroep vond ! Door mijn moeder, net als Toon Hermans,
die zijn moeder opvrolijkte !! Weet u dat ??? Daarom ook was, en is , hij
de allerbeste cabaretier, die een ander nooit afbrak !!!
Een grote Liefde-voorbeeldman !!!
Mijn moeder, heb ik ook nog, geheel alleen, met haar ernstig herseninfarct,
4 jaar lang, dag en nacht, verzorgd, waar de corona-verzorgers, m.i niet aan
kunnen tippen !! Gelukkig dat zware werk alleen volbracht !!!
Geen van mijn zussen heeft mij daarbij geholpen !!!
Ik zou het nu zo weer doen !! Geen seconde spijt !
Het echte leven, en … het verdriet doorleven (de pijn is de grootste liefde)
en zeker niet uit de weg gaan !!!
Mijn vader was vroeger bang, met zijn grote mond, dat ik een papknul
zou worden, maar hij had het helemaal mis !!!
Ik heb in mijn leven ongelofelijk en onvoorstelbaar zwaar werk gedaan
en had hiervoor zelfs in een record-boek kunnen komen !!!
Met hartelijke groet,
Marcel