Slaapverlamming
Ben jij ooit wel eens wakker geworden, terwijl je niet meer in staat was te praten of bewegen? Ja? Dan ben je niet de enige!
De algemene definitie voor dit fenomeen is ‘slaapverlamming’. Het duurt soms maar seconden, of enkele momenten, maar kan ook langer duren. Meestal gebeurt het net voor je in slaap valt of net voor je wakker wordt. Veel mensen melden dat ze een bepaalde ‘aanwezigheid’ voelen, welke zij omschrijven als kwaadaardig, bedreigend of slecht en ze ervaren vaak in grote mate angst.
De ‘aanwezigheid’ is meestal zichtbaar, voelbaar en zelfs hoorbaar. Mensen melden ook andere unieke ervaringen, zij voelen soms alsof ze ‘zweven’, of ze voelen zich enkel aanwezig buiten hun lichaam. Zij geloven dat dit fenomeen een zeer sterke spirituele ervaring is.
In de huidige moderne medische wereld worden deze ervaringen gedefinieerd als hypnagoge en hypnopompe hallucinaties. Dit is vaak de verklaring wanneer er met een conventionele moderne blik gecombineerd met medische ideeën naar spirituele ervaringen wordt gekeken. Spirituele ervaringen worden dan gelabeld als psychopathologisch. Het is duidelijk dat slaapverlamming zich tegelijkertijd met fysiologische mechanismen in de hersenen voordoet. Wat nog niet duidelijk is, zijn de vreemde ervaringen die mensen hebben wanneer zij slaapverlamming ervaren. De discussie omtrent de spirituele ervaring als verklaring voor een bizar en complex fenomeen waar nog weinig over bekend is, wordt onderdrukt ofwel ontmoedigd in onze huidige samenleving.¹
‘Toen ik mijn studie begon was ik bijzonder geïnteresseerd in de overtuigingen van doorsnee mensen, vooral de overtuigingen die als nonsens werden beschouwd in de academische wereld. De academische wereld behandeld spirituele overtuigingen over het algemeen altijd zo. Tegelijkertijd was ik om dezelfde reden geïnteresseerd in alternatieve medicatie. Vanaf het begin was ik ervan overtuigd dat doorsnee mensen slimmer en gevoeliger waren dan geleerden willen geloven. Doordat er meer wordt geobserveerd bij wijdverspreide tradities (welke waarschijnlijk ook meer rationele basis hebben) lijkt er meer waarheid in te zitten dan de theorieën die mij werden geleerd op school. Ik kon gewoon niet geloven dat de overtuigingen van doorsnee mensen, welke geen deel uitmaken van de academische wereldvisie, nonsens zijn. Ik ben van mening dat de academische wereld wellicht wat te bekrompen is. De normale mens kan zeker wat te bieden hebben op het gebied van slaapverlamming, door hun ervaringen en overtuigingen te delen. Er zijn overtuigingen welke op ervaring zijn gebaseerd, die afgedaan zijn als bijgeloof en meer onderzocht dienen te worden. Deze ervaringen zijn wel bekend en geaccepteerd in de spirituele tradities over de hele wereld. De afgelopen 100 jaar zijn deze fenomenen in de moderne westerse wereld verklaard op basis van de psychopathologie. De ontdekking dat deze ervaringen veel voorkomen onder ‘normale’ mensen, dat ze geen indicatie zijn voor welke ziekte dan ook, is van groot belang voor medicatie.Dit is geen nieuw fenomeen, we hebben enkel de kennis over deze ervaringen gewist uit ons culturele repertoire.’ – Dr. David J. Hufford, Ph. D. , Professor Emeritus, Penn State Medical School
Direct vanaf het begin namen alle wetenschappelijke benaderingen van het fenomeen slaapverlamming aan dat de ervaringen van slaapverlamming afkomstig zijn van hallucinaties. In plaats van het innemen van een neutraal standpunt, sluit bijna elke studie de mogelijkheid van enige waarheid achter de ‘hallucinaties’ compleet uit. Enkel omdat er geregistreerde biologische en chemische activiteiten zijn tijdens de slaapverlamming, betekent niet dat er een causale relatie is tussen deze twee. Er zijn ook andere zaken die we in overweging moeten nemen en zoals de kwantumwetenschap ons toont, zijn er zeker werelden binnen onze wereld waar wij niet gemakkelijk vat op kunnen krijgen. Er is zeer zeker een niet-fysiek aspect aanwezig in de wetenschap, welke we pas net leren kennen.
‘De dag dat de wetenschap het niet-fysieke fenomeen begint te bestuderen, zal het meer vooruitgang boeken dan het ooit heeft gedaan in de vorige eeuwen sinds haar ontstaan.’ – Nikola Tesla
Spirituele ervaring
Moderne geleerden vinden ‘spiritueel’ en ‘spiritualiteit’ moeilijk te definiëren en zoals eerder gezegd maken zij deze onderwerpen meestal belachelijk binnen de wetenschappelijke wereld. De meesten die dit lezen zullen echter een goed beeld hebben van de termen die onder ‘spiritueel’ en ‘spiritualiteit’ vallen. Uittreden, bezoeken van entiteiten, bijna-dood ervaringen, frequenties, vibraties en meer vallen hier onder.
Het is belangrijk je te realiseren dat de meeste ervaringen die mensen hebben binnen de ‘spirituele wereld’ plaatsvinden wanneer zij volledig bij bewustzijn zijn, wakker en alert en niet tijdens wat onderzoekers slaapverlamming noemen. Het is goed mogelijk dat het wetenschappelijke niveau nog niet ver genoeg is om dit soort fenomenen te verklaren. Daarom worden ze aan de groep van hallucinaties toegeschreven, terwijl het eigenlijk fenomenen zijn die wij nog niet begrijpen en ook nog niet kunnen verklaren met een wetenschappelijke blik.
Tegelijkertijd kunnen sommige fenomenen, welke voortkomen uit slaapverlamming, wel degelijk hallucinaties zijn, hoewel ik niet denk dat dit het geval is. Ik sta open voor het idee dat wat sommigen ervaren gedurende de slaapverlamming zeker een kern van waarheid bevat. Het punt is dat we het nog niet zeker weten en het feit dat de wetenschappelijke wereld het afdoet als hallucinaties of een deel van onze verbeelding, is ronduit beperkend.
Wetenschappelijk bewijs voor het fenomeen uittreden is niet overtuigend, maar het is dan ook moeilijk bewijs te vinden wanneer de meeste fenomenen worden weggewuifd. Ik refereer naar de ontwikkelingen in de wereld die bekend worden gemaakt voor het belang van de nationale veiligheid. Recente ‘leaks’ van de NSA waren verantwoordelijk voor de eerste publieke onthulling van een zogenaamd ‘black budget’ en de Canadese regering is recent op de vingers getikt voor het monddood maken van wetenschappers.(2) Dit werd tegelijkertijd bekend met de ‘remote viewing experimenten’ waarbij onder andere de Stanford Universiteit en de overheid betrokken waren. (3)(4)(5)
Het is interessant dat er ook wetenschappelijk en officieel onderzoek naar deze fenomenen wordt gedaan, waardoor de fenomenen geloofwaardiger worden. Nog interessanter is het feit dat het in handen ligt van de overheid die dit goed georganiseerd en in het diepste geheim uitvoert, net als de experimenten die aan de Stanford Universiteit werden gedaan. Uittreden en vestibulaire motorische gevoelens zijn een duidelijke factor binnen de uiteenlopende hallucinaties die geassocieerd worden met slaapverlamming.(6) ‘Remote viewing’ is de eigenschap van een individu om een locatie op honderden kilometers afstand te beschrijven, dit fenomeen is keer op keer bewezen. Kort na de publicatie hiervan heeft het Ministerie van Defensie (Amerika) het programma abrupt afgebroken.
We hebben veel voorbeelden van fenomenen die onder de noemer ‘spiritualiteit’ vallen. Wie zijn wij om de ervaringen die tijdens slaapverlamming verkregen worden als een niet reëel fenomeen te bestempelen? Soms kunnen ideeën en concepten een bedreiging zijn voor macht, controle en de perceptie die wij als mens collectief hebben. Als je op een andere manier tegen dingen aan gaat kijken, veranderingen de dingen waar je tegenaan kijkt zelf ook. Als de wereld de manier waarop naar slaapverlamming wordt gekeken veranderd, zou dit zeker bijdragen aan een van de grootste paradigmawissels ooit. Dit is exact wat zich op dit moment aan het ontvouwen is op onze planeet Aarde…
‘Het belachelijk maken van dit soort fenomenen is een manier van sociale controle. Geleerden, academici en de elite in het algemeen beschrijven deze dingen als een indicatie van waanzin, het product van slechte educatie en vinden het ronduit primitief. Deze concepten binnen de wereld van de antropologie en historie zorgen ervoor dat het wordt beschouwd als een product van onze verbeelding.’ – Dr. David J. Hufford
Slaapverlamming – mijn ervaring
Ik herinner me dat ik als kind een aantal lucide dromen heb gehad. Ze leken zo echt en ik voelde mij 100 procent bij bewustzijn tijdens deze ervaring. Ik was in staat om alles te doen wat ik wilde tijdens het dromen. Mijn eerste ervaring met slaapverlamming gebeurde pas toen ik wat ouder was. De eerste keer dat het gebeurde werd ik plotseling wakker van een luide knal, een heldere lichtflits (ondanks dat mijn ogen gesloten waren) en een luid gerinkel in mijn oren. Ik kon mijn ogen wel open doen, maar mijn lichaam kon ik niet bewegen. Het was eigenlijk net alsof mijn hersenen wakker waren, maar mijn lijf nog sliep. Ik was doodsbang en de reden waarom ik mijn ogen niet wilde openen, was omdat ik de aanwezigheid van twee wezens aan mijn linkerzijde voelde. Ook aan de rechterzijde voelde ik twee wezens welke ik niet wilde zien. Of ze er nu echt waren of niet, of ik droomde of niet, ik weet het niet.
Houd in gedachten dat dit soort ervaringen voorkomen als mensen volledig bij bewustzijn zijn, in de auto zitten, hun dagelijks leven leiden en niet tijdens bedtijd. De meeste mensen hebben volledig bewuste ervaringen met fenomenen welke wij niet begrijpen, zij zijn niet verlamd en slapen ook niet. Ook ik heb bewuste, bizarre ervaringen gehad zonder in slaap te zijn, welke bijdragen aan mijn vooroordeel dat slaapverlamming meer is dan een hallucinatie.
Tijdens een andere ervaring werd ik midden in de nacht wakker. Ik kon mijn ogen openen en ik was me volledig bewust van mijn omgeving. Ik was op reis en was alleen in een hotelkamer. Ik kon de televisie zien, de lamp in de hoek en de stoel. Mijn hoofd kon ik niet bewegen maar ik kon wel rondkijken. Mijn ogen voelde zwaar, maar toch kon ik ze openen. Ik kon verder niet bewegen en was behoorlijk bang en dacht bij mezelf: ‘niet weer, waarom overkomt mij dit?‘. Door het raam zag ik een donker, schaduwachtig figuur op mij af komen. De figuur was ongeveer 1.50 meter hoog. Ik lag aan de linkerkant van het bed en het raam was aan de rechterkant in de hoek van de kamer. De figuur kwam door de kamer, langs mijn voeteneind naar de linkerkant van mijn hoofd. Het bracht zijn mond naar mijn oor en begon druk te fluisteren. Ik kon niet begrijpen wat de figuur zei, maar het was extreem snel aan het fluisteren.
Daarna heb ik nog een aantal ervaringen gehad. Als ik wakker werd na een ervaring, welke best eng waren, wenste ik meer van dit soort ervaringen. Ik realiseerde me dat ik niet kon bewegen, maar mijn bewustzijn was wel volledig aanwezig. Ik was nog steeds wakker, alert en in staat de omgeving waarin ik was in mij op te nemen. Ik besloot bij de volgende ervaring niet meer in angst te reageren, maar de ervaring te omarmen en ermee te ‘spelen’. Ik wilde ontdekken en de staat van bewustzijn gebruiken om potentiële werelden te verkennen die we normaal niet kunnen ervaren. De volgende keer dat het zou gebeuren, zou ik mijzelf eraan herinneren kalm te blijven, te genieten en te kijken wat er zou gebeuren. Ook wilde ik proberen te communiceren met hetgeen ik dacht dat er was. Toen ik dit in praktijk deed, kwam er niets. Ik kon nog steeds niet bewegen, maar ik probeerde niet te schrikken van de ervaring. Ik probeerde uit mijn lichaam te zweven en dit lukte. Ik zweefde volledig uit mijn lichaam, maar kwam niet verder dan een meter. Ik probeerde verder te gaan, maar het voelde alsof ik nog vastzat aan mijn lichaam. Dit was een ontzettend gave ervaring, nadat ik besloot niet uit angst te reageren en te kijken of ik met de situatie kon spelen. Dit was tevens mijn laatste ervaring.
Deze fenomenen zijn zeker intrigerend en niemand, inclusief onderzoekers in de wetenschappelijke wereld, moet de ervaring die men heeft tijdens slaapverlamming aan de kant schuiven. De wetenschappelijke wereld zou zich moeten berusten in een neutraliteit, in plaats van een fenomeen te bestempelen als niet reëel zonder enige vorm van bewijs dat dit het geval is. Ze hoeven het niet belachelijk te maken. Ik hoop dat ik genoeg informatie heb kunnen geven in dit artikel. Met de bronnen kun je bij interesse zelf op onderzoek uitgaan. Bedankt voor het lezen!
Heb jij ook ervaring met slaapverlamming? Deel jouw ervaringen hieronder!
Bronnen:
- http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15881267
- (6)http://www.newdualism.org/nde-papers/Cheyne/Cheyne-Cortex_2009-45-201-215-1.pdf
- http://www.uphs.upenn.edu/pastoral/sites/Hufford_Spiral.pdf
- (0)http://arts.uwaterloo.ca/~acheyne/S_P2.html
- (2)http://o.canada.com/2013/09/22/new-york-times-criticizes-harper-governments-alleged-muzzling-of-scientists/
- (3)http://www.princeton.edu/~pear/pdfs/1979-precognitive-remote-viewing-stanford.pdf#sthash.LJSMW1Ny.dpuf
- (4)http://www.lfr.org/lfr/csl/library/AirReport.pdf#sthash.LJSMW1Ny.dpuf
- (5)http://www.scientificexploration.org/journal/jse_10_1_puthoff.pdf
- (x)https://www.nieuwetijdskind.com/word-je-elke-nacht-om-dezelfde-tijd-wakker-de-traditionele-chinese-geneeskunde-verklaart-waarom/
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Ik was op zoek naar uitleg over dromen en kom dit artikel over slaapverlamming tegen, ik heb dit ook al veel gehad is nogal benauwelijk, toen ik jaren geleden hierover met mijn dokter sprak zei hij: dit is je lichaam die nog slaapt maar je geest is wakker. Toen ik dit nog kreeg probeerde ik niet zo angstig te zijn, maar soms kwam ik wakker omdat er iemand tegen mijn rug duwde en mij heel de tijd weg en weer duwde en ik kon mij niet bewegen, akelig. Ik heb het nu weer een 3-tal weken geleden gehad, ik lag op mijn rug en kon me niet bewegen, ik heb dan heel de tijd proberen weg en weer te schudden tot ik opeens weer kon bewegen. Dit is een héél raar fenomeen. Ik roep dan meestal de hulp van de Engelen aan om mij te beschermen
Best een oud artikel maar toch ga ik reageren. Ik heb zelf denk ik 1 keer een ervaring gehad met slaapverlamming, het gekke was alleen dat dit geen enge ervaring was maar een hele vredige. Nou kan dat ook komen omdat ik nooit nachtmerries heb waardoor die ene keer dat ik ´wakker´ droomde ook niet eng kon zijn.
Ik sliep met mijn gezicht naar de muur toen ik wakker werd van mijn slaapkamerdeur die zachtjes open werd gedaan en hoorde voetstappen naar mijn bed lopen. Ik wilde mij omdraaien om te kijken wie er binnen kwam (heb geen broers of zussen dus kon alleen mijn ouders zijn), maar ik kon mij niet bewegen of zelfs mijn spieren aanspannen. er ging gewoon geen signaal van mijn hersenen naar mijn spieren dus raakte licht in paniek. Toen ik mijn bed voelde inzakken alsof er iemand op kwam zitten en een zachte hand op mijn schouder voelde ging die paniek weg, het voelde als een vrouwelijke hand, zacht en liefdevol. Toen hoorde ik een meisjesstem van toen ongeveer mijn leeftijd vlak bij mijn oor iets fluisteren als ‘alles zal op zijn plek vallen’, iets in die zin. Ik voelde alleen geen luchtverplaatsing ondanks dat het van vlakbij mijn oor kwam, alsof het vanuit vlakbij mijn oor direct naar mijn hersenen werd gezonden.
Ik wist zeker dat dit niet zomaar een hallucinatie was toen ik het de volgende ochtend wilde vertellen aan mijn ma, ze onderbrak mij om te zeggen dat ze precies hetzelfde had die nacht. Het niet kunnen bewegen en het bed dat inzakte. Zonder dat ik haar had verteld welk tijdstip het gebeurde vertelde zij mij hoe laat het bij haar gebeurde, en dat was op een paar minuten na precies hoe laat het bij mij gebeurde..
Het gebeurde ongeveer 5/6 jaar geleden en ik denk er nog steeds aan terug, afvragend wat ‘ze’ mij precies duidelijk wilde maken. Er zijn inmiddels wel een aantal dingen gebeurd waardoor ik het idee heb wat ze bedoelde, met de tijd zal duidelijk worden hoe ‘alles op zijn plek zal vallen’.
Ik heb sinds mijn tiener tijd slaapverlamming, soms tijden niet en soms regelmatig. Eerst was ik bang om in slaap te vallen en dan weer een slaapverlamming te krijgen. Maar sinds een jaar of 10 ben ik er niet meer bang voor. Ik kan vaak bewust mijn wakkere geest sturen en val dan vaak rustig weer in slaap en wordt uitgerust wakker. Ik raak nauwelijks nog in paniek. Ik heb zelf nog nooit iets kwaadaardigs, eng of negatiefs gezien of gevoeld tijdens deze slaapverlammingen. Raakte juist in paniek doordat ik geen controle had over wat er gebeurde. De ervaring van niet kunnen bewegen en kunnen praten, maar wel wakker zijn vond ik het engst. Ik heb zelf vaak het gevoel dat slaapverlamming komt doordat je ziel en astrale gedeelte van je totale lichaam uitreden als je slaapt soms eerder terug komt en dan klaarwakker is en je brein die normaal gesproken ook in diepe rust is door dit terugkomen wakker wordt, maar dat je slaap/ wakker wordt patroon hierdoor verstoord wordt en je niet op de normale manier ontwaakt. Als je dan weer n slaap valt kun je wel weer normaal ontwaken.
Ik heb net mijn eerste slaapverlamming meegemaakt. Ik ben inmiddels al een half uur aan het googlen wat het is want ook ik (in wat lees bij veel anderen) ben mij rot geschrokken. Ik heb hier nog nooit last van gehad en ik ben inmiddels 40. Ja ik ben een rugslaper, dus dat verklaart iets. Mijn ervaring: ik weet niet zeker of ik sliep of wakker was. Ik dacht dat ik wakker was maar aan de tijd te zien moest ik wel slapen. Ik weet wel dat ik aan het piekeren was en vroeg om mijn moeder (die 6 jaar geleden is overleden). Ik had mijn armen op mijn borstkas liggen en kon niks meer. Ik zag zwarte rafels voor mijn ogen en er rende iets heel snel om mij heem over het dekbed. Ik dacht dat ik nog gevoeld hebb want ik voelde wat zachts, maar dat kan eigenlijk niet want mijn armen kon ik niet bewegen. Ik probeerde wat te zeggen maar het lukte niet. Ik kon mompelen: ga weg, ik wil je hier niet hebben. Dit was eng en het leek op iets onnatuurlijks. Gelukkig is er een verklaring voor maar echt gerustgesteld ben ik nog noet. Laten we hopen dat het iets eenmaligs was. Welterusten.
Proberen je tenen en ogen te bewegen dat helpt bij mij. Het blijft lastig vooral als er n bom in mn hoofd ontploft.
Het is ook of ik tijdens de slaapverlamming extra gevoelig ben. Mijn hele lijf doet zeer bv het dekbed kan voelen als 100 kg gewicht.
Mijn idee is dat het bij overgevoelige overbewuste mensen voorkomt. Zelfs bewust zijn als je lichaam al in slaapstand is.
Het wordt erger bij stress icm een paar korte nachten.
Zelf heb ik ook meer last als ik depressief ben èn extra stress ervaar.
Vorige nacht helaas voor de zoveelste keer opnieuw meegemaakt enkel deze keer bewoog het deken en trok iemand het van me weg. Mijn angst is al jaren te groot om mijn ogen te openen maar het is horror gewoon.heb nu een pull met kap op en mezelf besproeit met een flesje tegen negatieve entiteiten ..misschien dat het helpt maar het is vermoeiend om zo te leven en geen kant en klare oplossing .voor mij is het niks wetenschappelijk maar spiritueel , ik voel het eerder negatief aan . We zullen zien. Ik hoop dat het helpt
Ik ken het verschijnsel ook. Heb het af en toe. Ik word dan wakker maar ben niet in staat om te bewegen of mijn ogen te openen, op geen enkele wijze. Ik vind het best even eng op dat moment. Even later lukt het wel en ben ik het weer vergeten. Maar vind het geen prettige ervaring..
Heb het overigens nooit aan iemand verteld volgens mij, misschien een keer tegen mijn man en heb me ook nooit afgevraagd wat het nou was omdat het van zeer korte duur was en maar heel weinig voorkomt.
Sinds een aantal jaren heb ik ook last van dit verschijnsel. Al moet ik zeggen: sinds ik weet dat het slaapverlamming is, heb ik er geen angst meer voor en weet ik hoe ik ermee om moet gaan.
Het begon een paar jaar terug. Wakker worden en het gevoel hebben dat je je niet kunt bewegen. Het idee dat je stikt en dat je hier niets tegen kan doen. Na 10 seconden kon ik mij dan vaak weer bewegen en happen naar adem. Af en toe droomde ik ook heel realistisch, maar niet echt nachtmerries met personen/insecten en andere wezens. Al met al viel het mee.
Ik heb bij mij de oorzaak ook achterhaald! Ik ga vaak naar techno- en hardstyle feesten/festivals. Dit zijn vaak dagfeesten (12.00-00.00 uur) en nachtfeesten (22.00-07.00 uur) en we brengen de dag door met behulp van pilletjes en andere chemische partymiddelen (pep, xtc, 4fmp). Slapen doen we in zo'n weekend weinig, het komt geregeld voor dat we een nachtje overslaan. Gevolg? Een schitterend weekend, maar wel kans op slaapverlamming op maandag en dinsdag. Na feesten/festivals had ik last vaak last van slaapverlamming: wakker worden, 10 sec niet kunnen bewegen, idee dat je stikt, vaag dromen. Oplossing: proberen 1 arm of been te bewegen, daarop focussen et voilà ik kan me weer bewegen en ben wakker. Kortom: xtc, 4fmp etc. + slaaptekort triggeren slaapverlamming.
Ik lag op mijn rug in bed. Ik werd 'ergens' wakker van en deed mijn ogen open. Boven mij zweefde een rookmistgordijn met rafelige randen. Dit heb ik wel vaker gehad. Ik kijk ernaar en dan zweeft het naar boven of van mij af en 'lost' deze donkere rookmist op. Deze keer kwam het echter naar me toe. Ik schrok me kapot en wilde mijn lampje aandoen maar dat ging niet zo snel. Toen het lampje aanging, was het weg. Fijn dat ik nu weet dat dit het is. Mijn angst heb ik allang overwonnen maar deze ervaring was nieuw.
Mijn zoon heeft er ook last van en is er ook bang voor ,eerst had hij het alleen als hij op zijn rug in slaap viel,maar nu ook op zijn zij,heeft iemand van jullie tips ,hij schud wel met zijn hoofd ,dat duurt lang maar na een tijdje geeft het
Ik weet niet of je zoontje er nog last van heeft maar als het gebeurt laat hem altijd zijn ogen dichthouden en met zijn aandacht naar 1 van zijn voeten laten gaan dan proberen met zijn tenen te wiebelen steeds meer wiebelen tot hij zijn gevoel terug heeft. Op den duur val je dan ook gewoon weer in slaap, en als dat een paar keer gebeurt stopt het vanzelf. Voor mijn gevoel leeft het op angst. Heel veel sterkte x
Ook ik heb ervaringen met slaapverlamming. Net zoals waarschijnlijk de meeste bezoekers van deze pagina ben ik dit fenomeen midden in de nacht gaan Googlen vlak nadat ik ontwaakte van een dergelijke verlamming. Mijn vader en broer ervaren dit ook. Dus ik heb altijd gedacht dat het een familiedingetje was, maar ik lees in de reacties dat er wel degelijk mensen zijn die hetzelfde ervaren. Mijn vader en broer zeiden altijd dat ze een eng persoon of ding zagen, terwijl ik dat zelf nooit heb gezien. In tegendeel van wat David Hufford zegt denk ik niet dat ik met een hallucinatie kamp, aangezien ik harder kreun als ik (echte) voetstappen hoor van mijn huisgenoten. Als iemand mij namelijk weer aantikt ontwaak ik direct uit mijn slaapverlamming.
Het is geruststellend om te lezen dat er een grote groep mensen zijn die met hetzelfde probleem zitten. Nog geen jaar geleden was er een summier stuk op Wikipedia toegewijd aan slaapverlamming waarin stond de oorzaak onbekend te zijn. Het geeft toch een hopeloos gevoel wanneer je zoiets verneemt op het internet, daar waar bijna altijd wel iets te vinden is over alles. Ik zou het fijn vinden om met mensen in contact te komen die een soortgelijke ervaring delen. Misschien kan ik op deze manier achterhalen welke gemeenschappelijke variabelen er vooraf zijn gegaan die ertoe leiden last te hebben van dit fenomeen. Denk bijvoorbeeld aan onregelmatige slaapritme, of oververmoeidheid, of veel stress, of een combinatie hiervan. Ik zou graag contact met je willen hebben om deze hypotheses te toetsen. Reageer hieronder of mail naar Idris.ahmed@live.nl
Ik ben benieuwd.
Ik heb in het verleden ook last van slaapverlamming gehad, regelmatig. Het kwam door ontregeling van mn slaapritme, door mn onregelmatige werk,
Het was soms zeer beangstigend, alsof je in beton vastzit, maar wel bewust van de situatie. Ik heb mezelf eens 'gered' door te kreunen , ik wist dat mn vriendin me "wakker" zou schudden !
Ik heb een goede tip , niet proberen jezelf te bewegen, maar te concentreren op je ademhaling, diepe , lange teugen nemen, ( dat is echt even werken, ) jezelf naar de 'oppervlakte' brengen , Door de frisse lucht zal het makkelijker zijn om volledig te ontwaken.
Ik heb het vanacht nog gehad gelukkig was het geen hele erge slaapverlamming. De eerste keer dat ik me kan herrineren dacht ik dat ik dood aan het gaan was en was echt bang. Ik had eerst een realistische nachtmerrie wat zich af speelde in mijn huis en voelde ik ook een negatieve aanwezigheid in mijn kamer ik wilde "wakker worden" maar ik kon niks alleen ademen. Ik hoorde mezelf steeds harder hijgen en probeerde met al mn kracht wakker te worden maar het ging gewoon niet dit leek ook erg lang te duren ik was toen erg in paniek toen ik eindelijk kon bewegen keek ik om me heen en deed de lamp aan en zag ik verder niks en was alles weer normaal ik durfde toen ook niet meer verder te slapen. Ik heb het ongeveer drie keer gehad dat ik er echt bang van was ik wist ook niet wat het was ben toen een beetje gaan googlen en kwam uiteindelijk bij slaapverlamming uit en was blij dat ik niet de enige was. Toen een tijdje later kreeg ik sochtens heel vroeg een appje van een vriendin van mij: je weet niet wat mij is overkomen en vertelde een soortgelijk verhaal als mij ik vertelde haar dat ik er ook last van heb. Daarna liet ik haar stukjes lezen over slaapverlamming en ze zij ja precies zo gaat het. Toen zijn we laatst ook bij toeval de docomentaire the nightmaire op netflix tegen gekomen en natuurlijk samen gekeken geeft toch een fijn gevoel dat je weet dat je niet de enige bent.
De slaapverlamming die ik vanacht nog had begon met een redelijk normale droom het was licht en mijn broertje gooide voor de grap een spin in mijn bed waar ik echt bang voor ben ik wilde uit bed wegspringen maar kon ook weer niks ik kon mijn ogen niet openen en alles werd zwart ook hoorde ik gesuis ik probeerde om te draaien mezelf te laten gaan zitten maar het leek wel of iets of iemand me tegen hield toen ik bijna mn ogen kon openen dacht ik net iets te snel dat ik er van af was en gaf al geen kracht meer en het leek meteen ofdat ik terug gezogen werd en lag weer helemaal verlamd ik probeerde het opnieuw en toen lukte het wel ik werd een beetje angstig wakker en begon maar een beetje op fb te kijken als afleiding daarna weer verder gaan slapen en het gebeurde weer heb er nu drie achter elkaar gehad en voel me gewoon uitgeput
Bij mij begon het met uit je lichaam treden. Ik was ongeveer 13 jr oud. De eerste keer dacht ik dat ik had gedroomd, maar na mate het steeds vaker voor kwam wist ik zeker dat het echt was. Ik denk dat ik 19 of 20 was dat dat stopte. Ik had ook wel eens het gevoel dat ik wakker werd en niks kon bewegen, dat is wel door gegaan, heb het nu nog, maar zoals zovelen dat hebben zag ik niks en hoorde ik niks. Tot op de dag van vandaag. Ik was erg moe dus ik ging ff een uurtje naar bed. Tot 2 keer toe achter elkaar had ik het. De eerste keer kwam er een zwarte schim meerdere malen op mij af die daarna de overloop op schoot (het was licht, dus kon alles goed zien en ervaren). Mijn kat die op het voeteneind lag te slapen schoot er achteraan. De tweede keer hoorde ik 3 of vier vrouwenstemmen fluisteren. Het nieuw wat ze brachten was niet echt fraai het was beangstigend zelfs. Normaal schiet ik niet in paniek ben er aan gewend en word toch altijd weer wakker, maar als er in je oor gefluisterd word en ik citeer het letterlijk kill, kill it, such power has to die, kill, kill it, kill it now. Ik schoot uit die stase of hoe je het ook noemt. Ben naar benden gegaan en mijn kat krapte de deur eruit, dus die heb ik open gedaan, met haar dikke staart en omhoog staande haren vloog ze de tuin in. Wie kan dit verklaren, ben ik gek aan het worden
Ik heb helaas ook ervaring met slaapverlamming.
Ik ben daar niet zo blij mee zoals sommigen hier wel.
Ik wil dit gewoon niet meer!
Mijn allereerste ervaring was in 2003 en werd in 1 keer wakker en er stond een oude man voor over gebogen naar mij te kijken.
Ik schrok me dood maar kon niets doen.
Ik kon me niet bewegen en hoorde sirenes in de achtergrond.
Ik wist niet wat me overkwam die dag.
Sinds dat moment heb ik het minimaal 2 keer per maand.
Soms valt de slaapverlamming ervaring wel mee en ga dan gewoon weer verder met slapen.
Maar soms zijn het ook wel erge situaties zoals laatst lag ik in mijn bed en voelde de tinteling opkomen en dacht oh shit hier gaan we weer!
ik lag in mijn bed kon me niet bewegen maar was heel alert.
Ik hoorde iemand met heel veel lawaai naar boven komen.
Je moet je voorstellen op zo een moment hoe machteloos je je voelt.
Ik wist ook wel dat het naar mij toe zou komen.
en toen kwam het mijn slaapkamer binnen het was een soort rood zwarte monster met hoorns.
hij kwam dichterbij en ik begon me te foccusen op mijn vingers om ze te bewegen.
want wou hier uit komen.
zo heb ik eigenlijk minstens elke maand wel een verhaal te vertellen.
Ik wil hier graag vanaf maar weet niet hoe.
Ik ben blij om al deze ervaringen te lezen want herken heel veel.
Hoi,
Toch weer wel herkenbaar, ben sinds dit jaar op mijzelf gaan wonen.
Mijn huis heeft 2 verdiepingen en slaap boven.
Vooral in de eerste paar weken had ik er last van dat ik voelde dat er iemand naar boven kwam en dat ook echt zo leek te ervaren.
Nu had ik er onderhand al ervaring mee en wist ik dat het niet echt was, maar toch was het zeer vervelend.
Je verhaal doet mij wel denken aan mijn eerste ervaring met slaapverlamming.
Ik droomde dat ik werd achtervolgd door de duivel of iets dergelijks en zag mijzelf vervormd in spiegels.
Toen ik wakker werd kon ik mij niet meer bewegen enz.
Nu heb ik er geen last meer van, als het wel dreigt op te komen begin ik altijd te bidden.
Misschien is dit nu op u van toepassing omdat u niet gelooft.
Maar waar ik zelf de controle niet meer heb moet ik het toch proberen mijzelf over te geven aan Degen waarvan ik geloof dat Hij sterker is en Machtiger dan alle kwaad.
Gr
Maxim
Heb er zelf ook veel ervaring mee.
Heb er nu gelukkig geen last meer van.
Toen het voor het eerst begon was ik er ook van overtuigd dat het slechte geesten waren die dat veroorzaakte.
De ergste keer was dat ik in bed even ging rusten en toen ik bijna in slaap viel er iemand mijn kamer binnen kwam, mijn kussen pakte en het op mijn gezicht duwde.
Na het aan mijn broertje te hebben uitgelegd, zei die dat ik moest proberen om rustig te blijven als het weer gebeurt.
Normaal gesproken raakte ik in paniek, probeerde uit alle macht iets te bewegen en adem te halen wat allemaal niet lukte.
Op een gegeven moment lukte het wel want echt stikken of niet bewegen is niet wat de werkelijkheid is, het is alleen de paniek die dat veroorzaakt.
Waardoor telkens wanneer ik weer in slaap viel het proces zich herhaalde.
Telkens waren het boze geesten enz, maar dat is denk ik alleen omdat je niet helder na kan denken en je altijd het meest angst aanjagende bedenkt op dat moment.
Na het gesprek met mijn broertje heb ik het moment geprobeerd te accepteren ipv er tegen te vechten.
Het was na een paar keer dat het weer gebeurde voordat ik er mee om kon gaan.
In het begin durfde ik niet om het te accepteren omdat ik dan echt dacht dat ik stikte en dat ik lastig gevallen werd door demonen.
Kwade en slechte geesten zijn er wel, maar die zijn niet in staat om ons lichaam te besturen.
Na een aantal keer dat het weer gebeurde en het lukte om het een beetje te sturen en het eerder leuk werd dan angstig is het verdwenen.
Net als het verhaal dat hierboven verteld werd, nadat hij het kon sturen en het accepteerde is het weg gegaan.
Heel afentoe is het er wel een beetje maar heel ver op de achtergrond omdat ik weet wat het is en dat het niks ernstigs is.
Zelf geloof ik wel in God, en ook geloof ik dat de dromen een uiting zijn van de zonde die een mens doet.
Hoe meer ik naar de zonde leef zoals bijvoorbeeld oneerlijk zijn, onterecht oordeel over mensen, ontevreden ben veel klaag enz.
Dan is het logisch dat het ook in mijn slaap tot uiting komt, juist in mijn slaap ben ik veel vatbaarder voor kwade gedachten of slechte invloeden van de dag ervoor.
Dat mijn geweten schoon mag zijn, dan ook zal mijn slaap schoon zijn.
Moge God ons genadig zijn en ons leiden.
Mijn 1ste ervaring gebeurde toen ik nog maar een maand 18 jaar was geworden. Ik lag in de zetel te rusten met de tv aan omdat ik wat moe was. Dus ik keek tv wanneer plots mijn hart sneller en sneller begon te slaan, ik kreeg rillingen door mijn lichaam, mijn oren suisten, Ik begon mij zweverig te voelen. Alsof ik een paar centimeter boven de zetel zweefde ookal was dit niet echt het geval. Ik wou mij bewegen om recht te staan maar dit ging niet. Ik kon alleen maar mijn ogen bewegen en de tv zien. Ik voelde de aanwezigheid van mijn broer ookal wist ik dat hij op zijn werk was. Ik riep om hulp maar dat ging niet. Ik ben van alles bewust maar mijn lichaam liet me in de steek. Zeer beangstigend, zeker als je hulp wilt roepen en dit niet gaat. Uiteindelijk was het mij gelukt om mijn vinger te bewegen, toen volgde de rest van mijn lichaam. Ik had wel hoofdpijn nadien en zoals ik eerder dacht was mijn broer er niet echt. Na deze 1ste ervaring heb ik er nog gehad. Ik heb er nu na iets meer dan een jaar nog steeds last van. Ik ben blij dat ik het niet dagelijks meemaak. Maar ongeveer 1 keer per week is al meer dan genoeg voor mij. Jammer genoeg namen niet veel mensen dit serieus. Leg maar eens uit aan iemand wat je meemaakte hé, ze verklaren je gek. Al een geluk dat er nog veel te vinden is online over dit onderwerp 🙂
Ik was een jaar of 5 en kan de droom nog goed herinneren. Ik was onderwater en probeerde naar boven te zwemmen, toe realiseerde ik me dat ik niet kon bewegen. Nu ben ik 33 en nog steeds heb ik last van verlammingen. Ik voel een soort tinteling en dan hoor ik geruis, ik kan me niet bewegen. Het is heel eng, ik voel iets maar zie niks. Me hoofd begint te draaien, ik voel een druk alsof ik in mijn kussen wordt geduwd. Ik probeer te schreeuwen, soms het lukt me om geluid te maken, me vriend maakt me wakker en ik voel me weer veilig. Soms lukt het me ook om te bewegen, maar blijf toch verlamd. Wat wel heb ervaren dat als ik niks doe en rustig blijf liggen dan val ik heel diep in slaap. Het komt vaak voor wanneer ik moe ben.
Ieder keer denk ik als het weer gebeurd zal ik er niet tegen verzetten om te kijken wat er gebeurd. Maar zodra de tintelingen komen en mijn lichaam verlamd, voel ik angst. Ik wil er dan zo snel mogelijk van zijn.
Ik ga slapen. Mn lichaam valt in slaap en mn bewustzijn zakt als in een spiraal ergens anders heen, ik ben verlamd. Ik hoor muziek van beneden, steeds harder en vraag me af wat mn (alcoholverslaafde) ouders bezielt! Ik wil naar beneden lopen om de muziek zachter te zetten, maar kan alleen mn ogen openen. Ik kan me niet bewegen. Ik zie dat de deur open staat en het felle licht van beneden mn slaapkamer binnenkomt. Ik merk dat er iets kwaadaardige de trap naar boven komt. Ik sluit mn ogen en kan ze ook niet met openen. "Het" komt op mij een duwt, heel hard, over mn hele lichaam. Dit doet pijn! Het lijkt een eeuwigheid voor ik ook maar iets kan bewegen en dan is ook alles weg. Duisternis en stilte. Ik heb deze dromen vroeger vaak gehad, en af en toe nog steeds. Maar dit was de eerste en de engste. Heb menig slapeloze nachten gehad hierdoor. En nog altijd als het zich weer voordoet. Ik weet inmiddels wat het is maar het voelt nog altijd als iets engs.
Wel bijzonder dit, ik heb namelijk ook meerdere van deze ervaringen mee gemaakt. Ik ga hier 2 van mijn ervaringen beschrijven, een goede en een minder goede ervaring.
1. De mooiste ervaring die ik had was dat ik vlak voor het overleden van mijn vader, precies 5 dagen voor zijn overlijden droomde over mijn vader. Ik stond op een dansvloer, opeens uit het niets verscheen er een wit licht en uit dat licht verscheen mijn vader. Hij pakte mijn hand en we danste zoals wij altijd danste, meestal rock en roll. Na een tijdje te hebben gedanst, zei mijn vader: Denis we moeten praten en op dat moment verscheen er een paarse bank op de dansvloer. We gingen zitten en toen hij mij vasthield zei hij tegen mij: Denis ik kan niet meer, ik geef het op!!! 5 dagen later overleed hij aan de gevolgen van slokdarmkanker.
Vervolgens ( een jaar later ) heb ik deze droom laten uitleggen en diegene vertelde mij dat dit een manier was om met mijn vader te communiceren in mijn dromen. Dus ik dacht, laat ik het een keertje proberen. Voor het slapen gaan vroeg ik mijn vader, pap ik wil graag even met je praten en visualiseerde de paarse bank. Ik viel in slaap…niet veel later, kon ik mijn niet meer bewegen, er kwam geen geluid uit mijn keel, ook al probeerde ik te schreeuwen, het was eng. Ineens zag ik een tunnel met wit licht en daaruit kwam een gedaante, hoe meer die gedaante dichterbij kwam, zag ik dat dat mijn vader was. Ik raakte in paniek, omdat ik best wel bang ben voor alles wat met geesten te maken heeft..ik begon meer en meer te schreeuwen en uiteindelijk lukte mij dat ook. Achteraf gezien, een mooie ervaring.
2. Ik was aan de andere kant van het land, we gingen Carnaval vieren met vrienden van mijn moeder. Mijn moeder, mijn stiefvader en ik zouden daar boven slapen. 's Nachts rond een uur of drie geloof ik kwamen we terug en gingen we naar bed. Het was al tegen vieren dat ik eindelijk in slaap viel, dacht ik. Maar op dat moment voelde ik weer die verlamming, maar deze keer was het anders. Op het moment dat ik dus mij niet meer kon bewegen, voelde ik alsof er iemand heel hard op mijn buik drukte, ik werd helemaal tegen het matras aangedrukt…en vervolgen ging mijn buik helemaal omhoog. Ik schrok en probeerde uit die verlamming te komen, het lukte, maar ik bleef liggen…daarna gebeurde het weer.. ( in de tussentijd werd mijn moeder wakker en moest naar de wc, en zij viel van de trap ) maar we betwijfelen nog of ze wel viel en niet geduwd werd. Ik ben naar beneden gegaan met mijn dekens, die kou daar boven voelde niet goed. Ik deed mijn computer aan en zachtjes de radio, ik durfde niet meer te slapen…en ik heb nog ruim een week met de radio in bed gelegen haha..
Ook ik heb een boek vol ervaringen , gebeurtenissen in mijn leven mee gemaakt .Kort uitgelegd .De aanwezige entiteit/en doet dit en het is dan de vraag hoe de geest van de mens erop reageert op dat moment .
Herkenbaar. En ik weet zeker dat slaapverlamming iets spiritueels is. Het heeft me een hele lange periode in zijn greep gehouden tot ik een tijgeroog bij me hem om me te kunnen beschermen. Sinds die tijd nergens meer last van
Ben er toevallig achter gekomen wat ik heb via Netflix documentaire dat nightmare heet nu net.heb nu eindelijk rust in men leven nu ik het weet.wel raar dat hoewel ik alles aan mijn dokter heb uitgelegd hij mij nooit dit fenomeen heeft uitgelegd.Was als de dood om te gaan slapen wat uitmonden in vele slapelozen nachten.nu ik weet wat ik mankeer kan ik er aan gaan werken.Ben al maanden lang gesloopt door dit fenomeen.
Hoi daar, veel van wat jullie mee maken, maak ik ook mee, al is dat nu een maand of 3 geleden dat ik dit voor het laatst had. Het begon bij mij toen ik een jaar 0f 15 16 was,ik ben nu 43, ik was doodsbang..kon me niet meer bewegen..hoorde een enorm gesuis …het was midden in de nacht, maar licht in de slaapkamer, je wilt het uitschreeuwen maar er komt geen geluid uit je mond. Ik maakte het redelijk vaak mee en begon ook te experimenteren, ik riep het op..als ik op een bepaalde manier ging liggen, gebeurde dit en het leek alsof ik buiten mijn lichaam zweefde..mijn ogen open ..het leek wel alsof het stormde in mijn kamer..wel gaaf, als je weet dat je dit bewust meemaakt..Ik zie altijd veel licht..maar nooit schimmen, ..zoals anderen, het voelt wel altijd angstig en als het zo gebeurd voelt het niet goed. ..Gelukkig is er veel te lezen op internet nu…Toen het bij mij voor het eerst gebeurde, had je geen internet en wist je ook niet wat er met je aan de hand was…Of het iets paranormaals is, zou ik niet weten..het kan ook een eigen hersenactiviteit zijn …Het is in ieder geval erg interressant en ik vind het nu soms wel gaaf om mee te maken…en soms blijft het angstig…Ik wordt de andere dag nooit angstig wakker, maar voel me juist goed.
Ik ben 14 jaar en ik heb dit gisternacht ook gehad ik kon niet slapen en ik keek naar boven naar mijn dak en ineens hoorde ik mijn deur kraken en voor ik t wist kon ik niks meer bewegen ik was totaal verlamd en ik kon niet meer goed ademen en in mijn ooghoeken zag ik een oudevrouw in een zwarte bruidjurk en een zwarte doorzichtige sluier voor haar gezicht ik was doodsbang en ze kwam op me aaflopen en ging op mijn borst zitten ik probeerde mama te roepen maar ik kon niet schreeuwen er kwam geen geluid uit ik was doodsbang en heb deze nacht amper geslapen omdat ik doodsbang ben dat het nog een keer gaat gebeuren weet iemand mischien hoe ik dit kan verkomen?!
Ik heb dit nou 4 keer gehad. 1 keer was het extreem erg. Ik kon me zoals altijd niet bewegen en ik kreeg zieke rillingen en kippevel van mn tenen naar mn hoofd die weer weg gingen en constant terugkwamen. Met dat tegelijk kwam er een keihard gezoem of een suis in me oren wat ook van zacht naar hard ging. Ik voelde zeker iets kwaads om me heen wat van links naar rechts heen en weer ging. Ik was gewoon bij kennis maar kon niks. Na genoeg hallucinaties en trips gehad te hebben kan ik je vertellen dat dit niet zo was. Dit was naar mijn idee 100 % iets van een andere wereld. Hoop het niet meer mee te maken.
Ik heb ook al een paar keer slaapverlamming gehad. Het is begonnen naar mijn scheiding, Ik hoorde voetstappen op de trap. Daarna iemand die naast me lag onder het dekbed, en op een gegeven moment boven me kwam, ik duwde zijn hand weg, en zijn pink ging dubbel. Het is zo echt, ik zie mijn kamer, heb mijn ogen open, maar kan niets doen.
Weet niet of het in dit rijtje thuis hoort maar Angst doordat ik niet overeind kon komen terwijl ik in bed lig .mogelijk was ik in een rem-slaap vervolgens volledig bij bewustzijn en het onvermogen me te bewegen en ik wilde roepen om hulp maar dit gaat niet. Met al mijn kracht die ik in me heb probeer ik overeind te komen en lijkt onmogelijk,alsof ik naar beneden getrokken wordt met magnetisch veld ofzo. Dit is zo beangstigd!
Heb dit al vaak gehad… Na de 3e x kwam ik erachter dat wanneer ik met m'n hoofd hard schud tijdens deze beleving ik eruit kan komen en dan weer in het 'normale' ben en uiteraard echt wakker. Welke ik op de dag van vandaag uitvoer als het me weer overkomt.
Ik heb dit fenomeen ook talloze keren ervaren. Het is bij mij pas begonnen toen ik al volwassen was. Ik zie en voel dan geen entiteiten of knallen oid, maar heb wel een soort doodsangst. Iedere keer als het voorbij is, snap ik echt niet waarom ik nou zo bang was en neem ik mezelf voor om de volgende keer niet meer zo bang te zijn, maar rustig te wachten tot ik weer kan praten en bewegen. Toch is me dat tot nog toe nooit gelukt helaas! Ook ik kan met wat moeite alleen wat gekreun voort brengen en mijn man weet dan wat er aan de hand is en dat ie me heel zachtjes heen en weer moet schudden tot ik er weer ben. Dat hele rustige is heel belangrijk heb ik gemerkt, want toen hij 1 van de eerste keer mij hard aan mijn schouder begon te schudden geeft dat zo'n schrik effect dat m'n hart ervan over slaat.
Mijn eigen theorie is dat je deels nog in een andere dimensie bent en deels al terug bent in 'gewone' wereld. Het gebeurt bij mij vrijwel altijd na een hele korte slaap, net na het in slaap vallen of terwijl ik in slaap val. De extreme angst komt dan wellicht doordat als je dood zou gaan, je ook bewust bent, maar doordat je ziel uit je lichaam gaat, je geen controle meer over dat lichaam hebt. Zo verklaar ik zelf die doodsangst.
Let wel: ik ben zelf totaal niet bang voor de dood en weet dat het de "mooiste ervaring van je leven" kan zijn
Ik ben benieuwd wat anderen vinden van deze theorie? ! Ik hoor het graag!
Ja, ik denk zelf ook dat het met je ziel en je astrale lichaam te maken heeft die uitreden als je slaapt en inderdaad nog niet helemaal terug zijn en als je dan al wakker wordt ben je nog verlamd. Dat verklaard denk ik ook de angst die de meeste mensen krijgen bij zo’n ervaring. Ook bij mij gebeurt het soms
als ik heel kort slaap of een slapeloze nacht heb. Of ik ga na een onderbreking van een slaapperiode van 5 of 6 uur slapen, door toiletbezoek weer slapen en wordt na een aantal uren weer wakker, krijg ik ook wel eens een slaapverlamming.
Ik herken het ook, heb het nu twee keer meegemaakt. Ik las vorige week in een online boekje over mysteriescholen dat het een onderdeel is van een van de graden die je daar kunt halen. Ontdekte dat ik de eerste vier graden (van de 7) dus in al mijn persoonlijke ervaringen heb doorlopen. Er komen steeds meer apparatuur die werken met energiefrequenties van het lichaam dus het zou me niet verbazen als dit soort energetische ervaringen straks wetenschappelijk bewezen worden. De wetenschap loopt altijd achter. Leun maar lekker achterover en vertrouw op je innerlijk weten. Je hart weet.
Weer een feest van herkenning dit. Na ja.. Feest?!? Ik heb het meerdere keren meegemaakt dat ik verstijfd wakker werd en iets (entiteit) zwaars op me voelde liggen waardoor ik geen lucht kreeg, maar ook op me voelde kruipen en me proberen de keel dicht te duwen met het dekbed. Laatste keer is twee maanden geleden waarbij ik de schuifpui aan de tuin open en dicht hoorde gaan, voetstappen in m'n slaapkamer, het dekbed dat omhoog werd getild en een persoon dit tegen me aankroop met andere bedoelingen dan slapen. Ik probeerde met alle mogelijkheid in mn lichaam een geluid te produceren zodat m'n vriend wakker werd en die heeft ervoor gezorgd dat het verdween. Sindsdien het huis gezuiverd en gelukkig niets meer meegemaakt.
Ook ik heb verschillende ervaringen gehad, het begint met een luide knal of ik hoor luid zoemen en kan me niet meer bewegen. Daarna lijk ik wel in een ander wereld te zijn, ik hoor een radio met oude muziek of er rammelt luid iemand aan de deur. Of ik hoor luid roepen en 1 x stond er iemand aan mijn voeteneind. Ik probeer me hiertegen te verzetten, Als het zoemen begint probeer ik toch te bewegen en wakker te worden uit angst voor de ervaring.
Ik ben een vrouw van 51 jaar. Het begon in het begin van mijn pubertijd. 1 tot 2 keer per jaar gebeurde het volgende. Het horen van knallen, verschillende hoge en lage tonen. Je niet kunnrn bewegen en het voelen van een aanwezigheid. De aanwezigheid viel mij altijd aan door mij onder stroom te zetten. Het voelt alsof je door duizenden kleine prikkels word gestoken. Al die keren vocht ik in mijn lichaam met deze entiteit alsof mijn leven vanaf hing. Deze ervaringen hadden mij angstig gemaakt. In 2006 kreeg ik mijn laatste aanval door een aanwezigheid. Ik wilde slapen en kon me weer niet bewegen en zag vervolgens in mijn ooghoek een donkere schaduw bij de deur staan die snel op mij afkwam en via mijn voetzolen naar binnenging door de binnenkant van mijn benen en toen stopte het. Dit keer was ik niet bang en daarna tot nu 2015 nooit meer bang geweest. Vanaf toen heb ik dit soort negatieve ervaringen nooit meer gehad. Soms vraag ik mij af wat het nou geweest was dat via mijn voetzolen binnenkwam. Zit het er nog of is het al weg. Of is het een los zieledeeltje van mij dat zich heeft samengevoegd? Ik weet het niet, misschien weet iemand dit?
Gordon, mijn reactie is niet zo bedoeld als een veroordeling en om tegenover elkaar te gaan staan, maar juist net andersom. In de spirituele wereld wemelt het ook van de grote ego's. Dit is geen ware spiritualiteit! Ja Gordon, ik weet het, het gaat juist om samenwerking. Er zullen velen over de brug moeten komen, bruggen bouwen.
Ja, precies . Er zullen nog vele mooie ontdekkingen komen de komende jaren verwacht ik
De wetenschap met hun hoogmoed en arrogantie. Waarbij de linkerhersenhelft regeert (de mannelijke eigenschappen). Met onze zogenaamde westerse 'beschaving'. Kijk maar naar de geschiedenis wat de blanken veroorzaakt hebben in de wereld. En vooral niet te vergeten wat de rooms katholieke kerk met hun zendelingen en missionarissen met hun 'bekeringen', veroorzaakt hebben.
Het antwoord is te vinden in de rechterhersenhelft (de vrouwelijke eigenschappen) en het hart. Te beginnen bij de 'primitieve', oude natuurvolkeren en de sjamanen. Wat er nog van over is! Zij leefden in evenwicht met de natuur, hun spiritualiteit en wijsheid. De wetenschap moet wat minder hoog van de toren blazen, anders zullen ze er niet komen met hun 'rationele bewijzen'.
volgens mij zullen mensen moeten gaan samenwerken. En niet tegenover elkaar staan. In de spirituele wereld word ook veel gepredikt vind ik. Dat schiet toch niet op . We kunnen wel de wetenschap veroordelen, maar dat is zinloos. We kunnen beter bruggen bouwen volgens mij
Goed onderbouwd verhaal, vertel meer.
Ik heb dit gehad als kind. Altijd afgevraagd wat dit was, maar dit dus. Ik hoorde een enorme knal begon te trillen en daarna verlamd. Alleen mijn ogen deden het nog. Ik kon wel roepen en weet nog dat mijn moeder mij zittend op het bed neerzette maar ik viel zo weer achterover omdat ik verlamd was. Duurde vaak wel 5 minuten, ik voelde dan een schok vaak en toen was het weer over… hele vreemde gewaarwording vooral als kind. Als volwassene heb ik het nooit meer gehad.
Als puber had ik dit ook. Ik werd snachts "wakker" en kon me dan niet bewegen. Ook niet praten. Alles leek heel erg groot om mij heen.
Wel kreunen. Ik probeerde dan ook zo luid mogelijk te kreunen om hulp te krijgen. De volgende morgen zeiden mijn ouders dat ik "weer hardop had gedroomd". Toen ik rond mijn 21e ( ik woonde toen al op mijzelf) iemand vertelde wat mij overkwam was het afgelopen. Alsof ik, door het uit te spreken, mijzelf vrijmaakte van iets.