Soms doet een trauma zich voor als ADHD

Wanneer een kind of volwassene wordt getest op mentale gezondheidsstoornissen als Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), depressie of angst, dan moeten ze ook worden getest op trauma. Hoe onbelangrijk een gebeurtenis of omstandigheid ook kan lijken, trauma mag je niet over het hoofd zien. De laatste jaren heeft zich steeds meer onderzoek opgestapeld dat wijst op een verband tussen blootstelling aan traumatische gebeurtenissen in je jeugd en de ontwikkeling van symptomen van aandachttekort en hyperactiviteit.

Trauma dat zich een leven lang ophoopt kan zijn een schokkende thuisomgeving, met afwezige of onachtzame verzorgers; levensbedreigende medische toestanden van jezelf of een geliefde; de dood van een geliefde; een scheiding; armoede; huiselijk geweld; pestgedrag; een auto-ongeluk; een natuurramp; seksueel misbruik; fysiek misbruik; het bijwonen van een traumatische gebeurtenis, enzovoort.

Er zijn 3 hoofdsoorten van trauma’s

Acuut: een enkel incident
Chronisch: herhaald en aanhoudend
Complex: blootstelling aan meerdere stressvolle gebeurtenissen

Wanneer emotioneel & fysiek trauma zich voordoet als ADHD

Meerdere onderzoekers denken dat symptomen van traumatische stress bij kinderen soms kunnen worden aangezien voor ADHD, en dat er een hoog risico is op een verkeerde diagnose. Dat komt door een overlapping tussen symptomen van ADHD en de effecten van het meemaken van een trauma. Volgens een artikel op The National Child Traumatic Stress Network, kunnen ‘de profielen van stress van kindertrauma’s en ADHD erg vergelijkbaar lijken, tot ze nader worden bestudeerd’.

Hieronder een lijstje van symptomen die bijna identiek zijn:

• Angst
• Obsessieve gedachten & gedrag
• Opstandigheid
• Verwarring
• Stemmingswisselingen
• Geheugenproblemen
• Moeite met concentreren
• Moeite om te focussen
• Leerstoornissen
• Desorganisatie
• Afleiding
• Onrustig bewegen
• Slaapstoornissen

In de Westerse geneeskunde

Helaas controleren de meeste allopathische (conventionele) dokters niet op de meeste soorten traumatische gebeurtenissen, en vragen de meeste kinderartsen hun jonge patiënten niet naar wat er thuis gebeurt.  Een patiënt wordt vaak medicatie voorgeschreven als ze klagen over de bovenstaande symptomen. De symptomen zijn dan vaak snel verdwenen, maar de kern van de onrust blijft daarmee onbehandeld. De patiënt kan ook nog eens bijeffecten ervaren door de medicatie.

Therapeutische interventies & middelen om stress te verminderen, en focus, stemming en gedrag te verbeteren:

• Leer langzame en diepe ademhalingstechnieken om de persoon te helpen ontspannen.
• Introduceer kalmerende muziek, yoga en begeleide meditatie.
• Creëer routines, zoals bedtijden en vaste eetmomenten voor een verbeterd gevoel van voorspelbaarheid en veiligheid.
• Help een gevoel van controle te krijgen door leeftijdsgebonden keuzes toe te staan.
• Vind iemand die Oosterse geneeskunde beoefent, zoals een acupuncturist. Acupunctuur is een veelbelovende behandeling voor angst, depressie, slaapstoornissen en chronische pijn. Of vraag om advies bij een homeopaat. Homeopathie kan met name helpen bij een hele reeks aan mentale gezondheidsstoornissen en trauma’s. Ook is er sequentiële therapie: de behandeling van specifieke shocks en trauma’s, zoals die van drugs, chirurgie en emotionele trauma’s in iemands leven, met gebruik van homeopathische geneesmiddelen. Ook bloemen essenties kunnen iemand helpen rouw en trauma te verwerken door meer rust en emotionele balans aan te brengen.
• Neem een massage of Reiki-behandeling. Reiki staat ook wel bekend als ‘heling door energie’, en is een spirituele geneeskunde.
• Zoek een deskundige psychotherapeut.

Mijn favoriete soorten therapie:

Traumagerichte psychotherapie – Gericht op het oefenen van vaardigheden en strategieën om met onrust om te gaan.

Biofeedback – een techniek tussen lichaam en geest met gebruik van visuele of geluidsfeedback om controle te krijgen over je ademhaling, hartslag, spierspanning en bloeddruk.

Emotionele Vrijheidstechniek (EFT) – EFT is een ‘tapping’ techniek, net zoals acupressuur, dat men gebruikt bij mensen met pijn, angst en PTSS. Het helpt de energiebalans van het lichaam te herstellen.

Intergenerationele therapie – Ontstaan om de bron van chronische stoornissen, ziekten en emotionele uitdagingen te onthullen die voortkomt uit intergenerationeel familietrauma. Intergenerationele therapie richt zich grondig op de energetische blauwdruk van je voorouders – de familieziel – om te komen tot een afronding en diepgaande heling.

Eye Movement Desensitization & Reprocessing (EMDR) – Meerdere onderzoeken bewijzen de effectiviteit van EMDR voor emotioneel en fysiek trauma, en voor post-traumatische stressstoornis (PTSS). De laatste tijd beginnen onderzoekers in te zien dat EMDR ook handig kan zijn voor mensen op het autistische spectrum. EMDR is een mix van psychotherapie en bilaterale hersenstimulatie. Het is zeer succesvol in het behandelen van een reeks aan geestelijke, intellectuele en ontwikkelingsstoornissen. Het kan namelijk aangepast worden aan de ontwikkeling of functionering van de patiënt. Tijdens de procedure ‘verwerkt’ de patiënt een herinnering op zo’n manier dat het leidt tot een vredige oplossing. Vaak leidt het tot een verhoogd inzicht over zowel de voorheen verontrustende gebeurtenissen en de negatieve gedachten die de patiënt jarenlang over zichzelf had.

“EMDR induceert een fundamentele verandering in de hersenen, zoals wat gebeurt tijdens Remslaap. Het stelt de patiënt in staat om effectiever een traumatische herinnering te verwerken en deze te passen in de algemene associatienetwerken van het brein. Deze therapie helpt de individu de herinneringen te integreren en begrijpen binnen de grotere context van zijn of haar levenservaring.” – Robert Stickgold, Ph. D., Harvard Medical School

Dr. Francine Shapiro, de bedenker van EMDR, is het met me eens, volgens een artikel in de New York Times:

“Aangezien mensen met een autistisch spectrumstoornis zeer gevoelig zijn voor verstoringen van de omgeving, kunnen allerlei alledaagse ervaringen emotionele onrust veroorzaken, wat kan leiden tot traumasymptomen. Zo liet een kind een hoog niveau aan post-traumatische stresssymptomen zien nadat het naar de tandarts ging of gepest werd. Uit recent onderzoek onder de algemene bevolking blijkt al dat algemene levenservaringen meer symptomen van PTSS kunnen veroorzaken dan groot trauma, maar onder mensen met autisme geldt dit nog sterker. Getuigenissen van positieve effecten van behandeling bij mensen met een autisme spectrumstoornis spreken van een vermindering in traumasymptomen, een verhoging in stabiliteit van de stemming, verbeterde communicatie en een verhoging in socialisering.”