Van oorsprong stammen wij allen af van één grote energiebron, ik noem dat God. Deze energiebron is puur bewustzijn en wil zichzelf uitbreiden door te ervaren. Het bewustzijn had van oorsprong alle kennis in zich, maar had deze kennis nog niet geleefd en ervaren. Dat is de reden dat deze energiebron zich ging uitbreiden door energiegolven uit te sturen middels geluid: ‘Er zij licht’.
Uit deze energiegolven/geluidsfrequentie ontstonden de Zielen met een compleet eigen energie trilling en uit deze Zielen verspreidden vonken van Licht, die we ook wel de Geest noemen, over talloze planeten in het Universum. Zo ook onze Planeet Aarde. God wilde zichzelf ervaren door het Leven. Dit leven is werkelijk in alles aanwezig, zelfs in vaste materie als steen. Aangezien alles energie is, heeft ook alles een bewustzijn. God is feitelijk overal.
De mens is een stukje van God in een menselijk lichaam. Het lichaam dient feitelijk als voertuig voor de ziel om de ervaring van het mens-zijn te leven. Onze ziel, datgene wat wij werkelijk zijn, is veel meer dan alleen de persoon die we nu zijn. Onze ziel is een grote energiebron waar wij ten allen tijde mee verbonden zijn, bewust of onbewust, en die kennis in zich draagt vanaf de oorsprong. Dus ook van alle levens die wij voorheen geleefd hebben en de delen van onze ziel die momenteel elders geïncarneerd zijn. Feitelijk is elk persoon een lichtstraal van zijn eigen Zon, Ziel, Hoger Zelf. Hoe meer bewustzijn, liefde in de mens aanwezig is, hoe meer lichtstralen van jouw Zon zich kunnen aarden in dit lichaam op aarde, hoe meer liefdevolle wijsheid aanwezig in dit lichaam.
Dan kom ik op het stuk soulmates en tweelingzielen.
Deze zielen horen bij jouw eigen Zon, Ziel en voelen daarom ook zo vertrouwd. De trilling van de energiegolven van soulmates is vrijwel gelijk. De trilling van energiegolven van Tweelingzielen is echter identiek. Deze energie vult de jouwe volledig aan, tot in alle uiterste.
Dat kun je als volgt uitleggen: Wij zijn allen van oorsprong enkel Licht. Door de dualiteit van onze planeet echter, bestaat de mens uit licht én donker. En dat is ook de bedoeling. Wat tevens de bedoeling is, is dat wij het donker in onszelf accepteren. Dát er donker in ons bestaat en dat dat juist een onderdeel van ons is! Dat dit ons compleet maakt. Zonder dit donker zouden wij niet zijn wie we zijn. Dus waarom bepaalde delen van onszelf afkeuren terwijl dat juist een onderdeel van ons is? Hoe erg, dat wij iets wat wij ‘zijn’ afkeuren! Heb het lief! Het is allemaal onderdeel van jou en jij bent zo geliefd!
De meeste mensen voelen zich zelden compleet, juist omdat er delen in je zijn die je afkeurt, afwijst, negeert en ontkent. En dat levert pijn en verdriet, frustratie en woede, wanhoop en onmacht.
Dat is ook de reden waarom je zegt ‘dat alles klopt’ of dat je ‘je zo op je gemak voelt’ bij de ander, ‘dat je helemaal jezelf kunt zijn’ wanneer je samen bent met je Tweelingziel. De energie van de ander is wat opvult in jou wat nog ontbreekt. Je voelt je totaal compleet. De energie van de ander vult dat aan waar jij zelf nog niet op alle donkere delen van jezelf je eigen licht, acceptatie hebt laten schijnen. En dat is nu juist de bedoeling van de ontmoeting met je Tweelingziel, dat je je bewust wordt welke pijndelen van jou nog aandacht behoeven. Deze pijndelen hoeven niet alleen uit dit leven te stammen maar zijn vaak pijnen die we in veel vorige levens hebben ervaren en waar we nog niet van genezen zijn. Het zijn deze pijndelen waar je aan mag werken zodat jij kan zorgen dat jouw energietrilling door jouw hele essentie, donker en licht, stroomt, zonder dat je afhankelijk bent van de energie van de ander om je goed en compleet te voelen. Dat is ook de reden waarom het zo uitermate pijnlijk is als Tweelingzielen van elkaar gescheiden worden. Al is het maar voor een halve dag. Op het moment dat de aura’s van de Tweelingen niet meer verbonden zijn, merk je dat je terug komt in je eigen energie en dat voelt enorm leeg en wanhopig aan. Want je bent nog niet bij machte om jouw eigen energie volledig aan te vullen, daarvoor ben je nog te afhankelijk. Laten we eerlijk zijn, dat kan nooit de bedoeling zijn van een mensenleven, behalve als je gekozen hebt om als Siamese tweeling door het leven te gaan.
Doordat de trilling van Tweelingzielen identiek is aan elkaar, is er geen verstoppen mogelijk voor wat de trilling van de ander bij jou los trilt. Doordat je op hetzelfde niveau resoneert, is het alsof je jouw eigen spiegelbeeld voor je ziet. Door in contact te zijn met jouw Tweelingziel ga jij jezelf in alle puurheid ervaren en voel je dus ook heel duidelijk de pijnlijke delen in jezelf. Datgene wat je voor jullie hereniging nog kon negeren, ontkennen en onderdrukken, wordt door jullie gezamenlijke trilling zichtbaar. Zo ook de gevoelens en emoties die je liever niet wilt kennen, maar die elk mens in zich draagt. Bij Tweelingzielen is de grootste confrontatie de emotie Angst. Angst om verlaten te worden, angst om niet geaccepteerd te worden, angst om afgewezen te worden, en zelfs angst om liefde te ontvangen. Dit is namelijk heel eng als er in jou een overtuiging leeft dat je het niet waard zou zijn.
Uit eigen ervaring merk ik, dat door het aangaan van deze angsten en pijnen, ze lief te hebben en ze te transformeren, er je licht op te laten schijnen, je steeds meer in balans komt, steeds meer in je eigen stevige energie verankerd wordt en de energie van de ander steeds minder nodig hebt. Het ultieme cadeau wat de Tweelingziel jou te bieden heeft, is de weg terug naar jouw Zelf. Terugkomen in jouw eigen kracht. Je bewust worden van jouw eigen waarde, zelfliefde. De angsten en pijnen die altijd in jou aanwezig waren te omarmen, als een deel van jou te verwelkomen en zo te integreren in jouw essentie dat je je compleet kunt voelen in jezelf zonder dat je daarvoor iemand anders nodig hebt.
Ik begrijp dat er veel termen worden gebruikt als, transformeren, je licht laten schijnen etc. Wat hiermee bedoelt wordt, is dat je niet meer ontkent wat je voelt diep van binnen. Welk gevoel het ook is! Want elk gevoel, wat het ook is en waarom je het ook voelt, is onderdeel van jou en mag er zijn. Dat wil niet zeggen dat wanneer je haat voelt naar een ander, deze haat in daden om kunt zetten. Dat is niet de essentie. De essentie is dat jij je bewust wordt wát je voelt en je dan afvraagt waaróm je dat voelt. Met die vraag mag je aan de slag. Want hetgeen waar jij je bij een ander zo aan irriteert, is hetgeen wat in jouzelf leeft en wat je niet wilt weten. Een onderdeel van jezelf waar jij zelf een hekel aan hebt. De ander laat jou feitelijk alleen maar zien wat er in jou aanwezig is en wat gezien wil wórden.En daarom is het zo fantastisch dat wij allen met elkaar verbonden zijn. Want wij hebben elkaar nodig om zelf geheeld te worden. Je grootste ‘vijand’ is dus eigenlijk jouw grootste leermeester!
Kom ik terug bij Tweelingzielen en Soulmates.
De tweelingziel op jouw pad is er voor jouw genezing van alle onderdrukte pijnen. Je hebt vóór je incarnatie gezamenlijk afgesproken of en wanneer je elkaar zou ontmoeten, het waarom en ook of je gezamenlijk een leven zult delen. Het is niet per definitie te zeggen dat Tweelingzielen uiteindelijk in een liefdesrelatie zullen belanden of úberhaupt welk soort aardse relatie zullen aangaan. In sommige gevallen zal er enkel de ontmoeting zijn geweest zodat beiden wakker geschud zullen worden en hun pad van genezing en heling zullen ingaan.
Het is zelfs zo, dat op het moment dat je geheeld bent en je volkomen compleet voelt in jouw eigen energie, het verlangen van de ander in je leven te willen hebben, verdwijnt. Het verlangen is er altijd geweest omdat je nog een deel van jezelf mistte. Als de Tweelingen uiteindelijk wel in een bepaalde relatievorm samen komen is dat niet omdat het moet, niet omdat het nodig is, maar zuiver omdat het de kers op de taart is. Niet meer omdat de ander het beste in je naar boven weet te halen, want dat kun je dan zelf, maar omdat de liefde tussen deze gelijke zielen een extra dimensie geeft aan al hun dienstbaarheid voor de samenleving. Het is alsof het licht wat zij beiden onafhankelijk al schijnen, een nog grotere radius krijgt, een groter bereik, zodat de kring van dit licht zich uitbreidt en nog meer mensen daarbinnen ervan mogen genieten.
En het is zelfs niet nodig dat Tweelingzielen daarvoor aards contact hebben. Wederom uit eigen ervaring heb ik gemerkt, dat wanneer de Tweelingen vanuit het hart met elkaar verbonden zijn, het al voldoende is. Ze zijn dan al bij elkaar. Fysiek contact is dan niet meer nodig. Je kunt met elkaar vanuit het hart verbonden zijn, als je eerlijk en oprecht van de ander durft te houden, openstaat voor de ander, accepteert dat je deze diepe onvoorwaardelijke liefde voor de ander voelt. Als je vanuit je geest en vanuit je hart contact wilt maken met de ander. Als je voor jezelf volledig durft te erkennen dat je de ander zo lief hebt, ook al worstel je nog met allerlei aardse beperkingen als leeftijdsverschil of andere overtuigingen. Op het moment dat beiden vanuit het hart met elkaar verbonden zijn, zul je voelen dat de ander als het ware ‘naast je loopt’, al bij jou is. En ineens zul je merken dat je niet meer verlangd dan enkel dat. En dat is in mijn opinie de bedoeling van Tweelingzielen. Als voorloper op het hartsgedragen bewustzijn van onze evolutie. Uiteindelijk zullen wij ons op deze manier met alle zielen in het universum gaan verbinden.
Soulmates hebben in verschillende sterkte een gelijksoortige trilling als die van jezelf. Ze stammen ook af van jouw eigen Ziel maar kunnen in mate van sterkte van resonatie verschillen. Dit heeft in mijn opinie te maken met de hoeveelheid levens die je met elkaar gedeeld hebt. Hoe meer levens met liefde gedeeld, hoe sterker de band. Soulmates spiegelen elkaar ook. Hoe sterker de resonantie, hoe dieper de heling en genezing. Hoe dichter de energietrilling de jouwe evenaart, hoe meer er bij jou naar boven getrild wordt om zichtbaar te worden. Wanneer soulmates de vooraf besproken lessen aan elkaar hebben aangeboden en men heeft de testen goed doorstaan, kúnnen zij de relatie verbreken omdat deze niet meer noodzakelijk is. Dat hoeft natuurlijk niet. Veel soulmates zijn hun leven lang gelukkig met elkaar. Maar wanneer er een einde komt aan de liefde en men elkaar de ruimte geeft om nieuwe ervaringen op te doen zul je vaak zien dat een volgende soulmate op je pad eentje is die dieper met je resoneert, die qua trilling dichter bij de jouwe ligt. Op naar de volgende laag die afgepeld mag worden.
Het is je ziel die dit alles orkestreert en situaties en mensen op je pad brengt waar je van kunt leren. Zodat je leert te kiezen voor jezelf, je eigen keuzes gaat maken, doen waar jij gelukkig van wordt, de verantwoordelijkheid voor je eigen leven op pakt en niet het leven van een ander gaat leven. Dat je helder krijgt voor jezelf of je keuzes maakt omdat je denkt dat dit van je verwacht wordt of dat je keuzes maakt omdat die voor jou goed voelen. Dat je gaat leven vanuit je hart. Want leven doe je vanuit je hart, niet vanuit je hoofd.
Life is a beautiful game…
you just need to know the rules
Beste mensen allemaal,
Een dik jaar geleden ,na 45 jaar, ontmoet ik mijn tweelingvlammetje. Voor de eerste maal in mijn leven heb ik het gevoel dat hij 'hét' is, De ware… Alles klopt! Het lijkt allemaal geen toeval te zijn, daar zijn we beiden van overtuigd! We houden zielsveel van elkaar. Een liefde die ik nooit eerder heb gevoeld voor een partner…
We spiegelen idd elkaar, en voor de eerste maal in mijn leven voel ik me 'heel'. De onrust die al 45 jaar in me zit, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Beiden hebben we geen gemakkelijk leven gehad en de keuze voor elkaar zal ook nog moeilijk worden omwille van partners, kinderen, afstand, chronische ziektes,… Maar toch kiezen we volmondig en met alle vertrouwen voor elkaar.
Maar dan…
Mijn tweelingvlammetje voelt zich al tijdje vermoeid. Heeft al een tijdje koorts… Bij een bezoek aan de dokter en enkele testen later blijkt dat hij (vergevorderde, blijkt pas achteraf) kanker heeft…
Heel plots en zonder dat we afscheid hebben kunnen nemen, glijdt hij in een coma en overlijdt hij. Nu een jaar later staat mijn wereld nog steeds op zijn kop. Ik mis hem vreselijk!!! De onrust die voor onze ontmoeting in me zat, is er nu dubbel terug. Deze zomer dacht ik er een beetje bovenop te zijn, mr niets is minder waar. Al het verdriet, de pijn, het gemis… het is er allemaal weer, maar nog heviger! Ik mis hem meer en meer.
Ik zat net op een punt dat ik eindelijk voor de rest alles in mijn toch wel moeilijk leven op orde had. Diep geloofde in het spirituele. Plots weet ik niet meer in wat te geloven. Ik voel me terug een puber. 'Naakt', onzeker, onrustig, mijn geloofsbeeld ineengezakt…
Ik zie er de zin niet van in. Waarom zo'n mooie maar veel te korte ontmoeting? Waarom zo vreselijk kort? We hadden zoveel plannen! Elkaar zoveel liefde te geven…
Waarom? Ik zie echt de zin er niet van in. Mijn leven is al een aaneenschakeling geweest van pijn. Steeds ben ik positief gebleven en we dachten echt dat het geluk nu voor ons was gekeerd. Waarom nu weer deze pijn. Een pijn die gruwelijker is dan welke pijn ook. Dan welke pijn ik ooit heb gevoeld.
Ik mis hem vreselijk. Het doet ontzettend veel pijn. Ik weet niet hoe het verder moet. Ik voel me een wrak… En de vraag wat het nut is van deze korte ontmoeting met mijn tweelingvlammetje? Waarom nu weer die pijn? Waarom? Wat in godsnaam eit erachter? Ik begrijp het niet meer.
Lieve Lina,
Weet dat er mensen zijn die precies voelen wat jij voelt. Het is bijna ondraaglijk. Al was het kort. Geniet dat jullie ervoor hebben kiezen om samen te zijn. Dat betekent dat jullie allebei ver zijn in jullie ontwikkeling. Er zijn mensen waarbij hun tweelingziel niet voor hun durft te kiezen. Jij hebt het meegemaakt. En hij is nog steeds elke dag bij je. Hij wil dat jij gelukkig bent, want anders is hij ook niet gelukkig. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor hem, omdat je zoveel van hem houdt. Ik heb makkelijk praten. Worstel er net zo goed mee. Mij helpt het boek ‘terugkeer naar liefde’, sporten, mediteren, de natuur in, in het nu genieten van wat er wel is, elke dag opschrijven waar je dankbaar voor bent en waarom je van jezelf houdt, creatief bezig zijn (schrijven, musiceren, vormgeven, noem maar op).
Veel liefs
Wow wat mooi liefdevol uit het hart geschreven verhaal Lilly, een verhaal met een hoge kern van waarheid gezien de reactie's. hoe liefdevoller iemand is hoe meer mensen gaan reageren vanuit het ego, liefde laat los. Volgens mij kan het ego slecht tegen liefde als het ego geen zelf liefde heeft ontvangen. dank je wel Lilly knufff
Het is zelfs zo, dat op het moment dat je geheeld bent en je volkomen compleet voelt in jouw eigen energie, het verlangen van de ander in je leven te willen hebben, verdwijnt. Het verlangen is er altijd geweest omdat je nog een deel van jezelf mistte. Als de Tweelingen uiteindelijk wel in een bepaalde relatievorm samen komen is dat niet omdat het moet, niet omdat het nodig is, maar zuiver omdat het de kers op de taart is. Niet meer omdat de ander het beste in je naar boven weet te halen, want dat kun je dan zelf, maar omdat de liefde tussen deze gelijke zielen een extra dimensie geeft aan al hun dienstbaarheid voor de samenleving.
Mijn twin zei, “ik kom terug als je me vergeten bent”…ik dacht altijd. Wat betekent dat nou.. nu inmiddels weet ik wat het betekent. Bovenstaande, wat je schrijft is eem mooie verklaring ervoor.. : ))
xxx
Is tie terug gekomen? Ik heb namelijk ook mn twin ontmoet. 2 jaar relatie gehad. Na de breuk kwam alle pijn los. Nu al 14 maanden dat ze in me hoofd zit en ik haar mis..eigenlijk 24/7 ik heb sinds 2 weken het contact gestopt. Omdat ik niet doordring tot haar. En eigenlijk altijd om de paar weken contact gezocht met haar. Ik mis haar echt zo erg weet dat ik dingen moest versnderen en dat heb ik gedaan. Onvoorwaardelijk lief heb ik haar. Zulke bizarre dingen gebeurt. Haar naam kwam ik tegen bv op een boot, woonboulevard met haar naam erin. En nog meer dingen. Mn hart zegt zij is de ene voor mij. Maar het aantrekken afstoten kost me echt veel energi3 en nog mee4 verdriet en pijn. Ik moet gewoon zeggen nu tis klaar.. en het komt niet goed. Maar mn hele binnenste roept om herreniging..wat in mijn ogen het beste ooit zal zijn. Maar wat ik ook doe..ze zit zo in haar ego..wordt er verdrietig van dat ze niet inzie wat we zijn.. Ik ben in dit geval de vrouwelijke energie..kwa emoties, het weten en het spirituele… Nooit rusie gehad met haar…echt om stomme dingen.. Krijg haar niet uit mn hart terwijl de omgeving zeg. Laat los!! Ben ik gek dat ik zulke diepe li3fde voel?…voor iemand die wegging met een goeie reden..moest aan mzelf werken..was heel koppig en heel vaak down. Terwijl ik haar had.. kon ik eigenlijk alles aan..Na de breuk kwam er verlichting maarr..het verdriet gaat niet weg. Sterker nog het word met de dag erger. 18dec ben ik jarig en zij ook nog is op 31 dec..dag waar ik altijd aan haar herrinerd zal blijven.. wie kan me helpen ? Of heeft tips? Voel me 14 maanden een zwever en zwervert zoeken na een weg na huis.. dankjullie wel
Beste Robert,
.
Je zegt” Terwijl ik haar had.. kon ik eigenlijk alles aan”
Dit is tekenend. We “hebben” elkaar eigenlijk niet en je partner behoort geen invulling maar aanvulling van jezelf / (in) je leven zijn.
In feite moet je ook zonder partner “alles aankunnen”
Wellicht een voor jou te leren levensles.
En inderdaad, loslaten en acceptatie brengt je hierbij verder anders “sta je stil”
Kun je dit niet zelf / alleen, vraag hier dan (prof.) hulp bij.
Sterkte!
Hallo Eenheid,
De liefde die zichzelf doet.
Dat is anders dan de liefde waar ene Robert vanuit zijn levenslessen mee aan het kloten is.
Nee jij bent lekker bezig. Je laat anderen zich openstellen en zet ze aan het werk en bij alles wat men aan jou over zichzelf openbaart komt er een reactie van minachting en
arrogantie.
Alleen voor diegene die z.g. op jouw "hoogte zit" heb je
een goed woordje over. Die begrijpen jou tenminste.
Je speelt slechts een kat en muisspel en bent zo doorzichtig als maar kan.
Onderaan deze mogelijkheid tot reactie staat dat alle positieve en opbouwende reacties welkom zijn en wees respectvol. Ik begrijp niet waarom er nog geen reactie is gekomen vanuit deze website want beiden zijn vanuit jouw reactie niet te vinden.
Marietje
@marietje, je hebt helemaal gelijk.
Maar alles is Liefde dus ook minachting en arrogantie.
Liefde is nu eenmaal de bouwsteen van alles, vraag het maar aan mijn goede en trouwe vriend Robert.
Trouwens Lia mag je ook wat vragen want die kan je uitleggen dat wat er achter de naam Aart aan tekst verschijnt niet van Aart is.
Alles komt voort uit gedachten die zo maar overal rond zweven en die gedachten zijn van niemand.
Jij kijkt er naar en ik kijk er naar en het leven gaat gewoon verder, we moeten ons er gewoon niet mee identificeren (kun je je tegenwoordig voor laten inenten, anti-identificeerprik. Heeft wel bijwerkingen).
Minachting, arogantie, op jouw hoogte zitten, goed woordje, die begrijpen jou ten minste, kat en muisspel, zo doorzichtig als maar kan.
Ja daar kan ik wel wat mee.
Ik ga er wat levenslessen tegenaan gooien.
Hartegroet, Aart
<a href="#comment-116702" rel="nofollow">@Aart</a>,
Ach Aart,
't is allemaal gelul in de ruimte
Ik vraag me alleen af of gedachten niet eerst gedacht
moeten worden door de mens voordat ze gaan zweven.
Waarschijnlijk zijn wij mensen slechts een gedachte
van ?.
En wie is dan toch Aart, misschien ben je wel een aartslelijke vrouw die zit te popelen om aandacht.
Uiteindelijk weten we en met name op het internet niet waarmee we te maken hebben. What's in a name ?
I'ts all in the game
groetjes van hare tweeheid
@Aart,
Zelfs jij bent een liefdevolle creatie van jezelf, kun je nagaan… waar is het toch allemaal gebleven?! 😉
whahahahaha die Aart toch……..
Hoe verzin je het.
Jij kijkt er naar en ik kijk er naar en het leven gaat gewoon verder, we moeten ons er gewoon niet mee identificeren (kun je je tegenwoordig voor laten inenten, anti-identificeerprik. Heeft wel bijwerkingen).
Ooooh ,ooh, kijk bijna geen tv meer lees Aarts teksten en je dag kan niet meer stuk!!!! 🙂 🙂 🙂
@marietje,
Ik ervaar dat helemaal anders.
Ik was eens openlijk onzeker hier op dit forum.
Van Lia kreeg ik de opmerking dat ik niet moest zeuren.
Van Robert kreeg ik de opmerking dat ik vanalles nog niet zag en dat ik een groot probleem had (vertrouwen).
Aart gaf me een heel eenvoudige ingang: ‘je bent om van te houden’.
Wie was hier nu arrogant?
Ik kan de ironie van Aart wel smaken. Dat zal hem voor de rest volledig worst wezen.
Goedkeuring of afkeuring… wat doet het ertoe als je van jezelf kan houden?
<a href="#comment-117093" rel="nofollow">@stien</a>,
Ik kan de ironie van Aart wel smaken. Dat zal hem voor de rest volledig worst wezen.
Goedkeuring of afkeuring… wat doet het ertoe als je
van jezelf kan houden
hoy stien,
Misschien herken je mijn ironie nog niet zo goed, maar het maakt mij echt niet uit wat Aart allemaal zegt.
Het is gewoon een reactie van mij in de aard van Aart. Alleen andersom.
En dat het Aart een worst zal zijn allemaal dat had ik al begrepen.
We zijn allemaal om van te houden, juist om de verschillen.
groetjes
van marietje
@marietje, maar ik hou niet van alles en iedereen evenveel 🙂 Ah, les goûts et les couleurs… ça ne discute pas.
@stien,
Ik ook niet Stien, ik bedoel eigenlijk we zijn hier om allemaal van elkaar te leren houden.
Maar ook dat is maar een aanname van mij.
groetjes
van marietje
@marietje, Ik weet het ook niet.
Ik merk wel dat ik de laatste tijd meer geduld heb voor m’n eigen duister, dan voor het duister van een ander 🙂 (terwijl het vroeger misschien andersom was). Ik vraag me af hoe dat komt. Ik ga dat es laten bezinken!
Gewoon in de spiegel kijken… Of wie anders dan Aart is hier reacties aan het geven vanuit zijn beleving. Daarmee lijkt me dat Aart aanwijsbaar is als Aart.
Lijkt net n spelletje wie niet weg is is gezien.
🙂
@Robert, dus het uiterlijk, een reactie is persoonlijkheid?
Zou het mogelijk niet zo kunnen zijn dat jij vanuit een bepaalde beleving bij jezelf die beleving projecteert of anderen ziet vanuit die beleving?
Voorbeeldje; er is ooit iemand geweest die gezegd heeft; ik ben een mens. Vanaf die tijd is die tweevoeter een mens.
Dan zegt er weer een ander; een mens heeft een ander mens nodig.
En zo is er de mens geschapen die een ander nodig heeft.
En dat is enkel gebaseerd op iets wat ooit iemand gezegd heeft vanuit zijn/haar eigen beleving.
Zo zijn er zoveel dingen die we maar klakkeloos hebben aangenomen en als een ziekte verspreid hebben.
Zo ook m.b.t. Liefde, persoonlijkheid, etc, etc.
We zijn niet eens meer in staat dingen te gaan onderzoeken of iets in twijfel te trekken, we kunnen niet naar de basis van hoe dingen ooit ontstaan zijn vanuit een bepaald bewustzijn.
Dat komt ook door de bepaalde bewustzijnstrilling die bij die augurken (mens) op 2 benen aanwezig is.
Die bewustzijnstrilling is nog niet in staat op voorbij gevoelens te geraken. Te zien wat gevoelens zijn, waar ze op gebaseerd zijn, etc, etc en daarom kan er niet onderzocht worden of verder gekeken worden dan het steeltje (neus) van de augurk (mens) lang is.
Vanuit houvast/controle/ego/eigenwaarde zijn we bepaalde dingen persoonlijkheid gaan noemen en dat terwijl we niets meer of minder zijn dan onze familie, de komkommer.
Maar wat is nou persoonlijkheid?
Ik heb hem echt niet.
Ik heb ook geen eigen waarde.
Ik geloof ook niet in mezelf.
Ik vind mezelf ook niet aardig.
Ik heb gewoon nergens een beeld van, ik plak nergens wat op.
Ik heb ook geen ik.
Ik ben ook niet gek.
Misschien getikt maar niet gek.
Zou God/Liefde een persoonlijkheid of een ik hebben?
Dan ben ik dus God/Liefde.
Net zoals een ieder dat is.
Enkel ze denken van niet en zijn nog bezig in het proces van denken, totdat dat zijn kop eens houdt en de boel stil valt en het echte leven begint, een leven zonder ik.
Bovenstaande tekst is van mijn neefje van 2, hij lacht zich altijd rot als hij die augurken (mensen) maar met zichzelf (ik) bezig ziet en de raarste fratsen ziet uithalen en gevoelens ziet hebben en dat enkel door dat ikje.
Wat is nou dat ik?
@Aart,
Ha Aart,
als het goed is heb jij niet altijd zo gedacht of dit zo geweten.
Dus zal je ook weten dat je dingen pas ziet, als je ze begrijpt. En dingen pas begrijpt als je ze doorziet.
Dus ik snap denk ik wel wat jij bedoelt. Voor een deel heb ik denk ik een zelfde weg afgelegd.
Voor mij geldt alleen niet dat ik continu, totaal zonder die persoonsbeleving leef.
Ondertussen weet ik wel (door ervaring) wat het inhoud.
maar ik ga, om het zo maar te zeggen, heen en weer. Met vaak vanalles een beetje daar tussenin.
Maar voordat ik dat had meegemaakt, zou ik bij god geen idee hebben waar jij het over hebt.
Dus raar vind ik het (en eigenlijk zou ik dat van jou vroeger ik-beleving uit ook verwachten) niet, dat mensen die hun ego niet in zijn totaliteit doorzien, jou niet kunnen begrijpen.
Maar misschien is dat ook wel niet je bedoeling.
Hartgroet, Nimue
@nimue, inderdaad er is geen bedoeling, althans niet van een ik/mij/Aart uit.
Ik snap wel dat 1 op de 100.000 begrijpt/herkent waar ik het over heb maar de mogelijkheid wordt geboden om eens te onderzoeken of het wel waar is wat de mens/augurk is aangeleerd, is gaan geloven m.b.t. zichzelf.
Toen ik het te horen kreeg, begreep ik er niets van en had niet bewust zoiets ervaren maar er was wel een herkenning.
MAAR mijn hemel, je herkent dus echt dingen die uit de typmachine van Aart rollen.
Ik dacht echt dat ik gek aan het worden was.
Ik hoop nog veel van je te lezen Nimue.
Dan weet ik dat ik nog niets aan mijn ogen mankeer.
Ach, ik heb een persoonlijkheid die niet serieus is, sorry.
Ik hoop ook van je te lezen dat er geen ego en persoonlijkheid nodig is om op deze mooie aardkloot te leven.
Ik plaag maar hoor maar gun je wel een eenvoudig, simpel, ontspannen leven zonder die last van een ego, persoonlijkheid.
Het zit wel goed bij je maar wie ben ik om dat te typen, ik hoop dat je het zelf zo ervaart.
Bloedpompgroet, Aart
Dag Aart,
Jouw uiterlijk is een manifestatie van jezelf. Of van wie is je lichaam anders dan van jezelf?
Wat betreft projectie vanuit beleving.
Vanuit mijn werkelijkheid doe ik waarnemingen of uitspraken. De werkzaamheid voor mij is voornamelijk liefde, niet zo zeer het onttrekken van betekenis van alles.
Zo zie ik jou vanuit jouw werkelijkheid uitspraken doen en reacties geven.
Jij zegt vanuit jouw werkelijk iets over het ontstaan, dat het gaat om dat we dingen klakkeloos van elkaar hebben aangenomen. Zelfs liefde schaar je hieronder.
Het grappige is dat ik dan hetzelfde zou kunnen zeggen : waarom kunnen we niet naar de basis gaan van hoe dingen ooit zijn ontstaan? Wanneer gaan we eens ontdekken dat liefde de werkzaamheid is, voor iedereen? En dat is voor mij dan weer bewustzijn.
Ik begrijp dus dat je niet met jezelf kunt leven, dus waarom leef je eigenlijk?
Groeten Robert
@Robert, mijn vader had een rubber allergie.
Robert, sorry, ‘we spreken niet dezelfde taal’.
Wie zou ik als mezelf moeten zien/voelen/ervaren?
Heb ik een beeld, beleving van mezelf nodig om te leven?
Moet ik eigenwaarde hebben om te leven?
Moet ik van iets houden wat ik mezelf moet noemen om te leven?
Als ik zo meteen ga slapen/in slaap val moet ik daarvoor eigenwaarde, een beeld van dat zogenaamde mezelf hebben, liefde voelen, bestaan uit liefde, etc, etc.
En hoe kan ik zonder enige beleving van liefde, zonder enige eigenwaarde, bezig zijn met wat dan ook een leven als God hebben.
God logeert een weekje bij me en vroeg of ik hem/haar/het er ook even bij wilde betrekken.
Robert, ik zou je bijna vragen of je in je jeugd wel voldoende aandacht en genegenheid hebt gehad of ervaren hebt. Of heel dat liefdesgedoe niet enkel een gebrek aan eigenwaarde, genegenheid, gevoel iets te missen is en als dat eenmaal uitgewerkt is dat dan dat liefdesgedoe verdwijnt omdat (vooruit ik ben in goede bui) je liefde bent.
Beter gezegd; omdat jij verdwijnt en er enkel liefde overblijft.
Ja, ja Nimue, ik weet het.
Het is weer tijd voor mijn medicatie.
Lekkere werkzaamheid die liefde, bezie de mensenwereld.
Alles bestaat uit liefde, alles is liefde, waar komt die onbewuste zooi dan toch vandaan.
Ook liefde, natuurlijk.
Wat moet of kan ik nou met liefde?
<a href="#comment-109270" rel="nofollow">@Aart</a>,
Beste Aart,
Er is hier op aarde blijkbaar nog veel te leren voor jou,
groetjes van Marietje (wie zij ook moge zijn)
<a href="#comment-109270" rel="nofollow">@Aart</a>,
https://www.youtube.com/watch?v=XW9qxbdmha4
groetjes marietje
@marietje,
Ha Marietje,
wat een mooi lied is dit toch.
Vroeger kon ik me hier zo in herkennen.
Nadat ik het net geluisterd had, sloeg ik een boek open en las :
“Door de wet van oorzaak en gevolg te begrijpen worden mensen geen slachtoffer van deze wet, maar leren ze zelf verantwoordelijkheid en leiding”
(Estcheemah, indiaanse bewaarster van wijsheid).
Zo toepasselijk.
Wat ben ik blij dat ik nog steeds van zulke muziek kan genieten.
Maar nog meer dat ik er van een afstand naar kan kijken. Dat ik niet in de emotie hoef te hangen.
Dat ik nu weet dat ik het niet bij anderen neer moet leggen. Dat ik (steeds bewuster) zelf verantwoordelijkheid draag voor het leven.
Wat fijn om dat te beseffen 🙂
Dank je wel.
Hartgroet, Nimue
Dag Aart,
Zou zomaar kunnen dat we niet dezelfde taal spreken, al geloof ik dat ook jij dezelfde weg ooit hebt afgelegd 🙂
Je hebt die zaken die je noemt niet nodig om in leven te kunnen blijven, maar naar mijn idee is er meer tot het leven dan enkel in leven te kunnen blijven.
Je zou dat kunnen vragen over of ik in mijn jeugd voldoende aandacht hebt gehad. Als dat zo zou zijn dan gaat het enkel om mijn levenslessen hierover.
Als “ik” verdwijnt, dan ontneem je de mogelijkheid tot liefde, op welke nivo dan ook. Maar ook dat zijn lessen.
Als jij niet kunt zien hoe liefde de werkzaamheid is als je de mensewereld beziet, hoe kun je dan in eenheid zijn?
Misschien moet ik je toch weer eens wat liefde sturen 🙂 🙂
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, als je het maar laat.
Neen mijn liefste, als ‘ik’ verdwijnt dan kun je pas over liefde spreken.
De liefde die zichzelf doet.
Dat is anders dan de liefde waar ene Robert vanuit zijn levenslessen mee aan het kloten is.
Want daar is Robert nog aanwezig.
Ik snap wel dat dit niet begrepen/ herkent wordt.
Ook Lia herkent dat niet of ze herkent het maar ze is zelf nog aanwezig.
Gelukkig is er Nimue nog, die vat het wel.
Bloedpompgroet, Eenheid.
@Aart,
Ga je nou weer uitspraken over liefde doen? Wat hebben we daar nou over gezegd 🙂
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, Blub blub ????
@Aart,
Is wel in lijn met de rest wat je zegt 🙂
Hi Robert,
reageer hier maar even. Er was geen plek meer onder aan jouw reactie.
Je schrijft onder andere “Je hebt het over positieve emoties, je bedoelt toch niet liefde hè? 🙂
Maar how about : lachen of ontroering? Of dat je een onbaatzuchtig compliment geeft.
Maar jij wilt hier dus allemaal van loskomen?”
Nou ja, niet in de zin van willen loskomen. Ik streef geen expliciet doel na.
Het is meer een gevolg van het proces wat ik doorloop, dat ik daar steeds meer los van kom.
Het gebeurt doordat ik steeds bewuster wordt. Dit bewuster worden is weer een gevolg van het luisteren naar mijn innerlijke stem.
Ik ken de ‘status’ van Zijns-essentie, het pure Zijn, het hogere zelf, de waarnemer of hoe je het ook wilt noemen.
Als ik van daaruit beleef is er geen ik-besef en is er geen lachen, ontroering of onbaatzuchtig compliment.
Dan is er ook niet de emotie liefde.
Wat ik dan wel ervaar is Zijn (wat ik het best kan omschrijven als een gevoel van liefde, niet de emotie liefde die ‘ik’ kan voelen maar de ervaring liefde. Er is dan geen ik er is dan alleen liefde)
Daarnaast bestaat er mijn ego. Van vaste denkbeelden en dikke emoties tot lichte energielichamen en vreugdevolle momenten.
Daarin kan ik dus heel goed lachen of ontroering voelen. Of een onbaatzuchtig compliment geven. Ook de emotie liefde kan ik daarmee ervaren.
Wat jij schrijft :
” maar zonder je fysieke lichaam en energielichamen valt er weinig zuiver meer te zijn en te worden. Die heb je nodig om tot die zuiverheid te kunnen komen (heb je je levenslessen voor) tot in ieder geval het nivo van je Hogere Zelf. Die is best zuiver 🙂 Althans, die heeft je toch heel wat meegegeven waar je mee aan de gang kon dit leven. Je zou bijna zeggen dat hier volmaaktheid in het spel is 😉
Die ‘positieve’ etiketten die je noemt vallen voor mij in dezelfde categorie als de ‘negatieve’ etiketten, het zijn allemaal onderdelen van je levensles. Met name het goed willen doen is me daar een bekende van 🙂 Het zijn gewoon belemmerende patronen.”
Daar ben ik het dus mee eens.
Alleen valt dat voor mij allemaal onder de noemer ego. aangezien daar hoe licht of hoe zuiver dan ook, nog een ik-beleving bij komt kijken.
Die ik-beleving ervaar ik dus niet vanuit mijn Zijns-essentie.
Hartgroet, Nimue
Hi Nimue,
Je zegt dat je steeds bewuster wordt (door het luisteren naar je innerlijke stem).
Wat zegt die innerlijke stem dan van jou en waar wordt je volgens jou dan bewuster van?
Ik moest even lachen met die zin van “Als ik van daaruit beleef… is er geen lachen” 🙂
Waarop baseer jij de conclusie dat als jij die ervaring liefde hebt, dat dat ten teken is van het ontbreken van een ik maar dat je in je pure zijn zit?
Dit bedoel ik niet wetenschappelijk ofzo, maar jij bent het die betekenis aan gevoelens en ervaringen geeft.
Ik zou dan eigenlijk het beste bij je in de buurt moeten zitten om het even mee te voelen 🙂
Hartelijke groet van Robert
@Robert,
Ha Robert,
dat is een goeie, in de buurt zitten om mee te voelen 🙂
Als je inderdaad mee zou kunnen voelen zou dat inderdaad misschien een goede manier kunnen zijn.
Het is namelijk lastig om in woorden te beschrijven wat eigenlijk niet in woorden te beschrijven valt..
Het gaat ook niet zozeer om voelen maar om ervaren.
Daarin ligt voor mij denk ik wel een verschil.
Als jij vraagt:
“Waarop baseer jij de conclusie dat als jij die ervaring liefde hebt, dat dat ten teken is van het ontbreken van een ik maar dat je in je pure zijn zit?”
Tja, dat is hoe ik het ervaar en hoe ik dat het beste kan omschrijven.
Voor mij zit daar een verschil in. Dat zijn twee verschillende toestanden van Zijn.
Die overigens niet altijd zo duidelijk gescheiden voorkomen.
Ik merk dat doordat ik het opschrijf, ik voor mezelf steeds een helderder beeld krijg wat ik bedoel. Van de andere kant loop ik tegelijkertijd tegen de beperking van het beschrijven van een ervaring in een beeld aan.
Met bewuster worden, bedoel ik voornamelijk het bewuster worden van mijn ego. Van mijn gedachtes en emoties. En van het mechanisme erachter. En het doorzien hiervan.
En het bewuster worden van verschillende energieën.
En het bewuster worden van mijn Zijns-essentie.
Met mijn innerlijke stem bedoel ik niet persé en stem in woorden 🙂
Misschien is innerlijke leiding beter omschreven.
Ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken. Maar wat ik weleens merk is dat verschillende mensen op zoek gaan naar iets buiten zichzelf.
Omdat ze bijvoorbeeld onvrede ervaren of omdat ze dingen willen veranderen, gelukkiger willen worden enz..
Soms gaan ze dan het ‘spirituele’ pad op en gaan daar dan dingen in uitproberen.
Voor mij is het andersom. Ik heb altijd al een gevoeligheid voor energieën gehad. Een aantal jaar geleden werd dat zo sterk dat ik het gevoel kreeg (innerlijke leiding) dat ik dat moest gaan onderzoeken.
Waardoor er onverklaarbare dingen die in de loop van mijn leven gebeurd zijn ineens beter door mij te begrijpen waren.
Onder andere in boeken die op mijn pad kwamen (ik kende niemand die met spiritualiteit bezig was en had nog helemaal niet het idee dat ik daar wel mee bezig was), las ik dingen die ik herkende.
Waardoor ik steeds meer herkenning kreeg, meer leerde en me steeds bewuster werd van (het verschil tussen) mijn ego en mijn Zijns-essentie enz..
En waardoor ik steeds meer ging vertrouwen op die innerlijke leiding.
Waardoor er steeds meer dingen op mijn pad komen die daarbij passen enz..
En in dat proces zit ik nog steeds 🙂
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Latertje (of vroegertje)? 🙂
Als je dan in die andere toestand zit die je ‘pure zijn’ noemt, heb je dan contact met jezelf of buitenwereld? En bovenal : heb je contact met je fysieke lichaam (voel je je fysieke lichaam nog goed)?
Kun je eens een voorbeeld noemen van onverklaarbare dingen die zijn gebeurd die ineens beter voor je te begrijpen waren?
‘Geloof’ je dat je een levensmissie hebt, dat je bepaalde intenties (‘motivaties’) hebt dit leven? En zouden die dan volgens jou los van dat ‘ego’ kunnen staan?
Hartelijke groet,
Robert
@Robert,
droom pauze 🙂
Het is een ervaring. Die kan ik niet anders duiden.
Zelf merk ik dat ik bepaalde dingen die ik lees pas snap als ik ze zelf ervaren heb. Anders zijn het voorbeelden, woorden van iets wat ik niet ken.
Zoals eenheids-ervaring. Die ken ik dan weer niet.
Dus nogmaals, voor mij voelt het als Zijn. Wat anders is dan als ik vanuit mijn ego en/of energielichamen ervaar.
Dan ben ik ook alleen bewust van die intense ervaring. Dan zijn er geen labels of (bewust)contact.
Ik denk als je dezelfde ervaring zou hebben dat je het zou herkennen.
Maar misschien gebruik je andere benamingen voor dezelfde ervaring. Dat weet ik niet.
Onverklaarbare dingen; zoals lampen die stuk gingen en radio’s die aansprongen enzo.
Ja hoor, ik heb zeker een levensmissie 🙂
En daar is mijn ego (denken/emoties) geen onderdeel van.
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Weinig geslapen dan?! 🙂
Ik denk ook dat de ervaring er voor zorgt dat het besef en begrip beter in jezelf geïntegreerd wordt. Anders zijn het maar woorden.
Ik vind het frappant dat je zegt dat je vanuit die staat “Zijn” geen energielichamen ervaart, immers die energielichamen vormen als het ware je verbinding met je hogere delen, met je Hogere Zelf (als je bewust verbonden zou zijn), eventjes makkelijk gezegd.
Als je zegt dat je geen energielichamen ervaart, dan denk ik ook geen fysiek lichaam?
Wat ik me dan afvraag is : ben jij er dan wel, of met andere woorden : ben je wel aanwezig in je lichaam (lichamen)?
Ik ken die ervaring niet die jij hebt, dat je echt zo’n verschil tussen de ene staat en de andere staat hebt. Ik ken wel een fenomeen dat je bewust contact met je fysieke lichaam verliest, maar dat was onwenselijk.
Ok je hebt een levensmissie 🙂 Dan heb je ook levenslessen, toch? Ben je je bewust van je levensles?
Groetjes Robet
Ha Robert,
ik durf niet te zeggen dat het precies zus en zo zit. Ik kan alleen mijn ervaring omschrijven.
Als ik jou zo hoor heb je die (nog) niet gehad of geef je er andere woorden aan.
Veel van de dingen die jij zegt zijn voor mij herkenbaar.
Alleen denk jij voornamelijk in vorm en in beeld (en geef je dus vorm en mentale betekenis aan alles).
Volgens mij komt er een punt dat je dat steeds meer los gaat laten.
Ik doe dat ook nog steeds, mentaal betekenis geven. Maar kan dingen voortaan ook vanuit een ander perspectief zien.
Daardoor heb ik ook steeds vaker door dat ik in de mentale betekenis-geving (ego gedachtes/emoties)zit.
Maar het is niet zo zwart wit. Het is niet dat de ene keer de ene zender aanstaat en dan weer de andere.
Mijn ego en energielichamen zijn er bijna altijd wel in meer of mindere mate bij.
Alleen daarnaast is er een ‘toestand’ dat die er helemaal niet meer toedoen.
Wat betreft mijn levenslessen (het zijn er meer dan 1) daar ben ik mezelf wel bewust van.
Hartgroet, Nimue
<a href="#comment-102830" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hoy Robert,
Ik herken veel in jouw reacties. Een vraagje. Dat ego het is me wat.
Hoe denk jij erover. Is er een verschil tussen ego en persoonlijkheid? Als ik mij als mens wil ontwikkelen en dat wil ik zal ik toch moeten laten zien wie ik ben denk ik zo. Mijn menselijke kwaliteiten ontwikkelen.
Is dat ego of is dat persoonlijkheid.
En is het slecht om jezelf op de eerste plaats te stellen in het leven t.o.v. die ander.
Als ieder goed voor zichzelf zorgt is toch prima?
Wat ik ook kies ik zal er altijd een moeten teleurstellen, mijzelf of die ander.
Ik lees hier van alles maar veel heeft niet met het leven zoals ik het ervaar te maken.
Heel vaak wordt de geestelijke wereld als een vlucht gebruikt. Waarom zou ik moeten verdwijnen, ik ben tenslotte niet voor niets in dit tegenstrijdige oord geboren en zal er dan toch ten volle aanwezig moeten zijn met ego, ik, persoonlijkheid en al.
Wat zijn jouw inzichten hierin.?
Of misschien hebben anderen er een idee over?
hartegroet van marietje, wie dat dan ook maar moge zijn (lolletje)
Hoi Marietje,
Ik weet niet precies wat de verschillen zijn tussen ego en persoonlijkheid. Het is ook niet zo belangrijk vind ik zelf. Je persoonlijkheid is onderdeel van je voertuig hier op aarde, je kunt niet zonder. Ik zie dat je een persoonlijkheid hebt met specifieke karaktertrekken en voorkeuren, maar ook een fysiek lichaam die je letterlijk op het lijf is geschreven, en wat energielichamen die ook een manifestatie zijn van jouw hogere deel. Daar zitten namelijk je levenslessen en karma in opgeslagen.
In mijn bewustwordingsproces doe ik iets met die levenslessen/karma, maar niks met mijn persoonlijkheid. Het gaat om die delen die je van jezelf afwijst, elk belemmerend aspect tav jezelf. Jezelf onthullen in al het licht en volmaaktheid dat je bent.
Die persoonlijkheid is een spreekbuis en een brug voor jouw hogere (goddelijke delen). Het is daarvoor van belang dat die persoonlijkheid volledig aanwezig kan zijn (in zichzelf), teneinde dat licht/liefde te kunnen neerbrengen/neerzetten op aarde.
Het is nooit de bedoeling om te gaan vluchten in de geestelijke wereld (‘het spirituele’), de bedoeling is dat je jezelf manifesteert/neerzet, dat je vooral met de voetjes op aarde blijft, hooguit met je ‘hoofd in de hemel’. Dus verbonden met aarde, verbonden met hemel/het hogere, daar waar je steeds verder eenheid kunt ervaren (maar wel met de voetjes op aarde) 🙂
Je zegt :
“En is het slecht om jezelf op de eerste plaats te stellen in het leven t.o.v. die ander.
Als ieder goed voor zichzelf zorgt is toch prima?
Wat ik ook kies ik zal er altijd een moeten teleurstellen, mijzelf of die ander.”
Het gaat er om wat er in de weg zit waardoor je niet voor jezelf kunt kiezen, waarom je denkt dat je de ander of jezelf teleur zult stellen. En als je je afvraagt of dat slecht is om jezelf op de eerste plaats te stellen, doe me ook al denken dat het voor je geen vanzelfsprekend is.
De antwoorden hierop gaan je in de richting van de oorzaak wijzen. En meestal gaat dat om het voorkomen van zelfafwijzing, het van jezelf ergens aan moeten voldoen.
En jezelf op de eerste plaats zetten gaat voor mij om het jezelf onvoorwaardelijk lief gaan hebben. Dat wil niet zeggen dat je een ander niet respecteert of geen oog voor de ander hebt. Maar de meesten die moeite hebben om voor zichzelf te kiezen hebben al zo’n enorme drempel om dit te doen, dat dat respect voor de ander al zo overduidelijk aanwezig is.
Groetjes van Robert 🙂
@marietje,
Ha Marietje,
dat merk ik ook, dat de geestelijke wereld vaak als vlucht wordt gebruikt.
Voor mij is er niks mis mee dat ik een ego heb. En of iemand het nu ego of persoonlijkheid noemt.
En het lijkt me ook en vreemd doel om ervoor te kiezen om te verdwijnen 🙂
Wat ik merk, en dat is voor mij dus een proces wat van binnenuit is aangewakkerd, is dat door mezelf steeds meer af te stemmen op die binnenkant (noem het maar mijn innerlijke leiding ofzo), mijn visie en mijn beleving van en over het leven verandert.
Telkens ‘leer’ ik weer iets nieuws. In inzicht en in ervaring.
Twee jaar geleden zou ik misschien tegen je gezegd hebben: “nee natuurlijk is het niet slecht om jezelf op de eerste plaats te zetten. Hoe kun je goed voor een ander zorgen als je niet eerst goed voor jezelf zorgt, of wanneer het ten koste gaat van jezelf?”
Nu zeg ik: ” wie bepaalt wat goed of slecht is. Bestaat er wel goed of slecht.”
En weet ik dat een moreel oordeel iets is wat we onszelf hebben aangeleerd.
Alleen als iemand dat 2 jaar geleden tegen mij zou hebben gezegd, dan zou ik iets hebben gedacht in de trant van “hoe kun je zoiets a-sociaals zeggen. We kunnen toch niet alles goedkeuren en accepteren?”
Maar nu snap ik dat het niet gaat over alles goedkeuren en accepteren.
Maar dat het gaat over het leven aanvaarden. Zonder je te verzetten.
Voor mij is dat niet iets van kennis hebben in mijn hoofd maar meer een soort van diep van binnen weten.
Voor mijn gevoel ga je dan juist steeds meer leven. Je kan er dan juist steeds meer echt helemaal zijn.
Hartgroet, Nimue
Ha Marietje,
Allereerst: ego, zelf, persoonlijkheid… het zijn maar woorden en indelingen, die we gebruiken om iets duidelijk te maken. In werkelijkheid bestaat die scheiding niet zo strikt en gaat het om verschillende gradaties (vibraties) die uit dezelfde Zijns-essentie voortkomen.
Hoe dichter men vanuit die Zijns-Bron kan leven, hoe meer het Zijn/Licht uitstraalt in je uiterlijke leven, die je persoonlijkheid kunt noemen.
Hoe verder men van de Zijns-Bron verwijderd is (dus hoe onbewuster men is) hoe oppervlakkiger men gaat leven. Dan is er identificatie met materie, ego, ik-beleving end. en worden je reacties grover, zwaarder van vibratie.
Je kunt dus voor het gemak twee dingen scheiden: 1) de mate waarin iemand innerlijk Is en of men zich daarvan bewust Is.
2) hoe dit zich uiterlijk manifesteert als beeld in een persoonlijkheid dan wel als ego.
Wat nu belangrijk is, is dat je je niet met het verkeerde identificeert. Je bent namelijk het Zijn Zelf en niet het uiterlijke verschijnen, want dit is slechts een beeld.
Het uiterlijk verschijnen is uiteraard wel nodig om op aarde te kunnen leven, maar een bewust-Zijnde zal die persoonlijkheid dan meer als gereedschap of middel beleven om zich uit te drukken.
Wanneer het ego verdwijnt, dan komt dit omdat je meer vanuit je Zijnsessentie gaat leven en er andere eigenschappen verschijnen die meer bij dit “kunnen Zijn” aansluiten.
Groet van Lia
@Lia, ik heb hier geen persoonlijkheid kunnen ontdekken.
Vertel me aub wat persoonlijkheid is dan weet ik waar ik naar zoeken moet.
Ha Aart,
Ik versta onder persoonlijkheid, datgene wat uiterlijk zichtbaar is aan gedrag, karakter, samenspel van denken, voelen, willen. Ik zie persoonlijkheid ook wel ter onderscheiding van ego (egocentriciteit, egoïsme). Maar nogmaals het zijn maar indelingen, en er zijn meerdere definities voor ego en persoonlijkheid.
Ik zie de persoonlijkheid als schaduwzijde, beeld of afspiegeling van wat je werkelijk bent: Zijn. Vandaar het advies in de bijbel: gij zult de persoon niet aanzien. Ik begrijp dus dat jij geen persoonlijkheid kan ontdekken. Neemt niet weg dat anderen kunnen zien wat jij niet ziet. 🙂
Groet van Lia
Ha Robert,
Tuurlijk, tuurlijk, tuurlijk. Dit alles heeft natuurlijk een functie. Hoewel het wel allemaal denk je niet dit en denk je niet dat is, wat de klok slaat. 😆
Maar vergelijk het nu eens met de symboliek van het levensrad (in Oosten Samsara genoemd). Al lerende wentelt men van het ene leven naar het andere. Als het doel bereikt is, staat het rad stil. Bevindt men zich niet meer op het rad. Wat betekent die situatie dan voor jou, Robert? Wat betekent eenheid dan voor jou. Dat is toch geen onderscheid tussen ik en jij. Dan is er toch geen ik en jij?
Je maakt nu onderscheid tussen je (dus ik) en bewustzijn. Er is een ik die bij bewustzijn is. Maar volgens mij ben je in essentie niet een ik, maar bewust-Zijn. Zie bijv. bijbel als Mozes zegt ik ben die ik ben. Of in Opb. hij was en is en zal zijn.
Dat ik is enkel op uiterlijk gebied functioneel. Wij zijn nu eenmaal eeuwenlang gewend om “ik” te zeggen als we het over ons zelf hebben. maar zie oude talen zoals Grieks en Latijn. Die kenden het woord ik helemaal niet in de spreektaal. Die zeiden nooit ik tegen zichzelf.
Dag Lia
@Lia, Hoi Lia, dit is Rob trouwens niet Robert;)
Volg zo af en toe jullie gesprekken en toch grappig dat de discussie hierover steeds terug blijft komen.
Als de Latijnen het niet in hun spreektaal gebruikten hadden ze er in ieder geval hun woord voor. Dit kwam ik op wiki tegen.
Ego (uit het Latijn) betekent in de letterlijke betekenis “ik”. In het algemeen gebruikt men het woord ‘ego’ voor het object dat men met het woord “ik” aanduidt
voor meer info http://nl.wikipedia.org/wiki/Ego_(begrip)
Het komt erop neer. Je hebt het ego/ik = identificatie= vals zelfbeeld
en dan zelf bewustzijn= bewustzijn van het zelf als los staand entiteit. Dus als het hele zelfbeeld wegvalt, of je stopt er steeds meer mee om in dit beeld te geloven dan blijft er “zelf” over. Persoonlijk val ik steeds weer in dit zelfbeeld, denk dat de tijd ervoor moet zorgen dat het zelf steeds meer afstand creëert van het ik en ten volle beseft dat ik het “ik”/”valszelfbeeld” niet ben maar het “zelf”
Dit te combineren met het leven van alledag. Zinvol je tijd besteden zoals je zelf denkt deze te moeten invullen daarbij dus het Ego als instrument gebruiken voor het functioneren op deze planeet maar niet je leven meer laten beheersen. Nog steeds moeite kunnen hebben met bepaalde emoties en verlangens naar anders hoort er op dit moment gewoon nog bij voor mij en misschien dat met de tijd mijn visie hierop verandert. Het is niet het een uitsluiten, maar alles heeft zijn waarde/functie
Kon het niet laten om er iets over te zeggen.
dag dag
Hi Rob,
Ha, ha, ha!
Ja, inderdaad! Ze kenden geen persoonlijk voornaamwoorden zoals ik, wij end. maar wel het woord ego.
Mijn Latijns woordenboek vertaalt ego met ik of persoon. Het woord imago met ik-beeld, gedachtebeeld end.
Ik deel je conclusie dat als ego wegvalt er zelf overblijft.
Bedankt voor je aanvulling.:smile:
Groet van Lia
@Rob, “Zinvol je tijd besteden zoals je zelf denkt deze te moeten invullen daarbij dus het Ego als instrument gebruiken voor het functioneren op deze planeet maar niet je leven meer laten beheersen.”
het ego is er alleen maar ter bescherming van het ‘zelfbeeld’, sterker nog het ego is het zelfbeeld.
Als er geen zelfbeeld meer is en enkel het ‘zelf’ overblijft dan is er dus ook geen ego meer.
Het lichaam heeft een natuurlijk beschermingsmechanisme wat reageert op direct gevaar.
Het ‘zelf’/gewoon bewustzijn/bewustheid kan heel simpel functioneren op deze planeet.
Heb jij een ego nodig om te eten, dit te lezen, in de zon te zitten.
Neen, ego is er enkel ter instandhouding van zichzelf, het valse beeld wat ooit ontstaan is.
Het valse beeld wat zegt; ik kan niet voor mezelf zorgen, ik ben afhankelijk, vrouwen zijn slecht en als ze mijn naam verkeerd spellen dan voel ik me gekwetst, etc, etc, etc.
Ego heeft NOOIT wat met de werkelijkheid te maken.
Ego is altijd gebaseerd op verleden en zijn/haar oud zeer/kleine kind.
Zo en nu op een holletje naar het Hema ontbijt, daar zitten al mijn tweelingzielen al op me te wachten.
Ha Lia,
Mja, wel veel “denk je niet”, gevalletje doorgeslagen 😉
Wat betekent voor mij het niet meer aanwezigzijn op het rad? Ik denk dat je dan klaar met leren bent, klaar met je levenslessen. I can only guess.
Wat betekent eenheid voor mij? Eenheid is verbinding (liefde), is gelijkwaardigheid, maar voor mij geen ontbreken van het individu. Niet zolang jij op aarde leeft. Op aarde blijf je je persoonlijkheid houden, en ervaar je eenheid door het bewust herstellen van je verbinding met het hogere (levenslessen).
Eenheid is voor mij niet het wegvallen van een ik. Het wegvallen van een ik levert denk ik eerder het tegendeel van verbinding in eenheid op 🙂
Groetjes Robert
Hallo Robert,
Dat lijkt mij wel de bedoeling ja!
Los komen in de zin van dat jij al die energieën niet BENT. Dan zie je dat al die energieën en gedachten en emoties simpelweg verschijnen, verschijnsels en afspiegelingen zijn.
Loskomen betekent dus: niet identificeren met.
Groetjes Lia
Ha Lia,
Maar hoe kun je er dan ooit de volle verantwoordelijkheid voor nemen? Want ze zijn van jou en ze zijn er met een reden.
Maar wie lacht er dan als ie lacht? 🙂 Ben ik dat dan niet? 🙂
Groetjes Robert
Ha Robert,
Zijn ze inderdaad wel van jou?
De bewust-Zijnde (d.w.z. waarnemer, getuige) kijkt daar heel anders tegenaan. Die ziet dat er niks persoonlijks is, geen “ik”. Die ziet alles komen en gaan, van zelf tevoorschijn treden.
Het persoonlijk bezitten van emoties komt enkel voort uit het ik die emoties (en gedachten) wil vasthouden. Niet in staat is iets los te laten. Dan ontstaat er zo’n soort ervaring van dit of dat is van mij. “Ik heb al 10 jaar last van verdriet, dus hoort verdriet bij mij”. Onzin. Het ik houd die energie enkel 10 jaar vast, terwijl de boel moet doorstromen.
Er is dus inderdaad een reden, ja. Maar die reden is het ego, die niet los wil laten.
Je kunt denken als ik lach dan ben ik het die lacht. Maar is dat werkelijk zo? Treedt lachen niet gewoon spontaan op? (huilen trouwens ook). Jij zit toch niet te denken, kom laat ik nu eens een potje lachen of huilen? Het zou je waarschijnlijk niet eens lukken. Het overkomt je dus, maar jouw denken zoekt en verzint er van alles omheen. Die emoties werken ook aanstekelijk op andere mensen zonder dat er een ik voor nodig is.
Ik ga trouwens nu weer uit van ego als negatief. Die waarnemer of getuige zou je hoger Zelf kunnen noemen.
🙂
Ha Lia,
Ja da’s waar, die gevoelens hoeven natuurlijk niet van je zelf te zijn. Maar voor het gemak had ik het over de gevoelens die nog onderdeel vormen van je eigen thema’s/levenslessen die je met je meedraagt. En zolang die nog onderdeel vormen van jou, dat je die nog met je meedraagt, dat die zuiveringen niet zijn voltrokken, denk ik dat je geraakt/getriggerd zult worden (wat gewoon ieder’s proces is). Of om meer in jouw woorden te spreken : dat je geen zuivere waarnemer/getuige bent. Immers, zolang jezelf niet volledig op alle nivo’s gezuiverd bent, kan er geen sprake zijn van een volledige zuivere waarneming. Hoe zuiverder de waarnemer, de zuiverder de waarneming. Dat noem ik dan je bewustzijnsproces.
Wat je zegt over persoonlijk bezitten van emoties, dat begrijp ik. Vanuit mijn invalshoek : dat is onderdeel van het bewustzijnsproces, dat je gaat realiseren waarom dat verdriet er zit en wat het je wil vertellen, dat je je levenslessen niet bent, maar wel uit vrije keuze zijn ontstaan.
Mja, dat de reden het ego is, daar ben ik dus niet zo van 🙂 Het ego wil naar mijn idee niet vasthouden, dat lijkt dan net een apart onderdeel van jezelf. Het gaat mijns inziens om inzicht te krijgen om de aanwijsbare mechanismes (patronen/ontkenningen) waardoor mensen dingen niet willen zien (meestal afwijzing/pijn vermijden). Dat zijn dus weer die aspecten van de levensles. Ik heb zoveel van dat soort constructies gezien en getransformeerd om van mening te zijn dat het ego echt niet zo interessant is om mee te werken.
Ja klopt, ik lach spontaan, denk ik niet bij na 🙂 Maar ik Robert ben het toch die ergens die uitting aan geeft omdat ie iets grappig vindt, iets wat anderen misschien weer niet grappig vinden. Het gebeurt allemaal spontaan, maar het is toch helemaal van mij en in mij op dat moment.
Maar ja, we verschillen dus hier van mening 🙂
Groetjes Robert
Hi Robert,
Dit ben ik met je eens.
Ha Lia,
Het gevoel van in een kringetje rond te draaien zou wellicht kunnen ontstaan omdat je de daadwerkelijke oorzaak nog niet beet hebt. Mijn ervaring is dat er een oorzaak bestaat van die aanwijsbare mechanismes (zoals ik aangaf). Anders kon ik ze ook niet transformeren 🙂
Waar ik dan toch wel benieuwd naar ben, niet bedoeld om je te triggeren : 🙂
Heb je je nooit eens aangevraagd wat de samenhang is van hetgeen op je pad komt/kwam, van je geraaktheden, in je leven? Denk je dat hier geen oorzaak van bestaat? Denk je niet dat er een relatie is tussen al die levens die je hebt geleidt? Denk je niet dat er een reden is waarom jij voor je ouders hebt gekozen? Dat er geen bewustwordingsproces over meerdere levens gaande is? Denk je dat er geen doel of levensplan bestaat? Denk je niet dat je Hogere Zelf daar een grote rol in heeft gehad?
Okay, in het hier en nu sta je niet echt stil bij jezelf, maar je bent wel bij bewustzijn en bent aanwezig. En dat je vooraf of achteraf dat beschrijft (die handeling), so what, heb ik toch geen last van? 🙂 Het mooie daarvan is overigens wel dat als je je zelf beschrijft (je zegt : ik heb gelachen), dat je daadwerkelijk contact maakt met jezelf en je innerlijk (e stem).
Ach ja…. 🙂
Groetjes weer van Robert
<a href="#comment-101652" rel="nofollow">@Robert</a>,
"Ik zou mij dus niet afvragen waarom wil ik niets zien, maar wie/wat wil dingen niet zien. Wie/wat ontkent er. Die wie/wat is ik/ego."
Hallo Lia,
Een vraagje, als je nu weet wie dat doet? Je ontdekt dat het het ego is, wat dan?
Hoe ga jij er dan mee om?
Op welke manier helpt je het dan in je leven?
groetjes
Marietje
Ha Marietje,
Ik kan me dat moment nog héél goed herinneren. Dat ik-gevoel, die ik-beleving maar vind het moeilijk om het te beschrijven. Het drong als in een flits tot mij door. Dit ben ik. Geheel spontaan. Dat ik-gevoel zet energie vast in jezelf.
Het is een gedachtebeeld wat je hebt van jezelf. Het is alsof je door een klein sleutelgat naar kijkt. Als je het gedachtebeeld loslaat is er meteen die openheid en vrijheid. Dan gebeuren de dingen evengoed alleen zonder ik.
En volgens mij is het helemaal niet bijzonder hoor. Zo werkt het bij iedereen. Je moet het alleen even inzien. Ga maar na bij jezelf. Bij alles wat je doet op een dag is er geen ik. De misleiding is o.a. dat we door onze taal gedwongen worden om steeds ik tegen onszelf te zeggen. Daarom zijn we gaan denken dat er een ik is. Maar dat is écht flauwekulskie.
Groet van Lia
Ha Robert,
Volgens mij niet hoor. Wat dan nog overblijft is namelijk dat “ik” dat alles heeft weggehaald.
Zuiverheid ontstaat pas als ook het ik/ego er niet meer is.
Het omarmen van jezelf (neem aan dat je het hoger Zelf bedoelt) is pas mogelijk als het Zelf gekend wordt. Probleem is dat Zelf verstopt zit achter dikke lagen ego en wat het ego allemaal veroorzaakt.
Dus kom ik weer terug bij mijn aanpak ego.
😆
Dag, lia
Ha Lia,
Toch wel even een leuk gesprekje zo 🙂
Wat valt er volgens jou dan nog te zuiveren? Wat zit er nog in/bij/rondom/aan/op dat ik wat dan nog gezuiverd kan worden?
Het omarmen van jezelf kan wat mij betreft op alle nivo’s helemaal tot je Hogere Zelf.
En als je het over die dikke lagen hebt, dan denk ik meteen aan de delen van jezelf die je zuivert, dat zijn je levenslessen. Die ‘helpen’ je juist om dichter bij je Hogere Zelf te komen, om die uiteindelijk te ‘ontmoeten’ en bewust te verbinden. Dat is voor mij zelfrealisatie, dat je je “ik” meeneemt de hemel in. Zo ben ik althans bezig. 🙂
Groetjes Robert
Hallo Robert,
Ja hé, dat vind ik nou ook. Het houdt je ook van de straat. 😆
Ach, je kunt het van allerlei invalshoeken bekijken. Voor mij is Zijn een soort bad. Je bent het en je dompelt erin en zo blijf je schoon. Zoiets.:smile:
Groetjes Lia
Dag Lia,
Het houdt me ook van het werk 🙂
Verder als dit komen we denk ik niet vanwege dat verschil van opvatting 🙂 Al geloof ik dat er het nodige wél overlapt.
Fijne avond, groetjes,
Robert
@Robert,
Hoi Robert en Lia en Marietje en..,
ik mis in dit gesprek de ‘positieve’ kant van het ego.
Even voor alle duidelijkheid. Met ego bedoel ik alles (dus ook energielichamen) wat niet onder je zuiver Zijns-essentie (=puur Zijn) valt.
Volgens mij is loslaten van je ego niet alleen het loskomen van je egoïsme, egocenticiteit, bezitsdrang, hebberigheid enz..
(of je dat nu doet door het gewoon los te laten of door het te onderkennen, doorleven en dan los te laten).
Maar ook het loslaten van je ‘positieve’ etiketten en labels die je op dingen plakt. Van het goed willen doen, omwille van het goede doen enz..
Ook positieve emoties, hoewel eventueel met een hogere trilling dan de ‘negatieve’ emoties, blijven emoties; iets van het ego.
ook positieve gedachten, ook hier met waarschijnlijk een hogere trilling dan de ‘negatieve’ gedachten’, blijven gedachtes; iets van het ego.
Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Volgens mij gaat het om het overstijgen, zuiveren, transformeren, transcenderen, loskomen van deze emoties en gedachtes.
Dit overstijgen (op wat voor manier dan ook, zelf geloof ik erg in doorleven en doorzien voordat je iets los kan laten), maakt dat je steeds meer in contact komt met je Zijns-essentie.
En je steeds meer vervult raakt vanuit die Zijns-essentie.
Waardoor je steeds minder behoefte hebt om de waarheid te zoeken in de al dan niet positieve emoties en gedachtes.
En je steeds meer vervult raakt vanuit die Zijns-essentie.
Enz.. 🙂
Hartgroet, Nimue
Dag Nimue,
Mijn mening hierover : 🙂
Ik ben niet bekend met het begrip zuiver Zijns-essentie, maar zonder je fysieke lichaam en energielichamen valt er weinig zuiver meer te zijn en te worden. Die heb je nodig om tot die zuiverheid te kunnen komen (heb je je levenslessen voor) tot in ieder geval het nivo van je Hogere Zelf. Die is best zuiver 🙂 Althans, die heeft je toch heel wat meegegeven waar je mee aan de gang kon dit leven. Je zou bijna zeggen dat hier volmaaktheid in het spel is 😉
Die ‘positieve’ etiketten die je noemt vallen voor mij in dezelfde categorie als de ‘negatieve’ etiketten, het zijn allemaal onderdelen van je levensles. Met name het goed willen doen is me daar een bekende van 🙂 Het zijn gewoon belemmerende patronen.
Je hebt het over positieve emoties, je bedoelt toch niet liefde hè? 🙂
Maar how about : lachen of ontroering? Of dat je een onbaatzuchtig compliment geeft.
Maar jij wilt hier dus allemaal van loskomen?
Hartelijke groet,
Robert
eigenlijk is een modderplas (puur natuur) zuiverder dan gedistilleerd water (daar is alle leven uit) 🙂
Ha Nimue,
Dat ben ik volledig met je eens. Daarom is het ook goed om aan te geven wat iemand onder ego verstaat. De meningen zijn hier namelijk verdeeld over, wat misverstanden kan opleveren. Ego is niet alleen huilen geblazen, maar ook lachen kun je eronder scharen. Nou dan heb ik erg veel last van ego. Wij zijn het zelf die er zo’n etiket op plakken, maar in wezen komt het neer op een verschuiving van trilling. Je zou ook kunnen zeggen dat ego dan op dualiteit wijst.
Groet van Lia
Ha Robert,
Nee, dat klopt wel zo ongeveer :lol:.
Mijn ervaring is dat ik door diepe meditaties, bijv. door diep in stilte te duiken, vanzelf ben veranderd. Dat stille, passieve Zijn blijkt vanzelf alles uit te zuiveren wat niet in je thuishoort. 🙂
Groet Lia
Ha Lia,
Ik zie dat ook wel voor me, alleen kan ik me niet voorstellen dat je wat achter je kunt laten cq los kunt laten als je niet volledig bewust bent van hetgeen er in de weg zit. Het zuivert zichzelf doorgaans niet 🙂 Dat zou betekenen dat je stukken/onderdelen levensles loslaat, zonder volledig bewust te zijn van de les.
Groetjes van Robert
Hallo Robert,
Volgens mij gaat het niet zozeer om wat er losgelaten moet worden, wat er allemaal in de weg zit. De cruciale vraag is: wie wil er wat achterlaten, wie wil er iets loslaten, wie is zich niet volledig bewust van wat er in de weg zit.
Het antwoord is in alle gevallen “ik”. Immers wie bepaalt er dan wat er in de weg zit, óf er wel iets in de weg zit? Dit is toch steeds ik?
Het is het ego dat steeds in de weg zit en die elimineer je niet door transformeren (is althans mijn ervaring). Volgens mij kan dat “ik” alleen maar getranscendeerd worden in Zijn. En wanneer er geen ik-beleving meer is, zit er niks meer in de weg. Dus door je af te stemmen op Zijn (bijv. bij meditatie) verdwijnt ik vanzelf.
Maar nogmaals, het blijft mijn ervaring hoor.
🙂
Dag Lia
Ha Lia,
Ik begrijp wat je zegt, al verschillen we hier van mening 🙂
Ik begrijp dat je met name naar de “ik” kijkt als antwoord. Maar dat vind ik nou net het ‘probleem’. Want het gaat er voor mij om wat die “ik” nu allemaal naar aarde heeft meegebracht om uit te werken. En zonder die “ik” kun je daar geen verantwoordelijkheid voor dragen/nemen, kun je dat niet uitwerken en blijven je thema’s terugkomen.
De “ik” is je manifestatie hier op aarde in alle opzichten, ik zou zeggen : omarm dat! Letterlijk en figuurlijk! 🙂
Hartelijke groet,
Robert
<a href="#comment-98803" rel="nofollow">@Robert</a>,
hoy Robert,
Ben het helemaal met je eens en ook al zijn we
allemaal 1 en gelijkwaardig, juist het verschil
van persoon in kleur, kwaliteit en beleving maakt
het leven boeiend en maakt dat je jouw speciale taak hebt hier op aarde. Gewoon door wie je bent. Als we elkaar kunnen waarderen juist om die verschillen zou het de samenleving een stuk harmonieuzer maken.
Ook over de verantwoording dragen voor jouw zijn
hier op aarde ben ik het helemaal mee eens.
hartegroet van marietje
🙂
Hallo Robert,
Wat heeft “ik” nu allemaal meegebracht naar aarde? Ik/ego manifesteert zich hier als egoïsme, egocenticiteit, afgescheidenheid, bezitsdrang, hebberigheid. Het ik stelt zichzelf centraal i.p.v. rekening te houden met een groter geheel. Het ik is uit op prestatiedrang om zichzelf te onderscheiden van anderen.
Mijn mening is, dat we dit niet moeten willen.
Ik kan mij nog voorstellen dat egoïsme eerst “geaccepteerd” moet worden om het te kunnen doorzien en het vervolgens te kunnen verwijderen.
Maar omarmen, dus het omarmen van egoïsme, afgescheidenheid, end…?? Ik zie dit absoluut niet zitten.
<a href="#comment-98894" rel="nofollow">@Lia</a>,
hallo Lia
Dit is hoe ik het ego ervaar
Om te kunnen functioneren hier op aarde zul je toch zeker ik-gericht moeten zijn.
Als het ego, of persoonlijkheid zijn plek krijgt dan zorgt het er in ieder geval voor dat
je eten op de plank krijgt, goed voor jezelf zorgt, zorgt dat de noodzakelijke materiele zaken in orde zijn.
Dat heeft niets met hebberigheid te maken maar meer in behoefte voorzien. Het gaat er wel om dat het ego beteugeld wordt en zijnplaats kent.
Mijn ego mag er zijn, maar als ik een beslissing neem zal dat altijd vanuit mijn hart zijn en houdt ik rekening met alle betrokkenen.
Het ego verdwijnt niet en lost niet op, zo voelt het voor mij. Geef hem de juiste plek en
er is niets aan de hand.
Misschien dat het vanzelf verdwijnt als de omstandigheden veranderen en de mens gegroeid is tot zijn ware aard. Dan heeft het geen functie meer en verdwijnt vanzelf op een natuurlijke manier.
Zolang kan ik het ego als een soort waakhond zien, die blaft als er gevaar dreigt en het is aan mij of besluit te luisteren of niet.
Voor mij heeft hij een functie, het is niet voor niets ontwikkelt.
hartegroet van marietje
Ha Robert,
Wat “ik” allemaal heeft meegebracht naar aarde? Nou, volgens mij niet veel goeds.
Ik/ego manifesteert zich hier als egoïsme, egocenticiteit, afgescheidenheid, bezitsdrang, hebberigheid. Het ik stelt zichzelf centraal i.p.v. rekening te houden met een groter geheel. Het ik is uit op prestatiedrang om zichzelf te onderscheiden van anderen.
Moeten we dit omarmen??
Mijn mening is, dat we dit niet moeten willen.
Ik kan mij nog voorstellen dat egoïsme eerst “geaccepteerd” moet worden om het te kunnen doorzien en het vervolgens te kunnen verwijderen. Maar omarmen, dus het omarmen van egoïsme, afgescheidenheid, end…??
Ik zie dit absoluut niet zitten.
🙂
Groet van Lia
Ha Lia,
Dit is wel interessant 🙂
Dat zijn nu net die onzuivere stukken, dat zijn nu net die levenslessen, alle gevoelens en gedragingen als gevolg hiervan. Haal je dat weg, dan blijft er enkel zuiverheid over, en dat is uiteindelijk op weg naar eenheid. En zo kun je een ander ook aanschouwen voor het zuivere wezen die hij/zij is, zonder oordeel, en kijkend voorbij de lessen waarvoor ze zelf als ‘ziel’ hebben gekozen.
Ik heb het over het omarmen van jezelf, jezelf in liefde en je lessen 🙂
Hartelijke groet van Robert
Is dat inderdaad zo? Het is dan inderdaad te hopen dat je leraar niet met een 19e dimensie afkomt of er komt geen einde aan voor je eindelijk mag beginnen te leven. Hartegroetje
@Stien,
Niemand houd je tegen om te gaan leven en niemand houd je tegen om je eigen levenslessen te gaan onderzoeken, zonder dat je het gevoel krijgt dat er iets mis met je is. Het 1 sluit het ander niet uit, integendeel.
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, ja. Hopelijk daal je dan snel af naar de fase waarbij je opnieuw mag kiezen of je een appel eet van ‘de boom van kennis van goed en kwaad’. Of heb je liever dat het traag gaat? 🙂
Ha Marietje, Robert,
Ik begrijp uit Bailey en Blavatsky (kosmisch vuur) dat de goddelijke vonk de monade wordt genoemd. Deze vonk of monade behoort tot de eenheid en is het aandrijvend beginsel binnen de mens. Je kunt zeggen dat de monade het achtergebleven deel is in de eenheid.
Omdat de goddelijke vonk niet zondermeer in contact kan treden met onze stoffelijke gebieden, dient de ziel als mediair. De ziel (als energie-eenheid met zelfbewustzijn) bevindt zich op hoger mentaal gebied en kan in contact treden met zijn voertuig op stoffelijk gebied. Dit voertuig is de mens met zijn stoffelijk lichaam, gevoelslichaam en denklichaam. Deze laatste lichamen kennen geen zelfbewustzijn en moeten dus aangestuurd worden door een hoger niveau (de ziel).
Zo zie je dat de monade in eenheid verblijft, maar de essentie ervan als energie zich (als transformator) door lagere gebieden begeeft om uiteindelijk op aarde te kunnen functioneren. Omgekeerd, om weer bewust te worden van die monade , moeten alle andere gebieden en ondergebieden doorlopen zijn.
Groet van Lia
Dag Lia,
Prima reactie hoor! 🙂
Het is inderdaad zo dat als je bewust wilt worden van die goddelijke vonk, en die wilt onthullen, dat je de ‘ondergebieden’ dient te doorlopen, dat wil zeggen de aardse dimensies (3 t/m 7). De goddelijke vonk is ingekapseld op het nivo van de ziel (7D). De eerste stap naar eenheid(sbewustzijn) begint in de 8e dimensie. Eenheid vind je op meerdere hogere nivo’s. En op het nivo van de 15e dimensie kom je tegen dat deel van jou wat altijd is en altijd zal zijn : je Hogere Zelf. Daar heb ik het dan feitelijk over.
Groetjes Robert
En eigenlijk bedenk ik me : eigenlijk doet die inhoudelijke achtergrond (die ik geef) er niet toe. Zodra iemand zijn goddelijke vonk heeft onthuld, is zijn bewustzijnsontwikkeling (liefde, vertrouwen) al in een zo ver stadium dat dit op de wereld echt een verschil uitmaakt. En ja, daar gaat het me liever om 🙂
Ha Robert,
Ik begrijp die indeling wel van gebieden en ondergebieden, maar heb er ook wel wat bezwaar tegen. In werkelijkheid is het volgens mij niet zo strikt gescheiden allemaal. Wat ermee duidelijk wordt is dat zuiver licht (bewustzijn) steeds in trilling verlaagd moet worden om op aarde functioneel te kunnen zijn. Dat zijn dan zo’n beetje mijn eigen woorden erover.
🙂
Fijne regenachtige dag! Lia
Ha Lia,
Helemaal mee eens wat je zegt over het verlaging van trilling om op aarde functioneel te kunnen zijn. Althans, bij geboorte.
Waar ik het dan steeds over heb, is om die weg terug te volgen, door je levenslessen te transformeren, door je hogere energielichamen te ontvouwen. Daardoor breng je steeds meer licht/bewustzijn naar aarde. Breng je je fysieke lichaam op een steeds hogere trilling.
Groetjes van Robert 🙂
Hallo Robert,
Daar ben ik het grotendeels mee eens.
Je stipt m.i. ook aan waarom e.e.a. op aarde moet plaatsvinden. Nml. omdat juist dáár meer licht/bewustzijn gebracht moet worden.
Fysiek lichaam op hogere trilling brengen, is een kwestie van langzaam laten gewennen.
Ik denk wel van mening te verschillen, hóe je levenslessen transformeert en dat dit transformeren ook niet altijd dé weg is.
🙂
Dag maar weer Lia
Ha Lia,
Waarom het op aarde moet plaatsvinden : absoluut! En door met hoger bewustzijn/licht/liefde je ding te doen, schep je dus met die energie, en draag je liefdevol bij hier op aarde = levensmissie 🙂
Langzaam gewennen : absoluut! En daar zit ook fysieke heling in opgescholen.
Mening verschillen?! Ach ga weg 🙂
Misschien zou je daarvoor eens een transformatie moeten meemaken en wat achtergronden horen, maar ik heb het gevoel dat dit gewoon niet jouw ding is. 🙂
Groetjes van Robert
@Lia, goddelijke vonken, “Omdat de goddelijke vonk niet zondermeer in contact kan treden met onze stoffelijke gebieden, dient de ziel als mediair.”
hoe is het dan mogelijk dat ik hier geheel als goddelijke vonk wat toetsen in zit te drukken.
Er is enkel dit moment en in dit moment kun je ervaren vanuit waar (ego, afgescheidenheid, ziel, goddelijke vonk, eenheid) dit moment ervaren wordt.
Het ego is zo slim om de boel maar op te delen en met beweringen te komen om zich zelf maar in stand te houden.
Het ego vertikt het om te onderzoeken waarom er niet de ervaring is om hier als simpele goddelijke vonk op aarde rond te banjeren.
M.a.w. het heeft niet door dat hij/zij in de weg zit om de goddelijke vonkheid die niet verlaten kan worden en dus niet ergens anders is dan ‘HIER en NU’ hier op aarde te leven.
Jij bent de goddelijke vonk als de bestuurder van/rijder op een fiets.
Die fiets en omstandigheden (wegdek, wind, warmte, etc) worden pas een issue als de goddelijke vonk vergeten is dat tie goddelijke vonk is.
Als dat niet vergeten wordt dan is een fiets een fiets en omstandigheden zijn omstandigheden.
Een fiets kan mankementen gaan vertonen en je kan wind tegen hebben, over grind uitglijden maar vanuit de goddelijke vonk/HIER en NU zal daar enkel een directe aktie op verschijnen en er zal geen enkel gevoel/beleving van onvrede/weerstand zijn.
Als er tegenwind is dan trap je wat langzamer of gebruik je een andere versnelling of ga je lopen of zet je fiets op slot en neem je de bus of taxi. Bij uitglijden en je been ligt er af dan bel je 112 en ziet wel wat er gebeurd. Vanuit de goddelijke vonk is er niets aan de hand. Okay, je partner zal van je scheiden, je bent je baan kwijt, je zult je BMW op Marktplaats moeten zetten en je zal nooit meer met beide benen op de grond staan maar so what.
Neen, de goddelijke vonk/zuiver bewustzijn en de aardse omstandigheden zijn het probleem niet.
Het probleem is dat de werkelijkheid verlaten is en dat de mens vanuit het hoofd (ego met zijn/haar eigen werkelijkheid) leeft.
Dat proces is gewoon gaande maar het probleem/oorzaak bij de goddelijke vonk/zuiver bewustzijn/aardse omstandigheden leggen is enkel een bedacht iets vanuit het ego wat zichzelf maar niet wil onderzoeken/opgeven. Dat is logisch gezien vanuit het ego.
Nu ik trouwens mijn tweelingziel gevonden heb, heb ik een tandem aan moeten schaffen.
Over overgave gesproken daar kan het ego nog wat van leren.
2 goddelijke vonken die al fietsend verdwenen.
M.a.w. die goddelijke vonk stelt niets voor, het is wat je bent en enkel een foutief beeld van jezelf doet je niet het aardse leven zien/ervaren zoals het in werkelijkheid is.
Er zou eigenlijk enkel de simpele vraag en onderzoek moeten zijn; hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat we hier op aarde niet onze goddelijke-vonk-zijn ervaren.
Hoe is het gekomenen (wat moeten we toch doen/in stand houden) dat we het leven niet ervaren als een feestje en/of ontdekkingsreis.
Effe krabben, ik heb jeuk aan mij protese.
<a href="#comment-95562" rel="nofollow">@Aart</a>,
Hoe is het gekomenen (wat moeten we toch doen/in stand houden) dat we het leven niet ervaren als een feestje en/of ontdekkingsreis.
Zou het zo kunnen zijn dat we zo druk zijn met ons bezig houden met de goddelijke vonk dat we niet zien wat er zich hier op aarde afspeelt en dat dit juist de bedoeling is van het ego zodat deze overal zijn spelletje kan spelen.
We zijn niet voor niets hier op aarde maar moeten er ook echt aanwezig zijn, zodat we kunnen zien wat er gebeurt. Dat mis ik en ik noem dat niet volwassen willen worden en verantwoording dragen.
Het zich bezig houden met goddelijke zaken kan een vlucht zijn uit de realiteit.
Uit eigen ervarin, maar ook zeker door werken met anderen weet ik dat men door angst liever niet ziet wat er hier op aarde werkelijk aan de hand is.
Heel veel mensen blijven maar half geincarneerd omdat ze doodsbang zijn voor deze wereld en dat komt doordat ze maar half aanwezig zijn.
Het is hier nu eenmaal niet veilig, of je dat nu wel of niet wilt zien. Het is veel te angstig blijkbaar om onder ogen te zien dat er mensen zijn die bewust kwaadaardig zijn. Misschien is dit wel weer de bedoeling maar als ik de wreedheden zie dan kan ik me niet voorstellen dat we daar van kunnen leren.
Het heeft mij in mijn leven alleen maar angst bezorgd
en alleen door mijn liefdeservaringen heb ik heel kunnen worden.
Het verheerlijken van het lijden, ik heb het er niet op.
groetjes
Marietje
Ha Marietje,
Dit is nu de tweede keer dat bij het lezen van je woorden bij mij een gevoel ontstaat. Misschien vind je het volgende wel interessant.
Je hebt het over een onveilige wereld, kwaadaardigheid en wreedheden. Is het de wereld die onveilig is… of voel jij je onveilig? En Waarom?
Groetjes Robert
<a href="#comment-95927" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hallo Robert,
Wat voor een gevoel heb jij erbij als je mijn woorden leest?
Het is wat mij betreft de wereld die gecreeerd is die onveilig is. Als de mens vervormd is is hij niet natuurlijk en daaruit kan niet anders dan een vervormde wereld ontstaan die niet natuurlijk is en gecreeerd door de natuurlijke mens die volgens mij goedaardig is.
Ik ben niet van plan mij af te schermen daartegen
en me weer af te scheiden zoals ik eerder deed en
door inzicht is dit
allemaal te begrijpen maar we hebben wel te maken met scheefgroei.
Het is goed om dat te zien en op zoek te gaan naar de authenticiteit van de mensheid.
Volgens mij zijn we als mensheid nog niet volgroeid en daardoor nog niet in staat om volwassen wijze te reageren op deze gecreeerde
wereld.
Ik voel me terecht niet veilig in deze wereld, en op sommige stukken niet in mezelf omdat daar ook nog
patronen zitten die doorgegeven zijn door mijn voorouderen.
groetjes van marietje
Hallo Marietje,
Het is een gevoel van sommige delen die je schrijft, en daar proef ik een soort van wantrouwen naar de wereld toe, even zwart wit gesteld dat de wereld niet zo’n mooie plek is en waar je met name pijn lijdt.
Het is slechts mijn gevoel hierbij en dat mag je naast je neerleggen. Wil je ook niet voor het blok zetten en het kan zijn dat mijn reactie hierin bepaalde gevoelens doet oproepen. Heb dat vaker meegemaakt.
Hoop dat je er wel wat aan hebt, en wil er best nog verder op in gaan.
Hartelijke groet, Robert 🙂
<a href="#comment-95927" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hoy Robert,
Dank je wel voor je reactie. Integendeel.Ik vind dat je juist met zorg reageert en voel me totaal niet voor het blok gezet. Ik zie en voel dat steeds in je reacties naar een ieder toe.
Ik ben op mijn hoede zou ik eerder zeggen dan wantrouwend,en dat heb ik nog steeds nodig.
Verder wil ik er niet op deze openbare manier op in gaan. En daarmee bevestig ik meteen mijn op mijn hoede zijn natuurlijk.
Overigens heb ik bij jou niet het gevoel dat ik op mijn hoede hoef te zijn en dat voelt verfrissend.
hartegroet van marietje
Hoi Marietje,
Ik probeer inderdaad met zorg en respect te reageren 🙂
Prettige reactie overigens van jou, en duidelijk!
Hartelijke groet van Robert
@marietje, is zoals de natuur zelf, is wondermooi en kan ook wreed zijn (tornado, aardbeving…). Soms kan je maar beter uit je doppen kijken inderdaad. En toch houden we tegelijk ook van de natuur. Fascinatie, liefde, behoedzaamheid, wantrouwen en overgave voor een en hetzelfde!
<a href="#comment-97277" rel="nofollow">@Stien</a>,
hallo Stien,
Dank je voor je reactie
Wat mooi verwoord Stien, ik heb er niets aan toe te voegen. Je slaat de spijker op zijn kop.
Het leven zelf boezemt mij geen angst in maar wel de (mis)vervormde mens die zich los heeft gemaakt van haar/zijn natuur en geen zorg meer draagt voor moeder natuur en haar wil bedwingen in plaats er mee in harmonie samen te leven.
Zoals al het vrouwelijke eeuwenlang bedwongen en onderdrukt is. Wat wij overigens als vrouw zelf zijn gaan doen uit angst voor straf en uitbanning.
Ik refereer aan de tijd dat vrouwen om hun kwaliteiten werden verbrand en vervolgd.
Ik merk dat er vanuit de doorgegeven patronen van de voorouders nog veel oude angst in het collectieve bewustzijn aanwezig is. In onszelf kunnen we dat nu stoppen door er naar te kijken en te aanvaarden wat is.
Het is mijn missie om die patronen in mijzelf te zien en los te laten en tegelijkertijd anderen te steunen die daar behoefte aan hebben.
Het samenwerken van het mannelijke en het vrouwelijke in mijzelf te ontwikkelen.
In de naam van de vader, de moeder en het kind.
hartegroet van marietje
Dag Marietje, mooi die missie van jou! 🙂
Groetjes Robert
Zo, ben jij er ook weer?
Het was net zo lekker rustig.
Grapje hoor, Aart 😆
Dat komt omdat gebieden en ondergebieden afstand en richting (hoger en lager) suggereren, die er in werkelijkheid niet zijn. Gebieden zijn niveaus van bewustzijn, en het verruimen ervan speelt zich (in) Hier en Nu af (de meest zuivere staat). Je kijkt dus steeds door hetzelfde raam, alleen verdwijnen er zoiets als 10 of meer lagen mist.
In wezen is de goddelijke vonk (eenheid) dus hier en nu present en gebeurt het indrukken van toetsen middels gereedschap ziel (energielichamen).
De vraag waarom op aarde de goddelijke vonk niet wordt ervaren, is daarmee beantwoord. Er hangt te veel mist voor.
Wat betreft die tandem…ik zie het reeds gebeuren. Tweelingzieltje voorop zich rot trappen.
Aart erachter en stiekem lekker niets doen.
Nou, daar zou IK nooit intrappen.
Dat geschurk en gekrabbel mag je voortaan wel weglaten. 🙁
Groetjes, Lia
@Lia, “Wat betreft die tandem…ik zie het reeds gebeuren. Tweelingzieltje voorop zich rot trappen.
Aart erachter en stiekem lekker niets doen.
Nou, daar zou IK nooit intrappen.
Dat geschurk en gekrabbel mag je voortaan wel weglaten.”
speciaal voor jou;
ik moest voorop en tweelingzieltjes kroop achterop en heeft daar de eerste 10 minuten zitten bibberen en gillen van angst, ze had namelijk niet de controle.
Ik natuurlijk braaf vertelt wat ik zag en vertelt wat er ging gebeuren en zoetjes aan werd het stil daar achter mij en kreeg ze er lol in.
Op een tandem valt niets te verbergen.
Er wordt direct gevoeld of je een eenheid bent of niet.
Overgave.
Als de mens zich toch eens zou overgeven aan het ‘Hier en NU’ en zou zien dat daar praktisch nooit iets aan de hand is.
Althans ik heb nog nooit voor het leven hoeven rennen, gevalletje mazzel waarschijnlijk.
Hoe is het met jouw tweelingziel Lia?
Werp daar eens wat licht op aub.
Aart,
Tja, tjoe, tja. Ik weet het écht niet. Er loopt van alles door elkaar. Zou er zomaar 1, 2 of 3 kunnen hebben. Nogal vreemd en gecompliceerd. Beetje soepzooi allemaal.
@Aart,
Je hoeft je ook niet bezig te houden met de goddelijke vonk, het is ook geen doel ofzo, het is gewoon onderdeel van een werkelijkheid. Daar mag je bij aansluiten of niet, daar vind je herkenning in of niet.
Groetjes Robert
Ha Robert,
Ik heb dat niet zo: mijn aandacht op een ander richten. Als ik bij mijn eigen Zijn blijf (zeg maar in mijzelf blijf) zit die ander al snel in mij.
Die aandacht/energie richting een ander vormt volgens mij een muurtje tussen mij en die ander.
Door aandacht op een ander te richten, verlies je volgens mij ook sloten energie en word je hondsmoe.
🙂
Doeg Lia
Ha Lia,
Ik weet niet of ik je helemaal begrijp met dat muurtje… 🙂
Ik ben overigens doorgaans niet bezig om in contact met anderen bewust in te gaan voelen ofzo. Het is meer dat ik wilde zeggen dat het wel mogelijk is, en met name als het van belang is. Is in ieder geval wel belangrijk voor mijn missie, dat vermogen om gevoelsmatig te kunnen waarnemen.
Of het me energie kost hangt wat mij betreft af hoe dat contact verloopt. Als je iemand hebt waar je ‘aan gaat trekken’ of die maar in de slachtofferrol blijft hangen, dan kan het energie kosten. Maar eigenlijk heeft dat meer te maken hoe ik er zelf in zit. Normaal gesproken heb ik geen ‘last’ (meer) van anderen, tenzij het nodig is of tenzij de intensiteit hoog is, …
Groetjes Robert
Ha Robert,
Als je bij jezelf blijft, komen de stralen van de zon vanzelf in jou. Als je aandacht/energie
uitzendt naar de zon, blokkeert dit de stralen/energie die de zon richting jou uitzendt.
Zo ongeveer kan ik het ervaren.
🙂
Fijne dag, Lia
Ha Lia,
Mja ok, je hebt het over uitzenden, maar ik bedoel denk ik meer : contact maken, en dat je aanwezig bent in het contact met de ander, en daardoor open/ontvankelijk. Volgens mij zou er dan een wisselwerking op moeten treden, tenminste, als de ander ook vanuit een openheid aanwezig kan zijn. Dat is naar mijn idee zeker geen gegeven. 🙂
Groetjes Robert
Ha Robert,
Ja, die aanwezigheid en openheid in contact vind ik heel belangrijk. Ik denk dat contact maken pas goed aanslaat als er vanuit hetzelfde chakra wordt gereageerd.
🙂
Fijn weekend, Lia
Ha Lia, in grote lijnen ben ik het in allerlei dingen met je eens. Of denk er hetzelfde over.
Zoals ” Degene die van alles en nog wat gadeslaat is volgens mij geen persoon, geen Lia, geen ego, maar een achterliggend licht -of energiewezen.”
Ondertussen begin ik ook een beetje te begrijpen waar jij heel anders in denkt of ervaart dan ik.
Op mijn: “Alleen, zolang jij daar nog een reactie op geeft, betekent het dat er iets in jou zit waar het bij aanhaakt.”
Zeg jij: “Nou en? Is daar iets mee mis dan?”
Mijn antwoord is nee, natuurlijk niet!
Maar ik krijg juist van jou vaak het idee dat je een soort van aversie ervaart tegen voelen of tegen het idee dat er nog iets in je zit wat geraakt of getriggerd of gekwetst kan worden.
Ik heb je volgens mij nog nooit ‘horen’ zeggen dat er iets in jou getriggerd of gekwetst wordt.
Dat je bijvoorbeeld boosheid, angst verdriet of frustratie ervaart.
Waardoor het op mij overkomt alsof je dat van jezelf niet toestaat of dat je het onderdrukt.
Als je verdriet waarneemt, vindt je het logisch dat je daar (zonder ego-pijn) op reageert. Je noemt het “Een te veel aan water in de emmer stroomt gewoon vanzelf over”.
Maar ik zie dat verband echt niet.
Eén; waarom zou verdriet waarnemen invloed hebben op het water in de emmer? Je neemt het toch alleen maar waar?
Twee; waarom is er een teveel aan water in de emmer? Hoe is de emmer vol geraakt?
Je maakt verschil tussen oordelen en meningen. En tussen triggeren en raken. Of tussen egocentrische gedachten of motieven en niet-egocentrische gedachten of motieven.
Maar dat zijn allemaal mentale etiketten, die jij erop plakt. Het verschil wat jij ervaart, is het verschil wat jij zelf aanbrengt.
Dat doe jij niet vanuit jouw Zijns-essentie.
Voor mij is alles wat je positief of negatief denkt of voelt, (het verschil positief of negatief bestaat namelijk alleen in je ego denken), een uiting van je ego.
Waar in mijn ogen niks mis mee is. Het is erg menselijk om die verschillen te ervaren of te benoemen.
Dus van de ene kant zet je jezelf neer als iemand die vanuit zijn/haar Zijns-essentie ervaart en waarneemt.
Daar kan ik inkomen en dat kan ik volgen.
Van de ander kant doe je net of je geen ego meer ervaart. Dat alles wat je waarneemt je niet meer kan raken of niks met je (egocentrische) ego van doen heeft.
Terwijl je wel (ego) gedachtes en gevoelens uit. Daarin geef je soms dubbele boodschappen.
Daardoor laat je in mijn ogen juist veel dualiteit zien. Die je tegelijkertijd lijkt te ontkennen.
Die tegenstelling kan ik niet goed begrijpen of plaatsen. En ik vraag mezelf af waarom jij dat doet of hoe jij dit ziet.
Hartgroet, Nimue
Nimue,
Ik kan van alles ervaren, maar inderdaad… ik word er zelden door gekwetst. Kan het ook niet helpen. 🙂
Een lege emmer kan in één klap overspoeld raken (en weer overlopen), door een tsunami. De vibraties uit de omgeving zijn op dat moment te sterk.
Ik heb hierboven al verschillende keren uitgelegd, hoe het naar mijn idee zit met emoties. Dat er een verschil is tussen “ik heb verdriet”, of “er verschijnt verdriet” en als waarnemer registreer je dat.
Groet van Lia
@Lia,
Ha Lia, dat eerste kan ik volgen. Voor mij is het minder gekwetst worden (bij mij gebeurt het nog wel vaker hoor, maar steeds minder 🙂 ) heel herkenbaar.
Het tweede stuk voor een deel. Ik herken het verschil wat je beschrijft tussen “ik heb verdriet” en “er verschijnt verdriet” heel goed.
Dat “er verschijnt verdriet”, kan ik op 2 manieren waarnemen.
Als ik vanuit mijn energielichamen waarneem, kan ik voelen wat een ander voelt. Of wat buiten mij gebeurt.
Dat kan (hoeft niet, kan) me raken. En eventueel een reactie geven.
Soms (bijvoorbeeld bij “er verschijnt verdriet”)omdat het bij een stuk (oud-zeer, verdriet of..) van mezelf aanhaakt.
Soms omdat ik meeleef met anderen of mezelf in kan leven in een situatie of dat ik het naar vind voor de ander.
Soms omdat er zo’n sterke vibraties in de omgeving zijn.
Als ik in vanuit mijn zuivere Zijns-essentie waarneem (zoals bij “er verschijnt verdriet”), maakt het voor mij niet uit hoe sterk de vibraties zijn of hoe groot de tsunami is of wat dan ook. Daar ga ik niet van overlopen of iets anders. Dan is er geen reactie bij me, dan gebeurt er verder niks.
Dan neem ik dat alleen maar waar.
We noemen dingen soms anders of geven er net een andere betekenis aan.
Hartgroet, Nimue
🙂
Wat is jouw verklaring van waarom en hoe een emotie ontstaat?
Waar komt die ego energie vandaan? Niet zeggen ego 🙂
Robert,
Volgens mij komt zoiets als ego nergens vandaan (niet uit een bepaalde richting). Naar mijn idee betreft het een versluiering van wat de mens in wezen IS. Naarmate dit Zijn wordt verborgen achter gedachten, emoties en vooral achter dualiteit ontstaat er afsplitsing (ik en de ander). Dat ik is aanvankelijk nog in zeg maar geestvorm, geestzelf, maar verderop in afdaling verdwijnt de transparantie en wordt dat zelf een verdicht, materieel ingesteld egocentrisch ego.
Ik snap wel dat wij in ons zuiver Zijn gelijk zijn. Maar voor mij is die dualiteit helemaal niet zo negatief, ligt er helemaal aan of je er bewust mee omgaat. Immers door die dualiteit ben ik ook in staat om Lia van Robert, van Aart enz. enz. te onderscheiden. Die tegenstelling is kennelijk nodig om te beseffen dat wij in wezen gelijk zijn, in eenheid zijn.
Ik begrijp wel dat we weer terug moeten naar die eenheid van gelijk zijn en dezelfde zijn. Naar mijn idee is het echter ook zo, dat dit bewustzijn zich op aarde moet openbaren en dan kun je niet zonder de wetten die hier heersen, namelijk dualiteit, beeldvorming, etc. Het werkelijke en de schaduwzijde horen bij elkaar, zijn in mijn ogen dus niet te scheiden.
Groet van Lia
@Dag Lia,
Eerste blok wat je schrijft : dat staat denk ik niet zo ver van hoe ik er over denk, dat het gaat om datgene wat er tussen staat wat we werkelijk zijn. Alleen noem ik dat levenslessen en geen ego.
Tweede blok. Dualiteit is ook niet negatief, ook dat zou een dualistische kijk zijn, immers de dualiteit is een liefdevolle creatie teneinde jou je lessen te kunnen laten leren, om bijvoorbeeld kwaliteiten van jezelf te ontkennen.
Eens wat je zegt dus over het openbaren van het bewustzijn op aarde en dit alleen mogelijk is door de dualiteit, door die wetten, door beeldvorming, etc.
Naar mijn idee zorgt de dualiteit er niet voor dat we ons kunnen onderscheiden, maar dat we ons van elkaar kunnen onderscheiden omdat we zijn afgescheiden van de eenheid. De afsplitsing zorgt voor het individu. En dat individu zal blijven zolang die op aarde is, het ‘enige’ hij kan doen is het opnieuw verbinden met zijn hogere deel en van daaruit de eenheid te kunnen bewerkstelligen.
Je ‘persoonlijkheid’ gemanifesteerd op aarde, maar verbonden met zijn hogere delen, in eenheid, waardoor alle tegenstellingen in jezelf er niet meer zijn.
Hartelijke groet,
Robert
<a href="#comment-81292" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hoy Robert,
Dan komen we bij de afscheiding terecht. Daar waar we uit de eenheid zijn gevallen en in mijn beleving is dat het oertrama waarop al onze verdere problemen zijn gebaseerd.Je kunt de pijn van de afscheiding steeds terugvinden in de problemen die we ervaren als zodanig.
Het is steeds de afscheiding die pijn doet en waarop allerlei mechanismen in werk treden om te overleven. Er worden heel veel verhalen gemaakt
om hier mee te dealen. Dus ik zou zeggen los het oertrauma op, dat is de werkelijke oorzaak van dat alles.
Alle andere remedies zijn tijdelijk en zo zijn we alsmaar bezig met dat wat er niet toe doet. Maar ook dat heeft een functie.
Maar zolang hier op aarde constant om de zaak heen gedraait wordt en de oorzaak niet gezocht en opgelost zullen de problemen die wij hebben ons handen vol geld kosten aan remedies, geneesmiddelen,psychiaters. Symptomen worden gevangen in ziektes, gelabeld en er worden medicijnen voor gemaakt en de enige die er wel bij vaart zijn de farmaceuten.
Ziekten worden ook niet opgelost, maar chronisch gemaakt zodat we levenslang veroordeeld zijn om medicijnen te slikken.Die weer allemaal bijwerkingen hebben en ons ziek houden.
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar dat doe ik niet.
Dit is wat ik wilde delen.
groet van Marietje
Marietje
Ha Riet,
Ben eigenlijk wel benieuwd wat je nog meer hebt te vertellen, want hiermee zit je wel heel goed op het juist spoor, volgens mijn boekje 🙂 Immers, je hebt het bij het juiste eind over dat oertrauma!! Vind dat wel heel prettig om te lezen, al ben ik benieuwd hoe jij daar zo bij komt.
Ik ervaar namelijk hetzelfde, door laag voor laag af te pellen, en tot het dezelfde conclusie te komen. De basis van je levenslessen is namelijk hierop gebaseerd en is op de vele nivo’s terug te vinden, helemaal tot je hoogste bron. Maar daarvoor moet je echt vele lagen afpellen, als het ware. Te beginnen met het oertrauma van de geboorte…
Ziektes zijn wat mij betreft in zijn algemeenheid reflecties vanuit onzuiveringen in je subtiele bewustzijnslichamen (energielichamen), die zich doordrukken uiteindelijke in je fysieke lichaam, om zich te manifesteren als ‘ziektes’. Het zijn signalen om je ergens op te duiden over een bepaalde levenshouding die je jezelf hebt aangemeten.
Wil niet zeggen dat je niks aan geneesmiddelen of een dokter hebt, maar om de oorzaak aan te duiden, dien je mijns inziens dieper te gaan.
Hartelijke groet,
Robert
<a href="#comment-82699" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hoy Robert,
Ik ben blij een reactie te krijgen van iemand die blijkbaar ook de linken ziet.
Inderdaad om de oorzaak aan te pakken en de oorzaak te zoeken van mijn eigen lichamelijke klachten ben ik bij dit idee van oertrauma gekomen. Ik ben ooit spontaan genezen door liefde. Ik ben altijd een waarheidszoekster geweest.
Als je naar het uiteenvallen vanuit het geheel kijkt, zijn we afgescheiden geraakt en ieder een apart deeltje van het geheel geworden. Dat deeltje ben ik/jij met alle informatie van de schepper.
Maar ook nu nog, ondanks dat je een lichaam bewoont.
Net zoals een druppel water alle ingredienten van het water in zich draagt ben jij die hoogste frequentie met alle informatie/ingredienten vanuit de schepper. Dus waar moet je zoeken naar jezelf? in jezelf.
Die weg naar binnen heb ik gevolgd en heel wat lagen doorworsteld. Ik ontdekte dat het telkens het gevoel van afgescheiden zijn pijn deed. Zo gauw dat weer was opgelost stroomde ik
weer door. Maar dat gevoel ontdekte ik later was niet het gevoel van de ander afgescheiden
zijn maar van jezelf.
De buitenwereld is slechts de aanleiding daartoe.
In de lagen die ik doorworstelde in mezelf,ontmoette ik delen van mezelf die achtergebleven waren door allerlei misvattingen, waardoor er op allerlei niveaus en in allerlei leeftijden delen van mij zich ook afgescheiden hadden. Van baby, tot peuter, kleuter puber enzovoort.
Ik besefte dat ik alle delen weer tot leven moest brengen in mij om heel te worden. Want er waren er heel wat afgescheiden. Het was oorlog in mij.
Dat bracht me terug maar mijn geboorte en ik zag de link naar het oertrauma waar alle vonkjes afgescheiden waren.
Nu zijn we als mens weer op weg naar de eenheid en worden misschien door de eenheid/schepper weer opgehaald zoals alle verloren delen in mij weer
opgehaald worden door mij enz.
Dat wetende is het belangrijk om als mensheid weer heel te worden en alles op te lossen wat ons in de weg staat om heel te worden. Dan pas kan er volgens mij vernieuwing komen ofwel kunnen we naar op een nieuw level komen. Dat betekent voor mij dat ik mijn informatie wil delen met anderen en zo samen op weg gaan naar heelheid van de mensheid. Zolang er nog 1 mens niet heel is onder ons zijn we als mensheid niet in staat om te begrijpen wat heel zijn inhoudt.
Helaas zijn er niet zoveel die de echte oplossingen zoeken maar veel baat hebben bij
het onbewust blijven van dit soort zaken.
Dit heeft alles met machthebbers te maken die
liever hebben dat we niet bewust worden en gefragmenteerd blijven. Kijk maar eens waar onze economie op gebaseerd is.
Wanneer de mens denkt dat hij zijn behoeften buiten zichzelf moet zien te bevredigen dan
valt er veel te verdienen door de mens behoeftig te houden en zo op zijn innerlijk gevoel van leegte in te werken. En te zorgen dat hij maar tijdelijk vervuld is.
Laten we vooral zorgen dat de problemen niet opgelost worden en hem verslaafd maken aan van alles en nog wat. Waar is de mens op het ogenblik nou niet verslaafd aan.
en het wordt steeds gekker. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Een mens die in zichzelf heel is heeft niet veel behoeften meer en is niet meer afhankelijk en dus niet meer chanteerbaar of slaafs. Die krijgt het spelletje door dat hier gespeeld wordt en dat spelletjes is soms bewust maar ook heel vaak onbewust en dat laatste is nog het lastigst.
Daar zitten heel veel machthebbers niet op te wachten.
Dit hele spel heb ik ontdekt in mijzelf, omdat ik ook onderdeel ben van deze maatschappij. Je kunt wel zeggen dat dat het ego/ het gecreeerde zelf is die doodsbang is dat hij zal moeten sterven als de waarheid naar boven komt.
Maar ik heb anders gekozen na gezien te hebben
wat mijn aandeel daarin is. Ik heb niets tegen mijn ego maar hou hem scherp in de gaten zodat hij weet dat ik hem door heb. Want geraffineerd is hij.
Ik heb vaak geprobeerd om hierover uit te wisselen maar de angst is te groot nog.
Daarom ben ik blij dat ik in jou weer een bondgenoot ontdek.
Je bent een roepende in de woestijn en ondervind veel weerstand als je wakker wordt.
Maar er zijn toch altijd mensen die op een dag beginnen te zien dat er iets niet klopt en die komen als vanzelf op mijn pad om te horen wat dat ene kleine deeltje van de mensheid te zeggen heeft. Ik ben de enige die mijn standpunt kan delen want vanuit mijn point of view kan niemand het zien en ik vanuit niemand anders. Zo hebben we ieder een speciale taak hier terwijl we allemaal gelijkwaardig zijn.
Je begrijpt wel dat ik het allemaal heel kort door de bocht heb proberen op te schrijven.
Anders zou het teveel zijn. Het is zo'n boeiende materie.
Als je toch nog meer zou willen weten.
http://www.bloesem4free.nl
groetjes van Marietje
Hoi Marietje,
Leuk allemaal om zo je verhaal te lezen! 🙂 En mooi zoals je met jezelf aan de gang bent (geweest). Ook je site. Ik herken veel in je verhaal.
Ik ben zelf ook een soort ‘waarheidzoeker’, zoals je dat noemt. Ik heb (gelukkig) nooit opgegeven om de waarheid te gaan vinden, een soort van innerlijke motor. Dat er een oorzaak is, en een gevolg.
We zijn wat mij betreft ook een apart deeltje van het geheel, echter er is een deel achtergebleven in dat geheel/eenheid, en jij bent hier. Door je met dat deel te verenigen bereik je de eenheid in jezelf, eventjes plat gezegd.
En absoluut, jij bevat alle ‘ingredienten’, aldus jij bevat alle ‘informatie’, en ik vertaal dat dan even naar : licht, liefde, wijsheid, kracht, vertrouwen. Dat vind je dan inderdaad door de weg naar binnen te keren, je vindt het inderdaad in jezelf. De buitenwereld en je lessen zorgen voor de ervaring om daartoe te komen.
Je maakte eerder een opmerking dat je het zelf meer hebt over binnen en buiten ipv boven en beneden. Welnu, als je het over dat oertrauma hebt, dan is dat een ervaring bij de afdaling (boven naar beneden) die je tegenkomt door maar diep genoeg naar binnen te gaan. Zo zie je maar 🙂
Je hebt het een aantal keren over delen van jou die zijn achtergebleven. Bedoel je misschien daarmee de delen die je in jezelf hebt ontkent of afgewezen?
Wat betreft je verhaal over machthebbers, het is inderdaad noodzakelijk dat er bewustzijnsontwikkeling plaatsvindt om de groei van groepen, van organisaties, van landen, van de wereld op een andere drijfveer te krijgen. Dat is een heel proces, waar tijd overheen gaat. Ook al kan ik het grondig oneens zijn met bepaalde machthebbers, ze spelen wel hun rol in de bewustzijnsontwikkeling van de mens. Iedereen speelt zijn rol, iedereen mag uitvinden wat die is en wat die komt doen.
Ik heb ook niks tegen het ego… even los van de exacte betekenis zie ik hier het probleem niet van in, daar ligt niet de kern/oorzaak van emoties of gedrag die je als beperkend/belemmerend zou kunnen beschouwen.
Ja, het is mooi als mensen beginnen ‘wakker te worden’. En ja, daar kun je weerstand op ervaren. 🙂
Warme groet,
Robert
<a href="#comment-82699" rel="nofollow">@Robert</a>,
Hoy Robert,
We zijn wat mij betreft ook een apart deeltje van het geheel, echter er is een deel achtergebleven in dat geheel/eenheid, en jij bent hier zeg jij.
Dit is interessant. Jouw ervaring is dat er een deel achter is gebleven,
Ik ervaar het als dat het vonkje omkleed is met materie en meegenomen is. Toch is het hetzelfde.
Ik vind dit toch de moeite waard om over na te denken omdat volgens mij de waarheid de waarheid is en voor iedereen geldt. Maar misschien kun je dezelfde waarheid ieders vanuit zijn eigen standpunt anders ervaren.
Ja ik bedoel de delen in mijzelf die zijn afgescheiden door ontkenning, maar ook door natuurlijke mechanismen om te overleven.
Zo buiten zo binnen (boven beneden) Ik herken veel van de buitenwereld en soms kan ik daardoor
de strijd in mezelf begrijpen en andersom.
Het ego is volgens zover ik nu weet en of het waar is weet ik niet gecreeerd door onszelf als mens. Alles wat wij zelf creeren lijkt maar van korte duur en veranderd naar mate het ons beter uitkomt en is op angst gebasseerd. Alles wat de grote schepper heeft geschapen lijkt mij eeuwig en op waarheid en liefde gebasseerd.
Het ego zal een functie hebben, alleen al omdat het er is. Volgens mij is het ook een beschermingsmechanisme geweest en is het van dienst geweest. Maar zoals met alle beschermingsmechanismen staat het ons als mensheid nu meer in de weg dan dat het beschermd. Het heeft wel invloed.
Hoe het precies met het ego zit weet ik ook niet. Het is een illusionist en laat je dingen zien die niet bestaan misschien?
Ik zit in een fase waarin ik alles wat ik ooit gedacht en gevonden heb weer loslaat en opnieuw bekijk. Dat doe ik regelmatig omdat wanneer ik vernieuw met nieuwe ogen kijk en daardoor weer andere inzichten of verbanden zie.
Dank je voor je uitgebreide reactie
hartegroet van marietje
Ha Marietje,
Wat betreft delen hier/eenheid en dat vonkje, beiden zijn waar 🙂
Tijdens je afdaling heb je meerdere momenten gekend dat je bent afgesplitst van een eenheid. Ik zeg met opzet “een eenheid”, immers eenheid kom je op hogere nivo’s steeds weer tegen tot een steeds meer absolutere vorm van eenheid.
De goddelijke vonk die je in je draagt (in een energielichaam), is ook een afsplitsing van een soort eenheid, namelijk van het goddelijke vuur. Je goddelijke vonk is je voertuig geweest voor een bepaald deel van je afdaling vanuit hogere dimensies.
Toen ik het had over eenheid, had ik het over een meer absolutere vorm van eenheid, en daar is een deel van jou achtergebleven.
Op mijn reis ben ik deze zaken als zodanig tegengekomen.
Ik denk ook niet dat het ‘ego’ gecreeerd door de mens is. Naar mijn idee is alles waarmee je je bewustzijn/liefde kunt ontwikkelen, gecreeerd vanuit een hogere waarde, en dus altijd vanuit liefde. Alle levenslessen zijn gecreeerd vanuit liefde (voor jezelf). Zo is de dualiteit ook niet gecreeerd door de mens, maar vanuit liefde door diezelfde hogere waarde. En zo worden wij, de deeltjes van God, in staat gesteld om die evaringen op te doen 🙂
Mooi wat je doet met dat loslaten en opnieuw bekijken!
Warme groet, Robert
Mooi gezegd, Robert!
🙂
Ha Lia,
Dank je, en misschien wel leuk/interessant om in deze context het volgende te lezen van Rudolf Steiner. Ik vind er veel herkenning in 🙂
…
Wat de mens dus te voren duidelijk is geworden door zijn gevoel voor waarheid, door rede en verstand, wordt op de geschetste trap van het geestesleerlingschap tot eigen ondervinding. Wat hij nu bezit, is de onmiddellijke kennis omtrent zijn hogere Zelf. Hij komt tot het besef dat dit met geestwezens van hogere aard in verbinding staat en met hen een eenheid vormt. Hij ziet dus dat het lagere Zelf afkomstig is uit een hogere wereld en dat zijn hogere natuur de lagere overleeft. Hij vermag nu zelf te onderscheiden wat vergankelijk en wat blijvend in hem is. Met andere woorden: de leer van de belichaming (incarnatie) van het hoger in een lager Zelf gaat hij door eigen aanschouwing verstaan. Het wordt hem nu duidelijk dat hij deel uitmaakt van een hogere geestelijke samenhang en dat zijn hoedanigheden, zijn lotgevallen hierin hun oorzaak vinden. Hij leert de wet van zijn leven kennen: het Karma.
Hij doorziet hoe zijn lagere Zelf, zoals het zijn leven van nu bepaalt, slechts een van de vormen is, welke zijn hogere Zelf kan aannemen (!).
Hij ziet de mogelijkheid voor zich om vanuit dit hogere Zelf aan zijn ontwikkeling werkzaam te zijn ten einde zich meer en meer te vervolmaken.
De grote verscheidenheid van de mensen, wat betreft de graad van hun volmaaktheid, vermag hij nu ook te begrijpen. Hij wordt gewaar dat er mensen zijn hoger dan hij, mensen, die de hoogten, waartoe hij nog moet opstijgen, al bereikt hebben en van wie het leringen en daden voortkomen uit ingevingen van een hogere wereld. Dit alles heeft hij te danken aan zijn eerste blik in dit hogere gebied. De z.g. ‘grote ingewijden van de mensheid’ beginnen nu een werkelijkheid (135) voor hem te worden.
De gaven dus, die de leerling van de geestesscholing op deze trap van ontwikkeling ten deel vallen, zijn: inzicht in het hoger Zelf, in de leer van de belichaming of incarnatie van dit hogere in een lager Zelf, in de wet, welke het leven in de stoffelijke wereld regelt volgens geestelijke samenhangen – de Karmawet – en ten slotte in het wezen van de grote ingewijden. Van de leerling die dit stadium heeft bereikt, wordt daarom ook gesproken als van een, wie alle twijfel genomen is. Heeft hij zich voorheen een geloof kunnen eigen maken op grond van redelijk en gezond denken, nu maakt dit geloof plaats voor het volle weten en een inzicht, dat niets kan doen wankelen.
…
Groetjes Robert
Hi Robert,
Tekst komt zeker uit bewustzijn op hogere gebieden??
Ik lees Steiner al jaren en merk steeds weer iets anders op in zijn boeken. Is voor mij echt studiemateriaal.:smile:
He Lia,
Ja klopt, komt uit “Hoe verkrijgt men bewustzijn op hogere gebieden?” 🙂 🙂
Ik ken zijn werk niet zo goed hoor, maar lees soms wel eens stukjes van deze of gene, en dan kom je wel eens iets moois tegen 🙂 Je voelt vanzelf of het bij je past.
Groetjes Robert
Aart,
Moet je er dan persé iets mee kunnen? Ik ervaar het op mijn manier en jij op de jouwe. Op sommige punten zijn we het eens op andere niet. De waarnemer ontstaat volgens mij niet uit denken, maar uit bewustzijn. Het gaat om verschillende gradaties hiervan (verruiming van zuiver bewustzijn) en hoe je dit kunt verwoorden: ik Ben, ik ben dit, ik ben dit zelf, ik ben die ik ben.
Het is toch steeds hetzelfde liedje met jou? 😆 Je gaat enkel uit van bewustzijn en vergeet de functie van energielichamen (als denken voelen willen), zodoende het Zijn en Zelf Zijn uit te kunnen drukken.
M.i. is er zuiver bewustzijn EN kan men zich daarmee (als waarnemend vermogen, of waarnemer of richten van aandacht) ergens van bewust zijn.
@Lia, dat is misschien nou net waar het uiteindelijk om gaat, voor mij bestaat er maar 1 manier en dat is vanuit zuiver bewustzijn.
En vanuit dat zuiver bewustzijn ervaren we allemaal alles hetzelfde.
De energielichamen zijn geen enkel punt mits er zuiver bewustzijn is en geen ego-energie.
Er is zuiver bewustzijn en dat kan zich niet richten of ergens van bewust zijn, het IS BEWUST OF er is ego, vernauwde energie (wat nog niet is opgegaan in dat zuiver bewustzijn omdat het zich vernauwd heeft, een grens getrokken heeft), wat vanuit die beleving spreekt over waarnemend vermogen, waarnemer, richten van aandacht, zich ergens van bewust zijn, etc, etc.
Als dat hoofd nou eens zijn kop houdt en niets invult, al die zogenaamde wijsheden en waarheden en ervaringen en aannames er niet zouden zijn, wat blijft er dan over?
Aart,
Ja, vanuit zuiver bewustzijn ervaren we dezelfde (of hetzelfde) te Zijn. We Zijn allemaal en daarin zijn wij gelijk.
MAAR…wij hebben ook allemaal een eigen uniek energiessysteem, waarmee wij uitdrukking geven aan onze staat van Zijn.
Aart, ik wil/kan die twee dingen onmogelijk scheiden. En zeker niet zolang ik op aarde leef.
Dus ga ik uit van zuiver bewustzijn + dat ik bewustzijn kan inzetten om aandacht te richten + dat ik via die energielichaamen van alles kan ervaren.
Ik heb het al eens eerder gezegd: jij gaat voor niets. ik ga voor alles 😆
Jouw opmerking “het IS BEWUST OF er is ego” is toch erg dualistisch? Dan maak jij toch een grens tussen dit of dat?
Voor mij is ego niet zo sterk afgebakend iets, meer iets dat per graad fluctueert, zoals warmte in kou kan overgaan en alles wat er tussen ligt. Ik bedoel ermee dat ego in mijn ogen lang niet altijd negatief is. Als het egocentrische aspect eraf is blijft er een waarnemend vermogen over, dat ik herken als zelf Zijn.
En dit geeft toch een heel ander soort beleving van de dingen? Als iemand verdriet waarneemt omdat die energie nu eenmaal in de omgeving heerst, kun je toch niet beweren dat-ie last heeft van ego? Zo kun je elke ervaring wel onder ego schuiven. Ik zie dat het regent buiten. Boem da’s ego. Het wordt pas ego zodra ik het mij aantrek, ga mopperen, er een bepaalde lading achter zet.
Aart,
Bewustzijn is toch altijd aanwezig? Dus wordt er opgepakt wat aan die eenheid en heelheid beantwoordt. En de rest niet. In zekere zin kun je dat een keuze (of onderscheidingsvermogen)noemen om te reageren of niet.
Ja natuurlijk bepaalt de bewustzijnstrilling de emotie (én de gedachte). En die bepaalt dan toch ook of je wilt reageren of niet?
Ik maak 2 dingen uit je schrijven op.
Je schrijft: er hingen een hoop emoties in de lucht, maar (bij mij Aart) gebeurde niets. Dan geef je toch aan dat jouw energiesysteem onbewogen en ongeroerd bleef (er kennelijk geen aanleiding was om te reageren), terwijl je die emoties/vibraties wél opmerkte of aanvoelde?
En volgens mij werkt het ook zo. Hoe stiller en onbewogen het veld van bewustzijn is, hoe duidelijker allerlei vibraties opgemerkt worden.
Je schrijft ook: dat je emoties zou kunnen oppikken. Daarmee bedoel je de mogelijkheid dat ze in jouw energiesysteem worden opgenomen. Dat je bijv. gaat meehuilen als er veel verdriet in de omgeving wordt aangevoeld. Kennelijk heb jij daar geen last van. Ik duidelijk wel. Vorige week nog gemerkt bij begrafenis. Als veel mensen verdrietig zijn, ga ik meehuilen. Blijkbaar zijn de vibraties dan zó sterk dat ik er niet langer tegen bestand ben.
Ik leer hier trouwens uit, dat wanneer een grote groep mensen dezelfde energie heeft (dezelfde gedachten) dit ongetwijfeld van invloed is op de rest van de mensheid. Dus als die groep maar groot genoeg is, zal er iets veranderen in de wereld. 🙂
Dag Lia
@Lia,
of er wordt iets in je geraakt waardoor je gaat huilen…
Dat is dan toch ego, je Zijns-essentie kan namelijk niet geraakt worden.
Eerder schrijf je: “Maar Nimue, je zegt er nog iets bij. Namelijk als energie blijft hangen en vastzitten en er geen waarnemer is die het ziet. Tja, dan zul je dat los moeten laten en daar zijn allerlei methodes voor.”
Ik kan me niet herinneren dat ik dat zo heb gezegd. Zo denk ik er in ieder geval niet over.
Er is volgens mij altijd een waarnemer.
En altijd een ego (totdat je alles hebt getransformeerd, maar dat hebben nog niet zoveel mensen..)
Je schrijft ook dit :”Kortom, je merkt alles op in een komen en gaan maar datgene wat je in Essentie bent (waarnemer) staat er naast, kijkt er slechts naar, wordt er niet door geraakt.”
Daar ben ik het helemaal mee eens.
En je schrijft dit:”Alleen een ik (ego) kan gekwetst worden.”
Ben ik het ook mee eens.
En dit:”Maar jij bent die waarnemer en Zijns-beleving en geen ego. Dus speelt probleem ego helemaal niet.”
En over deze laatste zin verschillen wij van mening.
Uiteindelijk, blijft alleen de Zijns-essentie over. Maar tot die tijd is er (op een enkele uitzondering na) in menselijke gedaante wel degelijk ook sprake van ego.
Je Zijns-essentie neemt de verdrietige mensen om je heen waar.
Je ego huilt mee.
Hartgroet, Nimue
Nimue,
Dat hoeft helemaal niet. De waarnemer (bewustzijn) merkt enkel op dat vibraties (verdriet) binnenkomen en weer verdwijnen. Er hoeft dus helemaal geen ego te zijn die dit ervaart als een geraakt of gekwetst zijn.
Vergelijking: Piet stoot zijn hoofd en schreeuwt moord en brand. Klaas stoot zijn hoofd, zegt even au en loopt vrolijk door.
Het idee dat verdriet iets negatiefs is en je hierdoor gekwetst wordt, en er (dus!) een ego moet zijn, is volgens mij een redenatie die niet klopt.
🙂
Dag Lia
@Lia, zijn de waarnemer(getuige) en bewustzijn hetzelfde?
Volgens mij ja en nee.
Ja omdat zij van dezelfde aard zijn (namelijk Zijn). Zo kun je zeggen dat de mens als goddelijk wezen gelijk is aan God omdat zij van dezelfde aard zijn. Zo vader, zo zoon. Door zelf te Zijn kan de mens dus weten wat God is.
Nee, omdat de waarnemer niet het totale veld van bewustzijn is. De druppel heeft wel dezelfde eigenschappen als de oceaan, maar is niet de oceaan zelf.
En zo kun je natuurlijk grote en kleine druppels onderscheiden.
@Lia, ik kan niets met dat ‘waarnemer’.
Ik kan mij niet meer verplaatsen in die waarnemer.
‘Ik kan geen stap achteruit meer zetten’
Ik ben daarom geneigd te schrijven dat die waarnemer iets is wat ontstaat door het denken en niets met bewustzijn van doen heeft.
Er is wat er is, 1 en het denken splitst dat op in de waarnemer die wat is, waarneemt.
Ik ervaar geen scheiding, er is wat er is, ik kan dat niet eens waarnemen noemen of ervaren of wat dan ook.
Het bewustzijn is bewustzijn en niet een bewust ergens van zijn.
Oh wat rolt er weer uit, dat het hier duidelijke/heldere taal is, is al een wonder op zich.
@Lia, verdriet is altijd gebaseerd op ego.
Zonder ego kan er geen verdriet opkomen, toch?
Er is een verschil tussen het voelen/herkennen van emoties van een ander en emoties die ontstaan vanuit het ego bij jezelf, toch?
Beide van kunnen wel vanuit het standpunt van de waarnemer ‘neutraal waargenomen’ worden maar bij de aanwezigheid van ego-energie in jezelf is er nog wel ‘werk aan de winkel’.
Ik heb het niet zo op dat ‘waarnemen, waarnemer en getuige’, voor mij zijn dat nog verstandelijke aspecten, hoort bij een fase maar is niet het uiteindelijke.
Er is nog een splitsing tussen het waarnemen en het waargenomene en die splitsing kan er enkel zijn bij gratie van het denken.
Ik heb bij mezelf die splitsing zien verdwijnen, de waarnemer/getuige is nog een verstandelijk hulpmiddeltje om de dingen tot de laatste steen van het bouwwerk dat ego heet te doorzien.
De pest is dat het ego zo slim kan zijn om die getuige/de waarnemer te gebruiken om zichzelf in stand te houden en niet verder hoeft te kijken hoe bv simpele dingen als emoties, etc ontstaan.
Het ego komt dan met uitspraken die je bij non-dualisme en advaita ziet als; ‘ik kijk naar de emoties die bij mij opkomen maar ik ben die emoties niet’. ‘Ik word kwaad maar ik ben die kwaadheid niet, het komt en het verdwijnt’.
Daar zit wel enige waarheid in maar zolang ego-emoties opkomen is er iets wezenlijks niet doorzien/doorleefd, er rest dan nog oude energie in het lijf.
Aart,
Waarom niet? Het is maar net wat je onder ego verstaat. Ik versta onder ego “ik “, ik-beleving, een ik die iets doet uit egocentrische motieven. Een ik ook die geneigd is vibraties vast te houden en te blokkeren. Ik heb die ervaring helemaal niet. Voor mij is “ik heb verdriet” (en dat is erg) niet dezelfde ervaring als Waarnemen van verdriet. Bewustzijn merkt vibraties (zoals verdriet) op die komen en gaan.
Ik drijf hooguit met van alles en nog wat mee. Als het voorjaar is, voel ik me voorjaar. Als het winter is ben ik winter. Is er een meedrijven op andere impulsen. Wat heeft dit nou met ego te maken? Volgens mij helemaal niks. Het is enkel dat je omvat wordt (of ingenomen) door iets groters, iets met meer kracht.
In zeker opzicht wel, ja. Vanuit dualistisch standpunt (ik en de ander). Is volgens mij ook kwestie van open staan of energie blokkeren en vasthouden. Doet me denken aan emoties bezitten.
Maar zo langzamerhand heb ik die ervaring niet. Het is meer dat alles stroomt en energie op bepaalde punten kan vasthechten. Is bijv. haat of vreugde van een speciaal persoon? Volgens mij niet. De energie ervan dwarrelt overal, hoort er bij, is niet weg te krijgen. Je kunt er op afstemmen of niet. Je kunt het simpelweg waarnemen.
Ik beleef het helemaal niet als verstandelijk. Ik kan met mijn rug, buik en voeten ook waarnemen.
Dat kan bij mij zomaar het geval zijn. Ik weet eerlijk gezegd nog niet precies hoe dit bij mij werkt, omdat wat ik waarneem meestal in mijzelf wordt waargenomen. Niet buiten mijzelf. Wat ik waarneem ben ik dus in zekere zin zelf, maar ook weer niet. Ik kan dit niet zo goed verwoorden. Als ik bijv. iets van iemand waarneem, dan zit die persoon ogenblikkelijk in mij. Ben ik die persoon, maar ook weer niet.
Dat kan ik bijv. ook met een boom of dier of de regen hebben. Die afstand tussen mij en de boom is er dan niet.
Puf, puf, dit was weer een heel epistel!
Doeg Lia
@nimue, “Je Zijns-essentie neemt de verdrietige mensen om je heen waar.
Je ego huilt mee.”.
Geheel herkenbaar.
Ik heb hier alle negatieve emoties zien verdwijnen (en als ze weer komen dan zal ik het melden) wat ik nog aan emotie zie opkomen is ‘ontroering’.
Zo biggelden gisteren de tranen over de wangen bij het horen van het liedje van Zweden tijdens het songfestival, biggelden de tranen bij Bake my Day toen iemand blij was een ronde verder te zijn.
Ik word niet warm of koud van de ‘ontroering’ en het zal mogelijk geschieden (geen idee eigenlijk) omdat er herkenning van een situatie vanuit ego of bewustzijn is.
Er komt bij mij niets aan emoties als ik onrecht zie of geweld of van honger stervende kinderen of neer geknuppelde zeehondjes.
Trouwens, als er iets neergeknuppelt dient te worden dan is het wel de beroemde en beruchte GETUIGE.
Volgens mij zolang je hier op aarde rondloopt heb je een fysiek lichaam en wat energielichamen, en daarmee het vermogen om te kunnen waarnemen/voelen. Wat mij betreft (blijvend) essentieel voor je bewustwordingsproces en bewustzijn.
Je energielichamen (of ookwel bewustzijnslichamen) dragen in hoge mate bij hoe fijnstoffelijk je kunt waarnemen, zowel binnen jezelf als buiten jezelf. Aldus, dat wat je in jezelf waarneemt hoeft niet van jezelf te zijn, je kunt het wel (foutief) als dat van jou beschouwen, en zelfs daar uitting aan geven. Is me niet onbekend.
Ik vind het niet gek dat het verdriet van een massa mensen je te veel wordt. Dan wordt je naar mijn idee niet geraakt in iets wat nog niet in jouzelf gezuiverd is.
Hartelijke groet,
Robert
@Robert,
Ha Robert, waardoor wordt het volgens jou dan teveel. Waardoor ga je huilen of anderszins uiten?
Wie (wat) is het dan die de emotie uit?
Ik denk net als jij dat je ook dingen buiten jezelf kan voelen, in de zin van ervaren of waarnemen. Ook dat je dat (foutief) als dat van jou kan beschouwen (hoewel je wel kan leren om steeds beter onderscheid te maken tussen wat van jezelf afkomstig is of van een ander).
Hoe zuiverder je wordt, hoe makkelijker (of bewuster) je de emoties enzo van anderen waarneemt.
Alleen, zolang jij daar nog een reactie op geeft, betekent het dat er iets in jou zit waar het bij aanhaakt.
Anders gaat het zo gezegd, aan jou voorbij. Zoiets als door je heen.
Dan neem je het wel waar, maar kan het niet met iets in jou resoneren, niet meer aanhaken. Niet meer ‘raken’.
Je Zijns-essentie bestaat uit het ‘hoogste’ licht. Daar ‘plakt’ geen emotie meer aan, die kan daar niet in ‘overleven’.
Alles gaat dan op in dat licht (zelf ervaar ik dat licht als een soort van liefde, maar nogmaals dat is alleen maar een etiket voor de ervaring).
Ik merk dat veel mensen zich hierin ‘vergissen’. Dat ze denken dat ze al enkel en alleen puur licht zijn.
Waarom weet ik eigenlijk niet.
Denk jij dan dat jij alle emoties hebt doorleefd en hebt geheeld, dat er niks meer in jou zit?
Dat het puur emoties/ervaringen van anderen zijn die een reactie bij je oproepen. Zonder dat daar nog een piepklein restant van oude emotie van jezelf zit?
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Als het voor mij te veel wordt, dan begint het voor mij onprettig te voelen, en dat ik liever even naar een andere plek verhuis. Wat mij betreft is het een combi van gevoeligheid en intensiteit van energie van mensen/omgeving.
Ik zie het zo : je energielichamen pikken het op als zijnde waarnemend apparaat, en ‘drukken’ dat af in je fysieke lichaam. Dan zou je dus verdriet of boosheid kunnen voelen, ook al is het niet van jezelf. Als je het toelaat, kun je daar uitting aan geven. Ik heb het bij mezelf wel zien gebeuren op onbewaakte momenten. Ik had het niet door, en liet het gewoon toe.
Op het moment dat je niets meer voelt of waarneemt in je eigen lichaam, is er wat anders aan de hand. Dan denk ik meteen aan het niet goed verbonden zijn met je fysieke lichaam, als een soort mechanisme om gevoelens niet te hoeven voelen. Dat zit er niets voor niets, zullen we maar zeggen.
Wie/wat het is die die emotie uit, vroeg je. Dat ben ik dan, die dat toelaat 🙂
Raken betekent voor mij geraakt worden, getriggerd worden, in de zin dat er iets gebeurt of iemand iets doet/zegt, waardoor je lessen op dat moment ‘geactiveerd’ worden. Zoals gevoelens van zelfafwijzing. Dat is een reactie binnen jouw systeem.
Wat betreft de mogelijkheid tot reactie op gevoelens van buitenaf, zie ik 2 mogelijkheden :
– het waargenomen gevoel triggert in jou andere gevoelens of handelingspatronen, die onderdeel zijn van bepaalde levenslessen. Dan wordt je alsnog ergens in geraakt.
– het waargenomen gevoel raakt niks in jou, maar je voelt het gevoel simpelweg, waarop je enkel bewust hoeft te zijn van het besluit wat je kunt nemen wat je daarmee wilt doen. Als je nog neigingen hebt om dingen te doen zoals je altijd deed, dien je jezelf opnieuw op te voeden.
Aan het hoogste licht blijft denk ik ook niks plakken in de zin dat je geen enkele onzuiverheid meer in je meedraagt, maar dat wil niet zeggen dat je geen emotie/gevoel meer kunt voelen, want je vermogen tot waar te nemen is juist enorm verhoogd. Het is simpelweg niet van jouzelf. Wil niet zeggen dat je zomaar alles voelt in je omgeving, maar dat is een ander verhaal.
Overigens puur licht wil voor mij zeggen dat jij het licht en liefde vanuit de hoogste bron naar aarde brengt, een rechtstreekse verbinding van die bron naar je fysieke lichaam. Dat kan alleen maar door het activeren van al je energielichamen (4d t/m 16d), wat automatisch betekent dat je vermogen tot waarnemen flink toeneemt, immers je kunt op al die nivo’s waarnemen. Vandaar : 13 voudig bewustzijn.
Over je laatste vragen. Het is wat mij betreft niet nodig om alle emoties letterlijk en expliciet te helen. Door de oorzaak te transformeren en je energielichamen te ontvouwen komt alles uiteindelijk aan het licht.
Er zit praktisch niks meer in mijn energielichamen wat geraakt kan worden door anderen, maar van zuiverheid is nog niet bepaald sprake, ben nog bezig met een grote worsteling die flink wat impact op me heeft. Ik zie het ook niet zo helder allemaal meer.
Hartelijke groet, Robert
@Robert,
daar ben ik het geloof ik wel mee eens. Tenminste, denk ik.
Ik merk dat dezelfde woorden soms andere beleving geven en andere woorden soms dezelfde beleving bedoelen..
Als jij zegt dat door de oorzaak te transformeren en je energielichamen te ontvouwen uiteindelijk alles aan het licht komt, kan ik dat wel volgen.
En volgens mij kun je vanuit een inzicht of een oorzaak bij de bijbehorende emotie komen.
Of vanuit een emotie bij een inzicht of een oorzaak uitkomen (die kan zelfs een herinnering van een ander zijn waarbij de emotie en of herinnering aan jou is blijven hangen).
Volgens mij maakt het niet zoveel uit wat er het eerst is. De emotie, de oorzaak of het inzicht.
Het gaat er volgens mij om dat het (alles) aan het licht komt. En dat het gezien en gevoeld mag worden.
Hoe komt het dat je vindt dat er praktisch niks meer in je zit wat geraakt kan worden door anderen, terwijl je jezelf nog duidelijk niet als zuiver ervaart?
In mijn ogen hangt dit heel erg samen. Hoe zuiverder ik word, hoe minder makkelijk vaak of diep ik geraakt kan worden.
Wat mooi dat je schrijft over een worsteling. Ik kan jouw openheid over je kwetsbaarheid erg waarderen.
Wat is het (als je dat wilt delen natuurlijk 🙂 )
waar je tegenaan loopt?
Hartgroet, Nimue
Hey Nimue,
Om maar even op een bepaald punt in te haken… ik geloof dat het helpt dat je sommige oorzaken echt helder dient te hebben om die als zodanig te transformeren, te neutraliseren. Niet zomaar om die laag af te pellen, maar om die stap te nemen om in verbinding te komen met dat hogere deel van jezelf. Dat waar je allang mee verbinding bent, alleen meer bewuster, en daardoor met meer liefde jezelf en de wereld kunt aanschouwen.
Over je vraag dat er praktisch niks meer in me zit dat geraakt in me kant worden terwijl ik me nog niet als zuiver ervaar. Geraakt worden door anderen betekent dat er iets in mij zit, iets in mijn energie lichamen, iets in mijn fysieke lichaam, wat geraakt kan worden. Dat heb ik tot het diepste nivo kunnen genezen. Dat er geen belemmering/obstructie meer bestaat vanuit mijn hoogste bron tot mijzelf, wat geraakt kan worden. Als ik dit zo nu schrijf voel ik me niet meer dan een ander, maar juist gelijkwaardig met een ander, en een diepgaand begrip voor ieders proces.
Ik wil wel iets over die worsteling zeggen 🙂 Dat gaat over een karmische band wat om bepaalde redenen juist na mijn ‘thuiskomst’ is gaan openbaren. Dat voor mij wel moeilijk is, omdat ik zelfs na thuisgekomen te zijn, nog steeds een dergelijke worsteling ervaar. Dat uit zich in een wederzijdse afhankelijkheid, alsof ik al heel lang mijn zekerheid, mijn basis, niet in mezelf ben gaan zoeken. Dat maakt me onzeker, brengt me sneller uit balans, ik ervaar onrust en spanningen. Dat maakt me kwetsbaarder om geraakt te worden. Ik ben er nog niet bepaald uit wat en hoe…
Het is een gevolg eigenlijk van mijn thuiskomt, waar werkelijk niets aan de eenheid van het licht zal ontsnappen en zich zal openbaren. En dat kan soms pijnlijk zijn.
Hartelijke groet,
Robert 🙂
Ha Robert,
Ik weet eigenlijk niet of het persé zo moet zijn dat “er niets meer in je zit aan emoties”.
Ik heb vaak ook de ervaring er naast te staan, er los van te zijn. Het betekent voor mij dat ik emoties wel herken en registreer (in mijn eigen energiesysteem), maar er is niet die “emotionele binding” waardoor ik er op zou moeten reageren.
Dat speelt zeker bij mij, waar het gaat om zware, donkere vibraties zoals haat, jaloersheid, angst. Anders ligt het bij mededogen, vrede, vreugde, geluk. Wanneer je vrede/vreugde bent, heb je niets met al die lagere trillingen die onvrede opleveren. Je merkt ze wel op, maar je kan er niets mee en wil er niets mee.
Je verhoogt dus je trilling (met name naar een zuivere staat van Zijn) en dan heb je automatisch geen last van zwaardere vibraties.
Groet van Lia
Ha Lia,
Ik bedoel niet dat ik geen emoties ervaar, of dat ik niks aan emoties in me heb zitten. En dat kan denk ik nooit de bedoeling zijn, dat je geen gevoelens of emoties meer ervaart. Waar het mijns inziens om gaat zijn de stukken/thema’s/lessen die je meedraagt die geraakt kunnen worden.
Als ik me richt op een ander lukt het me wel om de emoties van de ander te kunnen voelen. Dan heb ik er eigenlijk ook geen binding mee op dat moment. Alleen is het me wel overkomen dat ik niet op zat te letten en bepaalde emoties wel als de mijne ging beschouwen. Nu ik er even bij stilsta, was dit wel steeds een speciale situatie voor me (er was meer aan de hand).
Wat je zegt over trilling verhogen. Ook al kun je die permanent verhogen, nog steeds kun je jezelf naar beneden halen door je eigen (toenemende) scheppingskracht. Zet je die tegen jezelf of negatief in for some reason, ja dan gaat het moeilijk worden. Weet er alles van 🙂
Hartelijke groet van Robert
Nimue,
Er hoeft helemaal geen “wie” (ik, ego) te zijn die een emotie uit. Het gebeurt vanzelf, spontaan. Een te veel aan water in de emmer stroomt gewoon vanzelf over. En jawel, er is een “wat” die dit overstromen waarneemt, namelijk bewustzijn.
Nou en? Is daar iets mee mis dan?
Je energielichamen heb je niet voor niets. Zij zorgen voor die wisselwerking, voor overdracht, communicatie, het opvangen van signalen en via jouw denken omzetten in begrijpelijke taal.
Alles staat op die wijze met elkaar in verbinding en is in samenhang tot elkaar. Er zijn dus overal en altijd aanrakingspunten van gemeenschappelijk denken voelen en willen.
Het onderscheid is enkel of reacties spontaan optreden, of uit egocentrische motieven voortkomen.
Enkel zuiver bewustzijn is een nietsheid. Die leegte laat zich opvullen met energie, vibraties. Dan kun je niet meer zeggen dat er niets meer in jou zit. Alleen, wat er zich in dit zuiver bewustzijn voordoet hoeft niet voort te komen uit ego. Het wordt simpelweg waargenomen als bepaalde vibraties.
Volgens mij kun je evenmin stellen dat emoties van anderen afkomstig zijn. Dat is enkel vanuit dualistisch standpunt (ik en de ander).
Emoties, vibraties zijn geen persoonlijk bezit, al lijkt het zo wanneer iemand die vibraties vast houdt en niet los wil laten.
Inderdaad, Zijnsessentie is zuiver (zonder emotie en gedachte). Dit zuiver Zijn is op zichzelf staand te ervaren. Echter door alleen te Zijn (vergelijk met steen of plant die ook Is)kan de mens niet op aarde functioneren. Ik mis in onze discussie dus die energielichamen die je eveneens bezit als gereedschap om mee te communiceren, waarnemen.
Groet van Lia
@Lia, ik functioneer prima op aarde vanuit dat te Zijn.
Die energielichamen doen gewoon hun ding en worden niet meer gevoed door ego-energie waardoor er geen ongein ontstaat wat jou waarschijnlijk nog bezig houdt.
Ik heb gewoon een lichaam met allemaal functies en die zijn afgelijnd met dat zuivere bewustzijn.
Je ziet dat ik gewoon met je communiceer, dingen waarneem, etc.
Je mag me ook God noemen.
En neen God wordt niet verdrietig of kwaad.
Want de reden dat die emoties kunnen ontstaan zijn er niet.
Lia als je echt eens kijken wilt hoe de dingen werken dan zouden we niet zoals nu van de hak op de tak moeten springen en uitgaan van ervaringen/van horen zeggens of lezens of hoe we de dingen nu beleven vanuit een fase maar beginnen met een basis.
De basis van bv; wat is een emotie, hoe kan die ontstaan, komt tie zomaar uit de lucht vallen of is er eerst een reden waardoor/waaruit de emotie ontstaat en dat zonder reden er geen emotie kan ontstaan, etc, etc.
God bestaat trouwens niet.
Net zoals het beeld wat je mogelijk hebt van een Aart.
Wie of wat Aart is, ik heb geen flauw idee en wie die ik is die spreekt over flauw idee zou ik ook niet weten en wie die ik weer is die dat ook niet weet ken ik ook niet.
Als dat geen zuiver bewustzijn is dan eet ik mijn tweelingziel op.
Aart,
De basis is voor mij Zijn, maar ik wil het best met je over emoties hebben, hoor.
Emoties zijn vibraties te onderscheiden in hogere of lagere trilling (lagere emoties, hogere gevoelens).
Die vibraties zijn overal in de atmosfeer aanwezig, kunnen overal verschijnen. Het lager komt in de buik binnen, het hogere in het hart.
Je hoeft niets met vibraties te doen, je kunt ze enkel waarnemen, ze bij je binnenlaten, erop mee resoneren of niet. De bedoeling is echter om het astraal lichaam in rust te houden, want hoogoplaaiende golven versluieren een zuiver Zijn. M. a.w. je laat je niet beheersen door emoties, want jij bent de heerser van emoties, de ruiter op het paard.
Van Aart heb ik een beeldloos beeld. Wat betreft het beeld…dat vormt zich automatisch door wat Aart hier zoal op -en aanmerkt, en spiegelt terug naar mijzelf.
Bijv. “dat Aart geen flauw idee heeft wie die ik is die spreekt”, is de expressie en vormt het beeld. Het is het zichtbare symbool van hetgeen er innerlijk beleefd wordt. Dat beeld MOET er dus zijn, zo niet dan valt er hier niet te communiceren.
Je tweelingziel opeten lijkt mij niet zo’n goed idee. Ik zou het bij een pantoffel houden. Liefst twee natuurlijk. 😆
Ha Robert,
Het waarnemen gebeurt volgens mij door het zuiver bewustzijn, dat “achter” de energielichamen ligt. Vanuit dit bewust-Zijn dat je zelf bent, neem je waar wat er in die energielichamen plaatsvindt.
Het zuiver bewustzijn zelf is stil en onbewogen (alleen waarnemer, getuige van).
In de energielichamen is beweging want energie stroomt. Het is er een komen en gaan van vibraties, waaraan de mens etiketjes opplakt, woordjes voor verzint (emoties, gedachten, angst, haat, vreugde, enz.).
In hoeverre je fijnstoffelijk kunt waarnemen is afhankelijk van de mate van beweging in de energielichamen. Hoge golven daar aan heftige emoties, versluieren het op zich stille en transparante Zijn. Dan kun je niet meer zuiver, helder waarnemen, maar wordt de waarneming gekleurd door die emoties. Versluiering treedt ook op als je emoties (energie) gaat vasthouden. Aan de andere kant kun je zeggen dat de mate van Zijn (in hoeverre je het kunt handhaven in dagelijks leven) mede bepalend is. Dus in hoeverre is iemand stevig gevestigd in dit Zijn of laat hij zich uit evenwicht trekken.
Groet van Lia
Ha Lia,
Die energielichamen maken m.i. onderdeel van je bewustzijn. Zuivere energielichamen zijn een teken van zuiver bewustzijn.
Wat je zegt over in hoeverre je fijnstoffelijk kunt waarnemen ben ik het ook wel mee eens, echter, maar je wordt m.i. beperkt tot je hoogst geactiveerde energielichaam, alszijnde waarnemend apparaat.
Hartelijke groet,
Robert
@Lia, ” Dus in hoeverre is iemand stevig gevestigd in dit Zijn of laat hij zich uit evenwicht trekken.”
wie is die iemand die zich stevig vestigen kan in dat Zijn?
Wie is die iemand die uit evenwicht getrokken kan worden?
Aart,
Degene die van alles en nog wat gadeslaat is volgens mij geen persoon, geen Lia, geen ego, maar een achterliggend licht -of energiewezen.
Aart,
Hola, hola! Zo logisch is dat niet.
Ik heb toch niet beweerd dat je op elke vibratie die je opvangt moet reageren?
Beetje kuddediermentaliteit, toch? Aart loopt in Artis. Ziet aap banaan eten en gaat 4 jaar lang meedoen. En met z’n allen lekker vlooien, natuurlijk.
Als kip zonder kop achter alles aan rennen. Daar zou mijn nek ook niet tegen kunnen, zo zonder kop.
Kom, ik ga vanmiddag eens naar de kapper.
In de krulspelden voor een permanentje.
Oh help, had ik beter niet kunnen zeggen.
Loop ik mevrouw Aart daar natuurlijk tegen haar brede boezem. Nou, dat wordt inderdaad even diep ademhalen.
In en uit.
@Lia, okay wanneer reageer ik dan wel en wanneer reageer ik dan niet?
Ik hoorde vorige week bv dat de vrouw die mij gebaard heeft longkanker heeft en binnenkort gaat hemelen.
Nou vermoed ik dat er een hoop vibraties/emoties in de atmosfeer hangen die ik zou kunnen oppikken en er daardoor bepaalde gevoelens/emoties bij mij zouden kunnen ontstaan.
Er gebeurde niets.
Ik hoorde de woorden; er is longkanker bij me geconstateerd in een ver stadium en ik ga binnenkort dood.
Ze had net zo goed kunnen zeggen; ik heb vanochtend een boterhammetje met kaas gegeten.
Snap je waar ik heen wil?
De bewustzijnstrilling die er bij mij is bepaald de emotie toch?
M.a.w. de emotie zegt alles over mijn bewustzijnstrilling.
Het kan toch niet zijn dat ik ga zitten juichen omdat ik de vibratie van iemand op pik wiens moeder hem of haar 37 jaar opgesloten in het kolenhok heeft.
Kun je dat alsjeblieft uitleggen.
Ik heb ook een vraag. Op 30 december 2013 ontmoette ik een jongen waar ik gelijk een sterke klik mee had. Onze omgeving zag dat ook aan ons. Al snel hadden we overeenkomende interesses en voorkeuren in eten etc. karakter eigenschappen die overeen kwamen. Het contact en de relatie duurde in zijn totaliteit echter maar 3 maanden…
Wat eerst leuk verliep sloeg 180 graden om. Onzekerheid en angst kwamen naar boven drijven. Hij leek ineens narcistische trekjes te krijgen en een ego begon de boven toon te voeren. Aandacht voor mij verdween compleet. Open en oprechtheid ontbrak. Ik kreeg last van machteloosheid, schuldgevoel en enorme onzekerheid. Op bepaalde momenten zag ik de plekken bij hem die nog werk nodig hadden.
De muur om hem heen. Het nemen ipv geven. Het kiezen voor de makkelijkste weg ipv strijden. De passiviteit en realiteit ontvluchten en de gevoeligheid voor drugs en verslaving in combinatie met depressie gevoeligheid. Hierin confronteerde ik hem en wou hem helpen. Jammer genoeg duwde ik hem weg.
Ik vocht ervoor en hij nam afstand waardoor ik harder trok. De harmonie die er eens leek te zijn wou ik graag terug… Hij is uiteindelijk die gene die de relatie verbrak. Zonder er moeite of last van te hebben.
Mijn vraag is. Was dit?
Groetjes,
Mandy
@Mandy,
Was dit ? Wat?
Ha Lisa,
Je vraag was: hoe los je oude energie op?
Er bestaan allerlei methodes. De belangrijkste is voor mij in het Nu leven. Oude energie is iets uit het verleden,
Naar mijn ervaring kan de herinnering wel blijven bestaan, maar gaat het erom of je (met name nare) herinneringen wil blijven voeden door er steeds aandacht aan te schenken. Vanwaar die behoefte om terug te keren naar het verleden? In principe is dat helemaal niet nodig. Laat het los.
In het Nu leven betekent tegenwoordig Zijn. Hier en Nu aanwezig Zijn. Dat is zoveel als aandacht hier en nu bij jezelf houden.
Zie ook de nieuwe blog van vandaag!
Warme groet van Lia
En als je dan in het Nu vertoeft, dan kan het zijn dat er bepaalde emoties geraakt worden.
Soms kan het handig zijn als je weet waardoor er een bepaalde emotie in je zit (bijvoorbeeld uit je jeugd) omdat dat inzicht kan geven.
En het fijn kan zijn te begrijpen waarom er en bepaalde emotie in je zit.
Maar om het op te lossen maakt het eigenlijk niet uit waar een emotie of oude energie ofzo vandaan komt.
Het enige wat nodig is, is het aan het licht te laten komen.
Dat gebeurt in het Nu.
Als je aan de herinnering gaat denken, ga je uit het nu, het huidige moment. Dan zit je in het verleden.
Als je nadenkt over hoe het zou moeten zijn, of hoe het in de toekomst eruit zie, ga je ook uit het nu.
Hoe meer je de ‘tijd’ leert loslaten, hoe makkelijker je in het Nu kan leven.
Alleen in het Nu, het huidige moment kun je jezelf van een afstandje waarnemen.
En als je wil, kun je naast dit waarnemen er ook voor kiezen de dingen die zich aandienen volledig te ervaren. Dan gaat de energie die vastzit weer (langzaamaan.. 🙂 ) loskomen.
Daardoor kunnen oude energieën, emoties enz. oplossen en transformeren.
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Het komt erop aan, dat men beseft het Nu zelf te Zijn. De identiteit van de mens IS dit tegenwoordig en aanwezig Zijn zélf.
Bij deze bewust-Zijns-toestand komen emoties en gedachten voorbij (tegenwoordig Zijn merkt ze op), maar het raakt je niet in jouw essentie te Zijn.
Dus is er ook geen aanleiding om die emoties, oude herinneringen end. te onderzoeken, er iets mee te doen, of je af te vragen of er iets mis met je is.
Groet van Lia
@Lia,
Ha lia, daar ben ik het niet helemaal mee eens.
Het is in mijn ogen zoals Marietje het beschrijft, het is nodig, dat het gezien wordt.
Niet in de zin als erover nadenken, of erin blijven hangen. Maar dat het er volledig mag zijn zodat het kan oplossen.
Dat kan alleen maar als de bijbehorende vastzittende energie helemaal gezien/gehoord/gevoeld mag worden.
Hoe jij het zegt, creëer je in mijn ogen ‘verborgen dualiteit’.
Ik ben het met je eens dat de identiteit van de mens dit tegenwoordige en aanwezige Zijn IS.
En ook dat je vanuit deze bewustzijnstoestand je emoties en gedachten voorbij ziet gaan, opmerkt. Ze raken niet in jouw essentie.
Dat is inderdaad vanuit je Zijns-essentie.
Als dat het enige is wat je doet (dat kan een keus zijn en dat is prima), kan je ego-stuk niet transformeren.
Dan lijk je in eenheid, maar besta je dus uit een gedeelte Zijns-essentie en een onderdrukt ego.
En dat geeft dualiteit.
Waar het ego dol op is en jou dus laat geloven dat het zo goed is 🙂
Het is voor een heleboel mensen heel moeilijk om alle delen van dit ego onder ogen te zien.
De ‘buitenste’ lagen lukt nog wel, maar de overtuigingen, beweringen, emoties en energieën enz. die daar onder liggen, geven vaak een minder mooi beeld van ons zelf of van de wereld.
Dus willen de meeste mensen dat liever niet zien, of er alleen van en afstandje naar kijken.
En dat mag.
Alleen om ze op te lossen of te transformeren zal je ze moeten doorleven.
Ze dienen allemaal opgeruimd te worden, wil het ego kunnen integreren in je Zijns-essentie.
Die integratie, dat geeft eenheid.
Hartgroet, Nimue
@nimue, “Ze dienen allemaal opgeruimd te worden, wil het ego kunnen integreren in je Zijns-essentie.”
Zo is het maar net.
De ego-energie zal vanzelf oplossen/verdwijnen bij voldoende bewustheid/doorleefdheid.
Maar ja, vertel dat het ego maar eens, die staat liever naar zijn/haar eigen creaties te kijken en goed te praten dan te onderzoeken/inzicht te krijgen hoe en waarom emoties en gedachtes ontstaan.
Al is het lastig hoor om vanuit het ego, ego te doorzien en vooral als die fase van ‘ik kijk naar de emoties/gedachten’ is.
Zo spring ik op tafel en schreeuw de boel bij elkaar als ik al aan muizen denk.
Dat gebeurd gewoon in het NU en mijn essentie spring gewoon mee, van ons mag dat er gewoon Zijn, wij onderdrukken niets en de gedachte dat er 1 enkele link zou bestaan tussen muizen, schreeuwen en op tafel springen die drijven als wolken langs het blauwe Zijn voorbij.
Aart,
Mee eens.
Er hoeft in mijn ogen dan ook niets getransformeerd te worden. Dit betekent dat je de ene vorm wijzigt in een ander, terwijl het doel toch het (beeldloze!!) Zijn is.
Wat mij betreft werkt transcenderen beter.
Je overstijgt de vorm (probleem, stukje ego) door te Zijn en weg is ego.
Nimue,
Ja zeker, en het wordt ook gezien. Namelijk door het bewustzijn dat je zelf bent. (Ik schrijf ook: tegenwoordig Zijn merkt ze op).
Je ben die waarnemer of getuige en in principe is dit voldoende.
Vergelijking: Ik kijk uit mijn raam (bewustzijn) en zie fietsers (gedachten, emoties) voorbij komen. Of ze nu op een witte of zwarte fiets rijden, van links of van rechts komen, maakt niets uit. Ik heb geen last van ze. Ze mogen er dus allemaal zijn.
En wat er mag zijn hoeft ook niet opgelost dan wel getransformeerd te worden in iets anders.
M.a.w.: ik doe niets met die fietsers. Ik denk niet over ze na, ik blijf niet in ze hangen, ik hoef ze niet op te lossen, ik hoef ze niet te transformeren in scootmobielen, en met onderdrukt ego hebben die fietsers al helemaal niks te maken.
Kortom, je merkt alles op in een komen en gaan maar datgene wat je in Essentie bent (waarnemer) staat er naast, kijkt er slechts naar, wordt er niet door geraakt.
Alleen een ik (ego) kan gekwetst worden. Maar jij bent die waarnemer en Zijns-beleving en geen ego. Dus speelt probleem ego helemaal niet.
Aan de ene kant zeg je dat ego opgelost of getransformeerd moet worden. Maar waarin dan? In een andere vorm?
Aan de andere kant wil je ego integreren in je zijns-essentie?
Maar Nimue, je zegt er nog iets bij. Namelijk als energie blijft hangen en vastzitten en er geen waarnemer is die het ziet. Tja, dan zul je dat los moeten laten en daar zijn allerlei methodes voor.
Groet van Lia
@Lia, leg mij alsjeblieft uit hoe die emoties/gedachten kunnen ontstaan als er het besef is ‘het Nu zelf te Zijn’.
Aart,
Volgens mij is het niet een kwestie van dat emoties/gedachten ergens ontstaan. Ze zijn gewoon overal in de atmosfeer aanwezig als trillingen. Tegenwoordig Zijn (= synoniem aan helderheid van geest) dat je zelf bent merkt die vibraties op. Hetzij als een rechtstreeks weten, hetzij als een voelbare afdruk op jouw energetisch systeem.
Het idee van ontstaan treedt op als een bepaalde vibratie je blikveld binnenkomt, maar buiten jouw blikveld bestond die vibratie ook al.
Tenminste zo ervaar ik het.
Dag Lia
@Lia, wat ben ik blij met je uitleg.
Ik loop namelijk al 2 maanden met een bh rond (neen niet in mijn achterzak).
Ik en mijn omgeving begonnen zich al af te vragen of ik mij niet eens moest afvragen waar die behoefte vandaan kwam om een bh te dragen.
Maar ik begrijp nu dat er 2 miljard vrouwen ieder ochtend bezig zijn een bh aan te trekken en daar gedachtes als; oh welke bh zal ik aantrekken, oh die moet ik niet vergeten, etc, etc hebben.
Die gedachten zijn overal in de atmosfeer als trillingen aanwezig en ik pik die zonder enige reden op en trek daarom een bh aan.
Allemaal heel logisch.
Nou is gelijk ook verklaard waarom ik al 4 jaar enkel bananen eet.
Wat is het leven en het bewustzijnsproces toch simpel.
Dat een mens er nog mee bezig is, is een raadsel op zich.
Zal ook wel in de atmosfeer hangen.
Ja maar mijn man is gisteren door een bus overreden en hij was nog niet klaar met het plafond schilderen, het plafond ziet er niet uit, wat nu.
Geen paniek, allemaal atmosferische trillingen, adem in en adem uit.
Inderdaad, adem in en adem uit, ja maar mijn plafond.
Adem in en adem uit en kijk naar je plafond.
Mijn tweelingziel, ik krijg last van mijn nek.
Kijk naar de last van je nek en adem in en adem uit, het zijn allemaal maar trillingen in de atmosfeer.
Kijk eens of je een andere trilling kunt oppakken.
Neen, niet die trilling, niet schoppen, ik zeg niet schoppen.
Wat is het leven toch heerlijk simpel en wat een kunst om het moeilijk te maken, als moeilijk te ervaren.
<a href="#comment-68189" rel="nofollow">@nimue</a>,
Hallo Nimue
"Soms kan het handig zijn als je weet waardoor er een bepaalde emotie in je zit (bijvoorbeeld uit je jeugd) omdat dat inzicht kan geven.
En het fijn kan zijn te begrijpen waarom er en bepaalde emotie in je zit."
Het is mijn ervaring met het werk wat ik doe dat als een oude energie niet verdwijnt deze gezien gevoeld en gehoord wil worden. Het is dan vaak een deel van je dat nooit gehoord of gezien is en dat eerst ook niet wilde uit angst. Door er juist aandacht aan te schenken wordt het alsnog gehoord, gezien en begrepen. Daarvoor is nodig dat er met liefde en begrip ruimte gegeven wordt aan dat wat zich wil laten zien.Dat vraagt van degene die luistert,met name jijzelf of iemand anders een oordeelloze aandacht waarin alles, maar dan ook alles wordt
aanvaard wordt
Dan kan het oplossen(is verlost) omdat het terugbracht wordt naar
de oorsprong en natuurlijke staat van zijn en zul je er ook geen last meer van hebben. Meer is niet nodig.
warme groet van marietje
Ik heb ervaren dat het in veel gevallen noodzakelijk was om in te zien wat de oorzaak was. Dat ik inzicht diende te krijgen in het betreffende mechanisme op dat moment (bv welk patroon, welke ontkenning, …). En waarom het er was en hoe dat bijdroeg in mijn ontwikkeling, in het kader van je levensles en plan.
Soms kon/’mocht’ ik het gewoon nog niet loslaten/transformeren/zuiveren omdat ik er nog onvoldoende bewust van de kern was, wat betekent dat bepaalde geraaktheden of emoties gewoon terug blijven komen. En het meeste daarvan was geeneens dit leven gecreeerd.
Wat mij betreft is dit nou net de hele essentie van mijn bewustzijnsontwikkeling 🙂 Om stap voor stap bewust te worden hoe en wat je jezelf in de weg hebt gelegd teneinde je groei te realiseren, datgene wat je als ‘lichtwezen’ voor ogen had, zodat uiteindelijk geen enkele oorzaak meer kan bestaan om jou uit balans te brengen of te triggeren, en leven vanuit liefde en vertrouwen.
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, je wil groeien om uiteindelijk nooit meer uit balans te geraken en zo je levensplan te kunnen verwezenlijken?
Naar mijn mening:
– Je bent oké zoals je bent.
– Het is oké om soms eens uit balans te zijn. We hoeven geen onverstoorbare boeddha’s te zijn.
– “you don’t always need a plan. Sometimes you just need to breathe, trust, let go and see what happens (mandy hale)”
@stien,
Het niet meer uit balans geraken is een gevolg van mijn transformatieproces, het gevolg van een diepe heling die ik naar mezelf ben aangegaan. Ik heb alles gecreeerd en alles ‘meegekregen’ om dat ten uitvoer te brengen, het is daarom onderdeel van mijn levensplan. Door dit te zeggen wil ik niet zeggen dat het niet oké is voor mij of anderen om uit de balans te zijn, integendeel.
Wat betreft dat je oké bent zoals je bent, en elke andere beschouwing die je jezelf kunt aanmeten die je wilt. Wat mij betreft is iedereen ook oké zoals die is, maar denken en voelen mensen dat ook daadwerkelijk naar zichzelf? Daar zit nou net ieder’s heling in. En daar heeft iedereen een keuze voor zichzelf in te maken, alleen hoop ik dat mensen eerlijk naar zichzelf kunnen en durven zijn. Als je zoiets zegt maar totaal niet zo voelt of gelooft, dan denk ik dat je jezelf niet helpt.
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, voel en geloof je dat dan niet? Dat je oké bent zoals je bent?
@Stien,
Vanwaar deze vraag?
@Robert, ? gewoon een spontane vraag die opkwam bij het lezen van wat hierboven allemaal staat.
Laat ik het zo zeggen : ik ben een heel eind op weg…
Lisa,
Laten we maar even op Aart wachten.
🙂
Ha Robert,
Bij mij is dit ontstaan door het meer en meer ervaren van stilte, leegte, rust. Dan komen geluiden en beelden veel intenser op je af. Dus eigenlijk als tegenhanger. 🙂
Mooi!
🙂
Mooi artikel!
Toch ben ik altijd benieuwd, of mensen elkaar altijd spiegelen als je je aan iemand bijv irriteert..zoals iemand die bijv anti sociaal is of emotieloos..spiegelt diegene dan ook jouzelf??
Liefs
@lisa, enkel als het anti sociaal zijn of emotieloos zijn je stoort of triggert
@mieke,
Bedankt voor je reactie!
Maar soms triggert iets of iemand je waarvan je toch niet het gevoel hebt dat je diezelfde eigenschap ook bezit..klopt dat?
@lisa, toch meestel iets dat we in ons zelf nog niet kennen of aanvaarden denk ik, is bij mij ook nog beetje zoektocht anderen kunnen hier beter op antwoorden die er beter inzicht in hebben 🙂
@lisa, even een voorbeeldje; een vriendin is opgegroeid in een gezin waarvan de moeder manipulatief gedrag had.
Zelf heeft zij dat gedrag niet of neigt er wel eens toe maar dat voelt voor mij dan niet als iets van haar maar als ‘overgenomen iets’.
Zij kan nog wel fel reageren als iemand haar probeert te manipuleren, zij lijkt daar wel extra gevoelig voor te zijn. Logisch.
Ze wordt dus getriggerd m.a.w. er zit nog oude energie van toen (moeder die manipuleert) in haar die in het huidige moment door een gelijke situatie van toen, aangeraakt wordt en gevoeld wordt en als onprettig wordt ervaren.
Wat haar leerproces is, is dat ze die oude energie van toen er kan laten zijn, die energie zit er nog omdat zij die toen niet uiten kon/durfde en steeds meer doorkrijgt dat die oude energie/dat vervelende gevoel niets met de situatie van nu heeft van doen maar enkel voorkomt door de meegemaakte situatie uit het verleden.
Heel letterlijk kan zij nu als volwassene tegen iemand zeggen die haar manipuleert; ach, hou daar eens mee op joh, ik ben daar niet gevoelig voor en heb je door.
M.a.w. dat kan gewoon met een glimlach en zonder spanning.
MAAR omdat er nog oude energie van het kind zit, wat nog lading heeft omdat het toen niet geuit kon worden, is dat een ander verhaal.
@Aart,
Wat een mooie reactie, vind ik.
Volgens mij kun je het nog verder doorvoeren en je afvragen of de energie van moeder die manipuleert, wel een originele energie van moeder is. Waarschijnlijk is zij als jong meisje ook gaan reageren op haar omgeving enz..
Alle blokkades, neigingen, triggers, meningen, gevoelens, overtuigingen e.d. zijn ‘aangeleerd’. Vaak als logische reactie.
Heel je zelfbeeld is erop gebaseerd.
@nimue,
Als je dat zo zegt, komt het volgende in mij op 🙂
Wat betreft ‘originele energie’. Iedereen komt hier op aarde om wat uit te werken, en we kiezen daar onze omstandigheden voor uit, zo ook de keuze voor de ouders.
In dat opzicht zijn je ouders niet de oorzaak (of ‘schuld’) van jouw belemmeringen, ze hebben daar wel een bijdragen aan gegeven, echter die is onstaan uit jouw eigen vrije keuze om over een bepaald thema wat te gaan leren.
Aangaande dit leven is veel van wat je uit je verleden meedraagt ontstaan als een beperkend besluit over jezelf (bv een ontkenning), volledig in lijn met je levensplan. Je hebt het helemaal zelf gedaan.
Je levensplan en je eigen keuzes zijn de rode draad, niet je ouders. Het kan zinvol zijn om te kijken naar (de overeenkomsten) met je ouders, maar het is nog zinvoller om te kijken naar jouw levensplan, jouw levenslessen.
Hartelijke groet,
Robert
@nimue, praat me niet over familiekarma, mijn hemel wat een ellende, zit ik in mijn zondagse pak nog dingen uit te werken van dingen tussen mijn opa (die al overleden is) en vader.
Bedoel ik enkel mee; wonderlijk (is het niet maar ik was me er niet van bewust) hoe dingen werken.
Zo zie je maar weer dat alles 1 pot nat is (1 geheel) en je te dealen hebt met wat er op je bordje komt, waar het ook vandaan komt.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat Aart vindt van de uitleg van Robert.
Denk jij (Aart) ook dat iedereen zelf voor zijn levenslessen ‘kiest’.
En waarom denk jij dat Robert, ik heb dat zelf (nog) niet ervaren.
Hoe ik er (nu) tegen aankijk, kom je wel op aarde om dingen uit te werken (=levenslessen). Vanuit de energie die je bij je draagt, kom je op een plek (o.a. ouders) waar je dat uit kan werken.
Maar niet vanuit eigen keus maar vanuit ‘passende’ energie.
Vanuit de energie die je bij je draagt, kom je ook steeds in situaties die daarbij passen. Zodat je er, totdat je dat stuk gaat transformeren/zuiveren, steeds mee wordt geconfronteerd.
Ik denk dus niet dat er een ‘ik’ is die ‘daarboven’ zelf een weloverwogen keuze maakt.
Dus ik ben erg benieuwd hoe anderen daar over denken. En nog meer waarom iemand dat denkt of wat iemand heeft ervaren.
Hartgroet, Nimue
@nimue, ik zou kunnen schrijven dat jouw manier van er tegenaan kijken niet verschilt van die van Robert.
Maar mogelijk herken ik niet waar het je om gaat.
Het zou kunnen zijn dat ‘ik’ ‘daarboven’ een keuze maak om iets hier op aarde aan te gaan.
Dat zou voor ‘mezelf’ kunnen zijn maar ook voor ‘de ander’.
Dat voor ‘jezelf’ is ook t.b.v. ‘de ander/het geheel’.
Nimue, waar het mogelijk in basis om gaat is waarom het je bezig houdt, wat is er in je dagelijkse leven gaande waarom je wilt weten hoe het in elkaar steekt.
Het lijkt mij dat in eerste instantie je daarboven iets kiest anders kom/ben je hier niet.
Na dat kiezen ontstaat er een passen.
Maar hoe het ook zit mijn inziens gaat het enkel om hoe onze reactie op het leven is.
Dat is het gene waar we NU voor kunnen kiezen.
Een bij onze bewustzijnstrilling passende reactie.
Help, wat een woordenbrij en dat past in het geheel niet bij mij, waar heb ik toch weer voor gekozen en is die keuze van hier of daar boven, is het wel een keuze of heb ik met een passende energie te maken.
Begrijp je me, lieve (help wat was uw naam ook al weer) Nimue.
Of zit ik weer pure onzin voor mezelf uit te kramen, in dat geval, excuses voor mijn bestaan.
Ik red het niet zonder die tweelingziel, ik wil gespiegeld worden, ik wil aanvulling, al is het maar een prikkertje door deze augurk.
Dag Nimue,
Wilde geen heel proza schrijven, toch wat langer geworden, ahum 🙂
Ik heb ervaren dat de bron van je levenslessen ontstonden vóór dit leven op aarde, en dan heb ik het over je verblijf in de dimensies. Deze levenslessen zijn ontstaan uit vrije wil en keuze, gebaseerd op jouw levensplan, wat onderdeel vormt van het goddelijke plan.
Je plan aangaande dit leven omvat ook de keuze voor je ouders, die keuze is reeds gemaakt voordat je wordt geboren. Aangaande dit leven is allang een proces aan de gang hiervoor, en aangaande je hele bestaan als ‘lichtwezen’ is dat al veel langer gaande. Je bent al zo lang onderweg sinds je afsplitsing van jouw hoogste bron om te realiseren.
Op het moment waarop jij wordt geboren neem je in je energetische (bewustzijns) lichamen reeds die levenslessen mee. Die manifesteren zich nog niet direct, maar jouw hoofdthema is dan al bekend en zal vrij snel tot uitting komen. Je kunt dat ook herkennen bij anderen.
Mijn transformatieproces gaat over de bewustwording en transformatie van al die levenslessen in mijn energielichamen. Ik heb mijn energielichamen en fysieke lichaam gezuiverd van (bijna) alle oorzaken. Een reis door de dimensies heen, het verruimen van mijn liefde en vertrouwen, om me te herenigen met waar ik vandaan kwam.
Wat je zegt over het aantrekken van situaties die bij je passen. Ik denk ook dat dat komt vanuit de ‘energie’ die je bij je draagt, maar wat mij betreft ontstaat dit door je levenslessen in je energielichamen. Die zorgen voor de blokkade, voor de verkramping… en op mentaal nivo voor afwijzing en ontkenning, om maar wat eens te noemen.
Dus die “ik daarboven” heeft al een keuze gemaakt, en daar ben jij de manifestatie van in alle opzichten. Ik meen dat een deel van jou in de dimensies vertoeft (je hogere zelf) en dat het andere deel geïncarneerd is.
Hartelijke groet,
Robert
@mieke,
Volgens mij mag je het meer zien als dat er ‘iets’ in je geraakt wordt.
Dat kan dan inderdaad zijn dat iemand je iets laat zien wat op die manier ook in jou zit (wat je bijvoorbeeld liever niet wil zien 🙂 ), eenzelfde eigenschap.
Maar ook dat iemand door zijn/haar gedrag iets bij jou raakt, waarbij juist het tegenovergestelde in jou zit. Bijvoorbeeld met iemand die emotieloos reageert, dat jij daardoor getriggerd wordt op jouw angstgevoel (ik noem maar wat).
En alles wat daar tussen zit.
Alles wat jou raakt zegt iets over een eigenschap, een gevoel, een mening, een overtuiging enz. die in jou zit.
Als je open en eerlijk daarnaar durft te kijken, ontdek je steeds meer verborgen delen van jezelf.
Die je dan, als je dat wilt, kunt transformeren.
hartgroet, Nimue
Lisa,
Volgens mij is er altijd wel die reflectie met andere mensen.
Bij elk contact kan er van alles bij je omhoog komen en dat hoeft lang niet altijd negatief te zijn.
Iets kan met veel lading gepaard gaan, met heftige emotie (bijv. veel irritatie). Dan zegt het eerder iets over de persoon zelf.
Ik maak verschil tussen triggeren en raken. Triggeren zie ik als een soort bemoeizucht. Het is bewust iemand willen ergeren. Raken ervaar ik als veel natuurlijker. Je kunt door een opmerking van iemand in je hart geraakt worden.
Voor mij is van belang in welk chakra er aanraking is, en om datgene wat er bij je boven komt zo neutraal mogelijk te observeren.
Dag Lia
Ik wil er nog aan toevoegen dat het Zijn Zélf niet geraakt/getriggerd kan worden.
Denk het ook 😉 Wil wat mij betreft overigens niet zeggen dat je gevoelloos bent, alsof je nergens meer om geeft. Alsof je dan geen verdriet meer kunt hebben om het verlies van een naaste of geen ontroering in je hart.
Hartelijke groet,
Robert
Hi Robert,
Nee, je wordt juist gevoeliger (=sensitiever). Dat is tenminste mijn ervaring. Verdriet en andere emoties krijgen voor mij wel een andere waarde, omdat de ik-beleving wegvalt. Er is geen ik meer die verdrietig is. Wat er wel blijft is een beleven of gevoelen van de vibratie die ergens in je energiesysteem werkt of binnenkomt. Die vibratie wordt dan herkend als “verdriet” , of je plakt er met je denken het etiket verdriet op. Maar nogmaals ik schrijf het op zoals ik het beleef.
Ik vind je reactie trouwens best speciaal.
Ik heb net een begrafenis achter de rug.
🙂
Dag Lia
Ha Lia,
Dat is mijn ervaring ook, dat je gevoeligheid toeneemt, in de zin van ‘waarnemen’.
Ik blijf dat toch wel ergens apart vinden, dat van het wegvallen van je ik-beleving. Ik herken dat zo niet bij mezelf, of ja, ik sta niet echt stil bij een ik-beleving 🙂
Ik ervaar het zelf als dat er steeds minder in mij zit wat geraakt of getriggerd kan worden (= uit balans geraken), waardoor die emotie niet optreedt.
Mijn vertrouwen is dusdanig toegenomen zodat ik een dergelijk verlies waarschijnlijk anders zal beschouwen dan voorheen, heb dat nog niet aan den lijve ondervonden. Een soort van dieper besef wat leven en dood betekent, en de oneindigheid van het bestaan.
Ik heb het idee dat ik wel emoties zal ervaren bij het verlies van een naaste, wat okay voor me is, alleen zal ik er niet zo snel meer door uit balans geraken.
Sterkte met je verlies!
Warme groet Robert 🙂
@Robert,
Ha Robert, wat jij hier beschrijft is voor mij heel herkenbaar.
Er zit steeds minder wat geraakt of getriggerd kan worden.
Waardoor ik minder snel of minder diep geraakt wordt.
Aan de andere kant ervaar ik dat de dingen die er nog wel ‘zitten’, door het transformeren van andere stukken, steeds minder bedekt komen te liggen.
Zodat als die dingen geraakt worden het juist harder binnenkomt dan voorheen.
Wat op zich niet erg is want dan ga ik daar weer mee aan de slag. Maar soms wel pittig.
Daarnaast ken ik de momenten van helemaal vol liefde zijn (hoewel liefde ook weer een etiket is, dus los van het etiket, het is om het uit te leggen).
Dan zijn er geen emoties, alleen maar intense liefde (soort van verliefdheid).
Ik zou bijna zeggen alles wat daaronder zit aan emoties gaat op in het licht van die liefde.
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Ik heb het ook als zeer pittig ervaren. En wat je zegt dat het harder kan binnenkomen, dat herken ik ook. De oorzaak lag wat mij betreft in je toename van energie, agv m’n transformatieproces. Elke transformatie doet je energienivo en trilling (liefde, bewustzijn) stijgen. De hoger je energie, de meer kracht je dus ook door je “onzuivere stukken” heen kunt gooien. En helemaal vervelend als je ook nog eens een handje hebt om negatief te liggen wezen en dingen op te stapelen… zoals ik 😉
Liefde is voor mij geen etiket. Liefde voel en ervaar je.
Mooi zoals je dat ervaart… en helemaal eens met je laatste zin (!) 🙂
Hartelijke groet,
Robert
<a href="#comment-60502" rel="nofollow">@lisa</a>,
Hoy Lisa,
Volgens mij is het boek van Ingeborg Bosch iets
voor jou. Het heet "Illussies". Een fantastisch zelfhulpboek. Het laat precies zien welke onderdrukte gevoelens bij ons naar boven worden gehaald en vanuit welke leeftijd. Het is eigenlijk een must voor iedereen die emotioneel uit balans is.
Wanneer je merkt dat je in een situatie een reactie vertoont die niet in verhouding staat met wat er geebeurde
komt dat vaak door vroegere ervaring als kind. Dit innerlijke kind reageert dan vanuit die ervaring.
Het gaat in het boek over het integreren van dit kindbewustzijn in het nu. Het is niet zo zeer een therapie als het aanleren van een nieuwe levensstijl.
In mijn werk met mensen gebruik ik dit ook regelmatig.
Zelf heb ik heel veel inzicht gekregen in mijzelf en mijn emotionele leven.
lieve groet van marietje
@marietjes,
Wat leuk zoveel reacties!! Hier kan ik wat mee! Dank jullie wel..
Ik ga het boek halen..vind het namelijk gewoon een heel interesant onderwerp!
Ik ben zelf een “kristalkind” en kan bijv moeilijk tegen autoritair gedrag of tegen onrechtvaardigheid, liegen..noem maar op;) zodra dit voorkomt,en dit triggert/raakt mij is dat toch geen spiegelen? Of zit ik er naast?
Ben benieuwd!!
Groetjes!
@lisa, ik spreek alleen even hoe ik het leven ervaar. Als er bij mij een negatief (met lading/emotie) gevoel over iets opkomt dan voelt/herken ik dat altijd als dat het leven mij iets spiegelt wat nog niet geheeld is in mijzelf.
Zo kon ik letterlijk ook niet tegen autoritair gedrag, onrechtvaardigheid, liegen etc maar voordat het in mijzelf ‘geheeld was’ was er een vervelend gevoel, lading in mijzelf als ik dat gedrag (autoritair, etc) nu is er enkel simpelweg het herkennen van dat gedrag in die buitenwereld en mits nodig een reactie met een glimlach ipv met die lading van vroeger.
Mijn moeder was vroeger autoritair en had onrechtvaardig gedrag en kon liegen of het gedrukt stond.
Mijn inziens draait het leven om bewustwording van dingen.
Zoals in dit voorbeeld; autoritair gedrag, onrechtvaardigheid, liegen.
Je bent je er dus van bewust dat die dingen bestaan.
Die dingen ervaar je, herken je, ruik je al op een afstand.
Uiteindelijk worden die dingen je kracht, de kracht van herkenning, de kracht om ze in de buitenwereld te transformeren (je kunt bv iemand bewust maken van zijn/haar gedrag m.b.t. liegen/onrechtvaardigheid/overheersen).
Het is pas echt je kracht als jezelf niet meer beinvloed wordt door dat gedrag van ‘liegen/onrechtvaardigheid/overheersen’ in die buitenwereld.
M.a.w. zolang er lading bij jezelf zit m.b.t. dat gedrag dan heeft dat met iets in jezelf te maken.
Je draagt mogelijk oude energie met wat je als kind hebt meegemaakt met je mee (je opvoeders hadden bv dat gedrag) of je hanteert mogelijk dat gedrag in bepaalde mate naar jezelf toe.
Ik zeg dus niet dat het waar is wat ik zeg en wil je niets aanpraten maar bovenstaande is hoe ik het in het leven ervaren heb, het zegt dus hooguit iets over mij.
Het zou zo kunnen zijn dat je niet tegen autoritair gedrag, onrechtvaardigheid, liegen en noem maar op kunt om de buitenwereld zich er van bewust te laten zijn/worden dat ze dat gedrag vertonen, door op dat gedrag met een glimlach te reageren.
http://www.pastrealityintegration.com/
Ach moet kunnen toch, we zijn tenslotte allemaal ‘licht’, ‘soulmates’ en ‘tweelingzielen’.
<a href="#comment-62913" rel="nofollow">@Aart</a>,
hoy Aart,
Je draagt mogelijk oude energie met wat je als kind hebt meegemaakt met je mee (je opvoeders hadden bv dat gedrag) of je hanteert mogelijk dat gedrag in bepaalde mate naar jezelf toe.
Ik ben het volkomen eens met jouw relaas en wat mij betreft vind ik dat wanneer dit niet herkent wordt, volwassen worden een onmogelijke klus wordt.
De mechanismen die het kind hebben beschermd zullen zich telkens weer laten zien in gelijksoortige situaties. Wanneer je dit mechanisme niet herkent blijf je in oorlog met je omgeving. Zul je steeds dezelfde reactie vertonen
en dezelfde reacties terug krijgen.
Ik zie dan ook bitter weinig volwassen mensen en dat wordt toch duidelijk bevestigd door de oorlogen die hier op aarde nog steeds gevoerd worden en de weinigen die echte visie hebben.
Je kunt alleen zelf kiezen om uit die oorlog te stappen. Zolang de oorlog nog in de mens zit zal deze weerspiegelt worden in de buitenwereld.
Zo eenvoudig is het. Maar ja, het moet ingewikkeld zijn zodat onze ratio bezig blijft met dingen die er niet toe doen en het werkelijke leven verborgen blijft.
Ik vind het trouwens interessant dat hier veel gesproken wordt over boven, dat impliceert een beneden. Voor mij is er meer een innerlijke wereld en een uiterlijke. Zo zie je maar weer.
lieve groet marietje
Dag Marietje,
Voor mij is de weg naar binnen (innerlijk) hetzelfde als de weg naar ‘boven’. Ach, het is maar net hoe je het bekijkt 🙂
Hartelijke groet,
Robert
Ha Marietje,
4 mei.
Dan worden we er weer eens aan herinnerd dat vrede niet vanzelfsprekend is.
🙂
@lisa, http://www.pastrealityintegration.com/
@Aart,Ingeborg Bosch haalde o.a. de mosterd bij Alice Miller. Die laatste distantieerde zich van Bosch.
Ik geloof dat voor beide madammen geldt dat ze soms wat overdrijven in het sadistisch voorstellen van ouders en maatschappij, wat nogal eens leidde tot valse veronderstellingen van misbruik bv.
Ingeborg Bosch stelt zich op als een absolute autoriteit in de PRI en geeft (of gaf) in Frankrijk opleiding tegen hallucinante prijzen, waarbij ik me vragen stel.
Als het op geweten/innerlijk weten aankomt volg ik maar één autoriteit: de mijne.
Neemt niet weg dat er tot op bepaalde hoogte interessante dingen staan in de boeken van Bosch en Miller.
@stien, dat kan toch echt geen toeval meer zijn, ik volg precies dezelfde; de jouwe.
Als we hier niet kunnen spreken over tweelingzielen dan gaat bij mij het licht uit.
Ik heb een tijd gehad dat het geweten/innerlijk weten bij mij gebaseerd was op mijn comfortzone/ego/kindenergie maar gelukkig is dat voorbij.
Ja hoe ik dat weet, weet ik eigenlijk niet maar dat zegt het geweten/innerlijk weten.
Tweelingziel van me, heb je het eerste filmpje m.b.t. PRI gezien en beluisterd, gewoon enkel de werkzaamheden uitgelegd gezien.
Of ze nu haar haar verft, een slecht mens is, een kunstklapper heeft of alles gejat heeft, ik herken enkel de werkzaamheden waar ze over praat.
Ik zie enkel de bron waar alles uit komt.
Dat is trouwens niet waar wat ik zeg want voordat ze 1 woord gesproken had zag ik dat de muur slecht gevoegd was en dat de bloemen water behoefden.
Help, zegt het innerlijk weten dat dat niet correct is, mijn hemel, ik word Aart.
@aart, tsjah, Mussolini zal ook wel eens cake gebracht hebben naar z’n zieke omoe…
Je weet hoe snel er gedweept wordt met mensen. Met jou bv 🙂
Interessanter vind ik de kwestie:
Hoe weet je of je geweten zuiver is?
Want mussolini verkondigde misschien ook dat hij vanuit zijn geweten handelde.
Ik vrees dat je het nooit zeker weet.
Je kan alleen maar naar best menselijk vermogen handelen en je hart, buik en hoofd daarvoor inzetten.
Toch vind ik het een belangrijke sleutel, dat geweten.
Wat is het alternatief?
Mekaars ogen uitkrabben?
Met z’n allen in een zijns-toestand gaan zitten en het leven zien passeren? Kan je evengoed zelfmoord plegen. Dan is het probleem meteen opgelost: bye bye ego en hallo eeuwige zijns-staat!
Ha Lisa,
Alles is energie, dus ook de gedachte/beleving dat iets rechtvaardig/onrechtvaardig is.
Volgens mij gaat het er om of en in hoeverre je “je iets aantrekt”. D.w.z. in hoeverre je die vibratie letterlijk aantrekt, zodat ze jouw energiesysteem binnen komt. Dan ben je ermee verweven, en ontstaat er identificatie.
Het aantrekken ontstaat altijd doordat er iets aan energie in jezelf zit wat de aantrekkingskracht mogelijk maakt. Dat kan een bepaalde gevoeligheid zijn.
Zodra je afstand weet te bewaren, merk je onrechtvaardigheid wel op, kun je het neutraal beoordelen en heb je er geen persoonlijk last van.
Je bent in staat die afstand te bewaren omdat je de gevoeligheid die er ooit zat inmiddels hebt verwerkt. Dan blijft er enkel het herkennen van onrechtvaardigheid over.
Groet van Lia
@Lia,
Bedankt aad en lia,voor de uitgebreide uitleg!
De laatste jaren kan ik er al veel beter van een afstand naar kijken. Alhoewel ik dat toch nog wel eens “lastig” vind als ik terug denk aan vroeger. In het gezin. Zit idd misschien nog oude energie, aad.
Hoe los je dat op?
Groetjes
Ha Lisa,
Het mannetje heet Aart, hoor!
Ik waarschuw maar even, want straks snapt-ie niet dat het om hem gaat en krijg je geen antwoord. 😆
Dag Lia
@lisa,
Hahahah oh ik bedoel aart!
Maar misschien weet jij er ook een antwoord op, lia!
@lisa,
Ha Lisa,
alles wat jou triggert of raakt zegt iets over jou. Wat er ‘in’ jou zit of welke energie jij bij je draagt.
Het kan zijn dat iets je raakt omdat jij nog een bepaalde vastzittende emotie in je hebt die hierdoor (liegen, onrechtvaardigheid enz.) aangeraakt wordt.
Zoals boosheid, angst, irritatie, frustratie enz..
Het zou ook kunnen dat jij zelf wil bepalen en de controle wil houden.
In plaats van jezelf over te geven aan en te vertrouwen op je ‘hogere zelf’, je innerlijke leiding.
Dan kunnen er dingen op je pad komen die jou, als je het gaat onderzoeken, daarvan bewust maken.
Verder kan het zijn dat je jezelf verzet tegen het leven zoals het is.
Dat je bijvoorbeeld vindt dat mensen niet zouden mogen liegen (dat is een mentale overtuiging).
In plaats van te aanvaarden dat het leven, inclusief het gedrag van anderen, is zoals het is.
Tenslotte kan het zijn dat je anderen mag leren vergeven.
Hartgroet, Nimue
@nimue,
Bedankt! Weer een duidelijk antwoord!
Ik denk dat er idd een emotie vastzit..bij mij is het dat ik dan snel een irritatie voel..
Het lijkt me toch wel lekker om dat los te gaan laten..klopt wat je zegt…ik mag bepaalde mensen leren vergeven..goh!je raakt wel de juiste snaren!
Het Zijn allemaal processen..wat losgelaten mag worden..ook dat is een proces..but hey, thats life!
Thanks again!
@lisa, Hey Lisa,
Naar mijn mening:
er is niets mis met irritaties voelen. Je hebt misschien alle reden om dat te voelen? Je hoeft die irritatie van jou niet als iets fout te zien of af te wijzen.
Idem met vergeving. Je hoeft bepaalde mensen niet te vergeven. Hebben ze je überhaupt om je vergeving gevraagd? Je bent geen beter of slechter mens als je wel of niet kan vergeven.
Laat je niet aanpraten dat je iets verkeerd doet als je je eigen geweten volgt. Durf op te komen voor jezelf. Dan lukt loslaten ineens ook veel makkelijker… omdat je beseft: ‘hé, ik volg mijn geweten. Ik ben enkel verantwoordelijk voor m’n eigen gedrag.’ Je kan het gedrag van een ander dan makkelijker loslaten en bij die persoon laten.
@lisa,
precies, er is niets mis met irritaties voelen. Integendeel.
En je bent inderdaad enkel verantwoordelijk voor je eigen gedrag.
Je vraagt in een reactie ergens hiervoor hoe je dat doet, die oude energieën oplossen.
Dat is dus door ze te voelen. Door bijvoorbeeld de irritaties er volledig te laten zijn.
Je kan leren van een afstandje naar deze gevoelens te kijken.
En naar de gedachtes die je daarbij hebt. En naar het eventuele gedrag wat het bij je uitlokt.
Dat is mooi.
Maar transformeren of oplossen doe je door het er helemaal te laten zijn.
Hoe vaker je dit doet, hoe beter je leert van een ‘afstandje’ naar je zelf, je ego, je onopgeloste emoties, je gedachtes enz. te kijken.
Als je dat lukt, hoef je niet meer (vaak gebeurt dat dan ook steeds minder) door de bijbehorende emotie of gedachte te laten leiden (je neemt het dan alleen waar).
Maar om het ‘op te lossen’ is waarnemen of afstand bewaren niet genoeg. Dan zal je er ‘doorheen’ moeten 🙂
En of je dat doet of wilt (kijken, onderzoeken en/of doorleven) is helemaal aan jou.
En aan een ieder die wel of niet kiest om met dit proces bezig te gaan en te blijven. Je mag leren, je moet niet.
En in jouw eigen tempo, niet die van een ander.
Ik zou zeggen, volg daarin je innerlijke autoriteit.
hartgroet, Nimue
@nimue, mooie reactie die van net 🙂
@Robert,
Super al die reacties! Leuk om hier te zien hoe mensen meedenken/voelen om antwoorden te geven..uit iedere reactie kan je weer wat halen! Soms zijn ze wat in tegenstelling met elkaar..het is dus zeker goed om dicht bij jezelf te blijven en te voelen wat voor jou zelf goed voelt..
Fijne dag allemaal!
@lisa, http://www.youtube.com/watch?v=ytXSAb0Gdgo
Dit is exact wat bij mij gebeurd is het afgelopen jaar. Ik heb mijn tweelingziel ontmoet en we hebben van alles bij elkaar losgetrild. Hij is daar echter zo van geschrokken dat hij alles is gaan ontkennen en weggestopt heeft. Hij is snel teruggevlucht naar de relatie met zijn vrouw, blijft voor de goede lieve vrede èn vanuit een schuldgevoel naar haar bij haar. Maar wat in het artikel wordt beschreven voel ik wel precies zo en ik ben ook heel blij en dankbaar dat ik hem heb mogen ontmoeten om in mezelf dingen op hun plaats te kunnen brengen…..
Die bovenste foto: zijn de plasma kleuren van de Al-Hum_Brha Myotic plasma fields. De Bron. In de Keylontic science door Sahyana Dean, wordt dit allemaal uitgelegd. D.m.v. de kernmeditatie’s worden de poorten geopend in je energetisch systeem en kan je er vrij makkelijk contact mee maken.
Het houd zoveel meer in, deze foto was direkt herkenbaar voor me. Mooi hoor. Deze energieën zijn nog subtieler dan geluid, zoals hier geschreven staat.
D.m.v. deze meditatie’s ruim je veel op in je energetisch systeem. heb je daar een ander mans spiegel niet voor nodig. Inzicht wordt veel groter in jezelf en de ander.
En ja, het komt zover dat wanneer je je compleet voet, dit soort relatie’s niet meer nodig hebt om te spiegelen, maar om een liefdesveld neer te leggen wat goed is voor de Aarde en voor de mens. Dienstbaarheid komt dan sterker naar voren.
Ook de 6e foto (hier vlak boven, de lila/blauwe foto) geeft de kleuren weer van de Cosmaya velden en de Ah-jah velden (resp. blauw en lila ). Wanneer je dat allemaal kunt integreren (leer je in de meditaite technieken van innertechnologie) in je energieveld is dat zo’n heerlijk gevoel en het geeft uiteraard energie.
Mooi artikel.
Geweldig artikel, een waarheid als een koe.
Ter aanvulling:
“Waar je struikelt…, daar ligt je schat begraven”.
Hartegroet, Elfje
“Het is zelfs zo, dat op het moment dat je geheeld bent en je volkomen compleet voelt in jouw eigen energie, het verlangen van de ander in je leven te willen hebben, verdwijnt. Het verlangen is er altijd geweest omdat je nog een deel van jezelf mistte. Als de Tweelingen uiteindelijk wel in een bepaalde relatievorm samen komen is dat niet omdat het moet, niet omdat het nodig is, maar zuiver omdat het de kers op de taart is. Niet meer omdat de ander het beste in je naar boven weet te halen, want dat kun je dan zelf, maar omdat de liefde tussen deze gelijke zielen een extra dimensie geeft aan al hun dienstbaarheid voor de samenleving.”
Daar kan ik me geheel niet in vinden.
Het is namelijk ‘de mandarijn op de taart’.
En zo is het.
@Aart,
Mijn twin is gemaakt van chocolade..
@Mlpp, toch niet die in de paarse verpakking.
Want dan hebben we dezelfde.
<a href="#comment-60206" rel="nofollow">@Aart</a>,
Ik vind het een interessante reactie. Maar zou jij me kunnen vertellen wat voor jou het verschil is tussen een mandarijn en een kers?
@marietje, ik ben eens bijna gestikt in de pit van een kers, vandaar.
<a href="#comment-60469" rel="nofollow">@Aart</a>,
beste Aart,
ik kan er geen chocola van maken,
zit waarschijnlijk op een ander niveau,
v.Gaal zou zeggen
ben jij nou zo dom of ben ik nou zo intelligent
't is maar vanaf welk punt je het bekijkt.
lekker vaag allemaal
ik hou in ieder geval wel van pittig
@marietje, ik kan er ook geen chocolade van maken maar kan het bij dat gegeven laten.
Ik ben in ieder geval dom.
Ik ben ook nog op zoek naar een tweelingziel.
Zo eentje die nog hart heeft voor het huishouden.
Hi Aart,
Ik zou toch eens bij de thuiszorg informeren voor huishoudelijke hulp.
Als je een scootmobiel voor de deur parkeert, met een rollator komt binnen wandelen, en een paar pakken Tena-lady aanschaft, is het volgens mij zó geregeld. 😆
hi ,
wat je schrijft En het is zelfs niet nodig dat Tweelingzielen daarvoor aards contact hebben. Wederom uit eigen ervaring heb ik gemerkt, dat wanneer de Tweelingen vanuit het hart met elkaar verbonden zijn, het al voldoende is. Ze zijn dan al bij elkaar. Fysiek contact is dan niet meer nodig.
ben ik het niet mee eens. Althans voor mij geldt dat niet zo.
Ik heb mijn twin ontmoet, zie hem nu al vier jaar niet. En is erg goed geweest, ben gegroeid. Maarrrr, ik wil een aards bestaan met mijn twin uiteindelijk Ik neem geen genoegen met een alleen Hemels bestaan. dat is voor mij iets negeren. Maar goed de definitie van een twin kan voor iedereen anders zijn. De mijne is hemel op aarde en dat betekent een aards bestaan met mijn hemelse twin.
Dan kan ik ook pas mijn missie op aarde vervullen, voelt als een grote taak, maar ik geloof in het “onmogelijke”.
Iedereen die een wens heeft, leef hem en leef er echt voor. Geloof nooit maar dan ook nooit in het onmogelijke, maar je moet wel echt willen. met je hele hart het willen. xxx
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡