Op 5 oktober roepen de vakbonden AOb, CNV Onderwijs, FNV, FvOv samen met PO-inactie hun leden op om te staken voor een eerlijk salaris en een lagere werkdruk.
Op de Dag van de Leraar, waarop wereldwijd aandacht wordt besteed aan de positie van de beroepsgroep, juist op die dag, vragen wij de politiek om een investering in het primair onderwijs. Hoognodig omdat een enorm tekort aan leraren dreigt. De Algemene Vereniging Schoolleiders steunt de actie en roept haar leden op de actie te steunen. www.pofront.nl
Staken in het onderwijs voor meer salaris en werkdrukvermindering. Slechts 1 dag protest ten opzichte van ál die uren werk, inzet en energieverlies door taken die geen behoeften vervullen van kinderen óf leerkrachten.
Hoe erkennen wij onze waarde?
Door grenzen te stellen?
Voel jij je serieus genomen?
Hoe breken onze onderwijsverzorgers door de muren van de macht? Waar blijft het besef dat er nu écht verandering nodig is en waarde toegekend mag gaan worden? Waarde-erkenning in de vorm van extra salaris, werkdrukvermindering, steun, vertrouwen en begrip.
Het kan enorm krachtig zijn om samen te verbinden en voor een gemeenschappelijk verlangen te staan. Om beweging te brengen in zo’n vaste denkstructuur die al generaties loopt, is nu vooral de energie van woede nodig die duidelijk en met volle kracht kan aangeven: NU IS HET GENOEG! Grens bereikt!
Bij het volgen van de berichten rond het staken in het onderwijs dacht ik echt: ‘Wat doen al die leerkrachten zichzelf te kort’.
Eerlijk gezegd is het thema ‘waarde toekennen’ en ‘mijzelf waardevol vinden’ ook mijn thema op dit moment. Welke gedachten en acties zijn van invloed op mijn gevoel? Wat heb ik nog nodig om mij waardevol te voelen zodat ik dat door kan geven aan mijn kinderen? Op het moment dat ik mij niet gehoord of gezien voel en de ander mijn stem negeert of over mijn grens van waardigheid gaat dan triggert dit mijn gebrek aan eigenwaarde. Grenzen kunnen aangeven door bijvoorbeeld mijn gevoel te uiten, ‘nee’ of ‘stop’ te zeggen is heel belangrijk om eigenwaarde te erkennen en weer door te geven.
Wat is er in het onderwijs nodig om STOP te zeggen? Zou het helpen als iedereen STOP zou zeggen? Is het de steun die ontbreekt? De overheid stapt niet zomaar uit de oude structuur. Die houden elkaar daar vast in de oude denkpatronen. Kijk eens naar de worstelingen om een verbindend kabinet te vormen. Ook zij zitten vast.
Ik denk dat veel leerkrachten voorbij gaan aan hun eigen waarde. Het lijkt een gecreëerde cultuur van ‘de ander en het werk voorop stellen’ ten koste van je eigen behoeften. De innerlijke weerstand lijkt zich steeds meer te uiten via fysieke of emotionele klachten als burn-outs.
Welk verlangen koester jij voor jezelf en alle kinderen in het onderwijs?
Wat houdt jou persoonlijk tegen om het anders te gaan doen? Welke angsten kom je tegen? Het zijn allemaal ware gevoelens die erkend willen worden. Ook spelen oude beperkende gedachten een rol, zoals: ‘wie ben ik om mijn verfrissende creatieve ideeën doorgevoerd te krijgen?’, ‘Dat gaat mij toch niet lukken’, ‘Zij luisteren toch niet naar mij’. Geven deze gedachten voeding aan gedachtes van MINDER waarde of van MEER waarde voor jezelf?
Welke waarde willen wij kinderen doorgeven? Hoe onderwijzen wij ‘je bent het waard’? Je eigen waarde erkennen en voelen vormt namelijk de basis voor je zelfvertrouwen. Ik kan je uit ervaring vertellen dat alle kennis die je opdoet, of wat je ook leert, totaal geen draagvlak krijgt zonder eigenwaarde en met een gebrek aan zelfvertrouwen. Dit thema kan dus nog meer waarde toevoegen dan je denkt.
Ik denk dat wij kinderen hun waarde kunnen onderwijzen door ons te verdiepen in ‘eigen waarde’ door te laten zien, horen én voelen wat eigen waarde voor jou betekent. Dat wat je waarde toekent, geef je door als spiegel voor de ander. Daar kan de ander zijn waarde weer aan herkennen.
Hoe kunnen we nu al beginnen met de aandacht op meer waarde toekennen aan dat wat we belangrijk vinden?
Hoe kunnen wij elkaar helpen, steunen en bewust maken van behoeften, kwaliteiten en persoonlijke waarde die iemand geeft? Welke behoeften en ideeën zijn er en wat blokkeert de energie zodat ze niet gehoord of uitgevoerd worden?
De kracht van de mensen in het onderwijsveld zelf is veel groter dan wij denken. Het zijn voornamelijk onze gedachten die beperken. Wat heb JIJ nodig om écht het verschil te gaan maken voor jou en alle kinderen waar je een voorbeeld voor mag zijn? Wat is er nodig om jouw eigen muren te doorbreken? Welke gedachten vormen de beperking van je eigen creatieve kracht en mogelijkheden? Welk stapje in een nieuwe richting kan nu al gemaakt worden? We zitten met z’n allen vast in de beperkende stroom van voornamelijk onze gedachten. Waar wachten we op? Wij luisteren veel te veel naar wat moet en hoort en dat heeft het onderwijs nog geen stap verder gebracht.
Ook jij kan dus nu al het verschil maken door de keuzes die je maakt. Door vooral waarde toe te kennen aan jouw gevoel, hart en innerlijke stem.
Geef het door.
