De laatste tijd kom ik het steeds weer tegen, zowel in mijn werk als spiritueel coach als bij vrienden en kennissen en ik ken het zelf ook maar al te goed. Ik heb het over teleurstelling.
Je hebt hard gewerkt aan jezelf, je hebt geleerd om je innerlijke leiding, de stem van je hart te volgen en doet nu langzamerhand steeds meer dat wat bij je past, het werk waarvoor je hier bent gekomen. Dat voelt heel goed en je twijfelt niet over de keuzes die je gedaan hebt. Maar….. je bent teleurgesteld over de respons die je krijgt. Je praktijk of activiteit die je aanbiedt loopt niet, er komen te weinig mensen. Als ze komen ben je in je element en voel je dat dit het is. Het gaat goed, mensen zijn enthousiast over wat je te bieden hebt en het is ook heel mooi werk wat je doet. Je zou zo graag willen dat er veel meer mensen van konden genieten en, je moet ten slotte ergens van leven, er moet meer geld binnenkomen, anders red je het niet financieel. Natuurlijk speelt de crisis een belangrijke rol. Mensen bezuinigen op cursussen, workshops en consulten die niet vergoed worden door de verzekering. Maar volgens mij dat is lang niet het hele verhaal.
Omdat ik gewend ben om met mijn gidsen te communiceren vraag ik ze naar hun visie op dit vraagstuk.
Gids: “Ja, ten dele komt het door de crisis dat veel mensen die vanuit hun hart proberen te leven en te doen wat bij ze past, teleurgesteld zijn omdat ze te weinig respons krijgen en geldproblemen ondervinden, maar dat is niet de enige reden. Dat is het materiële niveau. Dit gaat veel dieper, want het raakt de oergrond van je bestaan, het maakt dat je je onveilig voelt, niet gewaardeerd, afgewezen, terwijl je toch zo goed bezig bent. Een fundamentele bestaansangst openbaart zich en daar moet je naar kijken, hem onder ogen zien.
Het heeft te maken met ervaringen in dit leven, maar zeker ook met vele voorgaande levens waarin je niet jouw pad kon volgen, niet kon leven naar wat je diep van binnen voelde als de waarheid. Je werd afgestraft als je jouw eigen weg wilde bewandelen: je moest luisteren naar je ouders, je leraren, gezagsdragers, je echtgenoot, enz. Het vereiste veel moed om je eigen weg te gaan en je riskeerde in vorige levens vaak zelfs je leven, verstoting uit de maatschappij, armoede en eenzaamheid. Dat was een hoge prijs om te betalen en die trauma’s en bijbehorende emoties zitten nog in je systeem. Het voelt nog onwennig om zó totaal voor jezelf te kiezen, voor jouw waarheid en jouw pad. Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid was het mogelijk, zeker voor vrouwen, om hiernaar te leven. Het waren zonderlingen, avonturiers, genieën en kunstenaars, maar ook mensen met paranormale gaven die dat durfden of deden, het waren uitzonderingen op de regel.
Tegenwoordig moet je nog steeds sterk in je schoenen staan en moed hebben om die weg te gaan, maar het is voor veel meer mensen een reële mogelijkheid en je riskeert er je leven niet meer mee. Maar het voelt nog onwennig en energetisch maakt je dat zwakker dan wanneer je daar van jongs af aan volkomen aan gewend zou zijn en het volstrekt vanzelfsprekend voor je zou zijn om zo te leven. Het is dan ook een gigantische stap die je gezet hebt, of aan het zetten bent: van aanpassing aan het oordeel van anderen naar alleen maar luisteren naar jezelf. Hoe gevoelig ben je nog voor het oordeel van anderen? Hoeveel lef heb je om je eigen afwijkende mening te geven en te gaan staan voor wie jij bent en wat je te zeggen hebt? Je hebt misschien gedacht dat je er was, nu je echt bent gaan doen wat bij je hoort en waar je blij en gelukkig van wordt, maar dat is eigenlijk pas de eerste stap op het nieuwe pad. Nu moet het nog vertrouwd voor je gaan voelen om zo te leven en je moet bereid zijn om onder alle omstandigheden trouw aan jezelf te blijven. Daar hoort ook bij dat je je gevoelens van teleurstelling erkent, dus kijk ze aan en ga er liefdevol mee om.
Misschien heb je ook last van de opvatting die veelal verkondigd wordt dat al je wensen uit zullen komen als je maar positief genoeg denkt. Je creëert je eigen werkelijkheid door je gedachten is de opvatting en dat klopt voor een belangrijk deel. Maar zie je wel wat er aan gedachten schuil gaat onder de oppervlakte van jouw positieve denken? die onwelkome emoties van angst, verdriet, wanhoop en afwijzing? Je zult daar eerst mee om moeten leren gaan en van jezelf blijven houden, ook als je in je eigen ogen faalt. Je zit zo weer in die oude groef van: ik ben niet goed genoeg, ik verdien het niet. Daar is nog werk aan de winkel. Kijk naar je onbewuste overtuigingen en realiseer je dat je die niet zomaar kwijt bent. Ze zitten er meestal al vele levens lang. Het gaat ook over moed en volhouden, blijven geloven, vertrouwen houden, ondanks tegenslagen. Dat maakt je sterker en stabieler, je valt dan niet meer zo snel om.
Heb mededogen met jezelf, het is niet makkelijk om deze voor jou nieuwe weg te gaan, maar het zal je verrijken en uiteindelijk het meeste opleveren. En waardeer jezelf om de stappen die je al gezet hebt. kijk af en toe terug naar hoe je was en realiseer je hoeveel je al ontwikkeld hebt.
Overigens betekent het volgen van je eigen pad niet dat je geen praktische keuzes zou kunnen maken gericht op het voorzien in je levensonderhoud, als dat tenminste niet teveel tegen je gevoel in gaat en niet al je energie opslokt. Dat geeft meer rust dan steeds in angst leven of je je huur wel kunt betalen. We leven in een overgangstijd waarin veel aan het veranderen is, vooral onder de oppervlakte, maar het is nog geen oogsttijd. De nieuwe tijd komt eraan, het vereist echter geduld en vertrouwen van je. Je geloof in jezelf en in je spirituele pad wordt op de proef gesteld, maar deze tijd van ogenschijnlijke stilstand is ook nodig om het proces van hoofd naar hart te verankeren en te consolideren.”
Tot zover mijn gidsen.
Zwaar teleurgesteld
Zoals ik al zei heb ik zelf ook de nodige ervaring met teleurstellingen. Zo had ik, nu tien jaar geleden, op verzoek van mijn gidsen mijn eerste boek geschreven: Vederlicht. Leven en werken met spirituele gidsen. Ze hadden me er echt toe overgehaald, al begreep ik later wel dat we dat zo hadden afgesproken en dat het een onderdeel van mijn zielsplan was. Daarom vond ik het logisch dat zij ervoor zouden zorgen dat het ook uitgegeven werd. Als ik er naar vroeg kreeg ik alleen maar te horen dat dat inderdaad zou gebeuren, maar verder kwamen er geen aanwijzingen, ik moest het zelf maar uitzoeken, althans zo voelde het voor mij.
Daarom stuurde ik het manuscript op naar een aantal uitgevers, maar ik kreeg alleen maar afwijzingen, dus daar stopte ik weer mee. Ik was zwaar teleurgesteld hierover, ook omdat ik al vrij lang in een impasse zat, vanwege het feit dat mijn werk als kunstenaar niet echt goed liep. Mijn gidsen hadden me verteld dat mijn leven in een stroomversnelling zou komen door het boek. Ze bleven volhouden dat het uitgegeven zou worden, maar nog steeds vertelden ze er niet bij hoe dat zou gaan. Inmiddels lag het manuscript al meer dan een jaar in de kast toen een goede vriendin opperde dat ik het zou kunnen vermenigvuldigen en laten lezen aan meerdere mensen die het na lezing door zouden kunnen geven aan anderen. Dat advies volgde ik op en zo kwam het manuscript ‘toevallig’ in handen van iemand die het graag uit wilde geven! Twee en een half jaar nadat ik het klaar had kwam het boek dus toch op de markt.
Het bleek uit alles dat deze uitgever precies de persoon was die ik nodig had en dat we dat ook zo hadden afgesproken. Maar hij was nog maar net begonnen met het uitgeven van spirituele boeken, nadat hij zelf enkele belangrijke ervaringen op dit gebied had gehad. Eerder had mijn boek dus niet door hem uitgegeven kúnnen worden. Voor mij was deze periode van afwachten nuttig om te leren omgaan met teleurstelling en vertrouwen te houden in mijzelf en mijn gidsen. Kennelijk weten die precies wat ze doen, maar ze geven daar niet teveel over prijs, om mij in de gelegenheid te stellen mijn proces door te maken en te zorgen dat ik spontaan kan blijven reageren op wat er op mijn pad komt, zonder al te veel kennis vooraf.
Nog steeds kan ik onzekerheid en angst voor teleurstelling voelen als ik een nieuw initiatief neem, of er een nieuw boek van me verschijnt. Ik ben nog steeds gevoelig voor het oordeel van anderen, al is dat wel minder geworden. Maar het vertrouwen in mijn pad en de hulp van mijn gidsen is zeker gegroeid en ik zie de hindernissen op mijn pad als noodzakelijke lessen die me sterker maken. Daardoor kan ik er makkelijker mee omgaan en zie ik ze als een verrijking van mijn leven.
Hallo Ellen!
Dank je wel voor dit artikel en dank je wel Gids! Ik maakte foto’s en plaatste die op internet en op YouTube. Ik maakte als het ware verhalenfoto’s, door beelden dooreen te zetten tot een verhaal. Het voelde als een herinnering, zowel als een toekomst. Ik ontving weinig tot geen reacties. Zelfs een healer waar ik toen bij liep vond het nodig om aan te geven dat het weinig waarde had, omdat ik geen ‘volgers’ had en hoe goed zijn dochter al scoorde op de filmacademie in Londen… Het raakte mij, omdat ik al twijfelde door weinig reacties. Later heb ik alles verwijderd en dit gaf me eerst een soort schijnrust. Maar nu lijkt het wel als ik naar mijn foto’s kijk, of ik een prive tripje maak. Vreemd genoeg zijn de kleuren opeens dieper en komen mij tegemoet. Als een creator in creation. Toen ik alles online had staan, voelde het achteraf als ‘weggeven van mijn eigen medicijn’. En ik denk dat als we delen, we vaak ons eigen medicijn weggeven. Alles wat we neerzetten ook in andere levens werd niet goed ontvangen, niet begrepen. Onbewust kan er een soort goedbedoelde ‘bewijsdrang’ inzitten. Alsof je enkel bent wat je uit. Wanneer we dingen in het collectief neerzetten en er komen negatieve reacties op, dan kun je het geschenk wat in feite voor jouzelf bedoeld was gaan haten of miskennen, omdat het je pijn bracht.
Ik vertrouw er op, dat wat ik schep ook in de ether terechtkomt door intentie en blijdschap en dat verwonderde gevoel als je iets hebt gemaakt. Dat de ‘medicijnbuidel’ van mijn creatie mij ook die kracht geeft om juist als ‘enkel’ mijzelf anderen te ontmoeten en niet een product mij vooruit te laten snellen als een identiteit van wie ik zou zijn. Op gegeven moment gaat het niet meer om verstopt houden of moeten uiten. Maar om het geschenk aan jezelf terug te geven en het recht te hebben niet alles te hoeven delen. Want het psychologische “Kijk mamma zonder handjes’ is toch een vorm om de Creator of Creatrix in jezelf iets aan te bieden, alsof deze al niet van jou zou houden als je ‘niets’ maakt. Wat ook I AM is. De etherische baarmoeder waarin je ‘niets weet, niets maakt, maar bent’.
Wat mooi ook dat woord: Vederlicht. Indiaanse met een ruimer zicht. Ontbonden in de Oude Tempel, draagt God haar zacht over de drempel….Naar binnen, waar zij zichzelf als creatie kan beminnen. Dank je wel voor dit lieve artikel!
Hi Ellen, zo bijna op de laatste dag van het jaar waar ik mijn loslaat-brief schrijf en deze ga verbranden, kwam jouw artikel heel erg passend bij mij binnen. Vooral teleurstelling en het omgaan hiermee. Ik wens je een mooi 2018! Liefs Eva
mooi beschreven, heel herkenbaar, duidelijk talent! 😉
Ik vind het prima dat jij hebt opgeschreven wat jij mee maakt , je titel deed mij doen denken dat je mij iets wilde leren , meegeven…
Ik heb het verhaal daarom niet verder gelezen…
Succes met je volgende verhaal
Je kunt toch juist leren van het verhaal en de ervaring van een ander? Ik heb er heel veel uitgehaald. De titel dekt de lading. Allemaal leerpuntjes zitten erin.
Ik snap dit helemaal. Nog nooit in mijn leven heb ik zo lang en zoveel geduld moeten hebben, en net als ik denk dat het echt echt op is wordt er weer een hele zee van geduld van me gevraagd. En dan blijven vertrouwen. Woedend en machteloos voel ik me soms!! Maar ik daal altijd weer terug naar het basisgevoel van vertrouwen. Het komt echt 'goed'.
het komt wanneer het komt…………is niet tijdsgebonden………….
Lieve mensen,
Het was de eerste keer dat ik een artikel schreef voor deze website. Leuk dat er zoveel reacties kwamen, dat had ik niet verwacht. Ik ben blij met alle reacties, ook de kritische. In plaats van daarop te reageren zal ik een volgend stuk schrijven. Jullie reacties inspireren mij daartoe. Hartelijk dank en groeten,
Ellen
Dank voor het delen van dit artikel. En mooi dat je je kwetsbaarheid durft te laten zien! Dat anderen daar soms een reden in vinden om op een bepaalde manier te reageren zegt natuurlijk het meest over hun proces……maar dat heb je ongetwijfeld geleerd in de tussentijd 😉
Wat betreft de zoektocht naar ´je pad´ dat hoor ik op dit moment van velen. Blijkbaar mogen we nog dingen onderzoeken die bij onszelf naar boven komen. Uiteindelijk wordt het pad dan alleen maar krachtiger en authentieker!
@Emmy, Hallo Emmy. Vraag me toch af welke – bepaalde reacties-je bedoeld? Dat ze daar een reden voor hebben omdat ze in hun eigen proces zitten. Natuurlijk zit iedereen in zijn eigen proces, maar men reageert op het artikel, dat mag toch, daarom is het gepubliceerd. Je schrijft alsof er nare reacties staan? Of bedoel je het anders, en lees ik jouw bericht verkeerd?
@angel,
Mijn reactie is niet naar een van de mensen die reageerden bedoeld, maar meer in het algemeen. Als jezelf nog wat onzeker bent wordt je eerder geraakt door een reactie van een ander.
Dus voel je vooral vrij om te zeggen wat je voelt!
@Emmy, Ja, natuurlijk, voel me altijd vrij om te schrijven, zeggen wat ik voel. Gelukkig!
Ja, je zou misschien verwachten dat als je je hart volgt, dan de rest ook vanzelf zou volgen. Als dit niet zo is, wat is er dan aan de hand? Ik denk dat dat bericht van de gidsen boekdelen spreekt, en dat er zogezegd nog “werk aan de winkel” is. Al die onbewuste overtuigingen en gevoelens (onderdeel van je levensles) vragen om onder ogen gekomen te worden en ook oorzaak zijn waardoor je (onbewust) bepaalde situaties naar je toe trekt. Het gaat om al die zaken die genoemd werden waardoor je aan jezelf gaat twijfelen, teleurstelling in jezelf ervaart, jezelf veroordelen of afkeuren, willen opgeven.
Deze vond ik mooi beschreven, de onbewuste overtuigingen (over jezelf) onder ogen komen :
Fijn om te lezen.
Ik zit momenteel niet met teleurstelling, maar wel met angst om mijn eigen weg te gaan, dus het is evengoed erg herkenbaar.
@Vicky,
Ik denk dat dit allemaal over vertrouwen gaat…
Als het aan mijn gidsen had gelegen, had ik in 2012 al en praktijk begonnen..
helaas kwam er achter dat er zoveel non info van gidsen komt en teleurstellingen daarmee. Ook al zijn de gidsen liefdevol en goede bedoelingen, ze snappen vaak niet hoe het leven op aarde is anno 2015 met giga hoge energien die het starre 3 d ontmoeten. Volgens de licht wereld ben je hier om te helpen.
Daarmee aanzien krijgen, is mooie voeding voor je ziel en wie je werkelijk bent, maar ook voor het spirituele ego.
Het kan ook een uitdaging zijn om te kijken voor bij het programma van ‘hoe kan ik de wereld helpen’, en te ervaren hoe het is om hier in volkomen vrijheid te zijn, volledig voor jezelf. Wie je daarin mag aansteken, en het werk wat je dan gaat doen, is dan mooi meegenomen.
@steef,
Misschien ligt het niet aan de gidsen, maar aan jou dat de informatie die tot je kwam niet bruikbaar voor je was. En dan heb ik het over juistheid van informatie. Ik ken namelijk mensen die moeite hebben om zuivere informatie tot zich te laten komen. Het is dus geen uitgangspunt om aan te nemen dat elk woord dat je ontvangt zuiver is.
Een ander punt, en datzelfde gevoel kreeg ik ook uit het artikel, is dat ik begrijp dat gidsen een sturende rol hebben (gehad). Dat zou ik niet helemaal zuiver vinden, omdat gidsen (of andere lichtwezens) in principe nooit keuzes voor jou maken.
Groetjes,
Robert
@Robert,
klopt helemaal wat je zegt..
maar ik bedoel hier dat de info die op grote schaal is gechanneld niet helder of zuiver was..
Er staat hier artikel op de site ”Wollig Gechanneld” gaat daarover..
Verder..De teleurstelling is dat we dachten dat we met ons licht de wereld wel even gingen veranderen. Maar kennlijk is dat de tijd nog ñiet, en moeten we nog dieper in onszelf.
Je zelf al je eigen licht geven, en dan pas aan de wereld. Zelf heb ik deze teleurstelling ook.. Maar zie ik ook dat ik er daardoor nog niet ben. Als ik hier helemaal in mn eigen licht zou zijn, zou er ook geen teleurstelling zijn:) Dan is alles gewoon goed zoals het is, wat de buitenwereld ook doet of vind..
Help jezelf en daarmee de wereld..
Steef,
Mee eens.
Men wil de wereld buiten zichzelf wel veranderen, maar dat lukt enkel als mensen hun eigen innerlijk willen veranderen; d.w.z. iets aan hun eigen ego willen veranderen.
🙂
@steef,
Dat laatste wat je zegt, helemaal waar.
Die teleurstelling zit inderdaad in jezelf.
“Jezelf je eigen licht geven” : levenslessen
“dan pas aan de wereld” : levensmissie
Levenslessen dragen bij aan je levensmissie.
Ik kreeg de indruk bij je reactie dat je het had over gidsen die met non-info kwamen, vandaar dat ik toch even de vinger op de zere plek wilde leggen, namelijk de channelaar zelf.
Ik snap dat onheldere/onzuivere informatie tot misverstanden en teleurstelling kunnen leiden. Dat artikel ken ik.
Groeten Robert
Ik snap wel wat je bedoelt hoor Robert! En in principe zou je ook denken inderdaad dat er dan een gevoel bij zou komen kijken. Maar ik heb dat echt niet. Wel een soort spanning op sommige momenten waar ik normaal direct een kaartje voor had gelegd maar dat voelt niet vervelend ofzo….gewoon spannend ofzo iets dergelijks. Als een kind die jarig is en dan zijn kadootje mag uitpakken en zo graag wil weten wat het is 🙂
zo een soort gevoel….ongeveer.
En met met soms moeilijk bedoel ik ook dat ik al vol automatisch naar de kast loop om de kaart te pakken en dan ineens bedenk …..uhhhh onee 🙂 Dat gaan we niet doen Sabine. En dan schiet ik ook in de lach omdat ik me dan realiseer dat ik als een soort geprogrammeerde robot richting de kast loop en dat ik ze al in me handen heb voor dat ik het besef. Hoe maf is dat 🙂 ik vind dat wel echt bizar en tegelijkertijd moet ik er ook om lachen. moeilijk verwoord ik dan niet helemaal goed meer iets van dwangmatig.
hoe je het wend of keert ik heb weer een dwang neurose minder 🙂 🙂
liefs sabine
@sabine,
Klinkt goed Sabine! 🙂
Dus geen moeite meer met situaties waarvoor je eerst een kaartje zou trekken? Je gaat die situaties met vertrouwen tegemoet?
Groetjes Robert 🙂
jaaaaaa 🙂
Hoe is het met jou dan? 🙂
liefs sabine
@sabine,
Gelukkig, goed bezig! 😉
Met mij? Met ups en downs 🙁 🙂
Mooie inhoud van dit artikel.
Nou ben ik dan niet bezig met wat ik de wereld te bieden heb, dus kan daar in iedere geval niet teleurgesteld in worden….gelukkig 🙂 🙂
Wat bij mij dan wel speelt is nog willen weten. En dat heeft uiteindelijk ook nog met verwachtingen (uitkomst) te maken.
Hardnekkig egootje!!!
Grappige is dat je altijd begint met zoeken van de antwoorden, logisch zo begint het. uiteindelijk is het zoeken wel klaar en dan maar in het leven brengen he, daar zit ook een behoorlijk egootje onder het gras :). want die wil maar blijven zoeken hahahahaha
Ik heb hem nu door en nu nog VOLLEDIG deleten….
Ik heb in ieder geval mijn zigeunerkaarten en engelen kaarten weg gedaan. Ik leg geen kaarten meer, ik wil het niet meer weten.
ik zie het wel, laat over me heen komen, geen verwachtingen. Ik doe gewoon me ding en zie wel…….das soms best moeilijk maar ik moet ook zeggen dat t ook wel weer iets heel avontuurlijkst heeft want je weet nooit wat er gebeurt whaaaa 🙂 🙂
liefs Sabine
@sabine,
Wat nou egootje?! 🙂 Kijk gewoon eens naar het gevoel wat JIJ krijgt als je het (vantevoren) niet weet of het antwoord niet hebt.
Het is natuurlijk wel extra avontuurlijk omdat je elke keer moet dealen met dat ene gevoel 😉
Groetjes Robert
das echt een egootje hoor lieve Robert!
In deze is er niet eens echt een gevoel maar meer dat ie niet de controle wil verliezen…hij wil de touwtjes in handen houden maarre ik wil de touwtjes loslaten 🙂 😉
liefs Sabine
@sabine,
Ik wil niet onzeker overkomen, maar ik weet voor 100% zeker dat er een gevoel bij komt kijken 😉
Kijk/voel maar eens voor jezelf als het je weer overkomt. Het klinkt als : angst.
Is het het ‘ego’ die de touwtjes in handen wil hebben (lijkt wel een alter ego 😉 ) of zou het gewoon een mechanisme zijn wat jij ooit in het leven hebt geroepen om iets naars/pijn/angst te voorkomen.
Altijd leuk om je hier over te spreken 🙂
Groetjes Robert
haha, die robert toch 🙂
Echt waar, het is geen angst en geloof me dat ik echt weet hoe angst voelt!
Mijn gevoelens/emoties laat ik er zijn en dus ook mijn angsten …… het mag er ECHT zijn. en ik voel ze zeker nog maar dat heeft dan betrekking op andere situaties dan dat ik hierboven beschreef.
Mijn kaarten gebruikte ik vaak om de stomste dingen eigenlijk 🙂 Ik vroeg werkelijk ALLES aan de kaart. Hoe gaat dit verlopen, hoe gaat dat verlopen, zal dit me lukken, moet ik dit doen of moet ik dat doen etc etc .
Dit is een stukje wat ik zelf gecreëerd heb en dit doe ik al heeeeeeeeeeeeeeeel lang 🙂
ik leg al de kaarten vanaf dat ik 20 was(ben nu 41).
Klaar ermee nu met ik zie ik zie wat jij niet ziet 🙂 🙂
Ik ga het gewoon maar zien……
het geeft me geen angstig gevoel maar meer van……..ik weet het niet precies Robert.
maar bang nee, anders had ik niet de keuze gemaakt om ze weg te doen en had ik er ook niet om moeten lachen als ie t weer probeert om mij te misleiden.
liefs sabine
Daaa
@sabine,
Nou ja, ik weet ook niet wat jij voelt natuurlijk 🙂 Maar het niet willen verliezen van controle zal m.i. altijd gepaard gaan met een gevoel. Meestal gaat dit om gedrag om een (pijnlijk) gevoel te willen voorkomen, waar je je nog niet bewust van hoeft te zijn. Dus zolang je controle hebt en het vantevoren weet is alles relatief OK, maar als dat niet zo is, wat dan? Voelt misschien niet zo prettig meer aan?
Misschien zijn er zelfs situaties geweest waar in je het moeilijk hebt gehad (toen je de controle niet had en niet vantevoren wist), en dat pijnlijke gevoel werd aangeraakt. Dat is het gevoel waar het om gaat.
Ik heb het dan niet over een ego ofzo die jou in de luren probeert te leggen, maar een eigen gecreeerd mechanisme met gedrag en gevoel, van vroeger ooit, wat elke keer in het hier en nu zijn intrede doet in bepaalde situaties.
Ik vind het wel knap van je dat je het gewoon bent gaan doen, ondanks dat het soms moeilijk is 🙂 Ook dat je het herkent als het weer gebeurt.
Groetjes Robert
Teleurgesteld in je werk.
Teleurgesteld in de liefde.
Teleurgesteld in nog veel meer.
Het beste is om vooral geen verwachtingen te scheppen.
Je hoopt op resultaten: succes, geluk, erkenning, positieve reacties. Als ze uit blijven raak je teleurgesteld en gefrustreerd. Maar waarom?
Het leven openbaart zich nu eenmaal zoals het gaat en een mens krijgt precies voorgeschoteld wat het nodig heeft om iets van te leren.
Bovendien heeft alles waar je mee bezig bent een zekere uitwerking en invloed. Het is alleen niet altijd (direct) zichtbaar.
De erkenning die je zoekt is niet in de buitenwereld te vinden, maar in jezelf.
Ellen, ik heb je website bekeken en vind dat je best trots mag zijn op jezelf.
Wat een mooie dingen maak je: glas-in-lood, schilderijen, huisaltaren. Ik vind het heel fraai.
Trouwens je twee boeken: “verderlicht” en “zelfdoding in het licht van de ziel” staan hier in de bibliotheek.
Ik zal ze binnenkort eens lezen.
Veel succes met alles!
Groet van Lia 🙂
@Lia,
Hallo Lia,
Dank je wel voor je complimenten!
Groet, Ellen
Hallo Ellen. Bedankt voor het delen van je ervaring. Zou het zo kunnen zijn dat de channeling voor jouw persoonlijk is bedoeld ipv voor iedereen? Dat voel ik wel zo, in het proces krijgt ieder persoonlijke boodschappen en dat kan universeel zijn inderdaad, allleen is dit niet altijd zo.
Mijn talent zet ik in omdat ik het leuk vindt, als iemand het ziet en erkend is dat leuk, maar zo niet, ook goed! Mijn ziel is blij dit te kunnen uiten, persoonlijk gewin doet niet ter zake. Meestromen en niets forceren, blijven vertrouwen dat het loopt hoe het lopen moet, zoals jij met je boek opeens bij de goede uitgever kwam, dat is de weg denk ik.
Fijn om dit artikel te lezen. Nu begrijp ik dat er redenen zijn waarom dingen nog niet lopen zoals ik wens ondanks alle moeite die ik doe/ gedaan heb voor mijn creatieve passie. Gelukkig zegt iets in mij al de hele tijd dat ik gewoon door moet blijven gaan maar word er soms moedeloos van. Dus bedankt voor dit artikel.