De laatste tijd kom ik het steeds weer tegen, zowel in mijn werk als spiritueel coach als bij vrienden en kennissen en ik ken het zelf ook maar al te goed. Ik heb het over teleurstelling.
Je hebt hard gewerkt aan jezelf, je hebt geleerd om je innerlijke leiding, de stem van je hart te volgen en doet nu langzamerhand steeds meer dat wat bij je past, het werk waarvoor je hier bent gekomen. Dat voelt heel goed en je twijfelt niet over de keuzes die je gedaan hebt. Maar….. je bent teleurgesteld over de respons die je krijgt. Je praktijk of activiteit die je aanbiedt loopt niet, er komen te weinig mensen. Als ze komen ben je in je element en voel je dat dit het is. Het gaat goed, mensen zijn enthousiast over wat je te bieden hebt en het is ook heel mooi werk wat je doet. Je zou zo graag willen dat er veel meer mensen van konden genieten en, je moet ten slotte ergens van leven, er moet meer geld binnenkomen, anders red je het niet financieel. Natuurlijk speelt de crisis een belangrijke rol. Mensen bezuinigen op cursussen, workshops en consulten die niet vergoed worden door de verzekering. Maar volgens mij dat is lang niet het hele verhaal.
Omdat ik gewend ben om met mijn gidsen te communiceren vraag ik ze naar hun visie op dit vraagstuk.
Gids: “Ja, ten dele komt het door de crisis dat veel mensen die vanuit hun hart proberen te leven en te doen wat bij ze past, teleurgesteld zijn omdat ze te weinig respons krijgen en geldproblemen ondervinden, maar dat is niet de enige reden. Dat is het materiële niveau. Dit gaat veel dieper, want het raakt de oergrond van je bestaan, het maakt dat je je onveilig voelt, niet gewaardeerd, afgewezen, terwijl je toch zo goed bezig bent. Een fundamentele bestaansangst openbaart zich en daar moet je naar kijken, hem onder ogen zien.
Het heeft te maken met ervaringen in dit leven, maar zeker ook met vele voorgaande levens waarin je niet jouw pad kon volgen, niet kon leven naar wat je diep van binnen voelde als de waarheid. Je werd afgestraft als je jouw eigen weg wilde bewandelen: je moest luisteren naar je ouders, je leraren, gezagsdragers, je echtgenoot, enz. Het vereiste veel moed om je eigen weg te gaan en je riskeerde in vorige levens vaak zelfs je leven, verstoting uit de maatschappij, armoede en eenzaamheid. Dat was een hoge prijs om te betalen en die trauma’s en bijbehorende emoties zitten nog in je systeem. Het voelt nog onwennig om zó totaal voor jezelf te kiezen, voor jouw waarheid en jouw pad. Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid was het mogelijk, zeker voor vrouwen, om hiernaar te leven. Het waren zonderlingen, avonturiers, genieën en kunstenaars, maar ook mensen met paranormale gaven die dat durfden of deden, het waren uitzonderingen op de regel.
Tegenwoordig moet je nog steeds sterk in je schoenen staan en moed hebben om die weg te gaan, maar het is voor veel meer mensen een reële mogelijkheid en je riskeert er je leven niet meer mee. Maar het voelt nog onwennig en energetisch maakt je dat zwakker dan wanneer je daar van jongs af aan volkomen aan gewend zou zijn en het volstrekt vanzelfsprekend voor je zou zijn om zo te leven. Het is dan ook een gigantische stap die je gezet hebt, of aan het zetten bent: van aanpassing aan het oordeel van anderen naar alleen maar luisteren naar jezelf. Hoe gevoelig ben je nog voor het oordeel van anderen? Hoeveel lef heb je om je eigen afwijkende mening te geven en te gaan staan voor wie jij bent en wat je te zeggen hebt? Je hebt misschien gedacht dat je er was, nu je echt bent gaan doen wat bij je hoort en waar je blij en gelukkig van wordt, maar dat is eigenlijk pas de eerste stap op het nieuwe pad. Nu moet het nog vertrouwd voor je gaan voelen om zo te leven en je moet bereid zijn om onder alle omstandigheden trouw aan jezelf te blijven. Daar hoort ook bij dat je je gevoelens van teleurstelling erkent, dus kijk ze aan en ga er liefdevol mee om.
Misschien heb je ook last van de opvatting die veelal verkondigd wordt dat al je wensen uit zullen komen als je maar positief genoeg denkt. Je creëert je eigen werkelijkheid door je gedachten is de opvatting en dat klopt voor een belangrijk deel. Maar zie je wel wat er aan gedachten schuil gaat onder de oppervlakte van jouw positieve denken? die onwelkome emoties van angst, verdriet, wanhoop en afwijzing? Je zult daar eerst mee om moeten leren gaan en van jezelf blijven houden, ook als je in je eigen ogen faalt. Je zit zo weer in die oude groef van: ik ben niet goed genoeg, ik verdien het niet. Daar is nog werk aan de winkel. Kijk naar je onbewuste overtuigingen en realiseer je dat je die niet zomaar kwijt bent. Ze zitten er meestal al vele levens lang. Het gaat ook over moed en volhouden, blijven geloven, vertrouwen houden, ondanks tegenslagen. Dat maakt je sterker en stabieler, je valt dan niet meer zo snel om.
Heb mededogen met jezelf, het is niet makkelijk om deze voor jou nieuwe weg te gaan, maar het zal je verrijken en uiteindelijk het meeste opleveren. En waardeer jezelf om de stappen die je al gezet hebt. kijk af en toe terug naar hoe je was en realiseer je hoeveel je al ontwikkeld hebt.
Overigens betekent het volgen van je eigen pad niet dat je geen praktische keuzes zou kunnen maken gericht op het voorzien in je levensonderhoud, als dat tenminste niet teveel tegen je gevoel in gaat en niet al je energie opslokt. Dat geeft meer rust dan steeds in angst leven of je je huur wel kunt betalen. We leven in een overgangstijd waarin veel aan het veranderen is, vooral onder de oppervlakte, maar het is nog geen oogsttijd. De nieuwe tijd komt eraan, het vereist echter geduld en vertrouwen van je. Je geloof in jezelf en in je spirituele pad wordt op de proef gesteld, maar deze tijd van ogenschijnlijke stilstand is ook nodig om het proces van hoofd naar hart te verankeren en te consolideren.”
Tot zover mijn gidsen.
Zwaar teleurgesteld
Zoals ik al zei heb ik zelf ook de nodige ervaring met teleurstellingen. Zo had ik, nu tien jaar geleden, op verzoek van mijn gidsen mijn eerste boek geschreven: Vederlicht. Leven en werken met spirituele gidsen. Ze hadden me er echt toe overgehaald, al begreep ik later wel dat we dat zo hadden afgesproken en dat het een onderdeel van mijn zielsplan was. Daarom vond ik het logisch dat zij ervoor zouden zorgen dat het ook uitgegeven werd. Als ik er naar vroeg kreeg ik alleen maar te horen dat dat inderdaad zou gebeuren, maar verder kwamen er geen aanwijzingen, ik moest het zelf maar uitzoeken, althans zo voelde het voor mij.
Daarom stuurde ik het manuscript op naar een aantal uitgevers, maar ik kreeg alleen maar afwijzingen, dus daar stopte ik weer mee. Ik was zwaar teleurgesteld hierover, ook omdat ik al vrij lang in een impasse zat, vanwege het feit dat mijn werk als kunstenaar niet echt goed liep. Mijn gidsen hadden me verteld dat mijn leven in een stroomversnelling zou komen door het boek. Ze bleven volhouden dat het uitgegeven zou worden, maar nog steeds vertelden ze er niet bij hoe dat zou gaan. Inmiddels lag het manuscript al meer dan een jaar in de kast toen een goede vriendin opperde dat ik het zou kunnen vermenigvuldigen en laten lezen aan meerdere mensen die het na lezing door zouden kunnen geven aan anderen. Dat advies volgde ik op en zo kwam het manuscript ‘toevallig’ in handen van iemand die het graag uit wilde geven! Twee en een half jaar nadat ik het klaar had kwam het boek dus toch op de markt.
Het bleek uit alles dat deze uitgever precies de persoon was die ik nodig had en dat we dat ook zo hadden afgesproken. Maar hij was nog maar net begonnen met het uitgeven van spirituele boeken, nadat hij zelf enkele belangrijke ervaringen op dit gebied had gehad. Eerder had mijn boek dus niet door hem uitgegeven kúnnen worden. Voor mij was deze periode van afwachten nuttig om te leren omgaan met teleurstelling en vertrouwen te houden in mijzelf en mijn gidsen. Kennelijk weten die precies wat ze doen, maar ze geven daar niet teveel over prijs, om mij in de gelegenheid te stellen mijn proces door te maken en te zorgen dat ik spontaan kan blijven reageren op wat er op mijn pad komt, zonder al te veel kennis vooraf.
Nog steeds kan ik onzekerheid en angst voor teleurstelling voelen als ik een nieuw initiatief neem, of er een nieuw boek van me verschijnt. Ik ben nog steeds gevoelig voor het oordeel van anderen, al is dat wel minder geworden. Maar het vertrouwen in mijn pad en de hulp van mijn gidsen is zeker gegroeid en ik zie de hindernissen op mijn pad als noodzakelijke lessen die me sterker maken. Daardoor kan ik er makkelijker mee omgaan en zie ik ze als een verrijking van mijn leven.
