We nemen vaak niet de tijd om te doen waar we blij van worden, zoals creatief bezig zijn. De verplichtingen van het werk en verwachtingen van het dagelijkse leven gaan altijd voor. Pas als onze taken af zijn, mogen we doen waar we zin in hebben. Zo zijn we opgevoed. Het kost niet alleen moed om dit patroon te doorbreken, maar ook tijd. Dus hoe doe je dat?
Mannelijke waarden
We zijn opgevoed met opvattingen als ‘werk hoeft niet leuk te zijn, het moet brood op de plank brengen’. We leren op jonge leeftijd dat we niet zomaar kunnen doen wat we willen, maar dat we ons best moeten doen om te voldoen.
We leren dat creatief bezig zijn een soort tijdverspilling is, want daar is geen geld mee te verdienen. Ik overwoog bijvoorbeeld een opleiding journalistiek. ‘Ga maar rechten doen,’ zei mijn vader, ‘daar kun je nog alle kanten mee op.’
Tijd voor creativiteit
Als een brave dochter deed ik dat inderdaad ook, maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en inmiddels werk ik al heel lang als zelfstandig loopbaancoach en doe ik waar ik blij van word. Daarnaast schrijf ik over mijn eigen ontwikkeling en over inzichten die ik krijg uit begeleiden van mijn cliënten. Tenminste, soms.
Dit laatste zou ik vaker willen doen, maar meestal ga ik na een coachingsessie of workshop meteen door naar de actiepunten die er nog liggen. Of dat nu mijn mails wegwerken is of koken, die dingen gaan altijd voor. Maar ik besef dat het niet alleen een kwestie is van tijd.
Vrouwelijke magie
Schrijven over mijn coaching vergt namelijk een overgang naar een andere staat van zijn, die ik nodig heb om het besprokene terug te halen en de essentie te vangen. Het is een overgang van het tijd-bewustzijn in mijn hoofd, naar een intuïtief bewustzijn in mijn lichaam.
Die overgang is als het oversteken van een heilige rivier. Als ik eenmaal aan de overkant ben, ga ik volledig op in wat ik doe en vergeet ik de tijd. Dat is heerlijk. Maar ook spannend. Want verzaak ik dan niet mijn plichten?
Doen wat moet
Schrijven vraagt wat van me. Ik moet ervoor gaan zitten, stil worden vanbinnen, mijn vulpen op het papier zetten en het laten vloeien. Dan komen de inzichten: het kwartje dat viel bij de cliënt en het puzzelstuk van een leven dat op zijn plek landde. Dat zijn magische momenten, hoe vang je die in woorden? Dat kost tijd. Tijd die ik er maar beter zo snel mogelijk voor vrij maak, want anders is het inzicht vervlogen.
Door deze tijd toch te nemen, geef ik ruimte aan een doorbraak in mezelf. Het geeft zoveel voldoening, dat alleen is al voldoende reden om het vaker te doen. Daarnaast is schrijven over mijn ervaringen en mijn gevoel verwoorden iets waar ik anderen mee kan inspireren en verder helpen, dus door de tijd te nemen om mijn pen op het papier te zetten, leef ik mijn missie.
Wie bepaalt de tijd
Hoe kunnen we tijd maken voor dergelijke creatieve processen, in een wereld die zo druk is en vol verplichtingen? Agnes worstelde enorm met deze vraag. Ze is herstellende van een burn-out en is veel thuis. Je zou verwachten dat ze genoeg tijd heeft om te schilderen, wat haar diepste verlangen is. Maar ze doet het niet.
‘Tussen 9.00 en 19.00 uur moet ik beschikbaar zijn voor werk. Alleen tussen 19.00 en 22.00 uur mag ik doen wat ik zelf wil.’ Dus in de avonden doet Agnes haar meditaties en creatieve en spirituele activiteiten. Ze mag van zichzelf niet overdag schilderen of schrijven. Want dan moet ze werken. Maar ze hoeft niet te werken, ze zit ziek thuis.
Strijd tussen hoofd en hart
‘Het voelt niet veilig om de normen en waarden van mijn familie te laten vallen. Ik moest vroeger altijd nuttig bezig zijn. Het was hard werken en ik ben nog steeds hard voor mezelf.’ Hoe doorbreek je een dergelijke patstelling? Ik deed een intuïtieve schrijfoefening met haar. Daarin kreeg Agnes de aanmoediging dat ze nu heel bewust mag kiezen voor zachtheid.
‘Ik voel heel sterk in mezelf dat ik voor mezelf wil kiezen. Ik wil niet meer loyaal zijn aan het familiesysteem, ik wil mijn eigen weg gaan. Ik wil zo graag schilderen en daar mijn werk van maken. Maar niet vanuit daadkracht. Want ik heb al zo lang geleefd op wilskracht en vanuit mijn hoofd.’
Van sabotage met tijd, naar nu doen
Zo saboteren we onszelf. Zodra in ons de niet mis te verstane kracht opstaat, die wil kiezen voor wat we ten diepste verlangen, dan jagen we deze vaak snel weer terug het hok in. Juist hier is de doorbraak nodig. Van wantrouwen en wegduwen naar durven voelen en volgen van de creatieve impulsen. Vertrouw deze kracht, het is je ziel die wil doen waarvoor je hier bent.
Wat Agnes ook dacht, was dat ze eerst nog veel tijd nodig had om te transformeren voordat ze kon kiezen voor een creatief leven. Zo bleef ze het uitstellen. Maar doen wat je verlangt, vraagt niet eerst veel tijd. Het kan alleen nú. Doe het nu.
Creativiteit inzetten om je missie te vinden
Wat jouw missie is, kun je juist afleiden uit je creatieve impulsen. Neem dus de tijd om ze te volgen. Plan desnoods een uur in je agenda en zet een timer. Heb het lef om de heilige rivier over te steken en geef je over aan het creatieve proces. Je leven zal een beslissende wending nemen: die van voldoen, naar voldoening.
Wil je weten wat je missie is en je creativiteit inzetten? Doe mee met het gratis webinar Leef je ziele-missie vrijdag 11 maart om 14.00 uur. We doen een meditatie en intuïtieve schrijfoefening om je in contact te brengen met jouw hart en ziel. Meld je hier aan.
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
