Tijdens een transformatie proces ga je door verschillende fasen. In je binnenwereld voltrekken zich processen waar je verstandelijk niet bij kunt. Je bewustzijn wordt uitgedaagd en opgerekt. Soms kraak je in al je voegen, dan weer zie je glashelder hoe het allemaal werkt. En af en toe verlies je alle hoop dat je überhaupt ergens naartoe op weg bent. Hieronder lees je welke fasen er qua transformatie gewoon bij horen.
Frustratie
Transformatie begint vaak met frustratie. Onvrede met hoe het is. Tegelijkertijd is er een dagend besef dat je niet op deze manier verder wil. Wat er nodig is, weet je vaak nog niet, maar je wil in ieder geval geen herhaling van hetzelfde. Niet weer hetzelfde soort werk, niet weer dezelfde afhankelijkheid in je relatie. Maar een crisis, zoals verlies van een baan, geliefde of gezondheid, kan ook een startpunt zijn. Plotseling weet je dat het leven geleefd moet worden. Een angst valt weg – die om te verliezen. Je hebt immers al iets verloren.
Verlangen
De beste manier om in beweging te komen is je aandacht verschuiven van de buitenwereld naar je binnenwereld, en van je toekomst en verleden naar het nu. Je bestaande denkpatronen zullen je niet verder brengen. En oplossingen of uitwegen vind je niet in de buitenwereld, in hetgeen je al kent; daar blijft het zoals het is totdat je zelf verandert. Het volgen van je eigen hart en intuïtie zetten die beweging altijd in gang. Vragen als: ‘Wat zegt mijn innerlijke stem?’, of ‘Waar gaat mijn hart van zingen?’, helpen je op weg; uit waar je bent, naar waar je wilt zijn.
Niet-weten
Tussen waar je bent en waar je wilt zijn, ligt onbekend terrein. Je begint uit je oude fundament te stappen, dat niet meer voldoet, maar het nieuwe fundament is nog niet gebouwd. En totdat je volgende (en grotere) constructie vorm begint te krijgen, verkeer je in onzekerheid. Je nieuwe creatie is namelijk onderhevig aan andere wetten dan de oude. Die zul je eerst onder de knie moeten krijgen. ‘Houdt dit nooit op?’ is de vraag die je jezelf dan kunt stellen.
Voelen
In dat niemandsland kunnen emoties aan de oppervlakte komen, zoals angst voor het onbekende, woede over hoe het was, of diepe eenzaamheid. De kunst is om er ruimte aan te bieden, ze te voelen, er contact mee te maken, zonder er een oordeel over te hebben of ze af te wijzen. Het zijn gevoelens die vaak je leven lang, of levens lang, niet gevoeld konden worden. Je bent niet gezien, niet gehoord, niet gereflecteerd in je licht. Je kunt daar voor altijd verdrietig of boos over blijven, of die rol voor jezelf gaan vervullen.
Initiatie
In dat niemandsland vindt een initiatie plaats. Als je dat beseft, kun je er met meer zelfvertrouwen en commitment doorheen. Je beweegt naar de ‘next level’ in je bewustzijn, waarbij je meer in contact komt met je ziel. En dat gebeurt juist omdát je persoonlijke obstakels onder ogen gaat zien en overwint. Ze blijken drijfveren om tot ontwikkeling te komen, en uiteindelijk: om te weten wie je echt bent en wat je hier komt doen. Transformatie is dus eigenlijk verandering van je bewustzijn; het lood ombuigen naar goud.
Helderheid
Gedurende je inwijdingsproces kom je jezelf tegen; je moet je eigen draken en demonen bevechten.
Met je zwaard, en met liefde. De demonen zeggen dat je niks waard bent, of dat je hier nooit meer uit komt. De draken zorgen dat je opgeeft, en toch weer terugvalt op hetgeen veilig en vertrouwd is, of dat je nog harder gaat werken om de liefde te krijgen die je verdient. Observeer ze, nodig ze uit in je bewustzijn. Het kan periodes opleveren van heel veel inzicht.
Breken
Soms kom je op een punt waarop je ‘ego’ breekt. Opeens ontdek je dat je ideeën over de werkelijkheid niet waar zijn, of dat je mensen met je eigen afweermechanismen op een afstand hebt gehouden, of dat je zo hard hebt moeten vechten om jezelf veilig te kunnen voelen. En op dat moment kun je je oude overlevingsmechanismen niet meer met dezelfde kracht en overtuiging in stand houden. Het kan leiden tot een fase van diepe angst of wanhoop; niets werkt meer zoals het deed. Dat loslaatproces neemt soms heftige vormen aan, maar het hoeft niet. Het ego kan ook geleidelijker ‘oplossen’.
Risico
Bij iedere stap op je pad heb je weer de keuze. Ga je door op de oude weg, of sla je een andere in? Ieder inzicht is een aanwijzing die je kunt opvolgen. De nieuwe weg is meestal de richting die onveilig voelt, onbekend, of spannend. Hij is niet geplaveid; noch door anderen, noch door jezelf. Wees er je eigen wegwijzer. En als er angst opkomt, geef die dan de ruimte (erken hem, voel hem), maar laat hem niet plaatsnemen op jouw bestuurdersplek.
Wachtstand
Tijdens je transformatie kun je terecht komen in de zogenaamde ‘wachtstand’. Geen gemakkelijke fase. Hier begin je namelijk je potentie echt te voelen, en tegelijkertijd is hij nog niet gemanifesteerd; je nieuwe bewustzijn heeft zich nog niet naar de buitenwereld vertaald. Soms duurt de wachtstand jaren. Toch is er geen sprake van stilstand, eerder van integratie. Al je nieuwe bewustzijn neemt de tijd om te ‘settelen’, in te dalen. Je begint te belichamen wat je hebt geleerd.
Creatie
En dan opeens is het er; je buitenwereld begint te matchen met je binnenwereld. Door je verlangens te voelen begin je aan te trekken wat je het liefst wil. Door je draken en demonen onder ogen te zien, ontdek je waar je jezelf hebt tegengehouden. Door je hoofd, hart en actie in lijn te brengen met het universum ga je creëren in plaats van overleven. En dan? Dan begint er een nieuwe transformatie of creatiecyclus, waarin je weer dieper afdaalt en misschien weer dezelfde fasen doorloopt, maar dan anders. In ieder geval doe je het dan met meer liefde voor jezelf en meer vertrouwen in de uitkomst.
Leestip:
De kracht van het NU – Eckhart Tolle
De alchemist – Paulo Coelho
Bewaar voor later op Pinterest:
We moeten nu geduldig wachten
Vertrouwen op de natuurkrachten
Ik weet het, wachten is moeilijk
Niets doen vinden wij verfoeilijk
Maar het is goed als je jezelf nu de rust gunt
want we staan op een kruispunt
Na twee jaar van hard werken
denken we over hoe gaan we verder
Er lijkt nu een leegte te zijn
Maar geduldig moeten we zijn
Want nu kan dat wat groeit transformeren
Het belangrijkste is nu te leren
dat je niet machteloos bent
maar juist aan het meesterschap went
We komen aan bij een nieuwe fase, een nieuwe cyclus
Maar eerst is er nu die periode van rust
want je mag begrijpen
dat het fruit tijd nodig heeft om te rijpen
Het nieuwe is aan het groeien
De bloesem van wijsheid zal op het juiste moment gaan bloeien
Laat het over aan de natuur in jezelf
Je komt tot innerlijke bloei en het gaat als vanzelf
Hai Hermelijn
Best moeilijk om een goeie samenvatting te schrijven van dit proces. Mooi gedaan!
In mijn boek Heremietentijd dat binnenkort uitgegeven wordt laat ik meekijken naar het rauwe proces an sich.
Mijn knieval die tot de grote verandering heeft geleid was kanker en een grote liefdesrelatie verliezen ineen. Wat het ook is: Wat herkenning en dus erkenning voor iedereen die zich even geen raad weet. Next level is de kamer van mijn ziel (Zielenkamer) waar alle kennis staat en ik eindelijk thuiskom. De volgende aardse en spiritueel fase inrol. Weer gezond en met een (zelf)geheeld hart, dankbaar en blij.
Dank voor je mooie beschrijving. We staan idd niet stil, maar leven juist op in de momenten van diepe en rauwe transformatie.
In liefde
Tink
Hoewel ik dit zeker een mooi en lief artikel vind, merk ik bij mezelf hoe of ik al die woorden als Draken en Demonen, toch te sprookjesachtig vind klinken. Telkens weer dezelfde woorden, omschrijvingen, archetypes. Het wordt zo spiritueel saai. Een soort spirituele entertainment wereld/game. Ook de woorden: next level.. vind ikzelf nogal Hierarchisch overkomen.
We hebben onder onze navel een hara punt. Hier zit vaak een energetische winkelhaak, waar onze energie uit kan lekken. Mede ook door verbreken van navelstreng met de moeder. Dit is de opening waardoor we reizen om ons Thuis te vinden. Maar het is een doorgang naar een niet bestaande wereld buiten ons, die inderdaad in games en levels zitten. Onze hara/navel door ademen en hand opleggen en beschermende riemen op dragen als we naar buiten gaan is een begin om deze energie lekkage weer te sluiten.
Alles met level, next, game, is een inmiddels aangenomen illusie van verder en hoger komen en beter worden, van jezelf afgaan en dan doen alsof je naar jezelf toe reist. Ik hoop dat mensen inderdaad het concrete logische van de pijnplekken in hun lichaam ‘leren ontdekken’ en dat soms ook zonder al die verhalen en termen aandacht kunnen geven ipv dat pijnplekken ook nog eens uitgemolken moeten worden met ‘verhalen’ ‘beelden’.
Absoluut. De verheven taal in dit wereldje creëert een afstand tot de ‘normale’ wereld. Het staat gewoon ver af van de realiteit en daardoor komen teksten ook minder binnen. Het stoot af. Geef mij maar nuchter geschreven stuk tekst.
van 1 artikel naar een wereldje. Ga dan lekker iets lezen dat meer resoneert met jou en jouw realiteit. Of schrijf zelf eens een nuchter stuk waar we dan even overheen mogen gaan met onze eigen boosheid.
Doe eens beleefd, wijsneus…
Grappig, in dit artikel wordt draken genoemd.
Toevallig gisteren over een lief klein schattig witte draakje gedroomd. Zelf totaal geen kennis over draken, dus gegoogled.
Drakenenergie is een prachtige energie die je kan helpen tegen blokkades. Ze zijn heel sterk verbonden met moeder aarde en een beschermer.
Verder wel een interessante artikel. Ik zit nu al jaren in wachtstand, heel frustrerend dit. Maar ik blijf optimistisch.
Bedankt voor het interessante artikel.
Veel liefs.
A.K.
geeft mij opnieuw helderheid over proces van ontwikkeling
Binnen wereld buiten wereld het hoort bij elkaar denk ik .
Het een kan het andere beamen ,versterken .bewustzijn is voor mij in mijn diepste gaan om het van alle kanten te bekijken .vooral vanuit het oogpunt van de ander omdat daar mijn leerschool ligt.van hen leer ik of en om het op een andere manier te zien/voelen/(inzicht).als je dat niet doet kom je te snel in een cirkel terecht waarin ik niets leer . nietAngs om de angs heb ik daarom al lang geleden afgeworpen en daarvoor in de plaats blijf ik zoeken naar de les voor mij .ik persoonlijk vertaal het tegenwoordig zo dat ik in elke tegenslag of het verdriet (dood van mijn naaste)is of iets uit de buitenwereld wereld (ontslag bv)blijf zoeken naar het positieven daarvan en hoe raar het ook klinkt ik vind altijd een positief punt.alles wat daarna komt geeft rust.rust geeft weer ruimte om verder te groeien .in elk geval voor mij
buiten wereld is de reflectie van de binnen wereld 😀
Grappig.. dit gaat over mijn leven. Om de 9 jaar heb ik ongeveer een periode van 1,5 jaar waarin het heel heftig is.
Interessant. Dat heb ik ook. Heb je het boek van dan millman wel eens gelezen? ‘Het leven waarvoor we geboren zijn’. Hierin gaat het ook over de 9-jaar cyclus.
Mooi in kaart gebracht en verwoord. Hoor hier enige ervaring in, en wijsheid. De psychologische stromingen en hulpverleners zouden hier nog een aardig lesje van kunnen leren! Ik ben 32 en breng deze processen ook in kaart. Respect en een mooi artikel beschijft mens zijn op best wel een universele manier!! Dus gaat op voor een hoop mensen. succes
Zo herkenbaar alles hoop nu eens op goed afloop
Zo herkenbaar en Wijs
Zo waar zo moeilijk en dikwijls zo pijnlijk deze transformatie.
Alleen weet men het niet als men daar aan begint.
Maar eens begonnen is er dikwijls geen weg meer terug.
Nagel op de kop.
Prachtig.
Hallo,
Wat fijn dit te lezen herkenbaar. Vooral het stuk wacht fase. Waar ik dacht dat ik geen spritiueel contact meer had met soulmate terwijl dat voor heen heel krachtig was. Heeft dat nu betekenis. En dat het van voorbijgaande aard is.
Dank
Hermelijn: dank weer. Met groet!
Oh dank je wel Hermelijn dat had ik even nodig, alles zo herkenbaar, hoop dat dit m'n laatste fase is van m'n mega transformatie en dan een buiten wereld die er niks van snapt behalve dat ik lang ziek ben? Dit is m'n 3 de jaar,pfffffffff,ik weet t het komt goed allemaal,dat is m'n spirituele houvast……Je artikel komt voor mij op het juiste moment, een teken? een cadeautje , Namaste vriendelijke groet, Louise
Zó herkenbaar deze fases! Een proces van een jaar of 7 bij mij. Dank voor de uitleg, heel fijn!
Ja, herkenbaar zeven, bijna acht jaar, steeds weer opstaan na de dood van mijn vrouw en steeds weer vallen, totdat je op een punt komt dat je soms denk dat je beter maar niet meer kunt opstaan. Hopelijk is het nu bijna voorbij..
Mooi artikel geeft een bepaalde duidelijkheid.
Heel mooi artikel, top!