Tweelingzielen is een onvoorwaardelijke 5D liefde. Er zijn veel vragen over waarom je wel of niet samen kan zijn met je tweelingziel. Het is, zolang je nog diep in de 3D frequentie zit ook redelijk moeilijk en zelfs een onduidelijk begrip. Echt samen zijn ontstaat vanzelf als je in de 5D zit….. of verder. Het sluimerende stuk van de 4D is het ontwakingsproces, je bewustwording, je groei naar je eigen ik. Het is wel moeilijk en frustrerend, omdat je het zo graag wil, fijn voelt of dromen van hebt, vandaar dat er veel dualiteit wordt ervaren. Dat komt omdat je wel al frequenties van de 4D of 5D voelt, maar je dénkt nog in 3D….ingewikkeld!
Aangeleerd
3D, Dat heb je aangeleerd. In de 3D wereld zijn wij allen geboren. Een traject van bewustwording, levenslessen en de frequentie verandering welke op aarde gaande is, maakt dat ook jij wakkerder bent dan bijvoorbeeld 2 jaar geleden. Het ontmoeten van je twin of beseffen wie je twin is, laat zien dat je aan een volgend level toe bent van frequentie verhoging. Er aan toe zijn en het ook daadwerkelijk willen of er iets mee doen zijn twee aparte verhalen! Je hebt natuurlijk altijd de keuze. Het is namelijk jouw eigen leven. Besef en accepteer, dat je twin ook die keuze heeft! En dat is nog wel eens moeilijk.
Samen leren
Het romantische beeld van samen leren en ontwikkelen is wel mooi, maar niet noodzakelijk. Je ontwikkelt je toch wel op spiritueel niveau. Anders zou het betekenen dat mensen wie niet hun twin ontmoeten, nooit in een 4D of 5D frequentie zouden kunnen komen. Dat is natuurlijk niet zo. Wanneer je in dat beeld blijft hangen, dat je denkt dat je alleen samen kan groeien, doe je jezelf tekort. Het helpt juist, wanneer je je eigen pad blijft lopen, je eigen frequentie blijft verhogen. Je twin daarin mee te laten groeien, dat gaat vanzelf, daar hoef je niets voor te doen.
En na verloop van tijd, zodra je beiden in je kracht kan gaan staan, je innerlijke krachten hebt ontdekt, jezelf helemaal hebt leren kennen, jezelf onvoorwaardelijk lief kan hebben, vrij lief kan hebben, kan je bij elkaar komen. Samensmelten. Dat is waarom er heel veel tweelingzielen niet ‘samen’ zijn. Samen, vanuit de aardse 3D bril bekeken. Dat is waarom het gewoon nog niet lukt. Dat is waarom tweelingzielen een eigen aardse, dus huidige relatie hebben of alleen zijn.
Persoonlijke ontwikkeling
Wanneer je het fenomeen tweelingziel bekijkt vanuit het perspectief van leren, groeien, persoonlijke ontwikkeling en transformatie, is het een prachtig cadeau wat je mag ontvangen dat je überhaupt je twin tegen komt. Want van wie kan je nou nog meer leren dan van jezelf? Van je spiegel-zelf natuurlijk! Blijkbaar is het jouw manier van persoonlijke groei om het via deze weg te ervaren. Andere mensen ervaren groei op een andere manier. Er is niets beter of slechter aan. Het is wel bijzonder en intens. Want dat voelen, dat komt zó énorm binnen! Vandaar dat velen van ons waarschijnlijk wel de twin hebben ontmoet, alleen nog de frequentie niet hebben deze te (durven)herkennen. Vaak is er een explosie van bewustzijnsverandering, of een langdurig proces van persoonlijke groei aan vooraf gegaan. Wakker worden wordt dat ook wel genoemd. En juist door deze verhoging van je frequentie, maakt het dat je eraan toe komt, op een ander level aan jezelf te werken. De bewustzijnsverandering blijft gewoon je leven lang doorgaan. Is het niet op spiritueel vlak, dan is het wel op carrière of relatie basis!
Pijn
De pijn, dat is je groei. De lessen, die je gespiegeld van elkaar leert zijn de levenslessen om naar de 5D…en verder te groeien. Het mooie spiegelstuk is gemakkelijk en fijn! Dat is waar je blij van wordt en waar de aantrekking gemakkelijk is. Het mooie spiegelstuk is waar je jezelf in elkaar herkent, aangetrokken voelt en je hart sprongetjes maakt welke je nog nooit hebt gevoelt. Het is juist heel moeilijk ook in het moeilijke spiegelstuk jezelf en elkaar te zien, en daar verbinding mee maken. Daar zit de groeipijn. Daar zit de groei naar de 5D transformatie. Dat is wat je ontkent. Want narigheid, tja, dat wil je niet voelen!
Transformatie
Pas wanneer je beiden zo ver bent, de weg naar de transformatie van de 5D ziet, ben je in staat lief te hebben op een onvoorwaardelijke manier. Alleen dan kan je eerst voor jezelf en vervolgens voor elkaar kiezen, voor elkaar gáán. Pas wanneer je de complete spiegel kan accepteren, kan je werkelijk samen zijn. De makkelijke dingen én de moeilijke dingen bij elkaar. Het complete plaatje. Een halve spiegel geeft een vertekend beeld!
Samen zijn
In Aardse termen denk je bij ‘samen zijn’, dat je bijvoorbeeld in een ruimte bent zodat je elkaar kan aanraken, of een romantische liefdesrelatie hebt. Dat is een 3D gedachte. Dat is wel romantisch bedacht, mooi, lief en fijn, maar een tweelingziel is 5D en méér. Veel meer! Tweelingziel is een verbinding in licht. Tweelingziel is een verbinding in energie. Dat kan natuurlijk óók als liefdesrelatie maar ook als ‘alleen maar’ verbinding in Energie. Beiden is even vervullend, liefdevol en krachtig. Kan je je dat voorstellen? Hoe mooi dát is!
Hou van jezelf
Jouw ziel, 5D, is een andere frequentie dan je lichaam, maar is geïncarneerd in een 3D lichaam. Daar ontstaat al de verwarring in je gevoel. Je lichaam hoeft niet per se in directe verbinding te zijn met je tweelingziel, dat is wel een fijn idee, maar dat is een aardse gedachte. Je ziel is daarentegen wel in verbinding. Een tweelingziel kan je altijd voelen, al ben je 100 km, 1000, of 10.000 km ver van elkaar verwijdert. Je voelt je tweelingziel met je ziel, de frequentie van de 5D energie. Ga voorbij dat verdriet, dat aardse verdriet, dat je op een aardse manier met elkaar verbonden wil zijn, daarmee doe je jezelf tekort. Zo blok je de energie. Ga de verbinding aan met je eigen hart en je ziel. Want via die weg kom je in de 5D energie! Hou volledig van jezelf. Van daaruit maak je gemakkelijk de verbinding met je tweelingziel. Hoe meer ruimte je hebt voor eigenliefde, hoe meer ruimte er in je leven komt voor je tweelingziel!
Cadeau te geven
In je hart, daar in ben je altijd samen. Op dat punt is die verbinding er al. Dat is er gewoon. De frustratie en het verdriet en de tegenwerkingen, dat zijn de levenslessen die je nodig hebt, om als ziel en als mens te groeien. Om als mens compleet en heel te worden. Met als doel dat je als tweelingziel kan samensmelten als complete ziel. Je bent nu al verenigd, alleen voel je dat niet met je aardse lichaam!! De ‘hemelse’ energie 5D dus, daar is de verbinding er altijd al. De aardse 3D energie is anders.
Wijsheid
Je tweelingziel is in je leven gekomen om je eigen innerlijke vermogens te activeren. Want pas zodra je toegang hebt tot je eigen innerlijke kracht, kan je de energie laten stromen en heb je de wijsheid en vrijheid je als mens te ontplooien. Dat is het cadeau wat jouw tweelingziel je te geven heeft. Dat is ook het cadeau wat jij aan jouw tweelingziel te geven hebt. Zolang je kan blijven zien welk cadeau je elkaar te geven hebt, blijf je verrast worden en kan je beiden groeien.
Denkfout
Maak dus niet de denkfout dat je als méns verenigd wordt. Dat kan wel, maar is geen feit. Zo lang je in die denkfout zit, die wens blijft koesteren en alleen daarop focust, zal je frustratie, verdriet enz als tegengas ervaren.
Van jezelf houden
De hoeveelheid van wat je wil houden van je tweelingziel is nodig om van jezelf te houden. Dus als je vanuit die liefde die je voelt voor je twin, van jezelf houdt, met je hart verbindt, dan maak je een zielensprong / groei door. Pas zodra je daar bent, dat je werkelijk 100% van jezelf houdt, en je tweeling ook die liefde voor zichzelf heeft, maak je een 5D transformatie door.
Gebaseerd op liefde
Een tweelingzielenrelatie is gebaseerd op liefde, groei, vrijheid, innerlijke rijkdom, kracht en het is de prachtigste vorm van liefde. Besef dat de liefde die je je tweelingziel wil geven, jij zelf via je tweelingziel moet leren geven aan jezelf, dat is de spiegel. En wow, wat een liefde is dat eigenlijk!!! Hoe mooi is dat? Met heel je hart van jezelf houden dat je alles accepteert van jezelf. Ook datgene wat je eigenlijk niks vind!! Alles wat aan je aardse lichaam is. Wat je ziel nog te leren heeft, wat in je DNA en je genen allemaal op te lossen is, er is zoveel onbewust wat je nog aan groei kan hebben.
Samensmelting
Zo klinkt het alsof het onmogelijk is dat je ooit een samensmelting kan hebben met je twin, maar dat is niet zo. De weg is die liefde voor jezelf. Het is aan jezelf hoe lang je daarover doet, jezelf 1000% accepteren. Het is een spiegel, wat zegt die spiegel? Die spiegel zegt; kijk eens wat een mooie dingen allemaal, wat een mooi mens ben jij! Maar ook, kijk eens wat een lelijke dingen allemaal. Accepteer het, heel het en groei in liefde! Dat is het. Prachtig en mooi.
Herkenning?
Hoe herken je je twin? Dat is een gevoel. Niet te beschrijven eigenlijk! Zodra je iemand ontmoet die iets in je losmaakt waarvan je wist dat je het altijd al in je had, maar er tot nu toe niet bij kon, en onwijs gemotiveerd wordt jezelf te zijn. Een gevoel hebben dat je jezelf terug hebt gevonden, tja, dan kan dan weleens je tweelingziel zijn. En dat gevoel is niet zomaar een gevoel, dat gevoel zit diep binnenin je. Het raakt heel je hart.
Ook zonder bewust contact met je tweelingziel kan je groeien naar de 5D. Hou van jezelf en maak contact met je hart. De rest volgt vanzelf.
Ik wens je veel zelfliefde en een liefdevolle verbinding met je tweelingziel!
Bewaar voor later op Pinterest:
Hoi hoi, ik heb een vraag; is het zo dat je tweelingziel het zelfde sterrebeeld moet zijn als jezelf?
Ik heb namelijk gemerkt dat mijn tweelingziel boogschutter is, ik zelf ben een tweelingen van sterrenbeeld. Hartelijken groeten, Karin Versteeg.
zelfde sterrenbeeld? Nee …
Dank voor dit artikel. Toen ik een jaar of 3 geleden in een situatie raakte waarbij het fenomeen tweelingziel op mijn pad kwam was er nauwelijks iets te vinden in het Nederlands waar ik iets mee kon. Ook in de Engelstalige websites was het lang zoeken voor ik iets vond waar je echt iets aan hebt. Nu eindelijk ook in het Nederlands op een zo te zien veel gelezen website. 🙂
Ja. Het gaat om jezelf. De balans. Zoals alles om balans gaat, en misschien ook wel weer de balans tussen balans en onbalans (anders gebeurt er zo weinig ;).
Voor iedereen die ermee bezig is. Blijf dicht bij jezelf!!! Dat is een hele uitdaging want de pijn is haast ondragelijk. Ik ken geen diepere. Maar des te groter is het cadeau als je jezelf (weer) meer vindt.
Ps: voor iedereen die Pijn heeft (i know the feeling..)
Dit Heeft mij heel goed geholpen destijds. Echt een aanrader!!:
Goldraytwinflames op youtube. Je kunt twinflames Mel (& Nicole) daar bekijken.
Ik hou te veel van mijn tweelingziel en van mezelf
wel dit betoog beantwoord volledig aan mijn bevinding,heb mijn tweeling twee en half jaar geleden ontmoet,veel tranen veel pijn maar onbeschrijflijke momenten die je met geen ander kunt beleven.Deze band stopt nooitwe moeten uit het 3d denken stappen
Mooi artikel, laat me beslist niet onberoerd 🙂 Ik heb zelf een nogal intensief verleden wat betreft de liefde.
Toen ik de reacties las had ik zo’n gevoel en behoefte om mijn verhaal te delen. Sowieso is het belangrijk voor me mijzelf te uiten, wat mij vooral op gevoelsgebied, niet altijd zo gemakkelijk af gaat. Ik ben een hoog sensitief persoon, iets dat ik pas tot voor kort ben gaan accepteren.
Als hsp heb ik het mezelf niet echt makkelijk gemaakt in de liefde. Ten slotte staat een relatie met een getrouwde man (is overigens pas voorbij) niet garant voor een gezond en gelukkig leven. Als klap op de vuurpijl is hij ook nog eens 24 jaar ouder:P Het afgelopen jaar ben ik gaan beseffen dat ik mij emotioneel erg hechtte aan mijn relatie met hem. Deze heeft binnen die 8 jaar echt pijn gedaan. En wel Pijn met een hoofdletter. Ik raakte totaal ontregeld die eerste jaren. M’n leven stond totaal op zijn kop. Eerst was er pijn en verdriet, later kwam de woede.
Stond mijn eigenwaarde dan op zo’n laag pitje? vraag ik me de laatste tijd af. Zelfrespect, eigenliefde e.d. komen dan om de hoek kijken. Stonden ze allemaal op een laagje pitje dan? Maakte ik mijzelf emotioneel afhankelijk van een ander? ‘Ja’, komt er dan bij mij op. Tweelingziel of niet (misschien wil ik het niet eens weten), ik ben er zo klaar mee. Ik kies nu voor mezelf, maar er zit ergens een haakje aan, gezien ik stiekem hoop en uitkijk naar een ander en het maar weer probeer via een datingsite….
Zet ik mijzelf dan wel op de eerste plek? Tja, wie wordt nou niet gek af en toe van al die vragen die door je hoofd spoken en die je bijna geen moment met rust lijken te laten. Ik ben 29 jaar (volgens deze 3D wereld dan :P) en ben lang alleen geweest. Ook daar ben ik eigenlijk klaar mee. Ik zag de oudere man met wie ik pas nog een relatie had sowieso overwegend weinig gedurende die jaren.
Dan word ik verliefd, eerder dit jaar, op iemand die vrij ver weg woont (wel gewoon iemand hier in Nederland gelukkig) en iets bij mij losmaakt dat niemand ooit heeft gekund. Iets waarvan ik wist dat ik het in mij had, maar dat zich nog niet eerder echt heeft durven tonen…
die kant van mij komt alleen bij hem tot uiting.
Dan voel je je krachtig, bevrijdt, (stout)moediger, vrolijker, je voert geen toneelstukje meer op, je bent gewoon jezelf. Het voelt ook als thuiskomen… 🙂
Jammer genoeg realiseerde hij zich al vrij snel dat hij nog niet klaar is voor een relatie. Aanvankelijk wilde hij wel, maar kennelijk kan hij het nog niet.
Dat doet wel ”een beetje” pijn. Dan vraag ik me af: Waarom????
Ik kijk om me heen als ik in de stad ben en zie mensen die het wel voor elkaar hebben gekregen een (prettige, gezonde) relatie te creëren. Ik verlang er al jaren naar. Ik verdien het! Ik verdien het net zoals ieder ander, gaat er dan door me heen.
Maar ik zie ook veel eenzaamheid en stille wanhoop, wat niet veel meer is dan een stille schreeuw. Herkenning? Ja.
Zo’n gevoel van verloren zijn? Ja, dat ken ik ook.
Iedereen kent wel zo iemand die er even helemaal doorheen zit. Met name tijdens deze donkere dagen voor kerst.
Tweelingziel, klinkt prachtig en romantisch 🙂 Er bestaan diverse theorieën over. Maar ja, wat is waarheid?
In wezen ben je toch al compleet?
Lieve groeten, Iris
Dag Iris,
Ja, in wezen zijn wij allemaal compleet. Alleen………we hebben dat afgeschermd en beschermd vanwege pijnlijke situatie's in levens. En die compleetheid zijn wij vergeten…..we zijn gaan leven in dualiteit, afgescheidenheid, (hetzelfde eigenlijk, maar de energie ligt anders), we hebben deuren dicht gedaan naar het hart toe.
Dit mogen we weer openen en we mogen loslaten wat ons belemmert van ons Zelf.
We mogen weer ons zuiveren, ons complete Zelf gaan zien en ervan gaan houden.
Weet je, ik heb mijn 2lingziel 20 jaren geleden ontmoet (ik was toen 36) een ook een bepaalde relatievorm gehad met hem, ondanks dat hij een partner had.
Dat heeft 10 jaren geduurd.
Romantisch was het niet, deze relatie was een harde leerschool en toch……die liefde……het was er en is er nog steeds. Hij is nooit van me weggeweest op energetisch gebied. Ik voel dit en ook hij is er bewust van, ook hij is enorm ontwikkelt.
Nu ben ik wéér 10 jaren verder en weet dat we samen komen.
Zoals in dit artikel beschreven staat: ik hield me vast aan onze samenkomst, huisje, boompje, beestje invulling. Gelukkig dat ik van een kennis veel heb mogen leren dat ik eerst van mijzelf mag gaan houden etc. etc.
Nu zit ik in een proces wat vrij snel gaat: contact met de delen in mijzelf, de Liefde voor mijzelf, zorgen voor mijzelf, mijn lichaam wordt ge-reset ook op cellulair niveau.
Dit geeft bepaalde ongemakken, maar die liefde voor mijzelf draagt dit, en ik wordt zó blij……
Ik laat mijn 3D verlangen helemaal los en ik zie wel, ik vertrouw…..ik weet…….ik heb hem lief met heel mijn hart en ziel. Ik ben ook een HSP persoon en ook nog eens begiftigd met de heldere gaves. Ik werk ook als medium en als healer. Ook via muziek doe ik dit. Prachtig en daar ga ik fijn mee verder.
Blijf bij jezelf Iris, daar waar de Liefde huist in je hart. Leer het kennen, ontmoet het. Leer de delen kennen in jouzelf, je mannelijke deel (wat in het deel van jouw tweelingziel aanwezig is) en je vrouwelijke deel. Je innerlijke kindsdeel wat ook geheeld mag worden.
Ik wens je veel Liefde toe,
Warme groet,
Yvonne
Hey iris ten 1e wauw! Jij heb bijna precies het zelfde als ik! En ik voelde je pijn echt! Ik snap je helemaal. Maar geef de hoop niet op! 🙂
Hoi Nele,
Ik schrijf hieronder maar even verder, want onder jouw stukje is er geen plek meer 🙂 .
Dank je wel voor je reactie 🙂 .
Je schrijft: “Het is moeilijk te omschrijven, maar het voelt aan of ik ergens ben thuisgekomen. Een gevoel van diepgewortelde ongelukkigheid en heimwee is weg. Sinds de eerste keer van zo lang ik me kan herinneren leef ik.”
Apart is dat, zeg, dat je zo dat gevoel van thuiskomen in jezelf hebt ervaren. Mooi ook! 🙂 .
Ik ben benieuwd hoe dat voelt om dat te (mogen) ervaren via of met een ander. Ik begin het al wel meer en meer in mijzelf te ervaren, wat een heel mooi en vrij en ook nog wel engig 🙂 gevoel is! Heb echt het gevoel dat er allerlei verschuivingen en dergelijke aan de hand zijn met geen idee wat of waar het me brengt. En controle erover krijgen lukt niet, en is waarschijnlijk ook helemaal niet de bedoeling, dus probeer ik me er maar aan over te geven. Maar ikzelf heb dit nog niet eerder op zo’n manier ervaren. Zou dit nu zijn waar dit artikel over gaat? 5D Onvoorwaardelijke Liefde? En je frequentie die begint te verhogen? 🙂 . Maar ik heb dit voor zover ik weet nog niet met of via een ander ervaren, zoals jij het omschrijft. Kijk ook daarnaar uit, in die zin, ben nieuwsgierig hoe dat zou zijn 🙂 .
Vaak hoor je ook, overigens ook op deze site, dat wat jij ervaart met deze persoon, en wat het allemaal in je losmaakt en dergelijke, dat lijkt vaak een tweelingziel, straal, en dergelijke genoemd te worden. En dat je zo’n iemand vaak ontmoet op inderdaad momenten dat het ff helemaal niet uitkomt, omdat je bijv. al in een relatie met iemand anders zit, of om een andere reden ‘niet beschikbaar’ bent, zeg maar. Dus ja, dat lijkt wel overeen te komen met jouw verhaal, vind ik eigenlijk.
Maar zoals ik begrepen heb, zien jullie elkaar dus niet meer. Is dat jouw beslissing geweest, de zijne, of van beiden? Want als het is, omdat je anders geen ‘gezeur’ wilt, of omdat het anders voor teveel veranderingen in je leven zorgt, wat natuurlijk goed te begrijpen is dat je dat natuurlijk niet wilt, maar is dat überhaupt te voorkomen? Of de bedoeling? Dat je hem dan maar uit de weg gaat, om iets maar te vermijden, wat misschien helemaal niet te vermijden of ontkennen valt, omdat onze Ziel uiteindelijk natuurlijk sterker is dan Angst, Verstand, Ego, noem maar op.
Aan de andere kant, bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus ja, als iets zo ‘moet’ zijn, dan ontstaat iets dan wel of niet zo, weet je wel.
En bovendien, net zoals jij ook schrijft, het is vaak moeilijk te weten natuurlijk wat nu precies de bedoeling is. Wijsheid lijkt ook vaak achteraf te komen. En de scheidingslijn tussen intuïtie en illusie lijkt maar flinterdun. Dus ja, ik begrijp wel goed je verwarring. 🙂
Of hij dit ook naar jou had weet je dus niet, zoals je schreef, en dat hij dus in raadsels praatte. Hmmm, lekkere vage vent. 🙂 . Is dat omdat dat weer typisch zo’n mannending is? 🙂 . Of zit ook hij ‘vast’ aan andere prioriteiten, zeg maar.
(En ik kan me natuurlijk ook voorstellen als dat té persoonlijk is om te zeggen, dan moet je het natuurlijk niet zeggen 😉 .)
Ja, en wat je schrijft over dat gebouw, ook in je andere reactie daarover, dat is echt bizar. Wat zou dat betekenen hè? Weet hij trouwens dat je dat beeld kreeg? En wat vindt hij daarvan? Een soort symbool ofzo, wat zou het kunnen betekenen? Want ik geloof dat je eerder schreef dat je dus dat gebouw zag, althans, het plaatje van dat gebouw, en dat hij dus vervolgens in die stad bleek te zijn! Dat is gewoon paranormaal. Ja, en welke waarde zit er dan aan dat plaatje? Mag je dat je Gids vragen, vraag ik me dan af? Zou ik denk ik doen. Wie weet wat voor ‘n antwoord naar boven komt.
Een hele aparte, bijzondere ervaring, vind ik het, Nele. Ik hoop dat je ondanks alle verwarring dicht bij jezelf en je eigen hart weet te blijven. En wie weet (!) waar deze ervaring je weer naar toe zal leiden…
Heel veel steun toegewenst in ieder geval!
🙂
Warme groet, Susanne
Ne’le sorry ik heb iets verkeerd gedaan met indrukken van reactie ik hoop dat je op tijd zie , dat ik aan jou heb geschreven , want ik zie mijn eigen naam staan met apestaartje , nou ja flapdrol , het is te vroeg denk liefs Jannie
Hey lieve Janny,
Wat een verhaal. Ik begrijp dat zoveel verdriet je vertrouwen aantast. Het lijkt ook zo zinloos zo. Vooral wanneer het je kinderen raakt, dan voel je het als mama dubbel zo hard aankomen. Het doet gewoon pijn hen te zien afzien. Ik wil ook geloven dat alles met een reden gebeurd in die zin dat als je je verdriet op een of andere manier kan aanvaarden als deel van je je er iets positiefs uit lan halen. Jammer dat ze niet open staat voor adoptie, maar begrijpelijk ook. Jullie zijn een kindje kwijt. Vervangen kan je dat niet, wil je dat ook niet. Het leven heb ik ook lang als hard en lastig ervaren. Heb er veel uit geleerd. Ben er door geworden wie ik ben. Dat gevoelige waar je over vertelt is ook herkenbaar. Had ik ook. Mijn omgeving begreep het niet en ik als kind leerde bijgevolg dat het verkeerd was, dat ik het de rug moest toekeren. Ik besef nu pas dat ik de rug toekeerde voor mezelf. Ik kan leven op emoties van anderen. De laatste jaren pas leer ik dat wat ik voel niet allemaal van mij is. Graag leven doe ik pas recent. Sinds de ontmoeting die ik heb gehad. Voordien was ik depressief. Ik ben depressief vanaf ik een jaar of zes was. Vreemd gevoel is dat. Ik hoop dat jij en je dochter ook zo iets mogen meemaken. Het raakt iets binnenin. Doet iets branden. Iets liefdevols naar jezelf gericht. Want mensen als jij zouden alles geven, maar niet aan zichzelf. 🙂 dat is heel mooi. Ben blij dat er nog mensen zo zijn. 🙂 ze maken de wereld een beetje warmer en misschien komt dat net voort uit dat verdriet. Maar ik hoop dat je ook zo lief kan zijn voor jezelf. Dat je ook zonder schuldgevoel voor Janjie een stukje opzij houdt.
Dat is de,noem het les, die ik momenteel door ga. Om me af te kunnen sluiten moet ik me meer naar mezelf richten, leer ik tegen wil en dank dat ik grenzen mag stellen. Lukt niet altijd. Is ook wat egoistisch. Je afsluiten voor het verdriet van anderen is je afsluiten voor dat medelevende deel in jezelf. Maar zo bescherm je jezelf ook en vermijd je dat je de wereld op je schouders plaats. Maar makkelijk is dat zeker niet.
Even hier verder gaan voor ik mijn tekst verlies. 🙂
Wat je pakje betreft. Mijn ervaring is dat het stemmetje dat ik hoorde en achteraf niet de waarheid bleek te zeggen een stemmetje in of uit mezelf was. 🙂 heb ook vaak zo voor ontchoochelingen gestaan. Het contact met mijn gidsen ervaarde ik anders. Ik stel bvb een vraag en bij positief kreeg ik een heel warm en open gevoel ter hoogte.van mijn hart bij negatief leek het net te sluiten. Of een beeld. Dit zijn de vormen van communicatie die ik het meeste vertrouw. Een stem is moeilijker. Recent leer ik nog maar onderscheid maken tussen verschillende stemmetjes en ik kan ze nog lang niet uit eljaar houden. Je heb jezelf in verschillende vormen, maar ook stemmen van andere, mensen en niet mensen, gedachten, entiteiten?, gidsen, mijn innerlijke leraar, die.herken ik het beste en daar heb ik heel veel aan. Maar het is een heel proces geweest om zo ver te komen. Een proces van verdriet, vertrouwen, aanvaarding, angsten overwinnen en mezelf leren kennen. Ik geloof ook heel sterk. Niet zo zeer in een god, maar wel in de kracht van anderen. Ik geloof heel sterk dat wij allemaal dezelfde krachten bezitten, dezelfde mogelijkheden hebben en dat we daarvoor te rade moeten gaan in onszelf. Maar ik ben het er wel mee eens dat je daarvoor eerst zeker veilig moet zitten. En bedoel dat je zeker bent dat in je basisbehoefte word voldaan. Ach er is voor iedereen genoeg… Mochten we met zijn allen wat meer delen en liever zijn voor elkaar.
Heel veel liefs en warmte voor jou en je gezin.
@nele, Lieve ne’le wat een lieve reactie , ik neem jou adviezen zeer ten harte , want daar heb je gelijk in , mijn man zegt het ook dat ik niet de hele wereld op mijn schouders kan nemen , en wat betreft die stem vanuit het hart je hartchakra , dat is denk de eindige juiste , ik luister te veel naar mijn innerlijke stem , dat verwar ik met elkaar , toch krijg ik vaak spontaan een dikke zoen van mensen , en dat zijn de mooiste cadeau ‘s . Voor de rest ook veel overeenkomsten met jou , ook depressief vanaf mijn zesde , bewust dan hoor, mijn zus had de overhand in ons gezin , beeldschoon , slim etc ik was een daydreamer een sterrenbeeld vissen , mijn zus is aan de drank , haar uiterlijk is grimmig , en weinig empathie , wel sneu , want ze is toch wel aardig voor mij , mijn ouders waren ook lief hoor maar soms is een kind zo dominant dat ze een ander kind vergeten , is wel goed gekomen hoor . Ik heb Gévraagt aan mijn overleden moeder. Of ze mijn stevende zus wou ophalen , en dat gebeurden , prachtig . Voor de rest ben ik blij dat er zulke lieve mensen zijn , zoals jij , dat geeft een mens meer moed , hele mooie dagen in liefde en licht Jannie
@nele, Ooh ne’le ik voel mij al jaren goed hoor , het waren de jaren vanaf mijn zesde tot mijn zestiende , en zo nu en dan , maar mijn positieve gevoelens hebben de overhand , daarom kan ik ook delen met andere mensen , het leven kent ups en downs dat hoord er bij , en liefde heeld alles , liefs Jannie
@Jannie, Hoi ne’le wat een aparte naam trouwens , ik was zaterdag 30-11, een vijf dec pakje verloren , ja en mijn laatste geld , toen zei die stem in mij naar ik dacht mijn gids dat het goed kwam , nee hoor het is niet gevonden , ik was zo boos en gefrustreerd , en maar hopen , heb de winkel ook verwittigd , die zijn allerd , maar het vijf dec geweest ik geef de moed op ? Was die stem mijn eigen stem ? Of moet ik gewoon een lesje leren door nog beter op mijn spullen te passen , ik weet het niet hoor , ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten , het was voor mijn kinderen . Het is wel zo dat ik een hele grote intuïtie heb , maar dat is van klein kind af aan , daardoor heb ik heel veel verdriet gehad , omdat ik zo ontzettend veel oppikte , ik was een ander soort kind , het is alleen maar moeilijker geworden , daarom ga ik dit blog af om te leren hoe ik mij zelf kan afsluiten , want alleen al bij de avonden van de vereniging de cirkel , daar hangt veel pijn en verdriet in de lucht , ik voel mij heel erg moe daar , je pik het toch op , want er komen daar veel mensen , die willen weten hoe het met hun overleden geliefde is , ook kinderen dat is nog het ergste , wij zijn zelf onze kleinzoon kwijt , maar ik weet wel dat mijn lieve moeder en twee schoonzussen het daar prachtig hebben , mijn eigen zus deze zomer, tijdens haar sterven zag ze onze moeder , ze keek omhoog en ze riep haar , ze zag haar , echt heel mooi , want ze heeft een verschrikkelijke lijdens weg gehad , Julius is wat anders dat blijft pijnlijk , omdat onze dochter legen handen heeft , alles is verkleefd in haar buik door de operatie van haar kindje ze kan nooit meer kinderen krijgen , en dan word je echt op de proef gesteld geloof mij echt , dit is de tweede baby die overleden is in onze familie , antwoorden , antwoorden , je zoek ze , soms weet je het niet meer , na de zesde i- v- f van onze dochter heb gebeden gesmeekt aan onze lieve heer , maar men zegt alles heeft een rede , het is de bedoeling , wat nou bedoeling zegt de stem in mij , wat kan het voor bedoeling zijn een kindje wegrukken , en dan geen nieuwe schenken , het zou een hele lieve moeder zijn geweest , nog nooit zag ik die mooie glans die ze toen had op haar gezicht , hij heeft plaats gemaakt voor twee verdrietige ogen , ze is bijna veertig dus te laat voor iets anders , en adoptie wil ze niet , en zo medder je maar door , merk ook wel dat ik toch mensen ontmoet die net zo als zijn als ik , soort zoekt soort , zegt men wel eens , mensen die ook spullen cadeau geven aan vrienden die echt in nood zitten , o. À een plantje om iemand op te beuren , een kaartje , koop ook wel eens kleding bij de kringloop voor verschillende mensen , wel nette hoor , en de moeder die ternauwernood kleertjes kan kopen , is zo blij , de kinderen ook , ik moet alleen oppassen dat ze niet te veel gaan rekene op mij , want ze moeten zelf ook wat op de rommelmarkt kopen , voor een euro heb je mooie dingen , en mijn portemonnaie is ook niet zo gevuld , maar je doet wat je kan .trouwens mijn broer had dat met een huis ook , en ook voor zijn zoon , zijn overleden vrouw had aanwijzingen gegeven wat voor huis , en echt waar , ze vertelden wat er in de tuin stond tot in detail , wel bij een medium , een hele integeren , hij hoeften niks te betalen , ze vond zijn verhaal zo ontroerend , dat ze zei koop maar een bloemetje voor bij het graf , echt een goed mens , Marijke van manen een zeer zuiveren lichtwerker . Sorry ne’le het is onbedoeld een heel verhaal geworden , ik hoop dat je het kan volgen allemaal , ik ben niet bepaald kort van stof , maar als ik eenmaal begin , ik ga toch proberen om nog meer rust in mijzelf te krijgen , en niet alles verlangen van mijn gids en beschermengelen , het zijn er drie , ik heb een tekening gekregen van een medium in trance gemaakt daar staan drie figuren , ja en kosten niks hoor , niks geen vijftig euro , wat ik wel eens lees bij sommige mediums die op internet staan , een goede is niet op geld uit , hooguit de onkosten voor de tekening , nou ne’le ik stop sorry voor mijn lange epistel . Liefs Jannie
Hoi Petra . Ik denk dat je het kan schudden , mannen staan toch wat anders in het leven , ik ga wel eens naar een vereniging spiritueel en van de 50 vrouwen zitten er 6 of 8 mannen , voor de meeste mannen is dit echt Hokus spokus echt waar , alleen de nieuwetijdskinderen zie je nog wel eens , mijn kinderen hebben niks met dit alles niks , en mijn man , die laat me ,maar als hij over tweeling vlam leest , ik denk dat hij denk dat men niet fris is , hij vind het allemaal gek , hij weet wel wat ik geloof , maar vraagt nooit wat , denk je dat hij gelooft dat er gespreken zijn met engelen nee echt niet, ik mijn ding hij zijn ding , ik dring niks op , heeft geen zin , mijn man is een hele nuchtere Hollandse man , het is een lieverd , en ik laat hem lekker fietsen op zijn race fietsie , en ik ga gewoon lekker orakel kaartjes trekken of hier op het blog kijken of er weer nieuwe mensen bij komen , ik denk wel eens mijn naam staat er veel en nog een paar dezelfde , zal het niet vervelen ? Lia is heel goed voor uitleggen ik snap er soms geen snars van , ze verteld het helder en duidelijk zonder poespas ,en aart is meer een komische blog schrijver lachen hoor met zijn appeltaart …. Fijne avond en laat die lieverd van je lekker zichzelf zijn liefs Jannie
JANNIE, :),
LIEFS SABINE
Is mijn man mijn tweelingziel?
Ik weet het niet, soulmate, zeker.
Die prachtige ontmoeting die jij had, a.m
Die hebben mijn man en ik vaker.
Zie jij in zoiets een teken?
Ik zie dat als een kadootje van de Engelen.
Zomaar iets prachtigs in de natuur tegenkomen, dan zeggen we niets, maar staan hand in hand te genieten. Dan voelen we ons zo een en gelukkig.
Maar als ik hem vertel hoe blij ik ben dat de Engelen steeds meer in mijn leven komen.
Dan vind hij mij steeds geloviger worden, terwijl ik niet eens bid, maar wel een Engelen hoekje heb.
Als ik hem vertel over de stem die mij aanwijzingen geef en helpt, vind hij mij eng.
Terwijl hij mij steeds vaker vraagt waar iets ligt en ik zeg dat de Engelen helpen met ons veilig houden in het verkeer, of aanwijzingen geven vind hij dat maarvreemd en dubieus. Noemt hij mij Jomanda.
Dus, hoe kan je aan de ene kant zo innig en gelukkig zijn met iemand en aan de andere kant afgewezen worden?
Hoe kan ik mijn man overtuigen ook de handen van de Engelen aan te nemen en blij zijn dat ze in ons leven zijn?
Hm, dat klinkt inderdaad wel gelovig.
Nou ja, zucht, we zijn toch erg gelukkig met elkaar hoor.
Gisteren had de schat als verrassing Sinterklaas, krasloten in onze schoen gedaan, lief hè.
@Petra, Hey lieverd, dat gevoel ken ik ook. Hij lacht me gelukkig niet meer uit. Denk dat ik van hem niet kan verwachten dat hij hierin meegaat, net zoals hij van mij niet kan verwachten dat ik het achter mij laat. Hoewel er soms wel dingen zijn die ik zeg, dat ik aanvoel, die achteraf juist blijken. Dus hij begint het wel te respecteren, maar voor de rest zou ik zeggen doe gewoon lekker je ding zonder erkenning van hem te verwachten. Ook al snap ik heel erg dat je dit graag wil delen met hem. Dat heb ik ook, is soms moeilijk om hem met dingen te zien worstelen, terwijl ik dan iets heb van bekijk het zo en het lost op. Hem daarin ruimte geven is ook deel van hem aanvaarden en graag zien voor wie hij is. 🙂 hoewel ik hem wel even zo ver heb gekregen om parkeerplaats te vragen aan zijn gidsen en hij dat wel effe gedaan heeft. Nu is hij het denk ik alweer vergeten 😉
Wat tweelingzielen betreft sinds ik die heb ontmoet, worstel ik zelf met mijn eigen relatie. Het gevoel van verbinding had ik al heel lang. Het gevoel maak te deel uit van mijn relatie. Ik besefte het zelf niet, dat ik automatisch dit contact maakte. Vaak op heel intieme momenten. Nu ik er een persoon op kan kleven is dat helemaal veranderd. Ik lig sindsdien echt met mijn emoties in de knoop. Het is alsof ik een relatie met twee mannen heb. Ik voel me steeds schuldig tegen over mijn man of mis mijn tz. 🙂 ach ik zie wel hoe het uitdraaid. Het is een zoektocht, soms ontzettend mooi, vaak zeer verwarrend. 😀
@Nele,
Hoi Nele,
Ik ben zelf (blijkbaar) momenteel veel bezig met dit onderwerp en vind het erg fijn om artikelen hierover te lezen en zeer zeker ook mensen hun reacties op die artikelen met daarin hun eigen ervaringen. Graag wil ik reageren op datgene wat jij aan Petra geschreven hebt.
JIj schrijft: “Ik besefte het zelf niet, dat ik automatisch dit contact maakte. Vaak op heel intieme momenten. ”
Zou je mij willen uitleggen wat je precies bedoelt met dat je automatisch dit contact maakte?
Ik ben zelf bezig me bewuster te worden van het één en ander, en ben benieuwd wat je precies met deze zin bedoelt. Tenzij het natuurlijk te persoonlijk is :), dan moet je het natuurlijk niet doen ;).
Ook schrijf je dat je dus je tweelingziel hebt ontmoet. Mijn vraag is hoe je weet dat deze persoon jouw tweelingziel is?
🙂
Veel liefs, Susanne
Hey Suzanne,
Ik vertel je graag alles. Weet alleen niet of het gepast is om het allemaal online te zetten.
Het Zou ook fijn zijn het eens te ventileren, want momenteel is er geen zinnig mens in mijn omgeving waarmee ik hierover durf praten. Denk dat ze me zo de dwangbuis indraaien 😀
Maar kan wel kort proberen wat dingen te plaatsen. Ik ben al lang omringd door een heel liefdevol gevoel, waar ik automatisch contact mee maak wanneer ik liefheb. Kan gewoon zijn als ik geniet van de zo’n. Maar het was zeker het geval met mijn partner, want die heb je als het even goed gaat liefst lief. 😉
Ik had soms ook automatisch beelden van een vreemde man. Dingen die ik niet kon controleren ze kwamen gewoon. Wimpelde ze af als fantasieën. Maar leuk vond ik dat wel.
En toen op een dag zag ik een foto. En er gebeurde iets met mij . Ik ben bijna letterlijk in min. Auto gesprongen en halsoverkop 400 km gaan rijden om naar de persoon van de foto te gaan. De ontmoeting was helemaal anders dan verwacht. Toen wist ik helemaal niet wat me overkwam. De ontmoeting heeft letterlijk mijn wereld op zijn kop gezet. En nu komt het stuk dat ik liever niet openbaar vertel. Maar na verloop van tijd kreeg ik allerlei tekenen door, alles draaide rond wit en zwart, eenheid, hemel en aarde samensmelting. Een wonderlijke tijd, maar ook zeer angstige tijd. Ik maak te een ongelooflijke helling mee. Mijn afkeer voor het leven, mijn gevoel van heimwee, mijn gemis het verdween allemaal. Ik kon genieten van alles zoals het was er was echt niets aan verandert. .. Ik genoot van de eindeloze gesprekken die ik er me kon voeren. De liefde die ik voelde, alleen ik leefde in een droomwereld. Toen kwam ik met mijn voeten op de grond. Ik heb een gezin, ik heb een leven, ik kon gewoon niet blijven zwemelen en zweven, :-). Ik voel hem nog steeds. Het is de energie die ik voordien voelde. Ik begrijp nu ook dat hij al lang contact probeerde te leggen. Kon soms echt gek worden van de pijn achteraan mijn hart chakra. Die is nu weg, tenzij ik me afsluit. Dus ja weten, doe ik het niet. Ik heb hem niet meer in het echt gehoord of gezien. En lief durf ik nauwelijks nog te hebben, want dan is hij er plots weer, niets mis mee, maar ik kan het gewoon nog niet aan zoals ik zeg ik voel me er schuldig om. Dat is dat de down to Earth nele, diegene die denk, niet voelt, diegene die werkt en opvoed, en Leeft. In mijn gevoel ben ik er gerust in. Ik heb ook niet de behoefte zoals sommigen om met hem een relatie aan te gaan. Maar het is moeilijk om een relatie te hebben let een andere persoon nadat je dat heb gehad, omdat wanneer je liefde buiten jezelf gaat zoeken je tweelingziel daar is… Haha weet niet of je aan mijn uitleg wat uit kunt.
Weten kan ik het niet zeker, maar mijn gevoel is formeel. Alleen nu dat verdomde zelfvertrouwen nog hè. Ik vind me niet goed genoeg voor hem, geloof niet in mezelf in het feit dat ik die dingen kan ervaren en kan voelen en kan begrijpen. 🙂 en er is nog zoveel meer. Hij leert me heel veel. Soms is hij te opdringerig kunnen we echt ruzie maken. Maar ik denk dat hij dat moet omdat hij volgens mij alles hoort wat ik denk. Hij is ook heel eigenwijs, misschien terecht en kan bij mij ook heel onzeker zijn. Dus ik volg de tekst wel. Of hij hier bewust van is dat weet ik dus niet zeker hè.
Nog een ding. Het meest aangrijpende zijn zijn ogen. Hij lijkt niet op mij. Maar met uitzondering van zin ogen. Ik kijk naar mezelf en zie in zijn ogen, zeer vreemd is dat. Of kijk in de Zijne en zie mezelf.
Alleen nu dat die fantasie van eerst een gezicht en een naam heeft gekregen vind ik ze plots niet meer zo leuk. Eng is het weten dat je zo verbonden bent met een echte persoon, die dan nog de ‘gaven’ heeft om hier heel bewust van te zijn.
Mmm ik heb nu wel heel impulsief geschreven . Hoop dat je er aan uit kan. Maar zoals ik al zei het is nog heel verwarrend allemaal en dat vertaalt zich duidelijk in hoe ik er over schrijf. 🙂
@Nele,
Hoi Nele,
Dank je wel voor je open en mooie verhaal :)! Jeetje, dat is toch een hele ervaring! Kan me voorstellen dat het je wereld op z’n kop zet! Wat apart dat je al beelden had! Da’s ook gek, hoe dat kan werken, had hij dat overigens ook?
Ik kan ook weleens beelden hebben! (En denk dan ook; ‘Ooh Susie, laat lekker gaan, da’s toch helemaal niets’. 🙂 Na het lezen van jouw verhaal denk ik; ‘? Oh jee, zal toch niet iets zijn? hmmm.. maakt me nieuwsgierig :).’)
Maar helemaal apart dat er dus blijkbaar in jouw realiteit een échte foto opduikt en je vervolgens in je auto stapt, zoveel kilometers maakt, en daar istie dan?! Wauw, da’s echt een bizar verhaal, lijkt wel iets uit de film! Dan ‘wist’ jij dus blijkbaar ergens al ‘iets’ :), een herkenning dus, ofzo. Vind ik heel erg bijzonder! Maar het is me niet helemaal duidelijk geworden of hij dat nu ook met jou had. Herkende hij jou ook toen jullie elkaar dus ontmoette?
Ik vind het overigens wel stoer van je dat je gewoon in je auto bent gestapt en al die kilometers (!) bent gaan rijden! Moet je ook maar durven! 🙂 Haha, Nele op avontuur in den wonderland, en maar zien, letterlijk, waar niet je schip, maar je auto strandt. Is dat nou wat ze bedoelen met ‘je hart volgen’? ;). Je hart achterna, en kijken waar het je brengt. Heeft ook wel iets heel moois, hoor, Nele. Ik vind dat wel sterk van je, dat je dat op zo’n manier bent gaan ‘volgen’. En dat je dat dus durfde.
Mooi ook om te lezen dat je schrijft over die periode dat het je veel heling heeft gebracht. Vaak hoor je dat iets veel ellende met zich meebrengt. ‘k Vind het mooi dat jij het helings-gedeelte benoemt in deze bizarre ontmoeting/ervaring voor je. Dat je dus ondanks alle verwarring toch de heling ziet! Dat vind ik mooi. 🙂
Ook al kan zo’n ontmoeting/ervaring ‘beoordeeld/veroordeeld’ worden door jezelf, de buitenwereld, door gedachtengoed wat ‘goed’ of ‘niet goed’ is of zou zijn, ‘t is natuurlijk een ontzettend mooi cadeau dat deze ontmoeting/deze ervaring je voor je gevoel je zoveel heling heeft doen geven, zoals je schrijft.
Een iedere ontmoeting, hoe die dan ook plaatsvindt, of dat nu goedgekeurd wordt door ons verstand of niet, wat voor label men er ook aan plakt, iedere ontmoeting dient natuurlijk ergens voor, wat onze conditioneringen dan ook zijn. 🙂
Je schreef: “Ik vind me niet goed genoeg voor hem, geloof niet in mezelf in het feit dat ik die dingen kan ervaren en kan voelen en kan begrijpen”
Misschien is dat ook wel 1 van de redenen waarom je hem ontmoet hebt. Dat hij dat aan jou laat zien. Of dat je dat aan jezelf laat zien, via hem. Waar je dus nu bent in je eigen proces en wat misschien nog ‘verhoogd’ dient te worden, of opgeruimd, of bekrachtigd dient te worden. Misschien een bepaalde frequentie die je injezelf ‘dient’ te bekrachtigen ter voorspoeding van jouw proces, en dat dat nu via hem aan jou ‘verteld’ wordt, of dat je dat via hem nu ‘ziet’. Als je begrijpt wat ik bedoel. :).
Ik snap wel dat je je zo kan voelen, dat we ons minderwaardig kunnen voelen, naast die ander. Maar lieve Nele, dat ‘moeten’ we juist loslaten, wegdoen, ons schoon er van maken, hoe we het ook kunnen noemen. Misschien is dat ook wel 1 van de redenen waarom je hem ontmoet hebt. Juist om je te herinneren aan je eigen schoonheid en je eigen liefde en je eigen kracht en je eigen aanwezigheid, die er mag zijn !
Want waarom voel jij je dan niet goed genoeg voor hem? Want wat is het aan hém waardoor jij dat zo ervaart? En wat zal er met jou, met hem, met jullie, gebeuren wanneer je je wél goed genoeg zou voelen? Hoe zou jouw, of jullie wereld, er dan uitzien? 🙂
Ik vind het knap Nele dat je hier over durft te schrijven. Ik las in wat andere reacties dat men je waarschuwde als het ware voor de eventuele gevolgen. Ik ben denk ik niet zo van de waarschuwingen 🙂 Ofzo. Denk ik. :).
Jouw gevoel is jouw gevoel, en jouw waarheid van dit moment is jouw waarheid van dit moment, en wat uit jouw hart komt, komt uit jouw hart. Dat komt uit jou. Uit Nele. Uit Nele.
Dus hoe mooi is dat, Nele. Je spreekt gewoon vanuit jouw hart. En wat is er mis met jouw hart? Het klopt, het voelt, het doet, het zoekt, het leeft. It’s alive baby :)! You’re alive :)! En dus wie kan jouw überhaupt hier om veroordelen?
En ik kan me goed voorstellen dat wanneer je een gezin hebt, je natuurlijk niet nog meer ‘gedoe’ wilt. Maar jij leeft jouw leven en het is jouw avontuur, dit leven. En de angst voor delen, en de angst voor hardop nadenken, en de angst voor hartsbelevingen hardop, is er alleen omdat men angst kan hebben voor die eventuele gevolgen. Maar wat Zijn nou die gevolgen? En waar zijn die dan? In den Toekomst? En waar is dan die Toekomst? Ik persoonlijk, maar goed, ben ook maar een meid, op avontuur, in des levens, des waanzin :), heb in ieder geval veel aan jouw verhaal, en ik denk veel andere lezers :). Dus dank je wel voor je openheid en voor het delen van jouw hart en voor de moed om kwetsbaar te durven zijn!
Lieve Nele, ik wens je heel veel succes, liefde en vrijheid met dit verhaal in jouw leven en in jouw hart, en hopelijk vind je je weg erin, in liefde, en in liefde. 🙂
Warme groet,
Susanne
Hey Susanne,
Heel erg bedankt voor je enthousiaste en warme reactie. Was echt fijn om ze te lezen. Ze kwam zoals ze zeggen recht binnen. 🙂
Ja het is best wel eng geweest eigenlijk. Als ik er op terug denk ben ik in een soort van automatisch piloot geschoten vanaf het ogenblik dat ik die foto zag. Na de ontmoeting ben ik helemaal ‘psychotisch’ geworden. Het is best heel heftig geweest.
Of hij het wist, zag weet ik niet. Hij heeft heel de tijd in raadsels gepraat en me laten doen. Bij het weg gaan na drie dagen is hij me wel komen omhelzen en een zoen komen geven. Hij heeft me toen ‘enjoy the journey’ gezegd. 🙂 en een journey is het wel geworden. De heling ervaar ik vooral nu achteraf. Het is moeilijk te omschrijven, maar het voelt aan of ik ergens ben thuisgekomen. Een gevoel van diepgewortelde ongelukkigheid en heimwee is weg. Sinds de eerste keer van zo lang ik me kan herinneren leef ik. Met goede en slechte dagen. In die periode leerde ik stoppen met denken, piekeren en me zorgen maken.
Naar mijn ervaring praatte ik met hem. Maar ik twijfel enorm. Nu nog steeds. Het beeld dat ik kreeg van het gebouw kreeg ik bvb op zo een twijfel moment. Grappig is dat het bijna een bewijs is, maar dat ik blijf twijfelen.
Of ik hem nog ga zien, dat weet ik niet. Soms voel ik hem heel sterk soms minder. Het intense contact is vermindert. Dat is tegelijkertijd jammer en goed. Het is goed zo. We zien wel wat de toekomst breng. Ik ben vooral zeer dankbaar voor de ervaring en het gevoel dat ik er aan over heb gehouden. De verandering vindt nu voornamelijk plaats in mijn eigen omgeving. Het is net of ik nu in de praktijk omzet wat ik ervaren heb. Het is een nieuw evenwicht dat gezocht moet worden. 🙂 moeilijk te omschrijven eigenlijk.
Ik volg je wat je uiteenzetting over vertrouwen betreft. Zo voel ik het ook aan. Het is een proces waarin ik mezelf leer kennen, voelen vooral. Een proces naar binnen. Waarin ik mag leren mezelf graag te zien, lief te hebben, en te aanvaarden zoals ik ben. Dit gaat de ene dag al wat beter dan de andere. 🙂 maar het gaat steeds makkelijker. Wie weet wat dit brengt. Het leukste is stilaan tot een punt komen waarin ik echt beleef, ervaar, voel en geloof dat niets hoeft.
Veel liefs,
Nele
@Nele, hallo ne’le , ik moest wel even denken , huh parkeerplaats vragen aan zijn gidsen , als ik dat had geweten had ik niet zo veel rondjes hoeven te rijden , sja dat zou wel erg makkelijk zijn , ik denk dat gidsen je begeleiden met levens vragen , en waneer je in nood bent , op plaatsen waar oorlog is eigelijk net als aardengelen , desalniettemin , wat jij denk en doe , doe je op jou manier , als het werkt …….nou dan moet ik het als de bliksem ook eens uitproberen . ….. Het zou een hoop stress schelen . Fijne avond liefs Jannie
@Jannie, ja echt doen hoor! Ik rij nu bijna geen auto meer op drukke plaatsen. Maar het helpt. Zijn het nu gidsen of gedachtekrachten maakt me eigenlijk niet uit welke woorden je er aan koppelt 🙂 ik voel ook heel goed aan wanneer het niet gaat lukken, dan krijg ik,geen warm gevoel ter hoogte van men hartchakra. Ons huisje heb ik zo ook gevraagd en gevonden. Wou graag een huisje in een specifieke buurt en op een dag voelde ik mij geduwd naar een straat in due buurt waar ik nooit langs hoef te rijden, stond daar toch geen huisje te koop.. 🙂 of als je de weg niet weet. Of als ik iets kwijt ben gewoon vragen en dan kan il plots een ingeving krijgen of een beeld of een gedachte. Dan gidsen ze ook. Wie ze ook mogen zijn. Dat weet ik eigenlijk niet. Noem ze dan maar mijn gidsen. Maar ze hebben me ook al gered hoor. Door me te laten stoppen, of opkijken op cruciale momenten. 🙂 gewoon vertrouwen en proberen, vragen en terwijl al bedanken. Met kleine zaken beginnen. Alleen proberen met je eigen gedachten niet teveel controle te houden, maar jij lijkt me zo gevoelig dat dat geen enkel probleem is om op je gevoel, intuïtie en ingevingen af te gaan.
@Petra, Hoi Petra, een teken, een boodschap, … ? van een gids, een engel, … ? Vroeger bad ik tot God en het valt me op dat ik dat weer meer ben gaan doen. Zou het wat uitmaken wat voor een label we eraan hangen? Ik heb in ieder geval het idee, wanneer je om hulp vraagt, of een teken, of een boodschap, dat je die dan krijgt (wanneer je ervoor openstaat). Ik had je vraag trouwens nog niet gezien, tot nu toe, maar het volgende liedje heb ik vanavond meerdere malen gedraaid. Vooral de eerst zin is zo mooi: “When the world is darker than I can understand … ” http://www.youtube.com/watch?v=paRm86O3YC8 Liefs, Anne Marie
Hoe toevallig!? Was daar nét mee bezig, met dit onderwerp, en prompt komt dit artikel. :). Mooi artikel zeg, dank je wel Esther!! 🙂
Ik vind het echt goed uitgelegd, Esther. Ik vind het erg fijn om hierover te lezen, en dan ook nog zo helder. Al blijf ik het heel dubbel vinden, al die verhalen over zulke mooie liefde en zulke diepe pijn. Pff.. kan ik al moe van het idee alleen al worden en haha denk ik; ‘laaat maar..’ Maar goed, kan natuurlijk ook mijn 3D-gedachte zijn. Zie het liever romantischer in, maar lees net hierboven dat dat dus ook een 3D-gedachte is. Hmm.
“De pijn, dat is je groei.” Gek is dat eigenlijk. Dat het allemaal maar zoveel pijnen doet. Ook al kan ik dat ergens op een bepaald niveau wel begrijpen/inzien, hoe je het noemt. Aan de andere kant blijf ik het maar een apart iets vinden, al die pijnen. En al die pijnen. En zoveel pijnen. Ik word moe van al die pijnen. Gaat heen, jij pijnen :). Dan is inderdaad dat zomersprookjesdroom van Liefde inderdaad maar een zomersprookjesdroom. ‘t Is allemaal van eens, en ooit, en tot die tijd.. is pijn je groei. 🙁 😉
“Hoe meer ruimte je hebt voor eigenliefde, hoe meer ruimte er in je leven komt voor je tweelingziel!”
Vind ik echt een hele mooie zin.
“Besef dat de liefde die je je tweelingziel wil geven, jij zelf via je tweelingziel moet leren geven aan jezelf, dat is de spiegel.”
Er staat dus ‘via’ je tweelingziel, maar ik neem dat dat natuurlijk ook zo in je eentje kan. Dat je dus niet als het ware hoeft te ‘wachten’ op zijn groei, zeg maar, daar heb je ‘hem’ dus niet voor nodig. Hoeft dus niet persé ‘via’ hem te gaan, toch?
“Zo klinkt het alsof het onmogelijk is dat je ooit een samensmelting kan hebben met je twin”.
Ehhh, ja! 🙂 Ooit in den Toekomst. Wanneer Geluk weer heel gewoon gaat zijn. Dan.. eventueel.. misschien.. wie weet..?
Terwijl, en dat zal je nét zien, want dat vind ik dan ook weer typisch Susie in de bocht, dan zal je nét zien, ben ik helemaal relaxed, lekker m’n eigen gangetje, life gaat goed, ik ben daar in den verre waar het Geluk gewoon weer heel gewoon is, en kan het dan príma, maar ook dan príma met mezelf vinden, héb hem niet eens meer nodig, wat(?) ik dénk dan waarschijnlijk niet eens meer aan hem, want wie is hij dan? Ofzo? Leef lekker m’n leventje, alles gaat me voor de wind, want ik ben na afzien-van-heb-ik-jou-daar daar in den verre aangekomen, en het gaat me fantastisch, omdát het Geluk weer heel gewoon is, zit je totaal niet überhaupt op een vent te wachten, of nog beter, zal je net zien dat je dan tegen die tijd inmiddels al weer 6 keer geïncarneerd bent en dan dus nét die keer als een lesbiènne, en jaaaa hoor, komt meneer de tweelingziel vrolijk aanhuppelen in je leven, alsof er niets aan de hand is, want hier ben ik dan. Ja. Gast. Nu hoeft het al niet meer.
Ik ben daar wel een beetje bang voor, want dat zal typisch Susie in de bocht zijn. En omdat het Leven ook zo kan zijn. Ik vind dat het Leven zo is namelijk. Wanneer je het wilt, komt het niet. Hoef je het niet meer, staat-ie voor de deur. Wat ik overigens sowieso al typisch iets voor mannen vindt, maar goed, dat is weer een ander verhaal.
Dus ja, gewoon maar fijn verder groeien, en ook graag groeien in het feit dat je misschien niet de hele tijd hoeft te groeien. Gewoon maar Zijn. Ik ga gewoon maar eens Zijn. Kijken hoe dat is. 🙂
Dank je Esther, voor altijd maar weer je mooie artikelen! 🙂
Veel liefs, Susanne
hoi Susanne, wat een goeie reactie! Het is me niet duidelijk of je jouw tweelingziel hebt ontmoet, maar PIJN dat het doet!! Ik ben er zeker twee jaar mee bezig geweest om er niet meer om te hoeven huilen. (nu 4 jaar verder) Nog steeds gebeurd dat af en toe, maar niet meer in de hysterische vorm zoals in het begin. Dagen lang huilen nadat hij me afbrak zonder reden. Ik begreep het gewoon niet! Waarom als je zoiets moois ontdekt zou je dan de ander de rug toekeren?
Nu ben ik er inmiddels nuchterder onder, hoewel het me soms wel steekt dat hij zn leven zo gemakkelijk doorzet met nieuwe relaties en dat ik schijnbaar niet ‘belangrijk’ ben voor hem. Dat zullen ook wel lessen zijn die ik moet leren.
Toch ben ik onlangs wel zo ver gekomen dat die zgn. 3D samensmelting van mij niet meer hoeft. Die illusie heb ik laten varen.
Echter wil dit nog niet zeggen dat je hierdoor minder liefde of aantrekkingskracht voor die ander voelt. Want ik dacht, als ik maar boos of sterk genoeg ben dan gaat het vanzelf weg. Dat is dus niet zo!
Het komt erop neer dat je inderdaad het beste die energie naar jezelf toe richt ipv je bezig te houden met de ander. Lastig is vooral, dat als je boos bent en dat graag wilt laten weten, je dat in meervoud zelf terugvoelt en dus weer terug bij af bent.
Visieuze circel dus.
Ik ben er ondertussen in positieve zin wel enorm door gegroeid, zonder dat ik dit doorhad en ik voel dat hij mij al die tijd meer liefde heeft gegeven dan ik hem. (dit omdat ik zo boos was)
Het fijne ervan is dat je wanneer je wel in die 5D flow zit, je je zooo sterk voelt en het gevoel hebt de wereld aan te kunnen. Dat maakt het heel veel waard.
Je bent in ieder geval ECHT nooit meer alleen. Hoewel aan de andere kant je je wel heel alleen kunt voelen. Een Paradox.
@Kate,
Hoi Kate,
Dank je wel voor je mooie reactie :).
Ik weet niet of ik mijn tweelingziel, vlam, straal etc. ooit ontmoet heb. Ik heb ook weleens gehoord dat we er meerdere hebben. Ik heb natuurlijk wel veel mensen ontmoet die van alles in me los hebben gemaakt, maar of dat 1 van bovenstaande ‘titels’ waren, dat weet ik niet precies.
Alhoewel ik wel heel erg veel herken in jouw verhaal :). En dank je trouwens, voor het delen van jouw verhaal! Ik vind het zo helder geschreven. Ik herken er wel heel erg veel in. Ik heb iemand ontmoet, maar waar ik op dit moment eigenlijk geen echt contact meer mee heb, die zo’n beetje hetzelfde losmaakte in mij waar jij over schrijft. Maar hij is zo anders dan ik! Totaal van een ander bewustzijnsniveau, communiceren lukt eigenlijk niet, en die ook zonder nu echt een duidelijke rede te geven er vandoor is gegaan. Erg moeilijke ervaring, maar vooral wat het in mij losmaakte. Ik snapte ook totaal niet dát het zoveel in me losmaakte, want zoveel samen zijn we niet geweest en tijdens die contacten leken we op zo’n ander niveau te zijn, waardoor ik het nog vreemder vind hoeveel het in mij losgemaakt heeft. Ik hoop dan ook niet dat hij mijn tweelingziel is :)!, zou een karige bedoeling zijn, zeg :).
Uiteindelijk maakte het zowel positieve als negatieve dingen in mij los, en kwamen er allerlei herinneringen naar boven vanuit andere Tijden, maar ook vanuit mijn jeugd, dingen die ik niet eens meer wist, en ik dacht toch echt mijn jeugd nu wel uitgepluisd te hebben, en is me veel duidelijk geworden rondom mezelf en een aantal onderwerpen in m’n leven. Dus dat vind ik dan wel heel bijzonder. En ben ik hém ook dankbaar, ook al is dat niet zijn persoonlijke bedoeling geweest. Daardoor lukt het ook om hem iets in een ander, positiever daglicht te zien, inplaats van alleen maar degene die ‘mij niet belangrijk vindt’ (precies wat jij ook schrijft :)!).
Maar goed, weet nog niet zo goed momenteel wat ik er nu van vinden moet, ik ga maar verder met m’n eigen leven en zie wel hoe of de wat. En ga dan maar aan de slag met datgene wat het bij mij blijkbaar heeft losgemaakt. What else is er dan ook te doen :).
Jij schreef: “Ik begreep het gewoon niet! Waarom als je zoiets moois ontdekt zou je dan de ander de rug toekeren?”
Zo ervaarde ik dat ook! En ik snapte maar niet dat het voor hem anders voelde, alsof hij deed alsof het allemaal maar niets voorstelde. Maar op een gegeven moment bedacht ik mij; voelde ik iets tussen ons, of voelde ik iets vanuit mijzelf? Daar kan natuurlijk nogal een verschil in zitten. Ik kan ons contact wel iets toebedelen, maar Is dat wel zo? Misschien was het maar mijn projectie! Misschien was dat wat ik voelde, niet van ons, maar van Mij! Ik dacht dat hij ‘oplichtte’ als het ware. Zo’n glansje, die ging glinsteren. Maar misschien was het wel niet zijn glans, maar die van mijzelf. Misschien werd er niet iets in hem ‘opgelicht’, maar iets in mijzelf. Was het niet die zogenaamde liefde die ik in ons dacht te herkennen, maar was het In Mij…
Ik vond dat nogal een ontdekking. Want ik had ook al de neiging om te gaan denken; ‘oh god, híj zou toch niet mijn tweelingziel zijn!?’ Doordat ik dat gevoel/idee en hoop/angst begon te krijgen van een eventuele tweelingziel/verbinding, merkte ik dat ik vanuit romantische gedachten allerlei waarden aan ons contact toeschreef. Maar was het wel zo mooi? Was hij het die ging leven? Of ikzelf? Zag ik zijn liefde? Of die van mijzelf?
Als ik dan al iets uit ons contact hebt gehaald, is dat het. Het gevoel In jezelf. De waarde In jezelf. De relatie In jezelf. Al die mooie dingen die ik wilde ervaren mét hém, die ik dacht te voelen bíj hém, bleek gewoon In mijzelf te zijn. Naaah, vond ik ff een anti-climax, zeg, haha.
En wat moet je daar nu mee hè? Hem dan maar achterna sjezen, want hoe kán jij, en leg eens uit, en hoe kán jij dit nu niet voelen, want het ís toch zo bijzonder.. pff.. heb ik gelukkig dan ook niet gedaan. :). Dan maar niet, dacht ik. Ga niet achter iemand aan, ik blijf bezig zeg. 🙂
Ik weet dus niet of hij dan een tweelingziel is. De gedachte daaraan deed mij dan ook wat beperken, bleek dus. Want het Idee van Je Tweelingziel, vind ik heel romantisch klinken. En samen uit, en samen thuis. Sowieso al een heel gevoelig puntje in mijn leven, aangezien ik vele herinneringen aan levens heb waarin ik daadwerkelijk een tweelingbroer verloor en ook in dit leven is een broertje tijdens de eerste weken van de zwangerschap ‘gestorven’, en ik niet. Dus ja, het idee van je andere helft, die ander, samen zijn, samen delen, oohh, is nog steeds 1 van mijn lievelingswensen, zelfs na 15 jaar therapieën en Work-Shops, en noem maar op. Is er niet uit te krijgen. 🙂
Dus ja, dat is dus voor mij sowieso al een dingetje, ontmoet je vervolgens iemand die zo iets nieuws en anders in je losmaakt, dat je denkt; zal het? kan het? is het? nu dan toch? En kan je onbewust allemaal waarde-oordelen aan dat contact toebedelen. En daarom vind ik het ook wat moeilijk om überhaupt antwoord te wéten op de vraag of wij überhaupt tweelingzielen/stralen/vlammen weten te herkennen, te ontmoeten, want hoe Weet je? Hoe kan je zuiver, schoon, naar iemand kijken? Als alles toch maar projectie, reflectie is? Ik heb nu zelf dus ervaren dat je iemand allerlei waarde toe kan bedelen, die puur gebasseerd zijn op je eigen waarneming. Iets is Waarheid voor je, omdat het Waarheid voor je is. Totdat het geen Waarheid voor je is. Maar er zit natuurlijk nogal een verschil in je waarheid en dé waarheid.
Inmiddels hoef ik niet meer te weten Wie hij dan nu eigenlijk Is. Oohh, en dat geeft rust :)! Lekker is dat. Gewoon lekker ontspannen.
Maar ik geloof nog steeds in Liefde. Ondanks al onze dimensies, overtuigingen, oud zeer, projecties, en noem maar op. En ik geloof nog steeds dat ondánks dat oud zeer, en moeilijke jeugd, en lessen en leren en pijn, dat het wél mogelijk is met iemand Liefde te delen, die ondanks al die uitdagingen die het mens-zijn en het leven met zich meebrengt, wél blijft. Ik vind het namelijk moeilijk te geloven dat je liefde, je tweeling, wat voor naam je er aan toebedeelt, met liefde en respect met je omgaat. Maar ja, inderdaad, als die liefde, die tweeling, nog in een 3D-illusie zit, tja, dan heb je d’r misschien ook niet heel veel aan.
Daarom vind ik het ook knap van jou dat je zegt: “Toch ben ik onlangs wel zo ver gekomen dat die zgn. 3D samensmelting van mij niet meer hoeft. Die illusie heb ik laten varen.”
🙂
Ik denk ook wanneer je goed in je eigen vel zit en veel eigenwaarde voelt en leeft, je inderdaad prima zonder die samensmelting kan. Fijn om te lezen dat je al zo ver bent :)!
Ook schrijf je: “ik voel dat hij mij al die tijd meer liefde heeft gegeven dan ik hem. (dit omdat ik zo boos was).”
Ik ben benieuwd wat je precies bedoelt met de zin dat je voelt dat hij je al die tijd dus liefde heeft gegeven.
Ik vind het ook best apart om jou dat te ‘horen’ (zien) zeggen, want ik heb bijvoorbeeld dus zelf óók het idee, dat ook al hebben we helemaal geen contact op fysiek niveau, dat we dus nog steeds op een bepaald niveau wél contact lijken te hebben! Dan denk ik; wat is dít nu weer dan?? Heel apart verhaal haha :). Dus ja, Kate, ik ben erg benieuwd wat je daar nu precies mee bedoelt!
Nou goed, het is een heel verhaal geworden, dank je wel voor je lezend ook ;), en nogmaals bedankt voor je uitgebreide reactie, ik herken er veel in!
Veel liefs en warme groet, Susanne
Dag Suzanne,
Mooi geschreven. Je verhaal klinkt me bekend in de horen. In realiteit leek het bij mij ook een koude douche. Nu ik dat lees van die vorige levens en die jeugd dat was bij mij ook. Er kwamen dingen naar boven uit mijn jeugd dat ik al lang vergeten was. Vooral herinneringen aan wat ik als kind leuk vond. Wat me blij maakte voor ik ongelukkig werd. 🙂 Hij is naar spirituele gaven veel verder ontwikkeld dan ik. Kan en. Leert dingen die ik tot voor kort niet zou geloven aanvaarden. Dingen die aan een sneltreintempo ook bij mij ontwikkelde. Ik ben twee maanden van de kaart geweest mentaal. Ik was weg en was toch bij bewustzijn. Zeer vreemd maar achteraf gezien wel goed geweest.
Dat gevoel dat je beschrijft, die twijfel, die heb ik ook. Gaat het enkel om een waarneming in mij of is het projectie wat is waarheid. Nu wat dat betreft als ik even los sta van tweelingzielen, dan gelood ik heel sterk dat wat jij wil zien hetgeen is waaraan je moet vasthouden. Het is als de echte persoon onder de schil van 3D zien. Heb dat heel vaak en vind het fijner me daarop te richten dan op hetgeen me niet aanstaat op 3d niveau. Ook al heb ik daarover al advies gekregen dat dat dan weer niet goed is. Ach ja. Zoals ik in mijn andere reactie al schreef het is verwarrend. Ik kan er soms zo mee bezig zijn. Dat ik vergeet te leven. Dat leven, mijn man mijn kindjes was de duidelijke keuze waarom ik voor mezelf gekozen heb de relatie niet in de 3 D verder te zetten. Maar het is zeker niet makkelijk als je elkaar voelt. Ik zie ook beelden. Zo zag ik een tijdje geleden een gebouw. Ik ging googelen, bleek het een gebouw te zijn uit de stad waar hij toen was…. Zulke zaken maken me in het weten sterker. Want het blijft toch maar vaak een gevoelens kwestie en dan zit je weer in het schuitje wat is van lij, wat van de andere, wat is echt, wat maak ik omdat ik het graag wil.
Dus ik zit stilaan ook in de fase van het los te laten en gewoon weer te zijn. Maar makkelijk is het niet, want dan mis ik het contact wel.
@Nele,
Hoi Kate,
Dank je wel voor je reactie :).
Ik kan daar ook mee worstelen; de ander zien, proberen te blijven zien, los van zijn of haar 3D niveau. Of hoe je dat ook zegt. Maar ja, dat klinkt heel mooi op papier, maar in den praktijk blijft dat vaak wat moeilijk. We zijn natuurlijk allemaal al ergens ‘Hoog’. Ergens zijn we allemaal al ‘daar’. Maar ja, dat geeft iemand dan natuurlijk nog geen vrijbriefje om ‘lomp’ met jou om te gaan, of wat dan ook. ‘t Is wel heel mooi wanneer je inderdaad de ‘persoon’, of de energie, of de Godsvonk, hoe je het wilt noemen, achter de 3D-Persoon kan zien. 🙂 Daar probeer ik me dan ook altijd bewust van te blijven, in welk contact dan ook, en ook als iemand mij kwetst of iets dergelijks. Maar goed, dat wil dan natuurlijk nog niet zeggen dat je die 3D-personificatie dan maar de ‘vrije gang’ kan laten gaan, of dat alles dan maar oke is. Aan de andere kant, misschien ook wel, maar ja 🙂 dat kan dan ook betekenen dat je al een héél stuk verder bent, dat kan ook :).
Hoe je het ook went of keert, als iemand in zijn of haar 3D-wereld zit/blijft, dan is die vorm natuurlijk ook een keuze.
Ik had moeite daarmee om dat te accepteren, om zijn vorm, zijn niveau te accepteren. Ik zag hem als hoger, vrijer, opener, wilde hem ook als zodanig zien, alhoewel-ie zich daar helemaal niet naar gedroeg. Alsof ik hem liep te excuseren voor zijn gedrag, ‘want hij zit nu eenmaal in z’n 3D-niveau’. Dat zette geen zoden aan de dijk :), haha. Ik dacht op een gegeven moment; ‘waar ben ik nou eigenlijk mee bezig?’ Voor mij voelde het als Vasthouden. En in dat Vasthouden kan je eigen realiteit creëeren, wat we natuurlijk sowieso al doen, en dus een totaal ander perceptie van de relatie. 🙂 Dat is dan ook altijd puzzelen vind ik ergens, zijn wij samen, omdat wij samen zijn? Of zijn wij samen, omdat ik ervaar dat wij samen zijn? Ontmoeten wij elkaar, omdat we elkaar ontmoet hebben? Of ontmoeten wij elkaar, omdat ik mijzelf ontmoet? Goh zeg. en een zuiver antwoord daarop, haha, is er misschien wel heel niet, waardoor je weer voor een heel ander vraagstuk staat.
Ik merkte in ieder geval op dat op het moment dat ik begon te accepteren dat hij is waar-ie is en dat ik ben waar ik ben, en dat dat dan maar gewoon zo is, pfoei, dat werd ff een stuk relaxter leven, zeg. En het gekke was dat het ‘verlangen’ ook langzamerhand verdween, en ook de woede, en ook de wil om te weten wie wij nu zijn/waren etc. Vond ik zo’n aparte ontdekking. Maar goed, al met al blijf ik het maar een vage ervaring vinden haha :), gelukkig ook dat je dat niet met iedereen hebt, pff, ‘t zal een vermoeiende boel worden, zeg :).
En wat jij schrijft over dat gebouw, en dat je dat ging googelen en vervolgens bleek hij in dezelfde stad te zijn als dat gebouw, wauw, da’s echt bizar! Hoe kan dat dan hè? Da’s wel heel bijzonder! Want waarom krijg je dan die specifieke beelden door? Laat hij je dan weten waar-ie is, ofzo?
Heel veel succes gewenst, Kate, met jouw ervaring! En ik hoop dat je er veel rust in vindt!
Warme groet, Susanne
@Susanne,
@Nele,
Hahaha :), ik zie net dat ik 2 namen door elkaar heb gehaald, oh oh, :). Mijn bovenstaande reactie is op de reactie van Nele. Dacht dat het Kate was, maar het is mijn reactie op Nele’s reactie. Excuses!
Veel liefs, Susanne
@Susanne, Heerlijk Susanne! 🙂 Ik heb zo zitten lachen om de alinea die begint met: Ehhh, ja! 🙂 Ooit in den Toekomst … groetjes, Anne Marie
@A.M.,
Heey Anne Marie,
Hahaha 🙂
Liefs, Susanne
Hey Suzanne, ik lees nu net je reactie! Leuk!
Klopt ook wat je zegt, maar is ook logisch vanuit gedachtekrachten, want als je iets wil, dan heb je het niet. Dus willen is gelijk aan uitsturen ik heb het niet. 🙂 is zoals geld hè, zolang je geld wil, denk je vanuit tekort dus komt het niet. Gedachtes kunnen je echt wel vastzetten, en om gedachtes los te laten moet je dan weer lessen trekken en bewust worden van bepaalde zaken. Ten minste zo voel ik het aan. 🙂 en dan dat aanvoelen, maar in de praktijk omzetten dat is weer iets anders. Haha je suzie bochten zouden evengoed de mijne kunnen zijn. Kom je je tweelingzielen tegen, dan heb je er echt geen behoefte aan. Heb je een geweldig gezin. 😀 typisch weer voor mij. Ik zit nu ook in de fase probeer even gewoon te zijn, veel minder gedoe, lekker geen verwachtingen, en dan ja dan blijkt dat gewoon zijn weer niet zo makkelijk te gaan dan gedacht. Een mens zou van minder moe worden. Lol!
Hoi lieverd, prachtig stuk heb je geschreven! Raakt en geeft te denken… ik heb zo’n tweelingziel… al 25 jaar… en God wat hou ik van hem… zoals je schrijft… met heel mijn ziel en zaligheid… en oh wat zijn we al vaak uit elkaar gegaan… omdat onze 3D-levens niet met elkaar samen lopen… en God wat weet ik dat hij ook van mij houdt… dat is onvermijdelijk… ik hoor hem… zie hem… voel hem… al heb ik hem nog zo lang niet gezien… mn hart danst in 5D… maar mn 3D-hersens zeggen NEE! Nu even niet… Cup a soup haha maar ik weet dat we… zelfs in dit 3D leven nog… weer bij elkaar komen… hij weet dat ook… daarom is er wel pijn maar is het te dragen… deze periode hebben we samen nodig…. om alleen tot elkaar te groeien… daarom is je stuk zo herkenbaar… dank je x
@Anouschka,
Hoi Anouschka,
Wat zeg je dat mooi: “om alleen tot elkaar te groeien…” 🙂 Dat is inderdaad, ook voor de singles, misschien wel wat we aan het doen zijn :), zo kan je het inderdaad ook bekijken; om alleen tot elkaar te groeien.. Mooie zin, vind ik dat.
Heel veel liefde toegewenst jullie 2 :).
Liefs, Susanne
Mooi artikel Esther! De 3de bevestiging deze dag! Houden van jezelf, toch moeilijk. Elke keer het idee hebben er te zijn, maar toch nog niet dus. De 1ste bevestiging was vanochtend, toen ik oog in oog met een ree stond. We hebben elkaar minstens 5 minuten aangekeken. Zelfs onze hond stond er roerloos bij. Toch thuis even opgezocht wat dit kan betekenen. De vragen die bij Hert (Ree) stonden, waren toch weer confronterend. 1) Probeer je dingen te forceren? Ja dus! 2)Doen anderen dat? Nee! 3) Ben je kritisch over of te weinig zorgzaam voor jezelf? Ja!