Moeten
‘Ik moet niks’ is een zin die ik heel vaak heb gezegd én gehoord, vooral binnen mijn familie. Ik heb lang een hekel gehad aan ‘moeten’ omdat het dwingend voelt, benauwend. Iets moeten maakt je energie klein, werkt beperkend. Woorden hebben kracht en met het woord ‘moeten’ is dat enorm voelbaar.
Iets ‘moeten’ zet mij direct met mijn hakken in het zand. Ik wil niks moeten. Van jongs af aan vond ik het al onzin om iets te moeten. Je moet je groente op eten. Hoezo? Je moet je school afmaken en een diploma halen. Hoe zo? Geen van beiden heb ik ooit gedaan. Nou ja, inmiddels eet ik mijn groenten wel op. Niet omdat het moet maar omdat ik het wil.
‘Moeten’ heeft voor velen een lading die niet prettig voelt. Niemand vindt het fijn om iets te moeten maar ja, sommige dingen ‘moet’ je nu eenmaal. Toch?
Je moet immers geld verdienen om te kunnen leven. Je moet je huur en andere vaste lasten betalen omdat je anders dakloos en zonder verzekering komt te zitten. Dus ja, er moeten wel degelijk dingen. Maar er is een manier om met dit ‘moeten’ om te gaan zonder dat je de druk voelt van die dwang en benauwdheid. Hoe? Daar kom ik zo op terug. Eerst een stapje in de spiriwiri-wereld, zoals ik het noem, om te kijken hoe daar doorgaans met ‘moeten’ wordt omgegaan.
Mogen
De spiriwiri-wereld noem ik het maar. Daarmee bedoel ik het deel van de spirituele wereld waar zoveel mogelijk wordt gepraat over liefde en licht. Dat stukje cultuur waar boosheid niet lijkt te mogen bestaan (ooohhh daar komt ook nog een artikel over). Die wereld waarin mensen leven die óók niet willen ‘moeten’ en er daarom maar ‘mogen’ van hebben gemaakt.
Ik ontmoette ooit iemand die overal waar je doorgaans over ‘moeten’ zou spreken het woord ‘mogen’ gebruikte. ‘Ik mag nog boodschappen doen’. ‘Ik mag de financiën nog even doen’.
Deze manier van spreken raakte mij want woorden hebben kracht. Ik bewonderde de manier waarop hierin de dwang van het moeten werd omzeild. Ik vond het knap. Toen.
Inmiddels krijg ik er jeuk van.
Helemaal als het om innerlijke processen en persoonlijke thema’s gaat. ‘Ik mag werken aan mijn zelfvertrouwen’. Oh ja, mag dat? Wat fijn. Dat dat mag, denk ik dan.
‘Mogen’ suggereert namelijk, voor mij, dat je bij gods gratie externe toestemming krijgt om iets te ‘mogen’doen in je leven. Het is potverdorie míjn leven, ik heb geen toestemming nodig!
In het omzeilen van de dwang van moeten kom je zo terecht in de afhankelijkheid van mogen.
Voel de energie maar eens. Eerst van het woord ‘moeten’. Ik noemde het al, het voelt dwingend en beperkend. De kracht van het woord ‘moeten’ maakt je energie klein en vanuit een kleine energie kun je niet in volle bloei en glorie leven, creëren en manifesteren.
De energie van het woord ‘mogen’ daarentegen voelt niet dwingend. Dat is fijn. Maar hoe voelt het wel? Voor mij voelt de kracht van het woord ‘mogen’ afhankelijk.
Iets mogen (van wie? van wat?) legt je macht en kracht buiten jezelf. Oók als je het van jezelf ‘mag’. Je splitst jezelf dan in delen; het ene deel geeft de toestemming en het andere ‘mag’ het. Goh, fijn, bedankt (denk hier een sarcastische toon bij).
Dus, ‘mogen’ heeft een afhankelijke energie in zich. Afhankelijkheid legt de kracht buiten jezelf in plaats binnen jezelf. Ook niet de staat van zijn waarin je in volle bloei en glorie kan leven, creëren en manifesteren.
Maar wat moeten we dan? Ehh.. mogen we dan? Ook niet. Ehhhh… maar wat dan in hemelsnaam?!
Willen
‘Ik wil.’ Voel eens hoe de kracht van deze woorden je energie beinvloedt. Voel eens hoe groot. Hoe krachtig en machtig. Onafhankelijk en vrij. Dominant bijna. Als de baas over je eigen leven. Hè, wat fijn. Dat wil ik wel zijn, de baas over mijn eigen leven. En met ‘willen’ ben je dat heel wat meer dan met ‘moeten’ of ‘mogen’ in mijn ogen.
Hoe praktiseer je dat dan?
Simpel. Overal waar je het over ‘moeten’ zou hebben, en daarna wellicht gehersenspoeld door de spiriwiri-wereld het over ‘mogen’ zou hebben, vul je nu ‘willen’ in.
Ik wíl graag mijn huur betalen omdat ik graag een dak boven mijn hoofd heb. Ik wíl graag boodschappen doen omdat ik graag lekker eet vanavond. Ik wíl graag dit of dat, simpelweg omdat ik dat mezelf gun.
In persoonlijke processen en groei-thema’s; ik wíl graag werken aan mijn zelfvertrouwen omdat ik voel dat ik dat nodig heb. Ik wíl graag in staat zijn mijn hart te openen omdat ik voel dat ik me daarmee beter kan verbinden met de mensen en de wereld om me heen. Ik wíl graag in staat zijn mijn energie huishouding te managen omdat ik niet meer beinvloed wens te worden door de enorme hoeveelheid prikkels van alledag.
Ik wil. Punt. Krachtig en authentiek. In staat tot manifestestatie, in volle bloei en glorie.
Ik moet niks, ik mag alles en zo wil ik het.
Mooi artikel die gaat over de bewustwording die je doormaakt. Kan zijn, dat je later noch mogen, moeten en willen hoeft te hanteren.
Ik ontdekte dat er verschil is tussen bewustzijn en besef. Vaak in de spiri wereld gaat het om bewust worden of bewust zijn. Maar zelfbesef hebben we niet. Want het is moeilijk om de vrije wil te accepteren. Daarom is inderdaad ‘mogen’ een toestemming vragen. Hierdoor ga je door dat ‘mogen’ een bedelares worden van jouw eigen overvloed. Jouw eigen vrijheid inruilen voor ‘mogen’ maakt dat je als je bv. jouw contacten opzoekt het voelt als: Mag ik komen? Ben ik welkom? Hiermee leg je jouw willen verbinden in de handen van de ander en kun je het gevoel krijgen dat je wordt afgewezen als de ander ff niet wil…
Onze vrij wil hangt samen met besef. Besef hebben door vrij te denken over dingen. Door wat we beseffen te accepteren en met juist de hokjes in onze geest te schuiven, maken we de reis terug naar onze eigen bron. Het hogere denken of Higher Mind is namelijk De Creatie Bron. Als we er bewustzijn op willen zetten, dwingen wij onszelf tot iets moeten weten en zijn, wat we enkel vanuit innerlijke overgave van ons vrije denken en besef kunnen accepteren.
Conscious awareness wil eigenlijk zeggen: bewust besef. Hierin zitten de intuitie en het vrije denken. Maar als we Consciousness of bewustzijn telkens als een suikerharten transparante plaat op ons denken leggen (letterlijke suikers en highs) dan willen wij voldoen aan massa bewustzijn. We staan in een zogenaamd open veld waar we niet echt raad mee weten. Alles moet zo transparant worden dat we dat veilige plekje van zelfbesef bijna zien als een vijgenblad waar wij ons achter moeten verschuilen. We durven onszelf niet te beseffen en raken versuft door de grote druk van transparantie en bewustzijn.
Willen is voor mij de vrije wil die als vrijdenker zich dan kan verbinden met echt bewustzijn wat dan makkelijker naar jou toekomt om met jou samen te zijn. Het echte bewustzijn zal nooit jou dwingen door een spiri waarheid op jou te drukken en wacht totdat jij jouw vrije wil accepteert. Het is zoiets als: vertrouw op god, maar zet wel je fiets op slot.
Het is niet zozeer verantwoording nemen..ver ant woord ing een antwoord zoeken dat van ver moet komen, maar vrije wil en vrij denken. Enkel zo kun je ervaren wat werkt voor jou of niet. Dat is in feite het oude karma idee, maar dan positief, ervaringen plaatsen.
Besef is waar het mee begint en niet afgekocht te worden door het transparante suikerhart van alles in de schoot geworpen krijgen, de Sugar Daddy. Besef is ook het ego en het denken dat altijd wordt belaagd als Ego Mind etc. als een stout foutje in ons. Besef is niet besuft raken. Besef is vrije wil!
Wat je zegt (ook in gedachten) heeft kracht. Jaren geleden na een NLP training hiermee begonnen. Was eerst sceptisch, maar het bleek super goed te werken.
(net als nooit in gedachten woorden gebruiken tegen jezelf die je nooit hardop zou durven uitspreken).
Oordeel pas als je het gedaan hebt .
Harte groet, Léon
Ik ben opgegroeid met het woordje moeten. We moesten alles doen. Ik heb daar tot op mijn 36s te last van gehad, maar jij plaatst het woordje willen daarvoor in de plaats, maar ik wil is ook negatief en komt inderdaad voort uit het ego. We denken in een maakbare wereld te leven, maar eigenlijk hebben we niet zoveel te willen. Willen leven is al voldoende, want ik merkte als ik iets wil en het universum wil het niet dan win ik het niet hoor, of het gebeurd maar pakt verkeerd voor me uit, en dan nog niet eens verkeerd maar een niet vruchtbare manier. Nieuwetijdskinderen hebben juist een sterke verbinding met boven en we hebben allemaal een levensopdracht op onze taak genomen en die mogen we uitvoeren. Dit was moeilijk voor mij omdat ik ook een groot ego had en dan te moeten zeggen ik mag, daar zit jouw verwringing. Jij wil niet zeggen ik mag omdat je dan toe moet staan dat er buiten jou iets veel groters en machtigers is en eigenlijk heb je als aarde engel helemaal niet zoveel te zeggen of je hebt een verkeerd beeld van wat een aarde engel of meester eigenlijk is. Denk je dat Jezus zei ik wil, nee hij werkte samen en zei alles in dankbaarheid naar de universele liefdesenergie toe en omdat hij het uit liefde deed kreeg hij het anders zal het nooit werken. Ik denk niet eens dat hij het woordje ik gebruikte. Eigen ervaring en we zouden dat onze kinderen dan ook niet moeten leren of af moeten leren ik wil te zeggen, want er ontstaan kleine dictators door. het spijt me zeer , maar je zit er naast . Als het niet uit liefde komt hoort het hier niet thuis is mijn mening.
Marielle heeft vorig jaar mei in een reactie al geschreven dat ze voor
Andere antwoorden ook openstaat . ik denk zelf dat ze echt uit liefde schrijft . anders schrijf je hier niet . en kan ze dat werk niet doen.
Hoi Jannie, volgens mij lees en begrijp je de (mooie aanvullende) reactie van Joost verkeerd 🙂
Sorry i pad valt aldoor uit . dubbele reactie .
Prachtig artikel over moeten . geen idéé waarom het ego er nou weer aan te pas moet komen .
Ik en nog velen met mij hebben een hekel aan het woord moeten . jammer dat het afgekraakt wordt .
Apart dat het woord moeten zoveel teweeg brengt . bijna niemand houd van dat woord .
Dwingend . Het ego krijgt hier een nare bijsmaak . wat heeft dat er nou mee te maken ???
sorry, maar het is niet relevant in het leven. Balans en alles los laten. Niets is in de wereld onder de controle. Je bent eenmaal geboren, je zal wel moeten leven, toch? Er zijn mensen die zitten in de rolstoel en kunnen niet werken. Ze zouden wel gelukkig zijn als ze kunnen zeggen: Ik moet naar mijn werk! want ze weten wat ze missen. Deze article is geschreven van uit de ego. Het ego heeft probleem met het woord moeten. Meer niet.
Wat een aannames … Waarom zou volgens jou iemand in een rolstoel blij zijn naar zijn/haar werk te moeten ? Alsof ze niks te willen hebben of niet kunnen kiezen 🙂 je mag altijd kiezen , ook leven is een keuze.
Inderdaad, Natalia. Het ego heeft de overhand in deze.
Daarom wordt het een dwingend stukje.
"Voel de energie maar eens" (komt meermaals voor) is een opdracht en organisch gelijk aan 'moeten'.
En dan het woord 'willen'.
Natuurlijk 'willen' we geen huur betalen – het is absurd om te moeten (jawel!) betalen om te kunnen wonen. Natuurlijk 'willen' we geen boodschappen doen – het is absurd om te moeten (inderdaad!) betalen om te kunnen eten.
Kortom een nogal infantiel artikeltje dat exact het tegenovergestelde doet om voorbij te gaan aan 'moeten' in het algemeen en het woord in het bijzonder.
Wanneer je ( neerbuigend )spreekt over" een infantiel artikeltje " kan ik je reactie a
moeilijk serieus nemen , maar ik begrijp dat juist daar je onzekerheid ligt.
Wow, dat voelt inderdaad heel anders en bevrijdend. Ik was ook in middels over gestapt op 'mogen', maar vanaf nu wil ik alleen maar!
Dank je wel
och wat een geweldig stuk! Ook ik sta precies zo tegen over het woord 'Moeten'. Van dat woord alleen al trekt het hele negatieve gedachtes bij me en inderdaad soms ontkom je het niet. Maar om daar eens 'willen' van te gaan maken….. as een mooie gedachte gang. Ik ga dat zeker eens proberen!! Dank je wel!
Lieve mensen,
Heerlijk artikel dat me goed heeft gedaan, ook de reacties die iets moois toevoegen.
Hartelijk dank, Bram
Prachtig=nieuwe vibe,onopgelegd en spiri-wiri-puur!!! Ik affirmeer en manifesteer…ja ik wil!!!
Michèle
@Aart, ja. Aart door opvoeding en conditionering hebben woorden een lading gekregen die jezelf weer kan ontladen
Persoonlijk vind ik het verschil tussen willen mogen en moeten dat het woord moeten een beperking lijkt op te leggen. Je hebt namelijk geen keuze; je moet (blegh, ben ik heel goed in om mezelf onde rdwang te zetten 😉 )
Bij mogen is het een voorrecht. Ik mag; Waw! En voor sommige dingen vind ik het niet zo van toepassing, zoals bvb een huur betalen ;-).
Willen geeft een gevoel van keuze. Je hebt een optie, je wil de huur betalen of je wil het niet, tja dan misschien op zoek gaan naar een hutje in het bos ;-). Maar persoonlijk voor mij werkt dit wel omdat ik me daarmee vrijer laat. Maar zoals Heleen hierboven zegt dat is heel persoonlijk. 🙂
Leuke tekst dank je Mariëlle
Leuk stuk Marielle! Klinkt idd jeukerig: ik mag mijn huur betalen. Wow zeg, bedankt haha!!
Willen is een mooie vervanging van moeten al zit daar een soort passiviteit in voel ik. Bijvoorbeeld: ik wil aan mijzelf gaan werken. Ok, maar wanneer ga je daarmee beginnen dan? Nu, over 3 maanden, of over een jaar? Kun je niet beter zeggen: ik ga aan mijzelf werken. Ik ga mijn huur betalen. Klinkt net wat krachtiger dan ‘willen’. Maar goed dit is heel persoonlijk natuurlijk. Hartegroet Heleen
zelf jaren geleden het moeten omgebogen naar mogen….heerlijk..iets beters had ik niet kunnen doen…….
Mooi beschreven en herkenbaar! Ik leef meer in het doen. Doen omdat ik altijd een keuze heb. Moeten, mogen en willen hebben nog geen actie voor mij. Doen wel, omdat ik het mag, wil en soms ook moet. Alle liefs! Ben benieuwd naar je stuk over “cultuur en boosheid”
Een artikel naar mijn hart!!
Zo herkenbaar en je schrijfstijl heel prettig om te lezen!!
Mijn inziens gaat het niet om welk woord je voor iets gebruikt.
Of ik nou moet poepen, wil poepen of op weg naar het toilet ben om te poepen.
Ieder woord is in basis neutraal.
Bij mij zat er door de opvoeding (veel het gevoel gehad dingen te moeten en later veel van mezelf gemoeten) lading/oude herinnering op dat woord ‘moeten’ en voelde het ‘moeten’ als onprettig.
Eenmaal bewust hoe die lading ontstaan is heeft dat woordje ‘moeten’ geen enkele betekenis meer voor mij.
Ik moet ademhalen, ik moet mijn nest uit, ik moet tandenpoetsen, ik moet eten, ik moet, ik moet, ik moet, ik moet, ik moet.
Zolang ‘die lading’ m.b.t. ‘moeten’ niet doorzien is kan de mens wel het woordje ‘willen’ gebruiken maar dat is net zo`n truckje als ‘mogen’.
Je MOET nu eenmaal je huur betalen om een maand in het huis te kunnen blijven wonen.
Ik WIL helemaal geen huur betalen, ik zit liever gratis.
Tuurlijk voelt ‘willen’ beter dan ‘moeten’ maar dat ‘beter voelen’ komt enkel door ‘oud zeer/kleine kindenergie’.
Voor het ‘oud zeer’ voelt het beter maar in de realiteit/het nu is er geen enkel verschil tussen de 2 woorden.
Tuurlijk kan het een hulpmiddeltje zijn dat van ‘moeten’ naar ‘willen’ maar het kan ook weer een truckje zijn om dingen niet onder ogen te komen, om te kijken waarom ‘moeten’ niet goed voelt.
Zo, dat moet ik effe kwijt, ik wil het niet kwijt maar het moet kwijt.
Wat moet/wil ik hier nu mee.
@Aart, haha, ja er moet wat inzitten, wat je schrijft 🙂
Ha Aart,
De wil is toch fundamentele stuwkracht/energie bij alles? Het is volgens mij de geest in de mens die zich uit als de wil-tot-zijn, de wil om zich te ontwikkelen, enz.,enz.
Het is diezelfde wil (van de geest) die zich uit als de wil-tot-leven, die geboren wil worden en het leven weer wil beëindigen.
Wat je als truckje kunt beschouwen zijn de wensen en grollen van het ik, maar dat is volgens mij geen wil maar begeerte.
@Lia,
Ha Lia, Angel, Aart en,
het gaat volgens mij ook om de wil (van de geest). Niet mijn maar Uw wil geschiede (weet niet of ik het precies goed schrijf..).
Dan heb je zelf niets meer te willen, dan geef je jezelf over aan het grotere geheel.
In het artikel gaat het volgens mij om je ‘kleine’ ik die wil (moet of mag).
Niet die van het Zijn maar zoals Lia schrijft; de ‘wensen en de grollen van het ik’.
En dan ben ik het met Aart eens, die ‘kleine’ ik wisselt het ene trucje in voor het andere 🙂
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Inderdaad, zo zie ik het ook.
Niet mijn persoonlijke wil (d.w.z. ego-begeerte) geschiede, maar Uw Wil (de Wil van God geschiede. Je geeft je volledig over aan het groter geheel-Zijn of kosmisch Zijn. En je doet dit uit vrije wil, omdat je het er volledig mee eens bent.
Er is ook een goede verklaring voor, namelijk het innerlijk besef dat je in wezen van de zelfde aard bent als het kosmisch bewustzijn (God). De druppel is hetzelfde als de oceaan, wil dus hetzelfde als de oceaan (en andersom).
Dag Lia
Aartsengeltje 🙂 🙂 😉
Erg goed om het moeten en mogen nu eens achter ons te laten en om te zetten in Willen.
De Wil-tot-Zijn en de Wil-ten-Goede.
Resultaten hangen af van wat wij willen (immers niet alles is haalbaar), en of die wil sterk genoeg is om door te zetten (bijv. bij tegenslagen).
Hoi Marielle,
voor mij werkt het niet helemaal zo.
In willen kan ook iets van een eis zitten. Zoals een stampende kleuter (ook vermomd als een volwassene 🙂 )die perse iets wil.
Voor mij kan er juist iets heel moois in mogen zitten. Dan wordt het je gegeven. In plaats van dat je ‘kleine’ ik het bepaalt.
Je mag, de mogelijkheid om iets te doen (of te laten) is er dan dus blijkbaar voor je.
Niet iedereen heeft altijd die mogelijkheden. Dat is jou dan dus gegeven.
Dan kun je nog in alle vrijheid kiezen of je dat wil ja of nee.
Ik denk ook dat wanneer je jezelf afstemt op de ruimte van het Zijn, dat je niet meer zo hoeft te ‘bedenken’ wat jij moet/mag/wil.
En ik ben heel dankbaar dat ik daar (steeds meer) voor mag kiezen 🙂
Hartgroet, Nimue
Hi Marielle
Een mooi stukje heb je geschreven en het was fijn te lezen. Ter overweging het volgende:wat zou je er van vinden om moeten, mogen en willen alle drie niet te gebruiken maar het naar het Zijn brengen. Dit door te zeggen: ik werk aan mijn zelfvertrouwen om dit verder te ontwikkelen of omdat dit goed voor mij is.
In de creatie en manifestatie kracht blijf je in het willen zitten dat is de energie die je aantrekt, in de Zijn energie is het er direct omdat je nu doet en nu gelooft.
@janette, Mooie aanvulling! Dank je
Haha, heerlijk herkenbaar! Dank je wel Mariëlle!
Ik moet namelijk ook hélemaal niks, ik mag alles en dat wil ik.
Een geweldig stukje wat je hier vandaag schrijft. Al de jaren dat ik met bewustwording bezig ben gebruik ik kunnen en willen ipv, moeten. Want je kan iets wel of niet doen. Daar komt ook de vrijheid van keuze in voor. Soms wil je iets maar kan je het niet zelf. Dan volgt het vragen van hulp aan iemand. Je vraagt of hij/zij Kan helpen, en door de manier van spreken en je houding wil die persoon dat meestal heel graag doen. De persoon “moet” niets, hij/zij kan of wil helpen. Daarmee stel je jezelf open om er ook iets tegenover te stellen wat je wel kan. De buurvrouw kan breien en ik kan haar boodschappen doen die zij wel wil doen maar niet kan doen.(fysiek). De omgang/relatie tussen mensen wordt dan een stuk prettiger. Je bent blij dat je iets kan doen voor de buurvrouw en de buurvrouw is blij want die wil wel een trui voor de winter voor je breien. Moeten impliceert onderdanigheid en kunnen en willen activeert.
Het is heerlijk om mijn gevoel bij de dwangmatigheid van het woord moeten eens op deze manier omschreven te zien op internet.
en daarna het fijne allineatje, ik ben: want ik wil, ik mag en ik weet dat het soms moet…X