Ik wil iets kwijt over een tendens die ik al een tijd zie en waar ik steeds minder blij mee ben. Voor veel mensen neemt spirituele groei de vorm aan van het opzeggen van een loondienstbaan en een eigen praktijk starten als natuurgeneeskundige, coach of healer. Er wordt grappend wel gezegd dat de ene helft van Nederland de andere helft aan het coachen is. Ik vraag me af of we al die lichtwerkers eigenlijk wel nodig hebben (ik weet dat ik nu tegen het zere been aan schop). Ik denk dat de markt, want dat is het, oververzadigd is. Ik ken aardig wat mensen die voor zichzelf begonnen zijn en daar nauwelijks succesvol in zijn. Ze hebben er een parttime baan naast nodig, of stoppen er weer mee met burn outklachten. Als ik eens denk: “hoe zou het met … zijn?”, is geregeld de website uit de lucht en het emailades werkt niet meer. Het lukt vaak niet.
Degenen die wél slagen (de vrije markt doet ook hier gewoon zijn werk) zijn toch de betere ondernemers. En hoewel ik ze hun succes gun, zie ik daar iets gebeuren wat me niet lekker zit. Normaal contact is met ‘spiritueel ondernemers’ bijna niet meer mogelijk. Vanwege de financiële noodzaak om als ondernemer te blijven voortbestaan, moet iedere activiteit worden omgezet in geld. En dat doen ze goed. Het is nooit ‘kom eens langs’. Het is ‘kom maar een sessie doen’ of ‘kom je naar de jaartraining?’ Als ik mensen wil zien die ik een warm hart toedraag, kost dat altijd geld. En dat vind ik oprecht jammer. Het creëert een afstand. Van mij naar hen, maar ook van hen naar anderen toe. En omdat succesvolle spiritueel ondernemers zo ontzettend met hun business bezig zijn, wórden ze hun bedrijf, formule of methode. Een contact met hen mondt toch vaak weer uit in een coachingssessie. Het is een neveneffect: ik zie vaak dat spiritueel ondernemers haast alleen nog maar op een therapeutische basis met mensen kunnen omgaan. Je moet niet de therapeut van je partner worden, maar ik denk dat je die ook niet van je vrienden moet worden. Ik heb zelf ervaren dat dat ook een ongezonde relatie creëert. En ik denk dat dat ook een verlies voor de spiritueel ondernemers is. Ik vind het fijn dat een vriendin die een praktijk naast haar parttime baan heeft, daar nooit tegenover mij over begint. Misschien heeft het ermee te maken dat ze er niet van hoeft te leven. En ik vind het verfrissend eerlijk dat een fulltime spiritueel ondernemer ooit eens tegen me zei: ‘Ik heb zometeen een cliënt, maar ik heb er eigenlijk geen zin in’. Want ook spiritueel werk is uiteindelijk gewoon werk. 
In de omgang met bevriende spiritueel ondernemers merk ik dat het zakelijke belang er altijd tussen schiet. Er is een coach-clientrelatie, of een ondernemer-betalende klantrelatie. De spirituele ondernemers die ik ken, zijn zonder uitzondering allemaal heel warme, intelligente, helder denkende mensen die ergens een pionier zijn. Dat zijn fantastische kwaliteiten en ik heb dat soort mensen graag om me heen. Ik zou uren verrukkelijke intelligente gesprekken met ze kunnen hebben, ware het dat dat niet kan omdat de tijd altijd beperkt is en er altijd een factuur volgt. Ik ervaar dit als betalende vriendschappen. En zoveel klachten heb ik nou ook weer niet dat ik de deur plat moet lopen. Economisch verkeer verstoort vaak het menselijke verkeer.
Er heeft ooit een artikel op deze site gestaan over de vraag of je lichtwerk niet, heel weinig of gewoon wel zou moeten laten betalen. Er kwamen tegenovergestelde meningen naar voren in de comments, van ‘Nee, ik vind dat onethisch’ tot ‘ik vraag er weinig voor’ tot ‘Nee, ik laat me goed betalen want dit is gewoon mijn werk’. Of ‘vind je jezelf veel geld waard?’ Ook een interessante, maar andere discussie. De vraag is: is spiritueel werk werk in economische zin en is het oké dat we het als zodanig behandelen? Ik heb persoonlijk helemaal niet zo’n probleem met loondienstwerk. Ook in een verlichte samenleving hebben we administratief medewerkers, leidinggevenden, projectmanagers, verpleegkundigen, vuilophalers en chirurgen nodig. Het werken zelf hoeft niet te veranderen, alleen de manier waarop we met dat werk omgaan. Werken is geen straf, het geeft structuur en voldoening. Als we de arbeidsmarkt zouden kunnen ontlasten van beroerde contracten, etters van bazen, krankzinnige prestatiedruk en moordende bureaucratie dan zouden heel veel mensen niet zo’n probleem met hun werk hebben. Want heel veel mensen hebben geen hekel aan hun werk, maar aan de omstandigheden waaronder ze het moeten doen. En als iedereen goed in zijn vel zit, hebben we al die coaches dan nog nodig? Want veel klachten zijn werkgerelateerd.
Er ligt nu eenmaal heel veel werk in de samenleving en iemand zal het moeten doen. Veel van dat werk is een soort corvee: het zal niemands hoogste levensvervulling zijn, maar ondertussen moet het wel gedaan worden. Net zoals je huis er niet leefbaarder op wordt als je niet meer afwast en stofzuigt. En tegelijk is dat voor een deel mijn bezwaar tegen spiritueel ondernemerschap. Het heeft iets cools om uit die 3D-economie te stappen en jezelf een inkomen uit spiritueel ondernemerschap te geven. Ik las laatst het inspirerende boek ‘De omgekeerde werkweek’ van Gerhard Hormann. De auteur pleit voor een kortere werkweek waarbij een ‘halve baan’ of zelfs twee dagen werken de norm is en een ieder vrij is met de resterende tijd te doen wat je maar wilt. Hij haalt heilige huisjes omver dat fulltime werk werken ‘noodzakelijk’ is voor de economie en beweert dat het heel goed mogelijk is om van ‘de helft’ een goed leven te leiden en leeft dat zelf voor. Het leuke is dat het in mijn eigen leven ook die kant op gaat en ik in dat boek een bevestiging van mijn eigen inzichten las. Sinds ik minder stress heb, is mijn ‘behoefte’ aan therapie ook beduidend lager. Althans voor mezelf heb ik kunnen vaststellen dat de klandiezie voor spiritueel ondernemers voor een belangrijk deel komt van de mensen die doordraaien in het systeem dat zijzelf zijn ontvlucht. De paradox is dat ze daar voor hun inkomen niet buiten kunnen terwijl ze er geen deel aan willen hebben. Ik vraag me af hoe spiritueel dat is. In een werkelijk verlichte maatschappij hebben we geen healers meer nodig. Die zin kun je opvatten als de nijd van een loonslaaf, en misschien zit daar een kern van waarheid in. Maar ik vind spiritueel ondernemerschap eigenlijk helemaal niet zo holistisch. Het is als je het mij vraagt nog steeds een vorm van overleven in de huidige maatschappij.
Bovendien vraag ik me serieus af hoe effectief al die duurbetaalde therapie werkelijk is. In individuele sessies heb ik te vaak en te lang aan een dood paard zitten trekken. Soms waren dat eerste wereld-luxeprobleempjes, soms dingen waarvan ik dacht dat ze belangrijk waren omdat iedereen er mee bezig is (er is aardig wat ‘buzz’ op internet), soms dingen die wel echt speelden maar waar ik er door schade en schande achter ben gekomen dat dingen zich niet op afroep laten helen, omdat jij vindt dat dat nu moet gebeuren. Of je denkt dat je een ‘loser’ bent omdat ‘iedereen’ een eenheidservaring van de sacred cacao krijgt, of ineens helemaal opengaat tijdens de de-armouring en jij niet. Het spiri-wiriwereldje heeft zijn eigen groepsdruk, heb ik gemerkt. Dure sessies, trajecten en therapie hebben dus lang niet altijd wat opgeleverd, of zo weinig dat ik dat te gemakkelijk verdiend vind. En je moet er wel een consentformulier voor tekenen dat je altijd zelf verantwoordelijk bent voor je proces en dat de behandelaar niet verantwoordelijk is voor de uitkomst. Ik ben heel benieuwd hoe deze sector zou veranderen als no cure, no pay zou worden ingevoerd. Iets wat alleen wordt gehanteerd in sectoren waarvan de uitkomt heel meetbaar is. Je wint een rechtszaak of je verliest hem, de makelaar slaagt erin je huis te verkopen of niet. Spiritueel ondernemerschap is zuiver zakelijk en tegelijk heel vrijblijvend, want niet ter verantwoording te roepen voor een concreet bedrijfsresultaat. Terwijl je voor €60 tot €80 per uur van mij best wat output mag verwachten. Een cliënt die een consent -of no claimformulier heeft getekend, zal dit gemakkelijk als een asymmetrische relatie ervaren met de spiritueel ondernemer waarin hij geen poot heeft om op te staan als het gewenste resultaat uitblijft. Terwijl je niet zeker bent dat je geld je ook daadwerkelijk persoonlijke groei zal opleveren. Niemand zou zijn geld investeren in een belegging met zou weinig zekerheid over het rendement. Je zou zo’n bedrijfsresultaat van een bouwbedrijf niet accepteren.
Veel van mijn echte spirituele groei en bewustwording heeft namelijk op eigen kracht plaatsgevonden. Toen ik besloot dat het zinloos was er nog meer geld tegenaan te gooien, ben ik er gewoon mee gestopt. Ik trok me terug in mezelf en daarmee kwam de rust. Ik liet de uithangborden van de coaches en healers voor wat ze waren. En ik denk eerlijk gezegd dat spirituele groei wordt vermarkt. Mensen zijn de economie zat, maar de schoorsteen moet ook roken. Al die therapie heeft mij geen gelukkiger mens gemaakt. Ik denk dat het net zo verdovend kan zijn als je smartphone. Daarmee wil ik niet zeggen dat je het niet moet doen of dat het niet deugt. Ik wil je alleen aansporen om autonome keuzes te maken en je niet te laten leiden door ‘de buzz’, een verleidelijk aanbod of het idee dat je nodig moet veranderen.
Leestip:De omgekeerde werkweek’ van Gerhard Hormann.
Hallo Merel! Heeeeel herkenbaar. Ik ging een jaar geleden naar een healer/reader (vrouw). Via de mail gaf ik aan een healing meer nodig te hebben dan een reading. In haar reactie leek dat bevestigd te worden. Ik voelde me erg ongeaard, na het overlijden van 2 familieleden in 1 jaar tijd.
Toen ik daar was bleek dat zij zich enkel met een reading wilde bezighouden, waarin dan natuurlijk dingen gezegd worden die je nog gammeler maken, omdat het enkel uitvergroot ‘wat er met je is’. Het was 75 euro voor anderhalf uur. Na een half uur gaf ik al aan er een uur van te willen maken en confronteerde haar met het niet honoreren van mijn vooraf afgesproken wens/doelstelling. Dat ik potverdorie met de poten op de grond wilde komen en dat het gewauwel me geen goed deed. Zei ik letterlijk. Toen zij reageerde met “U vraagt wij draaien” , knapte ik helemaal af. Corruptie zit er dan in.
Ook zou ik een traject moeten volgen (ze bleek weinig werk te hebben) wat ik afwees. Ik kom haar regelmatig tegen op de fiets en dan groet ze niet. Iemands geheime agenda openen, bleek doeltreffender in vergelijking met haar: Ik zie ik zie, wat jij niet ziet. hahahaha
Interessant artikel. Ik zie het alleen anders. Wanneer ik naar mijzelf kijk, was het voor mij een diep verlangen om met mijn spiritualiteit andere mensen te ondersteunen op hun pad. Naast dat ik professioneel geschoold ben, ben ik op veel gebieden behoorlijk ervaringsdeskundig. Ik heb mensen daarmee veel te bieden. Er is nog enorm veel onverwerkt leed. En daar hoef je absoluut niet mee rond te blijven lopen. Wanneer iemand met iets zit zeg ik ook, kom maar voor een sessie. Een korte telefonische afspraak – gratis – als inventarisatie is bij mij wel altijd mogelijk. Maar als er meer nodig is, kost dat inderdaad geld. Ik vind dat normaal. Ook ik heb een huishouding te draaien en kleding en voeding nodig. Daar heb ik wél geld voor nodig. En het is mijn keuze om mij alleen aan mijn praktijk te wijden. En daarnaast is het zéker met deze zaken, belangrijk om energie uit te wisselen. En de makkelijkste vorm van energie is in onze samenleving “Geld”.
Als je een echt ongemak aan je auto hebt, zegt de garage toch ook niet; kom maar langs. We fiksen het wel zonder dat je hoeft te betalen. Of, een psycholoog. Die werkt ook niet voor noppes.
Waarom mag een paramedisch/ spirituele praktijk dan ineens geen geld vragen en moet het gratis zijn?
Mooi artikel. Ook ik ervaar dit als een observatie.
Ik begrijp wat er word bedoelt. Heb er zelf ervaring mee.
Jammer dat onder de spirituele coaches enz hun ego’s in de weg zitten. Let wel, niet bij iedereen.
Healers, mmm, je bent je eigen healer. En in die wereld is mijn ervaring dat je inderdaad niets kan afdwingen. Alles heeft zijn eigen tijd en tempo.
Er gebeurt alleen dat wat er kan en mag gebeuren. En wat dat is weten we niet echt. We denken dat we het weten.
Zelf mag ik bij dieren af en toe iets in beweging zetten met energie. Verder doen ze het zelf. Het is nml de bedoeling om ze in hun eigen kracht te laten zijn. En soms heeft het zelf genezend vermogen een extra zetje nodig. Dat is alles. Ik zie mij zelf niet als een healer. Dat voelt niet goed voor mij. Ik faciliteer. En mens of dier doen zelf het “werk”.
Je bent zelf je beste healer en hoe je dat doet is wat bij je past en goed voelt.
Of het nu regulier of via de alternatieve weg is.
Geld vragen doe ik niet, het liefdes”werk’.
En alleen met toestemming.
En zeker is de “markt”verzadigd, dat is al een tijd aan de gang.
Met lieve groet.
Hallo Inge, met jouw antwoord ben ik het roerend eens! Merel, heel mooi artikel, in alles zie ik ook mijn eigen frustraties op dit pad. Ik, spiritueel ondernemer, heb het allemaal voorbij zien komen. De eigen ontwikkeling, het wel willen delen met de hele wereld, gratis en voor niets, omdat het mij een einde gebracht heeft aan veel onnodig lijden. Maar ook ziet dat gratis niet aangenomen wordt, goedkoop niet gewaardeerd wordt en uiteindelijk ik besloten heb dit te verkopen aan hen die er behoefte aan hebben en pas hier een dankbaar publiek heb gevonden die met mij dezelfde kant op wil. Waarbij dank aan alle coaches, healers en leraren die mij geholpen hebben de weg naar binnen te gaan, zoals ik ook iedereen de weg naar zichzelf wijs maar ze tegelijkertijd onderwijs over de grotere mogelijkheden die er voor ze bestaan.
Met mijn diepe innige hoop dat het op een gegeven moment niet meet nodig is om dit te verspreiden omdat dat het nieuwe normaal is geworden, naast elkaar te luisteren en verder te helpen. En daarin heeft de enorme groep coaches en healers een mooie taak. Want iedereen die mijn praktijk verlaat heeft handvatten om een betere manier van leven mee te nemen en door te geven.
Zou het heel misschien ook zo kunnen zijn dat er verschillende niveaus zijn qua bewustzijn & spiritualiteit ??? En dat de mensen die jij omschrijft te weinig te bieden hebben op dat vlak en ze daarom moeten afhaken… .. . Ik ken ‘ echte ‘ healers, dat er veel clowns zijn vandaag de dag in het spirituele is wel duidelijk… .. . veelal vrouwen trouwens… .. . op de een of andere manier lijkt het wel alsof het spirituele puur en alleen grondgebied van vrouwen is, misschien dat wel de reden dat er zoveel prutsers zijn op dat gebied… .. . vrouwen laten zich vooral toch leiden door hun gevoel en laten de ratio achterwege… .. .
Zelfde als op deze site, allemaal vrouwen die artikelen schrijven… .. . dat zegt mij genoeg… .. .
Als iemand healing alleen ziet als geldmachine is hij/zij verkeerd bezig. Dit zien we al genoeg in de reguliere gezondheidszorg waar de beloning voor doktoren en professoren ook totaal niet in verhouding staat met andere werkenden in deze tak van “sport”. Maar die worden wel betaald door ons gezondheidssysteem, de zorgverzekeraars. Waarom kunnen de healers, readers en lichtwerkers ook niet met dit systeem betaald worden? Het is hoog tijd voor een verbinding tussen reguliere en alternatieve gezondheidszorg, in kennis en in beloning. Wat zullen we dan een sprong voorwaarts maken. En dan kan iedereen naar een healer of reader, net zoals je naar de huisarts kunt stappen of een psycholoog in de arm kunt nemen. En het zou helemaal mooi zijn als die met z’n allen in een praktijk zouden samenwerken. laten we daar naartoe werken met z’n allen. Hoe mooi kan het zijn?
Ik verbaas me een beetje over de mensen die boosheid en frustratie lezen in dit artikel. Dat is absoluut niet de energie die ik ervan meekrijg. Ik zie het als een observatie en iemand die zichzelf vragen stelt en misschien het antwoord nog niet gevonden heeft.
Ook ik heb door vallen en opstaan gemerkt dat ik kritisch mag zijn naar wat ik wel en niet inzet aan (spirituele) hulp. Maar misschien is het voor mij ook een stukje zelfwaardering dat ik mezelf die kritiek toesta, mijn eigen-wijsheid achterna ga. En dat is ook groei, en wie weet hebben de healers die me ‘niet’ hebben geholpen me dat wel gebracht?
Aan de andere kant, gratis iemand voor je laten werken, is dat wel eerlijk? Ik heb zelf veel vrijwilligerswerk gedaan om aan ervaring te komen om een betaalde baan te krijgen. Dat was dus geen gratis werk, want ik kreeg er ervaring voor terug. Ik zit nu weer in een periode zonder werk en ik sta weer voor die keuze. Maar dan denk ik, nee dat is niet eerlijk, ik kom heel veel brengen, ik krijg er nu niks meer voor terug, want ik weet wat ik doe. Mijn skills zijn wat waard! En dus vind ik dat iemand die me echt helpt ook betaald mag worden.
Maar als ik een lang verhaal dan nog langer mag maken, waarom worden mensen die echt iets kunnen dan niet vergoed door een zorgverzekering? Waarom moet ik mijn spiritueel coach zelf betalen, die in een sessie meer voor elkaar krijgt dan een heel traject bij een psycholoog? En dan wordt de psycholoog wel heel kostbaar, in tijd en energie…
Ook ik ben het helemaal met je eens.of het nou een spiritueel coach is of welke vorm van therapie dan ook ,het zijn belachelijk hoge prijzen die men durft te vragen.Een volslagen timmerman die ook gereedschap moest aanschaffen en daarvoor jaren moet leren kost 35 euro per uur en een coach, homeopaat, of andere vormen van therapie kost idd gemiddeld 80 euro , schandalig.
In Duitsland was ik gemiddeld 35 euro per consult kwijt en daar zitten de praktijken vol. In Nederland denken ze dat de mensen niet bereid zijn om te betalen ,maar het is onbetaalbaar en daardoor prijzen ze zichzelf uit de markt en komt alternatieve geneeswijzen moeilijk tot niet van de grond.Heel dom
Iedereen met gezond boerenverstand en een minimaal gemiddelde intelligentie kan zelf het kaf van het koren wel scheiden. Want natuurlijk surfen er een heel deel mee van deze coaches/healers/goeroe’s op de hype uit louter commercieel oogpunt.
Als iemand mijn advies nodig heeft of een schouder als troost vraag ik daar geen geld voor, een kopje koffie volstaat. En omgekeerd. Niemand mag afhankelijk worden van iemand anders, niet materieel en ook niet spiritueel.
Ik begrip je punt, Merel, maar het systeem zal uiteindelijk zichzelf wel reguleren…
Je benoemt iets wat mij ook bezig houd, maar ik formuleer het anders: er zijn simpelweg niet genoeg GOEDE therapeuten en coaches en Op die manier is de markt verzadigd. Er zijn genoeg (hoog)gevoelige mensen die anderen willen helpen, maar de opleiders kunnen de door jou beschreven geldgedreven houding hebben. Waardoor zij mensen opleiden via een te lange en te dure opleiding. Met ook nog eens onvoldoende uitstroomniveau. Te vaak zie je dat de healer vooral wil laten merken hoe goed ze contact hebben of kunnen healen.
In mijn ogen begeleidt een spiritueel healer klanten zodanig, dat het kwartje valt bij de klant en niet zozeer in de portemonnee van de healer. De healer zou ‘slechts’ het innerlijke proces bij de klant moeten begeleiden (met hulp van zijn of haar begeleiders).
Het interessante vind ik wel dat dit zich wel weer oplost. Ik hoop wel dat er intussen niet al teveel mensen jouw route hoeven af te leggen.
Als no cure-no pay daarvoor de oplossing is, ben ik helemaal voor!
Ik merk heel vaak dat wanneer mensen een bepaalde ontwikkeling hebben ondergaan, ze daarmee meteen willen gaan coachen. En ik merk ook vaak dat veel coaches hun eigen ontwikkeling nog niet hebben afgerond en toch al dat stuk autoriteit ‘ik weet het’ willen uitdragen. En laten dan ook opmerkingen vallen in de trant van ‘ dat herken ik hoor’ of ‘ dat heb ik af en toe ook’. Dat betekent voor mij dat je nog in dat ontwikkelingsproces zit alleen wat verder dan je cliënten. Terwijl iemand die echt goed is in zijn of haar vak er een weg van 20 jaar of langer op heeft zitten. En vanuit die volledige doorleving delen die mensen hun ervaring en dat maakt ze waardevol.
Hear hear Merel, ik ben het met je eens. Deze gedachte is al vaak door me heen gegaan. Elke exgetraumatiseerde wordt tegenwoordig coach of noemt zichzelf zo.
Het zorgt zeker voor normalisering ook, maar ik voel bij heel veel ‘coaches’ de passie of noodzaak niet. Het is erg commercieel geworden allemaal met Facebook voorop!
Zelf vind ik net als jij mijn eigen weg. En af en toe kom ik iemand tegen die echt lichtwerker is. Dat kun he voelen, waarnemen. Tenminste ik wel. En dan is het meer dan de moeite waard om er waarde aan te geven en ervoor te betalen. De vraag is misschien eerder: hoe train je je eigen onderscheidingsvermogen? Bedankt voor dit fijne stuk.
Lisette, dank je wel. Ik ben zelf op mijn pad een paar echte lichtwerkers tegengekomen. En de grootste verandering kwam niet door hun behandeling maar door de inspiratie die ik uit hun levensverhaal heb gehaald en hun aanwezigheid.
Dank je wel Merel voor het delen van je ervaring. Je brengt hiermee iets naar de oppervlakte. Persoonlijk houd ik van de kritische blik die je werpt op het spirituele ondernemerschap. De vragen die je stelt / opmerkingen zijn herkenbaar. Ik ben het met je eens dat het gaat om de veranderingen in hoe samen te leven. Coaches / counselor s zullen echter nog wel een poosje nodig zijn om mensen naar een kantelpunt te begeleiden, wat ze zelf ook hebben bereikt.
Wellicht gaat de kwestie die je aan de kaak stelt dus meer over de balans. In hoeverre staat het voorzien in levensonderhoud (op welke wijze dat ook is) een onvoorwaardelijk contact in de weg. Maar ook; waar ligt het onderscheid tussen ergens (geld) in ruil voor vragen en onbaatzuchtigheid.
Het zijn de praktijken en opleidingen die als paddestoelen uit de grond komen, die ons samen daar een mooie reflectie in bieden. Het is vraag en aanbod.
En vermoedelijk nog ingewikkelder dan dat.
Uiteindelijk draagt het allemaal bij aan de veranderingen, die ons als geheel in staat stelt om uit ons beperkte blikveld te groeien.
Ja K.S., bij het lezen van de eerste alinea’s kreeg ik het gevoel dat voor spiritueel healer elk ander beroep of nieuwe verworvenheid ingevuld kon worden. (b.v. het beroep pas-geworden-moeder. Ik werd er indertijd doodziek van dat ik met vriendinnen geen normaal gesprek meer kon voeren, altijd draaide het weer uit op het kind.). Terug naar de tekst: dus dan zou het verhaal van Merel inderdaad gaan over het voorzien in levensonderhoud en of we vinden dat dat systeem in onze maatschappij goed in elkaar steekt.
Ook wil ik toevoegen: zomin als healers garanties kunnen geven kunnen traditionele artsen en therapeuten dat. Ik denk dat elke genezing voortkomt uit een soort toestemming die de persoon aan zichzelf geeft: een soort innerlijk aanvaarden van genezing.
Dus: binnen ons geld systeem zie ik geen verschil tussen healers en andere geldverdieners, ook niet in het praten over zakelijke condities.
Ik heb spiritualiteit altijd verbonden met liefde. En ik kon niet begrijpen dat het alleen werkte voor mensen die geld hebben. Wat met mensen die het niet kunnen betalen, hebben zij dan geen recht op coaching, heling, etc…. Dat heb ik mij vaak afgevraagd en nu zeg jij wat ik er ook van denk. Want ik ken er heel wat die het zouden kunnen gebruiken, maar niet kunnen betalen. En dat vind ik zo dubbel omdat ik het wel kan…
Gezonde voeding is helaas ook moeilijk te betalen voor mensen met weinig geld, veel opleidingen ook, goede huizen, goede kleding ga maar door. Kortom: het is ons maatschappelijke systeem dat op de schop moet en niet de healer. Die doet wat alle professionals doen. Binnen het systeem.
Onze nuchtere taxichauffeur in Glastonbury zei: ‘Veel mensen die niets kunnen, verdienen hier veel geld aan mensen die alles geloven.’ Daar moest ik ineens weer even aan denken 🙂
Ik vind het een terechte signalering van Merel. Waar komt die kwantitatieve behoefte vandaan om coach te willen zijn? En het doet mij denken aan de uitdrukking: Wie laat wie nu uit? (Rudi Carell)
Wat een heerlijk verfrissend artikel naar mijn hart. Fijn als iemand anders het zo helder neerzet zodat ik mijn (figuurlijke) pen neer kan leggen, want het staat er al.
Bedankt.
Tsja Merel, ze zeggen ook wel eens dat hetgeen dat je uitzend, hetzelfde is als hetgeen dat je ontvangt, dus zegt dit verhaal over mensen die alleen tijd voor je hebben als er geen geld tegenoverstaand niet iets over je zelf? Ik zeg nu niet dat jij geen tijd hebt voor een ander, als er geen geld tegenover staat, maar wel iets over een overtuiging die jij hebt en waar je je misschien niet eens bewust van bent.
je neemt inderdaad alles waar vanuit een bepaalde resonantie. Ik heb het patroon in mezelf opgemerkt om een buitengewone klik te hebben met de hulpverleners die ik tegenkom. Terwijl ik daar tegelijk niet altijd vond wat ik zocht. Dat heb ik losgelaten. Het leermoment voor mij was om hetzelfde autonome pad te gaan bewandelen als dat zijzelf veelal hebben gedaan. En het doet me goed.
Merel, ik wil je graag je bedanken voor de overweging die je hierboven met ons deeld. Het roept het volgende in mij op. Je schrijft dat je veel weg hebt gedragen naar spirituele ondernemers,maar dat je uiteindelijk de stap hebt kunnen zetten je eigen weg naar binnen te volgen. Is het niet juist deze investering van jou aan jezelf doormiddel van deze ‘healers’ die jou sterk genoeg heeft gemaakt om je eigen pad te kunnen volgen?
En inderdaad het ondernemerschap heeft zijn randjes/hardere grenzen. Dat vriendschappen zo erg worden beinvloed dat er alleen tijd is voor elkaar als er geld tegenoverstaat is een stap die mij ook te vergaat. Maar zou je van een bevriende schilder verwachten dat hij jou huis gradtis van een frisse verflaag gaat voorzien? Het zijn daarin toch die afwegingen denk ik die in elke situatie weer persoonlijk gemaakt mogen worden.
Beste F.J., Als je de levensloop van veel healers naleest, die vaak terug te vinden is op de website, dan zie je vaak dat ze op eigen kracht een bewustwordingsproces doormaken na een moment van inzicht dat het kwartje viel en het genoeg was. Zij hebben in veel gevallen zelf de weg gelopen die ze aan anderen proberen te verkopen. Het zit echt in jezelf.
Tja Merel daar heb je een punt…….Ik verbaas me er de laatste jaren over hoeveel mensen zichzelf ineens hooggevoelig noemen. Velen zijn in mijn ogen overgevoelig, overprikkeld en gaan dan op zoek naar een oplossing. En natuurlijk helpt het dan als je iemand vindt die je begrijpt. Volgens mij heb je dan iemand nodig hebben die gewoon kan ZIJN en daardoor een luisterend oor biedt.
Vroeger was dat de huisarts of de pastoor. Maar helaas in deze maatschappij kost alle aandacht geld…Uiteindelijk zul je zelf je pad moeten gaan , met of zonder healer/coach.
Door de ´overreactie´ worden mensen wel wakker geschud in wat ze nu echt willen. En dat is uiteindelijk een groot goed. De maatschappij dat zijn wij, en veranderingen zullen we dus zelf moeten beginnen.
Laten we in plaats van ´het enige dat telt zijn regels en geld´ gaan naar ´als je kunt zijn wie je bent kun je delen wat je kent´. En bepaal je zelf waar je je energie en geld instopt.
Dank wederom voor je blog!
Ik merk dat degenen die dit artikel niet waarderen het opvatten als frustratie of een verborgen blinde vlek van mijn kant en niet de reflectie erover aan kunnen gaan. Want ik zie iets van mijn persoonlijke perspectief, de anderen doen dat natuurlijk ook. Hun reactie zegt net zozeer iets over waar zij op resoneren als dat mijn artikel iets zegt waar ik op resoneer. En leven is leren, voor mij en iedereen. Ik ben niet volmaakt, niet verlicht, geen engel, ik wilde iets aan het licht brengen waarvan ik (en dat is mijn perceptie) de indruk had dat mensen het niet zagen of niet durfden te benoemen. En dat doe ik zoals ik nu ben en waar ik nu sta, met alle inzicht en issues die er op dit moment zijn. Daar noem ik ook de verantwoordelijkheid voor naar beste kunnen. Voor mij betekent spiritualiteit niet dat je niet iets kritisch zou mogen benoemen of een duidelijk andere opvatting over iets hebben en alleen maar lief en licht en zou mogen zijn. En een constructieve reactie van een ander kan mijn blik ook verrijken.
Ik word niet graag veroordelend, gefrustreerd en boos genoemd op basis van een piepklein stukje dat ik van mezelf laat zien. Ik heb inderdaad een periode van ‘zoeken naar’ achter de rug waarin ik veel gebruik heb gemaakt van de diensten van healers, coaches et cetera. Dat heeft me eerlijk gezegd vrij weinig gebracht en ik hoor vaker dergelijke geluiden van anderen. Er zijn wel hulpverleners geweest die me iets gebracht hebben, maar dat zijn er op het totaal maar een handjevol geweest. Dat had ik misschien duidelijker in het artikel naar voren kunnen laten komen. Vandaar dat ik twijfel aan de effectiviteit van dergelijke therapie. Of misschien de therapeut, maar dan ga je nogal persoonlijk. Dat maakt mij nog niet tot een zuur, gefrustreerd mens. Wel tot een kritischer mens. In de ‘buitenwereld’ staan alternatief genezers te boek als charlatans en zakkenvullers en ik snap eerlijk gezegd wel waar dat door komt. Het effect is nauwelijks meetbaar behalve subjectief voor jezelf, het kóst ook heel veel geld. En ik blijf mijn twijfels hebben bij het verdienmodel. En ik heb nu eenmaal een achtergrond in de wetenschap en die invloed maakt deel uit van wie ik ben.
Een favoriete quote van een collega: ‘er zijn ook dwarsliggers nodig om een spoor te maken.
Je artikel kwam bij mij binnen dat er persoonlijke standpunten en oordelen voorbij kwamen en het resoneerde totaal niet bij mij. In dit antwoord snap ik wat meer van je boodschap.
Het pad is persoonlijk en iedereen bewandelt deze zelf, maar ik ben dankbaar voor de hulp die voorbij kwam en nog gaat komen … Goede of minder goede kwaliteit / gratis of met energetische bijdrage… Ik ben ze allemaal dankbaar omdat ze mij hebben geholpen mijn eigen authentieke pad te leren bewandelen. Ik hoop vooral dat iedereen de weg gaat waar ze zich goed bij voelen wat anderen daar ook van mogen vinden….
Je neemt dit allemaal wel erg persoonlijk, dat is duidelijk.
grappig dat je naar jezelf verwijst als ‘spiritueel gegroeid en bewust geworden’ …ik lees alleen maar oordeel, boosheid en veel frustratie. Bewustzijn gaat over zijn en laten zijn, een ander in liefde kunnen laten zijn waar degene is op zijn pad. Zoals jij ook bent waar je bent, op jouw pad naar healing. Succes!
Een kritische houding is niet hetzelfde als frustratie. En de autonome houding en no nonsense uitmaken wat voor mij goed is, is voor mij de spirituele groei geweest. En als ik iets zie gebeuren waar ik zeer mijn vraagtekens bij heb, laat ik dat niet liefdevol maar gebeuren.
Ik lees een verhaal met veel ervaring en zelfreflectie en een ongelofelijk oordeel van jou kant! Oordeel boosheid en frustratie zijn onderdeel van mens zijn. Blinde vlek wellicht
Als iemand jou constant aan het irriteren is, kun je diegene aan ook in liefde laten zijn? Is er dan ook geen oordeel boosheid en frustratie of besprenkel je alles met de plantenspuit der liefde en bewustzijn.
Eerlijk durven zijn naar jezelf
Idd, ik vroeg me dit ook altijd wel af hoe iedereen het hoofd boven water houd. En tja je krijgt idd veel mails in het begin doen ze veel gratis maar als je verder gaat er altijd is het altijd over geld en hoe goed alles is. Ook zelf heb ik in het verleden veel weggebracht aan dit soort hulp, die altijd wel wat anders vonden en nooit klaar waren. Op een of andere manier bleef ik in de dezelfde cirkel zitten. Uiteindelijk heb ik enorme stappen gemaakt toen mijn grote liefde in mijn leven kwam. Zelf werk ik in loondienst en daarnaast doe ik mijn passie. Met beide benen aan de grond. Goed beschreven, Merel. Dankjewel!!!
Dank je Engelina. Dienstbaar zijn in werk is ook een spiritueel pad.
Zijn dat vrienden? Mensen die na een gewoon gesprek een factuur sturen?
Of is er iets niet duidelijk afgesproken tussen jullie op dat moment?
Neske
Zolang er nog wanhopige mensen zijn, zullen er ook altijd mensen zijn die hier misbruik van maken en het is confronterend om te horen en die bevinden zich vooral tussen de zogenaamde ‘healers enz’.
Een mens zal zichzelf moeten Haelen dmv de weg naar binnen, alleen hier kan men de ware genezing vinden en alles wat aangeboden wordt, ik zeg het verkeerd ‘te koop’ is, is een desillusie, het is een belediging naar de kosmos en moeder aarde, die ons altijd bijstaan en dit is helemaal gratis
Iemand zei wel eens tegen mij: een boer is soms spiritueler dan de meesten die denken spiritueel bezig te zijn. Dat heeft mij in de goede zin van deze opmerking, geraakt.
Ook vind ik deze tendens mooi om te zien: er is een diep verlangen naar diepgang, verbinding en de bron(fundament). 2 schijnbare tegenstellingen komen bij elkaar namelihk de huidige economische cultuur versus het verlangen. Ik vertrouw erop dat zich dat wel weer uitwerkt en reguleert. Zelf ook op zoek naar deze balans.
Voor mij zo waar dat het belangrijk is om elkaar van mens tot mens te ontmoeten en daar ook tijd en ruimte voor is, samen praten en samen doen.
De “vaste” baan vind ik lastig, omdat ik dan zo in het systeem van de ander geplaatst wordt, wat is mijn authentieke aandeel? Ook hierin kijken wat ik te doen heb, welke vorm bjj mij past én….welke vorm zowel voldoende leefgeld oplevert als ruimte voor contact en ontwikkeling. Ben heel benieuwd hoe anderen dat doen.
Uiteindelijk zorgt juist een grote golf spiriwiri-ondernemers er in het ‘zweverige’ te normaliseren in de maatschappij. Misschien is dit nu nodig als een soort tegenreactie en vlakt het zich met de tijd vanzelf weer uit. Een stapje in het grotere plan….
Dat zou ook heel goed kunnen.
Zo kun je het ook bekijken Merel! Idd er zijn veel mensen die een eigen praktijk beginnen. En ja…Waar houdt het op? We kunmen moeilijk allemaal hetzelfde gaan doen en stoppen met onze huidige banen. Wat je zegt.. Het zijn de omstandigheden die het werken minder leuk maken…
Om verlicht en spiritueel te zijn hoef je geen eigen praktijk te hebben! Je lichtje laten schijnen in je huidige werk, sociale contacten geeft vaak ook veel verlichting ❤
Ik ben ontwerper op gebied van vooral muziek en trillingen. Momenteel bestudeer ik de mogelijke gunstige invloed van bepaalde patronen op fysisch en psychisch vlak. Door samen te werken met artsen van diverse komaf, is het mij gegund op dat gebied reeds enig succes te boeken. Momenteel hou ik me vooral bezig met autisme en verslavingen. ik beschouw vele realisaties als aangereikt door een hogere macht, omdat ze zo ongelooflijk zijn, maar toch werken, en beschouw mezelf dan als een begiftigd doorgeefluik. Daarom vind ik het artikel van Merel zo fascinerend, en krijgt ze mijn volledige steun voor bepaalde bemerkingen en opmerkzaamheden. Ik zou eens heel graag in contact komen met Merel, al was het maar om nieuwe ideeën uit te wisselen over wat we nu bevroeden. Moge deze wens waarheid worden, hoop ik. Frans. Geen commerciële bedoelingen.