Verdedigingsmechanismen

Verdedigingsmechanismen zijn in je leven gekomen om je te beschermen tegen overvloedige emoties. Alle keren dat je op je hart werd getrapt, in de steek gelaten, vernederd, onbegrepen, afgekeurd of uitgelachen, kwam er een beschermingslaagje bij.
In de loop van je leven worden alle gedachten, acties en gevoelens ‘gescand’ op een bepaald emotiegehalte en zo de gevoelens vanuit de kern tegengehouden ter bescherming van een eventuele pijn. Het verdedigingsmechanisme zorgt ervoor dat je emoties, die als negatief worden ervaren, niet voelt. Door je verdedigingsmechanisme houd je jezelf in slaap of onbewust. Doordat je bepaalde emoties niet wilt voelen zorg je er onbewust automatisch voor dat je ‘iets anders’ voelt. En daar ga je je naar gedragen.

Deze mechanismen vormen zich al op zeer jonge leeftijd. Vanaf het moment dat je in de buik bij je moeder zat, kunnen er al dingen zijn gebeurd. Je bent baby, geheel blanco en je voelt iets van je vader of moeder wat naar is. Of er is een gevoel, waar je niks mee kan, doordat je het niet begrijpt. Je hebt geen idee wat je ermee moet. Doordat je het niet wilt voelen bescherm je jezelf. Je maakt als het ware een laagje om jezelf heen. Het zijn volledig automatische reacties waar je zelf geen vat op hebt.

Schokdempers

De verdediging is iets wat je altijd onmiddellijk gebruikt, waardoor je niet doorhebt dat je een onbewuste reactie teweegbrengt. Je kunt het zien als een schokdemper in een auto. Zouden deze er niet zijn, dan voel je alle hobbels in de weg en dan is autorijden geen pretje. Zo houdt het verdedigingsmechanisme informatie tegen die jij ooit hebt geïndexeerd als onveilig of emotioneel.

Onbewust geef je het een ander label. Het negatieve gevoel lijkt dan minder erg. Het mechanisme is zeer hardnekkig, het wijkt nooit en staat altijd op scherp. Zodra er iets is wat je wilt vermijden komt het in actie. Het verdedigingsmechanisme ligt als verschillende laagjes om je onbewuste heen, net als een Matruschka pop of dikke winterjassen over elkaar heen zodat je je niet bewust wordt van je pijn, verdriet en beperkingen.
Op deze manier kom je maar moeilijk tot je kern, omdat het ‘afgeschermd’ is door de laagjes. Vandaar dat er zoveel mensen op zoek zijn ‘naar zichzelf’, om vervolgens steeds weer in oude patronen terug vallen. Je leven wordt gestuurd door je verdedigingsmechanismen zolang je de pijn blijft vermijden. En het verbazende eraan is, zodra je het bewust wordt, je vaak denkt, nou zeg, was ik hier nou zo bang voor, of, was dit nu zo erg??! Dan blijkt het om incidenten te gaan die als heel groot (omdat jij heel klein was) in je onbewustzijn blijven hangen.

Vaak zijn incidenten uit de kindertijd heel gemakkelijk te helen in de volwassen tijd. Je hebt simpelweg meer overzicht, kennis, begrip en vergeving. Maar soms zijn het echte diepe emoties waar je veel tijd voor nodig hebt om in kaart te brengen om uiteindelijk te kunnen helen.
Je gebruikt meerdere verdedigingsmechanismen tegelijk. Verdedigingsmechanismen kunnen o.a. zijn: Verdringing, Isolatie, Projectie, Ontkenning enz. Overigens zijn dit hele normale dingen die iedereen overkomt en ontwikkelt. Een bepaalde invloed is genetisch bepaald. Je kunt ook ‘verdediging’ van je familie overnemen. Denk aan familiegeheimen, trauma’s of aangeleerd. (wat er vroeger speelde, binnen het gezin waar je opgroeide.) Maar ook karma is van invloed.

Wat je ooit wilt veranderen in je leven, als je spiritueel wilt groeien, het begint met de bewustwording van de verdedigingsmechanismen! Verdedigingsmechanismen leiden er meestal toe dat bepaalde informatie niet onder ogen gezien wordt of verdraaid waargenomen wordt. Je kunt het zien als een bescherming waar je lange tijd profijt van hebt. Wanneer deze bescherming te lang gaat duren, als je te lang in je comfortzone blijft en geen levenslessen aangaat, dan gaat het je tegenwerken. Het is overigens nooit te laat om op ontdekkingstocht naar jezelf te gaan! Het is altijd fijn om verschillende laagjes van je af te werpen.

Hoe ontdek je wat jou beschermt tegen ‘overvloedige emoties’? Het is een ontdekkingstocht naar je eigen gedrag. Waar spiegelen anderen jou? Waar ontstaan ergernissen? Waar heb jij een oordeel over? Waarvan merk je dat je telkens weer tegen iets ‘aanloopt’ en steeds niet begrijpt waarom jou dit nu weer overkomt? In welk gebied ervaar jij onvrede in je leven, gezien vanuit relaties?

Het zijn pittige vragen met vaak confronterende antwoorden. Verdedigingsmechanismen zijn onbewust. Het is het erg lastig om bij jezelf te zien waar het euvel zich vasthoudt. Want als je het zou kunnen zien bij jezelf, zou je er geen last van hebben.

Zo lang je in het leven staat met de houding dat het de schuld van een ander is dat jij je zo voelt, zal je lang onbewust blijven. Zodra je het heft van je leven in eigen hand neemt en durft open te staan voor je eigen aandeel in een issue met iemand anders, zal je groeien!

Ik zeg niet dat het makkelijk is, ik zeg je wel dat het het waard is!

Lieve groet, Esther Buijs

Herken jij iets in dit verhaal? Heb jij aanvullingen of vragen? Ik lees het graag!