Al jaren schrijf ik over vergeving, en dat het een energetisch proces is, geen emotioneel, hoe vergeving nodig is om de 4D-brug over te gaan naar hogere dimensies, en hoe we hierdoor onze karmische partners los kunnen laten en zielscontracten en karmische cycli kunnen afsluiten.
Maar we gaan ergens in dat proces allemaal vastzitten wanneer we geconfronteerd zijn met onze karmische partners en de pijn van ons karma her-beleven. We stappen in die situaties om te vergeven en los te laten, maar onze emoties nemen de overhand en we willen verlossing, we willen weten dat ze spijt hebben van wat ze gedaan hebben en dat ze bereid zijn te boeten voor de pijn die ze ons hebben berokkend.
We willen ze vertrouwen, we willen een nieuwe waarheid over onszelf, en we denken dat zij ons die kunnen geven, en we maken ons klaar voor een compromis, en dan gaat onze vergeving voorwaarden eisen, waardoor we blijven hangen in onze karmische cycli.
Het is niet makkelijk iemand te vergeven die ons heeft gekwetst, en de hele situatie los te laten zonder terug te kijken naar wat het zou kunnen geweest zijn indien ze anders hadden gereageerd. Afhankelijk van hoe emotioneel betrokken we zijn, of hoeveel we van die persoon verwachten, vervaagt de lijn tussen vergeven en verlossing wanneer we hen kunnen vergeven en hen nog één kans willen geven om ‘het nu juist te doen’ of de dingen op een hoger level te doen, vooraleer hen los te laten.
Maar dit doen we voor onszelf, niet voor hen, omdat we erkenning wensen van onze eigen waarheid, dat we beter hadden verdiend van hen.
Maar dit leven is net als alle andere levens, waarin onze karmische partners bij hun doel blijven, doen wat gedaan dient te worden om situaties te scheppen waarin onze energetische healing en transformatie mogelijk zijn, waardoor we het karma via vergeving kunnen loslaten.
Maar we ontkennen dit potentieel, omdat ons gekwetste ego erkend wil worden, wil dat ze het spel juist spelen, dat ze lief zijn en onze gevoelens respecteren. We willen in staat zijn hen te vertrouwen, en daartoe moeten ze verlossing bieden, lief zijn en niet meer doen wat ze vroeger gedaan hadden. We creëren dus gelegenheden tot verlossing, en maken onze vergeving voorwaardelijk, door te willen dat iemand verandert.
De behoefte aan verlossing is waarachtig en krachtig, gebaseerd op onze diepe kwetsuren en ons verlangen te weten dat we liefde, goedheid en mededogen waard zijn.
We gaan die dingen niet vinden door verlossing, maar we kunnen zelf healing en loslaten creëren door vergeving. De tegengestelde energie van vergeving is wrok. De tegengestelde energie van verlossing is aanvaarding. Als we onze zelfliefde en gevoel van zelfwaarde kunnen opbouwen, tot op het punt waarop we energetisch ‘kogelvrij’ kunnen zijn, en de daden van onze karmische partners als hun waarheid zien, en onszelf toestaan weg te gaan, dan krijgen we de liefde, vrede, goedheid, mededogen en waardering die we zoeken, in nieuwe relaties met nieuwe karma-vrije partners.
Jennifer Hoffman
Www.enlighteninglife.com
vert. Fran Tielemans
Waar zit die knop?
Inzichten door doorleving.
Dat wat er was, was er niet.
Dat wat er was, was er wel.
Een proces is een proces.
Er is geen binnendoor.
Er is wel een binnendoor.
Het verhaal loopt zoals het loopt.
In onafhankelijkheid verbinden.
Interessant hoor, zet me weer lekker aan het denken, bedankt!
Dank je Jennifer…dit is werkelijk de meest heldere omschrijving wat ik heb gelezen over vergeving!!
Die zal ik nog veel doorgeven❤️
Helemaal mee eens.
Ik heb niet zo veel met vergeving vanwege alle onderliggende ego-gedachten en emoties die eraan vast kunnen zitten: “ de ander heeft mij gekwetst, iets verkeerds gedaan/gezegd en ik/ego ben slachtoffer ervan”.
Vergeven is simpelweg loslaten.
En bovendien, als men niet makkelijk kan vergeven, is het veel makkelijker om los te laten.
@Lia, helemaal mee eens.
@Lia, Niet vergeven is volgens mij net zo’n (dualistische) gedachte net als wel vergeven, komt allebei voort uit ego.
Juist, en daarom heb ik het over loslaten.
🙂
@Lia,U noemt dit ook loslaten in uw eerste reactie ja, maar niet vergeven is volgens mij en dit artikel wrok en dus juist geen loslaten. Ook zegt Jennifer hier dat we geen healing en loslating zullen vinden door verlossing wat juist weer het tegenovergestelde is van aanvaarding. Aanvaarden komt overeen met accepteren, aannemen, geloven dat het de ander zijn waarheid is en dan geen wrok koesteren, dat is volgens mij heel wat anders dan het niet vergeven wat u met loslaten bedoeld, of vergis ik me dan?
Christa,
Ik bedoel met loslaten: het hele voorval loslaten. Je niet iets persoonlijk aantrekken van een situatie. Dan is er geen probleem en komt vergeven dan wel niet-vergeven gewoonweg niet ter sprake.
Volgens mij schrijft Jennifer dat de ANDER verlossing moet bieden en dient te veranderen, terwijl de oplossing/verlossing uit ons zelf moet komen.
Mijn antwoord op de laatste zin was dat ik meer zie in loslaten dan in vergeven.
Mogelijk bedoelt schrijfster het anders, maar dit is in ieder geval mijn uitleg. 🙂
Groet van Lia
Christa, hier nog een aanvulling.
De tegengestelde energie van loslaten is vasthouden.
M.a.w. een probleem lost op door de energie (bijv. van pijn of verdriet) niet vast te houden. Of wel: trek het je niet persoon aan. Trek die energie niet naar jou toe, maar laat los.
Dit in antwoord op wat Jennifer hieronder schrijft en wat wellicht onduidelijk overkomt. 🙂
Dag, Lia
@Mijn karmavrije partner Lia, enkel het ego kan niet vergeven.
Als er geen ego meer is dan valt er nooit iets los te laten.
Dit omdat er al niets vast gehouden word/werd.
M.a.w. iets komt gewoon niet op omdat er geen ego-energie is.
Enkel ego-energie doet iets opkomen (bv angst, woede, irritatie, verdriet, aangevallen voelen, etc, etc).
Toch?
@Aart, t
Ik wil geen karma-vrije partner die me liefde, vrede, goedheid, mededogen en waardering geeft.
Ik wil gewoon mijn pappie en mammie terug.
Over karma gesproken; liefde, vrede, goedheid, mededogen, waardering.
Dat is enkel gebaseerd op de nog aanwezige oude software in de mind en energetische energie in het lijf van oude ervaringen van een hulpeloos afhankelijk geboren wezentje.
Je zal dat maar in 1 keer inzien.
Zeg dan maar dag tegen al het karma, de behoefte aan iets buiten je en al die prettige gevoelens waar de mens (het kleine kind) naar op zoek is.
Vergeef me.
@Aart, Eigenlijk heb je best een paar punten.
Als we alle “karmische” patronen een beetje gelezen hebben is ook karma iets dualistisch dat in het leven werd geroepen om mensen af te schrikken en arrogant te kunnen roepen dat de één beter is dan de ander ja.
Ik maak me er ook nog steeds best vaak schuldig aan merk ik wel, we zoeken alles nog veel te vaak teveel buiten onszelf, terwijl juist de pijnlijke momenten onze eigen leermomenten zijn! Moeten we die wel loslaten vraag ik me af? Mij herinneren ze steeds uiteindelijk mededogen en respect te hebben voor ieder ander (en hun eigen levenslessen) en ook voor mezelf (en mijn eigen lessen), ieder bewandeld gewoon een ander eigen pad en iedereen heeft daardoor gelukkig ook andere kwaliteiten. Ideaal zou zijn als we allemaal alleen maar naar onszelf zouden kijken, de enige waar we echt iets van kunnen leren op pijnmomenten, een ander gaat echt nooit luisteren in de eerste plaats en in de tweede plaats zie je die over een jaar misschien wel nooit meer, dus wat heeft dat steeds naar een ander wijzen dan nog voor nut gehad? Zonde van al die kostbare energie!
Waar zou wie jou voor moeten vergeven Aart?
@Christa en al mijn karmavrije partners,
De oorzaak dat de mens met buiten zichzelf bezig is komt enkel door 1 van de eerste ervaringen.
Die ervaring is namelijk; alles ten behoeve van mijn welzijn komt uit die buitenwereld (ik kan niet zelf voorzien in wat ik praktisch nodig heb ter overleving, instandhouding van het lichaam).
Als die wezenlijke ervaring er niet geweest zou zijn dan zou de hele buitenwereld ieder mens …… zijn.
Die buitenwereld zou er wel zijn maar de mens zou zich er niets van vinden of door laten beinvloeden.
Die mens (zonder die ervaring) zou geheel op eigen kracht zijn/haar leven in totale harmonie leven/creëren.
M.a.w. als de buitenwereld bij de mens nog speelt dan komt dat doordat er nog kindsoftware in de mind draait/het voor het zeggen heeft.
Pijnlijke momenten zie ik ook als zijnde leermomenten voor onszelf en niets anders.
Uiteindelijk is het niet een kwestie van loslaten maar van inzicht/bewustzijn.
Als ik angstig ben voor muizen en het inzicht/bewustzijn/ervaring krijg dat ze niet bedreigend/gevaarlijk zijn dan hoef ik verder niets.
Loslaten is mijn inziens altijd gebaseerd op ego/mind en vaak een verstandelijk foefje ipv een daadwerkelijk weggevallen/opgelost zijn van een ‘leerproces’.
Mededogen en respect zijn mijn inziens ook ego/mind-dingetjes.
Als er geen ego energie meer in de mens huist dan is die mens opgegaan in het geheel en vandaaruit is er 1 met alles wat er is.
Je bent dan dat 1, het geheel en de bewustzijnstrilling die er dan bij je is bepaalt je handelingen.
Dat is mijn inziens (3x) van een andere orde dan het ego/mind wat spreekt over mededogen en respect, dat is nog een bedacht iets en ook vaak is het handelen er daadwerkelijk niet naar, terwijl uit bewustzijnstrilling je/het handelen niet anders mogelijk meer is.
M.a.w. je kunt/mag alles loslaten want je/de bewustzijnstrilling laat je geen dingen vanuit dat (zogenaamde) niet-mededogen/niet-respect meer doen.
Aart wat ben je toch weer heerlijk te volgen.
Ach zolang de mens nog leeft vanuit de mind/geheugen/niet-NU kan vergeven zijn/haat nut hebben.
De nog aanwezige ego-energie zou er door kunnen oplossen.
Al de menselijke leerprocessen komen voort uit de mind dus vaak daar zit ook de oplossing.
Zolang er nog de beleving is vanuit de mind en er dus nog het gevoel is van iets aangedaan of te vergeven is zal het op dat nivo opgelost dienen te worden.
M.a.w. als dat gevoel/beleving nog opkomt komt de mens er niet mee weg door het weg te beredeneren.
Pas als het gevoel/beleving daadwerkelijk niet meer opkomt is de mens daar waar hij/zij thuis hoort.
Kolere, amen.