Toen ik laatst een lezing gaf voor ouders van ” nieuwetijdskinderen ” , waren er ook veel volwassen indigo , die omdat het centrum waar de lezing werd gegeven abusievelijk had aangekondigd dat dit een dag was voor nieuwetijdskinderen van 0-100, niet echt hun vragen kwijt konden. De lezing was gericht op ouders en die vertegenwoordigden het merendeel van de mensen en waren daardoor ook het meest aan het woord. Positief daaraan is dat het weer in mijn bewustzijn is terug gekomen hoeveel behoefte er is onder al dan niet jongvolwassen en volwassen nieuwetijdskinderen om een antwoord op vragen te krijgen en vooral herkenning te voelen.
Voelen dat ze niet alleen staan in hun vragen, in hun gevoelens. Op zoek zijn om zich te verbinden met andere volwassen indigo’s.
Velen van hun, van jullie, lopen rond met het verdriet en de eenzaamheid die ze hebben gevoeld op hun weg. Sommigen hebben al manieren gevonden om dit een plek te geven,anderen zijn daar nog mee bezig. Er is volgens mij veel eenzaamheid onder volwassen indigo , door het gevoel een “buitenstaander” te zijn op deze planeet. De kunst is om ons steeds weer opnieuw te verbinden met ons zelf en anderen
Ik denk dat velen dit gevoel van er niet bij horen, precies kennen. Ik gebruik hier nu ,om je een hart onder de riem te steken, een quote van Phoebe Lauren, waar ik ” sterrenkind” , gemakshalve vervang door “Indigo”
Het gevoel van “er niet bij horen” wordt minder als een Indigo een andere Indigo ontmoet. Als er eenmaal contact is met anderen van de ” indigo familie” verdwijnt het gevoel van anders-zijn en wordt dit vervangen door een diepgaand begrip en een nieuw verworven bewustzijn.
Ik was de laatste tijd zoveel bezig met ouders en opvoeding van jonge nieuwetijdskinderen dat ik even vergeten leek te zijn hoe , net als ik zelf vroeger (en soms nog), er veel volwassen nieuwetijdskinderen rondlopen die barsten van de vragen die ze in zich hebben, in zich voelen, en soms bijna wanhopig op zoek zijn naar aansluiting.
Geen wonder dat veel volwassen indigo op zoek gaan naar andere Indigo’s…
Ik hoop dat onderstaande kenmerken/eigenschappen en uitdagingen stof is tot discussie, en een manier om elkaar hier te ontmoeten.
Kwaliteiten en uitdagingen die “eerste golf” volwassen Indigo (hebben) ervaren:
De meeste Indigo’s voelen dat ze deze kwaliteiten en uitdagingen grotendeels kennen vanuit hun eigen leven.
- De nu volwassen indigo zijn massaal geboren (ongeveer 62%) tussen 1969 en 1987 (Met achterblijvers voor en na – ,30% zijn geboren in de 50’r jaren).
- Zeer intelligent op hun “eigen manier”.
- Indigo zijn letterlijk anders ” bekabeld ” (een ander zenuwstelsel) dan andere mensen.
- Weten in hun hart en in de kern dat ze hier zijn “op een missie“, maar velen weten niet wat die is of hoe er mee om te gaan.
- Hebben een innerlijk besef dat wat er wordt onderwezen in kerken en scholen niet klopt en weten dat er verborgen agenda’s zijn rond de leugens die worden aanvaard door de massa als “Waarheid.” Dit is zeer frustrerend, maar inspireert hen tot het blootleggen van de waarheid!
- hebben een sterk gevoel van waarheid, ethiek, rechtvaardigheid en vrijheid. (Dat is waarom “gezagsdragers” ze vele malen irriteren en frustreren). Wanneer deze waarden in gevaar komen, geven ze “alles” voor hun zaak, en hebben vele malen liever dat ze sterven dan toegeven aan tirannie en bedrog.
- Velen hebben sterke of ongewone paranormale en telekinetische vaardigheden.
- Volwassen Indigo zijn in staat tot buitengewoon veel mededogen.
- Hebben paars /UltraViolet als hun favoriete kleur of zien het in hun dromen.
- Hebben vaak een affiniteit met ridders, kastelen en draken.
- Zetten paranormale gaven “uit”, omdat het mensen afschrikt.
- Voelen dat zij één van de jongeren in Xavier’s school voor hoogbegaafden in de recente verfilmingen van de strip “de X-Men” hadden kunnen zijn.
- Volwassen Indigo, volwassen nieuwetijdskinderen kunnen vele malen beter opschieten met dieren en de natuur dan mensen.
- Hebben een band / verbinding met de bomen en de natuur in het algemeen.
- Kunnen vaak goed opschieten met kinderen en of ouderen.
- Kunnen zeer comfortabel ‘loungen”, zitten bijvoorbeeld liever op de grond of op een kussen dan in een harde, ongemakkelijke stoel. (Zouden liever op de vloer zitten,op school, of zakelijke bijeenkomsten als ze ermee weg zouden kunnen komen!)
- Worden zeer aangetrokken tot zachte natuurlijke stoffen in hun kleding, lakens en handdoeken; en zachte dekentjes zijn het ultieme! (ik heb ook zo’n dekentje. Mijn kat en ik genieten er erg van 🙂 ).
- Vaak erg ongeduldig met iemand die niet tot de kern komt.
- Creatief, inventief, en zeer intuïtief.
- Spannen zich in voor de rechten van mens en dier.
- Heeft een aangeboren gevoel van “eenheid” en verbondenheid met de hele schepping.
- Hoge “capaciteit” voor liefde, waardoor anderen zich ongemakkelijk kunnen voelen door hun intensiteit.
- Zeer gevoelig, soms “Hyper Sensitief” en niet in staat om onderscheid te maken tussen het emotionele gebied van mensen om hen heen en hun eigen persoonlijke emoties.
- Gaan door perioden van apathie en cynisme als coping-mechanismen (“coping” is het best uit te leggen als ‘de manier waarop iemand met problemen omgaat’.)
- Verlangen intens naar hun eigen soort -“Soul Mates” ,maar weten vaak niet waar te kijken.
- Volwassen indigo hebben een noodzaak tot enorme hoeveelheden fysiek aanraken en een voorliefde voor knuffelen.
- Door verkeerd begrepen te worden en dan verraden, kunnen zich sterke problemen met vertrouwen ontwikkelen , en velen houden daarom veel van hun gedachten, gevoelens en meningen verborgen.
- Meer dan 30% heeft problemen zich uit te drukken, vooral schriftelijk.
OPMERKING: Als je een deel van de slecht geschreven brieven van sommige van deze eerste golf Indigo’s zou lezen, zou je veronderstellen dat ze ongeschoold waren en/of bijna analfabeet, maar de waarheid is, dat deze zelfde mensen ook met grote snelheid kunnen lezen en informatie kunnen absorberen in seconden waar anderen minuten nodig zouden hebben deze informatie te begrijpen en te behouden. - Heel gedisciplineerd wanneer ze gemotiveerd zijn.
- Eerste golf Indigo’s vervelen zich en zijn gefrustreerd op school.
- Vrouwelijke Indigo’s (en vele Vrouwen) kunnen voor het grootste deel niet goed overweg met ” autoriteitsfiguren” omdat ze meestal slimmer zijn dan diezelfde “autoriteitsfiguren”.
- Veel volwassen nieuwetijdskinderen bevinden zich in “Alternatieve” scholen.
- Vrouwelijke Indigo’s lijken beter te kunnen omgaan met de school systemen dan mannelijke Indigo’s
- Velen hebben het label “dyslexie” en bevinden zich in “speciale klassen” op scholen die meestal nooit werken voor hen.
- Volwassen indigo hebben een sterk verlangen om te weten “waarom” , en als ze niet “de zin ervan in zien”(of als het niet goed is uitgelegd), voelen ze dat het gewoon niet de moeite waard is hun tijd en energie erin te stoppen, en zullen ze ofwel reageren met weerstand of gewoon de mensen / dingen die niet de moeite waard lijken om hun tijd en energie aan te spenderen afstoten.
- Eerste golf indigo’s hebben een aangeboren eigen manier van dingen berekenen en velen zijn beschuldigd van bedrog op school omdat ze de antwoorden wel in hun hoofd hebben maar niet kunnen “bewijzen” in hun werk.
- Een volwassen nieuwetijdskind heeft een ontwikkeld besef van hoe de dingen werken, dus veel van de starre regels en methodes van het leren van wiskunde, Nederlands en Natuurkunde (NIET metafysica of quantum fysica) hebben geen zin voor hun.
- Alle eerste golf Indigo’s hebben wat kan worden aangeduid als “Een gave om te genezen” (healing)…. Of zij doen mensen zich beter voelen met hun humor en gevatheid, door handoplegging genezen van mens, dier en/of plant, genezing met muziek en toon, of zij genezen met nieuwe “onbewezen” methoden .. · Waarvan sommige aangeboren en zij behoeven daar geen externe opleiding voor.
- Veel Indigo hebben vermogens tot telepathische genezing en lange afstanden maken geen verschil voor de efficiëntie van hun werk.
- Door hun uitgebreide perceptie, ongewone creativiteit, de wil om nieuwe dingen te proberen, en voorlopen op wat er wordt onderwezen in de klas, werden veel gediagnosticeerd met Attention Deficit Disorder, en kregen ze Ritalin voorgeschreven als kinderen.
- De meeste volwassen indigo (vooral mannen) hebben een grote aangeboren aanleg voor computers of auto-elektronica en mechanica. Het is gebruikelijk voor hen om “gewoon” te weten hoe dingen werken en bijvoorbeeld probleemloos te fotograferen met weinig of geen hulp van een boek of een instructeur.
- Eerste golf Indigo’s zijn uiterst creatief en uiten deze aangeboren vaardigheid in vele (en vaak uitzinnige vormen.) Deze vaardigheden manifesteren zich in: tekenen, schilderen, beeldhouwen, decoreren, fotografie, schrijven (in soms zeer extreme en unieke manieren), het maken van blauwdrukken en prototypes, Muziek componeren en afspelen ·. (zelfs als ze nog nooit lessen hebben gehad ), het uitvinden van spellen/spelletjes, en het creëren van nieuwe en meer efficiënte manieren om dingen te doen.
- Heel weinig Indigo’s zijn geïnteresseerd in agressieve sporten zoals voetbal en hockey. Zij zouden liever tijd besteden aan hun lichaamsbeweging en energie in de “persoonlijke prestatie” -en outdoor sporten zoals atletiek, skateboarden, bergbeklimmen, fietsen, kajakken, enz. Ze worden ook aangetrokken tot sporten zoals schermen en vechtsporten (de kunst van zelfverdediging)
- Door hun gevoel zo vreemd/onbekend/alleen te zijn op deze planeet, is een zeer hoog percentage van de Indigo’s antidepressiva voorgeschreven om ze “normaal te laten lijken en te passen in onze samenleving ·. Dit is slechts een tijdelijke oplossing , en vergroot alleen hun uitdagingen.
- Veel volwassen nieuwetijdskinderen zijn aangetrokken tot het theatrale, drama, en Stand-up Comedy. Op deze manier kunnen ze zich ” voordoen als iemand anders” maar in werkelijkheid gebruiken ze dit als een manier om te ventileren, stoom af te blazen en hun eigen standpunten en opgekropte emoties te uiten. Het is ook een plek voor “buitenbeentjes” om een toevluchtsoord vinden waar ze zichzelf kunnen zijn.
- Vanwege hun gevoel zo’n buitenbeentje te zijn hier, gaan velen door perioden van ernstig verdriet, eenzaamheid en ontheemding · .. en velen gaan aan de drugs of alcohol of doen een zelfmoordpoging om een uitweg te vinden.
- Een kenmerk dat een groot percentage van de eerste golf Indigo’s hebben, is leven met extreme ontberingen als kinderen, tieners en jonge volwassenen. Velen zijn geboren in gezinssituaties waar fysiek, emotioneel, geestelijk en psychisch misbruik plaatsvond. Deze Indigo moest uitzoeken hoe de balans te vinden en houden van hun eigen inherente integriteit niveaus, terwijl ze onderworpen werden aan pijnlijke en schokkende ervaringen. Een groot percentage werd geplaatst in zulke afschuwelijke situaties als: georganiseerde criminaliteit, fysieke mishandeling, seksueel misbruik, en zelfs ritueel -en sekte misbruik en hersenspoeling.
Wat herken jij als volwassen nieuwetijdskind van jezelf terug in deze lijst?
© www.nieuwetijdskind.com
Boeken over indigo en nieuwetijdskinderen die wij aanraden:
De Indigo Kinderen – Tien Jaar Later | L. Carroll, Jan Tober & J. Tober
Hans Stolp: De Levensopdracht Van Nieuwetijdskinderen Wie Ze Zijn En Wat Ze Ons Leren
Sylvia Roosendaal: Een moeilijk kind of een kind dat het moeilijk heeft een openhartig boek over nieuwetijdskinderen
Labeltjes, labeltjes, labeltjes, misschien gewoon eens mee stoppen?????
nadat ik de hele lijst had doorgelezen dacht ik; he eindelijk thuis…. Toch, als ik zo de reacties doorlees hoor ik niet echt hierbij, want ik ben van 1946… Ook voor mij zijn er een paar dingen in de lijst die geen “klik” geven maar ik ben het wel met Raymond Vlieland eens: het is een beetje raar om over jezelf zo’n gedetailleerde lijst te zien.
90 % van de lijst komt overeen en de overige 10% heb ik het tegenovergestelde .Maar het mooiste vind ik nog dat ik dus helemaal niet anders ben en er een reden is voor wie ik ben en hoe ik me gedraag. ADHD is geen stoornis maar een gave evenals Indigo zijn.Een lichtwerker met een doel.En de aarde flora fauna en mensen hebben ons nodig om de waarheid te zien horen en weten.Alles draait om symbiose liefde en energie ipv geld genereren toe-eigenen van alles en het vernietigen voor eigenbelang.Ik hoop dat we een verschil kunnen maken het is hard nodig!
Hoi ik ben Ciza in Brazilië geboren in 24 okt 83.
Ik weet het, ik heb niet alles, maar ik herkeen meten. Ik heb geen verklaring voor, maar ik voel het. 🙂
Ik zou graag bij fb groep zijn.
Ik ben een man, geboren in ’69. Ik heb altijd gedacht dat er iets niet klopte met me. Ik was druk, afwezig, dromerig en onhandelbaar.
Ik kon al redelijk vroeg andere mensen “voelen” maar heb dat nooit naar buiten gebracht omdat ik bang was dat ik als een soort freak werd gezien.
Een paar weken geleden kreeg ik contact met iemand die me wees op het bestaan van de nieuwetijdskinderen en heeft me ook een link gegeven naar een site.
Ik heb met open mond en met tranen in mijn ogen zitten lezen. Ik was niet gek, geen freak. Eindelijk vielen een hoop puzzelstukjes op hun plaats.
Dit alles is nieuw voor me, ben dus nog zoekend naar wat mijn doel is hier.
Ik herken heel veel, niet alles. ben van 1962
Met heling bezig. Verdriet en eenzaamheid zeker veel gekend.5 hele bijzondere kinderen. twee tweelingen.voel me wel een voorloper.
Ik zou me graag willen aanmelden voor de FB groep.
Ik heb meerdere keren van mensen om mij heen gehoord dat ik een indigo ziel heb. Nu ik dit heb gelezen weet ik het vrijwel zeker. Ik wil op spiritueel vlak mezelf beter leren kennen en leren hoe ik verschil kan maken. Misschien helpt de groep mij hierbij.
Met vriendelijke groet,
Nilou
Beste,
Ik voel me ook een indigo en zou graag in contact komen met andere indigo’s.
Graag sluit ik me aan bij de geheime fb groep.
Groeten
Steven
hij is zo geheim dat ik m ook niet ken…
Als je andere nieuwetijdskinderen wilt ontmoeten dan kan dat . Gebruik Google en je intuitie., Er zijn tegenwoordig heel veel plekken waar mensen samenkomen.
Wat fijn om zoveel reacties te zien. Ik ben van ’69 en zou graag indigo’s ontmoeten die bewust zijn van hun missie. Hoe kunnen we onze missie’s verenigen? En heb je (ook) ervaring met lichamelijke klachten in het belichamen van je missie, d.w.z. het in het licht brengen ervan? Ik hoor graag van je.
Hartelijke groet, I.
Als er een FB indigo pagina is, hoe kan ik hier lid van worden?
Ik ween… ik heb me al zo lang alleen gevoeld. Voel me altijd het buitenbeentje, of niemand me begrijpt. Van onrecht word ik heel kwaad, zeker als ik het zie gebeuren en komt al mijn haar recht. Ze staan dan altijd naar mij te kijken of ik van een andere planeet kom. Ik heb meer dan 15 jaar voor een directie gewerkt, keiharde mensen en werd dikwijls als heel heel gevoelig bestempeld omdat ik hen er soms op wees dat dingen niet correct verliepen, het is me niet dikwijls in dank afgenomen en hebben me noodgedwongen op andere diensten verplaatst, altijd een keiharde werker en altijd open naar vernieuwing toe. Ontslaan daar werd niet over gesproken, en heb me al dikwijls afgevraagd waarom ik anderen irriteerde en nu lees ik hier waar ik allemaal voor sta. Ik ween, ik ween want ik voel me zo alleen! Mijn hond komt mijn tranen aflikken en de poes komt langs mijn benen vleien… hoe ouder ik word hoe minder ik van mensen begin te houden, want wat ik zie is keihard, ik laat nochtans mijn lichtje stralen. Het is zwakjes, maar vraag me af hoe lang het nog zal flikkeren… HELP!!! Het gevoel is zo sterk dat ik hier een missie heb, maar ik zie het.. ik wil iedereen helpen, maar geef mezelf steeds opnieuw leeg… Het meest hou ik ervan languit op het gras te liggen staren naar voorbijtrekkende wolken met bomen in het vizier, op de een of andere manier word ik daar heel rustig van. Een burn-out gehad en een psychologe heeft me verteld dat ik een indigo ben en heel heel hoog sensitief. Als ik bij andere mensen sta heb ik dikwijls het gevoel van boven neer te kijken als het ware of ik ergens op sta, en hoe kleingeestig hun gedachten soms zijn meestal zonder gevoel. Maar leg altijd de schuld bij mezelf als er iets fout loopt, kan heel makkelijk tegen kritiek. Het is alsof ik een spiegel voorgeschoteld krijg en mezelf beter leer kennen. Ik noem hen de gevoellozen.. Ik denk dat ik vroeger in een kasteel moet gewoond hebben, want kastelen, burchten intrigeren mij… als ik op vakantie ben, moet ik altijd een kasteel bezoeken. Ik word daar naar toe getrokken… soms vraag ik me af waar is mijn heimat. Normandie is mijn favoriete vakantieplek en weet niet vanwaar dit komt. Vroeger als kind kon ik zo aangetrokken worden door de sterren. De sterrenhemel overdonderde mij door haar schoonheid. Velen schrikken als je zulke dingen zegt, als kind heb ik me zo alleen gevoeld. Heb nochtans een heel lieve mama, maar toch die eenzaamheid overvalt, zijn er nog zo mensen als ik en waar begint mijn zoektocht… hoe begin ik er aan? Kent u een paar plekjes in Belgie waar ik een bepaald publiek kan ontmoeten?
Wat me wel ingegeven wordt, is dat er een nieuwe tijd komt met vrede, liefde, samenhorigheid en dat ik een voorloper ben… zo voelt het. Gordon, wat denkt u? Soms twijfel ik enorm. Nieuwetijdskind, ik ben van ’73 of HSP… of vloeit dit samen? Zou u me een berichtje kunnen sturen, ik kijk uit naar uw antwoord. Veel liefs en dank u wel voor uw bericht!!
Ik zou graag met anderen in kontakt willen komen, die het zelfde ‘probleem’hebben als ik. Kan nog even niet alle reacties herlezen, zit in een verwerking van een verdriet van heel lang geleden, maar wil 1 ding meegeven: leer van jezelf te houden. Heb er ook moeite mee, maar zonder dat je van jezelf houdt kan je ook niet van een ander houden.Heb altijd wel een paar vrienden gehad,kan erg goed alleen zijn, geen enkel probleem ermee. Moeite met baan houden,eigenlijk nooit een echte baan gehad,ja flutbanen die me gestolen kunnen worden,evernals cafés,dom gezwets. Altijd 1 op 1 gesprekken. Laatste jaren word ik meer en meer gewaardeerd. Turning point was een infarct een 2e bijna. Ik krop niks op, gooi er alles uit. Als mensen me niet moeten? Hun probleem,; ze weten niet wat ze missen.Ben keihard geworden, een mens kan veel hebben, blijf niet jezelf verwijten,maar wees lief voor jezelf, je mag wezen wie je bent. Wonderen zijn er overal rondom ons, in verschillende verpakkingen en vormen komen ze tot ons, probeer ze te zien. Geniet van dieren, natuur en er zijn hele lieven mensen. Onthoudt leven is een treinreis, je komt mensen tegen, andere stappen in dan weer stappen anderen uit. Van iedereen leer je wat zelfs van meest domme persoon, en ja leven doet pijn maar kan zo prachtig zijn. Heb een groenwang parkiet en beet me toen ik hem had, werd zo stressig van hem dat hij op MP is beland tot ik spijt kreeg en nu is hij mijn beste maatje, begrijpt me opent mijn hart, laat na jaren weer tranen over mijn wang borrelen en heelt mij. Een beestje van nauwelijks 25 cm en 80 gram! Hij maakt dat ik weer flirt met vrouwen, dat ik me lekker in een pak steek, weer aandacht heb voor al het moois, ben er nog niet, ga va dinsdag in regressietherapie, to be continued.Houd van jezelf en never give up
Ik voel zo veel verdriet… blijf van jezelf houden!!
Nog eens herlezen heb niks met draken ( of het moeten dames zijn die ik aantrek, oeps! hahahahaha)Nee ben meer van hyper moderne dingen,maar goed,heel veel dingen herkenbaar uiteraard zoals eerder geschreven. Bij mij gaan emoties erg diep, en vasthouden aan bepaalde dingen, heel veel moeite met relaties dwz ander geslacht benaderen, hoe ermee om te gaan. Veel oppikken,maar als het om dames gaat signaleren niet zien of niet willen zien?Erg leuk dit
Zoveel dingen zijn vandaag bij op zijn plek gevallen dat ik nog steeds verdriet voel, In Oktober November kwam ik er ‘per toeval’ achter dat ik HSP heb, Vandaag bij een medium geweest die me een Indigo mens noemde, gaan lezen en puzzelstukjes pasten. Een andere vrouw waar ik een lezing bij kreeg, heeft me helemaal emotioneel gemaakt waardoor er heel veel loskwam. Was hoognodig, en ja nu weet ik meer en kan ik iets gaan veranderen, moet gaan veranderen omdat het mij in de weg staat!Ik ben niet gek mooie is dat gezien de reakties er meer mensen zijn zoals ik, verdorie moest er eerst 50 voor worden!Enige dat ik niet zo erken dat ik op de grond wil gaan zitten en me niet kan uitdrukken, verre van zelfs.De rest klopt.Je leert van iedereen, zelfs van de grootste onbenul.
Troost je, ik moest er 64 worden om het eindelijk voor ogen te zien. Natuurlijk al vroeger gevoeld maar ja waarom zou ik ‘weer’ het specialleke moeten zijn? De anderen doen er genoeg aan om me te nekken. Mediums platgelopen maar uiteindelijk helpen ze niet. Je moet het toch alleen doorworstelen. Hopelijk krijg je een healing na de regressie, anders is de weerslag dubbel.
Allé, erg jammer dat er zoooo veel indigo’s alleen zijn, maar ja eer we het grote plaatje gezien zullen hebben, zitten we zeker in het walhalla en dan zal ik het jammer vinden van al die verspilde tijd…..
Goeie site,veel succes!
Kan J Indigo dan ook even reageren op die
Fb groep? Ik zou me graag aansluiten,, waar kan ik naartoe mailen?
Beste Indigo’s,
Zelf ben ik geen Indigo maar mijn (jammer genoeg ex-) vriendin is Indigo.
Ik ben altijd zeer liefdevol en begripvol met haar omgegaan, gewoonweg omdat ik haar enorm graag zie, nog steeds.
Ze was sinds enkele jaren bezig met een healing-opleiding, ondanks haar zeer succesvolle professionele loopbaan, en ik heb haar hier altijd in gesteund.
Wij waren echt zeer gelukkig samen, een echt knuffel koppel.
Deze zomer is er echter iets verschrikkelijks gebeurd.
Na een opleidingsweekend vertelde ze dat ze voelde dat ze veranderd was, dat ze ook wat verward was en de aandacht voor onze relatie verdween compleet.
Ze zei dat ze mij geen aandacht meer kon geven en dat ze hierover eerst met haar “master” moest spreken. Ze zei dat waarschijnlijk de afstand tussen ons alleen maar groter zou worden en dat niemand haar kon stoppen om hier mee door te gaan.
Ze zei dat haar mast haar een “pure liefde had gegeven die ze nog nooit gevoeld had”, zonder dat het seksueel was. Ze is volledig in de ban van haar master en ze wil verlichting zoeken en zelf een healer en master worden.
Ze heeft mij zonder enige vorm van empathie laten vallen als een steen en die verandering is zo plots gekomen dat het voor mij een enorme schok is geweest. Ik kan het nog steeds niet geloven dat dit gebeurd is en het is een traumatische ervaring die ik moeilijk een plaats kan geven in mijn leven.
Ik heb haar in liefde laten gaan maar de pijn die achterblijft is enorm.
Misschien begrijpen jullie beter waarom ze op zulk een destructieve manier onze relatie heeft beëindigd. Bedankt voor jullie reacties. B
Ze zit in een follow en dan zie je de dingen niet meer… heb je over je gevoelens gepraat… wat dit bij je heeft losgemaakt? Als ze een indigo is…
Ik heb een Facebookgroep opgericht voor Indigo’s, wil je worden toegevoegd, laat het even weten! Dan laat ik je weten hoe.Het is een geheime groep dus niemand hoeft het te weten.
hoi j.indigo ik zou graag weten waar ik mij kan aanmelden voor de geheime facebook groep. althans voor mijn partner die graag meer in contact wilt komen met andere indigo’s.
Wil je mij laten weten hoe ik me voor deze groep kan aanmelden?
Ik wil graag toegevoegd worden.
Ik zou me graag aansluiten bij de groep,
Hele goeie zet dit!
Groet
Tom
Beste J.Indigo,
het intrigeert me wel. Indigo is eerder nieuw voor mij maar heel erg herkenbaar. Mocht het mogelijk zijn wil ik graag aansluiten bij jouw FB groep.
Dank je
Koen
Hallo , ik zou me graag opgeven voor deze FBgroep , voor de rest ben ik op zoek naar ontmoetingsmogelijkheden met andere indigo`s ,sugesties+tips zijn welkom,
al vast bedankt voor je reactie,
met vriendelijke groet,
Hugo
Kan ik me opgeven voor je fb-site? Zou heel graag deel uitmaken… laat u ook publiek toe vanuit Belgie? Organiseert u ook events in Belgie? Lieve groetjes, Vanessa
Graag zou ik ook lid willen worden van de groep ben er pas achter dat ook indigo ben van geboortejaar 76
hallo na dit te lezen weet ik ook wel zeker dat ik een indigopersoon ben laatst vertelde mijn beste kamaraad dat hij me herkende in het woordje indigo en begreep niet goed wat hij bedoelde ben het gaan opzoeken en klopt helemaal ben geboren 1970 heb een zeer traumatische kindertijd gehad van me 4 tot me 12 in tehuis verbleven op mijn 16 zelfstandig gaan wonen met begeleiding sociale dienst ben nu al van 2013 onder begeleiding van psyather waar ik elke maand mijn rugzakje ga leegmaken die ik voordurend meedraag graag wil ik ook aangesloten worden bij een groep op facebook zodat ik toch ook andere hun ervaringen kan delen
Ik wil ook toegevoegd worden.
Alsjeblieft laat me binnen in die groep. Ik snap helemaal nix meer van mezelf. Hoorde eergisteren dat ik een indigo kind/mens zou zijn (bouwjaar ’67) en na het lezen hierover denk ik dat dat helemaal klopt. Maar nu…?? Hoe laat je mensen toe? Ik wil graag niet m’n naam hier open en bloot hebben…
volgens mij is er geen actuele groep meer 🙁
Graag wil ik mij aansluiten bij indigo groep, aangezien 90% van de omschrijving indigo klopt bij mij. Heb niks met draken of vechtsport, de rest klopt. Fijn dat ik niet alleen ben in indigo zijn. Heb nu alleen beetje moeite met stempel/hokjes plaatsen door ‘indigo mensen’ te benoemen ^_^ Ik ben nu op moment in mijn leven gekomen dat ik grote ommezwaai wil maken naar mooier spiritueel leven waar ik mij zen bij voel. Ik wil graag gelijkgestemden ontmoeten.il ik mij aansluiten bij indigo groep, aangezien 90% van de omschrijving indigo klopt bij mij. Heb niks met draken of vechtsport, de rest klopt. Ben nu ook op moment in mijn leven dat ik grote ommezwaai wil maken naar mooier spiritueel leven waar ik mij zen bij voel. Ik wil graag gelijkgestemden ontmoeten.
Hallo,
Ik zou mij ook graag willen aansluiten bij de indigo groep als deze er nog is. Ik zie dat dit een bericht is uit 2017. Ik heb mij altijd anders gevoeld dan anderen en toen ik deze pagina las voelde ik dat ik was thuis gekomen.
Ik ben zeker een indigo-kind uit ’81 (vrouw). Mijn grootste struggle is dat vrienden mij keer op keer op een rotmanier laten vallen. Of als ik na hard proberen denk nieuwe vriendschappen heb gesloten, blijken ze weer zo niet op een lijn te zitten met hoe ik ben. Terwijl ik juist verlang naarnaar diepgaande vriendschappen met wederzijds respect. Ik word niet begrepen een niemand lijkt op mijn vriendschap te zitten wachten. Ik denk wel eens dat mijn man het ook is. Onze zoon van vijf maanden is een Rainbow Warrior, een nieuw soort nieuwetijdskind.
Btw, ik kan ab so luut niet tegen autoriteit… mede daardoor al tig banen gehad.
Zijn er bijeenkomsten voor indigo volwassenen? Of laat ik het ook anders zeggen, wie zou daarnaartoe gaan? Dan wil ik het wel organiseren.
Dit is allemaal zo herkenbaar, alleen: wat doe je ermee?
Op dit moment – een man, een huis, twee schatten van kinderen – wil ik eindelijk uitbreken want ik heb nog altijd niet de job gevonden waar ik mij in kan vinden.
Tekenen en creatief bezig zijn, ja… maar hoe kan je daar in godsnaam je beroep van maken zonder dat je inkomstenverlies hebt? Want ja: die verplichtingen horen er spijtig genoeg nu eenmaal bij.
En wat ik me ook nog afvraag… waar zitten al die honderden mensen die hier geantwoord hebben en die te vinden zijn voor een echt gesprek over het leven, filosoferen, in het gras liggen en genieten van de zon,… zo'n dingen die de "anderen" niet begrijpen?
Je mag mij altijd contacteren en een goed gesprek / wat tips voor het leven aanbieden 🙂
(email adres verwijderd door de redactie. geen email in de comments,je krijgt je leven lang spam)
Lieve groetjes
B.
O ik wil wel graag nieuwe mensen leren kennen… sta hiervoor open..
Ik ben niet alleen… en nu?
Doe een vreugde dansje
Wat is het verschil tussen een Indigo kind en een nieuwetijdskind?
<< Nogmaals: Wat herken jij als volwassen indigo van jezelf terug in deze lijst? >>
Tjee, waar zal ik beginnen. Ik herken bijna alles, en ben mij pas sinds kort bewust dat ik een vroege indigo ben (april 1954). Mijn dochter en schoonzoon, beiden indigo, hebben elkaar gevonden, en mijn dochter is haar vriend aan het healen, eigenlijk zonder dat zij er erg in heeft dat zij dat doet, ik kijk ernaar, en ben zo trots op hen. Haar vriend komt uit een gebroken gezin met een moeder die het niet zo nauw nam met trouw en alcohol, en zijn vader is authistisch. Hij heeft daar heel veel verdriet van. Ikzelf heb vanaf mijn vroegste jeugd steeds het gevoel gehad dat ik hier niet thuis hoor. Ik heb altijd een hekel aan school gehad, werd gepest op de lagere school en daarna ook op de huishoudschool. En heb ook altijd moeite gehad met autoriteit. Ik heb altijd al de gave gehad om mensen te healen, en heb daarom ter aanvulling Reiki 1 & 2 gedaan. Ik help mensen belangeloos omdat ik voel dat ik dat moet doen. En later heb ik mij ook verdiept in kruiden, vitaminen en mineralen. Ik kan overweg met kinderen, ouderen en dieren. Maar toch, dat gevoel hier niet thuis te zijn op deze wereld is altijd gebleven.
Anita : Bij het lezen van deze tekst liepen de tranen over mijn wangen. Zo herkenbaar. ik ben geboren in 1956 , ram – ancendant maagd en mijn maan stond in schorpioen. Ik ben grootgebracht bij heel spartaanse ouders. Zo van :met gevoelens loop je niet te koop, je houd je aan de regels, als ik huilde en niet echt wist waarom kreeg ik een draai rond met oren, met de woorden, wel nu weet je waarom … en zo kan ik nog honderden voorbeelden geven. Sinds kort weet ik ook dat ik Hoog Sensitief ben, en met deze test, vallen er heel veel puzzelstukken in elkaar. Het doet deugd om eens niet als alien of abnormaal te worden beschouwd … Ik weet diep van binnen wel wat ik zou moeten doen, maar het is allemaal zo verwarrend, ik ben gehuwd en dan doe je niet zo direct wat je wil, je moet tenslotte rekening houden met je partner… door al die jaren van onderdrukte gevoelens, en onderdrukken van mijn intuïtie ben ik ziek geworden … 14 jaar geleden hebben ze fibromyalgie en CVS vastgesteld … het gevolg van jaren een weg te volgen welke niet mijn pad was (is)… ik zou het willen veranderen maar weet in feite niet waar te beginnen …
Lieve Anita, ook ik heb hier tijdje terug een reactie geplaatst (zie MM op 7 jan. 2015) omdat het zo herkenbaar is wat ik over de Indigo en HSP op deze site gelezen heb. Wat me sindsdien is opgevallen, is dat veel mensen zoals wij in totaal "verkeerde" omstandigheden leven met mensen die ons uiteindelijk niet begrijpen en al snel uitspraken gaan doen als dat wij ons aanstellen. Ook vinden ze de interesses van ons "er is meer tussen hemel en aarde", om het zo maar even aan te duiden, vaag en snappen ze niet dat wij daar ons mee bezig houden. We doen veel te "moeilijk" in hun ogen. Vorig jaar ben ik een nieuwe liefde tegengekomen nadat ik uit een slecht huwelijk kwam waarbij ik getrouwd ben geweest met een zgn. narcist (ik trek vaak probleemgevallen aan). Gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen omdat hij iemand anders ontmoette waarbij zijn aandacht compleet naar haar ging en ik "veilig" uit het huwelijk kon stappen. Vorig jaar dus een lieve man ontmoet in het buitenland en ik ben begin dit jaar geëmigreerd en alles opgegeven en achtergelaten in NL. Dolgelukkig en blij met een schone lei te beginnen, maar dan begint het, ook hier (ik woon nu in België) kom ik mensen en situaties tegen die totaal tegen mijn ware aard indruisen. Zelfs mijn lieve vriend (het is echt een schat van een man) begrijpt mij bij tijd en wijle totaal niet. Mijn innerlijke leven is blijkbaar zo anders. En dan komt het vraagstuk moeten wij veranderen? Kunnen wij veranderen? Nee ik denk het niet. Ik heb het zo vaak geprobeerd en ook ik ben letterlijk ziek (o.a. sarcoïdose, ook een auto-imuunziekte, veel mensen als wij krijgen allerlei auto-imuunziektes, wat door de buitenwereld weer vaak als vaag gezien wordt…) geworden van het me altijd maar aanpassen en inschikken in situaties. Op dit moment doe ik werk wat totaal niet bij me past en fysiek behoorlijk zwaar is. Maar ik heb geld en bestaansmiddelen nodig en geschikt werk vinden in België is nog moeilijker dan in NL omdat het hier behoorlijk formeel en zakelijk is kwa arbeidsmarkt. Het "probleem" is dat je altijd jezelf meeneemt, naar waar je ook gaat en met wie je ook omgaat. Ik leef nu hier best een teruggetrokken leven omdat mij dat het beste bevalt, ook omdat alles me heel veel energie kost en ik domweg steeds moet opladen. Ik ga wel regelmatig mee naar een feestje of naar een muziekoptreden, dat vind ik allemaal best leuk, maar kwa vriendschappen, dat wil niet echt vlotten hier. Misschien ook omdat ik bang ben om nieuwe vriendschappen aan te gaan want ik heb vaak het deksel op de neus gehad op dat vlak. Dus net als jij loop ik al zoveel jaren rond met de vraag wat moet er dan veranderen, waar moet ik beginnen? Ik weet het ook niet. Ik hobbel de dagen, de weken, de maanden, de jaren door en ben ondertussen op zoek. Naar een leuke (parttime, want fulltime is energetisch gewoon te zwaar voor mij) baan. Naar een leuke oprechte vriendschap. Naar een leven wat me echte voldoening geeft. Want ik wil me ook niet helemaal afzonderen in de wereld, integendeel, daar ben ik veel te nieuwsgierig en levenslustig voor en heb ook het gevoel hier toch "nodig" te zijn op deze wereld (ook al heb ik af en toe momenten om 's ochtends niet meer wakker te willen worden want dan ben ik tenminste overal van af, maar dat zijn vlagen) en wil eigenlijk gewoon een leuk leven met mensen die goed voor me zijn en waar ik goed voor kan zijn. Getroost je, je bent in ieder geval niet de enige die worstelt met het leven als Indigo / HSP……..
Sterkte en veel liefs, Monique
Ik herken bijna alles maar weet niet of ik een indigo ben.
Lucy, ik kan maar één ding zeggen : Je bent wel degelijk een indigo ! Niet alles van het bovenstaande hoeft daarom te kloppen, maar als je aan 80 à 90 % ervan voldoet, ben je wel degelijk een indigo.
Ook ikzelf herken mij in het meeste. Het is inderdaad verdomd moeilijk om op deze planeet op een goede manier te kunnen functioneren als indigo.
Ik ben vooral blij dat wij volwassen indigo’s in dit artikel eindelijk erkenning krijgen !
het stuk waarin indigo zich alleen voelen, eenzaam zijn dat raakte mij hard. zo heb ik mij altijd gevoeld, maar plaatste het in het geloof van mijn familie waar ik mij niet thuis voelde en van jongs af aan niet goed aanvoelde en vragen had maar die ik nooit hardop kon stellen. uiteindelijk van huis weggelopen omdat ik dacht of ik ga dood of mijn ouders, ik kon er niet meer tegen. deed mijn ouder heel veel pijn maar doordat ik op mezelf was en ik eindelijk mezelf kon zijn en weer kon ademen kreeg ik een bijna euphorisch gevoel over mij heen. waardoor ik wist dat dit de juiste keuze was.
nu sinds een tijdje als ik mediteer zie ik steeds de kleur paars, blauw… ik dacht paars is spiritueel… nu weet ik het is is indigo. soms als ik tv keek dan zie ik ineens een stip diep blauwe kleur.. begreep het nooit maar wuifde het weg als is mijn verbeelding. soms zie ik schaduws maar wuif ik ook weg als verbeelding, weet niet goed wat ik ermee moet… ben ik indigo? tja… geen idee. hoeft niet perse een label aan te plakken… ik geloof dat iedereen uniek is en dat iedereen speciaal is maar sommige mensen komt het heel duidelijk naar boven en bij anders mensen blijven ze blind en willen niet inzien dat er meer is tussen hemel en aarde… ik wou dat ik met andere mensen kon praten hierover… de mensen om mij heen hebben allemaal hun hoofd in het zand…
Tranen….. Altijd eenzaam gevoeld zelfs in een ruimte vol met mensen. Alleen wanneer ik "een masker" op kon zetten voelde ik me prettig. Dus ja, vluchten naar alcohol in n kroeg, of ideeën om het leven te beëindigen.
Nu iemand gevonden waar ik overeenkomsten zie en voel. Deze persoon is meer "aards" maar accepteert mijn beeld volledig. Ik mag eindelijk alles delen en vind herkenning op diverse gebieden.
hi , ik herken hier heel veel terug , maar krijg een ontzettende koppijn en dwars gevoel in mijn hoofd als ik de tekst van Gordon lees , iets staat mij tegen en ik kan niet zeggen wat het is , maar er zijn punten die hij schrijft waar ik mij helemaal in "thuis" voel … heb tot de helft gelezen ongeveer , kon niet verder, hetzelfde gevoel als wanneer je een constante hoge pieptoon hoort …
weet niet waarom ik dit kwijt wil hier …
ik herken er zoveel in en het is fijn om te lezen ik ben geadopteerd en heb een heftige tijd periode achter de rug ook met mn adoptief ouders en die hebben nooit kunnen begrijpen wie en wat ik ben accepteren hoe ik leef en wat ik ben en helaas heeft dit kort geleden tot een enorme breuk geleid maar het klinkt raar ik voel me een stuk minder onzeker nu ik hun niet meer in mn leven heb dat wil niet zeggen dat ik het heel fijn had gevonden om ook ouders te hebben maar ook daar leer je mee leven.. ze hadden mij met mn 12de al de deur uit gedaan omdat ik niet voldeed om te leven na hun maatslaven en dus onhandelbaar…. lieve groet r n r
fijn om te lezen dat je je een stuk minder onzeker voelt 🙂 Respect voor je sterke wil! Liefs, Gordon
Heel mijn leven heb ik al het gevoel dat ik anders ben. Nu pas op mijn 50ste weet ik wat er is, ik ben een indigo! Momenteel is mijn leven stuurloos, ik heb geen doel meer. Hoe kan ik dat vinden?
Beste Luc, ik kom vandaag pas eerste keer op deze site. Zeer veel herkenning. Ik reageer op jou vraag, omdat ik weet wat bij mij geholpen heeft, terwijl ik ook dacht "het is er niet meer" of "het komt niet meer". (Ben overigens niet heel veel jaartjes jonger dan jou -en chronisch laatbloeier, volgens mij). Een paar maanden verder voel ik juist heel sterk dat ik vaak en grotendeels weer op "mijn pad" zit. Je voelt het gewoon en het is niet precies uit te leggen. Wat ik heb gedaan? Ben gaan wandelen, soms stukje papier mee genomen waar ik wat dingen op kraste, regelmatig kwam er onverwacht ook totaal niets op papier. Ben vooral weer dingen gaan doen die ik vroeger super graag deed. Tekenen, weer een kubus gaan maken, oude computerspelletjes gaan doen van vroeger en wat oude spullen aangeschaft die ik vroeger had. Heb er een paar weken mee gespeeld en van het een kwam het 'opborrelen' als een soort natuurlijk iets… Misschien klinkt het heel raar, maar ik ben er van overtuigd door weer terug te gaan naar soms banaal lijkende fijne momenten of tijden of dingetjes deze weer wat terug te halen zonder doel, maar er gewoon weer echt van genieten zoals vroeger… Wellicht was het een soort aanzwengelen van mijn motor op de juiste frequentie? Het weer opgang brengen van het ontvouwen van mijn eigen pad/levensweg?
Misschien helpt bovenstaande jou of anderen een beetje, maar verwacht er niets bij – zelfs dan zul je er op zijn minst een fijn gevoel aan over houden, maar waarschijnlijk … :-))))))
Is raak wat er verteld word ik ben al jong te weten gekomen dat ik een indigo ben en heeft mij verschillende dingen gebracht dus bedankt dat het nu weer even helemaal helder in mijn hoofd zit
Hallo, ik herken mezelf ook volledig in de tekst en ben blij te zien dat ik helemaal niet raar ben en dat er nog andere zijn zoals ik 🙂
Mijn ouders vonden mij een probleem kind, op school vonden ze dit ook, ik ben van mijn 7 jaar tot mijn 18 jaar in psychologische behandeling geweest omdat ik 'anders' was, uiteindelijk kreeg ik de stempel licht autistisch te zijn.
Niemand begreep me en ik werd mijn hele schoolgaande jeugd gepest en ik hoorde er nooit bij, op mijn 16de heeft de psychologe mij anti-depressiva voorgeschreven, ze dachten toen dat dit het beste voor me was, door de jarenlange pesterijen was ik volgens hun depressief geworden, maar eerlijk? ik had een muur rond me heen gebouwd, ik leefde in mijn eigen wereld, waar ik niet gepest werd, en daar was ik enorm gelukkig.
Door de anti depressiva werd ik té rustig, uiteindelijk raakte ik over gefrustreerd en moest ik mijn opgekropte woede kwijt, en ben dus beginnen voetballen.
Met ouder te worden heb ik geleerd te leven met het feit dat ik anders ben, ook al wist ik niet wat er dan zo juist anders aan me was.
Ik kom steeds te laat, kan de tijd niet inschatten, ook al vertrek ik steeds vroeger en st ik steeds vroeger op ik blijf te laat komen…
Nu nog heb ik problemen om te aarden in de maatschappij, ik voel me hier niet passen in de maatschappij, ik heb heel veel moeite een job te houden, ik weet ook nog steeds niet wat ik wil.
Ik ben een vrouw van 31 en ik heb volgende opleidingen voltooid: auto mechanica, elektriciteit, en ben een technieker, ben ook enorm creatief, en ben ook eens graag helemaal alleen.
Groot probleem mijn hele leven lang: Ik spreek precies chinees voor de buitenwereld, ik wordt nooit begrepen, en dit is enorm frustrerend.
Klinkt mss raar, maar ik waag het toch om te zeggen, misschien zijn er nog mensen die dit ook meemaken?
Maar ik zie soms "geesten" en silhouetten, die er blijkbaar niet zijn, ik ben de enige die ze kan zien, en voelen, ik voel vaak iets op mn dekbed drukken alsof er iets bovenop mij komt zitten, of alsof er een kat over mij kruipt, terwijl er helemaal niet te zien is!
Ook vaak het gevoel dat ik bekeken wordt, en ik voel ook vaak aanrakingen terwijl ik helemaal alleen ben.
Soms ook opeens een ijskoud gevoel als ik in de zetel zit, langst één kant van mn lichaam, en dan beweegd mn haar alsof er een briesje door gaat terwijl alles is afgesloten.
Mijn vriend en mn ouders zeggen steeds dat ik moet stoppen met aandacht te vragen, maar dat doe ik juist helemaal niet.
Vroeger zelfmoord proberen te plegen, waarom moest ik leven als niemand mij begrijpt? Ondertussen zijn deze gevoelens verdwenen, ben blij dat ik leef, ook al is mijn hele leven precies een gevecht, om te weten te komen "waarom ben ik anders?" en "wie ben ik?"
Kennen jullie dit?
Zeer herkenbaar…
Nog eens herlezen heb niks met draken ( of het moeten dames zijn die ik aantrek, oeps! hahahahaha)Nee ben meer van hyper moderne dingen,maar goed,heel veel dingen herkenbaar uiteraard zoals eerder geschreven. Bij mij gaan emoties erg diep, en vasthouden aan bepaalde dingen, heel veel moeite met relaties dwz ander geslacht benaderen, hoe ermee om te gaan. Veel oppikken,maar als het om dames gaat signaleren niet zien of niet willen zien?Erg leuk dit
Beste, ik werd "averechts" geboren, kloeg vanaf kindsbeen over wat thuis niet juist was (kom uit een emotioneel verwaarloosd gezin waarin seksueel en ander misbruik sloop), was intelligent maar verstopte het omdat menig (vooral vrouw-) mens er niet tegen kon dat ik "slimmer" was dan haar, was mooi en werd ervoor gestraft omdat ik te indringende ogen had, werd uitgelachen door een zus omdat ik de aura van haar zag en beschreef, had vreemde voorspellende dromen, voelde aardbevingen en wereldrampen naderen, stond als 6 jarige al op het podium en dat beviel me omdat ik zo kon zeggen wat ik zelf dacht zonder ervoor gestraft te worden, was of het lievelingetje van ouderen of het zwarte schaap van de generatie net boven me, werd vernederd, gepest, verkeerd begrepen, misbruikt in mijn vertrouwen, verkracht. Misbegrepen is de term die op me past. Geen vrienden of ze waren nog vreemder dan ik dus niet ok volgens mijn normaliserende omgeving, ik pas nergens bij tenzij bij bepaalde vrijdenkenden, was klinisch dood op 22 jaar na een operatie maar dat kwam doordat ik me dood "wenste", in de "tunnel naar het licht" werd ik opgevangen en teruggestuurd want mijn leven was nog niet "af" zei de stem der "engel", ik ben nu 52 jaar, leef ondertussen in een soort van afzondering in mijn waar kasteel waarin ik me eindelijk thuis voel, … ,ik heb een automatisch contact met iedereen die iets vreselijks meemaakte en voel hun verdriet en pijn en kan het uit hen naar boven halen, maar omdat ik me bedreigd voel door onbenullen verstop ik mijn gaven diep, …, moet ik nog meer vertellen?
Bedankt om me de uitleg te geven over Indigo mensen. Ik ben gehuwd met een indigo die zichzelf ook niet begrijpt, en heb 4 indigo kinderen, elk uniek om eigen wijze.
Ik ga nu verder werken aan mijn levensboek opdat ik ermee anderen vooruit kan helpen.
Veerle.
hallo allemaal
wat een openbaring om te lezen
ik kom uit 1977 en heb een horror jeugd gehad
maar begin nu pas tebegrijpen waarom
ik ben toevallig getrouwd met een indigo uit 1974 met veel humor en veel intresse in computers en muziek
nu hebben wij een zoon van 1998 die ik ook in deze lijst kan plaatsen hij is net als zijn vader autistisch maar heeft ook veel intresse om uit te zoeken hoe iets werkt en waarom het zo werkt
Dit is zo raar , alles klopt gewoon en is een totale beschrijving van mijn hele leven tot nu :s …ook mijn zoontje die nu 7 is , werd begin dit schooljaar naar een school gestuurd voor bijzonder onderwijs , hij kon niet mee met de gewone klas dus was dit volgens hen de oplossing …nu we bijna aan het einde van het schooljaar zijn , hebben ze ook daar nog niks meer bereikt ,het interesseert hem nog veel minder dan toen hij in het normale onderwijs zat …het is te eenvoudig en hij verveelt zich te pletter , nu proberen ze mij te pushen om naar een specialist te gaan om een voorschrift voor ritalin te vragen …hij heeft dit al eens genomen in zijn vorige school en het is als of hij er niet meer is als hij die medicatie neemt …hij gaat in de sofa met zijn rug tegen de rugleuning voorwaarts en achterwaarts zitten heen en weer schudden en verdwijnt in een soort trance …dus betere concentratie …niet dus , hij werd er zelfs misselijk van .
Nu zijn ze daar terug met dit gedoe …Het is zo frustrerend allemaal , hoe de wereld omgaat met mensen die anders zijn , ik vraag al zolang om hem te testen op HSP , HB misschien autisme of symptomen ervan , wat bij mij ook ergens is vast gesteld maar in een lichte vorm ..Dus iedereen die een beetje anders is krijgt de stempel autist of weet ik veel wat , maar hoort niet bij de massa thuis ….wat ben ik daar blij om zeg !!
Wat mij het meeste irriteert is dat ik nu ook nog eens een gezinsbegeleidster kreeg , psychiatrische thuiszorg en jeugdzorg op mijn nek kreeg ,omdat ik niet goed in staat ben om voor mijn zoon te zorgen zoals het hoort !
Omdat ik dus niet met de massa mee loop in het lijntje die ze allemaal als gebrainwashte kippen zo braaf proberen te volgen …Elke keer is er weer iets nieuws dat ze tegen ons gebruiken en ik kan gewoon niet doen wat de gemiddelde mens doet , ik zou doodgaan van verveling en het zit nu eenmaal ook niet in mij om op normale uren te gaan slapen., als ik al kan slapen in de eerste plaats en dat "normaal" gaan doen zoals de rest van de mensen (massa) vind ik alles behalve normaal en logisch , dus waarom zou ik mezelf dwingen mee te doen met dat idiote gedoe ? Voor mijn zoontje doe ik dit zo goed mogelijk , maar toch zal mijn best ook nooit genoeg zijn ..
Ik weet dat ik er nooit zal bij horen bij hun ideaal beeld waarvan je er 13 in een dozijn vind …alleen vrees ik er wel voor dat ze ons gaan uit elkaar halen uiteindelijk , ik doe heel hard mijn best maar ze hebben wel altijd iets aan te merken dat "Niet zo hoort" en ik vrees dat ze ook meer schade aan het berokkenen zijn bij mijn zoontje dan goed voor hem is . Gewoon om hem in de massa te laten passen , hem te dwingen zichzelf weg te cijferen en zijn persoonlijkheid op te geven om zich te gaan gedragen zoals alle andere grijze muizen ! En dat noemt zichzelf jeugdzorg ??
Normaal hou ik mezelf altijd wat op de achtergrond bij zo'n artikels , maar deze keer doe ik dit ook niet voor mezelf maar voor mijn zoon . Hij moet daar weg uit dat bijzonder onderwijs en weg van al die mensen die hem willen brainwashen .
Nu onlangs las ik iets over Steinerscholen , en vroeg mij af of dit misschien de oplossing zou kunnen zijn om hem verdere ontwikkeling te kunnen aanbieden op zijn eigen tempo en volgens zijn interesses ? Zijn er nog andere scholen voor mensen met HSP e.d , of m.a.w. zijn er scholen voor indigo's .
Voor mij is het te laat , ik heb mijn jeugd moeten doormaken op harde manieren e.d. misbruiken zoals beschreven in het artikel , wat ook voor de nodige trauma's heeft
gezorgd .
Dit wil ik mijn kind besparen en hem de kans geven zich te ontwikkelen zoals hij is zonder hem daarvoor te moeten schamen of met de vinger te worden gewezen omdat hij anders zou zijn . Het zou al een hele opluchting zijn om eindelijk eens te worden begrepen en gehoord . En misschien dat ik op deze manier ook tips en info kan krijgen van ouders die hetzelfde doormaakten of nog steeds doormaken .
Was wel fijn om te lezen dat er veel meer zijn die hetzelfde probleem hebben van zien en voelen ( al had ik nu niet de tijd om iedereen zijn reactie te lezen , daarvoor kom ik nog eens terug hier ) , ook die healing zou ik blijkbaar hebben volgens sommige mensen die zich ineens beter voelen nadat ik de plek ging masseren of zo …ik heb het allemaal nog niet zolang geleden aanvaard dat ik anders ben en de dingen die ik zie en voel er ook wel degelijk zijn , hoe het werkt weet ik niet en of ik het onder controle kan krijgen ook niet , ik zie het niet echt als een gave , soms is het echt een vloek in mijn omgeving en in deze tijd waarin we nu zitten. Probeer maar eens in een relatie uit te leggen dat je energieën ziet of het woord dat ik liever niet gebruik "geesten" …de meeste zoeken tegelijk de dwangbuis en telefoonnummer van een psychiatrisch ziekenhuis :S , waardoor dit dus ook meestal een geheim is dat je meedraagt .
Maar het freak gevoel is daardoor nu toch al iets minder nu ik weet dat er nog zijn . Zelf ben ik van 1/06/1985 mijn zoontje van 05/11/2007 dus geen idee of hij ook een indigo zou kunnen zijn ? Wat wel zeker is , is dat hij anders is dan de meeste mensen en hij hooggevoelig is , daarom alleen al hoop ik de aangepaste methode en instantie te vinden om hem op een goede manier bij te staan en verder te ontwikkelen in z'n zijn . Zodat hij niet zijn hele leven met al die vragen moet blijven zitten en zich niet als een freak hoeft te voelen.
Mijn excuses voor de lange tekst , die ik eigenlijk al een heel stuk heb ingekort en aangepast .
Eens ik begin met mijn frustraties eruit te laten , kan dit een hele boek zijn als ik ben uitgeraasd .
MVG, Iris
Lieve iris, ik lees jou bericht nu pas in 2016 en bedenk mij dat ik in het verleden net jou zoontje was en het gevoel heb dat je zoon niet begrepen word door school en maatschappij. Jou enorme passie van het beste willen voor je zoon bewonderd mij. Vandaar dat ik een reactie doe. Een luisterend oor en begrepen worden is erg belangrijk voor hem dus zorg dat je het lichtpuntje in zijn leven naar bovenhaald. Laat hem niet maken en hou van zijn persoonlijkheid. Instanties als jeugdzorg maken het probleem naar mijn eigen gevoel erger. Zoek iets qua school dat hem ook echt interesseerd dan zul je er achter komen dat je zoon veel meer plezier in het leven heeft en niks minder dan de rest is. God is met jullie groetjes
Hoi,
Ik beschouw dit als iets wat ik al wist ergens maar het niet kon plaatsen en begrijp ik het helemaal.. bedankt daarvoor xxx
Hallo allemaal!
Mooi de Indigo. Ik hoorde op de prachtige video van Matt Kahn hoe ‘het zit’ met de Indigo’s. Hij zegt dat deze mensen qua leeftijd (dus niet qua jaartal) nu 50-60 jaar zijn. Indigo’s komen van Sirius en KristalKinderen en Starseeds van de Pleiaden. Indigo’s schijnen de wegbereiders te zijn die in dit leven pogen tot verlichting te komen terwijl ze dit al hebben gedaan. Het is voor hen ‘enkel’ van belang hun energie te gronden/balanseren. Voor de KristalKinderen en Starseeds (eigenlijk de ‘kinderen en kleinkinderen’ van Indigo’s) gaat het zowel om verlichting vinden alswel hun energie balanseren. Echter omdat de Indigo’s veel hebben schoongemaakt met hun tranen en moeite is het voor de generaties na hen meer een ervaring van de nieuwe energie. Hoewel de Indigo soms kan denken: Ship, die heeft opeens een sprong gemaakt, dat wil ik ook, verkijken zij zich hierop en kunnen denken dat ze achtergebleven gebied zijn. Maar omdat zij hun verlichting vaak al in vorige levens hebben meegemaakt is het voor Indigo’s juist zaak om juist niet teveel met spiritualiteit bezig te zijn. Ze kunnen bv de sfeer van een tempel creeren met hun energie zonder dat er een buddhabeeld in hoeft te staan. Het gaat bij Indigo’s minder om de uiterlijke rituelen van spiritualiteit alswel het neerzetten van hun energie. Soms moet ik dan aan het sprookje denken van De Kleren van de Keizer. Dat je denkt dat je een spirituele jurk aanhebt maar dat je in feite in je nakie loopt. Omdat jij de jurk met het vertoon niet nodig hebt. Eigenlijk is de Indigo op zoek naar het leven op aarde in Licht van eenvoud die niet altijd spirituele taal of vertoon nodig heeft. Dat zijn namelijk nog de ‘tools’ voor hen die dit nog wel nodig hebben om hun verlichting te vinden. Ik raad je aan om een video op YOu Tube van Matt Kahn hierover te beluisteren. Echt top! Energy Update Ascension 2015.
P.s. Ik las hierboven dat de ‘achterblijvers’ in 50 er jaren geboren zijn. Wow. Inzicht zeg. Ik ken mensen die hier enorm mee worstelen. Voelen dat ze wijze oude zielen zijn maar voelen zich anderzijds nog als een kleuter op een potje. Lijkt wel of dit ‘achterblijven’ hen doet verworden tot een kristalkind wat ze in wezen niet zijn. Het achterblijven heeft te maken met de angst om het niet te redden, om wel het opruimwerk te klaren maar niet de beloning te ontvangen. Velen gaan daardoor in verzet, vooral ook omdat het voor hen ook zo lang geduurd heeft. Het lijkt erop dat deze groep het meest pijnlijke proces heeft doorgemaakt met alle verwarring. Zij lijden vooral nog onder het strafgevoel van het oude paradigma. Hiermee wil ik lijden van andere ‘groepen’ absoluut niet bagataliseren overigens.
Hoi Gordon,
Ja…een geweldige lijst. Bijna alles is herkenbaar. Ik ben een vrouw geboren 1959 en zelfs in de automatisering werkzaam omdat ik 1990 per sé wilde weten hoe die nieuwe typemachines werkten. “Alleen op de wereld” was mijn favoriete boek. Op mijn 15e vond ik dat het leven beter af was zonder mij. Maar “men” dacht daar anders over. Gelukkig! Het heeft wel veel kracht gekost om uit de eenzaamheid te raken. Nu voor het eerst zie ik deze lijst en daar ben ik heel blij mee. Dus dank je!!
Een hartegroet,
Marion
Hoi oi , ik ben van 1955, Schorpioen en het “bovenstaande” is (bijna) allemaal heel her’ken’baar , , ,
DANK voor je tekst
♥♥groet, Gert
Dag Gert, ik van van 1954 , vis en ascendent schorpioen, … de tekst is verheldering. In jouw korte manier van "schrijven" voel ik veel her-ken-ing. Zo maar, Hilde. Verhuisd naar Frankrijk, voor de ruimte en de natuur. Goede reis wens ik jou.
Geboren in 1965; mijn herinneringen gaan terug tot mijn 2e jaar; heb me altijd een buitenbeentje gevoeld, op mijn 3e was ik al zo bewust van mijn omgeving en op mijn 6e “wist” ik al wat volwassenen dachten en waar ze mee bezig waren. Ik kon daar bij niemand mee terecht. De enige die mij enigszins serieus nam was mijn vader maar die stierf op zeer jonge leeftijd toen ik nog kind was. Ik heb me in mijn leven grotendeels eenzaam gevoeld. Me gestort op vele liefdesrelaties die allemaal als een zeepbel uiteen spatte. Veel alcohol gedronken om maar even niet te hoeven voelen. Wist vaak hoe dingen zouden gebeuren of wat de gevolgen zouden zijn, maar niemand nam (en nog steeds) me serieus. Later waren de gevolgen zichtbaar en zeker als het interessante zaken waren gingen anderen er met de zogenaamde eer vandoor. Heb me jaren verdiept in de astrologie waar ik vele charlatans ben tegengekomen die het gebruikte om er (vooral financieel) beter van te worden; heb reiki gedaan, maar bleek dat ik als kind al mensen beter kon laten voelen door aanraken en handoplegging. Ook in de reiki-beweging vele “ego’s” ontmoet die meer met zichzelf bezig waren om zich te verrijken dan het voor de ander te doen, dus me er vervolgens maar verre van gehouden. Op vele vlakken, ook in het bedrijfsleven (want ja je moet toch ook gewoon werken voor je levenonderhoud) altijd weer moeite met gezaghebbenden. Altijd weer op het matje komen bij de chef, nu manager genoemd. Omdat jij degene bent die als enige haar mond open doet. Iedereen klaagt maar houdt als puntje bij paaltje komt zijn/haar mond. Ik ben door een aantal gelijkgestemden (die ik helaas maar heel weinig tegenkom) fakkeldraagster genoemd. Maar het vliegt me soms zo aan, ik voel me vaak zo verdrietig en eenzaam, want wat is nu mijn werkelijke doel. Mensen weten me vaak alleen te vinden als ze zelf in de penarie zitten. Op allerlei vlak, maar vooral emotioneel. Ik help ze op weg maar soms denk ik ja maar ik dan. Voel mijn hele leven een onrust in me. Trek me vaak terug om op te laden, als ik alleen ben voel ik me vaak ook minder eenzaam, terwijl in deze maatschappij je je juist eenzaam zou moeten voelen als je alleen bent. Toch geef ik mezelf vaak weer een schop onder de kont want ik ben hier zeer zeker met een doel, alleen “weet” ik nog even niet wat dat nu werkelijk is. Ik wil zo graag een bevestiging wat ik hier nu kom doen. Ik kan me soms zo gelukkig voelen maar ook net zo hard zo ongelukkig dat ik soms gewoon dood wil, dan ga ik slapen en hoop ik de volgende morgen niet meer wakker te worden. Ik heb een zeer levendig en bewust droomleven en de volgende ochtend word ik gewoon weer wakker en vaak gaat het dan ook wel weer. En eigenlijk is dat dan niet echt fysiek dood willen, maar meer ik wil hier eigenlijk ook gewoon niet meer zijn. Deze hele maatschappij, deze hele samenleving is gewoon mijn wereld niet. Al mijn hele leven niet. Ik hoor hier niet thuis in deze wereld, maar toch weet ik dat ik hier moet zijn. Ik vergelijk het altijd met: je wordt opgepakt door de politie en in een cel gegooid maar je weet niet waar je voor verdacht wordt. Ook al heb je het niet gedaan, zeg dan op zijn minst waar je van verdacht wordt, dan kan je er nog iets mee. Maar onschuldig vast zitten terwijl je ook nog eens niet weet waarvoor je vast zit is geeft je zo’n ontheemd en machteloos gevoel en dat is hoe ik me vaak voel in dit leven. Ik vind het hier helemaal niet leuk, maar weet dat ik er wel moet zijn maar feitenlijk niet waarom. En dat zou ik graag willen weten. Concreet. En vooral dat laatste is lastig want ik heb er zoveel over gelezen en het blijft allemaal vaag. Antwoorden als je moet meer naar binnen kijken en loslaten en weet ik allemaal wat, tot nu toe kan ik er nog niets mee. Tot die tijd dat ik er feitelijk wel achter kom blijf ik mijn best doen en probeer niet bij de pakken neer te zitten want ondanks alles is het toch weer mijn innerlijk die wint over mijn soms malende gedachten.
Keep up the good spirit zeg ik dan maar weer tegen mezelf in de spiegel ! 🙂
@MM, lieve M,M
Maar liefst 2x heb ik je post gelezen en de tranen lopen over m,n wangen pfff.
Ik herken je verhaal uit duizenden!soms lijkt het wel alsof mijn eigen gedachten gang hier staat geschreven die ik uit machteloosheid vaak niet eens meer over m,n lippen krijg,de bekende gedachte gang laat maar heeft toch geen zin!
Je piekert je vaak suf door je omgeving die je bewust of onbewust ruimelijk verreiken met jou als gebruikers voorwerp lijkt wel,en telkens die belofte naar jezelf dat je er nu voor je eigen ik gaat en telkens het gevoel wat overheerst en wint,here we go again!
Ikzelf heb ook enorm m,n best gedaan herkenning te zoeken bij bv reiki,paragnosten etc zelf heb ik altijd het gevoel alsof ik nergens thuis hoor en alsof ik ineens een buitenaardse taal zou spreken en niet meer word verstaan door wie dan ook!(damn that really hurts)
Als je goed kijkt hoor en zie je alles al ben je een van de weinigen,je bent allert altijd 10 stappen voor de feiten die niemand ziet of hoort …………..je beloning angst en behandeld voelen als uitschot wat zweeft, niet spoort,of schizofreen zou zijn.
Maar ondanks alles blijf je doen wat je doet!!!vaak besef je het zelf niet meer zo omdat het is automatisme geworden zelf zeg ik altijd sjah dat ben ik nu eenmaal!take it or leave it wat rest je ook anders nog te zeggen.
Wat ik me weleens af vraag wat als alle antwoorden over wie je nu bent wat je hier in godsnaam doet wanneer alles eens anders word vooral de pijn en het piekeren…………….zou het alles anders maken?
De duidelijk heid klinkt veilig en fijn alleen om je heen its stil the same en je doel zal vast nooit worden verstaan nog worden begrepen net als nu.
Tot slot kan ik alleen maar tegen je zeggen dat ik met je mee voel en leef het is elke keer overleven zoals ik het ervaar,en iedere morgen als ik wakker word slaak ik een zucht en denk ik carpe diem!heel veel liefs elly
@elly van der meulen,
Lieve Elly,
Dank voor je reactie… 🙂
Fijn om te lezen dat ik inderdaad niet “alleen” sta en ga hierin. Ergens weet ik dat ook wel maar omdat we in ons leven grotendeels voor ons gevoel aan het “overleven” zijn voelen we ons zo vaak alleen en eenzaam.
Je hebt gelijk met dat al zouden we weten waarom we hier zijn en wat onze taak is (en eigenlijk als we diep bij onszelf naar binnen kijken weten we best wel waarom we hier zijn, maar die bevestiging missen we zo…) dat ons leven er niet echt gemakkelijker op wordt want de omgeving zal het vaak toch niet begrijpen.
Soms heb ik echt het gevoel karma-technisch gezien 5 levens in één te leven in plaats van “gewoon één leven tegelijk”…een soort van lagere school, middelbare school en universitaire opleiding in zeer korte tijd volgen in plaats van er tot je 30e over te doen.
Misschien zijn we de “uitverkorenen”, maar zo voelt het iig niet…soms denk ik zelfs dat ik er in een vorig leven zo’n rotzooi van gemaakt heb dat ik nu dit leven een soort van extra “boete” moet doen…
Met paragnosten ben ik gestopt, ik ben van mening dat uiteindelijk je alle antwoorden in jezelf hebt, maar het is zo lastig om daar bij te komen. Ik ben een zeer praktisch ingesteld mens en wil zo graag een praktische oplossing…
Het meest verdrietige word ik nog van het “gebruikt” worden in je goedheid en vertrouwen naar de mensen toe, het niet serieus genomen worden, mensen die denken dat je niet “spoort”…maar ook dat is een les in je eigen grenzen leren stellen…gekke is ik “weet” het allemaal wel, maar waarom is het zo moeilijk om te doen…duizenden vragen en ik kan er wel boeken vol over schrijven…
Lieve Elly, ik voel ook met jou mee, want het is inderdaad bij jou ook of het mijn eigen verhaal betreft…en nee, wij staan er niet alleen in 😉
Veel liefs, Monique
Lieve Monique, je verhaal is heel erg herkenbaar. Jaren geleden ben ik volledig 'vast gelopen' en in mijn zoektocht naar hulp terecht gekomen bij een regressie therapeute. Ik deel je mening dat je de antwoorden in jezelf hebt. De regressie therapeute heeft me enorm geholpen om 'nieuwe' puzzelstukjes te vinden. We hebben bijvoorbeeld een sessie geboorte visie gedaan. Één doel was heel duidelijk en voor dat moment misschien wel het meest belangrijk. Dit deel van mijn missie is inmiddels afgesloten. Het voelde zo diep van binnen: dit deel is klaar. Tegelijker tijd de vraag: en nu? Het volgende doel was allang gestart alleen nog niet erg herkenbaar. Het nieuwe doel heeft te maken met mijn zoontje van 8 jaar die zoals hier al vaak beschreven niet in de hokjes van het sociale systeem past. Er zijn veel mensen die precies weten wat goed voor hem is maar de plank zo vreselijk mis slaan. Dagelijks is het zoeken hoe we het voor hem zo gemakkelijk mogelijk kunnen maken. Het roept heel veel onmacht in mij op maar ik weet dat het goed komt. (al zal een weg zonder hobbels ook wel eens leuk zijn) Je uitspraak: 'ik weet het allemaal wel maar waarom is het zo moeilijk om te doen' zou zo van mij kunnen zijn! Heel herkenbaar. Bedankt voor je verhaal.
Wij zijn de voorlopers naar een betere wereld toe… gewoon jezelf tonen en zijn, meer is er niet.
Er stond eigenlijk maar 1 puntje tussen die ik niet herkende in mezelf en dat was: Volwassen indigo hebben een noodzaak tot enorme hoeveelheden fysiek aanraken en een voorliefde voor knuffelen.
Ik ben zelf van 11-12-1974 (man) en zolang als dat ik me kan herrinneren kon je me maar beter niet fysiek aanraken, helemaal niet als ‘t moedwillig (met voorbedachte rade) was zoals een arm om me heen slaan of knuffelen.
Als ‘t per ongeluk was bevoorbeeld als ik op een bank zat en je ging naast me zitten en we raakten elkaar fysiek dan stond ik op en ging ergens anders zitten.
De rest van de beschreven punten kan ik me wel in vinden.
Ik heb deze website per “toeval” gevonden. Ik was op zoek naar meer artikelen over reïncarnatie omdat ik dacht dat de oorzaak vd pijn en het verdriet die ik voel, in mijn vorig leven lag.
Toen ik de kenmerken las, het klopt allemaal met wat ik voel en meegemaakt had, moet even bezinken, om te weten dat mensen zoals ik een soort die indigo heet is toch niet niks.
Ik vind mijzelf best evenwichtig, makkelijk was het niet, maar ik wist al heel lang wat mijn missies zijn. Ik wist heel snel hoe ik met mijn gave of mijn anders zijn om te gaan. Ben geboren in Indonesië in het jaar 1970, daar noemen ze mijn gave het werk van de duivel. Mijn oma noemde mij duivelin, mijn moeder noemde mij overgevoelig met nadruk dat het slecht is dat ik moet veranderen, haha mooi niet !!!
Bijzonder, een vriendin van mij vertelt me al jaren dat ik een ‘Indigo’ ben. Zelf raak ik soms wat nerveus van de daarbij horende termen als ‘Nieuwetijdskinderen’ en het hele scala aan ‘vergaan van de wereld’.
Toch ontzettend indrukwekkend om een lijst te zien, die over mij gaat. Voor mij persoonlijk vooral treffend om te ontdekken waar ik mezelf als kind in herken, maar ‘af heb geleerd’ en aangepast heb naar zogeheten ‘sociaal gewenst gedrag’.
Met sommige zaken uit de last heb ik minder of niets, maar ze triggeren wel iets. Alsof ik het graag zou willen (bijgaand met een warm gevoel in mijn buik), maar (nog) niet kan.
ben geboren in 79,had niet verwacht dat er zoveel vragen van toepassing zouden zijn op mij. zoals verbondenheid met dieren.
ik hoef niks tegen ze te zeggen, als ik naar ze kijk komen ze al naar me toe, ik heb ook t idee dat ik hun begrijp of snap.
ik zie wat ze willen of bedoelen in hun ogen
Jeeetje, ik herken zooveeel uit de lijst; nu begrijp ik waar mijn sterke rechtvaardigheidsgevoel vandaan komt, of het voelen dat ik hier ben voor een missie….ik weet alleen nog steeds niet welke. waar kan ik de antwoorden vinden…loop soms met mijn ziel onder mijn arm om maar zo te zeggen. Ook de andere kenmerken zijn zo herkenbaar, heb een tijd massages gegeven naast lesgeven aan middelbare scholieren en voelde zo goed en deed de andere mensen ook zo goed!
Hey ik ben van ’81 en bij mij komt ALLES exact overéén…In het felste toe wat je bij bepaalde dingen kunt uiten..Fijn te lezen en dat er een antwoord is wie je zo bent maar toch ni exact waarom je zo bent en alles overeenstemt tot in de details en dat met zoveel mensen…khb nooit geweten dat een indigo een groep kon zijn of bepaalde mensen en dat ik er één van ben…
de eerste generatie indigo’s zijn veel ouder, ik ben de 3e gekende generatie van een geslacht indigo’s of hoe je het ook wil noemen. Mijn grootmoeder is geboren in 1919, mijn moeder in 1939, ikzelf in 1964, mijn zonen respectievelijk in 1988,1990 en 1992. Wellicht zaten er ook bijzondere eigenschappen in eerdere generaties, ik kan massa’s verhalen vertellen want wij hebben (hadden) allemaal een zeer levendig geheugen dat we samen koesteren. We zijn ook allemaal anders, hadden onze eigen uitdagingen en problemen. We zijn in elk geval heel blij dat we vandaag weten dat ons “anders” zijn niet gewoon maar “abnormaal” is.
Het eenzame gevoel is soms ondragelijk. Dan raak ik zo geemotioneerd dat ik nog kan huilen om een comedy. Ik weet nu dat deze leegte niet door mezelf komt maar er een “redden” achter zit wat ik hierboven kan lezen. Dat geeft me een beter gevoel want ik dacht echt dat het aan mij lag. Jaren ben ik op zoek geweest om die leegte op te vullen met de meest verschrikkelijke ervaringen. Begin dit jaar zag ik in dat ik blij moet zijn met wie ik ben en ik niets mis. De “verveling” kan worden weggenomen door mooie reizen en ontmoetingen met mensen en natuur. Bizar eigenlijk om te beseffen dat ik al jaren mensen verder op weg help maar er zelf nu pas achter kom hoe ik verder moet.
Ook de regel “en het creëren van nieuwe en meer efficiënte manieren om dingen te doen.” betekent veel voor me om bevestigd te zien. Ik heb me altijd afgevraagd waar die behoefte vandaan kwam.
Goed artikel en fijn om te lezen dat ik niet “raar” ben.
Geboren in 1955 heb ik een lange weg afgelegd.
Vernedering,psychisch en lichamelijke mishandeling, minachting en heel erg veel verlies. De volledige DSM is op mij van toepassing als ik de heren en dames zielenknijpers mag geloven.Vaak heb ik op het punt gestaan er uit te stappen, zoals mijn moeder, oom en vele vrienden voor mij.
Pas nu begin ik langzaam voet aan de grond te krijgen.
Het gevoel serieus genomen te worden is ongekend en ik moet dan ook langzaam mijn weg vinden hierin. Het is ook nooit goed hè 🙂
Ik Herken ook bijna alles van de lijst bij mezelf en deze herkenning geeft ook mij vreugde,
Ik worstel er vooral mee dat ik mij speciaal voel sinds mijn geboorte maar ik vind mijn leven niet speciaal, ik snap niet waarom ik me zo moet voelen terwijl ik de kans niet krijg om echt iets te kunnen betekenen voor deze wereld terwijl dit verlangen brandt in mijn hart en ziel.
Ik ben van 1987
Hoi Natassja,
Misschien is het voor jou “normaal”,om alles zo “binnen’ te krijgen. Alleen al vanwege het feit dat je hier bent is al bijzonder. Je bent nog jong en zal alles op je pad krijgen wat je nodig hebt, wees daarvan overtuigd en er vooral dankbaar voor. Respecteer jezelf en blijf vooral jezelf en bij jezelf. Waarschijnlijk gaat alles je makkelijk af en sta je er niet zo bij stil. Komt goed lieverd. Ook als je ergens hulp bij nodig hebt, bedenk daar een Engeltje voor’ letterlijk” , bedank en laat t los, dan zullen de dingen op je pad komen. De Engelen wachten al op je vragen en staan klaar voor je. Blijf je vooral heel bijzonder voelen, doe ik ook en geniet van alles met volle teugen. Wat ook heel goed voelt is af en toe zeggen tegen jezelf dat je een kanjer bent. Heerlijk gewoon.
knuffel van Oma Jo
Herkenbaar lijstje, gelukkig is alleen het laatste punt niet op mij van toepassing. De rest wel.
Geboren in het 2e deel januari 1969
Moe van van onbegrip en de honger om thuis te komen.
Ik voel een hele sterke connectie met Orion, maar vindt geen antwoord. Zijn er meer mensen die deze connectie voelen?
Hoi Gerrit,
Zo heten bijna alle mannelijke familieleden van mij, opa, overgrootvader, broer etc. Orion is voor mij een herkenningspunt. Bij een heldere hemel altijd even kijken waar hij staat. Voel me zwz meer thuis als ik naar de sterrenhemel kijk. Heb wel een gevoel van dat daar idd mijn thuis is. Ook het lijstje heel herkenbaar. Ik ben zelf van 15-10-1960 en ook echt een volwassen indigo. De laatste jaren kan ik wat meer bij mezelf blijven, dat voelt heel goed. Het verdrietige en nergens bijhoren heb inmiddels achter me gelaten en jammer dan, ik doe toch wat ik zelf wil en me goed bij voel en ik ben trots op wie ik ben en wat ik ben. Af en toe een bevestiging is altijd prettig. Zorg goed voor jezelf en blijf vooral bij jezelf.
vr gr Jolanda
O dit doet deugd!!! Dank je wel…
Dit is wel vrij bizar, kwam deze informatie tegen via een filmpje op youtube. Ze noemde er 11 punten op die nagenoeg allemaal herkenbaar waren voor mezelf. Nu na het lezen van deze lijst met kenmerken ben ik toch wel vrij geschokt gezien ze mij de “stempel” add en pdd nos hebben gegeven waar ik ook wel een deel van mezelf in herkende maar deze kenmerken slaan toch wel in als een bom om het zo maar te zeggen. Maar des al niet te min wel aangenaam om wat meer duidelijkheid over dit onderwerp te verkrijgen op deze manier en toch ook herkenning te zien. Misschien iemand een goede alternatieve informatie bron voor mij? Ik ben echt verbaasd over dit onderwerp.
Ik ben van 89. Ik herken me op 2 dingen na helemaal in bovenstaande. Ik worstel er heel erg mee dat ik het gevoel heb dat niemand me begrijpt. Vaak heb ik het gevoel hier niet thuis te horen. Ik ben een heel erg gevoelig persoontje en mensen hebben hier gewoon geen begrip voor. Ik wil altijd iedereen helpen, maar mensen vinden dat meteen verdacht. Door alle nare dingen die van kinds af aan op mijn pad lagen heb ik ook geprobeerd zelfmoord te plegen. Ik ben nu moeder van 2 kinderen en gelukkig met mijn kinderen. Toch blijft het leven moeilijk voor me. Mensen begrijpen me gewoon niet. Het rare is dat ik wel van mensen hou. Daarom voel ik me vaak eenzaam. Het lijkt wel alsof ze me op afstand houden terwijl ik alleen maar goed wil doen.
Ik herken hier inderdaad veel in, ik ben van 1990
alleen bij het stukje van:
Indigo’s hebben een sterk verlangen om te weten “waarom” , en als ze niet “de zin ervan in zien”(of als het niet goed is uitgelegd), voelen ze dat het gewoon niet de moeite waard is hun tijd en energie erin te stoppen, en zullen ze ofwel reageren met weerstand of gewoon de mensen / dingen die niet de moeite waard lijken om hun tijd en energie aan te spenderen afstoten.
ik blijf net zolang doorgaan tot ik juist weet waarom, anders heb ik geen rust. Meestal ben ik dan inderdaad ook heel ongeduldig. wat de ander soms kan afschrikken, terwijl ik het goed bedoel natuurlijk. ik weet niet of andere dit ook hebben?
ik heb ook inderdaad moeite met mezelf uit te drukken, maar daarbij lees ik ook vrij langzaam, soms moet ik zinnen vaker lezen om het te snappen
voor de rest herken ik alles wel, mooi om te lezen! (:
🙂
Door te googlen kwam ik hier terecht en het is best eng dat de meeste eigenschappen in mijzelf herken. Heb heel lang gevoeld dat ik anders ben en mijn broer heeft dat ook. Ik ben blij dat ik gelukkig niet alleen de enigen ben. Dat er meer zijn vind ik juist leuk. Ben geboren in Indonesië.
Story of my life!
Wat fijn om dit te lezen… Wat een herkenning… De stukjes vallen op hun plek…. Even laten bezinken!
Ben trouwens van 10-1987
@Daniella, Zouden mijn woorden kunnen zijn:-)
Ben van 11-’59
Hallo ik krijg er kippevel van de meeste dingen uit de lijst is voor mij erg herkenbaar
hallo, ik herken hierin alles,wat een heerlijke herkenning, dankjewel, ik ben 57 inmiddels en kan er goed mee overweg, maar toch heerlijk om alles te lezen, dankjewel, kus Monique
Wat een herkenning! Super om te lezen dat ik dus niet gek ben (of mss toch gelukkig niet normaal, t is maar hoe je het bekijkt):-)
Geboren in 1970, heftige emotionele jeugd. Altijd t buiten beentje, gevoel om niet in t systeem te passen, burn-out, en verder bijna alle kenmerken vd lijst. 10 jaar geleden uit t systeem gestapt en voor mezelf gekozen. Spiritueel ontwaakt, wakker geworden, en mn doel gevonden! Dit indigo verhaal is voor mij weer een stukje vd puzzel wat nu op zn plek valt! Bedankt voor het delen van deze info. Blessed be, Anet
Beste Indigo’s,
Sinds een klein jaartje weet ik dat ik er ook 1 ben.
Ben geboren in 1952 dus behoor tot de 1e veldwerkers op deze aardkloot.
Ik herken me in de beschrijvingen volkomen.
Ik was 4 jaar oud toen ik voelde dat ik liever op een bladerdek van beukeblaadjes in het bos lag dan thuis te zitten met mijn ouderes, broers en zussen die me toch niet begrepen.
Ik werd dan ook menigmaal als vermist opgegeven en werd door een zus of buurman gevonden in het bos of in een droge sloot.
Ga nu niet mijn hele verhaal vertellen, dat kost zeker 500 pagina’s.
Onlangs heb ik een Indigo van 34 jaar oud gevonden waar ik veel mee deel.
Dat is echt fijn, dat je aanvoelt dat je er niet alleen voor staat, ook voor hem is dat zo.
Zou graag eens in contact komen met jongeren of ouderen om ervaringen uit te wisselen.
Inmiddels heb ik een begin gemaakt met het vergeven van mensen die me iets hebben aangedaan in het verleden, daar wordt je zo gelukkig van merk ik.
Door ervaring in het leven wordt je heel merk ik, al moet je wel een behoorlijk proces door maken in het leven.
Bedankt voor alle verhalen Indigo’s, houdt het licht voor ogen.
Fons
De tranen liepen me over de wangen.. vind het heel fijn en verdrietig tegelijk zo veel herkenning te voelen, al was niet alles op mij van toepassing, toch wel extreem veel en veel ook PRECIES zoals het beschreven staat.. Ik ben wel een jonge indigo, ben van 1995, en waar ik heel erg tegenaan loop is dat ik bij wat leeftijdsgenoten met me delen over wat ze leuk vinden om te doen, of belangrijk vinden in hun leven, vaak totaaaal geen herkenning voel, en als ik dan deel hoe ik over bepaalde dingen denk/me voel kijken ze me aan alsof ik gek ben en zeggen ze dat ik ‘te veel nadenk’ over ‘onzin’. Vind ik heeel erg moelijk om mee om te gaan. Ik heb eigenlijk maar 1 leeftijdsgenoot waarbij onze interesse in het spirituele/paranormale wel aansluit, maar verlang er zo naar meer jonge mensen te ontmoeten die me begrijpen. Vind het erg moeilijk om te zien dat andere leeftijdsgenoten zo makkelijk aansluiten bij dingen waar ik ZO veel moeite mee heb. Dingen zoals zo veel mogelijk geld verdienen zodat ze zoveel mogelijk kunnen feesten, dat trek ik gewoon niet. Ik heb het wel geprobeerd, naar school gaan, toen dat niet lukte werken voor het uitzendbureau, maar iets in mijn blokkeerd gewoon letterlijk. Het gaat echt niet. Het is niet waarvoor ik hier gekomen ben, wat bij mijn pad hoort, al weet ik nog niet concreet wat dan wel en hoe dat te bereiken. Mijn verlangens en visie over hoe het ook kan hier, word zo vaak bestempeld als onmogelijk, gekke hersenspinsels, onzin. En ik mis het gevoel wél verbonden te zijn met gelijkgestemden, die wel begrijpen waar ik het over heb zonder dat ik het gevoel krijg mij en mijn belevingswereld te moeten verdedigen omdat het anders als gestoord benoemd word en ik met argusogen word aangekeken.. ): Ik vind mijzelf en mijn denkwijzen bijzonder, maar ook bijzonder moeilijk soms
Ha Anne,
Ik denk dat mensen van jouw leeftijd inderdaad met andere dingen bezig zijn. Misschien moet je het dan ook in die hoek niet zoeken, al heb je behoefte aan contact met leeftijdsgenoten. Jij bent te wijs voor je leeftijd. 🙂
Zou de aansluiting die je mist iets te maken kunnen hebben met jouzelf? Ben je misschien wat onzeker, nog? En jezelf verdedigen is natuurlijk helemaal niet nodig. Sta 100% achter jezelf! Ik ben blij dat je jezelf bijzonder vindt. Dat vind ik namelijk ook.
Dikke kus en knuf van Lia
@Anne,
hey Anne,
Ik ben sinds kort erachter gekomen dat ook ik nogal veel lijk op de kenmerken die hier beschreven worden. Ik ben nu zelf 23 maar toen ik rond mijn 15e zat had ik enorm veel problemen met het proberen “normaal” te zijn. De grootste fout die ik heb gemaakt is mijn abilities te negeren en net te doen alsof ik alles wat mijn vrienden leuk vonden ook leuk vond. Ik sprak niet over de gedachtes die ik had, mijn ideen of bepaalde meningen die ik had en ik zei zeker niks over wat ik zag. Nadat ik dit wel een keer heb gedaan (verteld aan een vriendin wat ik zag) ben ik maanden lang gepest en krijg het soms nog wel eens te horen dat ik dat rare meisje ben die dingen ziet die er niet zijn. Ik ben niet en ook nooit iemand geweest die onzeker was over mezelf ik wist dat ik anders was en daar had ik een probleem mee. Aangezien de buitenwereld het dan maakt dat je gek bent of dergelijk. Sinds ik mijn vriend heb ontmoet, 4 jaar geleden, weet ik dat ik niet de enige ben die zo denkt, doet of dingen ziet “die er niet zijn”. Ik leer veel over mijzelf door met hem te praten , samen zoeken we ook veel op het internet en lezen we boeken die te maken hebben met zowel de spirituele wereld als het omgaan met hoog sensetieve personen en indigo kinderen/volwassenen. Het gene wat ik eigenlijk tegen je wil zeggen is dat je zowiezo niet alleen bent, dat je niet raar bent, dat je je nooit hoeft te verdedigen voor wie jij bent en hoe jij denkt! Het geen wat mij enorm geholpen heeft is te zien dat de mensen om je heen nog nietzover zijn als dat jij al bent en dat ze er nog niet klaar voor zijn om jou denkwijzen te kunnen begrijpen. Dit betekend niet dat deze mensen minder zijn dan jij, ze zijn er nog niet klaar voor ! Ook wil ik je graag meegeven dat de boeken van loes van loon mij enorm geholpen hebben in het begrijpen van de wereld om mij heen. Daarbij zeg ik ook, je hoeft niet persee te geloven in het gene wat zij doet. Ik denk dat als iedereen de wereld om zich heen zo zou zien dat deze wereld (daarbij bedoel ik met name de mensen erop) een heel mooi plekje zou kunnen zijn.
Succes met alles !! Hoop dat je hier iets aan hebt. And no matter what keep your head up!
Veel liefs,
Myrthe
@Anne, Hee Anne! Ik ben uit 1996 en dus ook een wel jong indigo! Alle kenmerken komen ook bij mij overeen. En precies wat jij ook hebt, het contact maken met leeftijdsgenoten daar heb ik ook heel veel problemen mee en vind ik ook erg lastig! Ik wil alleen maar even zeggen dat je niet alleen bent met dat gevoel! En dat het fijn is om te weten dat je niet de enige bent!
Liefs jody
De lijst….schokkend zo herkenbaar.
Ik was aan het zoeken voor mijn zoon, geboren in 1993, 20 jaar, die voor zichzelf ook het pad van een Nieuwetijdskind heeft gekozen. Ik ben er nog niet uit welke subcategorie, hij gaat voor verbondenheid (met alle andere waarden) maar is ook ‘wereldomstotend’ bezig, met alle persoonlijke gevolgen vandien.
Als moeder doet het me verdriet te zien hoe moeilijk hij het zichzelf maakt, maar ik weet diep van binnen dat hij een eigen weg heeft. Een eigen pad en doel die misschien nu nog niet duidelijk zijn. Hij lijkt te wachten op ‘zijn moment’…..
Al lezend, kwam ik bij mezelf uit en hoewel wetend dat ik mijn hele leven al paranormaal ben (en ermee werk)en daarnaast mezelf op meer vlakken onderscheid, herkende ik mezelf op alle punten in deze lijst van Indigo-kenmerken.
Ik moest ervan huilen omdat ik wist dat het waar is.
Wat een mooie verhalen allemaal en wat een herkenning! Als zovelen van jullie is ook bijna heel de lijst van toepassing op mij.
Ik zit momenteel zelf in een verschrikkelijk zware periode met ontzettend veel pijn en verdriet. Zo erg dat ik niet meer weet waar ik het zoeken moet en geen uitweg meer zie. Mijn psycholoog wil dat ik medicijnen ga gebruiken, ik heb dit nooit gewild, maar de pijn en het verdriet zijn zo erg dat ik er zo goed als mee ingestemd heb.
Ik heb zelf gezocht naar een andere oplossing bij mij in de buurt, maar ik woon hier nog niet lang (West-Brabant) en door al mijn negatieve ervaringen vertrouw ik zo goed als bijna niemand. Heeft iemand miss een tip? Ik zou ook zo graag mijn roeping vinden waar ik al zo lang naar op zoek ben…
Liefs es
@Es, Hallo Es
Ik denk dat je beter doet wat dit artikel zegt, probeer andere gelijkgestemden te ontmoeten. Als je forums gebruikt, of anders via facebook, kan je bevriend raken met mensen in je directe omgeving ook. Neem deel aan sommige activiteiten, maar wat je zeker moet doen is mediteren en zeer gezond leven.Niet van dat saai gezond zijn hoor. Gewoon bewust.
Vaak zijn vrienden van vrienden ook indigo of elk ander soort nieuwetijdskind.Ik vind dat wat vaag, en noem ze allemaal indigo met specifieke eigenschappen. Ook als je mediteert, richt je op vergeving, zowel naar jezelf als naar andere. Neem nog geen pillen, die onderdrukken wat en geven je een vals gevoel van rust. Het is wel zo, dat je misschien ze wel nodig hebt als een adempauze, maar de natuur heeft ook haar goede plantjes die je beter doen voelen.Meek gebruik van het internet om je op de hoogte te houden van deze kruiden en haar toepassingen.Klassieke homeopathie is ook een goede alternatief. Pas wel op in de forums of facebook voor fakers, mensen die soms door jaloersheid de indigo willen spelen, of sommige gewoon door hekel de boel lopen te pesten soms. Dit is het link naar de pagina Nieuwetijdskinderen. Ik zit daar ook, maar kom er zelden, daar ik meditatief mijn plekje in het leven redelijk weet te onderhouden.https://www.facebook.com/Nieuwetijdskinderen?fref=ts
@Pablo Hein, Hallo Pablo, bedankt voor je reactie en bedankt voor de tips! Ik ben zelf al bezig met voeding en dan met name zelfgemaakt, biologisch e.d., maar door de burn-out en mijn perfectionisme (en de daarmee gemoeide overige klachten) vind ik het vooralsnog erg lastig om daar een goede weg in te vinden. Ook ben ik inderdaad op zoek gegaan naar alternatieven voor medicijnen, ik hoop dat mijn behandelend arts daar in mee wilt gaan.
Ik ga zeker kijken of ik hier in de regio in contact kan komen met gelijkgestemden. Miss is meditatie ook wel een optie, ik vind het zeker het proberen waard.
Goed om te lezen dat jij voor jezelf een manier gevonden hebt en nogmaals bedankt!
Ik herken me ook wel in deze lijst, ben van 1964. Heb er veel voor moeten doen om mezelf uit de knoop te halen. Maar goed nu kan ik het teruggeven. Geleerd door eigen ervaring, geeft heel veel waarde en begrip. De verbinding die daardoor ontstaat voelt als thuiskomen. Met de emotionele lading af te pellen, kan ik nu sneller de patronen zien waarin ik / en de ander zit. Tot nu toe heb ik me zelf nog niet gezien als een Indigo, maar ik geloof toch wel dat ik er bijhoor. Natuur, innerlijk weten, vooral het kopje van niet op kunnen schrijven hoe mijn gedachten gaan zodat een ander het ook begrijpt. Ook van direct naar de kern, stop met je verhaal om er om heen te draaien.. kan ik me heel erg in vinden.. zo ben ik.. lol Geeft gewoon een verademing.
Dank je wel voor je artikel.
Jeetje mekreetje… Dat artikel lijkt wel over mij te gaan… Bizar, in de goede zin van het woord…
Typerend genoeg gebruikt de schrijver de metafoor van de X-Men, net als ik in mijn boek “Humanitair hedonisme”…
Ik ben van 1980 en ik herken me zo in de lijst.
Bijna alles! Ook mijn jeugd en je anders voelen.
Ook de liefde voor dieren en natuur en begrip voor de problemen van andere mensen. Ook de gevoelens van anderen oppikken waar ik dagelijks mee worstel pfffff fijn om te lezen dit! En ik ben al vanaf mijn 9de vegetarisch!
Heel veel, bijna alles al is het soms in een andere vorm en niet altijd even dramatisch. Ben van 1960 en was vanaf kind al hoogsensitief. Wist ik toen nog niet. En veel dierbaren om mij heen ook. Overgrote deel van mijn familie en dat maakte dat ik in principe wel kon doen en laten wat ik wilde. Rebel is in die zin een belangrijk kenmerk. Nu nog. Alleen wat gematigder en subtieler.
gr Ulla
Ik ben van 86
heb een moeilijk leven gehd tot nu toe.
ik heb mij altijd anders gevoelt
met school had ik niks ik kon me ook niet consetreren
maar toch ben ik slimmer dan de meeste mensen om mij heen.
ik word enorm onderschat
en kan mensen ook enorm verbazen soms voelen mensen zich bedreigt alsze me beter leren kennen en ik laat mij niet voor de gek houden z vinden mij raar omdat ik niet veel contact maak
ik heb een enorme mensen kennis waar ik me keer op keer over verbaas
ik heb altijd geweten dat ik anders ben ik hier met een reden ben gekomen ik heb vaak gedacht dt ik heldervoelend ben ik weet ook mteen of mensen te vertrouwen zijn of hoe hun karakter is.
ik vind dat we in een verschrikkelijke wereld leven
en zou zo graag iets doen om verandering te brengen.
mijn tijd komt nog wel ik ben hier met een rede dit gevoel heb ik ook altijd gehad.
ik kwam vandaag een stuk tegen over het indigokind
en het wa alsof ik eindelijk mijzelf gvonden heb
eindelijk weet wie ik ben en dit is een opluchting
@naomi, href=”#comment-24390″>@naomi, hallo naomi,
ik herken mezelf in jou verhaal. ook ben ik van 1986.
ik weet al een paar jaar dat ik een indigo ben en ik vind dat ook heel bijzonder.
ik voel meteen wanneer mensen niet te vertrouwen zijn en voel het als er wat is.Mij voorliegen is niet echt een optie, ik voel en weet er iets niet klopt en veelal ook nog wat er niet zou kloppen.
zo bizar.. ik kan nog wel ff zo doorgaan…i (ook wanneer er helemaal geen reden is om te denken dat ik voor de gek houden word) dit heeft me wel eens angstig gemaakt. hoe kon ik het weten en waarom weet ik het gewoon.. kan nog wel door en doorgaan. haha.
zou graag in contact met je komen.
veel liefs ellen
@ellen, ook mijn intiutie is gewoon onnatuurlijk zo overweldigend. ik ben erg slim en kijk er vaak van op sta dan te kijken en denk hoe weet ik in dat in godsnaam. hoogbegaafd op een andere manier… zo voelt het.
adhd gediagnosticeerd. overdenken en uitzoeken en controlfreak passen ook helemaal bij me.rechtvaardigheid mijn nummer 1 ik kan niet omgaan met oneerlijk achterbaks gedrag.
Ja, inderdaad,Drank en suiker zeker vermijden. ook snelle maaltijden, magnetron troep, en snacks, het is een weg van en naar meer bewustzijn, ik zelf denk metafysisch.Het bewuste negatieve waar je nu in zit, dus suiker en alcohol en wie weet nog meer gif, door het eten bijvoorbeeld, beperkt je in het drie dimensionale.Wij zouden het vier dimensionale horen te betreden, maar dat wordt tegengehouden door ons met allerlei gif en stralingen, zo als EMP uit wifi’s e.d. te doen “consumeren”.
Ikzelf ben Indigo en zestig jaar oud, jij ben ook een van de eerste lichting, geboren net voor het massaal hier incarneerde. Ik wens je succes met je nieuwe weg en hoop dat je de draad stevig aanpakt en volgt. Er is namelijk weinig tijd nu.
Wat een feest van herkenning…
Ben ik een indigo ik ben geboren in `69 werd als kind niet begrepen zou nu de stempel adhd of add krijgen. Ben heel creatief wat mijn ogen zien maken mijn handen. Kan snel lezen en denken vaak denk ik teveel.
Het leven voelt vaak moeilijk en zwaar voor me ik voel veel wat anderen ook voelen, ben bezig mezelf hiervoor af te schermen en sterker te maken.
Ik ben paranormaal begaafd daar heb ik verschillende ervaringen mee. Ik stomp mezelf af door suiker en alcohol
Ik ben me hiervan bewust en werk eraan om dit te stoppen
Hoe vind ik een goede balans ?
ben zelf van 1978 en kan me in zo veel dingen vinden ben zelf ook dislexties veel wordt echt duidelijk voor mij en heb nu zelf twee kids en zie ook wat terug van hun geboren in 2007 en 2010
Erg leuk dit artikel. Ik had al een affiniteit met het woord Indigo. Maar zelfs vond ik dat ik wat autistisch moest zijn of savant, omdat iedereen me “raar” vond, weinig interactie, emotioneel geremd, en ga zo maar door. School was een hel voor mij, pas op de laatste jaren kreeg ik het gevoel dat ik leerde. Maar metafysica is helemaal mijn ding, Kwantum zeer zeker ook,de een dekt de andere, maar liever vanuit een filosofische perceptie.Al dar gereken is voor “bouwvakkers”in de wetenschap. Ik ben zestig. Telepathie ken ik, healen, readen, ik weet van een vorig leven al iets, en voel nog een die in dit leven ook zijn karmatisch nut zal hebben.Daar voel ik een verbondenheid met Musashi Miyamoto mee.Maar dat blijft “achter de schermen” voorlopig. Bedankt voor je mooi artikel. 🙂
@Pablo Hein,
Is er trouwens een Indigo praatgroep of iets dergelijks in Rotterdam?
Hallo phoe wat is dit herkenbaar! Ik ben zelf t vrouw van 30, geboren in 1983.ik zie dingen die andere mensen niet zien en heb het idee dat ik er niet bij hoor. Ik t een moeder van 2 kinderen. Ik vind het moeilijk om ze te begeleiden in dit leven. Snap er zrlf al niks van
Wat fijn om te lezen. Voelde mij hier altijd zo alleen in staan…. Ben geboren in 1971 en heb sinds kort hierover hele bijzondere gesprekken met mijn dochter van 14 jaar. Zij heeft dit ook en voelde zich ook alleen. Dit is een fijn gevoel en samen kunnen we veel
Dank voor jullie troostende woorden……..ze troosten echt!
Ondanks al mijn verdriet ben ik heel blij met wat ik geleerd heb op deze site……..
Dolfijnen kunnen niet vliegen en niet alle vogels kunnen zwemmen.
Gordon ga vooral door hiermee, mogelijk dat je nog meer mensen hiermee kunt helpen, net zoals mij.
Dank jullie
Martine
Ik ben verbijstert…………
Alles en alles in deze lijst past bij mijn zoon David 1976.
Hij vond zijn weg niet in deze wereld.
30 januari j.l. sprong hij naar de sterren.
beste Martine,
wat ongelooflijk moeilijk moet dit zijn voor jou en de jouwen.
Sterkte.
Een lieve knuffel voor steun.
Diane
Daar sluit ik me graag bij aan.. Sterkte! Gordon
Martine,
Ik wens je heel veel liefde en steun bij het verwerken.
Groet van Lia
@Martine,
De tranen rollen over mijn wangen bij het lezen van jouw bericht.
Ik hoef maar naar mijn zoon te kijken (nu 20 jaar) en snap heel goed dat ze zich kunnen bedenken over hun leven in het hier en nu.
Heel moeilijk voor ouders.
Ik weet zeker dat jouw zoon zijn invloed heeft gehad op het totale bewustzijn van de mensheid. Ik hoop dat je kracht kan putten uit je mooie herinneringen aan hem.
Ik wens je heel erg veel sterkte en kracht.
Leef met je mee… mijn gedachten zijn bij je. Woorden schieten te kort!
een fijne verjaardag Gerrie.
vg
Diane
bij “toeval” kwam ik op deze website terecht en ik herken mezelf helemaal,
Ik ben zelf autodidact, ben heel creatief zonder dat ik daar ooit les in heb gehad, wil alles onderzoeken, en wat school betreft je ik verveelde me daar want voelde dat ze zoals ik dat toen noemde maar uit hun nek kletste, tevens is het laatste voor mij ook waar, dat ik in een gezin geboren ben waar veel geweld gebruikt werd op verschillende manieren
ik voel me niet eenzaam en ben ook heel graag alleen, hoewel ik veel om mensen en dieren geef
dank je wel voor het delen, ik ben weer een stukje dichter bij mijzelf xxx
overigens ben ik geboren 20 februari 1960 dus voel ik het speciaal dat ik vandaag hier ben, dus niet als toeval, want voor mij bestaat toeval niet!
m.v.g Gerrie
Heel bijzonder deze lijst van eigenschappen. Ik ben van 1946 enkele jaren terug zag ik voor ‘t eerst een aura foto van me en kort geleden weer een en gelijk de eerste. Blauw roze wit. Toen ben ik maar eens gaan denken en zoeken en voel weet ik ben een indigo. Zeker na het lezen van deze lijst. Voor het eerst een lijst die weergeeft wie ik ben. Dat maakt me blij. We zijn inderdaad een outcast maar ik heb m’n innerlijke liefde contact met God dat maakt het acceptabel weinig contact met mensen te hebben.
Bedankt voor het mooie bericht liefs Simone
Alles komt overeen! Tranen…..blij… opluchting.
Ik ben geboren in 1982.
Als kind was t niet altijd even leuk, ook toen ik moeder werd niet maar door mn dochtertje, in de spiegel gekeken en eindelijk is t me nu duidelijk. Bijna aan de antidepressiva gezeten maar gelukkig voelde ik een “oergevoel” in me dat zei: dat het niet aan mij ligt maar aan die “stress” maatschappij. En nog veel meer maar goed, uiteindelijk is t me duidelijk.
Jeeeeeej!
X!!!
Na 35 jaar eindelijk een antwoord gevonden op al mijn vragen.
Nu weet ik wie ik ben, wat ik ben. Op een paar punten na herken ik mezelf in heel die lijst.
Ik dacht dat ik de enige was op deze aarde, blij om gelijk gestemde zielen gevonden te hebben.
Ik wordt hier gewoon emotioneel van. Natuurlijk weet ik al heel lang dat ik zeer gevoelig ben een HSPer, ik herken echt bijna alles op mss twee punten na.
De gene waar ik het meest mee zit is de eenzaamheid het niet tussen passen ergens.
wouw, ik herken me zelf hier volledig in.
Weer wat puzzelstukjes kunnen leggen.
Ik ben in 1980 geboren en vooral het laatste greep me aan ik ben opgegroeid in een gezin met lichamelijk/geestelijk en sexueel misbruik.
Hallo hallo…..zeg wat is dit een herkenbare serie van aandachtspunten! Zijn er ook plaatsen hier op Internet of in ‘real-life’ waar Indigo’s elkaar (kunnen) ontmoeten? Ik voel me al zolang alleen, maar tegelijkertijd wil ik erbij zeggen dat ik Innerlijk Al-een ben. Ik heb echter veel behoefte aan contacten met gelijkgestemden.
Laat me maar weten als jullie tips hebben. Dankjewel alvast. Liefs xx Eelze-Harm
Ik zou zeggen maak een aura foto krijg je gelijk uitsluitsel..
Hier mijn reactie op de lijst met kenmerken:
Bijzonder veel herkenning in alle punten. Het maakt me verdrietig omdat het beeld wat ik meteen krijg is weer het beeld van dat kleine meisje die weet dat ze anders is maar vreselijk haar best doet om maar zo normaal mogelijk te zijn. En dat doe ik al 47 jaar. Wat ik wil is gewoon mezelf zijn en dat is in een maatschappij zoals o.a. in Nederland best wel een uitdaging/lastig. Ik heb ooit eens een klein gedichtje geschreven waarin eigenlijk alles staat hoe ik me vaak voel:
Ik kijk………..maar ik zie niets
Ik luister…….maar ik hoor niets
Ik ervaar…….maar ik voel niets
RA RA wie ben ik?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds niet weet
Ha Verlegen,
Ik herken het ogenblikkelijk.
Je bent ook niet iets. Je kunt je niet identificeren met wat de zintuigen waarnemen.
In werkelijkheid ben je een leeg scherm dat ervaart, waarneemt.
Vraag je niet af wie je bent, maar wat je bent. Namelijk zuiver waarnemend bewust-Zijn.
Groet van Lia
Daar ben ik weer even , inderdaad wat kan jou het schelen hoe oud precies , ik schreef toch lekkere maaltijd , ik bedoel zelf gemaakt , ik ga nooit uit eten , heb geen geld , en het kan mij niks schelen , ik , ik koop vaak op de rommel markt en kan intens blij zijn met een elfen beeldje , die verzamel ik , ik ben never in mijn leven materialistisch geweest , ik ben blij als een kind met kleine dingen . Ik pas wel op wat ik nog zeg over mij zelf , je krijg toch af en toe een sneer van iemand , en dat kan ik niet verwerken , ben een softie , maar ik ben ook wie ik ben punt uit. En er is geen twijfel over natuurlijk ben je normaal wie ben ik om te twijfelen , Leef je eigen leven je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen . Heerlijk toch , jou eigen gedachten jou hart , alles van jou alleen en daar kan niemand aan tippen moet je maar denken . Een hele fijne dag ulrike liefs jannie
Zo lief van je Jannie,dank je.
Ik heb gewoon genoeg van het liegen en bedriegen.Waarom zou ik moeten liegen over wie ik ben.
Ook mijn verleden hoort nu eenmaal bij mij.
Ik heb trouwens een vergissing gemaakt omtrent mijn verjaardag.
Ben wel de 27ste jarig en word idd bijna 50,maar ben van 64,dus wordt ik 49.
Is voor mij ook niet zo belangrijk g=hoor hoe oud ik eigenlijk ben in aardse jaren,want ik heb eigenlijk nooit wat met verjagen gehad en soms vergeet ik gewoon hoe oud ik ben en moet ik eerst ff nadenken
Maar dat wil niet zeggen dat ik mezelf niet verwen hoor,kan ook zonder kado’s ed.
Ben niet zo materealistisch.
Dank je voor je leuke reactie,doet me idd heel goed ook om te weten dat ik eigenlijk gewoon heel normaal ben.
Beste ulrike Wat een story ongelofelijk , knap van je hoor dat je om jezelf zo bloot te geven , je kan dat hier zonder dat iemand je veroordeeld . Je tien levens geleid mijn god , en toch ben je sterk top hoor geef je zelf maar een dikke zoen , je verdiend het . Je doet er goed aan door veel goede supplementen en Chia zaadjes etc gebruik , je heb je lichaam vergiftigt en nu krijgt het de kans om te detoxen, ik heb wel eens gehoorddat je lichaam elke zeven jaar veranderd , ik heb dat in ieder geval wel . Je kampt met een ziekte uit je verleden , nou daar is goed mee te leven , lees ik altijd , dat is niet meer terug te draaien ( oorzaak en gevolg) . Je bent de 27 jarig en mag 50worden , verwen je zelf die dag je verdiend het maak er met je lieve dieren vrienden een feest van . Ga lekker zingen ( ik mag leven , ik verdien het , ik ben een mooi mens , het leven is mooi , je heb genoeg geleden nu is het de tijd voor ulrike , zoek de zon op in je zelf , en maak een lekkere maaltijd voor je zelf zonder rotzooi , want ik las dat je e nummrs mijd , heel goed , ik kan er ook niet tegen . Het komt zeker goed met jou , je doet het buitengewoon goed veel sterkte mooi mens een knuffel voor jou en je dieren , en alvast een fijne verjaardag liefs en licht jannie
Ik geloof wel in God de creator,maar niet in de bijbel.
En als ik een interpretatie van Cristus(Jezus) mag geven is het volgende.
Dat zijn nl de mensen zoals bv wij en de rest met liefde en ontzag voor het leven.
Zo ook zijn wij geboren door middel aan het kruis te sterven voor het belang van de mensen en het leven op aarde voor de komende generaties.
Zijt niet bang,zo is het ons gegeven,en want de natuur(God de creator) ons geeft is nooit slecht.
Dat is d evolutie van het leven.
Alles heeft een begin en een einde zo ook voor ons leven in het lichaam waar we nu in leven,niet onze spirit,zolang we onze hart blijven volgen komt het altijd goed.
Hier ben ik pas sinds kort achter,dus ook voor mij nog overweldigend,maar ben niet langer meer bang er voor.
Oja nu weet ik weer wat ik vergeten was.
Toen ik het had dat ik geboren ben en gelijk naar meer en meer negatief ging en uiteindelijk bezig ben mezelf zo ver als kan naar positief te duwen omdat ik voel dat we binnenkort all kracht van hemel en aarde en zielsverwanten kunnen gebruiken.
Terwijl d meeste mensen worden geboren met heel veel positieve energie en steeds meer weg zakken in het negatieve nu ze ouder worden,daarom is het van groot belang dat er hopelijk healers,helpers,kristal kinderen,sterrazaadjes enz zijn om de mensen op weg te helpen om zichzelf over balans van de negatieve krachten kunnen trekken voor een beter wereld en aarde voor mens en dier in de volgende tenminste 7 generaties
@Ulrike Krazter,
Ben trouwens al dik 12 jaar clean,en ook al 6jr gestopt met drinken,dat deed ik na ijn verslaving nl.
Heb alleen nog steeds medicatie er voor.
Maar heb er mee leren leven,ook ben ik vergeten te vermelden dat ik mezelf besmet heb met hiv in de tijd dat ik nog gebruikte,maar weet nu inmiddels dat het met opzet in de wereld is gezet om de mensen ziek te maken dmv sex,die ze overal vertegenwoordigen,in de muziek,film,media enz,draait zowat alles om sex tegen woordig.
Ik heb er nooit een punt van gemaakt,van mijn ziekte en laat het me niet beheersen.
Het is er nu een maal kan er toch niest meer aan veranderen
Ik kan gelukkig mijn ei kwijt bij de dieren,die kunnen je heel goed aanvoelen en begrijpen,zonder woorden kunnen we mekaar verstaan en begrijpen,maar dan moet ik wel er voor zorgen dat ik positief geladen ben.
Sorry jongens,zag net dat ik nogal wat type fouten heb gemaakt dat terwijl ik het heb na gekeken,mijn hoofd gaat veel sneller dan mijn vingers kunnen typen,maar hoop dat jullie het kunnen lezen anders mag je(Gordon) het nog altijd verbeteren
Hoi iedereen.
Ik herken mezelf hier 100% in.
Heb ook sterk het gevoel gehad en nog steeds dat er iets is wat me altijd heeft beschermd.
Ik ben van 64,dus bijna 50,volgende week dus,de 27ste van deze maand.
ik heb pas sinds kort ontdekt dat ik een indigo ben.
Altijd zo emotioneel geweest,vanaf mijn 4de plotse huilbuien,door oa het horen van bepaalde muziek,zoals 1 specifiek liedje,weet alleen de nbaam er va:Rain.
Ik heb een zware jeugd,incest,jeugd psychiatry,jong kinderen hekregen maar jammer genoeg niet voor kunnen zorgen,veel moeite met verantwoording en gezag,ook tegen over mezelf erg vernietigend geweest door div zelfmoord poginegen,maar niet omdta ik dood wou,maar een schreeuw om erkenning,denk ik.
Het gevoel gehad dat op een gegeven moment zelfs mijn moeder me niet meer liefhad.
Terwijl mijn moeder(r.i.p)alles was en inog steedfs is voor mijn,12jr geleden overleden,dat was een heavy klap voor me en nog steeds,maar heb het een plekkie kunnen geven de laatste tijd.
Dan de tijd van mijn verslaving,meer dan 15jr aan de hard drugs geweest,geen school afgemaakt terwijl ik alles kon worden wat ik wou,en een tentamen idd noooit hoefde te leren om een voldoende te halen.
Vaak ook kreeg ik gedachten door van mensen of wist ik wat er gebeurde met iemand vlak van te voren.
Ook dingen kunnnen bewegen aan bv een touw op komando van mijn geadchten kon ik al vroeg.
De laatste tijs trouwens niet meer,want heb mezelf al meer dan 10 jr opgesloten in huis,terwijl ik echt wel van mensen houd,maar mijn voorkeur gaat uit naar d dieren en planten,bomen,natuur.
Ik voel wanneer ze pijn hebben of als ze ergens last van hebben,ook om me heen,als bomen,vogels en dergelijke ziek zijn,dan probeer ik alles te doen wta in mijn macht is om ze te helpen door middel van mijn gedachten en handen en liefde
Ik weet dta ik nu ene lag stukje ga schrijven maar kan gewoon niet anders.
Dit is zo een herkenning voor mij,heb al zo lang gezocht naar erkenning en mensen die me begrepen.
In mijn omgeving zijn er niet veel,al helemaal mijn vriend niet
Het lijkt wel alsof die van een andere planeet komt.
Ik heb ook het gevoel dat ik een missie heb maar nog niet precies weet welke dta is.
Denk zelf aan de dieren healen,en mensen troosten die mijn hulp aanvaarden.
Ook wist ik uit mijn eigen altijd al dat ik blij ben met wie ik was en ben,nog steeds hoor,terwijl ik soms zo emoy=tioneel ben dta ik ontzettend moett huilen en alle pijn van de wereld op ijn schouders voel.
Dan ga ik bv dansen en dta helpt me.
Binnekort ga ik op yoga en meditatieles.
Kan ook goed tekenen dta deed ik vroeger veel,mischhien dat ik dat weer moet doen,nl mandelas tekenen.
Ik tekende die dingen altijd al en wist geen eens dat ze eigenlijk mandelas waren totdat ik het ergens heb gelezen en gezien op tv en internet.
Het belangrijkste gegeven is dat ik voel dat de aarde mijn moeder is en het heelal mijn vader,dus zal God wel mijn opa zijn.
Ook dat ik benden me mijn moeder heb,boven me mijn vader en ik sta in het midden om de balans te behouden.
De balans helaas verstoord,ook bij mij.
Maar het goede niuews is dat ik voel dat er veranderingen op komst zijn.
Ik verander nl van balans status.
Eerst was ik vanaf dat ik geboren ben bezig naar het negatieve te trekken,nu ik het plafond van het negatieve heb bereikt ben ik over de helft.
En ben bezig mezelf te healen met bv,geen vlees,weinig roken,weinig koffie,veel bronwater(geen leiding water ivm met de fluoriede die er in zit.
Eet veel natuurlijke en bio producten en ook natuurlijke spplementen zoals chlorella,spirulina,tarwe en gerste gras poeder,bijen pollen,chia zaadjes,hennep zaden,cocs bloesem suiker ipv kristal suiker,geen coca cola meer(dronk ik best wel veel)
Lijnzaad olie,bio appelcider azijn,keltisch zee zout.
Weinig kant en klaar voeding,kan ik nl niet tegen,krijg ik last van bv uitslag,diaree en krampen.
Zo veel mogelijk E-nummers in voedsel vermijden,en veel alkalische groenten eten/blenden,en herbal thee.
Ik zal best nog wel wat vergeten zijn,o ja in de zon lopen,in de maan en veel met je voeten en handen de natuur aanraken vooral water en bomen,het is wel winter jammer genoeg,maar ja dat is voor mij een mooie tijd van het jaar net zoals de herfst,ik houd erg van de herfst.
Kan ook niet tegen strakke kleding en vooral synthetische stoffen zijn vreseslijk.
Ik denk dat ik het hier maar bij laat.
Heb wel het gevoel dat ik nog veel dingen vergeten ben maar op het moment heb ik toch aardig mijn best gedaan om jullie zo veel als kan een beetje te vertellen hoe het mij is vergaan en vergaat en hoop dat jullie er iets aan hebben,vooral over het water en het raw voedsel,is voor mijn een hele goede weg in de juiste richting,
Want soms krijg ik een overweldigend angstig gevoel dat me bekruipt,en heb zowat het gevoel dat ik gelemineerd word,door de natuurlijke evolutie of ander krachten dta weet ik nog niet,maar dan ga ik gelijk op zoek naar iets positief voordat ik gek word.
Tot gauw mijn lieve broes en zussen en vrienden,veel liefde voor iedereen.
Ik heb al een tijd niet meer alle reacties gelezen, dus mogelijk is deze link al eerder geplaatst. Mijn excuses dan. Maar ik vind deze zeer de moeite waard om hier te plaatsen:
Duurt iets langer dan een uur, en sommige stukken vind ik persoonlijk niet echt interessant. Maar ik vermoed dat een aantal van jullie er wel wat mee kan en/of zichzelf (of je kind(eren)) herkent
Lieve marina ik zou bijna een beetje power na je toe willen sturen wauw wat een verhaal. Ook ik werd gepest en dat geeft je een knauw . Wel lieve ouders maar zeker verkeerd begrepen heb ook een zeer groot empathisch vermogen . Maar ben wel zo dat ik alleen met mensen om ga die het zelfde als ik zijn . Dat kan ik ook aan voelen . Ik ga erg goed omdat ik geestelijk toch heel sterk ben . ik heb zeer veel meegemaakt maar bleef overeind . Lichamelijk ben ik niet sterk heb veel pijn . Dus bij zal het zich wel op die manier uiten . Ik heb het artikel met ingehouden adem gelezen . ik wist dat ik anders was . Nu heeft het een naam. Lieverd probeer of je van die antidepressiva af kan komen ik denk dat je er niet beter van kan worden het onderdrukt je ware gevoelens . ik zou als je het geld er voor heb en energie een therapie gaan volgen speciaal voor indigo kinderen . Want anders kom je er niet uit je moet er mee leren omgaan en weer sterk en weerbaar worden. Nou gaat het tijd worden dat ze jou gaan pleasen en naar je luisteren . En nog even dit je moeder heeft veel gemist door zo te zijn zo een lieve dochter . Eigelijk zou je moeder hulpnmoeten hebben . Veeeeeel kracht denk goed om je zelf want daar is er maar een van liefs jannie
Stil na het lezen van dit artikel. Ik ben van 63. Voel me mijn leven al onbegrepen. Heb een goed positief karakter ben een pleaser. Zorgzaam. Groot empathische vermogen, creatief. Balans erg belangrijk. Voel als mensen een slecht of minder prettige aura hebben.Moet daar nog mee omgaan, mag niet meer bij mij binnen komen. Werd als kind gepast. Waarom? Omdat ik aardig was/ben en anderen graag wil helpen. Klopt dat ik moeilijk om kan gaan met mensen die autoritair zijn. Zoek inderdaad herkenning bij mensen zoals mijzelf. ( narcistische moeder en Ex)Helaas een ;paar maanden geleden ingestort gebruik antidepressiva. Ik vecht hard om betere te worden . Lichamelijk gaat het ook niet goed. Aanwijsbare aandoening.
Dus even kort ik herken zoveel. En hoop op begrip en betere tijden. En hoe moet ik hier verder mee omgaan??
Hallo,
Wauw, dit artikel had ik echt even nodig.
Het valt allemaal op z’n plaats en echt alles klopt gewoon.
Ook al ben ik een kind uit 1992.
Ik vraag me nog steeds af, waarom veel Indigo kinderen in een slechte thuis situatie hebben gezeten?
En hoe kan ik in vredesnaam met deze gave om gaan?
Liefs Claire
Héél herkenbaar allemaal! Ik ben van ’77. M’n hele leven voel ik me al alleen en onbegrepen. Weinig contact met m’n eigen familie omdat we elkaar simpelweg niet (goed) begrijpen. Ook een hekel aan discussie’s omdat er vaak zo kortzichtig en veroordelend gesproken wordt, zonder dat men het hele ‘geheel’ kan zien. Kan slecht tegen onrecht, het politieke geneuzel dat kant nog wal raakt. De respectloze manier waarop velen van ons met de aarde en alles wat daarop leeft omgaan. Ontzettend gevoelig voor sfeer, andermans intentie’s en voeding. Alles moet zo zuiver mogelijk zijn, zowel energie als wat ik tot me neem en mijn eigen intenties. M’n omgang met dieren is wonderlijk te noemen. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan zoals iedereen hier denk ik… Ik heb die gevoeligheid nooit makkelijk gevonden, maar ben in de loop der tijd meer en meer bezig m’n voordeel ermee te doen door gewoon te stellen, ‘als het niet goed voelt is het niet goed voor mij en wil ik er ook niks mee te maken hebben’. Dit zorgt ervoor dat ik steeds meer positieve, liefdevolle, respectvolle en innerlijk prachtige mensen om me heen verzamel en er steeds meer duisternis verdwijnt en dat is onwijs FIJN!!!
En inderdaad, nog even inhakend op de vorige reactie van Diane…voeding is alles! Ik ben m’n hele leven al met voeding bezig (gedwongen) en al mijn lichamelijke klachten en ongemakken? Ik kom steeds weer op voeding uit! Neem geen supermarkt voer, zij lobbyen samen met de farma-industrie en geloof mij…daar word je zéker niet beter van! Vermijd vooral transvetten (zit praktisch overal in) en ga alles weer zelf maken. Het loont!! Hartelijke groet, Esther
beste Monique,
het is gewoon maar een gedachte die door mijn hoofd flitste toen je over je dochter sprak.
Misschien heb je er baat bij om sterk te letten op haar voeding. In onze huidige maatschappij worden wij overstelpt met: smaakmakers, bewaarmiddelen, suikers en vervangsuiker (die nog erger is). Een gevoelig kind kan hier last van hebben.
Ik heb een dochter (inmiddels 26 jaar) die op haar 6de bestempeld werd met het ADHD vonnis !
Door op haar voeding en wat ze dronk te letten, zijn de meeste symptomen vlug verdwenen.
Het beste is biologisch te eten, alles zelf te maken, geen softdrinks enz.
Ik hoop dat dit je kan helpen.
het is in ieder geval goed bedoeld.
Een hartelijke groet,
Diane
Het begint saai te worden maar weer heel herkenbaar. Inmiddels bijna 44 en ik snap het tot heden niet. De mens snap ik niet, ze zijn voor mij heel voorspelbaar het lijkt alsof je dwars door mensen heen kunt zien. Zelf verloren op de wereld te staan. Niet eenzaam maar er voor kiezen omdat ik om alles moet huilen van ellende in de wereld en leugens niet tegen kan.Een nare jeugd met idd veel mishandeling en de rest waar ik niet over wil praten.Kortom het lijkt alsof ik de gek ben tussen alle andere voor mijn gevoel dan. Ook het altijd beter weten wat je dan maar voor jezelf houd uit schaamte.Ik zou graag rust willen en vooral een oplossing willen voor het opvoeden van een zeer opstandig kind die naar niemand luistert maar wel heel wijs is.Zij moet een lichtkind zijn maar van waar vandaan dat weet ik niet.Zij is geen indigo althans ik herken het niet, hyperdruk een totaal eigen zin veel huilen, en hele snel woedend worden.Maar wel een lief mens is gewoon een lieve ziel die extreem opstandig is.
Ik viel van m’n stoel van verbazing toen ik de kenmerken las. Ik ben geboren 1961. Op een enkel kenmerk na, herken ik mezelf hierin. Als vrijwilliger bij een hulpdienst krijg ik regelmatig te maken met mensen die redeloos zijn. Dit alt mij soms zwaar en zocht op internet een manier om hier mee om te gaan. Zo kwam ik op deze site terecht. Toen ik puber was waren mijn vrienden en vriendinnen meestal 6 tot 10 jaar ouder dan ik. Zij hadden de hippietijd bewust meegemaakt. Ook ik ben in aanraking geweest met psychiatrie, maar uit frustratie heb ik dat achter me gelaten. Mij werd het stigma bipolair opgeplakt, met allerlei vreselijke medicatie. I.p.v. dat ze iets oplosten kreeg ik verschillende problemen bij, zoals geheugenstoornissen en vaardigheden die ik voordien had verloor ik. Ook kreeg ik het advies te stoppen met mijn grootste passie, zeezeilen, varen. Eén zijn met de aardse elementen dus. Dat is ze gelukkig niet gelukt
@Groene Wolf, hey man, goed om te horen dat je nu anderen helpt, en ook dat het systeem je niet klein gekregen heeft… Groetjes, Gordon
Lieve mensen , zou het niet fijn zijn , als er een contact of dating of ontmoetingsmogelijkheid is voor “lichte,heldere” volwassen mensen. Ik zou het fijn vinden om eens gelijken tegen te komen , die mijn taal verstaan en in dezelfde energie te zijn. Als je daar ook behoefte aan hebt , laat het mij weten. purpleangel7@gmail.com
nog even een aanvulling van de kenmerken:
– ik hoef eigenlijk mensen alleen maar in de ogen te kijken en dan weet ik al voldoende
– ik doorzie mensen
– in mijn werk gebruik ik mijn gehele lichaam om aan te voelen wat de mensen nodig hebben, als het ware gebruik ik de gevoelssensoren op mijn lichaam( althans zo noem ik het maar)
– als ik een ruimte binnenkom en er is net iets voorgevallen, voel ik dat direct
ik kan nog wel even doorgaan…..
grts Marieke
@marieke,
Beste Marieke.
Wat herkenbaar!!
Veel komt overeen, natuurlijk niet alles. Vroeger werd er altijd gezegd dat ik zo gevoelig was, maakte mij altijd erg boos. Na vele omzwervingen ( school en werk) zit ik nu op de juiste plek. Mijn gevoeligheid, die vroeger veel werd weggelachen, is nu mijn sterkste punt. En heel diep van binnen weet ik dat dit de plek is waar ik moet zijn. Ik wordt gewoon gelukkig van mijn werk.(gezondheidszorg, psychogeriatrie)
Wat ik heel moeilijk vind is om te zien dat mijn zoontje van 7 dezelfde weg lijkt te gaan bewandelen. Wat mij geruststelt is echter dat hij als hij wat ouder is, zal zien dat alles wat nu als tekortkoming( school) wordt gezien, uiteindelijk zijn kracht zal zijn. En ik zal hem hierin moeten steunen.
grts marieke
Amai amai,
Wat blij word ik hiervan dit te lezen. Er zijn dan nog mensen zoals ik! Ben een beetje verbaast eigenlijk.
Ben geboren in 1979.
Groetjes en veel liefs.
PS. Maya, geen erg, be yourself, ik heb ook nog meer dingen zoals jij (en anderen waarschijnlijk ook)
Ik ben geboren in 1950 en herken hier zo enorm veel. Ik zou bijna willen roepen :”Eindelijk herkend en thuis”
Ben al van kinds af aan regelmatig voor “gek” versleten en dat doet enorm veel pijn. Heb me heel eenzaam gevoeld en had de gedachte als kind dat ik geadopteerd was. Ook in mijn eerste huwelijk heb ik me heel erg eenzaam en alleen gevoeld en werd vaak uitgelachen doordat ik anders tegen de dingen aankeek dan de rest. Mensen ik laat het hierbij en laat je echt niet afschrikken volg je gevoel want dat is puur.
@Loes,
Lieve Loes,ook ik heb altijd het gevoel gehad dta ik geadopteerd ben terwijl ik uiterlijk als 2 druppels water op mijn moeder lijk maar innerlijk totaal niet.
Ze zeiden al vanf dta ik heel klein was dta ik te vondeling ben gelgd bij mijn moeder voor de deur en dta ik een zigeuner kind ben.
Ben ik ook erg veel mee gepest vroeger op school.
ook omdat ik nooit iemand pijn wilde doen maar het toch maar ben gaan doem om de mensen te pleasen of om proberen er bij te horen,maar dat werkte voor mij alleen maar averechts,dat uiten in raar gedrag zoals tellen,alles waar ik op liep moest ik tellen.
Ook heb ik al vroeg mensen de hand gelezen en hun leven en aard voorspeld die meestal altijd 90% goed bleek te zijn.
Lieve Loes,welkom bij deze mooie club,we hebben an hel of a job to do,do not worry about it,everthing comes thrue te right place
bijna alles wat ik hier heb gelezen herken ik bij mezelf. ook nu ik dit gelezen heb vind ik het heel erg fijn om te weten dat er meerder mensen zoals mij zijn.
Alle punten van de lijst zijn diep op me van toepassing.
Euh, sorry, ik ging wat te hard van stapel met de laatste zin die ik hierboven heb gezet.
Aangenaam kennis te maken, ik zal me even voorstellen,
mijn naam is Maya, ik ben geboren begin 1976. In 2003 las ik een text van C. Hehenkamp waarin ik me helemaal kon vinden en wist ik dat ik een echte Indigo ben, kon het toen nauwelijks geloven (van vreugde!) maar het was allemaal zo duidelijk als wat, dat ik er niet omheen kon. Het voelde als een zo mooi thuiskomen, wat een fijne (h)erkenning.
Ik heb er toen helaas niet mee gedaan wat ik ermee had kunnen doen…
Maar, ik moet denk ik niet verder gaan met afwijken van de hierboven gestelde vraag, om te reageren in hoeverre de lijst van toepassing is:
Alles wat er staat is in meer of mindere mate op me van toepassing. Ik voel vooral diepgaande verbondenheid en liefde voor dieren en natuur. Ben best wel heldervoelend, kan het gewoon voelen wanneer er “iets in de lucht hangt” ook als het nog gaat gebeuren. Heb sterk gevoel voor rechtvaardig, kan slecht tegen onrecht.
Maar, ik voel nog meer dingen die ik niet in de lijst terugvind. Mogen die hier gepost worden, of, is dat niet de bedoeling op deze site?
Oh wow, wat raakt het me diep in mijn hart om te lezen en vooral (h)erkennen over Indigo’s.
Ik ben er letterlijk deze week achter (35 jaar), door de weerspiegeling van mijn nieuwetijdszoontje. En het is een waar feest van herkenning en erkenning van mijzelf. Ik voel met emotioneel en dankbaar. Ik kom door de acceptatie eindelijk thuis in mijn leven.
Eindelijk kan ik mezelf een plaats geven t.o.v. de wereld om me heen. Echt alle punten zijn voor mij herkenbaar. Mijn hart herkent en wordt daar zo blij van!
Ik ben opgegroeid in een heel liefdevol gezin, waar geen ruimte was voor mijn gevoelige kant. Jaaaaren lang heb ik dat stuk uitgezet, als mede de paranormale kant en durfde ik mijn intuitie niet te vertrouwen. Na mijn 28ste kwam ik op een spiritueel pad terecht en heb ik me mijzelf herinnerd, waarna ik mijn missie heb kunnen omarmen. Mensen zich laten herinneren wie ze zijn door the sound of my voice.
En nu is mijn grote wens om andere indigo’s te ontmoeten en samen te delen. Ook om de reden om het verdriet en de eenzaamheid samen te kunnen verwerken. Zijn de ontmoetingsdagen daar ook voor?
en nu ben ik benieuwd naar wat mijn zoontje is. Volgens mijn hart geen kristal of regenboog kind, zijn er nog meer soorten. Ik hoor ook iets over gouden kind. Weet iemand daar iets van.
Alle liefde voor allen!
Patricia
@Patricia,
Ja herkenbaar het eureka gevoel dat je er mag zijn en idd ook ik zou graag meer indigo/sterrenkinderen willen ontmoeten… het gevoel van thuiskomen is zo intens….verlossend bijna..
liefs,
Enidlareg
Dit bracht meteen een hele grote grijns op mijn gezicht:
Vrouwelijke Indigo’s (en vele Vrouwen) kunnen voor het grootste deel niet goed overweg met ” autoriteitsfiguren” omdat ze meestal slimmer zijn dan diezelfde “autoriteitsfiguren”.
Yep, ik ben ook meestal slimmer, niet arrogant bedoeld, maar tis gewoon zo.
Ik ben blij deze te lezen, want soms snap ik de tegenstrijdigheid in mezelf niet:
9. Heb je een diepe empathie en compassie voor anderen – maar kan je op hetzelfde moment, niet tegen domheid, onwetendheid, of intolerantie in anderen?
In een andere lijst hier stond ook iets over apathie om te copen. Blij dat te lezen, want ik kan huilen om het minst kleine dingetje, helemaal emotioneel. Maar soms merk ik ook dat iets, wat me zou moeten raken, me gewoon niets doet. Dan ga ik haast twijfelen aan mezelf … Maar inderdaad kan het wel eens coping zijn.
Fijn dat hier zo weer eens te lezen 🙂
Hoi,
Wat een herkenning- toen ik gisteren een stukje las: Eureka! 🙂 Erg interessant, een her-ontdekking van mezelf.
Dank voor deze info-ik ga zeker meer lezen.
@Enidlareg, Ik ben dus uit 1971 en heb rotjaren gehad: helaas 10 daarvan in mn vroegere jeugd…dacht altijd dat het aan de plaats lag…voelde me niet begrepen en zoek altijd voor alles een oplossing, probeer het te beredeneren… Ik houd enorm van dieren en de natuur, wil eigenlijk alles wat leeft in vrede laten leven. Mensen zijn dan weer vaak van de beesten af-als je begrijpt wat ik bedoel,kinderen houd ik ook enorm veel van, al vraag ik me soms wel af, of juist ik wel moeder had moeten worden…Ook mijn kinderen zijn nieuwe tijdskinderen…Om mijn oudste zoon te helpen heb ik al veel gelezen….maar uit mn eigen ervaring en gevoel help ik hem toch het meeste…Met dieren “praten” doe ik ook, creatief ben ik, erg geduldig, en ja ik houd van toneel, drama, muziek en zoveel…ik voel en ervaar veeel meer en doordat ik me zolang niet begrepen voelde ed heb ik een chronische ziekte, uiteraard wil ik die niet hebben en denk ik dat als ik meer verwerk en anders ermee omga dat die ziekte weggaat…Ongelofelijk deze site en de reactie- wat een herkenning…Dank voor deze site…Hoop zeker om Indigo mensen te ontmoeten! Goed plan om een keer een meeting aftespreken… Mijn tweeling ziel ontmoeten, liever niet denk ik…lijkt me te eng…ben jaren depri geweest en nu gaat het goed, stel mezelf andere doelen en dat helpt.
Zolang er leven is, is er kans op geluk.
1000 woorden schieten door mijn hoofd,maar ze fatsoenlijk optypen lukt me niet….
@soulspeaker1979,
Jammer soulspeaker 1979; ben zo benieuwd wat jouw gevoel hierin is, zeker omdat je schrijft 1000 woorden schieten door mn hoofd. Probeer er anders 100 van op te schrijven, vanuit je Indigohart…
Zeker heel bijzonder om hier meer van te weten. Ik heb gisteren een aurafoto laten maken en ik was de enige met een blauw/witte aura. Er werd mij meteen gezegd dat ik een nieuwetijdskind ben. Ik ben er nu over aan het lezen en ik kom veel herkenningspunten tegen. Wat een opluchting, maar bevestigd ook dat ik inderdaad moeite heb om relaties aan te gaan. Fijn om op een forum dit te kunnen delen!
Wat een vele reacties al zeg heb je gekregen op dit thema.
Ga er ook nog maar even eentje bijplaatsen.
Ik ben op het moment bezig met een blog aan te maken voor mijn website, dit zal wel in het frans zijn daar ik in frankrijk woon.
Ik herken eigenlijk alles in dit lijstje en wat een confrontatie om te lezen dat de over het algemeen de indigokinderen van mijn lichting, ben van ’73 in gebroken gezinnen werden geboren. Ik ben namelijk ook in zo’n gezin geboren met geestelijke soms fysieke mishandeling ondanks dat ik protestans ben opgevoed en iedere zondag in de kerk zat. Heb pas de banden gebroken met met ouders toen ik 33 was na een heftig incident. Heb vanaf mijn vierde tot twee jaar geleden geworsteld met mijn leven. Mijn helderhorendheid heeft me altijd precies op het goede moment weer terug op mijn pad geholpen.
Doordat ik in frankrijk mijn tweelingziel tegenkwam wat ik nu dus pas weet dat het om mijn tweelingziel ging, is mijn helderhorendheid helderziendheid en heldervoelendheid tot een explosie gekomen ik kon er niet meer om heen. Ook kwam ik erachter dat mijn twee kinderen het hebben ik probeerde
ze erin te begeleiden en ben toen alles af gaan struinen op internet en kwam erachter dat mijn vriendin het ook had.
Al met al ben ik door die ontmoeting in een heftig proces beland want het zat al niet lekker tussen mijn man en ik maar daarna kon ik steeds minder aansluiting vinden bij hem.
Ik ben dus sinds kort gescheiden en heb nu sinds kort op afstand nog contact met mijn tweelingziel. Heb een uittreding van hem mogen meemaken ik heb een bewuste uittreding naar hem gehad, en ik voel me er goed bij. Wist ook gelijk nadat hij ergens anders ging wonen dat we nog bij elkaar zouden komen. Heb sinds een jaar ongeveer ook een goed contact met mijn gids van haar heb ik ook erg veel geleerd. dit wilde ik toch even delen met jullie.
Ik zou een meeting zeer aangenaam vinden. Met name omdat ik erg zoekende ben. Deze site ( en nog een paar andere ) geven me inzicht en laten me de juiste richting oplopen. Dit alles gebaseerd op het onmiskenbare gevoel van herkenning.
Zou het dan toch mogelijk zijn de “rust” te vinden waar ik zo hard naar op zoek ben? Of in ieder geval meer duidelijkheid te vinden? Ik ben geboren in ’77 en al het bovenstaande is met uitzondering van 2 of 3 punten gelijk aan mijn belevingswereld
In 2010 werd ik voor t eerst met indigo geconfronteerd door een vriendin van mij.
Nu ik dit allemaal lees, wat herken ik veel.
Ik heb echt lieve ouders,maar ze hebben mij heel materialistisch opgevoed en weinig liefde gegeven.
Ik heb ook een zware drugsprobleem gehad, heel zwaar.
Het gevoel van onbegrepen te worden heb ik al van kleins af aan. Tienertijd heel vaak depresief, in mijn twintegers had ik t gevoel dat iedereen me aankeek alsof ik t mannetje van de maan ben.
Nu in mijn dertigers ben ik mijn spiritualiteit aan t ontdekken. Ik ga binnenkort in nepal een boedhistis klooster in, heb ik echt ff nodig.
Ik hoop niet dat ik mijn ziel teveel heb verpest met die drugs.
Dit is mijn leven in een heel klein notedopje. Ik ben mijn ex nog altijd dankbaar voor haar spirituele wijsheid.
Indigo zijn prachtige mensen, dus ik ook.
Bedankt voor deze sites ik voel me sinds een paar dagen een stuk helderder.
Chao!!!
@Danilo Dabian, Ciao, Danilo!
Twee vliegen in een klap. Wat een openbaring voor mij en erkenning. Jaren loop ik hiermee en nu de bevestiging. Vooral de tekst “Vrouwelijke Indigo’s (en vele Vrouwen) kunnen voor het grootste deel niet goed overweg met ” autoriteitsfiguren” omdat ze meestal slimmer zijn dan diezelfde “autoriteitsfiguren”. en dan vertrouw ik niet op mijn intuïtie Dan baal ik als ik er achter kom, hoe die mensen zijn.
En in mijn praktijk zie ik nu een aantal cliënten met de zelfde verwarring, Thanks.
goede middag,
Ik ben Isabeau en ik ben geboren in 1993 dus qua datum komt het niet echt overeen maar ik zie zoveel gelijkenissen!
ik heb van kinds af aan al een grote interesse in spiritualiteit. Ik herken enorm veel van de dingen in de lijst zoals altijd willen weten waarom, het niet kunnen vinden met de systemen van de maatschappij, een enorm moeilijke jeugd met emototionele en fysieke mishandeling, geestelijk beter ontwikkeld zijn dan motorisch, heel volwassen voor mijn leeftijd, en ga zo maar verder. maar toch zit ik nog met heel veel vragen rond dit thema en rond het feit of ik echt een indigo kind ben en wat dit dan juist voor effect gaat hebben of wat ik hiermee moet doen. ik zo’n enorme drang om alles te weten te komen.
kan iemand mij helpen of meer info geven of mij een richting geven om in te zoeken?
bedankt!!
@Isabeau, hallo isabeau je mag me mailen zodat ik je af en toe een duwtje in de rug kan geven. Mail maar naar bellenina@telenet.be tot hoors 🙂
Even iets anders mensen.
Waarom niet een Meeting houden.
Ergens in het midden van het land.
Iedereen een 5je inleggen. En kijken wat er van komt.
Ik zou het een bijeenkomst Voor bijzondere mensen noemen.
(dan kan een ieder er zich bij vinden.) Reacties zie ik graag tegemoet 🙂
Always JJ
Wat een herkenning deze site. Ik ben een vrouw van 36 jaar en ik ga nu eindelijk steeds meer mezelf worden. In mijn familie en omgeving ben ik altijd de ‘aparte’ geweest en het meisje dat zich alles aantrok. Nu weet ik steeds meer waarom en leef ik veel intuïtiever. Het gene waar ik nog wel steeds moeite mee heb is het vinden van gelijk gestemden om me heen. Ik vind het moeilijk om mensen te vinden waar ik me helemaal thuis bij voel ik bij wie ik het gevoel heb dat ze te vertrouwen zijn. En ook het voor mezelf gaan staan en laten zien wat ik allemaal in huis heb vind ik moeilijk. Ik leg de lat altijd veel te hoog voor mezelf en ga daarom twijfelen. Terwijl ik weet dat ik echt wat te bieden heb. In ieder geval bedankt voor deze site en fijn dat ik herkenning vind. Ga zo door! 🙂
hay, super herkenbaar. Ik ben ongewenst kind en voelde me schuldig dat ik geboren was. Mijn ma verweet me vaak dat het door mij was dat ze niet meer kon lachen en of ik wel wist hoeveel pijn ze doorstaan had bij mijn geboorte. Ik voelde me dus een monster :-).Mijn vader werd razend bij mijn waarom vragen. Ik ben geboren met het woordje “waarom”. Mijn pa dacht dat ik twijfelde aan zijn autoriteit ahum. De keren dat hij me vertelde: je droomt, je ziet ze vliegen, je zal in de goot belanden, je bent asociaal, wie denk je wel dat je bent met je hoogstaande principes, …. Mijn gave om recht naar de kern te gaan en niet rond de pot te draaien leverde me het label moeilijk en raar te zijn en mensen waren/zijn ergens bang van me. Het feit dat ik op “alles” een antwoord weet, dat komt gewoon bij mij door, geeft de mensen een ongemakkelijk gevoel. Mijn schooltijd was een ramp, elke seconde ervan.Als vrouw is het moeilijk als je intelligent bent en een snelle geest hebt, mannen pikken dit niet pfff. Ik groei en werk constant aan mezelf en in een relatie is dat funest, want mijn partners blijven stilstaan en ja het zijn natuurlijk altijd hulpbehoevende (krachtig lijkende, oudere mannen die altijd emotioneel behoeftigd zijn). pff kan zo nog wat doorgaan. Tja deze mooie, boeiende wereld is niet gemakkelijk. Ben er nu 44 en mijn grootste worsteling is dat in inderdaad al mijn hele leven voel dat ik hier een taak heb en dat ik bij god nog nergens ben. Ik oefen dus nog altijd in geduld en ik hoop dat de flow zal komen en dat ik mijn taak eindelijk kan opnemen. “Rebels, lieve groetjes aan alle medeworstelaars in liefde 🙂
Je hebt gelijk JJ. Positiviteit en HOOP.
Ik ben nu 24 en volgens onderzoeken vanuit het UMC Utrecht heb Ik PDD-NOS icm een Angststoornis. Ik heb het altijd raar gevonden dat ik gevoel heb dat ik groter doel dien. Mijn vriendin belde voor gein een paragnost op. Ze sprak met deze over dat ik PDD-NOS heb, en gaf toen een verwijzing op naar Indigo-kinderen. Nu, hier op deze site heb ik steeds meer het gevoel dat ik er ook een ben. Ik zie mij-zelf als een hybride mens omdat ik jaren lang heb moeten knokken om mij-zelf op “Normale Manier” Heb moeten aanpassen. Na 12 tot 14 jaar geleefd te hebben met de diagnose PDD-NOS heeft mijn persoonlijke intelligentie me in staat gesteld 2 MBO diploma’s te halen, en werk ik inmiddels al 3 jaar voor dezelfde werkgever. Ik rook cannabis om rust te krijgen, het is niet goed en begeef me nu in de richting van mijn ware doel : Een Levensmeester worden: Niet alleen fysiek maar ook op sociaal vlak. De beste les voor een ieder die de moeite heeft genomen dit te lezen. POSITIVITEIT IS HET ALLERBELANGRIJKST!!
JJ
Hallo allemaal,
Graag maak ik julle even attent op de Reset Meditation van Stefan Wils.
http://www.youtube.com/watch?v=n0GOTy0rfTQ
Een paar jaar geleden heb ik bij hem twee keer een healing gehad, erg fijn. Hij woonde toen nog in Nederland. Jammer genoeg is hij verhuisd naar Zuid Spanje. Het is nog wel mogelijk om online healing sessies te ontvangen – zie http://www.shuem.com/, waar je overigens ook informatie vindt over cursussen en andere activiteiten.
Voor wie nog nooit een shamanistische healing heeft gehad, is het handig om de Reset Meditation eerst een keer te beluisteren. Mogelijk moet je even wennen aan de geluiden die hij maakt en instrumenten die haar daarbij gebruikt. Persoonlijk vind ik het een echte aanrader.
Een heel fijn weekend allemaal!
In Licht en Liefde,
DD
Heel erg bedankt voor het maken van deze site.
Weet zeker dat heel veel mensen (waaronder ik) hier enorm veel aan hebben.. Heb me niet persee alleen gevoeld in de zin van niemand te hebben maar wel alleen in je kijk op de wereld, de mensen om je heen totaal niet kunnen begrijpen in het “normale” leven.
En uiteraard totaal niets voelen voor bijvoorbeeld een studie waar alleen linker hersenhelft wordt gebruikt (bijna allemaal) of een doorsnee baan..veel Geld en dure spullen heb ik ook niet veel mee al rijdt heel mn vriendengroep in dure auto’s etc.
IK ben schorpioen en kom uit 1983 hou altijd al van vechtsport doe aan kickboxen sinds klein mannetje en spuit graag mooie graffiti ookal van kleins af aan
Heb een score van 100% maar had test niet hoeven afnemen het was voor mij zo duidelijk als wat..
Namastè
Alles in deze lijst klopt gewoon (zelfs de extreem slechte jeugd enz) Ik kan me er volledig in terugvinden. Enige wat niet klopt is dat ik in 1990 ben geboren, maar al de rest kan ik me perfect in terugvinden.
Heb altijd al het gevoel gehad nergens bij te horen, weet niet wat ik met mezelf en mijn leven aan moet (heb geen idee in welke job ik eindelijk gelukkig zou kunnen worden, en heb vaak het gevoel dat ik mezelf niet en/of dat er een groot stuk van mezelf ontbreekt)Tegelijk weet ik wel al zeker dat ik een aantal paranormale gaven heb, maar ben er te bang (of onzeker, weet niet goed hoe ik het moet zeggen, is vooral ook angst omdat ik eigenlijk vooral negatieve ervaringen heb gehad met mijn gaven, vrij recent zelfs nog is mijn hele gezin aangevallen geweest, kan ook zijn omdat ik er zelf weinig tijd in steek om te ontwikkelen omdat ik er niet alleen wil aan beginnen en daarom loslopend wild ben)
Het is vooral nu dat mijn dochter ook veel gelijkenissen begint te vertonen met het gedrag van nieuwetijdskinderen dat ik vind dat ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen en verder uitpluizen wat er met ons 2 aan de hand is, hoe we het veilig kunnen ontwikkelen, en wat we kunnen doen om alles terug in het positieve te brengen. Ik zou alleen echt niet weten hoe…
@Elke, hallo elke, je hebt dezelfde leeftijd als mijn dochter en ik herken jouw verhaal in het hare en in het mijne. Ik ben ook naar antwoorden beginnen zoeken omdat mijn dochter stemmen hoorde en nachtelijke angstaanvallen kreeg. Tot aan 4 j moest ik 3à4keer per nacht opstaan en toen huilde ze met wijdopengesperde ogen en was ze zo stijf als een plank. Pas na 10 minuten kon mijn stem en aanwezigheid tot haar doordringen. Enfin dat is maar één van de vele. Als je zin hebt en je voelt je verward mag je me altijd mailen. Zelf ben ik dus een indigo mama met maar één dochter die recent een fijn huwelijk sloot in het verre Turkije. Ik heb dus wat “mama” tijd over. Je kan me mailen op bellenina@telenet.be.
Hi allemaal,
Na toch enige tijd met dit soort publicaties/ boeken bezig te zijn geweest, is dus NU echt het kwartje gevallen (nu pas) … Heb zoveel gemeen met de bovenstaande lijst en de verhalen van iedereen .. vooral een moeilijke jeugd, heb mezelf altijd anders gevonden en een buitenstaander. Niet begrepen gevoeld en mijzelf niet goed kunnen uitdrukken. Kon heel makkelijk leren, maar ben toch niet gaan studeren, heb ook van alles gedaan qua opleiding/ cursussen.. Omgeschoold als doktersassistente op mijn 46ste en werk al meer dan 5 jaar bij een arts, om vervolgens verleden jaar met een burn-out thuis te komen te zitten .. en moest geopereerd worden aan een oude klacht. Achteraf weet ik niet hoe ik het zo heb kunnen volhouden ..Tijdens mijn werk heb ik nog een andere opleiding gedaan, een 3 jarige opleiding Natuurvoeding, vond ik heel leuk, veel van geleerd en zat op een prachtige lokatie in de natuur, het ergste vond ik om met 18 mensen in een klas te zitten, ik zoog alle energie op en was kapot na zo’n dagje les, ook terwijl ik mezelf aardde. Heb het niet af kunnen maken. Nu weet ik ook het waarom .. Zit nog thuis ivm het revalideren van een gecompliceerde operatie, maar ik weet nu al dat ik niet meer terug kan bij de dokter …. daar wordt ik zo niet blij van, maar waarvan wel??
Een zoektocht nog steeds naar …
Groetjes van een Indigo uit 1958
@Yet,
Meer dan 30% heeft problemen zich uit te drukken, vooral schriftelijk.
OPMERKING: Als je een deel van de slecht geschreven brieven van sommige van deze eerste golf Indigo’s zou lezen, zou je veronderstellen dat ze ongeschoold waren en/of bijna analfabeet, maar de waarheid is, dat deze zelfde mensen ook met grote snelheid kunnen lezen en informatie kunnen absorberen in seconden waar anderen minuten nodig zouden hebben deze informatie te begrijpen en te behouden.
Toen ik dit las was dit een eye-opener … vooral wanneer ik mijn reactie terug lees …
zo veel herkening in de lijst ik ken me er zo in terug vinden
ben zelf geboren in 1978
en ben bestempeld met dexsie
en nu dit allemaal lees weet nu zekker en herk ken me zelf er in
is heerlijk om dit te lezen
Heel herkenbaar, ik stam uit 1966 en veel van de situaties als hierboven geschreven herken ik.
Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met emotioneel misbruik (vader)maar heb altijd geprobeerd mezelf hieruit te knokken(met vallen en opstaan)
Ben ook intuitief sterk ontwikkeld en neem energien waar om mensen(aura’s).
Ik heb erg veel moeite met autoritaire mensen en dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik arbeidsongeschikt ben.
Op een of andere manier heb ik die mensen(zeker in mijn werk) altijd opgezocht.
Waar een ander misschien rouwig zou zijn wegens het arbeidsongeschikt zijn, heb ik er vrede mee en ben nu bezig al die stress en indrukken
te verwerken om ze uiteindelijk los te kunnen laten!
Ben er dus wel klaar mee en ga nu mijn eigen weg ondanks veel weerstand uit mijn omgeving zoals instellingen e.d.
Ik vond het een prettig stuk om te lezen! complimentje voor de kok!
Warme groet, Mike van Dijk
Hallo allemaal,
Op aandringen van mijn partner toch maar een testje gedaan en wat bleek..98% kloppend.
Ik ben uit 1985 maar ik voel mij soms 67 door alles wat heb geleerd in mijn leven.
Er zijn tijden dat ik mij zooo verbonden voel met al dat leeft, wat is dat trouwens toch heerlijk euforisch, maar er zijn ook tijden waarbij het voelt alsof ik een last draag van de mensheid, denk aan dierenmishandeling, hebzucht, misleiding van de media enz enz.. maar daar kom ik meestal gauw weer bovenop..
Het scheelt een hoop als je een stel leuke lieve mensen om je heen verzamelt. Verder gaat het met vallen en opstaan en weer vallen, dan gaan liggen 😛 vervolgens kruipen en weer opstaan;) in zowel het vallen/kruipen/opstaan leer je van alles. maar staan is leuker..
Ik ben er van overtuigd dat ‘lotgenoten’ (i hate that word) contact een mens goed doet.
Daarom bij deze… woon je in de buurt van Rotterdam (of de aarde, wil niet discrimineren) en voel je dat je contact moet opnemen met moi… don’t hesistate..
zou ik erruggg leuk vinden…:-D
Thanks thanks alvast
Lay
Hoi! Fijn artikel, ik lees graag op deze site. Ben ik een volwassen Indigo? ik heb echt geen idee, Ik hoor m’n moeder me al belachelijk maken in m’n hoofd. Ik ben nu 32 jaar en worstel met mijn gevoeligheid en waarom ik zo anders lijk dan de mensen om me heen? Ik heb m’n ouders en vele vriendinnen achter moeten laten omdat ik het niet meer trok in hun bijzijn. Als kind ben ik veel geslagen en heb mij vreselijk eenzaam gevoeld, met niemand had ik echt contact.Heel vaak kreeg ik vernederende opmerkingen van mijn moeder ‘wie denk je wel niet dat je bent’? Of ‘mevrouw de psychologe’. Ik vind het heel moeilijk mij in werk en prive zo te kunnen uiten dat ik mijn innerlijke wijsheid geen geweld aandoe. Wat ik nu wel doe, ik negeer het ‘t meeste van de tijd.Ik maak mezelf altijd kleiner voor anderen. Langzaam merk ik dat ik dat echt niet meer wil doen. Ik sluit mezelf ook veel af voor mensen.Ik leef het liefste alleen, maar mis dan ook vaak wel het plezier wat je kunt hebben met anderen.Pff, het komt wel goed! Liefs, Selina.
De kenmerken kloppen voor 98% helemaal!
weer een stukje erkenning
afz een Indigo uit 1986.
lieve allemaal,
Het is elke keer weer genieten als ik de verhalen lees het doet me zo goed dat het voelt alsof ik nu na zolang zoeken thuis ben gekomen.
Het praten met dieren ook zo herkenbaar erg lang heb ik veel steun aan dieren gehad en hun aan mij het gaf me een gevoel van rust en liefde die ik niet op dezelfde wijze van de mensen kreeg in mijn omgeving.
Sinds de laatste 10 tot 15 jaar ben ik bewust opzoekgegaan daarvoor heb ik enorm m,n best gedaan me te verstoppen vanwege grote angst voor gevoelens en ervaringen.
Heb altijd ervaren dat het hele proces in al z,n hevigheid gewoon zijn eigen weg bewandelde en was niet in staat om zelf dingen af te remmen of te negeren.
Ik heb nog steeds het gevoel dat het me overdondert en zeg vaak dat ik ervaringen en gevoelens aanvoel als het binnen schieten van een kanonskogel boem daar is het je kunt er niet meer omheen.
Van kleins af aan ben ik niet in staat geweest langs een tafel te lopen waarbij de glazen die er op stonden niet van de tafel af schoten ongeacht of ze nu in de midden stonden of iets meer naar de rand.
Later heb ik ondekt dat bij te veel emotie blijdschap,ergens aan denken noem het maar glas in mijn omgeving uitelkaar spat.
Ik kan me soms behoorlijk ongemakkelijk voelen als je met vriendin af staat te wassen je een groepje wijnglazen wilt pakken om af te wassen en voordat je ze uberhaubt beet hebt ze alle 3 geen pootje meer hebben,je vriendin bleek de keuken verlaat en zegt nooit meer met je te willen afwassen.
Of in winkels dat spullen uit vakken weg vallen,en heb ooit m,n karretje in de supermarkt laten staan toen ik een zakje yoghurt wou pakken (friesevlag breaker) deze spatte uitelkaar mensen keken me aan en ik ben zo de winkel weer uitgelopen geschrokken en toch kon ik er ook wel weer wat om giebelen.
In de loop der tijd heb ik dit soort dingen goed weten te masceren.
Het moeilijkste vind ik je intuitie lijkt wel of je alles aanvoelt oppakt dieren mensen planten situaties die je beter kunt vermijden maar ook entitheiten die je komen bezoeken voor hulp.
Ik heb inmiddels vele dingen kunnen doen het beste uit mensen gehaald dieren geholpen planten hersteld entitheiten geholpen de rust weer te vinden dit alles met de sterke boodschap van liefde.
Wat me het meeste verbaasd het ging vanzelf en mijn man mij erop attendeerde op momenten als het me allemaal teveel
werd.
Dus wat me ook opvalt bij het lezen van jullie ervaringen sommige aangeven te wachten op een seintje wat te doen en het liefst ze allemaal tegerlijk zou willen benaderen met een dikke knuffel lieverds kijk eens goed wat je al allemaal hebt gedaan!
veel liefs elly
Bedankt voor het delen van jullie gedachten en emoties!
Ik voel me al mijn hele leven lang anders dan anderen. Ben graag aleen omdat ik met de meeste mensen de contact gewoon mis op en geestelijk manier.
Sorry maar mijn nederlands is niet meer het best met 4 talen is het soms moeijlik voor mijn die uit elkaar te kunnen houden.
ben heel erg blij voor jullie pagina heel herkenbaar voor mijn. bedankt
Lieve allemaal,
ik ben al wel een zeer oude Indigo, geboren in 1952.
Mijn ganse leven voel ik mij overal (of toch bijna) een vreemde eend in de bijt !
Helaas ben ik de laatste (bijna) 30 jaar getroffen door chemische overgevoeligheid (MCS), waardoor ik nu het gevoel heb niet ‘geleefd’ te hebben. Om niet ten onder te gaan aan TE veel pijn en gevoelens hield ik deze maar liever voor me !
Van de test had ik 19 antwoorden waar ik volmondig ja op kon antwoorden…..ik ben blij dat ik hier een verklaring vond voor mijn zijn op deze aarde. Sinds 2,5 jaar ben ik op Facebook met een Multiple Chemical Sensitivity pagina. Dit is een goed ding, want voorlopig ben ik nog steeds fysiek niet in staat meer naar buiten te komen en actief actie te voeren. Intussen ben ik 60 jaar en wacht ik nog steeds (stiekem) op mijn oproep…
een hartegroet
ongelovelijk en eeeeindelijk!
Sinds gisteren ben ik deze site pas tegen gekomen en heb alles even op me in moeten laten werken zo een enorme golf van emotie en herkenbaarheid!
Ik ben van 73 en heb nooit mijn plekje weten te vinden binnen het gezin ze bergrepen mij niet en ik hun niet!vandaag de dag is dit nog steeds zo.
Erg lang ben ik weggestopt misbruikt was er een bepaalde angst en schaamte voor me.
Ik doe sinds gisteren niets anders dan huilen en overgeven en heb nu ook grote moeite hier een reactie neer te zetten omdat je overzicht waar te beginnen even zoek is en emotie compleet op holgeslagen aanvoelt.
Een ding is enorm duidelijk wat zou ik jullie graag willen leren kennen!
lieve lieve Elly,
Ik kon gewoon niet anders dan te reageren op u verhaal.
Zo mooi en bijzonder, 73 jaar en dan kom je terecht op deze site en krijg je de (h)erkenning die u nooit gekregen heb. Ik werd stil van u verhaal en kreeg tranen in mijn ogen. Weet dat er meer mensen zijn van u leeftijd en ik ik hoop voor u dat in contact met ze zal komen. Er worden ook wel eens nieuwetijdsfestivals georganiseerd, misschien een idee om daar eens naar toe te gaan?! Ik weet zeker dat u dan gelijk gestemden zult vinden en ook van u leeftijd.
Ik wens u in ieder geval heel veel liefde en licht toe,
dikke knuffel sabine
@sabine, lieve sabine,
Ik ben nog wat jonger en bedoelde dat ik van 1973 was mijn geboortejaar.
Dus ik heb gelukkig nog heel wat tijd over om veel dingen te doen,en hopelijk nog veel meer bijzondere mensen te mogen leren kennen.
Door mijn emoties kan ik de boel nog wel eens wat rommelig formuleren.
Toch wil ik je erg bedanken voor je lieve warme reactie!
veel liefs en een dikke knuffel terug
elly
lieve Elly,
oeps (bloos bloos)…..
Nee hoor Elly, ik heb het verkeerd gelezen. Ik heb het nog eens gelezen en je schrijft, ik ben van 73. Maar dan nog hoor mijn reactie was oprecht en ik meende elk woord wat ik schreef. Ik ben heel blij voor jou dat je op deze site bent terecht gekomen. Hier kun je werkelijk alles vinden wat je maar wil weten. Lang leve Gordon! Ik ben trouwens ook van 1973 🙂
Hoop dat je je weer iets beter voelt.
liefs en een dikke knuffel sabine
Jemig…..
Wat een herkenning. Ik ben van ’67 en ik kan op bijna alle vragen Ja antwoorden, heb menig leidinggevende én wiskundeleraar bijna tot waanzin gedreven omdat ze mij het ‘waarom’ niet konden uitleggen hahaha…heb me regelmatig dommer gevoeld dan de rest als kind, maar blijk nu )onlangs getest) tegen hoogbegaafdheid aan te zitten qua IQ.
Ook het ontheemd voelen had ik als kind heel sterk, er zit in mij een herinnering aan toen ik nog geen stoffelijk lichaam had en ik als energietje onderdeel uitmaakte van alle andere energietjes en dat voelde zoo fijn…maar ik moest terug, omdat ik ‘daar nog iets te doen had’…Wat is me nog steeds niet helemaal duidelijk….
Namaste, Indigo’s!
Vooral de laatste alinea raakt mij heel erg en herken bijna alle punten die hierboven staan. Ik ben er gewoon sprakeloos van en zit met tranen in mijn ogen. Ik ben net 30 geworden en herstellend van een burn-out en de zoveelste depressie. Vandaag op advies van een healer op deze pagina gaan kijken en het is alleen maar herkenning. Voor het eerst in mijn leven en voel me opgelucht en kwaad tegelijk. Nu alleen al schieten er 1001 vragen door mn gedachten. Dus ik ga rustig verder lezen en probeer niet door het dolle heen te draaien. Als je nog goede adviezen hebt voor mensen zoals mij die nu net het hele “indigo zijn” beginnen te ontdekken, dan hoor ik dat graag,
als ik dit lees, weet ik voor mezelf nog steeds niet of ik nu wel een indigo ben of niet, geboren in 1968. Veel herken ik maar ook weer dingen die ik niet herken. Als het om HSP gaat herken ik me altijd in het gehele rijtje, maar hier ja op sommige plekken resoneert het wel en op andere plekken resoneert het niet. En toch is er op dit moment een verandering in mijn gaande die erg veel weerstand oproept en vooral richting de missie, healing en paranormale begaafdheid gaat (precies het deel van het rijtje dat met minst resoneert). Grappig is wel van de natuurkunde die ik in mijn studie heb gehad alleen de quantum fysica echt LEUK en INTERESSANT vond en ook echt begreep en al het andere hoe ik ook mijn best deed, het kwam gewoon niet binnen.
Hallo,
Ik ben ook een indigo kind geboren in 1976 maar ben hier pas achtergekomen een jaar geleden. Mijn heling is nooit bewezen omdat ik het niet op commando kan doen als ik me in gezelschap vind dan sta ik onbewust op loop naar de persoon en blijf net zolang masseren totdat iets in me het genoeg vindt, ik durf het niet hardop te zeggen omdat ik bang ben om uitgelachen te worden. van kids af aan heb ik een hel van een leven gehad misbruikt weggelopen van huis etc…. ik voel heel erg iemand zijn humeur aan en kan niet tegen oneerlijkheid. Voelen op afstand is ook een vermogen die ik heb ik weet bijvoorbeeld dat mijn broertje ziek was terwijl dr 3000km afstand tussen ons is en ik de familie al 20 jaar niet gesproken heb. ik weet dat ik een missie heb maar weet niet nog niet welke ook weet ik dat ik meerdere levens heb geleefd. Mijn zoon heeft bijna exact hetzelfde en ik weet niet hoe ik hem moet begeleiden ik had een keer gigantisch buikpijn hij stopte ineens met spelen en kwam naar me toe en legde zijn handen op mijn buik ik voelde zooo de pijn weg sijpelen en was zoooo verbaasd om dit bij hem te zien.
Hoe kunnen we hiermee verder ik blow al 15 jaar en zou graag er mee willen stoppen maaar dat is de enige manier voor mij om de buiten indrukken buiten te houden ik krijg te veel binnen en weet niet wat ik ermee aanmoet en of mee moet omgaan. sterk inteligent zie dingen die andere niet zien en kom met hele originele oplossingen kan meerdere dingen tegelijk zoals een gesprek in het Frans voeren en tegelijkertijd op een mail antwoorden in het engels en dat kost me geen enkele moeite.
Wie oh wie kan me hiermee helpen, ik weet dat ik veel kan betekenen voor mijn omgeving maar weet niet hoe en wat…….. puur instinct…..
Groetjes,
Souraya
@souraya, lieve souraya,
Ik herken veel in je verhaal en ben zelf ook tegen precies dezelfde ervaring lijkt wel aangelopen.
Omdat je jezelf niet kan gevoel hebt je alles kei hard moet kunnen aantonen je vooral niet voor wildoen als zweverig type die alles wel even doet.
Ik zelf ben lang erg bang geweest voor mezelf je doet dingen die vanzelf lijken tegaan je weet precies wanneer hoe en uitleggen kan je het niet wat je soms behoorlijk kunt benauwen omdat jezelf ook iets hebt van wat heb ik nu precies gedaan om……….
Het is enorm lastig maar leren te accepteren dat je geleid word door een gevoel wat er niet voor niets is wat je voelt is daar en jij weet bewust of onbewust precies wat te doen zonder dit te kunnen verklaren,wat vaak ook niet mogelijk is.
Ik heb zelf ook een dochtertje en ook ik ben vaak onzeker over hoe ik haar kan helpen realiseer je goed lieve souraya als er maar iemand is die hem veiloos aanvoelt en daar automatisch op inspringt ben jij dat wel!
Probeer goed te kijken naar jezelf alles wat je hebt gedaan en probeer verwachtingen en verklaringen die worden opgeeist door alles en iedereen te laten wat het is is ongelooflijk moeilijk hoor!
Het is niet uitteleggen en hoe graag we vaak ook zouden willen je bevind je vaak op een nivo die je de maatschappij nooit zou kunnen uitleggen gewoonweg omdat ze dit gevoel niet kunnen.
Dat je blowt vind ik enorm logisch zo heb jij het gevoel staande te kunnen blijven omdat je vaak gevoel hebt je elk moment doormidden kan breken van de pijn.
Lieve souraya probeer te kijken naar jezelf waarom je doet wat je doet de bach remedies werken ook enorm goed zowel voor jouzelf als je zoon als ondersteuning.
Onthoud je bent niemand een verklaring schuldig die je vaak ook gewoonweg niet kan geven ik realiseer me ook erg goed dat dit zo gemakkelijker gezecht is dan gedaan loop er ook nog zo vaak tegen aan.
Tot slot zou ik persoonlijk tegen je willen zeggen ik erg bewondering voor je heb en dat je prachtig perfect bent zoals je bent,dat je precies op het juiste moment weet in te springen op de behoeftes van je zoon en hij op zijn beurt ook voelt dat mama altijd dichtbij is.
wens je heel veel kracht en liefs
dikke knuffel elly
hallo,
ik herken een heleboel hier in. ik ben van 1972.
het er niet bij horen als kind dat heb ik nu soms nog. altijd werd ik gepest op school dislectie, snel afgelijd zijn door bv een vogeltje die voor bij vliecht. toch eenig zins paranormaale gave heb door middel van raar dromen( dan gebeurt er altijd wat ergs met mensen die ik lief heb) helder ruikend en ik schijn pijn weg te kunnen halen bij mensen. ook herken ik het knuffel en aandachts punt niks erger als je dat niet krijg vooral van je parner die alleen maar oog heeft voor de laptop als hij thuis komt van z’n werk. (vrachtwagen chauffeur) en het muurtje om me heen bouwen is ook erg herken baar nu moet ik zeggen dat dat wel minder word. mijn vriendin viel het ook op dat als ik alleen ben veel uitbundiger en vrollijker ben dan dat ik thuis ben met mn partner. en natuurlijk de kinderen heelaas heb ik ze zelf niet maar die van mn vrienden zijn stapel gek met me. ( gerda doet wel lekker gek met ze). weet niet of meer mensen hier last van heb narcoleptie/ kataplexie, is een slaap stornis en kataplexie is dat als je schrikt of een emotie dat je spieren verlammen dat heb ik vooral als ik me erg druk maak. dat met die ultrafiolet kleur dat had ik volgens mij vorige week, ik draai me om in m’n slaap en ik zag een circel met ultrafiolet kleur en een helder witte rand er om heen, maar wat betekend dat? ik zag het volgens mij in mn matras. en inder daat ben blij te lezen dat er meer mensen zijn.
groetjes gerda
@gerda,
hoi Gerda, wat je schreef is alemaal heel herkenbaar voor mijn.
Je snel laten afleiden door iets(voor ons bijzonder,school vond ik nooit leuk)
De slaap stornis heb ik al mijn hele leven en s`nachts wakker worden omdat je schrikt voor iets, of het word ineens heel erg koud of je voelt gewoon ineens zo onzettend veel liefde om je heen en dan kij je omhoog en zie je al de kleuren in het licht heel bijzonder en toch wou ik graag maar tenmindst een nachtje door kunnen slaapen.
Heb daardoor s`ochtens altijd een uurtje nodig om wakker te worden.
Verder spreek ik al vanaf kind aan met besties maakt er niet uit of hond of gans en help hun als ze me nodig hebben. Ze komen even gewoon langs.
Ik hoor ook wat mensen denken en soms maakt het me echt gek omdat ik mij niet kan afsluiten van hun gedachten en emoties dus hou ik er van de bos in te gaan of ik zit graag aleen thuis en geniet van de rust om me heen.
Ziens kort heb ik eindelijk maar weer iemand ontmoet die net zo als ik is maar waar ik heel erg moete mee heb is het knuffelen heb het nooit gekregen en ken het dus ook niet maar ja de geweldige liefde die van hem komt leert me toelaten wat is.
liefs Suus
Nog even een aanvulling en ik hoop dat er iemand mij een aanreiking kan doen:
Alle eerste golf Indigo’s hebben wat kan worden aangeduid als “Een gave om te genezen” (healing)…. Of zij doen mensen zich beter voelen met hun humor en gevatheid, door handoplegging genezen van mens, dier en/of plant, genezing met muziek en toon, of zij genezen met nieuwe “onbewezen” methoden .. · Waarvan sommige aangeboren en zij behoeven daar geen externe opleiding voor.
Dit is helemaal mijn ding (alle eigenschappen trouwens), ik genees zelfs mensen van ziekten/aan doeningen die niet verder komen bij de specialist.
maar de uitkerende instantie zegt tegen mij dat ik niets
mag doen. Ik voel me met de rug tegen de muur aanstaan.
te gek toch dat ik niets mag doen?
Vanuit de andere zijden werd en wordt ik nog steeds begeleid en inderdaad; de externe opleidingen werden stop gezet.
En nu? Ik weet het even niet.
Hallo Yvonne,
Je kunt toch gewoon doen wat je kunt, zonder medeweten van de uitkerende instantie? Waarom zou je je tegen laten houden terwijl je (zoveel) mensen kunt helpen. Ik zou er gewoon niets meer over zeggen, niets kenbaar maken aan de instantie(s). Je zegt het zelf al: “de maatschappij……” Dat herken ik helemaal. Veel, heel veel mensen hebben nog steeds geen idee. Nou en? Jij weet het. Jij weet wat je kunt. En jij bent hier met een taak. Misschien is dít wel jouw taak! 🙂
Ik vind het juist een hele mooie tijd. De (nieuwe) energieën, de veranderingen… ik kan haast niet wachten tot er meer mensen ‘wakker’ worden. Hoe meer hoe beter!
Fijn weekend!
In Licht en Liefde, DD
@Yvonne,
ik zou gewoon doen waarvoor je hier bent op aarde who cares about instanties?
Toen ik in Nederland was heb ik gewoon een bedrijf opgezet als Genezeres en de instanties gingen akoord ermee.
Dus ik zeg gewoon doen laat je niet langer beperken van iemand of iets die niet beter weten.
Ga gewoon rechtdoor zonder angst voor iets of iemand! Het is jou leven en jij doet je eigen keuzes met al je talenten en gaven die je doormoetgeven aan iedereen die er behoefte aan heeft!
Heel veel liefs!
Suus
Ik ken het helemaal.
Ik ben een indigo mens, en ben geboren in 1959.
Ik ben hooggevoelig en daarbij ook paranormaal op vele gebieden. Ik ben een healer en ik kan er niet mee werken.
de maatschappij…….
Al die eigenschappen van oudere indigo’s zijn voor mij herkenbaar.
Ik vind het, ondanks alles wat ik gedaan heb in mijn leven om er bovenop te komen, héél erg moeilijk.
vooral nu, ik vind heet echt geen fijne tijd.
Maar ik probeer erdoor heen te komen. En hoop dat heet daarna anders wordt.
Ik zal het toch zelf moeten doen, maar doordat de energieën anders zijn zal het misschien makkelijker gaan.
Liefs aan allen.
Alles klopt exact behalve depressie dat informatie in een seconde binnen krijgen werd na mijn 18 de steeds meer waardoor ik uiteindelijk antwoord op al mijn vragen heb gekregen en hoe alles gelopen is. Maar niemand begrijpt t inderdaad. Als ik t maar begrijp
ik ben een vrouw van 44 en heb aandachtig gelezen was net alsof mijn verhaal er staat een vriendin van me zei tegen me volgens mij ben jij een new world kid ze zei kijk maar eens op internet ik kan me zo goed vergelijken met wat je geschreven heb er gaat een wereld voor me open ik ga zeker nog verder kijken op internet of er nog meer te vinden is
Tja, wat moet ik ermee? Er klopt veel, maar ook veel niet. Ik ben van 1961 en als zodanig, als ik een indigokind ben, een uitzondering. Problemen op school heb ik vrijwel nooit gehad. Ik was ook niet bepaald een ‘intelligente’ leerling, althans niet volgens het op i.q. gebaseerde cognitieve systeem waarmee we leven. Ik heb een technische opleiding gedaan en kan wel stellen dat dat een totaal verkeerde keus was. Dus techniek, nee. De eerste 25 jaar van mijn leven heb ik me grotendeels afgesloten in een ‘eigen droomwereld.’Heel veilig maar heel passief. Paars is niet mijn favoriete kleur. Ben niet heel erg van de dieren. De gave van genezing? Ik hoop dat ik een doorgeefluik van energie ben, maar het feit dat ik dat niet weet zegt genoeg.
Ergo, ik hou van voetbal!
Wat ik wel herken; De eenzaamheid en het gevoel anders te zijn. Het zoeken naar een missie. De frustratie en irritatie over instituten (kerk) en systemen. Het goed op kunnen schieten met kinderen en vooral ouderen. De voorliefde om te knuffelen, lichamelijk contact. Heel gedisciplineerd als ik een doel heb. Creatief met schrijven. Voel verantwoording voor onze planeet en sociale systemen.
Als ik het zo teruglees vraag ik me af of ik niet alleen maar maatschappelijk/sociaal betrokken ben? Is niet erg indigo toch? Waarschijnlijk is het meer dat het zou willen dan dat ik het ben.
@Willem, ik kan me voorstellen dat als je je afgesloten/eenzaam voelt dat je graag wilt dat je wél Indigo bent, dat je (ergens) “bij hoort”.
Maar die afgeslotenheid/eenzaamheid kun je m.i. alleen in en binnen jezelf repareren, en niet door het feit of je wel of geen Indigo bent.
Of je nu Indigo bent of binnen een ander hokje past : vertrouw op de talenten en eigenschappen die je hebt, bewandel je eigen pad.
Tja, wat moet ik hier nu weer mee? Eerst jarenlang diagnoses met als slotsom: AD(H)D, Persoonlijkheidsstoornissen én een autismevariant.
Ik ben van ’67. Heb al meer dan 30 jaar ervaring met allerhande “paranormale gaven”, een jeugd gehad als omschreven en tot op heden niet echt wat je noemt een gelukkig leven. vele teleurstellingen, bedrogen, misbruikt en vooral onbegrepen. Soms zijn er wel mensen op mijn pad geweest die mij wel begrepen maar de wereld bestaat helaas uit meer dan die paar mensen en met die wereld moet je het wel doen. Ik weet dat ik iets moet doen maar ik weet alleen niet wat. Zo af en toe mensen iets vertellen over henzelf of een boodschap doorgeven, symbolen proberen te verklaren die bijna non-stop door mijn hoofd gieren wanneer ik me maar even focus, gevoelens en emoties overnemend zonder dat ik dit wil, mijn eigen ik volledig kwijt zijn, mijn gevoelens heel ver weg verstopt (als ze er zijn) en zo kan ik net als vele anderen voor mij een hele lange brief/reactie schrijven maar het maakt mij alleen maar verdrietig op dit moment. Wat moet ik hier nu mee…. de therapie(en) volgen om om te gaan met mijn diagnoses of beter gezegd de problemen die ik ondervind vanwege de zaken waarvoor ik gediagnostiseerd ben of scharen bij de Indigokinderen? Ik voldoe aan zoveel kenmerken; zowel als Indigokind als ook de ADD (soms met een ‘h’tje) met al die andere diagnoses. “Thuiskomen” ja, maar dat deed ik ook toen ik voor het eerst alles las op het forum van stichting ADD. Ik heb de afgelopen jaren steeds meer moeite met lange stukken lezen en moet ik het hebben van regelmatig een stukje. Boeken zijn dan ook uit-den-boze en kost het mij al moeite om stukken op deze site te lezen. Ik vrees dat het dan ook lang zal duren eer ik meer antwoorden heb gevonden. Als ik een Idigokind ben, wat moet/mag/kan ik ermee?
Met vriendelijke groet aan u en allen die dit lezen.
Jan (Jojo)
@Jan,
Hoi Jan(Jojo)
je hele verhaal is heel herkenbaar voor mijn ook door al dit verdriet doorheen gegaan en bijna nooit van iemand echt worden gegrepen.
Ik voel met jou vanuit me ziel!
Heb ook veel te veel voor een leven meegemaakt.
Sorry mijn nederlands gaat echt achteruit.
op dit pagina voelt het net als thuis te komen. Heel veel sterkte en succes voor je verder pad. Gaat met elke dag iets beter voor ons allemaal.
Geboren in 1964 met de mogelijkheid om mensen te genezen door middel van de trillingen in mijn stem en woorden die door mijn ervaringen dragers zijn geworden. Hoogbegaafd van kracht naar klacht door het fysieke, emotionele en mentale misbruik in mijn familie en vervolgens weer naar kracht. Gericht op het voortbestaan van het leven op aarde. Attent op de vele vormen van het wijdverspreide misbruik in de wereld van natuur en mens. Focus ligt op het helen van mensen die andere mensen (gaan) helen. Van nature kom ik in die groepen veel indigo’s tegen. Ik benoem ze alleen nooit zo. Alhoewel de invalshoek op de opleiding het woord en dus de cognitie is, scheiden hier de beren zich van de schapen. Wordt je zacht, mag je al je eigen emoties doorleven, ook diegenen die nog vastzaten dan kom je terug bij de natuurlijke kracht en de ervaring van eenheid met de hele wereld het universum en nog verder inclusief. De beren staan met de voeten op de aarde en komen niet los. Houden gelukkig de zweefkezen en teven ook vast. Totdat deze voldoende geaard zijn en ervoor gaan staan, voor dit leven dat bij ze past. Lukt dat goed in een groep dan tillen de schapen de beren op. Accepteer volledig dat dit je deel is en maak er wat van. Integreer al je emoties in het totaal. Ga staan voor die unieke EIGEN kracht die jij bent in dit geheel. Blijf open als een kind en geloof in de kracht van je eigen bescherming. “De zachtmoedigen zullen de aarde besturen”, staat er in het Nieuwe Testament, ik zeg er altijd bij; “maar niet als ze de mond houden”. Het doet me goed om te zien hoeveel reacties er zijn en dat er hier zoveel gedeeld wordt met elkaar!
Het doel van indigo in deze tijd is om te helen wat gewond is geraakt. Het is de kennis en de ervaring van de oudere indigo mensen die nodig is om de kracht van de jongere indigo generatie op dit punt te ondersteunen. Ik ben blij met de populaire mindfullness die mensen helpt naar een bewuste ademhaling. Als indigo mens punt ik kracht uit de verbinding met die innerlijke bron. Het is een feest van herkenning als ik hem ook bij anderen vind. Mijn dank hiervoor!
@Jolanda Gerbecks,
Mooie reactie, moest ‘m wel een paar keer lezen 🙂
Dit past wat mij betreft helemaal, ik vind dat gelden voor mij, mijn partner en ons zoontje (of we nu indigo zijn of niet) :
Het doel van indigo in deze tijd is om te helen wat gewond is geraakt. Het is de kennis en de ervaring van de oudere indigo mensen die nodig is om de kracht van de jongere indigo generatie op dit punt te ondersteunen.
lieve angela,
Ik had gelezen wat je allemaal schreef.
Misschien heb je iets aan een blog wat ik een tijdje geleden heb geschreven op deze site. De titel is: Een handvat om jezelf te kunnen genezen. Als je dat boven in de balk intoetst kom je er vanzelf. Kijk maar of je er iets mee kan,
liefs en een dikke knuffel sabine
Heerlijk om te lezen. Ook ik ben een Indigo volwassene uit ’76. Ik herken mijzelf volledig in de beschrijving, maar had het ook al eerder gehoord van verschillende healers en paragnosten. Ik heb nog een kenmerk eraan toe te voegen. Je voelt je minstens 10 jaar ouder (wijzer) dan je leeftijdsgenoten, maar als kind emotioneel 5 jaar jonger(kwetsbaarder/angstiger). Ik heb 10 jaar lang dagelijks geblowed om om te kunnen gaan met de situatie. Nu ben ik daar sinds een paar jaar helemaal vanaf. Ook mijn partner en 3 vriendinnen van mij zijn indigo volwassenen. Inmiddels weet ik mijn missie hier op aarde en dat maakt alles een stuk dragelijker; Ik heb een manier gevonden om mijn mede mens bewust te maken van hoe respectvol en duidelijk te communiceren met kinderen en volwassenen. Mede door de ervaring met mijn eigen kinderen. Op deze manier heb ik het gevoel een steentje bij te dragen aan de wereldvrede. Ik geef nu 2 jaar cursus aan ouders en leerkrachten en nu opeens komen de opdrachten mij aanwaaien. Ik hoop dat iedere indigo uit zijn schulp kruipt en gaat voor wat hij/zij voelt dat belangrijk is in het leven. Het is een sprong, maar ik ben ervan overtuigd dat het de moeite waard is.
Lieve warme knuffel,
Youandi
@Youandi,
Hallo Youandi, ben toevallig hier terecht gekomen via google. De lijst heeft ook bij mij veel overeenkomsten al heb ik moeite met de term nieuwetijdskinderen, iets te new age voor mij. Ik ben hier ook zeker op een missie dat heb ik altijd gevoeld. Ben hier niet als human resource voor de gevestigde orde om te produceren en consumeren. Ik las jou reactie en herken mezelf in dat blowen. Ben meerdere keren gestopt en weer begonnen maar ga er nu serieus werk van maken. Ook wat je schreef verder te zijn dan je leeftijdsgenoten maar emotioneel jonger zo herkenbaar. Ik heb veel geblowd uit eenzaamheid en omdat ik andere mensen meestal gewoon saai vind. De meeste mensen die ik tegen kom zijn wel interessant maar zo gesloten en\of verward dat het vaak eenrichtingsverkeer is. Ik heb genoeg mensen om me heen waarmee ik het ook fijn heb maar die diepere essentie neem ik niet zo vaak waar. Ik ben een half jaar geleden pas iemand tegen gekomen waarin ik dit ook zo sterk herken. Zij is mijn soulmate dat weet ik maar door ons verleden gaat het nu zoiezo niet. Normaal contact is voor haar al teveel en dat begrijp ik ook heel goed. Maakt het niet leuker maar goed.
Ik word ook gelukkig van andere mensen bewust maken en rust te geven, vind het alleen moeilijk om zelf te ontspannen. Ik vraag vaak teveel van mezelf en probeer dan als ik tijd voor mezelf heb nog harder te ontspannen (door te blowen dus). Dat werkt averechts weet ik nu ook. Ik ben in 1984 geboren (hoe toepasselijk :)) en weet ook wel dat ik hier dus niet voor niks ben. Alleen omdat ik geen angst meer heb om te sterven wil ik mezelf dus nog welles verwaarlozen. Maar daar komt dus verandering in (eet wel gezond maar slaap slecht en blow af en toe). Ik wil ook meer gaan doen met mijn creativiteit, deze is nooit echt gestimuleerd vroeger maar ben op mijn eigen manier altijd wel creatief geweest. Ik wilde hierin groeien en 2 dagen later stond er een piano op straat voor de sloop :), heb dat me hele leven gehad als ik iets wilde leren vroeg ik er om en kwam het op mijn pad. Die piano staat nu dus bij mij binnen en na mijn verhuizing ga ik die bespelen. Ik weet dat ik nooit alleen ben maar op sommige dagen.. Bedankt voor je interessante bericht.
Lieve warme knuffel terug,
Wout
Met eigen verantwoordelijkheid nemen in vervolgstappen, bedoel ik dat je zelf op zoek gaat naar wat jou zou kunnen helpen, wat beter bij je aansluit, en je minder te laten sturen door officiele instanties. Dat je ze met je hulpvraag benadert en aangeeft dat je niet veel te spenderen hebt. Misschien vind je dat wel de moeite waard, en wie weet komt dat voorbij wat iets moois voor je oplevert.
Ik denk hoe meer sturing je zelf geeft en minder afhankelijk je bent, de beter voor je (groei)proces.
Daarbij zijn er denk ik ook nog wel lieden op deze site die je met wat reacties proberen te helpen. Ik probeer dat ook 🙂
@Robert, vind ik ook fijn hoor, maar je moest eens weten wat ik allemaal al heb geprobeerd en gedaan.
En nog voel ik me een dolende in deze maatschappij.
Ik herken mezelf ook in alle kenmerken.
Jarenlang getob bij Riagg en nu Lentis en geen diagnose past. Krijg zelfs naar me kop geslingerd dat ik niet meewerk en dat ik wel moet willen genezen!
Altijd wist ik dat er iets niet klopte en nu WEET ik het zéker! Print deze lijst uit, en duw hem straks onder de neus van de behandelaar, kijken wat hij daar mee kan!
Zoek een coach die me kan helpen, maar dat kost geld, en dat heb ik niet…………..
@Angela, nu dat je meer inzicht hebt in wie je bent, wat wil je bereiken door je behandelaar dit onder de neus te schuiven? Het zou jammer zijn als dat in een volgende teleurstelling zou eindigen.
Misschien is het een idee om nu eens te gaan kijken wat beter zou kunnen aansluiten bij wat je nodig hebt. Wat je hier voorheen hebt gedaan, lijkt dat niet te doen.
Met name in het alternatieve circuit zijn er wegen waarbij geld niet de primaire drijfveer is, alleen je dient wel eigen verantwoordelijkheid te nemen in vervolgstappen.
@Robert, vertel………waar kan ik in het alternatieve circuit hulp krijgen wat niet te veel kost, niet te ver weg is, ivm vervoer?
Ik woon in Duitsland en heb geen rijbewijs………
En, mijn eigen verantwoordelijkheid neem ik al 54 jaar. Alleen sturen de officiele instanties mij constant de verkeerde richting in en kan je niet veel als je geen zakken geld te spenderen hebt!
Wat een herkenning allemaal. Ik ben er gewoon stil van. Kwam op deze site terecht omdat ik nogal wat problemen ervaar met mijn dochter van 5. Het was ons al duidelijk dat ze hoog sensitief is. Ook mijn zoontje van bijna 2 heeft dezelfde kenmerken. Onze andere dochter lijkt het niet te hebben.
Mijn man is ook hoogsensitief. Echter, hoe meer ik lees op deze site, hoe meer ik besef dat ik zelf een indigo volwassene moet zijn. Geboren in 1972 en op alle kenmerken kan ik ja zeggen! Heb zo vaak het idee dat mijn dochter mij een spiegel voor houdt en zit zelfs regelmatig in de knoop hierdoor.
Het verklaart een hoop en ik ben blij dat ik “toevallig” op deze site terecht kwam!!
Ik herken er veel in, maar is dit niet het gevolg van de groeiende groep mensen die steeds meer gevoeliger en bewuster aan het worden is, en verandering van binnenuit aan het bewerkstelligen is? Althans volgens Hans Stolp…
Het is voor het eerst dat ik van de naam Indigo heb gehoord, ben ook voor het eerst op deze site 🙂
Verder zeg je dat je je soms laat overdonderen, zie copy+paste hieronder.
Dat herken ik ook op een bepaalde manier. Dat komt naar mijn idee doordat het wereldbeeld en waarneming van de ander je nog steeds aan het wankelen kan brengen. Ik erken voor mezelf dat ik daar nog werk te doen heb.
“Nog steeds laat ik me soms overdonderen door de ogenschijnlijke ” kracht” van anderen die me willen overtuigen van mijn ” ongelijk” , dat wat ik intuïtief aanvoel als waarheid. Nu kan ik het wat later meestal wel zien als een mooie manier om weer mijn eigen kracht te voelen, maar soms ben ik ook erg gekwetst door de oneerlijkheid van mensen.”
heel fijn te lezen dat ik echt niet alleen sta terwij ldit dikwijls wel zo voelt.ben een mama van 34 nu en heb 3 prachtige kinderen waarvan er zeker 2 nieuwetijdskinderen zijn bij de derde twijfel ik nog.heb al een heel zwaar leven achter de rug en heb mezelf sinds enkele maanden teruggevonden met in de laatste weken een enorme golf van ingevingen over mijn missie hier.we moeten toch dringend met zijn allen iets gaan ondernemen maar hoe pak je dit aan.we zijn al lang niet meer alleen en ik wil iedereen bij elkaar krijgen via een kanaal dat voor iedereen bereikbaar is hebben jullie misschien ideeen of meningen dan hoor ik het graag want alleen kan ik niet tegen 6 biljoen mensen beginnen he 🙂
Ik ben van 1976, en erg herkenbaar wat ik lees. Mijn 1e zoon is van 2001 en ook herken ik hierin, mijn partner (1969) ook heel herkenbaar)
Ik werk met kinderen, vanwege het goed begrijpen van hun, mijn 2e passie is dieren, en dat wilde ik eerst graag als opleiding kiezen, maar de wetenschap dat ik in een studie voor dierenarts anatomie van levende dieren zou krijgen ging mij te ver! Ook creativitit is erg herkenbaar voor mij en het hoog sensitief zjn is een probleem geweest, maar ben ik duidelijk mee bezig het beste uit te halen. Met mijn kinderen heb ik een hele byzondere intuitieve band, en af en toe voorspellende dromen. Mijn zoon loopt nog tegen de nadelen aan hij is 11 en voelt zich niet begrepen, sinds klein ukje af aan heeft hij het gevoel hier te zijn met een missie. Een klein ewereldverbeteraar in de notendop! Onrecht is iets waar we heeeel slecht tegen kunnen. Prachtig om dit allemaal te lezen en te kunnen beamen!!
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een speciale missie moet volbrengen hier op aarde. Hier heb ik me in verdiept, ik heb het gehaat en ontkent. Ik heb mezelf gedeeltelijk geaccepteerd maar ben altijd blijven worstelen met de vraag waarom dingen gaan zoals ze gaan en wat ik daarvan moet leren. En nog belangrijker, wat ik daarmee moet doen. Daarbij heb ik zo’n groot verantwoordelijkheidsgevoel voor het welzijn van anderen en zelfs van de wereld gevoeld. Ik ben me onlangs in Indigo kinderen gaan verdiepen omdat mijn zoontje van 2 kenmerken van een Indigo kind vertoont. Meerdere mensen in mijn omgeving hebben hem al zo bestempeld. Nu ik dit allemaal lees herken ik veel van hem, maar ik herken nog het meest in mijzelf!
@Lot,
Kan me volledig meegaan met je gevoel voor het wel zijn van anderen. Ik pik ze er feiloos(??) uit, vooral in mijn directe omgeving.
Heb vorig jaar per toeval “iets” gelezen over nieuwetijdskinderen/indigo kinderen. Het voelde voor mij als niet echt realistisch vanwege het grote aantal zweverige reacties (in mijn ogen).
Nu zit ik weer per toeval op een site en lees wel erg veel overeenkomsten.
Denk dat ik meer moet lezen over dit onderwerp. De drang om met iemand te praten over dit onderwerp (krijg het niet logisch op papier en het zou een te lang verhaal worden) is erg groot.
Vraag; met wie/wat voor iemand kan ik dat het beste doen?
Een Reiki-master?, een paranormaal iemand? (er is mij ooit eens verteld dat ik erg moet uitkijken met het bezoeken van paranormale beurzen, lees ook–> het reageren op e-mail van mensen die bereid zijn om te corresponderen via mail etc.) Zal uiteindelijk ook wel eens naar een meeting komen, daar is het nu te vroeg voor denk ik.
We gaan er iets moois van maken!!
Fijn om dit allemaal te lezen, 90% klopt voor mij zeker. Ik ben van ’66. Vroeger thuis werd wie ik ben niet gezien. Veel gepest op school….
De eenzaamheid doet soms nog steeds pijn, maar langzaamaan begin ik gelijkgestemden te ontmoeten :-).
Ik heb twee jongens van 10 en 13, zeer mooie ventjes, hooggevoelig, elkaars uitdagende factor wat in huis regelmatig spanning (ruzie) brengt.
Sta sinds een jaar steeds meer in mijn kracht en zachtheid. Begin mezelf steeds meer te worden.
Het overdonderd me dat ik mezelf hier zo in herken. Ik ben van ’85 en een aantal jaren bezig met het ontdekken van wie ik ben en wat mijn missie is. Heel fijn om dit te lezen, ik sta steeds meer open en ontdek mooie dingen. Ook moeilijke tijden gehad, maar door steeds meer in mijn kracht te staan en mezelf goed te beschermen geloof ik dat er grootse dingen mogelijk zijn. Alle liefde, vrede en vrijheid voor mens en natuur.
Hoi allemaal!
Allereerst: wat fantastisch dat deze site bestaat!
Zelf ben ik 21 (’90) en ben samen met mijn jongere broer en zus opgegroeid in een heel open gezin. Het is pas sinds kort dat ik echt ‘bewust’ ben geworden en mezelf erken als ‘nieuwetijdskind’. Tijdens het opgroeien heb ik het heel moeilijk gehad doordat ik zoveel dingen niet snapte van mezelf (of eigenlijk van de wereld rondom mij); om dan nu deze lijst te lezen is een ongelooflijk cadeau en omarming!
Mijn broer en zus van hetzelfde verhaal… Wat echt heel mooi is want wij hebben hierdoor een fantastische band met elkaar gekregen. Mensen vinden het vaak raar dat wij zo dikwijls met ons gedrieën samen zijn, maar wij leren zoveel van elkaar dat wij echt kunnen groeien.
Ikzelf heb het persoonlijk wat moeilijk in de dagdagelijkse wereld, het is heel moeilijk om leeftijdsgenoten hierin te vinden die dan ook bezig zijn met bewustwording, het ego proberen loslaten en in het hier-en-nu willen leven.
Daarom vind ik het fantastisch dat deze site bestaat, zo fijn ook om al die reacties te lezen! Aan iedereen veel liefde en bedankt om dit allemaal te delen.
Liefs, Elien
Wat ben ik blij dat ik dit stuk gelezen heb.
Zelf ben ik van 1978 en ik herken mezelf erg goed in de lijst die hierboven staat.
IK ben blij dat ik nu weet hoe het komt en waar het vandaan komt zodat ik er ook wat mee kan doen.
Ik zal hier zeker vaker zijn.
Ben ook van ’67, net als mij voorganger. De hele lijst klopt, op de laatste na. Al was er in mijn thuissituatie geen enkele ruimte of aanmoediging voor liefde of fysiek contact. Op mijn verjaardag kreeg ik een hand, dat was zo’n beetje het intiemste. Hmm, ok, zo bekeken eigen ook wel een flink rare gezinssituatie. OK, allemaal dan dus. Wat een fijne site dit, eindelijk eens normaal geschreven info en vreselijk veel herkenning. Dit had ik mezelf graag twintig jaar eerder gegund…. alhoewel ik het toen waarschijnlijk onzin had gevonden. Nou ja, kort en goed, fijn hier te zijn. <3
Wat jammer dat de berichter niet in een anders volgorde staan, zodat je de nieuwste berichten eerst ziet. Is dat niet te veranderen?
ik neem aan dat je de reacties bedoeld? dat is nu (nog) niet te veranderen
Ik herken alles wel. Ik ben van 1958 en extreem creatief in verschillende disciplines, zonder ooit enige opleiding daarvoor gehad te hebben. Zat als kind al in me.
Beste Lezers,
Ik wil graag even het volgende vertellen in de hoop dat er iemand is die me meer kan vertellen of eventueel verder kan helpen. Ik ben geboren in 1982 heb een redelijk normale jeugd gehad maar rond mijn 4 levensjaar is er iets raars gebeurd met me. Ik had een droom waarin ik op een weide zat vol met madeliefjes, deze was ik aan het plukken toen er plots een zwarte auto aan kwam rijden, wie daar uiststapte geen idee ik zag alleen de benen en aan de vorm ervan kon ik zien dat het om een mannelijk figuur ging. Terwijl ik dit typ en eraan terug denk voel ik me ook erg misselijk worden maar ik wil dit gewoon even kwijt.
De man nam me in de auto en hij vroeg me om een deal.. De precieze inhoud van die deal weet ik niet maar ik weet alleen dat ie met me afsprak dat ik 80 jaar zou worden hoe dan ook. Affin nu bijna 30 jaar speelt die wazige droom nog in me hoofd en begrijp er niets van. Het leek zoals de legendes weleens zeggen een pacht met de duivel of misschien een engel. wat daarna gebeurde is dat ik veel ellende om heen heb zien gebeuren en slechts kon toekijken naar wat er gebeurde. ik voel vaak dingen aan komen maar kan er weinig of niets aan doen Tlijkt wel alsof ik naar een drama film kijk op die momenten. De droom is nooit meer terug gekomen maar heeft plaats gemaakt voor een nieuwe die me al ruim 25 jaar volgt. Ik loop in een bos en ga daar een bospad in het is alsof iemand me achterna zit maar bang ben ik niet. Ik kom bij een huis en ga naar binnen. Het huis is vol met trappen en ik loop helemaal naar boven. daar aangekomen kruip ik in een luik op dat moment stort het huis in maar ik blijf ongedeerd telkens als ik verder wil op verkenning in dat huis word ik wakker.
Ik ben me heel bewust dat ik droom tijdens me slaap.
Affin kan hier nog uren over doorgaan maar heeft iemand een verklaring evt
Al vanaf mijn 10e ben ik bezig met zaken omtrent bovennatuurlijke van me 10e tot 14 heel actief daarna is om onbekende rede mee gestopt nu lees ik er nog weleens over of surf ik wat rond en ben zo ook hier terecht gekomen.
Ik weet dat er meer is dan alleen dit leven omdat ik daar bewijzen van heb ´voor mezelf` Kheb niet de moves en motivatie om anderen te overtuigen hiervan of om daar discussie over aan te gaan.
Mijn overige kenmerken zijn.
creatief eigenzinnig en het gevoel dat ik hier niet op aarde ben gezet om alleen maar te werken voor de baas
greetsz
@jongen 1982
Hallo…. welkom hier.
Jammer dat er nog niemand heeft gereageerd, want na het lezen van jouw verhaal was ik eigenlijk best benieuwd of iemand hier iets over kon zeggen. Zelf kan ik het niet, helaas. Ik krijg echter wel nogal sterk het gevoel dat beide dromen die je beschrijft, wel degelijk iets betekenen. Heb je er nog nooit iemand over gesproken?
@jongen 1982,
Hoi, lees eerst vandaag jouw ervaring en volg mijn hart om hetgeen in me opkomt neer te schrijven. Eerst wil ik je eens vragen jouw eigen stukje nog eens heel rustig terug te lezen. Klinkt misschien wat vreemd maar naar mijn idee geef je zelf al antwoord op jouw eigen vraag.
Naast onze vaste lessen die we mogen leren in onze leventjes hebben we ook vrije keuzes om ervaringen op te doen of situaties evt uit mogen werken.
Heb je er een gevoel bij als ik schrijf dat je mogelijk in dit leven duidelijk mag en kan kiezen of je iets op spiritueel gebied zou willen ontwikkelen? Dit zou naar en voor jezelf kunnen inhouden of voor en naar derden. Jij mag voor mijn gevoel de deal (lees keuze) wel of niet met jezelf maken. Ladders, letterlijk maar uiteraard ook symbolisch, leiden ons tree voor tree naar een hoger plan c.q.laten ons de vrije keus naar een verdere ontwikkeling. Die richtingen kunnen heel divers zijn en jij kan aangeven of je hiervoor openstaat. Je ziel weet waar hij behoefte aan heeft maar jij mag duidelijk groen licht geven of hiertoe het de intentie hebt en bereid bent. Vanuit jouw geschrevene komt naar mijn gevoel duidelijk een bepaalde luchtigheid naar voren wat op mij overkomt dat het voor jou goed is zoals het is en je hierin nog niet echt voor jezelf een duidelijke beslissing hebt genomen of zou willen nemen.
Helemaal goed en niets mis hoor, dat vooropgesteld, maar als het mogelijk wel een onderdeel is waar je in dit leven naar mag gaan kijken zullen attenderingen worden aangereikt.
De droom in het bos geeft naar mijn idee mooi aan, je wordt achterna gezeten ( volgens mij de attendering om iets duidelijker te kiezen of je verder wilt op spiritueel gebied) je bent niet bang ( mooi en bijzonder want ze laten je ervaren dat je absoluut niet bang hoeft te zijn als je hiervoor kiest) je loopt een bepaalde trap op ( meerdere trappen kunnen meerdere richtingen inhouden om voor jezelf eens uit te kunnen zoeken op welke gebied je jouw ervaring zou willen uitbreiden ) als dat het niet voor je is, zou je het gevoel kunnen hebben dat je valt of denkt dat je mogelijk kunt falen (instorten) maar je wordt beschermd en je blijft dus altijd ongedeerd.
Ik wens dat ik je hier misschien iets mee aanreik wat je herkent of waar je iets mee kunt.
Toi toi, hartelijke groet, Mirjam
IK heb veel overeenkomsten. Het misbruik misschien minder, het taalkundige op zich ook, hoewel ik vaak woorden en letters door elkaar tik, en dislectisch ben/voel voor getallen. Verder komt het goed overeen. Ik ben van 1978.
Ik schreef laatst een liedje, waar veel van wat hier staat ook in terugkomt. Het liedje is autobiografisch. De tekst gaat zo:
What I did was not allowed
live my hated life to make them proud
What I told it was not heard
what I loved it was feared
and my dreams I must forget them now
The sun that never shines
my inner self always whines
no breast had feeded me
lonely me, lonely me
Where are the sports
where is the art
they are gone
it’s my lost part
being rejected, being ttold
where is my future that I have sold
and my dreams I must forget them now
I don’t really want to lose my dream,s tonight
Sun that never shines
my inner self always whines
no breast has feeded me
lonely me, lonely me
http://www.youtube.com/watch?v=aRAJgLlYAcM
Ik vind het echt cool om zoveel van mezelf te herkennen in de indogo en neiuwetijdskinderen.
IK zou graag mensen ontmoeten die ook zo zijn.
Hallo Daniela,
Waar zoek je hulp voor? Kun je wat meer info geven? Laat wat weten.
Groeten,
Ankie
Na jaren van eenzaamheid… en onbegrip, lijk ik hier me antwoord te hebben.
Ik zou graag in contact willen komen met iemand…
help me aub?
Ik was al een lange tijd op de hoogte van Indigo kinderen/ volwassenen. Maar nu ik dit lees is het alsof ik mijzelf lees. Sommige dingen kloppen niet maar dat zijn er maar zeer weinig.
Ik ben 52 jaar en ja, ook ik herken mijzelf vrijwel volledig in alles wat je schrijft Gordon.
heb mij zolang een ‘Alien’ gevoeld hier op de aarde.
Wat een weg vol uitdagingen, maar wat een Liefde – met een Hoofdletter L – om ons heen en in ieder van ons.
♡ groet,
Liane
Tijdens het lezen van dit artikel werd ik emotioneel, het klopt! Eigenlijk was ik opzoek naar informatie voor mijn dochter en uit nieuwsgierigheid lees ik dit artikel en de herkenning kwam als een golf herinneringen over mij heen.
Iedere alinea veroorzaakte een flashback, altijd heb ik het geweten maar mijzelf aangepast aan mijn gezin, werk, omgeving, etc. en mijn ware gevoel en inzicht voor mijzelf gehouden.
Iedereen bedankt die hier ook weer een reactie op heeft geschreven, hierdoor is mijn besef dat er veel meer zijn die zich hierin herkennen meteen bevestigd.
Namasté
Hallo,
Dit hele verhaal is zooow herkenbaar… zelfs het verhaal over ”mijn familie” het leek wel alsof ik dit geschreven had…
Ik heb lettelijk gehuild bij dit verhaal…
I,m coming home 😀
zoveel dingen die op zun plek vallen..
ben blij dat ik dit gelezen heb, dat betekend dus niet dat ik raar ben
liefs alex
Ik ben van 1986 trouwens.
@alex, ben van 1982 als je wil kan je me mail wel toevoegen wolvepack@hotmail.nl ivm privacy ga ik hier niet alles als een openboek neerzetten maar kben het wel
greetsz
Gegroet iedereen,
Ik ben een vrouwelijk Belgje uit 1965
en hier terechtgekomen door iets wat ik niet kan benoemen. Is het gestuurd door ‘iets’? Een antwoord op mijn ‘zoeken’ de laatste tijd? Eigenlijk helemaal niet belangrijk. Ben heel blij dat ik er ben. I’M HOME…
Had al wel van Indigo gehoord, maar dat ging dan over kinderen. Daar was ik toch veel te oud voor (ondertussen luister ik wel naar men ‘binnen ikje’ zoals ik het noem). Was er even niet goed van. Zoveel emoties, de tranen rolden over men wangen. Het leek of ik er geen controle over had. En nee, het was geen verdriet. Het was meer van, eindelijk. Geweldige opluchting. Net of plots mijn puzzelstukjes betoverd waren en als vanzelf op hun plaats kwamen te liggen. Ben er nog steeds ondersteboven van. De lijst klopt voor mij helemaal.
Men vindt mij ook meestal een ‘rare’, door mijn innerlijke weten. Heb wel geleerd om daar niet meer te pas en te onpas iemand mee te overvallen. Dacht eerst ook dat iedereen dit kon of wist. Was heel erg teleurgesteld bij het ondervinden van niet. Dacht als kind ook dat niemand loog. Of dat iemand bewust een ander zou pijn doen. Stond als kind dan ook steeds tussen de pesters en de gepeste in om te bemiddelen. Zag al heel jong in dat je niemand mag beoordelen om het uiterlijk of kleren. Kon en kan dan ook helemaal niet tegen onrechtvaardigheid. Steek ondertussen wel minder energie in de ‘ongelovigen’. Ze weten niet beter en kunnen er ook niet aan doen. Klinkt mss raar. Probeer me ook steeds in iemands leefwereld te verdiepen om te verstaan waar iemands denkwijze vandaan komt. Goh, ik zou hier wel een heel boek kunnen schrijven.
Versta mijn kindertijd nu ook beter. Heb een ingewikkelde jeugd gehad. Mijn mama verloren toen ik 16 was en papa toen ik 20 was. Had jonge ouders met ook heel eigen denkwijzes. Had en heb zoveel liefde te geven en kon er nergens mee terecht. Ondertussen gebruik ik die liefde in meditaties. En als ik met engelen converseer.Ben echt blij dit hier gevonden te hebben. Er klopt zoveel en er zijn er nog. ;-)Ben niet alleen.Heb ook al eens het gevoel gehad dat ik beter naar ‘huis’ zou gaan. Wat doe ik hier? Als ik het nu nog niet weet wat ik later ga doen als ik groot ben? Want zo voelt het wel voor me. Dat het nog gaat komen. Ik die altijd onderzoek naar hoe en waarom. Heel frustrerend dat ik er geen vinger kan op leggen. Wow dit is heel vreemd…nu op dit moment…met dit te schrijven…krijg ik een herinnering uit mijn schooltijd. Ooit heeft een vervangleraar zomaar midden in de les mijn handen vastgepakt en zei: meisje meisje toch…jij hebt gouden handen…vergeet dit niet (wel dus), was eerder vervelend voor me. Heel de klas zat me aan te staren, was weer eens anders,de zoveelste keer.Zou het kunnen dat ik me op men handen moet concentreren? Heb dat eerlijk gezegd wel al eens gedacht. Maar hoe begin ik daar aan? Als er iemand me daar kan mee helpen, heel graag. Net of ik onbewust ongeduldig begin te worden. Heb meer behoefte aan kennis, kom ook meer mensen tegen die hetzelfde denken. Wie moet ik nu bedanken, de engelen,gidsen,het universum? Ik stuur alvast heel veel liefde naar iedereen die dit leest. Namasté. Evy
@Evy,
Ik denk dat je jezelf mag bedanken dat je er nu voor open staat :). Ik ben een ietsje minder lang hier (1984) dan jou maar ik denk zelf dat je het pas zal begrijpen als je dood gaat, zolang je die drang voelt ben je nog niet klaar hier.
Grt
Ik was een beetje aan het kijken op de site, en verbazend genoeg herkende ik mezelf er heel erg in. Sommige punten niet, anderen heel erg, of een beetje. Maar ik ben van ’98…
Het lijkt eigenlijk alsof er een beschrijving van mijn karakter staat.
Het is heel bijzonder om dit allemaal zo te lezen,het gaat echt over mijzelf , net zo als al de andere Indigo’s zichzelf hierin herkennen.Dit is goed!
Wat heel mooi is op dit moment ,is dat ik nu andere indigo volwassene naast en om mij heen ontmoet.Er zijn er velen..en zo langzamerhand kunnen we het geloof in de verbinding met het AL..daadwerkelijk gaan voelen en verbinden,met de mensen die nu ontwaken en geholpen moeten worden. Om te transformeren naar een hoger bewustzijn.De missie…..
Dank je wel.
Liefde & Licht
Al slapende met foto erbij in zijn geheel en doorlink voor de reacties, ow super mooi dit, ik zet em voor zaterdag op mijn blog. Ik denk dat heel veel lezers hier zichzelf in herkennen 🙂
lieve groet,
Isabel
Wat een herkenning! Al was ik er al enige tijd van op de hoogte. Voor mij is het leven vaak een worsteling. Als ik dan dit weer even lees dan denk ik weer even: oh ja, misschien ben ik toch niet gek.
Ik ben verschrikkelijk onzeker en altijd twijfel ik aan mezelf, het is zo’n uitdaging om daar boven uit te stijgen. Het lukt me meestal niet. Zeker sinds ik moeder ben, nu moet ik wel.
Heel hartelijk dank Gordon!
@Franke, Dankjewel voor je reactie. Onzekerheid en twijfel zijn geen onbekenden voor me. Ben ook bezig boven mijn angsten( en die van anderen vooral. Ik voel ze vaak nog als de mijne) uit te stijgen. Een leuke uitdaging 😉 groetjes, Gordon
Jemig erg fraai en zeer herkenbaar stuk, viel op school in slaap van verveling, kan absoluut niet tegen die managers die je gek maken met PRODUCTIE, zoeken naar waarom, het hele rijtje, dank je voor dit prachtige stuk zou bijna willen vragen mag ik het overnemen met doorlink voor mijn blog?
Geweldig dit.
Hallo Isabel,
Verveelde me helemaal gek op de lagere school. 🙁
Je mag het stuk met bronvermelding alléén in zijn geheel overnemen,zonder knippen en plakken. Groetjes, Gordon
@Gordon, morgen erop MET je foto erbij leuk of leuk
@Isabel Blanco, a.u.b. zonder foto. Nergens voor nodig, en ik wil het niet. Groetjes, Gordon
Heel herkenbaar. Bijna alles in de lijst klopt. En ik ben nu 28 en heb het gevoel hoe ouder ik wordt hoe meer ik te maken krijg met mezelf. Ik probeerde dit altijd te verbergen maar nu wordt ik keihard geconfronteerd met mijn gave. Daarbij kan ik zo niet tegen onrecht en mensen die scheinheilig zijn dat het ten koste gaat van me mezelf af en toe.
Oow Dank Je!! Zit nu ff in een huilbui, het barst gewoon los. Maar niet van verdriet hoor, denk een ontlading van spanning. :'( :S
Ow wat klopt dat en ik wil er graag 1 toevoegen: Je hele leven het gevoel hebben dat het je taak is om je zelf te offeren voor het goede omdat je vantevoren al weet dat niemand het toch gaat begrijpen en dat je dus geen waardering en soms zelfs boze mensen gaat krygen.
Pffff tis al wat gezakt. Heb zelfs de psychiater verteld dat ik me een alien voel tussen de alledaagse mensen.
Resultaat: Anti-depressiva, antipsychotica, anti-epilepticum tegen nachtmerries, oxazepam en nog een haldol(ook anti-psychotica).
Ben gediagnosticeerd met borderline, ptss, adhd, dissociatie, chronische depressie, ze denken dat ik byna psychotisch was(heb met mijn stomme hoofd uitgelegd dat we een zielepoort hebben en dat ik gewoon mijn engelen moet vragen de schilden goed af te stemmen, hoe stom kan je zijn. Hij werd ook ineens erg verdacht geinteresseerd.)
Alcoholverslaving en cannabis verslaving.
Een psychiatrisch wrak als je dit zo leest maar op de ritalin na neem ik geen enkel medicijn meer sinds bijna 4 maanden, daar weet de psych niks van want ik kryg ze niet aan het verstand dat het niet nodig is. Dus dan maar zelf het heft in handen nemen.
Ik wilde dit even kwijt niet alleen om zelf mijn hart te luchten maar ook omdat anderen misschien ook wat hieraan hebben.
Liefs
Zida’sukara
(Barbara)
Heel veel herkenning geweldig, ik dacht dat ik alleen was;-))))
Hoi Gwendolyn, nee, dat ben je zeker niet. We zijn met velen! 🙂 Liefs!
I´m Home!! Niet alles klopt natuurlijk, maar het voelt zo goed om dit te lezen en te herkennen!
Wat een ervaring, nu het eindelijk voor mij een naam heeft, INDIGO. Een mooi woord met een enorme betekenis. veel van uw geschreven woord,geeft mij een gevoel van thuiskomen, vaak was het waarom ? waarom ik ? geboren in september 1958, en altijd anders geweest. Nu gebruik ik de KRACHT om andere mensen gelukkig te maken, en heb mijzelf eindelijk gevonden. soms is het gevoel zelfs overweldigend en stimulerend,maar ik heb een vraag. vaak word ik s´nachts wakker om, b.v.1.11, 3.33, 4.44, of andere gemeten tijden, weet niet zo goed wat ik daar mee moet doen, volgens u is dat een tijd voor meditatie ?
@Catharina, volgens mij willen die getallen iets anders zeggen. Zoek eens op meester getallen. Groetjes, Gordon
ik kreeg kippenvel toen ik bepaalde dingen in de lijst las ik moest zelfs bijna huilen omdat het echt over mij ging
@irving koulen, begrijpelijk. Mooi he? Wat kan er dan veel door je heen gaan….
Ik ben zelf van 1983. Ik heb 2 kinderen een dochter van 7 en een zoontje van 4. Vanaf het moment dat mijn dochter 1,5 was kregen we problemen met haar. Jaren hebben we gezocht waar bepaald gedrag vandaan komt. Zelfs bij psychiators. Tot 1,5 jaar geleden een stukje las over hoogsensitiviteit. Dit paste precies maar ook ik paste precies in de omschrijving. Een tijdje geleden kreeg ik van iemand de term nieuwetijdskinderen te horen. Vandaag maar eens opgezocht. Mijn beide kinderen scoren hoog bij de test en ikzelf ook. De bovenstaande lijst past precies bij mijn leven.
Dankzij deze site vallen veel dingen op zijn plaats en worden veel dingen duidelijk. Dank je wel voor het opzetten van deze site.
hoi
ik ben van 1973, en ook nog eens een overgevoelige vis,
en wat herken ik veel van de bovenstaande punten. Ik loop hiervoor de laatste jaren bij een psychiater en psycholoog en slik medicatie ervoor….antidepressivia, antipsychotica, kalmeringstabletten, slaaptabletten… Ja we zijn goede klanten voor de gezondheidszorg en farmaceutische industrie, alle dingen die ik zie en voel…zijn volgens hen hallucinaties..
Dat ze David Oglivi nog niet hebben opgepakt voor het gesticht of vol hebben gepropt met anti-psychotica..omdat hij ook zoveel “ziet “..
@mary, en ja ik voel me alleen op mn gemak als ik omringt ben door dieren,en heb iets met de kleur paars…mn huis is paars met wit/zilver en draag altijd paars tinten, dacht dat het gewoon mn lievelingskleur was,komisch om te lezen dat dat er allemaal bij hoort.
Eigenlijk was ik op zoek naar informatie voor mijn zoontje. Daar zie ik heel veel eigenschappen die ik ook heb of heb gehad. En maak dezelfde ervaringen mee met school als die ik heb gehad. Mijn gevoel zegt sterk dat er niets mis is met mijn kind en hij geen ADHD heeft maar op een ander manier leert. Nu dat ik deze website heb gevonden en de vragen heb gemaakt voel ik me gelijk anders en ben blij dat ik niet alleen sta. Ik ben geboren in 1969 en opgegroeid in een gezinssituatie vol met lichamelijke en geestelijke mishandeling. Ik heb 3 broers en 1 zus. In het gezin heb ik me altijd anders gevoeld dat de rest. Ik ben er altijd overtuigd van geweest dat ik niet tot het gezin behoorde of geadopteerd was. Ik voelde me ten opzichte van mijn familie anders en alleen. Deze periode communiceerde ik veel met katten en kon zelfs verwilderde katten tam maken. Toen ik 12 was ben ik weggelopen en op de straat beland. Na jaren van overleven heb ik geleerd uit de levenslessen die ik heb gehad. Ik weet namelijk uit ervaring als je dit niet doet de levensles heftiger terugkomt. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen heb een man en een kind. Omstanders zeggen altijd tegen mij dat ik een onbeperkte energie en optimisme heb en dat ik informatie goed kan overbrengen. Sommige zeggen dat ik mijn roeping van Stand up Comedians heb gemist. Zelfreflectie, zelfspot maar vooral spot voor alles wat met autoriteit te maken heeft. Ik houd inderdaad niet van mensen die om de dikke brij heen draaien. Als ik mijn zin ergens op zet kan ik alles. En dan heb ik er geen studie voor gevolgd. Als ik het dan kan ben ik het ook weer snel beu. In mijn arbeidsverleden komt dit ook terug, om de 2 a 3 jaar wisselen van werk. Mijn man zegt altijd waarom ben je niet tevreden. Maar daar heeft het niets mee te maken. Ik wil leren en ontdekken. Soms wordt ik gewoon moe van mezelf. Gelukkig heb ik nu een baan waar ik mijn collega’s nooit zie en bijna altijd onderweg ben, ik vind dit heerlijk maar ben het eigenlijk ook al weer beu. Omdat de economie niet mee werkt ben ik maar gaan studeren. Zodra ik klaar ben wil ik iets voor mezelf beginnen. Ik vind het zonde mijn energie voor andere in te zetten. Ik weet heel mijn leven al dat ik een doel heb in dit leven. Ben ook wel eens naar een paragnost geweest die mij verteld heeft dat ik meerdere levens heb gehad en daarin de levenslessen niet goed heb doorlopen en deze in dit leven opnieuw moet doorstaan. Ik dacht altijd het zal allemaal wel. Nu denk ik verdikkeme er zit een grote kern van waarheid in.
Ik hoop dat voor mensen dit stukje inzage van mijn leven herkenbaar is. Ik heb ook diepe dalen gehad, depressie etc. Je komt er echt uit, laat je niet gek maken door mensen die denken dat ze weten wat je hebt of hoe je je moet gedragen.
Tenslotte weet jij wat het beste is voor jou!
Wow, het doet me echt goed om dit te lezen, bijna alles komt feilloos overeen, kan het haast niet geloven.
Ik ben 26. Jaar en nu 1 jaar gediagnostiseerd met ADHD. Ik ben veel dingen gaan opzoeken en dat heetst mij ook zelfvertrouwen gegeven waardoor ik heel anders Ine het leven sta. Dankzij dit soort artikelen en website, durf ik mijn eigen te accepteren en er trots op te zijn wie ik ben. En dat wil ik ook overbrengen naar andere mensen. Ik prober nu ook de drukte in mijn hoofd om te zetten, in het creëerden van positieve dingen. I produce toughts by The speed of light, Why not use it?
Mensen heel erg bedankt, ik ben niet in mijn eentje anders!
ik herken 85 % mezelf hierin
ik ben van 1958
ik moet huilen
ik heb het altijd diep in mijn hart geweten
Wat geweldig om het bovenstaande te lezen! alsof mijn leven staat opgetekend, van fysiek en mentaal misbruik en mishandeling, het eenzaam en niet op zijn plek voelen, helder voelen / zien/weten en ruiken,onbegrip door omgeving, een` raar kind` was ik werd mij verteld door mijn familie, geen goede vriendschappen hebben, werken vanaf 16 jaar in de zorg, dwang om te willen genezen en handen daarbij te gebruiken,spiritueel bezig tarot, rune, psychometrie, dit alles opgegeven( dus uit gezet) omdat ik geen buitenbeentje meer wilde zijn, zoveel herkenning! ik ben er ontdaan van, geboren in 1954. Lida
Bron van herkenning. Onbegrepen, onzeker en tegelijkertijd zo zeker van mijn standpunt. Ruzies, conflicten, buitenbeentje, anders dan anderen, geen vrienden, mooie tuin omdat dat mij genoegdoening geeft. Ik voel mij mijn hele leven al “anders”. Ik heb een missie, dat maakt dat ik er nog niet tussenuit gestapt ben. Heb inmiddels kinderen (beiden met gaven, de een meer dan de ander) ik wil hen ondersteunen maar weet niet goed hoe. deze site geeft veel inzicht.
Dank voor de uitgebreide informatie.
Jen
Ik heb deze lijst al tijden eerder gelezen en voor mij ‘niets nieuws’, en toch ook weer wel. Vooral als ik weer word geconfronteerd met situaties waarin ik me zo’n alien voel! Ik heb bijvoorbeeld geen last van dyslexie (schrijven is juist weer een talent), maar ik heb last van discalculie en ik kan je zeggen dat dat niet bepaald een geaccepteerde ‘afwijking’ was bij mij vroeger op school. Ik ben in 1977 geboren en ik kon van kinds af aan altijd ontzetend goed leren, kon al zuiver lezen en schrijven toen ik vier was en ik bekeek de wereld vooral met een blik van: wat Dóe ik tussen deze kinderachtige schreeuwerige mede-aarde-bewoners!
Ik had een zwakte en dat was hoofdrekenen. Ik heb erg veel tijd nodig met cijfers, draai de boel om en als het te vlug gaat klap ik dicht, maak de gekste fouten, dus je kunt je wel voorstellen dat ik geen beroep als accountant ben gaan uitoefenen;-).
Wel werd ik vreselijk uitgelachten en uitgehoond als ik weer eens ‘aan de beurt’ was met een som. Ik kreeg dan last van 1 groot gapend gat, bloedheet en in stilte leed van paniek en wilde onder de grond kruipen, diep weg naar de kabouters die vast veel aardiger waren.
Ook de leraar lachte me vierkant uit en vernederde me voor de klas.
Sommen zijn voor mij abracadabra, staartdelingen en de stelling van Pytagoras…, waarom!!
Ik kan prima dingen bij elkaar optellen met een rekenmachine en ik red me verder prima, ik durf het nu ook te zeggen bij sollicitaties, dat cijfers niet mijn sterke kant zijn. Tegenwoordig is het meer geaccepteerd en helpen mensen me gewoon eventjes.
Maar toch, gisteren met kennissen gingen we spontaan een spelletje dobbelen met hun creatieve wijze van puntentellen. Het ging zó snel en ik begreep er weer zó helemaal niks van, dat de hitte en paniek mij weer om het hart sloegen. Iedereen die meedeed, deed vlot met het spel mee en berekende razendsnel zijn punten en ik sloeg compleet vast, wilde alleen maar dat het ophield!
En ja, op dat soort momenten, voel ik mezelf eventjes naar beneden getrokken worden, een oude angst kwam weer naar boven: afwijzing. Terwijl ik tijdens het spelletje niet afgewezen werd door de aanwezigen, maar puur het gevoel van: ik ben weer eens Anders, ik heb een totaal andere Logica!
Dus ja, toen ik dit lijstje weer eventjes las dacht ik: oh ja, ik heb zulke mooie kwaliteiten en talenten, ik kan alleen niet zo goed met cijfertjes overweg: Oh ja, ik ben een Indigo, en dan kan ik er weer om lachen, en trots zijn.
Dit is nu de zoveelste keer dat ik ‘iets’ lees waarin ik mezelf zo goed herken…
Ik ben geboren in 1984, in een gezin waar zowel fysiek als emotioneel geweld heersten… Voornamelijk gericht naar mijn zussen en moeder, ik werd door mijn vader daarin ‘ontzien’
Het moment dat ik geboren werd, riep mijn vader dat ik het mooiste kind was dat ooit geboren is (al was ik volgens mijn moeder een heel lelijke baby) en dat is altijd zo gebleven.
Volgens mijn vader was niemand en niets goed, behalve ik…
Hij rustte regelmatig door mijn hand langdurig tegen zijn wang te drukken..
Ik heb altijd gedacht dat ik dingen goed kon maken, op kon lossen, harmonie kon brengen… Ik wilde er bij zijn als mijn moeder of zus geslagen werd, dacht dat ik ‘iets’ kon doen… En nog steeds voel ik dat iets kan of moet doen!
Ik voel zoveel compassie en mededogen voor de mensen en de wereld waarin we leven, maar tegelijkertijd ben ik zo boos op diezelfde wereld en diezelfde mensen!!!
Nu ben ik 27 en zit al jaren in de knoop met mezelf..
Voel me vaak intens verdrietig en doodmoe, zonder te weten waarom?! Heb er een depressie en verslaving aan overgehouden..
Ik heb jaren gezocht op internet wat er ‘mis’ is met mij..
HSP, nieuwetijdskind? Overal lees en voel ik herkenning, maar toch blijf ik in de knoop zitten met mezelf.
Heb veel therapie gevolgd en nog! Daarin werden ook kenmerken van borderline gevonden.
Ik weet niet veel, maar weet wel dat ik de liefde voor mezelf moet terug zien te vinden.. Mijn eigenwaarde en respect voor mezelf! Hoe kan ik anderen helpen, als ik mezelf niet eens kan helpen?
Ik kan alleen anderen helen, door mezelf te helen..
Ik houd me dan ook maar vast aan de gezegde; ‘Voor je je opmaakt de wereld te verbeteren, loop eerst drie keer door je eigen huis!
En als ik mezelf weer teruggevonden heb, kan ik gaan waarvoor ik ben gekomen op deze wereld <3
Ik wens allen veel kracht en liefde op hun levenspad.
Jaantje
Herkenning en bevestiging van vemoedens. Dacht een 50+ADDer te zjn. Op 1 na is de gehele lijst kloppend met mijn persoon. Genezende handen, helderhorend, weten wat er gaat gebeuren, iets van de muur laten vallen zonder aan te raken etc :-).
Vanaf jongs hoorde ik al dat ik anders was….negatief en daar ben ik positief van gaan maken Jaren later, en in hard tempo, is dit duidelijk geworden.
Ben 7 jaar geleden de dingen gaan doen die ik al wilde toen ik 16 was. Schilderen en tekenen. 5 jaar geleden gescheiden en toen ging het nog sneller. Sinds 2 jaar heb ik een atelier, ik schilder, teken, aquarelleer, probeer alles uit…geweldig!! Geef les aan kinderen, jongeren en volwassenen. Vooral de kids daar moet ik iets mee….maar hoor nog niet wat precies. Nationale Kunstdagen was ik genomineerde, Art Fair…..druk, veel laag inkomen maar helemaal goed. Ik ben mijn hart gaan volgen en daardoor weet ik, stap voor stap, dat datgene wat ik doe het juiste is.
Ik kan alleen maar zeggen…..luister naar je hart en volg!
groet en dank voor het artikelen leze van mijn woorden.
Helma
Beste, ik heb met veel interesse de vele verhalen maar vooral ook de lijst met kenmerken doorgenomen, en moet tot de conclusie komen. dat ook Ik een Indigo kind ben (1956) alle kenmerken passen totaal bij mijn persoon, en ik ben mij nooit bewust geweest van het feit dat ik een bepaalde Gave in mij had. in de laatste jaren heb ik steeds meer andere zijden van mijzelf ontdekt. en dit laatste zette mij aan .. om op zoek te gaan naar Mijzelf.. ik ben dus wel degelijk een kristal of indigo kind .
Ben blij dat ik mij nu eindelijk ergens thuis kan voelen..!!
Freddy Lobers
Geboren in 1958.
Toen ik dit las was het alsof iemand diep in mijn ziel keek. Werd overspoeld door emoties. Het verklaart veel over hoe ik mijn worsteling op deze aarde tot nu toe heb meegemaakt. Sinds twee maand heb ik zeer sterk het gevoel hier te zijn met het doel anderen te helpen. Er is in die twee maand al ongelooflijk veel veranderd. Ik heb ook sterk het gevoel heler te zijn. Maar misschien ben ik dat al veel langer dan ik me zelf bewust van ben (was).
Namasté
Ik ben geboren in 1959 en heb een leven achter de rug, wat voor mij zo zwaar was.
Het nooit begrepen worden (nog niet, alleen bij gelijk gestemden) en al deze andere herkenbare dingen. Psychische mishandeling en er niet meer willen zijn, alles loopt als een rode draad door mijn leven. Ik heb ook nooit iets op kunnen bouwen, geen werk verleden en nu sta ik voor de grote uitdaging een praktijk op te richten waarin ik mensen begeleid en healing werk doe.
Moeilijk hoor, ik wil zo graag maar weet absoluut niet hoe.
Nu ben ik met mijn levenswerk bezig: ont-wikkelen naar je eigen Bron. Karmisch alles loslaten. Heerlijk, doet er niet meer toe wat is geweest, het Ik Ben is fantastisch.
Dit door kernmeditaties bij innertechnology.
Voor een ieder aan te raden.
@Yvonne,
Kun jij me zeggen waar ik die meditaties kan volgen ? MVG astrid
@astrid van den broek,
Hallo Astrid,
Die kernmeditiaties zijn uniek en worden gegeven in Eindhoven. Kijk maar eens op http://www.innertechnology.nl
daar vind je meer informatie. Succes, Yvonne
@Yvonne,
hoi yvonne,
net op site gekeken van kernmeditatie.
dank je wel. het lijkt me wel wat.
Zelf veel aan psychosynthese gehad bij
paul gerritsen. ook astrologie bij louise
van Zanen in nijmegen. Dat was echt heel gaaf.
Ik heb hier heel lang mee gewacht, want ik wist niet of dit voor mij was. Maar ik heb hier elke dag wat aan.
groetjes judith moonen oisterwijk
@Yvonne,
Heej… ik heb ook een paar trainingen gedaan bij de broertjes. Ze zijn gaaf hè! De laatste (nov. 2011) heb ik helaas gemist. Maar ik heb voldoende ‘gereedschap’ gekregen waar ik nog steeds veel aan heb. De informatie was voor mij enerzijds overweldigend, en anderzijds klonkt het allemaal volkomen logisch. Beetje veel om hier alles neer te zetten, maar ik heb er veel van geleerd.
Inmiddels ben ik wel een ander pad ingeslagen, maar de cursussen bij Innertech (en een aantal healings van hen) hebben mij enorm op weg geholpen. Inderdaad een aanrader voor iedereen! 😀
het is gewoon bizar om “een site over mezelf” te lezen.
dank je wel!
Nu nog, hoe er mee om te gaan…
Maar; ik ben NIET ALLEEN, zoals ik lang dacht.
@Miriam, zo voel ik het ook. Eerst met mezelf in het reine komen en dan de buitenwereld ervan overtuigen dat men mag zijn zoals hij/zij is en dus wij ook. Het meest lastige vind ik dat niet iedereen er voor openstaat en het gelooft met name in familiekringen.
groetjes Marielle
Feest van herkenning.
Ik ben ik
Ik ben maar een mens
Ik ben geboren 1976 en herken dit. Nu ik dit lees weet ik dat ik gezegend ben met mijn jeugd. Ik weet nu zeker dat mijn beide ouders al een soort voorlopers waren van de indigo's. Alleen kon de ene er beter mee omgaan dan de andere. Mijn vader was een zeer krachtige energie speler en ontzettend creatief, een pionier die dingen ook voor elkaar kreeg die hij wilde bewerkstelligen. mijn moeder hoog gevoelig. Wat haar gave precies is weet ik nog niet. Ze voelt alleen alles aan en is altijd gespannen. Toen ik negen jaar was kwam ik in contact met mijn boven buurvrouw van eind zeventig. Ze wist het wat er met mij was dat kan achteraf ook niet anders. Ze vertelde me over uittreden en reizen, aura's zien ect. ook was ik een eenling die zich nog steeds perfect kan vermaken in haar eigen gecreëerde veilige wereldje. Maar heb ook altijd die veelste veel prikkels nodig. Voordeel is dat ik weet wat ik aan mezelf heb in grote groepen en vreemde omgevingen. Heb het nodige meegemaakt. Ben als kind veel onderzocht maar mijn ouders hebben uiteindelijk alles tegen gehouden en hebben me naar het montisorie onderwijs gedaan. Op latere leeftijd hebben ze me ritalin willen voor schrijven toen mijn moeder dat hoorde werd ze heel kwaad en zei meteen dat ik het moest weigeren. Ik ben er blij om waarom zou je een kracht verdoezelen.
Ook ik heb meerdere malen met de harde kant van deze wereld kennis gemaakt zoals valsheid, jaloersheid, oneerlijkheid, ect. Maar het kon me niet breken. Ik zie vaak de positieve aspecten in de mens. Voel ook erg aan waarom sommige mensen bepaalde beslissingen maken en kan ze dan uit hun perspectief begrijpen. Ben niet naïef maar begrijp veel. Kan ook de emotie voelen van foto,s zoek daarom vaak naar sensatie. De zoektocht waarom, wie wat ect heeft me duidelijk gemaakt dat ik in ieder geval een energie speler ben. Ik werk met ernstig verstandelijk gehandicapte met veel passie. dat is 100% energie werk. Voel me hier ook erg op mij plek in hun wereld.
Natuurlijk voel ik me soms alleen. Ook ik ken de angsten en de vermoeidheid van altijd het vechten en mijn opstandige karakter en gevoel voor rechtvaardigheid. Heb ook de dwang om hier weg te gaan maar naar wat, en wat zoek ik dan is onduidelijk.
Tot slot twee gedichten over mezelf misschien zijn ze herkenbaar.
———————————————
Salvia
Minuten , uren en dagen gaan voorbij
De tijd lijkt stil te staan
Ik ben betoverd
Ik ben dwalend in een wereld die ik niet begrijp
Een wereld met gevoel omschreven in de onbeschreven wet van poëzie
Wie ben ik, wie zou ik zijn, ik weet wie ik ben,
Ik ben Salvia moordlustig zoals altijd
Omhuld door een straal van liefde, lust, obsceniteit, angst en haat
Spuwend om me heen, vechtend voor mijn bestaan
Langzaam zweef ik op een onzichtbare wolk steeds verder weg van mezelf vandaan
Nu ik me heb voorgesteld neem ik je mee naar het diepste van mijn ziel
Je kan je afvragen of wat je nu te weten komt de werkelijkheid is
Beoogt de werkelijkheid altijd de waarheid
Is de waarheid niet een leugen, die zich weerspiegelt in een spiegel en zich voordoet als de werkelijkheid zonder dat jij weet hoe ik hem voor jou creëer
———————————————-
De andere kant van Salvia spreekt anders
Ik ben de bloem van de zon.
De schijnende ster bij de maan.
De marionettenspeler van de energie stromingen.
Het licht waar ik me tegen verzet is mijn gave.
Over gevoelig baken ik me tegen de hardheid van de wereld.
Losmakend van eeuwen oude opvattingen.
Zie mij als een sterrenlichaampje vol flikkerende energie.
De lijn waar ik over heen ga is fragiel en kent geen grens.
Prikkels voeden mij maar laten me voorbij zweven aan mijn doel.
Soms moet ik leren een stap terug te doen.
Ik ben liefde, ik ben puur maar leer me eerst kennen en wees respectvol .
Ik ben ik.
Dit is waar.
Helaas ben ik een nieuwetijdskind die mijn onbegrepen gevoel een plek geeft door middel van alcohol en drugs. Zonder deze middelen kan ik het leven niet aan. Heel moeilijk leven als je het mij vraagd, maar ben wel positief en kijk uit naar de prachtige toekomst.
heb je me gefilmt en in de gaten gehouden precies zoal’s ik ben ben blij want heb et nu ook aan me pa kunne laten zien en die begrijpt me nu ook een stuk beter en hebben sins dien een hele ander band veel beter tnks tnks tnks 3×3=9
Hallo,
ik herken te veel en ook weer niet.Ik worstel al mijn leven lang met mensen en hun gevoelens,was naïef en soms nog steeds.Ze konden mij altijd blaasjes wijs maken en doe soms ook niet liever een ander blaasjes wijs maken,dat is waarschijnlijk de tol die ik betaal zonder zijn teloorgang,ofwel gedurende zoveel jaren van leven op gevoel met zijn gevolgen.Ik hou ontzettend van het leven,maar kan er geen geluk in vinden.Ik weet wel dat je het allemaal zelf moet doen en het allemaal niet op een schoteltje word gepresenteerd.Waarom lijkt het allemaal zo moeilijk zonder in zelfmedelijden te vallen?Waarschijnlijk is het simpel en zie ik het niet of wil het zien.Geef toe dat ik op het moment eenzaam ben en niet zo gelukkig ben met mijn situatie,maar na een zacht stormachtig leven van veel gebeurtenissen,goed en slecht wil ik een oplossing vinden.Wil niet alleen verbitterd sterven met een opgeluchte laatste adem die sowieso toch onaangenaam ruikt,zou als een grootvader op zijn sterfbed de kleinkinderen,kinderen en een paar goede vrienden het gevoel geven dat ik een mooi leven heb gehad en het tijd is om te gaan naar de eeuwige slaap.Sorry,voor het melodramatische dat ik hier schrijf,wil gewoon het beste voor iedereen.
vriendelijke groeten….
Hallo allemaal, ik herken mezelf hier helemaal in. Ik ben een lange tijd heel erg depressief geweest en niet te weten waarom. Nu weet ik dit. ik ben een nieuwetijdskind. Ik pik heel snel gevoelens op en ben altijd doodmoe, ik hoop dat ik snel leer om me goed af te sluiten. Ik kom uit 93.
xxx
@Fabienne,
fijn dat je thuiskomt door de herkenning!
Je hoeft je echter niet af te sluiten! Berschermen is iets anders. Afsluiten bevorderd afscheiding in plaats van eenheid. Je kunt je beschermen…door visualisaties…intenties en vooral door je goed te aarden. (als je nog geen oefeningen kent, kun je beginnen met de intenties te zetten dat je beschermd bent en dat jouw aura alle energie neutraliseert..dat werkt heel krachtig..jij bent met je gedachten meester over wat er met jouw energie gebeurd!neem de regie in handen!).
Google eens of zoek op deze site naar AARDEN, SCHOONHOUDEN VAN AURA en probeer niet een ding maar meerdere dingen!zo kom je bij wat bij jou past!
net als met eten, past niet elk voedsel bij ieder mens, zo is het ook met energie beheersing, sommige technieken passen niet bij je, en andere juist heel goed.
Vind jouw waarheid. Veel succes.
liefs suzanna
@Suzanna, Bedankt voor de adviezen Suzanna. Ik heb 1 techniek die ik zelf wel erg goed vind helpen, en dat is onder de douche staan en je voorstellen dat je met je voeten vast zit aan de kern van de aarde, met een soort takken. Als ik dat doe, kom ik wel aardig mn dag door:)
xx
Bijna alles, maar dat wist ik ook al.
Fijn zo een lijst.
Mag ik je lijst gebruiken. Ik heb zeker moeite met schrijven ….
Geen idee hoe ik er toe kwam om te gaan googlen op nieuwetijdskinderen, maar heb met verbazing en herkenning zitten lezen de afgelopen 2 uur. Eigenlijk herken ik zo’n 90% van het lijstje. Wel heb ik geleerd om veel van de dingen die ik voel om te zetten in maatschappelijk geaccepteerd gedrag. Dit heeft een grote invloed gehad, ik zou dan ook niet durven beweren dat ik een indigo ben. Wel weet ik al heel lang dat ik me nergens thuis voel( zo’n 12x verhuisd) en dat ik hier ben omdat ik mensen moet helpen genezen. Eerst dacht ik aan zaken zoals reiki enz. maar de laatste tijd besef ik dat door luisteren en het delen van mijn kracht/energie ik eigenlijk al doe wat ik hoor te doen. Onzekerheid over dit soort dingen is mijn valkuil. Overigens ben ik van 1967 en een Leeuw.
@Ela,
Bizar jij hebt het over mensen genezen en ik heb sinds 2 jaar een energie in mijn handen en had geen flauw idee met wat ik er mee moest. Blijkt nu dat ik schilder en de energie komt van .. een universele bron? Ik voel het stromen. Ik heb nu sinds kort dat ik mensen kan helpen van een afstand maar ik wil dit eigenlijk niet maar het gaat vanzelf. Vreemd ik ben er nog niet uit wat het hogere plan is maar het is mij overkomen. Ik doe eigenlijk hetzelfde wat jij doet. Luisteren en delen meer niet. Ik ben af en toe een bom van energie. Als ik niet schilder krijg ik allemaal rare klachten. Bizar he?
@christine, gek genoeg weet ik nog wel dat ik als kind zijnde altijd bij zieken kroop. Nu kan ik van veel mensen geen aanraking verdragen, terwijl bij anderen het als vanzelfsprekend gaat. Dat ik mensen en dan vooral degene waar ik een band mee heb kan steunen door aan ze te denken ervaar ik ook. Bij mijn eigen kinderen is dit het sterkst natuurlijk.
@els, apart of niet? Je wist als kind niet beter en je luistert dan naar je gevoel maar het is voor een kind niet “normaal” om dat te doen. Intuitief voelde je aan dat diegene troost of steun nodig had. Dat je geen aanraking kan verdragen heeft volgens mij te maken dat die mensen “iets van je willen” waar jij je niet meer voor wilt lenen en gebruiken! Je fungeerde als een soort accu!
Je houd het nu klein en overzichtelijk en kan daar van hart naar hart iets mee! Van je kinderen is puur! Gr. Christine
@christine, Zoals jij het zegt klinkt het logisch. Overigens lijkt me bijzonder die warme handen die jij voelt. Ze zeggen dat `genezers` dat ook hebben. Bij mij is er geen sprake van hoor, alleen bezit ik ineens een `engelengeduld` als iemand mij benadert om zijn verhaal te vertellen. Terwijl ik normaal toch echt iemand ben die dat niet in ruime mate heeft. Dus denk ik dan maar dat het dat zal zijn. Hoe werkt dat bij jou?
@els,
Ik kan alleen iets voor een ander betekenen als mijn “hart” erin zit. Zodra ik geen klik heb met die ander gebeurt er niets! Dat geldt ook voor jou. De een wil iets maar zit niet in je flow! Het is net met een radiozender. Als de frequentie niet goed is en je hoort elkaar niet zuiver dan heb je geen geduld om het goed te horen. Ik noem dat een storende factor. Ik scherm en dat kan jij ook…af met… zet jezelf in een helder zuiver wit licht en vraag of alle negativeit bij je weg wil blijven en alleen positieve liefdevolle zuivere energie wil doorlaten! Als ik wist wat ik nu wist. Zo open voor alles en iederen en zo hulpvaardig etc. Het heeft een doel maar als je niet goed voor jezelf zorgt … het leven is hier op aarde. Blaas het niet op en zoek het niet hoger maar accepteer jezelf en blijf wie je bent. Een bloem in de knop die zelf bepaalt wanneer die ontluikt tot iets prachtigs. De kracht zit in jezelf! Gr van mij een indigo
Hallo ik heb alles wat je op noemt!
Waar ik niet mee weet om weet te gaan is dat familie etc. met woorden mij tot mijn diepste van mijn zielkunnen kwetsen en raken. Ik wou dat ik niet zo gevoelig was. Als kind liep ik altijd rond met buikpijn van stress etc. Ik schilder nu en exposeer en ondanks de blijdschap van de mensen hoeven er maar 1 of 2 iets negatiefs te zeggen en zie ik het positieve (de eigenwaarde)niet meer. Zou het leven hier niet willen missen maar het lachen is mij wel vergaan. Concrete handvaten zou prettig zijn om energieslurpers te weren!
Just a support to my brothers and siters
@Sensor,
Wat een ontzettend mooi lied is dit zeg.
het geeft me zo veel troost en kan mezelf in de klank en woorden laten wiegen.
Mezelf helemaal aan overgeven en loop te janken als een gek,maar het moet er uit,het verdriet.
Voel dat ik het ben wie ik ben en dat ik geliefd word door wat me heeft gemaakt.
Ik wil er zo graag naar toe.
Ik zou er min leven voor willen geven
Dankjewel Sensor voor het mogen lezen van dit verhaal en Sabine ook dankjewel voor het delen van jouw stukje! dit geeft mij weer even een oppepper, had ik ff nodig…X Hannah
@Hannah,
Zo zie je maar…het universum zal steeds voor jou zorg dragen net zoals jij op jouw eigen wijze zorg draagt voor anderen 🙂
Dag Sensor, dank je voor deze mooie vergelijking. Allemaal samen vormen we inderdaad al een prachtig boeket of een schitterend bos dat onze aarde alleen mooier kan maken. Misschien herkennen we elkaar nog te weinig of doen we te weinig moeite om elkaar te vinden. Na een ietwat overweldigende ontdekkingsfase ben ik nu heel fier op wie ik ben en wat ik hier kom doen. Fier ook op wat ik in mijn onbewuste fase al heb neergezet om onze aarde wat te verlichten. Echter, ik keek steeds naar mezelf met de ogen van de buitenwereld en ervaarde zelfs de mooie dingen die ik doe als “eigenaardigheden”. Nu bekijk ik het met mijn eigen ogen en vind het mooi en goed. Ik wil mijn indigo-kwaliteiten alleen nog als zinvol zien en ze inzetten voor de taak waarvoor ik ooit koos en verder gewoon “zijn”. Dit is ook wat ik anderen die dit pad kozen van harte toewens.
@Sabine,
Fijn jouw fierheid te mogen vernemen, ‘t zal jou verder ook voeden en ondersteunen.Lig tegelijkertijd niet wakker van wat anderen eventueel van jouw zogenaamde “eigenaardigheden” mogen denken. Voor de meeste mensen geldt het principe…onbekend maakt onbemind. Het is alsof je kernenergie zou uitleggen aan mensen die zelfs nog nooit van elektriciteit gehoord hebben. ‘k Zou zeggen laten we rustig verder “eigenaardig” zijn, zij die er open voor staan zullen hoe dan ook de vruchten ervan plukken. En ja, die overweldigende ontdekkingsfase…kan zelfs in pijnlijke situaties verworvenheden scheppen. Als ikzelf bv al mijn tranen van de afgelopen transformatiejaren zou oproepen, kan ik vaststellen dat ik perfect heb leren zwemmen in de vijver van emoties…en is sporten niet gezond 🙂
Beste indigo’s, kristallen en gelijkgezinden allerhande. Wees niet bezorgd om de ontdekkingen die je doet, de ervaringen die jullie meemaken of de gebeurtenissen die meer dan eens tot verdieping leiden. Maak je geen zorgen over de emotionele, mentale of fysieke bewegingen die je ten gepastte tijden doorleven zal en reeds hebt. Weet dat dit alles jullie eigen hoogste doel en bestemming dient, je niet alleen bent tenzij je miljoenen nog niet opmerkte. Achter elke boom (boomknuffelaar of niet), op elke hoek van de straat en zeker daar waar je het niet verwacht, zullen medestanders jouw proces ondersteunen en vorm geven en jou leiden tot jouw eigen kern met voldoening en vreugde als eindresultaat. Wie of wat je bent is niet belangrijk, het enige dat telt is wie je voor “jezelf” kan zijn en als een gevolg daarvan wat je kan betekenen voor “anderen”. Koester jezelf, heal je innerlijke kind en weet dat jij hier niet voor niets bent. Laat je niet ontmoedigen door ogenschijnlijke tegenslagen en/of hindernissen…korte tijd later zal je bemerken welke boodschap deze voor jou inhielden. Bewandel jouw pad in de wetenschap dat enkel “jij” kan uitmaken of het, het juiste voor je is. Fouten bestaan niet, het zijn enkel mogelijke gebeurtenissen die een potentieele les inhouden, that’s all. Vertrouw op datgene wat je pad kruist, bekijk en beschouw wat zich aandient en handel volgens jouw hoogste gevoel wetende dat angst een slechte raadgever is en emotie niet hetzelfde inhoud als gevoel. Doe in geval van twijfel even niets en ga dieper in jezelf, kom tot rust en handel, en ook al zou je de weg niet zien…schep hem zelf. Je bent immers de schepper van jouw eigen realiteit dus…doe het bewust en met overgave. Natuurlijk ken je ook pijn en verdriet, eenzaamheid en een vorm van angst en bepaalde teleurstellingen eigen aan het “zijn”. Laat je evenwel niet verwarren,kijk naar jezelf als op de manier wanneer je naar het slechte weer kijkt…Laat het maar bliksemen en donderen, regenen of wat dan ook vanuit die donkeren wolken …schijnt daarachter dan niet die zon achter al dit onheil? Weet je niet dat een donkere wolk hoogstens tijdelijk de zon kan weerhouden te stralen? Idem dito voor jou. Jij straalt in wezen even sterk als de zon. Laat het oude los net zoals een boom zijn bladeren lost om het nieuwe vorm te geven. Bezie jezelf als een bloem die ontwaken wil simpelweg om te “zijn” en te stralen ten behoeve van hetzelf en ten voordele van allen die ervan willen genieten. Heeft juist een bloem niet dezelfde strijd geleverd als jullie? Heeft zij zichzelf niet dienen te bevrijden van de beperkende “bescherming” tot de tijd rijp was zich te ontvowen? Ook zij heeft een hele reis afgelegd enekel in de wetenschap dat alles ok komt. Zouden bloemen nog bloeien als angst hen verlamden? Zouden bomen nog groeien wanneer ze zich zorgen maakten over het eventuele water en licht van morgen? Wees simpelweg een bloem of en boom, wees een strijder van licht en liefde in de wetenschap dat uiteindelijk alles met jou perfect verlopen zal. Je bent immers niet voor niets indigo of kristal en laat jouw eventuele tranen simpelweg de meststof zijn voor jouw eigen bloem of boom van morgen. So be it friends, you will see. Begin alvast maar te genieten van het mooie dat jouw deel is, het is jouw universele recht….En bedankt om medereiziger te willen zijn hé 🙂
@Sensor,
Mooi gesproken! Dank je wel! 😀
@DD777,
Your welcome 🙂
@DD777,
Hey D, haha zie net dat ik dezelfde reactie @Sensor als jij heb geplaatst haha. Toevallig weer. 🙂
@Sensor,
Mooi gesproken! Dank je wel.
Gr.
D
@Danaatje,
Hi, idem dito voor jou Danaatje 🙂
Hallo, een dikke week geleden kwam ik tot de ontdekking dat ik een indigo ben. Ik ben 48, dus blijkbaar geboren voor de grote golf. Ik heb een kristaldochtertje van 8 en vermoedelijk een “nog iets anders” van 11, daar ben ik nog niet helemaal uit. In mijn zoektocht om mijn kinderen beter te begrijpen en te kunnen begeleiden, ontdekte ik ook mezelf. Ik vond vorige week als eerste de kenmerkenlijst van Jennifer Hoffman en sindsdien loop ik ermee op zak, alsof ik besef dat ik mijn identiteit vond maar er nog niets mee kan. Deze kenmerkenlijst is voor mij ook grotendeels herkenbaar maar de “paranormale” mogelijkheden zijn bij mij duidelijk ondergedoken. De vaststelling indigo te zijn was heel confronterend. Tot grote verbazing van mijn omgeving (echtgenoot, want er is niemand anders om dit mee te delen) ben ik momenteel heel verdrietig. In één ogenblik viel mijn hele levensloop op zijn plaats, zoveel pijnlijke ervaringen kregen een heel andere betekenis. Misschien gaat dit op termijn goed voelen maar nu is er vooral verdriet, verdriet om al die keren dat ik me minderwaardig, klein en o zo onzeker voelde omdat ik ervaarde dat ik anders was dan anderen. Wat heel spontaan en eerlijk uit mijn binnenste kwam werd vaak onthaald op afkeuring, kleinerende of spottende reacties, heel wat onbegrip dus. Ooit had ik een heel grote gevoeligheid (zag bijvoorbeeld beelden van mijn huidige kinderen toen ik 12 was en wist rond diezelfde periode de naam van de persoon die een belangrijke rol in mijn leven zou spelen – bleek dus vele jaren later mijn man te zijn, ik voelde de emoties van mensen door naar hun foto te kijken etc.) Deze mogelijkheden zijn daarna grotendeels ondergedoken en komen de laatste tijd heeeeeel druppelsgewijs terug. Vooral het aanvoelen van mensen is steeds gebleven, maar dat stuk deed me heel vaak de das om omdat ik me (nog) niet kan afsluiten. Ik treur nu om al die jaren van rusteloos en twijfelend zoeken, om alle pogingen om die innerlijke leegte toch maar opgevuld te krijgen en om het schuldgevoel omdat ik blijkbaar iemand was die “nooit eens tevreden” kon zijn ondanks de vele zegeningen in mijn leven (“gezonde kinderen” en voldoende “materiële welvaart” om het met de termen van de buitenwereld te zeggen). Af en toe begint er al een sprankeltje zelfvertrouwen en fierheid te komen over mijn ontdekking. Ik weet dat dit zaadje op termijn zal groeien. Rond het doel van mijn aanwezigheid hier heb ik nu enigzins meer duidelijkheid maar daarom niet meer voldoening. Ik werk als hulpverlener in een privé-praktijk, werkte de laatste jaren al heel wat aan mijn spirituele ontwikkeling maar vooral in functie van het werk met mijn cliënten. Ik kan me er echter niet mee verzoenen dat het dat dan zou zijn, mijn opdracht. Meermaals had ik ideeën voor een groter iets, slechts één keer kon ik het ten uitvoer brengen en dat was dan ook een periode van immense “flow”. Jaja, dat was al een duidelijke hint van het “universum”. Ik voel me momenteel vastzitten in de dagdagelijkse engagementen die ik in de loop van mijn “normale” leven aanging, weet nog niet hoe dit te combineren valt met nog zo één van mijn grotere ideeën. Naar het schijnt brengt tijd raad. Ik hoop het maar. Nu eerst wennen aan mijn “nieuwe kleurtje” en dan zien we wel weer. Sabine
ik kom uit 1970.
ben net begonnen met het uitzoeken waarom ik zo nu en dan compleet tegen alles inga om vervolgens het probleem wel op te lossen.(heb ik ook niet in de hand)
ben het wel beu om (letterlijk)ziek te worden van mensen die tegen me liegen of iets achter houden wat evt belangrijk mocht zijn om zaken te begrijpen.
en ik vind het heerlijk om een beetje beter te begrijpen waarom ik iets doe.
dus enorm bedankt voor deze site.
groetjes marco
Na het lezen van deze lijst ben ik ervan overtuigd dat ik een indigo ben.
in december word ik vijftig jaar, na een lange periode van psychiatrie en een aantal pogingen tot zelfmoord, medicijn ,drank en drugs gebruik, depressiviteit, angsten, seksueel misbruik, lichamelijk en geestelijk mishandeling, onbegrip. Heb ik het gevoel dat ik nu pas thuis kom
@michelle veldhoen, fijn! thuiskomen….eindelijk…
Heel, heel erg herkenbaar. Ik ben wel van 1958 en ik voel me meer op mijn gemak bij de generatie van mijn kinderen dan bij leeftijdgenoten en ouderen. Ik heb het heel erg moeilijk gehad in mijn leven maar heb uiteindelijk toch voor mijn eigen gevoel en waarden durven kiezen. Gek genoeg werd ik als puber en jongvolwassene vaak neerbuigend behandeld omwille van mijn ideeeen terwijl ik de laatste jaren het gevoel heb door dezelfde mensen nu wel met respect behandeld te worden. En ook hoe verschrikkelijk eenzaam ik me altijd gevoeld (en soms nog) tussen mensen terwijl ik me zo vaak begrepen voelde in boeken en films.Ik denk dat dat me al die jaren recht gehouden heeft en gesterkt om toch mijn eigen koers te varen.
@mieke, dank je wel voor je reactie. Respect dat je je eigen koers bent blijven varen 🙂
#Daisy#
“Niemand hoeft hier op te reageren… ik zou zelf het antwoord moeten weten diep van binnen… ik kom er wel uit.”
Geen reactie op wat je schrijft, alleen de indruk die je bij me achterlaat door hoe je schrijft:
WAT LIEF!
(…en al die typische vragen, die gedachtengang… herkenbaar!)
@Janneke, dankjewel. Ik ben maar gewoon Daisy maar waardeer je lieve woorden.
Terwijl ik op de grond zit en dan weer eens lig omdat ik tijdens het lezen me plekje niet kan vinden… Ga ik over de eigenschappen heen en voel me een beetje emotioneel. Wat me persoonlijk iriteerd want ik zit prima in me vel de laatste tijd en voel me heel erg geaard hier op de boerderij tussen de koeien.
Me goede baan als coordinator verlaten omdat het zaken leven me niet aanstaat en ik voelde dat ik weg moest uit nederland. Elke keer dat ik weer vertrek en me moeder probeer uit te leggen dat ik voel dat het moet en ik iets zoek en antwoorden nodig heb… terwijl ik de vragen nog steeds niet weet. Dan zucht ze want tegen deze tijd weet ze dat wat ze ook zegt ik toch niet luister.
Nu een paar uur achter de computer gezeten en gelezen wat mensen er over schrijven en ondanks… dat ik de feiten zie staan en mezelf erg goed ken… zeker voor iemand van enkel 26 jaar… vind ik het moeilijk om te zeggen… ben ik 1 van die kinderen? waarom geeft dat idee me zoveel angst? Is dat waarom ik voel dat ik opslot zit?
Ik weet niet waarom ik dit allemaal schrijf of wat voor antwoord ik zoek… Ik herken mezelf maar ik durf niet te denken dat ik dat ben… is dat normaal? betekend dat dat ik geen indigo ben maar gewoon… de weg kwijt?
Ik weet niet wat normaal is en wat niet… ik weet niet of ik spiritueel ben of gewoon een grote fantasie… mensen schrijven over het zien van dode mensen of horen maar ik droom alleen maar van ze en ik schrik me elke keer te pletter.
Niemand hoeft hier op te reageren… ik zou zelf het antwoord moeten weten diep van binnen… ik kom er wel uit.
Heb een fijne dag… groetjes uit nieuw zeeland
@Daisy, De vraag is niet of je een Indigo bent. Indigo is een label net als alle andere. Een label met bepaalde eigenschappen erop die van toepassing zijn voor dat betreffende woord. Wanneer je dit label accepteerd beperk je jezelf. Je plaatst jezelf dan in een hokje.
De vraag zou moeten zijn, wie ben ik, wat ben ik, waar kom ik vandaan en waarom ben ik hier.
We leven in een fysieke wereld waar men altijd van aangenomen heeft dat dit DE realiteit is. Je bewustworden van je eigen bewustzijn geeft je meer inzicht hoe de wereld werkelijk is. Wat de werkelijke realiteit is. De fysieke wereld is een illusie, een projectie.
Mocht je meer willen weten of er eens over willen mailen dan kun je me altijd bereiken via ruud@cosmosdivinity.nl
Namasté
Hey Daisy, ik weet ook niet wat normaal is 🙂 . Wat me van je reactie bij blijft, behalve de eerlijkheid van je vragen, is
Ik zeg niet dat ik het antwoord weet op je vraag. Wel dat angst vaak de reden is dat mensen pas later “wakker worden” . Mijn eigen verhaal staat hier trouwens. Ik heb die dromen soms ook, met Entiteiten, dan weet ik dat ze in mijn huis zijn. ik schrik dan vaak ook zo in mijn droom. Warme groet, Gordon
@Gordon, dankjewel voor je reactie.
Een goede vriend van me zegt altijd ”Daisy, alles met de tijd. Geef het tijd alle antwoorden komen vanzelf en je weet wat je moet doen.”
Maar ondertussen ben ik al bijna een jaar in Nieuw Zeeland en met de jaren… met de dagen krijg ik meer vragen dan antwoorden.
En dan lees ik al deze verhalen en krijg meer en meer informatie maar weet nog steeds niet wat het plan is. Wat is het doel?
Wat is waar? Hoe ging jij om met het steeds wakker worden? want ik werk nu 14 uur per dag op de boerderij en ik heb echt slaap nodig… ben uitgeput!
@Daisy, misverstandje. Met wakker worden bedoel ik dat je beseft dat je een onsterfelijk spiritueel wezen bent. In mijn geval dat ik wist dat ik een ziel ben met de energie die men Indigo noemt. Ik slaap meestal prima 😆 Over slaapproblemen weet ik niet zo veel. Ik lees er wel eens over en dan denk ik , bij de redenen waarom mensen niet goed slapen, “hmm, dat klinkt erg aannemelijk” , maar later (nu) ben ik die dingen dan weer vergeten. Ergens , dat heb ik dan wel weer onthouden , is wakker worden in je slaap ook echt een aansporing om “wakker te worden” (besef dat je een onsterfelijk spiritueel wezen bent)
Komt vrijwel allemaal met mij overeen, dankzij een (oude) liefdt mijzelf leren kennen. Sinds een jaar vrede gesloten met mijn “Indigo zelf” en het bevalt me met de dag beter moet ik bekennen 😉
Fantastische site Gordon! Ik zal dagelijks blijven lezen!
TOP 🙂
dank je wel, Joey. Tja, soulmates, he? Die kunnen echt wat losmaken bij je…
In een enorm groot gedeelte herken ik mijn dochter.ze heeft nu het etiket borderline,cronisch depressief en add opgeplakt gekregen,bij 3 maanden zij iemand dat ze een oude ziel was,en een onderwijzeres in groep 1 dat ze een nieuwetijds kind leek.nu is ze 22 en heeft hoge pieken diepe dalen,ga dit art.aan haar doorsturen.dank.
Het fijne van deze lijst is dat niet alleen de ‘zweverige’ aspecten belicht worden…
Veel herkenning. Ik zit midden in een transformatie fase, omdat mijn hele leven al plichtsgetrouw mijn best heb gedaan te conformeren. Maar dat kan en wil ik niet meer.
Maar wat dan wel?
Wat zou nou die missie zijn, die ik voel dat ik heb?
pfff wat vind ik dit moeilijk en bijzonder tegelijk. alle kenmerken die daar staan omschrijven mij zoals ik me voel en ben. ik ben toevalligerwijs in contact gekomen met iemand voor relatietherapie die zag en voelde wat ik was. een nieuwetijdskind. en sinds dien ben ik in de war en voel ik me eigenlijk nog eenzamer omdat ik met niemand kan praten over wat er begeurd omdat mensen dan zo vreemdreageren. ik voel me idd letterlijk op slot zitten en kan niet meer goed bij mijn gave waarvan ik weet dat ze er zijn. ik v ind het fijn om te merken dat ik hier iig niet anders ben of iig niet vreemd gevonden wordt. heel fijn
Allereerst Beer, welkom hier! Leuk je verhaal te lezen, ik hoop dat je al wat antwoorden gevonden hebt waarnaar je op zoek was.
@ Gordon…..Ik heb een artikel gelezen wat me erg verontrust. Je kan zeggen dat het misschien over 1 gek gaat, maar ik denk/voel zelf dat het om een (kleine) beweging gaat. Dit is de link: http://mijn-mening-over.infoyo.nl/mens-en-gezondheid/24489-magnetische-jongen-haalt-nieuws.html
Eerlijk gezegd krijg ik er negatieve kippenvel van (de titel van het artikel is heel onschuldig, alleen de inhoud niet)
Op de 1 of andere manier krijg ik het hier zeer benauwd van, mede omdat ik ineens sterk moet denken aan al die onschuldige mensen die in het verleden op de brandstapel zijn gegooid, de zogenaamde heksen in de ogen van de gelovigen. Hedendaags wordt dat niet meer via de brandstapel gedaan, maar word je gewoon in een gekkenhuis geplaatst, volgens deze gelovige idioot uit het artikel. Op de 1 of andere manier grijpt dit me naar de keel, weet niet of ik hier de enige ben? Ik kan heel slecht tegen dit soort dingen en word daar eerlijk gezegd een beetje bang van.
Gordon, kan ik enkele van mijn geschreven reacties weghalen? Volgens mij kun jij dat alleen doen. Laat maar weten.
Gr. D
@Danaatje, schenk geen aandacht aan dit soort teksten en mensen die zo verward zijn als de schrijver van het artikel. Neem het niet binnen…. Misschien raakt het iets ouds in je , ik kan me voorstellen dat je de link met de brandstapel maakt. Zelfde soort angstenergie?zelfde soort religieus getinte onsamenhangende teksten?
Wees niet bang ervoor; dat haalt je energie alleen maar naar beneden. Blijf lekker op/in een plek van vrede en harmonie zou ik zo zeggen 🙂
Je reacties weghalen kan niet; deze website heeft die functionaliteit niet helaas. Mail me even welke je weg wilt aub. Gordon
@Gordon, Ja je hebt gelijk, maar toch is het raar na meer gelezen te hebben dat er ook veel mensen tegen de new age beweging/kids zijn. Het artikel sloeg als een bom in,inderdaad een bizarre angstenergie. Maar ja, ik kan en wil er verder ook niets mee.
mijn god, na al die jaren eindelijk herkenning. dacht dat ik gek was, een andere taal sprak,de mensen begrijpen mij nooit. Of zo, ik dacht wilde mij niet begrijpen. Na 40 jaar met narcisten tehebben samen geleeft begrijp ik nu mijn les, duurde ff maar we zijn op de goede weg. En hi