Voorbeeld van hoe het brein van iemand met autisme kan werken

Hoi ik heb pdd nos(diagnose sinds 15e). Ben nu 26. Ook volledig afgekeurd helaas.
Ik ben afgekeurd, maar een dag gaat zo snel voorbij, en dan ben ik nog maar net aan het huishouden toegekomen
of zelfzorg. Ik woon zelfstandig, maar dit kost mij wel veel moeite met planen etc. Ondanks dat, lukt het.
Mijn tip voor oververmoeidheid bij autisme is: ga een uurtje liggen als je overprikkeld bent, of desnoods 2 uur. Je hoeft jezelf niet
te pesten, want je kunt er niks aan doen dat je zo snel moe bent.
Je kunt beter presteren als je rustig in je hoofd bent.

Dan voel ik me vaak al moe..
Ben snel oververmoeid, omdat dingen mij idd snel afleiden.
Ik krijg ook veel kalmeringsmiddelen, bijv om te kunnen slapen.
Zo kan ik toch mijn rust vinden.

Jouw verhaal beschrijft precies wat ik dagelijks meemaak, fijn om erkenning hiervoor te krijgen.

Groetjes
jasmine

Ondanks het een wat ouder artikel is, wil ik toch graag even reageren. Ik denk dat het idee dat er (te)veel apps openstaan een leuke vergelijking is die behoorlijk klopt (ik ben zelf gediagnosticeerd met PPD-NOS). Bij mij gaat het er denk ik alleen niet enkel om dát er een app open staan, maar meer welke emoties gepaard gaan met die ‘app’. Zodoende raak ik van streek als ik het nieuws kijk of per ongeluk ‘Opsporing verzocht’ o.i.d. meepik, omdat de dingen die daar verteld worden bij mij met veel emotie binnenkomen. Juist dat soort emoties (die dus niet direct een plek kunnen hebben, maar eerst flink over geanalyseerd moet worden) veroorzaakt veel stress en vermoeidheid bij mij. Mijn ‘truc’ is dan ook vaak om dat soort dingen maar te ‘negeren’ (op zekere hoogte). Dit werkt echter maar beperkt, aangezien ook collega’s o.i.d. verwachten dat je empathie toont bij hun onfortuinlijke gebeurtenissen (zoals een begrafenis waar ze naartoe gaan, waarbij je gecondoleerd hoort te zeggen).
Meestal ben ik mij overigens niet bewust van alle ‘apps’ die openstaan, maar herkent mijn vriend gelukkig het als ik met iets zit. Hij ‘dwingt’ me dan erover te praten, omdat hij weet dat ik anders weer veel slaapproblemen krijg (insomnie + paniekaanvallen). Het erkennen van de apps die openstaan is denk ik al een stap op zich, vervolgens hoe ze zich rangschikken en waarom sommige ‘apps’ meer energie kosten dan anderen. Doordat bij jezelf te snappen, opent denk ik al veel deuren. Ondanks dat ik het altijd (en nog steeds wel) erg moeilijk vind, blijkt praten erover met iemand toch altijd wel de beste oplossing voor mij om apps te sluiten. In mijn eentje ga ik teveel erover piekeren of analyseren, waardoor ‘de app’ enkel groter wordt. Ik kan slecht relativeren dan.

Ik kan me hier heel erg in vinden. Ik ga zelf beginnen aan een diagnostisch onderzoek om te kijken of ik autisme heb. Veel gekeken op internet en het is bijna bizar hoe erg ik me kan vinden in verhalen van mensen met autisme. Dit verhaaltje helpt denk ik zeker bij het uitleggen van wat autisme nu precies inhoudt. Ik heb dagelijks last van vermoeidheid en heel veel spanningen. Meestal snappen mensen dit niet en misschien gaat dit helpen!

Ik kan me er zelf heel erg in vinden want heb zelf ook autisme. Het werkt bijna precies het zelfde in mijn hoofd.

Beste Nadia, wat prachtig omschreven!! Ik ben nu 43 en ik ben op zoek wat er toch steeds met me aan de hand is….. die steeds terugkerende depressies….ben het zo zat. Inmiddels ben ik op het spoor van Asperger. Dit heb je heel beeldend beschreven, hier herken ik heel veel in.
Dank je, en nog veel succes met je mooie werk! Jessie

Hallo Nadia, Ik ben zelf als ernstig autistisch gediagnostiseerd (Asperger) en denk dat jouw analyse een hele goede benadering is van een andere prioriteitsverdeling bij autisten. Wederom mist er een soort filter dat zegt: "niet belangrijk, maak je niet druk". Nee alle prikkels (vooral geluid bij mij) zijn belangrijk, omdat er een potentieel probleem achter kan zitten, daarom moeten alle prikkels meteen onderzocht worden. Dit geeft inderdaad al snel een enorme overbelasting tot zelfs een uitputtend gevoel. Alles moet meteen verwerkt worden. In elk details schuilt een leeuw achter de struiken helaas 😉

Zoals nu op dit moment is mijn vrouw aan het stofzuigen, wat al redelijk afleid en tegelijkertijd gaat haar zeer luide telefoon alarm om haar medicijnen te nemen. Zij kan het gewoon negeren, maar ik wordt er knettergek van en kan me niet voorstellen dat ze dit gewoon kan negeren.

Vaak merk ik dat neuro typische mensen van zichzelf niet goed doorhebben dat veel zaken veel ingewikkelder liggen dan ze zich bewust zijn en verbaas me hoe halfslachtig ze tewerk gaan. Om die reden kan ik simpelweg al niet samenwerken, omdat ik hun ogen altijd maar aan het zeuren en zagen ben over niks en dan denk ik, wow, hoe kun je dat niet zien, ik leg het zelfs uit, desnoods met een tekening of 3D animatie.

Wat ik verder wil opmerken is dat wat voor neuro typische mensen naar binnen gekeerd gedrag lijkt in wezen niet per definitie een naar binnen gekeerde gedachtengang is en veelal juist een naar buiten gekeerde gedachtengang is die niet naar de buitenwereld wordt gecommuniceerd. Alleen de communicatie naar de buitenwereld is afgesloten, vaak omdat het zinloos verspilde moeite is en we niet de energie willen investeren, om de communicatiekanalen open te zetten. Wel input, wel gedachtenfocus op de buitenwereld, maar alleen geen output.

In gedachten communiceer ik wel vaak met anderen, maar laat het alleen niet door naar m'n spraak apparatus, omdat het conflicten zou opleveren. De ander zou simpelweg boos worden als ik werkelijk zou zeggen tegen de persoon in mijn nabijheid, wat ik in gedachten tegen de persoon zeg.

Groepsgedrag is in de evolutie ontstaan voor vergroting van kansen voor overleving van de soort. Winning bij numbers en helemaal speciaal is het geval van de mens, die binnen de groep diverse expertises heeft ontwikkeld, denk aan Alfa, Bèta en Gamma expertise, die weer verdere onderverdeelde subexpertises hebben ontwikkeld. De alfa's (jagers) zetten de trent voor overleving van de soort binnen de groep en de rest sluit zich aan, uiteraard ook voor overleving van de groep.

De Mens als sociale groep en diersoort lijkt zich vooral te verbinden ten gunste van samenwerking en profiteren van de jacht en de daaruit voortvloeiende verdeling van de jachtbuit. Daarom valt er ook niet op te argumenteren en te discussiëren tegen gretige agressieve verkopers. De buit is in zicht, het jachtinstinct geactiveerd en de achtervolging is ingezet, om uitgevoerd te worden totdat de buit overwonnen is, zoals in gedachten al helemaal voorbereid en niks lijkt ze daar nog vanaf te brengen. De Bèta (natuurkundige/gereedschapmaker/ingenieur) en de Gamma (moeder/nestverzorger) zijn loyaal aan de Alfa en helpen deze, om ook aanspraak te kunnen maken op een deeltje van de buit en hun positie in de sociaal hiërarchie veilig te stellen en te onderhouden.

Wegens gebrek aan aangeboren sociaal inzicht heb ik me verdiept in sociaal gedrag verklaard vanuit de menselijke en dierlijke evolutie, om te begrijpen waarom discussies over gelijke rechten met de neuro typische medemens als gespecialiseerd roofdier zinloos is. Een discussie aangaan met een leeuw waarom het niet goed is een gazelle te doden en op te eten is evengoed zinloos. We danken ons menselijk bestaansrecht per slot van rekening aan ons evolutionaire sociale roofinstinct.

In ieder geval ik denk dat autisme een neurologische afwijking is aan alles wat met de groepsjacht te maken heeft en daarvoor in de plaats de vrijgekomen overcapaciteit in zijn/haar hersens gebruikt voor specialisatie in object georiënteerde logica, misschien wel mede ten gunste van verdere gunstige menselijke evolutionaire ontwikkeling. Van jager tot onderzoeker…

Wat ik merk met mensen met licht autisme dat ze hun blik meer naar binnen hebben gericht. Ik word zelf ook voor autistisch aangezien maar als kristalkind ben ik teveel naar buiten gericht en moet ik af en toe in mezelf kruipen. Merk ook bij autisme dat ze dingen wel weten maar niet altijd begrijpen en het overzicht niet hebben. Of ze alleen de losse stukjes kunnen zien. Dus dat met die apps, daar zit wel wat in, al heb ik geen smartphone.
Zo wist een buurman me te vertellen hoe weinig je hebt als je in een schuldenregeling zit en hij kon vertellen hoeveel een goedkope, nieuwe computer kost maar dat ik, toen ik in een schuldenregeling zat zo'n computer helemaal niet kon kopen, begreep hij niet. Nou hebben wel meer mannen dat, denken ze dat je van alles kan kopen als je financieel moeilijk zit.
Merk ook dat ze vaak eindeloos praten en erg plukkerig kunnen zijn, dat ze aan je willen zitten. Schijnt dat ze een bepaalde stof ook tekort hebben, ik geloof oxytocine dus dat zou daarmee te maken kunnen hebben.

Kan het niet zo zijn dat veel van die mensen HSP zijn. Als ik het zo lees zie ik veel kenmerken waar een HSP vaak ook mee te maken heeft, en Daarom "lijkt" het misschien op autisme.

Hey Nadia,

Kreeg de link van m'n vriendin, ben sinds 1,5 jaar gediagnosticeerd met Add, nu hou ik niet van stempels, maar voor de rest van de wereld is het zo wel makkelijker te begrijpen, (net als t voorbeeld dat m'n gedachten te vergelijken zijn met n werkende helikopter, elke wiek die langskomt is n nieuwe gedachte, maargoed ik ga weer teveel door op mezelf!

Erg mooie tekst, ook herkenbaar, goed opgelet bij je cliënten!

Heb zelf de spanningsboog van een banaan(haha) en soms een overload aan prikkels(door gebrek aan filters in m'n hoofd), ik zonder me op zo'n moment af om m'n zogenaamde app killer proberen te herstarten:)

Ga door met dit soort teksten, erg mooi^.^

Vrolijke groeten,

Nol

Ik herken dit heel erg goed, ook al ben ik niet autistisch.

Dag Nadia,
Ik ben ook iemand (rond de 50) die jouw figuurlijke appjes kan sluiten, wat belangrijk is weten welke dicht mogen en welke niet. Sommigen zijn van levensbelang en anderen zijn puur balast. Het herkennen daarvan kost veel tijd (dikwijls try and error) en verloopt duidelijke moeizamer als voor iemand zonder autisme. In nieuwe situaties is het nog veel ingewikkelder, het is dan alsof er een ander operating system op staat, sommige van die nieuwe systemen lijken op wat ik ken, anderen zijn compleet anders en maken dat de aanpassing enorm is.
Lijstjes en aanduidingen zijn op dat moment een hulp (dit en dat moet je allemaal doen, en dit moet hier met zus en zo, en dat moet daar etc), anders moeten wij gewoon letterlijk al die appjes gaan opendoen om te onderzoeken welke het nu is dat we nodig hebben, je begrijpt dan ook hoe het mogelijk is dat na een dag de taak niet volbracht is. Aan de andere kant zijn wij geweldige appjeskenners en kunnen daar veel kanten mee op. (Zelf ben ik leerkracht)
Fijn jouw visuele voorstelling !

Leuk omschreven! Ik wordt btw niet goed van het per ongeluk openen van apps. 😛

dag nadia .
wat een mooie uitleg over autisme in je hoofd hebben ,sinds eind 2013 is bij onze zoon van 12 jaar ass geconstateerd , hehe eindelijk weten wat er aan de hand is met hem ,vonden het al raar dat hij veel op z,n eigen zit , vriendjes houden duurde niet lang , vragen of iets doen word verkeerd begrepen of verkeerd geinterpreteerd waardoor wij geirriteerd raakten van ,, snap je dat nou niet ,, of ,,waarom doe je het nu zo ,, .
traject doorlopen vorig jaar met parlan wat hielp , en hebben boeken over ass gekocht en gelezen , nu begrijpen wij ook pas wat er door zijn hoofd omgaat .
vorig jaar is hij van basis onderwijs naar voortgezetonderwijs gegaan op gymnasium niveau ,dat werd aangeraden omdat hij een goed stel hersens heeft , nu sinds januari 2015 is hij iedere week wel een dag thuis met ontzettende hoofdpijnen , wij dachten dat het evt kwam door slaapgebrek , wat laat naar bed en s,ochtends heel vroeg opstaan om 5.30 soms terwijl hij om 7.45 de deur uit moet op de fiets naar school .
hebben daarom zijn tijd om naar bed te gaan terug gebracht naar 20 uur , dan mag hij nog even lezen en dan slapen , maar ook dat helpt niet tegen zijn hoofdpijnen .
nu met jou verhaal over de aps gaat er bij ons ook een lichtje branden , hadden al in de gaten dat zijn hersens op volle toeren draaiden overdag , ook vanwege de vele prikkelingen die hij op school en onderweg opdoet .
thuis komen uit school en gelijk achter de pc gaan zitten doen we ook niet meer , eerst huiswerk en dan pas achter de pc , en dat werkt heel goed , iedere dag was er strijd om huiswerk te maken en moest dat nog gebeuren voor hij naar bed moest .
nu hij vroeger naar bed gaat krijgt z,n hoofd meer rust , nu heeft hij vakantie en slaapt 9 uur achter elkaar en kunnen merken dat hij rustiger is ,kan ook komen doordat hij minder prikkels binnen krijgt .
kortom iedere uitleg over ass of autisme leert ons veel meer te begrijpen over deze materie , las onlangs dat de politie cursussen gaat krijgen om om te gaan met autisme mensen , ook de autipas bied uitkomsten zodat ze beter begrepen worden .

groetjes jacob

Hoi Nadia, ik heb ook asperger en herken hier veel van. Ik zou mezelf willen omschrijven als een PC met een krachtige processor en een klein werkgeheugen. Ik heb zelf veel gehad aan meditatie en mindfullness oefeningen. Daardoor functioneer ik zo normaal dat je alleen merkt dat ik asperger heb als je het syndroom heel goed kent. Ik ben aan het eind van een werkdag vaak prikkelbaar en chagrijnig omdat het me dan gewoon teveel is.
Ik heb veel behoefte aan dromen om alles te verwerken. Dat zijn hele warrige snel opeenvolgende dromen. Vaak komen die heel vroeg in de morgen en als ik er dan vroeg uit moet, heb ik niet genoeg kunnen dromen en dat wreekt zich overdag. Als ik voel dat het me teveel wordt, kan ik de moeheid een paar dagen 'ophouden' maar dan moet ik er ook echt aan toegeven. Ik werk vier dagen en dat is er eigenlijk teveel. Het frustreert me dat ik het beste dat ik in me heb, maar aan mijn werkgever moet geven gewoon omdat ik dat kan. Mensen op het spectrum benijden mij omdat ik kan werken en ik benijd hen soms omdat ze de baas kunnen zijn over hun eigen tijd en energie. Het is een moeilijke tijd om gevoelig te zijn. Wat mij betreft mag er een basisinkomen komen.

Mooi duidelijk beschreven, ik denk dat het bij bij inderdaad wel een beetje zo werkt, ben inmiddels 59 en heb Asperger, maar herken veel, ook letterlijk, want ik heb wel 30 tabbladen openstaan, meerdere browsers en nog meer van dat soort dingen, maar figuurlijk ook zeker in mijn hoofd zo.

Top! Dankjewel. Ik heb borderline adhd en pass en ik herken dit enorm. Dankjewel 🙂

Een heel heldere uitleg!
En een beeld dat wel past bij hoe mijn hoofd functioneert.
Een app is pas af te sluiten in mijn hoofd als ik de taak compleet afgerond heb. Maar ook dan blijft het soms nog na-sudderen……alsof de patronen te sterk zijn ingesleten in mijn hoofd.
Wat het ook lastig maakt is dat er geen rangorde is in belangrijkheid van de verschillende apps. Het is puur een kwestie van 'wat zich aandient' en eventueel 'hoeveel tijd is er beschikbaar'. Maar inhoudelijk is er geen goed selectiecriterium voor 'belangrijk' of 'onbelangrijk'. Het is allemaal in gelijke mate belangrijk.
'Losse eindjes' (ook van heel lang geleden) kunnen een soort constante ruis op de achtergrond veroorzaken. Die maken dat je dan altijd 'alert' bent, ook tijdens ontspanning. Dat maakt moe.

Ik herken me best goed in het stuk hierboven. Ook in de reactie daarna. Wat ik mezelf vooral geleerd heb is om sommige info en apps even in de wacht te zetten. Dan komt die info e.d. wel binnen, maar worden niet verwerkt. Dit verwerken kan dan wel eens dagen duren. Ligt een beetje hoe herkenbaar en makkelijk te info is zodat ik sneller de juiste app kan openen. Daarom zoek ik ook steeds het herkenbare en makkelijke info op. Dan wordt ik minder snel moe en kan ik vrij normaal reageren. Zo erg zelfs dat mensen zich verbazen als ze horen dat ik dan PDD-NOS heb. Waardoor ze niet zien hoeveel tijd en engergie het kost om in hun ogen als een doorsnee Nederlander te acteren. Waardoor mensen me in sociaal contact altijd erg overschatten.
Daarnaast heb ik 's avonds vaste rituelen om al die apps als het ware weer uit te zetten. Waardoor geen last meer heb van slechte nachtrust.

Hoi Nadia,

Ik vind dit een heel mooi vergelijk en mooie wijze van uitleggen. Het is goed dat je zelf aangeeft dat het zeker niet voor alle autisten op die manier werkt. Wij hebben hier ook veel vormen van autisme en net als ieder kind een eigen individu is en geen een gelijk is, geldt dit ook voor het autisme. Ik neem als voorbeeld een kind die ik ken die autisme heeft maar ook hoogintelligent. Zijn intelligentie compenseert veel en is daarmee in staat meer om te kunnen gaan met zijn autisme. Hij zou bijv. al die appjes juist weg doen en alleen die laten staan waar hij echt iets aan heeft. In staat zijn om voor zichzelf in te zien dat iets te druk wordt en er iets aan doen of hulp vragen hiervoor. Maar dit is echter voor het oog voor de maatschappij zoals die het graag wil zien aan de hand van de standaarden die men bedacht heeft. Realiteit blijft dat ook zijn hoofd "vol"blijft door allerlei informatie en feitjes die hij dan interessant vindt en zich daarmee volpropt. Het weg doen van de appjes (zijn info in het hoofd) is voor hem dan geen optie maar … eerder beter categoriseren.. om zo meer rust te creëren bijv. dmv mindmapping of brainblocks. Ik dwaal echter af.. nogmaals een mooie en heldere uitleg gevonden die meegaat met de tijd waarin de kinderen leven, namelijk media 😉
Groetjes, Tjar