Saaie spelbreker of aanstellerige aso?
Ze zijn supergevoelig, hebben een zesde zintuig en beleven intens waar de gemiddelde mens fluitend aan voorbijfietst. Mooie eigenschap, zou je zeggen. Dat is ook zo, alleen, als die prikkels al te heftig en al te lang binnenkomen, kan het zomaar over en uit zijn: weg energie! Is wees een beetje flinker een optie?
door Gonnie Heij-Kraayeveld
Bepaald bijzonder
”Als je een HSP bent, is het moeilijk te vatten dat je beschikt over een bepaalde bijzondere vaardigheid (…). Over het algemeen valt het je op dat je minder lijkt te kunnen verdragen dan andere mensen. Je vergeet dat je hoort tot een groep die vaak heel veel creativiteit, inzicht, passie en zorgzaamheid heeft laten zien – zaken die door de maatschappij hooglijk gewaardeerd worden (…) Omdat mensen zonder deze eigenschap (de meerderheid) dat niet begrijpen, beschouwen ze ons al timide, verlegen, zwak of – de grootste aller zonden – ongezellig. Omdat we vrezen deze etiketten opgeplakt te krijgen, proberen we net als anderen te zijn. Maar dat leidt er weer toe dat we overvoerd en gestrest raken…”Citaat uit Hoog Sensitieve Personen, Elaine N. Aron.
Ben ik nou gek of hoe zit het?
Diepgaand onderzoek van psycholoog en therapeut Elaine N. Aron heeft uitgewezen dat er een categorie mensen is – zo’n 15 tot 20 procent – die geboren wordt met een grotere gevoeligheid dan de gemiddelde mens: de Hoog Sensitieve Persoon. Kortweg HSP. Onwetendheid over die gevoeligheid heeft de HSP (m/v) wel het idee gegeven anders, minder te zijn dan de rest. En als je het zelf al niet dacht, zei de omgeving het wel. In onze maatschappij scoor je als je bent where the action is; als je snel en vlot bent en dat is de HSP niet, althans niet altijd en zeker niet op het eerste gezicht. Mede door het gebrek aan acceptatie van de omstanders, maar ook door eigen onwetendheid, twijfelt de HSP soms aan zichzelf. Met name de meer naar binnen gerichte HSP moet tegen allerlei vooroordelen opboksen. We zetten er acht op een rijtje:
1. Ze zijn hypergevoelig
Gevoeligheid scoort niet erg in deze maatschappij – er wordt vaak negatief over gedaan. Als kind hoort de HSP dan ook nogal eens: ‘Schiet op, stel je niet zo aan. Doe eens wat flinker.’ ,,Ik heb een sterke intuïtie,’’ vertelt Manon (29, diëtist). ,,Dan zeiden mijn ouders als ze ‘woorden’ hadden en ik begon te huilen: ‘Ach joh, trek het je niet aan; het stelt niks voor…’ Dat gekissebis raakte mij heel diep en nog steeds ben ik erg gevoelig voor sfeer. Het kost me veel energie als ik merk dat er spanning is tussen twee collega’s. Ik voel meteen als er iets is. Daar kan ik echt niet tegen.’’ HSP’s vangen signalen op die anderen missen. Ook zijn ze zich veelal bijzonder bewust van het lijden van anderen en kiezen vaak een dienstverlenend beroep. Manon: ,,Ik kan goed luisteren. Mensen praten graag tegen me aan. Alleen, het is een aanslag op mijn energie en sommige problemen van anderen ervaar ik als lijfelijke pijn. Ik heb een vriendin gehad door wie ik me helemaal voelde leeggezogen.’’
2. Ze zijn overdreven verlegen
Overprikkeld-zijn, zich terugtrekken, kan uitgelegd worden als verlegenheid: de angst om afgewezen of niet aardig gevonden te worden. En wie vaak ervaren heeft dat het gevoelig-zijn minder werd gewaardeerd, ontwikkelt iets wat je verlegenheid (‘sociaal ongemak’) zou kunnen noemen. HSP’s maken op het eerste gezicht soms een gereserveerde indruk. Maar, het etiket verlegen is snel geplakt en daar verzet Aron zich tegen: ‘Een mens wordt niet verlegen geboren, maar sensitief. Het is een gemoedstoestand, geen permanent aanwezige karaktertrek.’ Ze moedigt HSP’s dan ook aan het woord verlegen te schrappen: ‘Het is niet juist, het is negatief en het maakt zichzelf waar.’ Introverte mensen zijn gericht op kwaliteit in plaats van op kwantiteit en doordat HSP’s zich niet aangetrokken voelen tot drukte, grote feesten of mensenmassa’s, blijven ze graag wat op afstand. Dat was voor Pim (42, architect) al duidelijk toen hij nog maar op de peutergroep zat. Hij deed niet mee, hij keek. Daar had hij zijn handen al vol aan. Ook later voelde hij zich niet echt prettig bij drukke spelletjes: hij las liever. ‘Een watje, een slome duikelaar’ was het oordeel van de klasgenoten. Pim: ,,Toch doet dat iets met je: je hoort er niet bij en dat doet pijn.’’
Overigens blijkt zo’n dertig procent van de HSP’s absoluut niet introvert te zijn. Zij treden juist wel naar buiten en ontlenen daar hun energie aan. Ze storten zich met voorbijzien van hun grenzen in allerlei activiteiten en vallen daardoor gemakkelijk in de valkuil zichzelf te overvragen. Door hun grote creativiteit borrelen ze van de ideeën. Ze kunnen niet kiezen en willen alles perfect doen. ‘Sommige HSP’s dwingen hun lichaam te veel te doen, ‘ stelt Aron vast. Ook geestelijk zetten zij zichzelf vaak onder druk om maar ‘gewoon’ te doen, zodat er een continue spanningsboog ontstaat. Mogelijke gevolgen: vermoeidheid, slapeloosheid, migraine; vatbaarheid voor griep en verkoudheid. Aron: ‘Niet kiezen is een vorm van arrogantie en van wreed misbruik van je lichaam.’
3. Ze zijn humeurig, prikkelbaar
‘Is er iets, je bent zo stil?’ ‘Nee, er is niets.’ ‘Jawel, er is wel wat, zeg het nu maar…’ Je zou van dat gevraag inderdaad chagrijnig worden. Feit is dat de rode streep bij een HSP eerder is bereikt dan bij een ander. Als een ander nog lekker doorgaat, is de HSP ‘op’. Even geen gepraat en gedoe. Dat betekent: ‘er kan even niets bij’ en dat heeft niets met een slecht humeur te maken. Het betekent dus niet: ‘ik heb een slechte bui’ of ‘ik zie jou niet zitten’.
4. Ze zijn niet vooruit te branden
De HSP kan zo overweldigd zijn door alles wat er moet gebeuren, dat hij niet kan kiezen waarmee hij eens zal beginnen en voorlopig dus helemaal maar niet begint. Kenmerkend is ook dat hij onder zijn niveau presteert als hij onder druk staat of op zijn vingers gekeken wordt (en daarom kiezen veel HSP’s ervoor eigen baas te zijn). Harriët (maatschappelijk werker, 34): ,,Tijdens mijn stage ging ik enorm aan mezelf twijfelen. Men was kritisch, gespitst op wat eraan mankeerde. Ik hoorde alleen: ‘Dit is niet goed, dat doen wij anders.’ Faalangst, dacht ik toen, maar nu zie ik dat het dat niet alleen is.’’ Onderzoek van Elaine Aron heeft uitgewezen dat een HSP als eenmaal duidelijk is wat er moet gebeuren, harder werkt dan een ander. Hij kan zich prima concentreren en is erg perfectionistisch. Zomaar wat aanrommelen of de zaak afraffelen is er niet bij.
Veel HSP’s zijn consciëntieuze, voorzichtige en wijze mensen. Harriët: ,, ‘Je zegt niks’, zei mijn collega verwijtend als ik niet onmiddellijk op haar opmerkingen reageerde. ‘Ik denk na,’ was mijn antwoord.’’ Bedachtzaamheid wordt niet altijd gewaardeerd. HSP’s kunnen de indruk wekken dat ze niets te melden hebben. Aron: ‘Onze diepe manier van verwerken wekt in eerste instantie misschien de indruk niet te kunnen meekomen, maar in de loop der tijd begrijpen en onthouden we meer dan anderen.’
(Een aantal beroepsvelden waarin je relatief veel HSP’s tegenkomt: onderwijs, gezondheidszorg, rechten, kunst, wetenschap, advies, religie, schrijver, redacteur, accountant)
5. Het zijn huilebalken
Ze was nog maar klein. In een uitzending van Sesamstraat zat een vogeltje op een tak een mooi wijsje te fluiten en Manon barstte in tranen uit. De HSP is snel ontroerd. Door iets verdrietigs, maar ook door schoonheid. Ze is gevoelig voor allerlei kunstuitingen, maar voelt zich vooral aangetrokken tot muziek. Daarnaast kan huilen een manier zijn om spanning af te reageren. Voor een vrouw is dat nog enigszins geaccepteerd, maar voor een jongen, een man? Dan is het al gauw: ‘Ben jij nou een kerel?’ Nog een manier om alle indrukken te verwerken is: dromen. Veel HSP’s dromen alles aan elkaar. Als een kind een echte huilbaby is, kan dat gehuil behalve met mogelijke honger of darmkrampjes ook te maken hebben met overprikkeling: zij is te moe of te geprikkeld om te kunnen slapen. Een uitstapje, nieuwe indrukken, onrust, te veel mensen, al dit soort dingen geven signalen af, die het extra gevoelige kind te machtig kunnen worden. Het is gebaat bij rust en regelmaat.
6. Het zijn flauwe spelbrekers. Ongezellige aso’s
,,Ik geniet enorm van een vrouwenconferentie, maar na een dag ben ik weg,’’ vertelt Manon: ,,Dan ben ik helemaal op. Al die mensen, al die indrukken! Het wordt me teveel. Mijn vriendinnen kennen me zo langzamerhand, maar of ze het begrijpen? Ik vermoed dat ze het een beetje kinderachtig van me vinden.’’ Een feestje, een verjaardag na een intensieve werkdag? De HSP kan het soms amper opbrengen. Manon: ,,Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat tussen de mensen, dat trek ik gewoon niet. Jaren geleden heb ik het eens gedaan, een weekendje met de hele familie. Iedereen enthousiast. Ik ook. Vrijdagavond was geweldig. Zaterdag was ook nog leuk, maar ‘s avonds… Er knapte iets. Ik heb gebruld! Ik wilde alleen nog maar naar huis! Ik voelde me zwaar opgelaten en schuldig bovendien: ik had de pret voor de rest bedorven.’’
7. Ze drukken hun snor
Suzanne (student, 22): ,,Als ik de hele dag druk ben geweest, dan heb ik het ‘s avonds helemaal gehad. Ik voel me net een leeggelopen ballon: futloos en flodderig. En ja, dan breng ik het niet op om af te wassen en op te ruimen. Dat vindt mijn huisgenoot dus niet zo geslaagd. Komt ze thuis, wil ze koffie maken, en dan is alles vuil… Ik snap wel dat ze daar moeite mee heeft. Ik ben ook wel van plan mijn rommel op te ruimen. Een andere keer… Dat geeft wel eens mot, ja.’’
Jeannet (39) is creatief in het zoeken van manieren om haar collega’s op school te laten merken dat ze haar verantwoordelijkheid neemt, maar dan wel zo dat het voor haar haalbaar is. Jeannet: ,,We hadden eens een creatieve week met allerlei activiteiten. Het was de bedoeling dat ieder het project een dag zou begeleiden. Maar al die drukte en die herrie, die harde geluiden… ik verdraag het niet. Dat wordt me teveel. Dus ik heb voorgesteld: kan ik ook vier dagen twee uur voor mijn rekening nemen? En dat kon!’’
8. Ze zijn stuitend serieus (dus: saai)
HSP’s hebben een rijke en complexe belevingswereld. Het zijn ‘denkers’. Toen Evelien 14 was, kreeg ze met Sinterklaas van een klasgenoot een chocoladeletter. Er zat een ‘humoristisch’ gedicht bij, waarin haar kwaliteiten breed werden uitgemeten. Ze was altijd zo serieus en dacht zoveel (lees: té veel) over allerlei dingen na, over het leven, over het geloof. Ze deed zo moeilijk. De boodschap was duidelijk: je bent anders en (dus) minder leuk. Voor Evelien had de chocoladeletter een bijsmaak. Ruim dertig jaar later ‘proeft’ ze de afwijzing nog steeds.
HSP’s hebben een groot en subtiel gevoel voor humor. Juist doordat ze kunnen nuanceren en relativeren zien ze gemakkelijk het absurde van situaties in. En dat staat recht tegenover saai zijn. De HSP komt het meest tot zijn recht in een omgeving die hem vertrouwd is: dan laat hij zijn reserve varen en valt er veel te lachen (en serieus te praten). Uitbundig feestvieren? Ook dat kan, al zal hij het de volgende dag vaak moeten bekopen.
Misschien dacht je al lezend: Hé, dat gaat over mij (of over mijn partner, mijn vriendin of kind) en dat is mooi. Want, begrijpen en begrepen worden is voor ieder mens plezierig, maar zeker voor de supergevoeligen onder ons. ‘Je mag je wel eens laten nakijken, waarom zit je niet in de psychiatrie?’ kreeg Evelien (43, juriste) te horen toen ze aan iemand vertelde hoe intens ze dingen beleeft en hoeveel moeite haar dat soms kost. Een HSP past niet binnen het ideaalbeeld van onze cultuur. Men vindt je soms wat ‘typisch’. Of ‘vaag’. Je zou nog aan jezelf gaan twijfelen. Daarom zijn de uitkomsten van het onderzoek van Aron voor de HSP een hart onder de riem: ‘Een dergelijke gevoeligheid is beslist geen teken van een geestelijk gebrek of stoornis’. Er is bij HSP’s zeker geen steekje los. Integendeel. Ze hebben veel te bieden.
Misschien dacht je al lezend: Hé, dat gaat over mij (of over mijn partner, mijn vriendin of kind) en dat is mooi. Want, begrijpen en begrepen worden is voor ieder mens plezierig, maar zeker voor de supergevoeligen onder ons. ‘Je mag je wel eens laten nakijken, waarom zit je niet in de psychiatrie?’ kreeg Evelien (43, juriste) te horen toen ze aan iemand vertelde hoe intens ze dingen beleeft en hoeveel moeite haar dat soms kost. Een HSP past niet binnen het ideaalbeeld van onze cultuur. Men vindt je soms wat ‘typisch’. Of ‘vaag’. Je zou nog aan jezelf gaan twijfelen. Daarom zijn de uitkomsten van het onderzoek van Aron voor de HSP een hart onder de riem: ‘Een dergelijke gevoeligheid is beslist geen teken van een geestelijk gebrek of stoornis’. Er is bij HSP’s zeker geen steekje los. Integendeel. Ze hebben veel te bieden.
vooroordelen over hooggevoelige personen , de HSP:
De grootste aller zonden: ongezellig. Je scoort je als je bent where the action is. De HSP is niet snel en vlot De HSP hoort nogal eens: ‘Doe eens wat flinker’ ‘Ik ben erg gevoelig voor sfeer’ ‘Het kost me veel energie als ik merk dat er spanning is tussen twee collega’s’ Ik voel meteen als er iets is. Daar kan ik echt niet tegen HSP’s vangen signalen op die anderen missen ‘Sommige problemen van anderen ervaar ik als lijfelijke pijn’ ‘Ik was ‘een watje, een slome duikelaar’ omdat ik liever las’ Als een ander nog lekker doorgaat, is de HSP ‘op’ Veel HSP’s dromen alles aan elkaar ‘Al die mensen, al die indrukken! Het wordt me teveel’ HSP’s hebben een groot en subtiel gevoel voor humor Door nuanceren en relativeren zien ze gemakkelijk het absurde van situaties in Als een HSP zich vertrouwd voelt valt er veel te lachen (en serieus te praten)
Tips voor de Hooggevoelige Persoon:
- * Ga op zoek naar evenwicht tussen wat je wilt en kunt. Aron: ‘De moeilijkste opgave is misschien wel om te bepalen waar je jezelf moet beschermen en in hoeverre je jezelf voorzichtig vooruit moet dwingen.’
- * Neem je grenzen in acht en kom op voor jezelf, dat is een eerste voorwaarde om anderen te kunnen helpen.
- * Werk aan je eigenwaarde, anders blijf je denken dat anderen het recht hebben over je grenzen te gaan.
- * Zorg voor een regelmatig leven en luister goed naar je lichaam; ga naar bed als je slaap begint te krijgen ( of de anderen dat nu ‘gezellig’ vinden of niet). Slaap af en toe eens bij (een HSP herstelt langzamer van een jetlag en heeft meer moeite met onregelmatige diensten).
- * Verwijder je even uit het gezelschap. Ga de hond uitlaten. Loop naar de brievenbus of ga op het toilet zitten – met een krantje of doe gewoon je ogen even dicht.
- * Maak een werklijst en stel prioriteiten. Wegstrepen is een ontspannend karweitje.
* Even lekker huilen (zonder publiek) kan nodig zijn om overprikkeling kwijt te raken. Het lucht heerlijk op. - * Wil je (toch) graag naar dat feestje? Ga iets later (en doe eerst een dutje) en ga desnoods eerder weg.
- * Is het toch wel erg leuk, op vakantie met anderen, maak dan goede afspraken:
o Zorg voor een plek waar je je kunt terugtrekken (eigen kamer/huisje/tent).
o Laat elkaar vrij: niet iedereen hoeft altijd aan alles mee te doen.
- * Een lege maag heeft een groot effect op de HSP; op concentratievermogen en humeur. Eet dus op tijd en eet gezond
- * Plan je agenda niet te vol en bouw rusttijd in – houd ruimte om te kunnen schuiven, om dingen te ordenen en te overdenken ; om wat te sudderen en uit het raam te kijken. Neem tijd voor voor meditatie en gebed.
- * Omdat de HSP’s sterk beïnvloed worden door muziek kan een goede muziekkeuze je afleiden of kalmeren.
Bewaar voor later op Pinterest:
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Veel mensen zeggen dat ze hoogsensitief zijn, maar zijn het eigenlijk niet. Je bent energetisch juist labiel(er). Wanneer je energieveld zwak is en je komt iemand tegen met een energieveld dat iets sterker is, dan kun je hier inderdaad erg veel last van hebben.
Terwijl een gezonde vorm van 'hoogsensitiviteit' een egoloze staat is van onbaatzuchtige liefde, waarin je je volledig verbonden voelt met de rest van het universum. Je voelt wel wat er bij een ander speelt, maar je energie is zo sterk dat je de ander meeneemt naar een hoger niveau. Sensitive mensen met een onbaatzuchtige liefdevolle houding. Die hebben de voorste chakra's (2 t/m 6) open staan. Zij identificeren zich niet met de energie van anderen. Doordat de chakra's aan de achterkant ook open staan laat hij/zij deze energie meteen weer los. Er is geen eigenbelang in de houding tot die ander.
Hoogsensitiviteit is eigenlijk een verkeerd woord. Wij hebben allemaal een energieveld om ons heen. Vaak onbewust ‘lezen’ wij dit energieveld bij anderen, en reageren wij daarop (energetische communicatie).
Er zijn wel mensen die heel vast zitten in hun ideeën en dogma’s en daardoor minder ‘sensitief’ zijn. Zij voelen het niet als ze met positieve energie in aanraking komen.
Mensen met depressieve energie (gedachten, gevoelens en emoties) zullen deze positieve energie ook niet kunnen voelen en op den duur steeds zwakker worden.
Dan hebben we nog de ‘ME-ers’. Zij zijn gesloten en hebben een soort van energetisch schild ontwikkeld. De bekende autoritaire managers, die ‘straight to the point’ met hun schild alles aan de kant duwen wat in de weg staat. Ook geven ze anderen de schuld als het niet goed gaat.
Dan heb je nog de ‘schotelantennes’. “Deze mensen, met een gebrek aan eigenwaarde hebben energetisch de voelsprieten uitstaan, waardoor hun energiebeeld op een schotelantenne lijkt. Het zijn mensen die vooral bezig zijn met het krijgen van bevestiging uit hun omgeving, door gebrek aan eigenwaarde. Ze zijn erg gericht om de energie van de ander te voelen om te kijken wat deze van hun vindt. Ze voelen zich daarbij meteen verantwoordelijk voor het welbevinden van de ander en nemen de eventuele problemen van deze persoon meteen op hun nek. Energetisch doen ze dit ook echt. Zo ‘sponzen’ ze als het ware de energie van hun omgeving schoon. Ze laten dit ook niet meer los, met veelal oversensitiviteit en blokkende emoties tot gevolg (energetisch labiel).
Mijn mening is dat hoogsensitiviteit met alle kwetsbaarheden die hierboven wordt beschreven eigenlijk een vorm van energetische labiliteit is.
wouw dit is zo herkenbaar!!
het voelt altijd zo fijn om dit soort dingen te lezen! ik snap niet waarom er juist nu nog steeds zo weinig kinderen er voor uitkomen of er over praten, want geef toe als kind in een klas van 18 puberende jongeren zitten levert heel wat prikkels op! Ik ben 17 jaar en kom uit voor wie ik ben. Geen hippe kapsels of vol gepoederde gezichten voor mij! HA! Ik ben trots op wie ik ben en help mensen die dit nodig hebben. Maar waarom is er nog maar zo weinig bekend over dit onderwerp? Waarom krijgen we dit niet met biologie? want wat zouden veel mensen en vooral KINDEREN hier veel aan hebben. Hopelijk komt er de komende tijd meer kennis over dit onderwerp en zal de (toch redelijk grote taboe) verbroken worden. En als dat gebeurd staan wij met zijn alle op en kunnen wij laten zien wat voor prachtige wereld er ontstaat als iedereen zijn hart opent!
A-Maze-Minder
-Meraki-
Mooi om nog eens te lezen dit artikel.
Ik heb het naar mijn jongste dochter gestuurd
Om haar even te laten lezen dat zij niet de enige is.
Door dat zelf hier veel ervaring mee heb, kan ik haar
Helpen.
ze heeft het ontzettend moeilijk gehad in haar jonge leventje.
ik probeer haar altijd uit te leggen, dat het niet altijd persoonlijk
Is , als ze weer iemand tegen het lijf loopt die niet aardig tegen
Haar
niet iedereen hoeft leuk en aardig te zijn, zo zit dat in elkaar
Als je jezelf maar aardig vindt , daar gaat het om.
En het ego speelt hier ook weer een rol natuurlijk.
Ze is te lief, en voeld zich bij weinig mensen op haar gemak.
Maar ze zal er toch mee om moeten leren gaan.
want dat heb ik ook moeten doen.
we zijn niet alleen hier in.
we moeten ook zorgen dat er zo gewoon als mogelijk
Mee om te gaan.
Ik ben er trots op dat zo geboren ben, en zo veel heb
Moeten incasseren.
Maar je leerd al doende, goed je intuïtie gebruiken en
voor de rest gewoon je leventje leiden zoals iedereen.
Niet te veel bij stilstaan.
Ik zweef nog wel even Door dacht dat ik de enigste was maar er zijn nog wel meer verder is dit wel een soort thuiskomen.
Ja veel herkenbare punten, ook in een aantal reacties, grappig is dat. Op het laatst wordt er alleen geschreven: “Omdat de HSP’s sterk beïnvloed worden door muziek kan een goede muziekkeuze je afleiden of kalmeren.” Ik weet niet zeker of het klopt maar heb ergens ooit uit begrepen dat afleiding niet zo gezond is, dit is juist wat al we teveel doen. Hoeveel uur kijken we niet al naar nutteloze programma’s op tv en spelen we net zulke nutteloze spelletjes op de computer? Zo ren je juist heel hard weg van de werkelijkheid en kom je niet tot jezelf. Ik probeer me daarom steeds meer aan te leren alleen met tv of computer bezig te zijn als het me iets leert waar ik echt wat aan kan hebben in mijn leven en ontwikkeling. Muziek gooit je chakra’s wel lekker open geloof ik (heel nuttig dus), kalmeren vind ik daarom persoonlijk een beter gekozen woord als afleiden. Bedankt voor dit verhelderende stuk.
Yes, that’s me.
Het hele artikel herken ik: ik hoor de woorden weer van mijn ouders vroeger: “je bent zo zwaar op de hand, je bent labiel, je kunt niets aan, je bent zwak”!
Ik laat het nu zijn, ze ( men) weet niet beter, niet anders.
Het heeft me wel vele 10-tallen jaren gekost.
Deze artikelen mogen meer de reguliere media in, vind ik.
Zodat het bij de mensen in de “gewone (???)” maatschappij mag doordringen.
Ikzelf leer nu steeds beter goed bij mijzelf te blijven, goed te luisteren naar mijn intuïtie, gevoel en innerlijke stem.
En laat wat de ander over me denkt, bij hen. Het zgn. probleem geef ik hen terug.
Ik ben…..zoals ik ben en ontwikkel me op persoonlijk vlak verder.
Ik heb er geen probleem meer mee, althans, lukt nog niet altijd.
Maar de ander heeft een groter probleem als ze me niet accepteren zoals ik ben. Het zegt genoeg over hen en helaas…….. daaronder vallen familileden.
Hallo Pok,
(–maar oke….eerlijk de balans is volgens mij momenteel meer onrecht dan vrede, dus daar mag idd wel belans in komen…–)
Weet niet of je dit zo kunt stellen. Ik zie die onbalans ook wel, met name op gebied van economie en milieu. Of er meer onrecht is dan vrede? Kranten en TV geven een vertekend beeld, berichten alleen negativiteit. Bovendien komt veel onrecht (wat zich voorheen in het duister afspeelde) momenteel in het licht te staan en dit is toch een goed teken?
@Lia,
Dat is nog een staaltje omdenken 😉
Lieten ze in het nieuws ookmaar netzoveel leuk nieuws zien 😉
Ik ervaar het zelf in mijn leventje overigens niet zo hoor…..puur afgaande op het nieuws en de hoeveelheid klagende mensen. 🙂
Ik heb het allemaal meegemaakt afzonderen op verjaardagen , drukke menigte vermijden , mijn schooltijd niet fijn buiten beentje , te druk in de klas , ouders geen goede relatie er werd soms dagen gezwegen je voelden de spanning , mijn moeders gemoeds toestand , als er een vogeltje dood lag janken . Nu nog steeds supermarkt vermijden op zaterdag te veel mensen met pijn enz enz ach ja je weet niet beter . Nu heeft het een naam en kan je gelukkig er veel over lezen . Zo dat je de rest van je leven ietsje prettiger kan leven . En ik ben mij er van bewust dat ik niet de enige ben . Sterkte lotgenoten jannie
amai wat herken ik hier heel veel in ik vind het prachtig om telkens dingen te mogen lezen en dan te denken he ik ben toch niet gek
Weer een prachtige blog om over na te denken.
Het lezen voelt aan als, ik zink in een poel van stilte.
Best veel herkenbare dingen, maar toch?
Toch weer die twijfel.
Vroeger een stil en terug getrokken kind die op school mee wou doen. Zich probeerde aan te sluiten en vriendjes te maken, maar altijd was er weet de teleurstelling. Altijd zei ik de verkeerde dingen, deed de verkeerde dingen. Van veel clubs lid geweest en snel enthousiast met iedereen en na een paar weekjes?
Dan was de pap op, wilde ik niet meer.
Wat was er mis met mij?
Iedereen vond mij aardig, maar die aardigheid kwam, merkte ik zelf, omdat ik dingen voor iedereen deed, met hun spak over wat zij leuk vonden, trakteerde.
als ik dan iets terug verwachtte kwam dit niet.
Zo is het ook in mijn familie.
Ik kom nooit meer naar feestjes. Ook als ik jarig ben geweest of net op vakantie. Het is nooit de moeite waard om er lang over te praten.
Was ik dan zo saai en oninteressant?
Ik twijfelde dus altijd aan mijzelf inderdaad.
Voelde me nooit passen in een groep.
Daarnaast ben ik nog steeds super hulpvaardig, oude mensen helpen oversteken, vergeten boodschappen nabrengen. Geduldig luisteren als totale wildvreemden hun hele levensloop vertellen.
Als ik toch in een groep Kom, bij de tandarts of in een lift. Altijd met mensen praten en voor hun klaar staan. Maar voel me altijd anders en vreemd.
Terwijl ik deze blog lees, denk ik, aha, dat is het.
Gewoon extreem hooggevoelig, klaar.
Maar toch weer die twijfel?
Waarom zou ikke nou net hooggevoelig zijn?
Voel mij helemaal geen oude ziel.
Waarom voel ik mij niet thuis in grote groepen?
Begin dit jaar regressie gedaan en er kwam een leven boven van Jane, een Engelse vrouw die vroeger als heks verbrand was.
Het moment dat jane op de brandstapel staat, dat een woeste menigte haar uitscheld en toeschreeuwt dat dit nu net is wat zij verdiend heeft.
Dit moment dat Jane absoluut niet begrijpt waarom totaal vreemden haar dit vreselijke toewensen, draag ik anno nu mee als een diep litteken in mijn ziel.
Is dat de reden waarom ik bang ben voor grote groepen vreemden?
Is dat de reden waarom ik altijd aardig gevonden wil worden en totaal vreemden wil helpen?
Snappen jullie de twijfel die ik voel?
Wie ben ik?
Een hoogbegaafde oude ziel?
Of alleen maar een gekwetste ziel zich in een groep dienbaar opstelt om niet weer uitgestoten te worden?
@Petra,
Goede morgen lieverd, lees net jouw stukje…en voelde met je mee… herkende iets… een gevoel… als je me toestaat,
leg ik je het uit; Je hebt “iets” overgenomen van je Aardse familie…als mens dus… je “oude ziel” probeert jouw iets duidelijk te maken en daarom twijfel jij….
Als je ” iets” GEEFT… Verwacht dan niets TERUG… GEEF gewoon vanuit Liefde…gewoon omdat je die keuze fijn vind
Als je het doet omdat je dan geaccepteerd wilt worden…doe je het met een dubbele bodem.. Niet geheel zuiver zoals de Engelen zeggen… Dit laten ze jouw voelen…en je mag Nu de keuze maken om het Los te laten…
De Engelen Geven ons…op de HOOP… dat we het kunnen en zullen toepassen..zodat wij sterker worden en het licht zal groeien…ze verwachten NIETS stellen geen ultimatum en ook niet als jij…dan… dus manipuleren ook niet…
We mogen zelf kiezen… zelf creëren… en zelf leren..
mét of zonder hun hulp… alles is een keuze… en ze houden ONVOORWAARDELIJK van ons… 🙂 xxx Ze hebben geduld
Begrijpen en doen hun best ons te VERduidelijken… op afstand dus… zij hebben geen lichaam en ze weten echt wel dat dat stukje niet zo gemakkelijk is…dus zullen zij ons nooit iets Verwijten… dus voel je niet schuldig, vertrouw op jezelf en begrijp dat het lessen waren waar jijzelf voor hebt gekozen… nu mag je van de clou leren… zodat je het herkent en de rest aan Emo’s laat je gewoon gaan…bedank je ervoor en vergeef jezelf( mocht je hier behoefte aan hebben)
Zoals ik al zei; ikzelf herkende het… door de fam waar ikzelf in heb geleefd en zelf voor heb gekozen om van te kunnen leren… alles los gelaten…. en ik begrijp het…
Liefde in je, overwint de angst van het aardse lichaam…
als je het durft toe te staan… en toe laat…sta dus open om te ontvangen lieve Petra… Laat je geven…zodat je kunt ontvangen… hoop dat ik jouw van dienst kon zijn
liefs, Henriëtte <3 xxx
@Petra,
Over je hele verhaal kan ik veel zeggen, maar ik denk niet direct dat de oorzaken van dit alles te vinden is in die specifieke ervaring van een ander leven. Ik denk zelfs dat je daar niet veel mee opschiet…
Jouw verhaal lijkt op bepaalde stukken op die van mij, en ik heb ‘gewoon’ een groot thema op het gebied van vertrouwen.
Jij zegt :
“Gewoon extreem hooggevoelig, klaar.”
Ik denk juist : niet klaar, je mag aan de slag! 😉 Die gevoeligheid stelt je goed in staat om aan je thema’s werken, en je gevoel als instrument te gebruiken.
Wil overigens niet zeggen dat je een trauma van een vorige leven kunt hebben, maar ik denk dat je zelf weet of je elders in je leven meer merkt van enige problemen op het gebied van vertrouwen.
Hartelijke groet, Robert
Ha Petra,
Wat je hierboven beschrijft over school, familie, feestjes end., het is allemaal heel herkenbaar en naar ik vermoed niet alleen bij mij. Ik wil hier mee zeggen dat het erbij hoort als onderdeel van je groeiproces, en dat schept misschien wat rust en vertrouwen. Hetzelfde geldt voor zo’n flashback in vorig leven. Probeer er lering uit te trekken. Het is kennelijk een deel van jouw verleden, en hoewel je dit verleden moet kennen, leef je in het Nu. Probeer dus wat afstand van die beelden te nemen en laat ze als een film aan je voorbij trekken. Hartelijke groet, Lia
Lia: herkenbaarheid heb ik ervaren als n zeer grote opluchting in kader van dat omgeving me jarenlang neerzette en nog doet (omdat ze gegeven info als onzin afdoen, het dus leuk vinden om mensen nare gevoelens te geven ofzo) als aansteller, overgevoelig zijn, lui zijn en idd ook spelbreker en ongezellig zijn en veel meer van dergelijke opmerkingen (dat overigens veel meer van hunzelf zegt). Het verklaart veel waardoor ik mezelf, waarom ik reageer zoals ik doe inzake oa veel eerder moe cq uitgeput zijn en onbewust al bv kermis (met allerlei schelle door elkaar te horen geluiden van zowel muziek als gillende mensen) haatte, kortom: door inzicht dus beter begrip tav eigen reacties en gevoelens en dus meer rekening met mezelf kunnen houden ipv door (welbewust manipulerende) opmerkingen van anderen maar uitgeput zitten zijn dus min of meer nergens meer toe in staat zijn waardoor de vicieuze cirkel in stand gehouden wordt en keer op keer de riedel weer van voor af aan begint met kunnen zeggen dat ik allerlei tekortkomingen cq gebreken heb (die van hunzelf zijn). Blijkt omdat zonder geparasiteer van anderen, voldoende energie aanwezig is om eigen zeg maar tuintje schoon te houden en op n eigen manier optimaal van het leven te genieten. Kortom: door inzicht zijn veel parasieten (die uitleg in kader van begrip afdoen als onzin omdat parasieten rekening houden met iemand anders onzin vinden) ontdekt die tgv puur eigenbelang welbewust(dmv vertelde nog onbekende info toe te voegen in kader van nog erger uitbuiten, ge- en misbruiken) over de rug van iemand anders handelen die geen kwaad in de zin heeft dus inzicht is van levensbelang omdat parasieten maar met uitzuigen bezig zijn. Ik voel me geenszins n oude of jonge ziel en ook geen hsper maar sinds ontdekken van info omtrent het zijn van n hsper, zijn meerdere knopen definitief doorgehakt en sindsdien zijn zelfrespect, zelfwaardering en momenten van goed voelen enorm toegenomen omdat al snel duidelijk is wanneer het tijd is dat aan eigen welzijn gedacht moet worden omdat n bepaalde activiteit teveel vergt(omdat bepaalde personen blijkbaar bezig zijn met het tegenovergestelde doen). Al met al is het dus maar goed dat info ter beschikking is in kader van zelfbescherming en m.n. dat daardoor de mogelijkheid erbij gekomen is dat parasietengedrag ernstig ondermijnt en geblokkeerd wordt wanneer hoe dan ook geprobeerd wordt iemand te blijven belasten met eigen tekortkomingen en gebreken, ben er zelf dus superblij mee 🙂
Lia: herkenbaarheid heb ik ervaren als n zeer grote opluchting in kader van dat omgeving me jarenlang neerzette en nog doet (omdat ze gegeven info als onzin afdoen, het dus leuk vinden om mensen nare gevoelens te geven ofzo) als aansteller, overgevoelig zijn, lui zijn en idd ook spelbreker en ongezellig zijn en veel meer van dergelijke opmerkingen (dat overigens veel meer van hunzelf zegt). Het verklaart veel waardoor ik mezelf, waarom ik reageer zoals ik doe inzake oa veel eerder moe cq uitgeput zijn en onbewust al bv kermis (met allerlei schelle door elkaar te horen geluiden van zowel muziek als gillende mensen) haatte, kortom: door inzicht dus beter begrip tav eigen reacties en gevoelens en dus meer rekening met mezelf kunnen houden ipv door (welbewust manipulerende) opmerkingen van anderen maar uitgeput zitten zijn dus min of meer nergens meer toe in staat zijn waardoor de vicieuze cirkel in stand gehouden wordt en keer op keer de riedel weer van voor af aan begint met kunnen zeggen dat ik allerlei tekortkomingen cq gebreken heb (die van hunzelf zijn). Blijkt omdat zonder geparasiteer van anderen, voldoende energie aanwezig is om eigen zeg maar tuintje schoon te houden en op n eigen manier optimaal van het leven te genieten. Kortom: door inzicht zijn veel parasieten (die uitleg in kader van begrip afdoen als onzin omdat parasieten rekening houden met iemand anders onzin vinden) ontdekt die tgv puur eigenbelang welbewust(dmv vertelde nog onbekende info toe te voegen in kader van nog erger uitbuiten, ge- en misbruiken) over de rug van iemand anders handelen die geen kwaad in de zin heeft dus inzicht is van levensbelang omdat parasieten maar met uitzuigen bezig zijn. Ik voel me geenszins n oude of jonge ziel en ook geen hsper maar sinds ontdekken van info omtrent het zijn van n hsper, zijn meerdere knopen definitief doorgehakt en sindsdien zijn zelfrespect, zelfwaardering en momenten van goed voelen enorm toegenomen omdat al snel duidelijk is wanneer het tijd is dat aan eigen welzijn gedacht moet worden omdat n bepaalde activiteit teveel vergt(omdat bepaalde personen blijkbaar bezig zijn met het tegenovergestelde doen). Al met al is het dus maar goed dat info ter beschikking is in kader van zelfbescherming en m.n. dat daardoor de mogelijkheid erbij gekomen is dat parasietengedrag ernstig ondermijnt en geblokkeerd wordt wanneer hoe dan ook geprobeerd wordt iemand te blijven belasten met eigen tekortkomingen en gebreken, ben er zelf dus superblij mee 🙂
Ongelooflijk waar! Van mijn jeugd tot nu een feest van herkenning.
Hier moet ik zeker wat mee gaan doen, al was het maar om mezelf gezond en fit te houden!
herkenbaar, wordt al iebel als ik een foto zie van mensenmassa’s op een feest, en het totaal leeg zijn ken ik ook maar al te goed, toch heb ik de afgelopen jaren wel mijn grenzen leren vastleggen en mijn valkuilen leren kennen, neemt niet weg dat ik er nog wel intrap zo nu en dan. doseren is voor mij belangrijk, weten wanneer ik wel en wanneer ik even niet iets doen wil/kan. Nee leren zeggen tegen leegzuigers vind het nog steeds moeilijk, zonder me ook regelmatig af zelfs in volle huiskamers zien ze me wel maar ben ik er soms gewoon niet. dan ben ik inderdaad stil en saai maar ik moet wel, verjaardagen doe ik liever apart en niet in een volle kamer met veel drank en rook, ik pas. ik kan prima leven met mijn HSP, jammer dat anderen het soms niet kunnen 🙂
Heb jn deze vroege ochtend bovenstaande communicatie gelezen en thanks..ik kom weer lekker thuis in mezelf:)
Ben blij dat er mensen zijn die woorden geven aan ook mijn breinstoei-sels en innerlijke vorming.
Verschillende keren in wat ik las hier kreeg ik het ‘ slagers- huppeltjesgevoel’ uit de reclame, het eureka- gevoel van herkenning en erkenning. Op momenten ‘ snap ik alles’ , hoe gek dit ook klinkt. Niet echt alles uiteraard want dat is heel wat maar…alles op dat punt van mijn stoeifase zeg maar. Ineens zie ik het Licht weer, het antwoord of het iniversele gevoel dat als een lichtstraal bij mij binnensuist.
Ha Liek,
Ik word helemaal blij van je reactie!
PS. Slagers-huppeltjesgevoel komt mij niet bekend voor. Ik kijk weinig TV, en reclame wordt zoveel mogelijk uitgezet. Hartelijke groet van Lia
Ha Pok,
Dualiteit valt inderdaad niet weg te cijferen. Is aards principe/wetmatigheid. Je kunt dualiteit opvatten binnen (vicieuze)cirkel/kringloop, waarbij er niets verandert. De zon komt op en gaat onder en zo gaat het alsmaar zonder dat er iets nieuws ontstaat. Groei, ontwikkeling en vernieuwing treedt echter niet op in kringloopverband, maar spiraals-gewijs. dan is er ook een doel. Centrifugaal richting is er ontwikkeling richting aarde/stof/dualiteit, centripetaal richting geest/eenheid/Zijn. Centripetaal wordt dualiteit geleidelijk aan opgeheven.
Zonder leven is er geen dood. Maar dit is wet binnen context uiterlijk vormleven. Het lichaam wordt geboren en gaat dood. De inwonende ziel (hoger zelf) kan daarentegen heel goed tijdens aards leven beseffen te Zijn (dus in werkelijkheid niet dood te gaan), en daarin dualistisch leven en dood overstijgen. Het is dus in feite de ziel die zich spiraalsgewijs ontwikkelt (bewust wordt te Zijn). Fijne avond, Lia
@Lia,
Okay, dus het doel van de aardse vorm is om de ziel het leven te laten ontstijgen. In mijn beleving alsje dat stadium bereikt gaat het aardse lichaam dood. Ziel huisvestig tenslotte in het lichaam en ontkoppeld/ontstijgt als het lichaam dood is. Of andersom lichaam gaat dood omdat de ziel ontstijgt…. Het lichaam is een gebruiksmiddels om zaken te ervaren (dualiteit oa. Maar het hogere doel is dus de dualiteit te ontstijgen…..) tja…. sorry….maar ik vind het aardse leven te mooi om mezelf zo’n doel te stellen…. succes voor diegene die dat voor ogen hebben…. ik zie het wezelijke nut niet. Bewustwording en bewust zijn, een-zijn e.d heeft toch voor mij een heel andere betekenis dan dit. 😉
Goedemorgen Pok,
Onder ziel of hoger Zelf versta ik bewust-Zijn. Dit in tegenstelling tot het ego, dat zich niet bewust is te Zijn. Niettemin incarneer je op aarde MET bewustzijn, anders zou je geestelijk dood zijn, niets gewaarworden, niets bewust kunnen waarnemen. Je bent dit bewustzijn Zélf, namelijk als bewust-Zijn. Je identiteit is niet ego, maar Zelf (Zélf-Zijn). Je kunt dit Zelf of bewust-Zijn ook de Kenner, Getuige of Waarnemer in jezelf noemen. Je bent altijd die Getuige van hetgeen zich in je zelf en in de buitenwereld afspeelt, maar er doorgaans niet van bewust. Alles draait dus om bewustzijn dat van zichzelf bewust moet worden (bewust moet ZIJN). Het is ook dit bewust-Zijn dat na de dood het fysieke lichaam “ontstijgt”. Bewustzijn op zich is één en heel. Om het te ontdekken betaat er ter onderscheiding dualistisch leven. Door (je) bewust te Zijn, verandert er niets aan het dualistische leven. Het aardse leven blijft mooi, wordt zelfs mooier, omdat je het bewuster gaat leven.
Welke betekenis heeft bewustzijn, één-Zijn dan voor jou?
Hartelijke groet van Lia
Hallo pok,
Wat betreft het doel zou ik het anders zeggen. Dat het meer gaat, om te beginnen, om het vergroten van bewustzijn en dus liefde. Het is de ervaring die je wilt gaan opdoen volgens een opgemaakt levensplan (lessen en missie). Je werkt daar naar toe over meerdere levens heen. Uiteindelijk zijn er natuurlijk grotere doelen die je jezelf stelt. Hoe meer liefdevol je in het leven staat, de meer je kunt genieten van het leven. Met je hoofd in de hemel en voetjes op de aarde.
Je lichaam is een goddelijke creatie van je ziel, het is wel wat meer dan een ‘gebruiksmiddel’.
Als we het hebben over dualiteit, dan denk ik dat het belangrijkste gaat om de tegenstellingen in jezelf op te heffen. Door het opheffen van die tegenstellingen, maak je stappen naar onvoorwaardelijke liefde.
Groeten van Robert
@Robert,
@Robert & @ Lia,
Bewust ZIJN, EEN-ZIJN etc. heeft voor mij meer te maken met je zelf totaal kennen. je kracht en je valkuilen. Acceptatie van je negatieve/slechte eigenschappen en deze ombuigen naar beter. Je niet door emoties laten leiden (dag verzieken of als het op 1 persoon is gericht, niet op andere botvieren of de gezelligheid met een ander laten verstoren) Vanuit rust leven en je gevoel volgen. Pas spreken of doen als je de concequenties hebt overdacht, waarbij je niet iemand kwetst.
(wie goed doet, goed ontmoet. Goed zaaien, goed oogsten. Wat je zelf niet blieft, doe dit ook een ander niet. Etc etc.)Altijd in andermans schoenen proberen te staan om een compleet beeld te krijgen van een situatie, pas dan kun je gericht en gepast reageren of handelen. niet snel conclusies trekken en (ver)oordelen.
Dat betekend niet dat je geen negatief oordeel over andere kan/mag hebben, het stimuleert mij juist om zaken anders te doen dan die persoon. Van een negatief voorbeeld, kun je ook leren. (zo wil ik niet zijn/doen/handelen)
Ik ben ervan overtuigd dat ik veelal uit liefde leef doe en handel. En ik kan niet ontkennen dat af en toe die bevestiging (door complimenten bijvoorbeeld of spontane knuffels e.d.) fijn is. (jaja lekker ego strelend 🙂 ) Een bevestiging dat ik vanuit eenzijn doe en handel. Mijn woord ook daadwerkelijk leef. En zowaar de zaken waar nog aan gewerkt moet worden ook erkennen af en toe jezelf op de hak nemen is lekker relativerend en confronterend op een leuke manier.
Ook mijn provocaties, harde woorden e.d. zijn vaak bewust gekozen, niet om een ander te kwetsen, maar om te helpen. Soms is provocatie een prachtige manier om mensen juist de spiegel voor te houden en in beweging te zetten.
Toch zullen er altijd situaties zijn, waarbij je “harder” moet zijn dan je wilt. Juist omdat die persoon hardnekkig een situatie frustreerd waarbij je gevoelsmatig en verstandelijk ziet dat dat totaal verkeerd is voor een ieder die daar mee te maken heeft.
Hoe kun je leven en handelen vanuit liefde bijvoorbeeld als je ziet dat je oma in het tehuis waar ze zit slecht wordt behandeld? Dan wordt je toch gewoon boos? Zeker als daar eerder al gesprekken over zijn geweest waarbij je in alle rust zonder verwijten e.d. het eea hebt gevraagd, hebt aangegeven en afspraken hebt gemaakt.
JA en dan kan ik me voorstellen dat er nu wordt gezegd: je wordt toch boos omdat je vanuit liefde voor je oma opkomt…ja..dat klopt, maar dat ik dan boos word op bv de verpleging, dat is toch niet echt liefdevol…..en daar voel ik dan ook zeker geen liefde, waardering of respect voor op dat moment.
Zo zijn er tal van voorbeelden te bedenken, waarbij ik me niet kan voorstellen dat alles vanuit onvoorwaardelijke liefde kan worden opgelost. Dus dat zo’n status van “zijn” ook niet altijd bereikt en ervaren kan worden.
je dochter wordt verkracht en/of vermoord…. kan vergeving toch ook niet gelijk plaatsvinden? (als dat je ooit al zou lukken…)
Daarom vind ik het niet realistisch “leven vanuit onvoorwaardelijke liefde” in een dualistisch leven als dit, waarbij er soms situaties zijn waarbij je keihard geconfronteerd wordt met (je grootste) angst of pijn e.d…..
Daarmee zeg ik niet dat het in het geheel niet bestaat, want ik ben ervan overtuigd dat er op een ander niveau (dimensie/trilling/frequentie noem het maar op) zeker wel bestaat. Alleen niet hier op aarde. daar zijn we niet voor geschapen. Juist die dualistische confrontaties, die ervaringen, zorgen voor een totaal beleving, plaatje, ervaring, die je meeneemt naar een volgend leven, waar dat ook moge zijn. Ik denk dat het belangrijkste doel is in dit leven, dat je met trots terug kan kijken op jezelf en op het leven wat je geleefd hebt. Nergens spijt van hebt, elke dag geleefd hebt zoals jij wilde, genoten hebt al was het maar een heel klein iets of moment en weten dat je vanuit een goed hart en met goede intenties gehandeld hebt met name voor jezelf en voor de mensen om je heen en op jou manier waardevol bent geweest voor de rest van de wereld, de natuur e.d.. Ik vind dat al een nobel streven genoeg.
dit is zoals ik er nu insta…..niets is zo veranderlijk als een mens tenslotte 🙂
Ik denk dat ik zo beter uitleg met concrete voorbeelden wat ik bedoel en het ervaar. En waarom in mijn beleving zo’n status niet realistisch is…
Liefs, Pok
Ha Pok,
Wij mensen vergeten wel eens dat de rechten, de vrijheid, de sociale voorzieningen en het goede leventje dat wij hier hebben, niet vanzelfsprekend zijn, maar door onze voorouders met veel strijd zijn bevochten.
Ik ben de laatste die denkt dat alles vanzelf gaat, en ieder mens zijn krachten en vermogens zou moeten inzetten om onrechtvaardigheid uit de wereld te helpen.
(–Zo zijn er tal van voorbeelden te bedenken, waarbij ik me niet kan voorstellen dat alles vanuit onvoorwaardelijke liefde kan worden opgelost. Dus dat zo’n status van “zijn” ook niet altijd bereikt en ervaren kan worden.–)
Ik ben er wel van overtuigd dat door die onvoorwaardelijke Liefde en bewust-Zijn (als basis) er een lange adem is, waardoor “de strijd” is vol te houden. Niemand kan je dan van je plan of missie afhouden.
Dag, Lia
@Lia,
@lia,
Helder 🙂
Gelukkig bedoelen we dan toch hetzelfde en zijn we er toch over eens dat niet altijd de status van “leven vanuit onvoorwaardelijke liefde” bereikt/beleeft kan worden. Dat was mijn “punt”/vraagstuk” in voorgaande stukken.
en ja het zou fijner zijn als meer mensen de basis zouden hebben “leven vanuit liefde”, maar anderzijds….als de hele wereld zo zou zijn; wat zou de missie of les dan zijn, als het allemaal zo vredig zou zijn? 🙂
maar oke….eerlijk de balans is volgens mij momenteel meer onrecht dan vrede, dus daar mag idd wel belans in komen…
maar gewoon vanuit pure oprechte groei en ontwikkeling, zonder “opoffering” 😉
fijne dag,
Pok
Ha pok,
Prima verhaal hoor, helemaal niks mis mee! Je probeert te doen wat je kunt.
De haalbaarheid van het leven vanuit onvoorwaardelijke liefde begint bij jezelf. Dwz dat als iedereen begint met de weg naar zichzelf onvoorwaardelijk liefhebben, dat die situaties en misstanden steeds minder zullen gebeuren.
En zijn ook die situaties en misstanden die ons doen laten groeien. Jij leert toch ook van je dat “negatieve oordeel”?, zoals je stelt.
En het zijn juist jouw “grootste pijn/angst” die jou je eigenliefde doen laten groeien.
Op dit punt in mijn leven kunnen bepaalde misstanden ook raken, maar het is ook geen doel van mij om daar niks meer bij te voelen. Ik wil mezelf brengen naar hogere vormen van liefde, en mijn medemens daar mee helpen. Dat is de enige weg om een betere wereld te creeeren.
Onvoorwaardelijke liefde (en meer) kan dus enkel realistisch worden door het concreet te maken, door je lessen aan te gaan, naar liefde te groeien, ieder voor zichzelf.
Het is een hele omwenteling, het is niet in een jaar, leven, gedaan.
Hartelijke groet, Robert
@lia en robert,
Duidelijk…;) mijn idee is dat we als aardsewezens juist in het hier en nu dualiteit dienen te ervaren, anders zou het er niet zijn of in mindere maten????. Ik zie dualiteit als gegeven het is zoals het is. Om dualiteiten -in jezelf- op te heffen als doel, lijkt mij onhaalbare taak omdat het een continu proces is ook in de natuur zonder leven is er geen dood. Zonder donker is er geen licht zonder zon geen regen, zonder te zaaien zul je nooit oogsten, Zonder verdriet is er geen blijdschap etc etc etc. Visueuze cirkel van groei…. De natuurwetten kun je niet opheffen of neutraliseren. Het is een gegeven waar we in leven en mee moeten leren dealen. Iemand met enorme pieken en dalen in de belevingswereld en/of emoties zal meer balans moeten vinden. Iemand die overgevoelig is of hps zal moeten leren minder prikkels toe te laten vanuit innerlijke kracht en acceptatie. Etc etc. Dualiteit ontstijgen is niet voor in dit leven….je slaat dan echt levenslessen over en dat zou zonde zijn je sllat stappen over….tuurlijk is het mooi om zoveel als mogelijknis vanuit liefde te leven, maar nuanceer wat dit inhoudt….vanuit liefde leven alleen in een volkomen dualistische wereld is onrealistisch. Je kunt meer rust merr wijsheid meer innerlijke kracht ervaren, maar ook teleurstellingen (die je uiteraard ombuigt naar een nieuwe ervaring of uitdaging), verdriet, gemis pijn, boosheid zullen aanwezig blijven. Al dan niet op een lager level omdat je inmiddels beter weet te dealen met emoties. Let wel dat je enorme blijdschap of vreugde, geluk ook op een lager of ander level ervaart….is dat echt wat je wilt??? Of denk je dat als je vanuit liefde leeft je alleen continu gelukzaligheid zal ervaren?? Ik ben nu even openlijk aan het brainstormen overigens 😉 ik denk dat als je vanuit liefde probeetd te leven zoals ik begrijp uit de teksten….je juist zaken en gevoelens van jezelf en anderen juist ondermijnt of juist anderen daarmee onbedoeld kwaad doet. We leven in een dualistische wereld dus ergens zal de tegenhanger van liefde zich openbaren…is het niet bij jezelf dan is het bij een ander door jou toedoen.. Yin en yang…een grote cirkel en dans van dualiteit tesamen…. het een herbergt altijd een stukje van de ander en ze kunnen niet zonder elkaar…. je kunt niet alleen maar yin of yang zijn en de ander volledig uitvlakken…. dan ben je geen heel mens. Wellicht vind ik het woord “liefde” gewoon niet gepast in het geheel…omdat het een deel is van een dualiteit??? En omdat in liefde altijd een stuk(je) angst schuilt???
Groetjes en liefdvol weekend 😉
Goedemorgen Lia, Pok,
Ik geloof dat de dualiteit een creatie is, of gevolg van creaties. Ik geloof dat hogere lichtwezens alle tussenliggende dimensies hebben geschapen, tussen de bron (volledig in eenheid, ergens in 15D) en de aarde (3D). Elke stap in de afdaling is een vernauwing van liefde en bewustzijn, een lagere energie. De dualiteit bestaat enkel in de “lagere” aardse dimensies, dat is 3D t/m 7D.
Ik geloof dat er altijd eenheid was in die hoogste dimensies, voordat de dualiteit werd geschapen. Dualiteit is een gevolg van afsplitsingen, en vernauwingen van liefde en bewustzijn. Het is slechts een begrip om dit te vatten. Hetzelfde geldt voor het begrip ego.
Waar het volgens mij om gaat is het volgende. Ik denk dat we allemaal wel in de goede richting zitten. Je ontkomt niet aan het leven op aarde in dualiteit, maar waar het om gaat is dat je de dualiteit in jezelf oplost/ontstijgt. Dat je alle tegenstellingen (positief/negatief) in jezelf tot eenheid weet samen te brengen.
Groetjes van Robert
Hallo Robert,
Volgens mij ontstaan creaties (vorm scheppen)uit dualiteit. Aanvankelijk was/is er Zijn (Niets, Eén-Zijn). Vandaar uit ontstaat er dualiteit. Lagere dimensies en lichtwezens bezitten ook een “vorm”, en komen dus ook uit dualiteit voort. Naarmate een dimensie of lichtwezen dichter in de buurt komt bij zuiver-Zijn (Bron) is die vorm ijler.
Ik denk ook dat het voor jezelf de bedoeling is om op aarde dualiteit te ontstijgen (transcenderen), maar om op aarde te kunnen leven, bewegen, handelen en te communiceren heb je dualiteit als gereedschap nodig. En daarom moet je dualiteit toch kennen en begrijpen hoe dit principe werkt. Ik kan dus niet beweren, dat er uitsluitend eenheid (Eén-Zijn) is. Groetjes terug van Lia
Ha Lia,
Wat je zegt over naarmate je dichter bij de bron komt, de vorm ijler wordt, kan ik me voorstellen.
Ik ben niet zo bekend met dat vorm-verhaal :-), maar er bestaan ook creaties in hoge dimensies. Een creatie kan ook een energetische creatie zijn.
Wat betreft het moeten kennen en begrijpen hoe de dualiteit werkt… mijn huidige insteek is dat ik alle aspecten wil opsporen en ‘opruimen’ die in de weg zitten om in eenheid met mezelf te komen. Inherent aan dit doel is dat ik loskom van de dualiteit (in mezelf).
Groetjes van Robert
Ha Robert, Ja precies, je gaat de weg terug. Dat is althans de bedoeling. Het aardse dualistische leven is nodig ter onderscheiding. Door dualiteit word je je bewust van Eén-Zijn en Heel-Zijn (de weg terug). Hartelijke groet, Lia
Mooi! En mag ik daar aan toevoegen dat dit ook geldt voor elk stapje dat je maakt de weg terug, ookwel elke belemmerende creatie die je transformeert.
Je ziet/begrijpt het pas (bewustzijn) als je de creatie bent ontstegen. Elke stap omhoog verruimd je bewustzijn (en liefde), immers elke stap in de afdaling vernauwde je bewustzijn (en liefde).
Hartelijke groet van Robert
Ha Robert,
Ik ben zelf erg lang bezig geweest met dualiteit. Veel facetten (leven-dood, hier-daar, ik-jij, etc.) apart onderzocht. Ook liefde-haat tegenover onvoorwaardelijke Liefde. Zo ging ik stapje voor stapje vooruit. Op bepaald moment kwam er dan toch inzicht, en een transcenderen van dualiteit. Ik ben er nog niet helemaal klaar mee. Met name of eenheid zonder dualiteit kan bestaan. Aart stelde die vraag ergens. In ieder geval begin ik beter te ervaren hoe e.e.a werkt en in elkaar zit. Hartelijke groeten terug.
Hoi Lia,
Ik ben er indirect mee bezig. Of eenheid zonder dualiteit kan bestaan? Vast wel, want ik ga er vanuit dat er eerst (alleen) eenheid was. De afsplitsing vanuit eenheid kwam denk ik pas later aan de orde, om individuele ervaringen op aarde te kunnen opdoen.
Ben je eenmaal op aarde in de dualiteit, dan kun je niet terug naar de eenheid zonder de dualiteit te ontstijgen. Hetzij in het actuele leven, of daarna. Open deur wellicht.
Hartelijke groet terug
Hoi Robert,
Eenheid betekent voor mij samensmelting van twee tegengestelden. In feite resulteert dit dan in een “nietsheid”. Ik kan mijzelf wel ervaren als niets (geen Lia, geen persoon), en kan bezig zijn met iets (bijv. schrijven) terwijl er alleen het schrijven is. Lia opgelost in schrijven.
Maar in actuele leven blijf ik (als niets, geen Lia) toch geconfronteerd met dualistisch vormleven? Kan bijv. voor mijzelf wel uitmaken dat er één Leven, één Zijn bestaat, maar als ik naar begrafenis moet, word ik toch geconfronteerd met tegenstelling leven en dood. Dus blijft die confrontatie met dualiteit bestaan, en kun je niet zeggen dat er alleen eenheid wordt ervaren. Maar goed we hebben het hier al vaker over gehad. Ik zal wel weer eerrruggg ingewikkeld doen, maar dit is nu net wat ik niet 100% kan vatten. Groetjes, Lia
@Robert,
Volgens mij kan het niet….wij komen ver na de 1e afplitsing die al dualiteit is. Je kunt eenheid en pure liefde wel ervaren maar niet leven. 😉
Goedemorgen Pok, Robert,
Eureka! Dit brengt mij op ideetje.
Er is een subtiel verschil tussen Zijn (Eén-Zijn) en leven. De ziel (Zijn) incarneert op aarde, doordat de adem wordt ingeblazen. Vanaf dat moment leef je als ziel in (te midden van) dualiteit. Te beginnen met in -en uitademing.
Zijn is onbewegelijk veld. Leven in dualiteit maakt het bewegelijk. God wordt wel de “onbewegelijk beweger” genoemd, dus die twee dingen gaan samen, kunnen niet zonder elkaar. Dit geldt ook voor de ziel, die als mens op aarde leeft.
Het is vaak even zoeken naar de juiste woorden om iets helder te krijgen.
Fijne dag allebei!
Dag Pok,
Constateer ik hier wellicht een omgekeerde gedachtegang? M.i. is het een vergissing, dat het dualistische vormleven de realiteit zou zijn. ZIJN is (de) Werkelijkheid, en dualistisch vormleven begoocheling. Zijn is tegelijk onvoorwaardelijke Liefde. D.w.z. je Bent Liefde, en deze Liefde staat boven dualiteit. M.a.w. het gaat niet om bedekken met mantel der liefde, of liefde geven dan wel ontvangen, want het idealisme (ultieme doel) bestaat uit Liefde Zijn. Wie meent dualist te zijn, zal zich bewust moeten worden van Eén-Zijn en Heel-Zijn. Zo liggen volgens mij de zaken. Het is alles een kwestie van bewust-Zijn en bewustwording, wat tijd vergt.
Overigens is het projectiemechanisme een bekend verschijnsel in de psychologie. Mensen beoordelen hun omgeving door hun eigen bril. Een mening, oordeel, etc. zegt dus altijd iets over de persoon zelf. Groet van Lia
@Lia,
Hi lia,
Geen omgekeerde gedachten gang hoor. Goed en kwaad angst en liefde etc etc dat is de dagelijse realitiet. Iemand die ontkent geen dualist te zijn is volkomen de weg kwijt. Je kunt een mooi doel nastreven en idealistisch zijn, maar ontkennen = verstoppen en zodra je dat doet leef je in een volslagen illusie en ben je waarschijnlijk een wandelende tijdbom??. Hadden we al niet eerder gezegd erkennen, accepteren en doorgaan?? Ik ben juist dankbaar dat ik als dualist gevoelens en emoties mag ervaren. Hoe kan ik anders coormezelf bepalen wat voor mij goed voelt? Hoe leer ik anders een hoger doel na te streven? Het is echt onzin dat bewustwording ontwikkeld of groeit zonder dualiteit….. het is maar aan enkele toebedeeld op deze wereld volkomen “liefde te zijn” of “verlicht” of hoe je het beestje ook een naampje wilt geven…sommige zouden zeggen dat het alleen een voorrecht is aan god. Ook prima… in elk geval als er uberhaupt iemand deze state of mind uberhaupt bereikt….
Ha Pok,
Oef, laat ik dat nu helemaal niet met je eens zijn!
Bewust Zijn is in mijn beleving de basis én de werkelijkheid. Daarmee verdwijnt het dagelijkse dualistische leven niet. Vanuit je Zijn (heel-Zijn, een-Zijn)kijk je er alleen op een ander manier tegenaan. Meer vanaf een innerlijke afstand. Op een rustige evenwichtige manier zou ik zeggen, want Zijn houdt evenwicht in. Namelijk evenwicht tussen die dualistische tegenstellingen. Tuurlijk heb ik ook zo mijn gevoelens, maar ik laat mij er niet van links naar rechts door heen en weer slepen. Ben er geen “slaaf” van. Ik ontken de dualiteit dus niet als bestaand op aards vlak, maar zie het niet als dé Werkelijkheid. Op dezelfde wijze kun je van alles in je dromen meemaken, ontken ik niet dat dromen bestaan, maar besef ik dat dromen geen werkelijkheid is, of een ander soort werkelijkheid.
Ik heb trouwens niet beweerd dat bewustwording ontwikkeld kan worden zonder dualiteit! Ben het met je eens dat dualiteit nodig is om het doel na te streven. Maar dualiteit blijft gereedschap/middel, en is niet een doel op zich. Een-Zijn, heel-Zijn en bewustwording ervan is het Doel. Groetjes van Lia
@Lia,
Hi lia,
Misschien dat ik jou verkeerd heb begrepen? En jij mij? In mijn beleving is namelijk dualiteit de dagelijkse realiteit. Jij bedoeld dat dualiteit geen doel is.
Klopt dualiteit is zeker het doel niet, maar zonder dualiteit kun je het doel niet bereiken. Maar wij zijn nu op een aarde die nagenoeg alleenmaar uit dualiteiten bestaat dat betekend dat wij -zolang je niet “verlicht” bent- een dualist bent. Dat is in eerste instantie je” ZIJN”….. de manier waarop je vervolgens voor jezelf de dualiteit verminderd of je er niet door laat leven is al een levensdoel opzich voor de meeste mensen.. ik geloof ook echt niet dat je uiteindelijk nietdualistisch kunt zijn en puur leven vanuit liefde in dit aardse leven. Dat wij met zijn alleen ontsprongen zijn uit een heelheid dat kan ik met je eens zijn. Ik leg het misschien weer niet helder uitheb een betje haast hahaha iig… ik geloof dat we ongeveer hetzelfde bedoelen maar anders verwoorden?? Ik zal vanavond alles nog een keer goed door lezen 😉 fijne dag
Hi Pok,
Dit kan ik beter volgen, hoor! In mijn ervaring kun je heel goed bewust-Zijn en toch in zeker opzicht dualistisch blijven. Maar ik ervaar die dualiteit (bijv. goed-kwaad) dan meer als vibraties/energie die je kunt sturen.
Trouwens, haastige spoed is zelden goed (ha,ha). Groetjes van Lia
Mee eens Lia!
Liefde staat boven dualiteit. Je komt vanuit onvoorwaardelijke liefde naar aarde en dualiteit. De weg naar binnen, naar liefde, is de weg terug.
@Robert,
Hi robert,
Het is nogal simplistisch gezegd dat het om mij gaat. Juist mensen die andrren “gebruiken” roepen keihard dat alles liefde is en dat verdriet, boosheid. E.d. “meer zegt over jou”. Weet je, iksmoet dan keihard lachen…..en denk ik alleen maar “karma is gonna get ya”. Alles kan niet alleen maar liefde zijn, wij zijn dualisten dus ook andere gevoelens en emoties zijn onderdeel van ons bestaan. Het is een illusie dat alles liefde is of zou moeten zijn. Je onderkend dan zeer zeker ons “zijn”. Het is een mooie ged a chten hoor en natuurlijk zou iedereen willen dat de wereld alleen uit liefde en goedheid zou bestaan, maar dat is te idealistisch….ik blijf liever realistisch dan in een nog grotere illusie te leven 😉
Onrecht oneerlijkheid jaloezie misbruik ontrouw leugens etc zijn gedragingen die kun je niet bedekken met de mantel der liefde of met liefde ontvangen. Je kunt het op den duur puur voor jezelf iemand vergeven (of jezelf vergeven dat je zo stom had kunnen zijn 😉 )maar vertrouwen zal er nimmer meer zijn, dus waar blijft de liefde dan??? Wil jij beweren dat jij diegene die jou ooit zo hard op je ziel heeft getrapt nu met open armen en liefde in jouw energie kunt ontvangen??
Hallo pok,
Als ik zeg dat het om jou gaat, dan bedoel ik dat jij en jij alleen de verantwoordelijkheid draagt voor jouw gevoelens en emoties. De geraaktheid die je ervaart bij de genoemde situaties is daarom ook van jou.
Liefde kun je overigens wel als uitgangspunt gebruiken om verder te komen in je eigen proces. Alles wat (zelf)liefde in de weg staat is een ingang voor groei.
Je ziel is pure liefde, maar je incarnatie oftewel je persoonlijkheid hier op aarde, is dat (normaal gesproken) niet. Je ziel had duidelijke intenties toen ie wilde incarneren, en drukte dat onder andere uit in levenslessen. Die levenslessen beperken en versluieren de liefde (en bewustzijn).
Thema’s van je levensles kunnen zijn wat ik beschrijf in de eerste alinea. Door hiermee aan de slag te gaan, naar jezelf te kijken en niet naar de buitenwereld (projectie), kun je groeistappen maken. Zo maak je stappen naar (zelf)liefde.
Zo kan wantrouwen naar de buitenwereld een thema zijn. Je kunt dat merken aan jezelf als je zo’n beetje iedereen op de eerste plaats niet vertrouwt. En dat als iemand weer jouw of andermans vertrouwen beschaamt, je tegen jezelf zegt : zie je nou wel. Misschien denk je dan wel : de wereld is no good.
Als het geen thema voor je is, dan bekijk je dat per geval en per persoon. Naderhand laat je die persoon gewoon los, en houdt geen negatieve band meer vast naar die persoon. Dat blijft je anders energie kosten.
Hartelijke groet, Robert
@pok, natuurlijk is niet alles liefde en zou er een balans moeten zijn van de 2.
Maar op het moment in deze tijd waarin heel veel mensen ,ik denk zelfs 70%leven in onbalans naar de ego,mannelijke kant.
Denk ik juist dat het belangrijk is dat er meer en meer mensen zich zelf op offeren om totale liefde te geven,ook om de balans weer terug te brengen.
@Ulrike,
@Ulrike
opofferen…. klinkt niet fijn…..voor mij voelt dat toch als een negatieve inzet voor wat een mooie daad zou moeten zijn. Zoiets als “valse liefde” of “Liefde geven onder condities” (voor wat hoort wat).
Ik denk juist dat het belangrijk is dat het zijn eigen proces verloopt en dat geven uit totale liefde iets zou moeten zijn wat gaande weg onstaat en niet uit opoffering. Opoffering, dan doe je toch iets tegen je zin in….ergens…
Vraag me af of leven en geven vanuit totale liefde ook geen aardse staat van onbalans is overigens…..
Kortom, nog altijd niet overtuigd dat leven vanuit totale liefde wel zou kunnen bestaan hier op aarde 🙂
Ha Pok, Ulrike,
Ik heb ook iets tegen opofferen. Trouwens tegen al het offer gedoe, waaronder ook de rol van slachtoffer zijn.
Als je simpelweg liefde bent, liefde dus je aard is, dan valt er toch niet zoiets als liefde te geven?
Als het de aard van een vogel is om te fluiten, dan gaat-ie er toch niet speciaal voor zitten om mij te plezieren? Dan fluit-ie gewoon z’n deuntje. Als ik daar dan vrolijk van wordt, is dat mooi meegenomen.
Groetjes allebei, Lia
@Lia,
🙂
juist lia!
Zielen incarneren als mens op aarde om ervaring op te doen en daar lering uit te trekken. Het betekent dat aspecten van het ego omgezet worden in kwaliteiten van de ziel. Wie geen eigen verantwoordelijkheid kan dragen, mist nog het innerlijke gereedschap daartoe. En het aankweken van de juiste “middelen” kost nu eenmaal tijd.
Er wordt ons geleerd emoties (irritaties, boosheid, kortom datgene wat wij als negatief bestempelen) niet te onder-drukken. Van mij mag iedereen dus zijn irritaties uiten, een poosje kniezen, eventjes zijn hart luchten. Het moet alleen niet te lang duren (ha, ha).
Liefde is…nemen zoals het komt.
Liefde is…verdraagzaamheid.
Liefde is…geduldig omgaan met iedereen.
Liefde is…een snufje zout in te zoete pap.
Liefde is…nog zó veel meer.
Hartelijke groet van Lia
Mooi en wijs gezegd Lia!
Vooral dat “aspecten van het ego omgezet worden in kwaliteiten van de ziel”. Mooi hoor, en dat zijn nou net de levenslessen die je als ziel hebt gecreëerd.
Je zegt dat ons geleerd wordt om emoties niet te onderdrukken. Mij persoonlijk is het tegenovergestelde geleerd, er was geen ruimte voor mijn gevoelens en gevoeligheid.
Je zou kunnen zeggen dat de tijdsgeest en omgeving hierbij een rol speelt, maar wat mij betreft heeft het vooral te maken met wat je hier komt doen op aarde, welke lessen je wilt leren, en welke rol je ouders hier in kunnen spelen. Je kiest niet voor niks je ouders uit.
Hartelijke groet van Robert
Ha Robert.
‘t Is waar. Je kiest je ouders uit, maar niet om het klakkeloos met ze eens te zijn. Als kind ben je natuurlijk afhankelijk, volg je je ouders. Maar door eens lekker te puberen, bouw je je eigen mening op, vind je je eigen weg. Als ik naar mijn eigen ouders kijk, denk ik ook wel eens poeh, poeh, had dat niet anders gekund? Niettemin kan ik veel begrip voor ze opbrengen door mij in hún achtergronden te verdiepen. Zij zijn ook weer op een bepaalde manier opgevoed, waardoor ze zijn wie ze zijn en niet meer konden opbrengen dan dat. Mijn moeder (en oma) zeiden altijd: Je mag huilen, kniezen en zeuren, maar niet langer dan twee dagen. Als kind kon ik er woest om worden. Nu denk ik, tja waarom moest ik eigenlijk langer dan één dag huilen, kniezen en zeuren. Er valt niks te zeuren.
Wat mij betreft mag elke emotie, elke gedachte, werkelijk alles, geuit worden. Soms trap je dan op te lange teentjes en zijn mensen/ego beledigd. Dat is dan pech. Er is één voorwaarde, namelijk geen schade doen. Hartelijke groetjes terug.
Hallo Lia,
Nog iets meer over dat uitkiezen. De ziel komt ervaren op aarde, komt lessen leren. Daarvoor kiest hij ‘optimale’ omstandigheden uit, zodat die lessen niet meer kunnen ontgaan. Je ouders kunnen hierbij een rol spelen. Wat die rol precies is, zal afhangen van wat je nou precies komt doen en afspraken die je hebt gemaakt (op zielsnivo).
Zo had ik als ziel besloten om te ontkennen dat ik rechtschapen ben. Onderdeel daarvan is dat ik steeds wilde bewijzen dat ik wel rechtschapen ben. Ik zette me steeds onder druk om goed te doen. Omdat mijn ouders worstelen met een gelijksoortige thema, kun je je voorstellen dat het voorbeeld/opvoeding van mijn ouders mijn ontkenning en gedrag snel deed manifesteren. Optimale omstandigheden om de les te ervaren.
Omdat dit thema van mij en mijn ouders zo op elkaar lijken, zou het me niet verbazen dat hier een soort familiekarma bestaat. Ik weet daar niet zo veel van, maar het gaat om afspraken die door de familielijn heen worden gemaakt op zielsnivo… todat een ziel deze ‘traditie’ verbreekt.
Er zullen ook vast meer zielen ter wereld komen, die al een heel eind klaar zijn met hun lessen voordat ze geboren worden, en vrij direct hun missie kunnen inzetten. Die kiezen wellicht ouders uit die dat proces goed kunnen ondersteunen, en zelf een groot deel van hun lessen hebben uitgewerkt in hun huidige leven.
Hartelijke groet van Robert
Hi Robert,
Zo zie je maar, wat mensen zoal aan bijzondere zaken moeten leren. Ik denk zeker, dat er naast persoonlijk karma, familiekarma, groepskarma en nationaal karma bestaat. Als familie kun je samen iets ondergaan, iets leren of juist afleren. Bovendien is mogelijk dat één persoon een bapaalde weg gaat, en daardoor een stuk van het familiekarma wegneemt. Groetjes Lia
@robert,
Het feit dat ik het “afkeur” is door de contradictie waarin de mensen leven. Ze verwachten wel dat de maatschappij hun voorziet in hun dagelijkse behoefte en een dak boven het hoofd, maarschoppen verder tegen het hele systeem en “moet” alles en iedereen begrip voor hun tonen. Zelf staan ze niet bij stil wat voor last ze zijn tot een ander. “De belastingbetaler” werkt “gewoon” ik vind dat niet erg tbv mensen die niet kunnen werken, wel erg voor de mensen die wel kunen werken masr zich ver x chuilen achter een eticket. Onrecht…tja en daar kan ik gewoon slecht tegen 😉 maakt niet uit op welk gebied. Mijn hart is groot en help iedereen als dat in mijn vermogen ligt, maar ik hou graag wel controle over asn wie ik mij n energie, liefde en geld uitgeef. Het is een feit dat ik geen controle heb over waar mijn belasting geld aan verpild wordt des te erger vind ik het dat mensen dus misbruik maken van andermans energie. Als er meer mensen zich nuttig zouden maken zorgt het er ook voor dat andren misschien minder hard hoeven te werken (en mindrr krom hoeven te liggen wellicht) en onstaat er merr solidariteit?? Het mes snijd van twee kanten…. geven en ontvangen…. 😉
Hallo Ilonka,
Ik begrijp wat je zegt, ook over onrecht. Alleen zijn die verwijten die je plaatst wel van jou. Dit gaat om jou. En doordat je hierdoor geraakt wordt, geef je een stuk eigen energie af. Dat stop je in dat verwijt. Misschien zit er wel een stukje boosheid achter, en daarachter een stukje verdriet, je wilt denk ik graag dat we anders met elkaar omgaan?
Zoals ik het zie zijn oordelen en verwijten die je richting anderen hebt, stukjes die afbreuk doen aan (zelf)liefde. Je kunt dat alleen maar in jezelf oplossen, want het zit in jezelf.
Hartelijke groet, Robert
Reactie op plaaggeest Gordon,
Ha, ha, ha. Gelukkig maar, daar kan ik de hele dag weer op vooruit! Doeg, Lia
Gevoeligheid is een kwaliteit op zichzelf die je met een reden hebt meegekregen. Gevoeligheid stelt je in staat om goed in contact te kunnen komen met je levenslessen, de uitdagingen des levens. Daaronder valt ook veel van de ‘last’ die je kunt ondervinden van je gevoeligheid.
Ik vraag me af of het zinvol is om algemene kenmerken aan een ‘HSP’ toe te dichten die gemiddeld genomen voor zo iemand gelden. Het lijkt me zinvoller om te zien hoe het voor jou persoonlijk wel (of niet) werkt. Veel dingen die ik in dit stuk zie zijn naar mijn idee een gevolg van je gevoeligheid voor levenslessen die je zelf hebt gecreeerd.
Niettemin kan ik begrijpen dat het prettig kan zijn om herkenbaarheid te vinden. Ik hoop alleen niet dat mensen het dan daarbij laten…
@Robert,
mooi gesproken 😉 xxx wat korter en krachtiger dan ikzelf doe hihi 🙂 xxx
dank je voor je inbreng…ik vind het helemaal geweldig
zo leren wij allen…. mooi
liefs, henriëtte 😉 xxx 🙂
Mooi geschreven en herkenbaar!! Wat ik graag toe wil voegen is dat waar de meeste gevoelige personen momenteel onder lijden is HF straling afkomstig van de draadloze apparatuur. Ik heb dit zelf mogen ondervinden en gemerkt dat er al talloze bewijzen zijn, maar nog niet gemakkelijk erkent. Ik onmoet dagelijs mensen die hun klachten (overprikkeling) moeilijk kunnen thuisbrengen, maar nadat ze hun Dect telefoon eruit, Wifi Router, vervangen of uit of Sgm op vloiegtuigstand zetten, totaal klachteloos zijn.
Dit urgente thema behoeft veel meer aandacht, maar krijgt dat momenteel door financiële belangen nog niet.
Enkele sites.. http://www.beperkdestraling.org of een petitie op http://www.petitie-electrosmog.nl waar nog wat meer links zijn te vinden.
Ik heb dit verhaal met aandacht en een glimlach gelezen…
wat een herkenning! Het is net een handschoen die perfect past! Hihi 😉 xxx het klopt helemaal met mezelf als persoon
en de tips zijn geweldig! want die pas ikzelf al jaren toe..
Al deze tips kreeg ik met en met van de Engelen…gossie…
Mooi…bedankt voor dit verhaal…een bevestiging voor mij..
want het is inderdaad vervelend…als je verkeerd be-oordeeld wordt…tegenwoordig ben ik heel goed in staat om te ontkrachten wat sommige mensen zeggen…op een hele liefdevolle manier, met een glimlach verduidelijk ik hen, wat ze denken en zeggen…het werkt niet bij iedereen…
maar daar maak ik me niet meer druk over…ik ben wie ik ben
het belangrijkste voor mij is, dat ikzelf gelukkig ben met wie ikzelf ben…dat zeg ik ook ronduit….wat wel eens een frons oplevert…dan glimlach ik…dat is (voor mij) waar het om gaat…Gelukkig leven met jezelf…. 😉 xxx
dit heb ik bereikt, door goed te luisteren, met aandacht, pen en papier, herhalen en oefenen, net zolang totdat het me wél lukte…. gewoon mezelf zijn en niet naar een evenbeeld van anderen willen leven… die keuze heb ik jaren geleden gemaakt… om zelf te kunnen leven…
een tip voor degenen die het wellicht nodig hebben;
– ik gebruik oordopjes van wax, zodat ik harde geluiden van buitenaf kan weren en niet zo snel moe word… watjes met een laagje bioforce zalf erop van dokter vogel, helpt ook, kun jezelf even uit proberen wat het beste bevalt 😉 xxx
Ikzelf heb mijn filter kapot door een ongeluk, ik kan er niet zonder…maar ik kwam erachter dat meer mensen er last van hadden…. dus het is niet alleen de filter bij mij…ook mijn gevoeligheid en helderhorendheid spelen een rol hierin… daarom geef ik deze tip nogmaals… het helpt
als je naar feestjes gaat en er veel lawaai is….
het voordeel is; je weert harde geluiden van buitenaf en daardoor kun jij je beter concentreren op één persoon, waar je mee wilt communiceren… je hoort het daardoor beter…
je verliest minder energie daardoor 😉 xxx
Je hoort dan nog steeds alles hoor…alleen zachter…
Kies voor jezelf, kan ik alleen maar zeggen, laat je niet afschrikken door andermans reacties, probeer het vol overtuiging uit te leggen, voor jezelf op te komen, jij hebt ook recht om op een leuke manier te leven….
zo zie ik het, voel het zo en handel ook zo, ben blij dat ik destijds deze keuzes heb gemaakt…. het leverde me dit op; liefdevolle vrienden, die me begrijpen en accepteren voor wie ik ben… en een hele liefdevolle man, een gelijkgestemde… 🙂 xxx daarnaast kan ik nu doen wat me gelukkig maakt… ik leef weer… 😉 xxx
en dat lieve mensen…Gun ik ieder mens!
liefs, Henriëtte xxx 😉
Mooi! (H)erkenning!
Heel herkenbaar. Bedankt 🙂
Overgevoeligheid is m.i. te wijten aan een open navelchakra, waardoor indrukken/negativiteit op ongecontroleerde en onbewuste wijze binnenkomen, en vervolgens worden vastgehouden.
Men is niet gecentreerd in het harapunt en onvoldoende geaard. Hierdoor leeft men vanuit de bovenste chakras, en wordt negativiteit van navelchakra naar hartchakra gezogen, waar de energie uiteindelijk als pijn, verdriet, etc. wordt beleefd.
@Lia, ja, dat denk ik ook , ja…
@Gordon,
Ja daarom ben ik een beetje wars van het gesticker. Mensen die (regelmatig ook zichzelf) hps opgeplakt krijgen, berusten direct in de sticker en voelen zich direct heel speciaal of bijzonder. Ik vind ied er mens bijzonder / uniek….des te meer vind ik gelabelde personen dus niet bijzonder of uniek….want ze verschuilen zich achter de label “ja maar ik ben bijzonder ik heb hsp/adhd/add/odd etc.” Ook ouders verschuilen zich achter labels zodat ze “minder denken te hoeven opvoeden”. Niet labelen brengt meer…..haal je ook veel beter het beste uit personen. In hokjes plaatsen is in hokjes denken, weinig brede visie dus en ruimte voor ontwikkeling en groei…. ik zou zeggen….yoga, qigong, meditatie om te centreren, goede gezonde voeding, veel water, veel buitenlucht en goede nachtrust. Maar ach….geldt dat niet voor iedereen….
@pok,
hihi, lieverdje het is niet nodig om wars te worden, maar als je dat prettig vindt? is jouw keuze uiteraard 😉
maar ik zou graag dit willen toevoegen….als je me toestaat…. mensen hebben Herkenning nodig…om te erkennen…dat ze iets mogen veranderen aan hun problemen…daardoor kunnen ze juist de weg vinden naar zichzelf toe…. 🙂 xxx
en daardoor weer deze veranderingen toepassen en dan hebben ze de sticker niet meer nodig…. 😉 xx
En HOE ieder mens het ook voor zichzelf…of voor de ander de dingen uitlegt…met of zonder sticker…. het helpt wél…mits je het op een liefdevolle positieve manier durft te lezen en in te voelen…. dat is een uitdaging….die de Engelen ons geven…. om zo de weg naar onszelf en naar elkaar te vinden…zonder te oordelen…gewoon te accepteren…dat er meerdere wegen naar Rome leiden…..oftewel…naar de Bron..
waar we allemaal vandaan komen lieverdje… knuf van mij xxx
liefs, Henriëtte xxx 😉
@pok,
Ik ga met jouw verhaal mee @pok.
Het “ja, wij zijn ook apart….echt, wij zijn héél bijzonder’ verhaal dat wil je toch niet?
Dat kan ook een ontsnappingsclausule worden zodat men niet in het echte leven hóeft te staan. Geen uitdaging meer aan hóeft te gaan.
Want ja… ik ben zó gevoelig. Werken? Nee dat lukt niet meer. Nee, echt geen enkele baan… nee ook niet vrijwillig.. Mijn coach vertelde dat…
Tja..Wordt daar eigenlijk soms wel kriegel van.
Sorry, ik ken er quite a few…vandaar.
Herkennen, erkennen, doorvoelen en dan hup aarden, voetjes op de grond aub.
@Maria,
Jaaah!! 😉 ik ken er ook velen….De berusting in het (over) gevoelig zijn…. verschrikkelijk. Ik vraag me ook zo af hoe je kunt leven in die berusting en je daarme totaal afhankelijk opstellen (of de boel oplichten) door in de ww of uitkering te belanden. (Daar ken ik er dus ook enkele van…) dat snap ik nou echt niet…. ze zijn zo bijzonder dat ze dus ook geen bijdrage in de maatschappij kunnen leveren en met vinger wijzen naar de boze buitenwereld…maar ze verwachten wel dat de maatschappij voor hun zorgt… ?? En weten dan nog ook alles voor elkaar te krijgen… ik vind het misbruik, weinig zelf reflecterend en asiociaal gedrag, maar owee als je dat zegt !! Dan trap je echt te hard op de ooozooo gevoelige teentjes…. weggooiers zijn het een last voor de maatschappij.
Laat ik duidelijk zijn dat ik het hier over de hsp-ers heb die zich erin berusten. Vaak zijn dit ook de hsp-ers die in essentie niet zo gevoelig zijn, maar dat dit een aangeleerd gedrag is. (En boem…nogmaals schop ik tegen gevoelige scheentjes)… 😉
Gelukkig ken ik ook vele gevoelige mensen die zich ook herkennen in het hsp-verhaal, maar zich een weg zoeken naar de bron en f naar de balans en zich keihard inzetten -vaak op hele mooie hulpvaardige of creatieve wijze- in de maatschappij… het verschil is wel dat deze mensen niet te koop lopen dat ze hsp-er zijn.
Het is al vaker gezegd maar inderdaad herkennen, erkennen en doorpakken…. en lieve hsp-er denk jij nou werkelijk dat je de enige bent die zaken moet herkennen erkennen en zich een weg moet vinden met jou kwaliteiten en zwakheden in deze wereld….. sorry…nee bijzonder ben je wat dat betreft echt niet….de hele wereld met jou….. bijzonder he???
@henriette; lieve schat, je mag van mij alles zeggen wat je wilt, daar hoef je mij echt niet om toestemming voor te vragen 😉 ik begrijp volledig wat je zegt. Ben het ook met je eens, helaas leert de praktijk mij dat er vele van deze groep juist niet doorpakken. Beetje provocatie doet dan soms nog wel eens wonderen …. zachte heelmeesters maken diepe wonden…. uit liefde gezegd 🙂
@pok,
Buiten het feit dat je een groep mensen afkeurt die niet voldoen aan jouw normen, waarom raakt jou dit zo(?) Die afkeuring zegt meer over jou dan die groep mensen. Dat hoort ook bij zelfreflectie, waar je het over had.
Stel je voor dat die groep mensen ook onderweg is, alleen nog niet hebben ontdekt hoe ze met hun gevoeligheid om kunnen gaan, hoe ze hun leven in kunnen zetten, hoe ze verantwoordelijkheid kunnen nemen. Dat kan veel tijd en moeite kosten. Uiteindelijk ontvouwen de levenslessen zich vanzelf wel, het is aan elk mens om die zelf te dragen.
Over zelfreflectie gesproken. Ik realiseer me ook dat ik deze reactie enkel stuur omdat je tekst me ergens raakt ; ik wil zo graag dat we elkaar vanuit onvoorwaardelijke liefde behandelen.
Hartelijke groet, Robert
@pok,
zachte heelmeesters maken inderdaad diepe vieze stinkende wonden….helemaal mee eens… 😉
en dank je dat je mijn inbreng accepteerd en begrijpt…das belangrijk… weet je…ik vind iedereen bijzonder…en dan de andere kant…dus ook helemal normaal…maar de omstandigheden van het leven….hebben velen verwond….die wond kan gaan stinken ja als je te zacht bent…maar te hard is ook niet altijd goed…dus in alles een middenweg vinden…ieder voor zich als eerste en dan kun je dat ook voor een ander doen….door er gewoon te zijn…en zoals we hier doen….elkaar leren accepteren, begrijpen en helpen door zo goed mogelijk te verwoorden vanuit een liefdevol hart(je) en ziel… 🙂 xxx
dat is allemaal belangrijk….en ook onderscheid maken, in dié zin, de ene is wat zachter en heeft die aanpak ook nodig op zachte manier, de ander vindt dat maar niks en is wat harder en wil wat directer en “harder’ spreken..welnu ik ben met alle wateren gewassen…maar mijn voorkeur is zacht en liefdevol 😉 xxx dat is wat ik doe…op een onvoorwaardelijke liefdevolle manier…met woorden en met daden…een hele dikke knuffel voor iedereen! 🙂 xxx
liefs, 😉 xxx Henriëtte 🙂
@Lia,
Ben je zelf hooggevoelig en spreek je uit ervaring?
Ja, maar heb jij er iets aan te weten hoe het met mij zit?
Hulp is goed, uniek mogen zijn is nog beter!
Heel herkenbaar stuk. Ik zocht vroeger, in tegenstelling tot de meeste HSP-ers, de mensen (drukte) juist op. Hierdoor werd ik niet als HSP-er herkend. Daarna was ik overigens natuurlijk volledig overprikkeld. Ik heb veel gehad aan het boek van Aron, zoals vernoemd in het stuk.
uiteraard als HSP’er zeer herkenbaar. Maar toch, okay dit stuk is vanuit vooroordelen geschreven, maar veel dingen, is maar net welke stikker je er voor jezelf opplakt, iemand die niet veel praat kan misschien wel goed luisteren naar iemand, zo serieus kun je ook vertalen met diepgang en wat te vertellen hebben (tegenovergestelde van oppervlakkig). Verder de buitenwereld zal altijd de buitenwereld blijven en die zal niet van vandaag op morgen veranderen. En als HSP’er zul je daar gewoon je draai en je plek in moeten vinden en dat zul je zelf moeten doen. Met de vinger naar de buitenwereld blijven wijzen lost het probleem niet op. En vaak hoe meer jezelf accepteert en waardeert dat je anders bent, des te minder zal een ander daar ook moeite mee hebben. En als het weer botst of schuurt met de buitenwereld dat zijn gewoon fantastische leermomenten, ook voor HSP’ers geldt de buitenwereld is een spiegel van je binnenwereld.
Helemaal mee eens! Maar het is wel zo dat de groep HSP-ers eigenlijk een soort van vooruitgeschoven post is. In die zin dat steeds meer mensen geboren zullen worden zo, terwijl de meerderheid nu nog op het Vissentijdperk en hun persoonlijkheid is gericht. Deze groep en de nieuwgeborenen van de laatste decennia zijn echter de meer oudere zielen en vandaar meer op de komende nieuwe tijd gericht. En vaak ook meer levend met vallen en opstaan dat wel vanuit de ziel. Die innerlijke stem die je wezenlijk bent. Als HSP-er ben je dus eigenlijk een stap verder en moet je dan ook de wijste zijn vaak.
Je niet gek laten maken door de buitenwereld en de media en alle hypes. Maar gewoon jezelf blijven en dat lukt vast met de tips in het verhaal. Meegaan met de stroom ook en dat kunnen HSP-ers goed. Zodra het botst en/of schuurt, speelt je ego waarschijnlijk een te grote rol. Wil je te veel controle, terwijl overgave juist een heel goed talent is van de HSP-er. Kortom we hebben onze eigen functie en het is een speciaal talent wat we moeten koesteren zonder ons af te zetten tegen anderen die niet zo zijn. Namaste
Er bestaan héél véél sensitieve mensen en oudere zielen op de wereld die geen last hebben van overgevoeligheid, irritatie, aanstellerij, etc. Zij zijn niet met zichzelf bezig, maar staan midden in de wereld, kunnen veel verantwoordelijkheid aan, en proberen iets op te bouwen in de maatschappij en wereld. Zij staan ook niet bekend als HSP-er, en noemen zichzelf in het openbaar geen “oude ziel”.
Ik wil hiermee even relativeren dat HSP-ers oude zielen zouden zijn en een stap verder in hun evolutie. Last hebben van overgevoeligheid met bijkomende problemen komt gewoon uit het ego voort. Dus in hoeverre “oude ziel”?
Sensitiviteit (aanvoelend vermogen voor indrukken, gevoelens, gedachten) is niet hetzelfde als emotionele overgevoeligheid. We hoeven alleen maar naar de TV te kijken om te zien hoeveel mensen er emotioneel overgevoelig zijn, en deze energieën niet in goede banen weten te leiden.
M.a.w. overgevoeligheid is absoluut niet bijzonder, en geen reden om het etiket uniek op te plakken.
@Lia, haha, een soort omgekeerde etikettering:
Zelf ben ik, behalve een oude ziel, als mens soms overgevoelig, stel ik me soms aan en irriteer ik af en toe mezelf en anderen… 😆
Ik voel me overigens helemaal geen HSP ofzo, dat etiketje vind ik persoonlijk helemaal niks. Ik sluit me aan bij Robert: ”
Goedemorgen Gordon en Robert,
Ja, een soort omgekeerd etiket, en ik begrijp dat herkenbaarheid prettig kan zijn, maar voor mij is nog niet helemaal duidelijk op welke manier. Ik voel mij in wezen niet iets of iemand, dus heb ik geen etiket en moeite mij met een ander te vergelijken (te meten). Ik merk wel dat ik een soort houvast heb aan bepaalde kwaliteiten van andere mensen. Zij vertellen mij dan welke richting ik uit wil met mijzelf. Mensen ook, van wie ik meen dat zij boven mij staan, meer verantwoordelijkheid dragen en een grotere actie radius hebben. Herkenbaarheid ook als ziels-verwantschap.
In het niets-zijn voel ik wel een eigen identiteit die ik ziel of zelf noem, maar of ik een “oude ziel” ben?? Gordon, hoe herken je jezelf dan als oude ziel? Dan moet je toch weer gaan vergelijken en etiket plakken op “jonge zielen”? Of zit ik nu weer verschrikkelijk te neuzelen. Groetjes allebei van Lia
@Lia, ik was je een beetje aan het plagen, Lia 🙂
Hallo Lia, Gordon,,
Dat labelen schiet denk ik nooit op. Het haalt je alleen maar weg bij jezelf, en je vertrouwen in jezelf en je kwaliteiten.
Maar ja, het lijkt me een dualiteitding, en dus helpt het om bepaalde levenslessen te stimuleren 🙂
Hartelijke groet, Robert
Mooi stuk en zeer herkenbaar allemaal, dankjewel.
Claudia