Waar het andere mensen lukt om jarenlange vriendschappen te behouden, is er bij hooggevoeligen vaker sprake van een patroon van verbroken en moeizame contacten. Zeker wanneer het bewustwordingsproces in gang is gezet. Naarmate de tijd verstrijkt, blijven er steeds minder vrienden over en vragen mensen zich vertwijfeld af wat er mis is met ze. Terwijl de behoefte aan een diepgaande verbinding met anderen groot is, lijkt dit steeds minder haalbaar. Waarom gebeurt dit? En wat zijn de valkuilen in nieuwe vriendschappen?
Groeiende kloof
Wanneer je je in een transformatieproces bevindt, wordt je leven overhoop gehaald. Het vertrouwde leven past niet meer, je ervaart de wereld anders. Met als gevolg dat je andere keuzes maakt dan voorheen. Ook op het gebied van vriendschappen.
In deze roerige periode, die meestal jaren duurt, heb je juist behoefte aan een diepgaand contact met anderen. Om ervaringen en gevoelens te delen en zo elkaar te steunen in de dynamiek van het aardse bestaan.
Velen ervaren dat dit niet lukt binnen bestaande vriendschappen. Waar je voorheen aan een half woord genoeg had, ervaar je steeds vaker dat je op een andere golflengte zit. Waar ooit sprake was van intimiteit, lijkt de kloof tussen jullie met de week groter te worden. Een pijnlijke ervaring die weerstand oproept: je wilt je vriendschap niet kwijt. En tegelijk voel je dat de verwijdering onomkeerbaar is.
Subtiele veranderingen
Wat gebeurt er in deze bestaande vriendschappen? Vaak gebeurt er niet eens ‘iets’. Of in ieder geval niet zodanig dat het herkenbaar is. En is het juist het níet gebeuren dat leidt tot verwijdering.
De signalen dat een vriendschap zijn langste tijd heeft gehad, zijn vaak subtiel. Jullie gesprekken stromen niet meer en het is moeilijker om elkaar te begrijpen. Voor beiden is het steeds meer voelbaar, maar het wordt niet uitgesproken. Omdat het te pijnlijk is, jullie zijn aan elkaar gehecht en willen elkaar niet kwijt. Ondanks het feit dat jullie inmiddels zo verschillend in het leven staan.
Het voelt alsof je de ander tekort doet en wellicht voel je je schuldig. Immers, de ander is nog dezelfde als voorheen, jij bent veranderd. Of beter gezegd: gegroeid.
Soms wordt dit wel uitgesproken en lukt het om de vriendschap eervol te beëindigen. In andere gevallen groeien jullie langzaam uit elkaar tot de verwijdering zo groot is dat het contact vanzelf stopt . Dan rest nog de herinnering aan een mooie tijd en het proces van accepteren dat het is zoals het is.
Eenzaamheid
Na de bewustwording van je bestaande contacten en de onvermijdelijke beëindiging van een aantal vriendschappen, breekt er vaak een eenzame periode aan. De oude vrienden zijn deels weg gevallen en nieuwe mensen zijn nog niet op je pad verschenen. De valkuil die ik bij veel mensen zie, is dat ze in deze periode in onmacht belanden. Met gedachten als: ‘niemand vindt mij de moeite waard’, ‘ik ben niet goed in vriendschappen’, of ‘niemand begrijpt mij’. Het is belangrijk om in deze periode te beseffen dat je je in een overgangsfase bevindt. Je kunt onmogelijk weten wie er nog op je pad zal verschijnen en wie jou wél blijkt te begrijpen.
Deze eenzame periode is noodzakelijk. In deze periode werk je aan je eigen bewustzijnsontwikkeling: wie ben ik, wat vind ik wel en niet fijn en wat vind ik prettig in vriendschappen? En waar liggen mijn grenzen?
Door je hiervan bewust te worden, maak je straks betere keuzes in vriendschappen.
Nieuwe vriendschappen
Met het loslaten van oude vriendschappen ontstaat er ruimte voor nieuwe. Wanneer je dan een gelijkgestemde op je pad ontmoet, maakt je hart een sprongetje. Tegelijkertijd is er de valkuil om in nieuwe vriendschappen te hard van stapel te lopen.
Wanneer je hooggevoelig bent, herken je in anderen het innerlijk licht, in gnosis de godsvonk genoemd.
In het beginstadium van het contact met de ander verbind je je met dit licht en ervaren jullie gelijkgestemdheid. Omdat het een verademing is om iemand te ontmoeten die zich ook in een bewustzijnsproces bevindt, geef je je hele ziel en zaligheid bloot. En zet je de deur voor vriendschap wagenwijd open.
Toch is voorzichtigheid geboden. De kans bestaat namelijk, dat je ook in dit contact moeilijkheden ervaart. Omdat na verloop van tijd blijkt dat de ander zich toch in een andere fase van zijn of haar proces bevindt dan je dacht. Of omdat je ontdekt dat de ander bepaalde patronen en blokkades nog niet los heeft gelaten. Waardoor jouw gedrag of uitlatingen werken als een trigger. Zo kan het gebeuren dat de ander boos wordt over iets dat je zegt terwijl je handelde vanuit je beste intenties.
Dit alles hoeft geen probleem te zijn. Frictie en strubbelingen kunnen bevorderlijk zijn voor elkaars groei. Maar soms is er bij (één van) beiden nog geen bereidheid hiertoe. En leidt ook dit contact tot een verwijdering.
Afstand bewaren
Het is dan ook wijs om bij nieuwe contacten aanvankelijk een zekere afstand en balans te bewaren. Hoe intenser de start van een vriendschap is, des te intenser ook een eventuele verwijdering.Wanneer een vriendschap van meet af aan intens is, is de beëindiging hiervan dat ook.
Als je de ander stap voor stap leert kennen, helpt dit je om inzicht te verkrijgen in de potentie van jullie contact. Zijn jullie daadwerkelijk gelijkgestemden, lukt het jullie beiden om naar elkaars verhaal te luisteren? En staan jullie beiden open voor de ideeën van de ander? Of blijkt dat er toch sprake is van éénrichtingsverkeer? Waarbij de één vooral de behoefte heeft om zijn leed bij de ander kwijt te kunnen? Wellicht in de ijdele hoop dat de ander hem of haar kan ‘redden’?
Innerlijk licht
Daarnaast trek je, wanneer je bewuster bent en hooggevoelig, mensen aan die voor hun eigen innerlijk licht zijn afgesloten. Vaak veroorzaakt door blokkades zoals oude pijn, angsten en overtuigingen. Voor hun energiebehoefte zijn ze afhankelijk van het licht van anderen. Dit is geen kwade opzet, maar onvermogen.
Bij het ontmoeten van nieuwe mensen is het belangrijk om naar je intuïtie te luisteren. Meestal ervaar je al vrij snel dat er ‘iets’ aan de hand is. Je hebt een vreemd gevoel bij bepaalde uitspraken van de ander, heel subtiel. Vaak zijn we in de veronderstelling dat spirituele mensen dit grotendeels ontgroeid zijn, maar dat is een misvatting. Ook spirituele mensen kunnen nog dolen in het donker en op zoek zijn naar een licht buiten hen zelf. Luister naar het onbehagen, het is een signaal.
Wat wens jij in een vriendschap?
Waarom ontmoet je deze mensen? Om jou bewust te maken. Door te ervaren wat je NIET wil, wordt voor jou duidelijker wat je WEL wil. Vriendschappen ontstaan vaak onbewust. Je hebt de ander ontmoet op school, bij het sporten, op het werk of anderszins. Als hooggevoelige mensen zijn we gevoelig voor mensen die aardig zijn. Vaak is dat, in combinatie met raakvlakken, de basis van een vriendschap. In het verleden waren we niet altijd even bewust hierin. En als gaandeweg bleek dat de ander ook kanten had die we minder prettig vonden, dan namen we dat op de koop toe. Niemand is perfect, nietwaar?
Dat klopt, maar het gaat niet om perfectie. Wel om gelijkwaardigheid en respect. En daar wil het nog wel eens aan ontbreken. Omdat we onszelf niet met respect behandelen, doen anderen dat ook niet altijd. In deze tijd van bewustwording is het tijd om dit wél te doen: wat ervaar je als onprettig in een vriendschap? En wil je dit nog wel? Vriendschappen helpen ons om onszelf beter te leren kennen en bewuster te worden van wat wij wensen in het leven.
In mijn praktijk merk ik dat dit veel hooggevoelige mensen zich daar nu bewust van worden. Ze hebben als kind geleerd dat ze ‘anders’ en daardoor lastig waren en dat ze niet te veel hoefden te verwachten van anderen. Het feit dat ze wensen mogen hebben in een vriendschap en grenzen mogen stellen, is een eye-opener.
Vraag hulp aan het universum
Wanneer je graag mensen zou willen ontmoeten die bij jou passen, is het belangrijk om de deur open te houden. Niet wagenwijd, gevoed vanuit een onstuimig verlangen. Maar vanuit een bepaalde rust en vertrouwen.
Nu je beter weet wat je wensen zijn in een vriendschap, kun je dit energetisch uitzenden. Daardoor trek je mensen aan die bij jouw vibratie passen.
En wat heel belangrijk is: maak je wensen kenbaar aan het universum, zodat het universum jou kan helpen. Hoe specifieker je laat weten wat je belangrijk vindt in een vriendschap, des te beter is het universum in staat om de juiste mensen op je pad te sturen.
Ik zie dat dit een artikel is van vorig jaar ,maar toch nog zo actueel ook voor mij op dit moment .Ik voel dat ik hier nog veel aan kan gaan werken ,Ga er van uit dat het met de tijd helemaal goed komt .en ik de mensen om mij heen heb waar ik helemaal mezelf kan zijn en niks uit hoef te leggen.
Sisiwi
hallo Suzanne,
ik merk dat ik wel graag weer nieuwe vriendschappen wil maar ik merk nu ik weer iemand ontmoet heb, dat ik het ook weer niet wil, dat het nog te snel, te vroeg is. Het vraagt nog teveel van mij denk qua mij weer inleven in de ander, weer meer praten. Dat is dan toch ok? om een tijd geen contacten te hebben? ik vind spontane ontmoetingen en even praten met iemand wel leuk.
maar op het moment voel en verwerk ik nog zoveel dat ik geen/weinig puf heb om ook echt interesse in iemand te tonen. Echt eenzaam voel ik mij niet hoor, ik heb een paar momenten gehad dat ik die eenzaamheid voelde van toen ik jong was, dat ik mij met niemand verbonden voelde. maar zo door de dag heen voel ik geen eenzaamheid. Eerder vrijheid dat ik lekker mijn ding kan doen.
Dag Susanne,
Dit artikel heeft mij helderheid gegeven over een aantal zaken. Dat het bij het transformeren hoort en wellicht zelfs bij mijn hooggevoeligheid is niet nieuw. Ik ben lang genoeg met transformeren bezig om het een en ander te weten over waarom sommige zaken, zoals vriendschappen en relaties in mijn leven zijn zoals ze zijn, namelijk weinig tot niets.
Daar heb ik vrede mee. Vrijheid is ook wel lekker. Maar dat er niet veel in mijn contacten veranderd – er komen geen nieuwe – heeft mij wel wat zorgen – onbegrip in feite – gebaard. Jouw artikel heeft wat meer begrip opgeleverd. Ik weet nu zelfs waarom ik in hypothetische relaties, in mijn hoofd, bepaalde ideëen heb over relaties en vriendschappen. Ik ben dus ook daarin intern bezig. Dank je wel voor inzicht.
Lieve groet,
Robert
heel erg herkenbaar robert!
Wat een opheldering, mij zelf zo ontzettend vaak afgevraagd, wat is er zo mis aan/met mij, heb zo vaak getracht het proberen te begrijpen, maar kreeg er geen vat op. Ben alleen, met maar eigenlijk een fijne vriendin, die niet zoveel van het paranormale wereldje moet hebben, of moest hebben, We hebben veel raak vlakken, en respect voor elkaars mening, kunnen over veel zaken/dingen praten, maar ze heeft een ander leven, getrouwd, kinderen, dus haar leven is anders, en ook dus wat tijd betreft. Zou zo graag wat meer gelijkgestemden ontmoeten, praten, leren, lachen etc. Ben alleen, maar niet eenzaam, hoe wel ik altijd toch veel alleen ben, altijd thuis, werken gaat niet meer door lich problemen, afgekeurd, mijn baan in de zorg daar door op moeten geven, en toch niet eenzaam, wel behoeftecontacten met mensen die ook aan het groeien zijn, ik herken ook veel van de reactie,s die andere mensen schreven, we zijn zoekende, ieder zit zo wat op zijn eigen eilandje! Dank voor dit verhelderende artikel, dat je dit met ons wilde delen, Dank!!
Wat herkenbaar, ik dacht eigenlijk ook dat dit door mezelf was en ongeschikt ben voor langdurige diepe vriendschappen. In vele jaren heb ik golven vele vriendschappen gehad en ze zijn net zo verdwenen. Ik ben altijd onderweg in mijn groeiproces. Wat ik wel bemerk is dat ik idd wat meer afstand hou op een natuurlijke manier en dan wel contact heb met mensen om me heen alleen veel meer op de oppervlakte. Ik vertrouw erop dat er vanzelf mensen op mijn pad komen waarmee ik echt kan delen en samen kan groeien en langdurig contact heb. Momenteel veranderd de wereld enorm en het hart gaat steeds meer spreken. Dankjewel voor het verhelderende artikel ik ben er heel blij mee. Een fijne warme dag!!
Dag Engelina,
Ik herken wat je zegt, de wereld verandert hard. En daarmee ook de mensheid. Steeds meer mensen zijn spiritueel aan het ontwaken, ik verwacht zeker dat je mensen tegen zult komen met wie je echt kunt delen. Voor jou ook een fijne dag!
Lieve groet,
Susanne Eijssen
Hugo Raspoet- Helena.
Kan het ook zo zijn dat een vriendschap tijdelijk uit wat minder contact bestaan? Tot mijn verrassing merk ik dat meerdere vriendinnen van mij hun pad van bewustwording volgen, maar op een andere manier en level. Ik zie nu in dat ik misschien wel eens te veel mijn ideeen heb geventileerd terwijl zij daar toen (nog) niet voor openstonden. Ik ben achteraf zo blij dat ik onze band er niet onder leed. Dat we konden luisteren naar elkaars lief en leed. Achteraf heb ik het idee dat ik te snel met advies ben gekomen over ‘in het nu zijn’ etc maar misschien droeg het ook iets bij, geen idee. Aanvaarden van de ander, humor, ervaringen delen en praktische hulp bieden zijn toch ook vriendschap en soms voel je je te kort gedaan een andere keer is het andersom misschien.
En eenzaamheid ervaren heeft mij dichterbij overgave en aanvaarden gebracht. Kan niet zijn dat anderen je helemaal begrijpen in dit proces en is ook niet het belangrijkste naar mijn idee.
Momenteel heb ik drie vriendinnen die anders in het proces zitten dan ik. Ze zijn vol van boeken of een stroming waar ik minder mee heb. We kunnen er over praten, eerder nog niet.
Maar ben zo blij dat ze mij hebben aanvaard destijds met mijn, misschien voor hen, zweverige verhalen. En meer dan ooit voel ik liefde voor ze ook al lopen we in sommige opzichten net een ander pad.
Alhoewel ik over niemands pijn hier wil heenlopen en ik begrijp dat er vriendschappen kunnen voorbijgaan is aanvaarden en vertrouwen een belangrijk aspect.
Veel licht, lucht en liefde!
Dag Maya,
Bedankt voor je waardevolle aanvulling. Ik heb inderdaad ook soortgelijke ervaringen. In de zin dat je elkaar op een later moment weer “vindt”. De groei van beiden afzonderlijk maakt dat de vriendschap daarna meer diepgang heeft.
Heel mooi dat je er zo in kunt staan. En ik ben het met je eens, samen lachen over aardse zaken is ook heerlijk!
Lieve groet, Susanne
Al mijn oude vriendschappen zijn verwaterd. Het zijn lieve goede mensen maar we hebben elkaar niets meer te melden. Er zijn er misschien 2 overgebleven die open kunnen staan, maar zelfs bij hen kan ik niet mijn hele zelf laten zien. Hoe meer ik me bewust word, hoe meer ik besef dat ik dat eigenlijk nooit heb gekund totdat ik spiritueel ging ontwaken en andere mensen ging ontmoeten. Op festivals, spirituele workshops enzo ontmoet ik veel nieuwe mensen, maar vind het lastig daar blijvende vriendschappen uit op te bouwen. Vaak wonen die mensen verspreid door het hele land waardoor je ook niet even langsgaat. We zien elkaar soms maar 2 of 3x per jaar, maar dan is het contact altijd wel meteen goed. Bijzonder vind ik dat. Ik kan ook ergens iemand ontmoeten, daar een heel fijn contact mee hebben en daar blijft het dan bij. Ik merk dat er ook een soort ‘harde kern’ is van mensen die ik zo het en der steeds weer tegenkom. Wat alle ascenderende mensen met elkaar gemeen lijken te hebben is dat ze heel veel tijd voor zichzelf nodig hebben en daarom maar weinig dingen afspreken. Soms spreken we twee maanden vooruit af. Maar als we elkaar dan zien, is het ook oke. Het is goed dat die mensen er zijn, maar soms voel ik me toch eenzaam. Ik mis ‘community’ om me heen terwijl ik ook niet constant mensen over de vloer wil. Misschien verandert de hele basis waarop we met elkaar omgaan gewoon. Ik heb de neiging om ‘vriendschappen’ op de bouwen met de spirituele hulpverleners die ik tegenkom. Ik heb een enorme klik met die mensen, maar door het zakelijke en financiële stuk dat erachter zit, kan dat niet ‘gewoon’ een vriendschap worden. Laat ik het zo zeggen: als ik hen wil zien, zit er meteen een consult of sessie aan vast. Het kost altijd geld. Herkennen mensen dat? Op een gegeven moment ben ik daarmee gestopt. Ik put alles voor mijn groeiproces nu uit mezelf. En dat kan. Ik voel me krachtiger dan ooit, maar er zit een onvervulde sociale behoefte die ik niet kan omschrijven. ‘Iets’ mist er. Misschien is dat gewoon nog in ontwikkeling.
Wat is Dit herkenbaar ik had dit ook kunnen schrijven.Doet me goed om lezen dat je (iets) mist ,ik denk dan dat aan mezelf ligt .
Alles is in de move of staties in een zekere zin zijn er kleine of grote veranderingen tussen jouw en de mensen om je heen. Dan zijn ze gelijkwaardig of tegen stellig. Waar is vriendschap opgebaseerd ?Is het belangrijk dat het altijd de zelfde soort vriendschap zou moeten zijn? Vaak willen mensen dingen samen doen want het is gezellig. Maar hoe ervaar je die zelfde dingen als je ze alleen doet ? De onvervuldende sociale behoefte komt waarschijnlijk uit hetopzicht dat als mens alleen door mens begrepen wordt.Probeer open te staan naar alles wat je omringt in het physike en parrallele leven. Waar ligt de waarheid en wat is de leugen en wat jouwn waarheid is kan de leugen zijn voor de ander. En wat is de gemeenschappelijke waarheid. When the trouhgt of the lie will be dismanteld there is a bill to pay. I hope it is not to havy and we will all see bether again. 🙂
Dag Merel,
Ik herken wat je zegt, dat het afspreken met hulpverleners lastig is. Ik herken het vanuit de andere kant, als hulpverlener zijnde. In het verleden hield ik wel eens contact met mensen, onbetaald, maar vaak sloop er dan toch iets van een adviesgesprek in. De scheidslijn is dun, wanneer is het een consult en wanneer vriendschap? Om dit helder te houden, kiezen veel hulpverleners, waaronder ik zelf, ervoor om dit te scheiden. Best jammer, want soms zou het mooi zijn als het wel een blijvend contact wordt. Het lastige is dat je dat vantevoren niet weet. En het is pijnlijk om het contact dan later alsnog te beëindigen. Dankjewel voor je openhartigheid!
Lieve groet, Susanne
Merel, wat jij beschrijft is precies hoe het voor mij voelt. zeker wat betreft de contacten met spirituele hulpverleners.
Dank je wel Susanne voor dit prachtige artikel!
Dit was net het antwoord wat ik nodig had.
Een fijne dag gewenst!
Lieske
Graag gedaan,
Liefs en licht! Susanne
Mooi om te lezen had ik nu net nodig
Maar dan heb ik meteen de vraag;
Hoe met familie ……
Hoi Liek,
Persoonlijk ervaar ik dat dat met familie een beetje hetzelfde gaat. Ik heb altijd wel een soort gat ervaren tussen mij en met name mijn moeder. Nu ik mij sterk aan het ontwikkelen ben wordt dat alleen maar groter. Ook met een van mijn (volwassen) zoons is dat zo.
Voor mij zijn familiebanden erg belangrijk. Dus dat is best lastig. In de familie zijn er bepaalde onderwerpen waar ik weinig over spreek, omdat die voor hun erg ongemakkelijk zijn. Ik geef ze die ruimte als dat kan.
In het gezin kunnen we elkaar gelukkig wel alle ruimte geven en delen we veel met elkaar. Wij kunnen rekening houden met elkaars grenzen en gevoelens. Ook al begrijpen we elkaar soms niet er is altijd respect.
Dankjewel Sissi, ja gelukkig idd heb ik alle steun en begrip in mijn gezin
Dag Liek,
Een tijd geleden heb ik daar dit artikel over geschreven:
https://www.nieuwetijdskind.com/als-je-anders-bent-dan-je-familie/
Lieve groet, Susanne
Dankjewel, ik heb het gelezen; ik moet er nog even op broeden natuurlijk, maar wel heel fijn om het zo te lezen, dat het benoemd wordt
Inderdaad een treffend artikel over wat er momenteel gaande is. Ik merk het zelf ook en voel me steeds vaker een waarnemer dan een deelnemer aan dit aardse spel. Weten waar ik invloed op heb en op wat niet, heeft mij geholpen om me staande te houden in een veranderende wereld.
En nee, ik twijfel niet (meer) aan mezelf. Ik heb gezien hoe ik me in het verleden opstelde naar anderen toe, vaak vanuit angst om de ander te kwetsen met als gevolg zelf afgewezen te worden. Ik heb ervaren dat de mening van een ander slechts een mening is en dat ik er op een andere (mijn) manier naar mag kijken. Als ik het gedraai en gekonkel herken waarmee anderen naar de mond wordt gepraat, voel ik me tegenwoordig haast misselijk. Echter, ik oordeel niet, want ik heb hetzelfde gedaan uit onwetendheid en onmacht. Het is slechts waarnemen, herkennen, zonder de ander er op te attenderen.
Wat voor mij leidend is in het aangaan van nieuwe contacten, is het behoud van mijn gevoel van eigenwaarde. Wanneer mensen meteen in de verdediging schieten, weet ik dat dit geen vriendschap gaat worden. Toch neem ik ieder neem zoals die is, ieder in zijn/haar eigen tempo van ontwikkeling. En ja, dat brengt ook een gevoel van alleen-zijn met zich mee. De verbinding met anderen die werkelijk snappen waar ik het over heb, daar kan ik mee praten. Niet met diegenen die zich keer op keer persoonlijk aangevallen voelen (nog steeds in de overtuiging dat meningen leidend zijn en op hen persoonlijk slaat), die houd ik op gepaste afstand. Zelfs mensen waar ik vriendschappelijk mee om kan gaan, krijgen niet het hele spectrum van mijn waarnemingen te zien.
Zoals je perfect aangeeft: niet iedereen zit in dezelfde fase van ontwikkeling. Als we dat respecteren en mensen enkel op gelijkwaardige wijze benaderen op die punten waar we met elkaar resoneren, kunnen we alsnog vriendschappelijk met elkaar omgaan. Uiteraard op die specifieke punten. Andere zienswijzen kunnen we dan delen met anderen die daar weer ‘verder’ in zijn.
Het blijft voor mij een proces wat voelt als een wachtkamer. Het oude achterlaten en het nieuwe nog niet gevonden hebben. Wat dat betreft kan voor mij de verandering niet snel genoeg gaan. 😉
Wow, enorm herkenbaar. Twer jaar geleden zijn nu eens alle facetten van mijn leven op zijn kop gaan staan. Ieder steunbalk van mijn huisje werd ofwel volledig gebroken ofwel serieus beschadigd. Ik heb lang gevochten tegen deze verandering door alles in vraag te stellen en mijn verstand kon gewoon niet vatten wat er allemaal gebeurde. Daarbij zaten dus ook jaren lange vriendschappen die plots zonder enig woord beeïndigd werden. Dit stond zo in contrast in hoe sterk de communicatie voordien met die mensen was en plots gedaan. Ik worstelde met het feit dat ik geen gezonde en leerzame contacten had en anders dan voordien kon ik het niet meer opbrengen om dan toch eens snel af te spreken om eens buiten te zijn met gevolg dat ik geen sociale contacten heb. Ik ben er minder mee bezig maar er zijn dagen dat ik zucht als ik even iemand leer kennen en dan blijkt dat het niet ‘goed’ voelt. Die verwijzing naar de wachtkamer vond ik mooi verwoord.
Af en toe stel ik me toch de vraag of ik gewoon geen eigenaardig karakter heb en gewoon andere verwachtingen moet creëren. Ik wens alvast iedereen een fijne zondag toe en veel succes verder op deze soms wat dolle rit :).
Liefs, Sarah
Dit stukje had ik nu net eens nodig … zo herkenbaar. Soms vroeg ik me af of het aan mij lag… maar nu besefik des te meer dat we op verschillende golflengte zitten. Soms heb ik het gevoel dat ik vanop een berg neerkijk nr de omliggende familieleden van mijn man en heb ik medelijden want ze doen mijn man zo zo veel pijn. Heel erg om te zien gebeuren, we zijn hen ontgroeid en willen ons openstellen .. maar keer ip keer trappen ze op ons hart. Soms zoeken ze ons op en voel ik zo een grote kloofdie groter en groter wordt ..we willen dit ergens niet, maar telkens opnieuw doen ze ons pijn, en willen dit niet meer… bescherming opbouwen tegen kwetsende mensen. Dit voelt niet meer aan als familie maar als vreemden. Kan dit? Kunt u me hierbij wat raad geven?
Dag Nessie,
Wat pijnlijk als het contact met familie zo verloopt. Je kunt me mailen op gnosispraktijksusanne@gmail.com. Als je beschrijft wat er gebeurt, kan ik hier gerichter op in gaan.
Liefs, Susanne
Dag Suzanne,
Bedankt voor je heldere stuk, voor mij zeer herkenbaar. Behalve het eenzame stuk! Doordat ik nu weinig vrienden heb, heb ik nog meer tijd voot mijzelf. En dat voelt heel goed. Denk nu inderdaad na over het “ontmoeten” van nieuwe vrienden. Die komen wel op mijn pad, ooit, toch, als het goed is, ook alshet niet goed is, neem ik aan, weet i,vertrouw ik op. Of moet ik iets actiever zoeken naar, voor mij gelijk gestemden? Is vrijmetselarij dan iets voor mij, enz enz.
Jouw timing van dit stuk voor mij is fenomenaal, zie vanf hier wat er gebeurt!
Mooie dag en mooie zaken, John!
Dag John,
Dank voor je mooie en open reactie. Wat fijn dat je de tijd die je voor jezelf hebt weet te waarderen. Dat scheelt echt een hoop, dan is er veel minder weerstand tegen je situatie. En hiermee zet je het deurtje open voor nieuwe mensen. Ze komen zeker op je pad!
Soms op manieren die je zelf niet had kunnen bedenken. Blijf vertrouwen en in contact met je intuïtie, deze zal je de weg wijzen.
Dag Suzanne, dank voor je reactie. Zie nu dat het bericht dat op ipad getypt is. Vol met fouten :).
Mooie verwijzing van je naar mijn intuitie, die is inderdaad echt super sterk!
Dank u!
Graag gedaan!