Ik herinner het me nog goed: tientallen studenten verdrongen zich om mij heen om ook hun tentamencijfers te zien. Ik rook het zweet van de één, de wasverzachter van de ander. Ik kreeg het er warm van. Het gekakel om me heen joeg door mijn hoofd. Ik ging op in de menigte en ineens was daar het besef: ik heb mij nog nooit zo alleen gevoeld. Op het moment dat ik het dacht, drong gelijk tot me door hoe gek dat was: daar stond ik dan, tussen al die mensen, sommigen ervan waren zelfs vrienden van me, en ik voelde me intens alleen.
Anders
Eigenlijk had ik dat al vaak gehad, het gevoel van eenzaamheid in de menigte. Anders zijn. Niet begrepen worden. De vreemde eend in de bijt. Anderen zagen het ook, ik paste er niet goed tussen. Ik paste beter in de kleine clubjes mensen die wat ‘apart’ waren, dan in de grote meute.
Pas veel later, tijdens mijn burn-out, kwam ik erachter dat ik ook een beetje anders was. Toen pas kwam ik erachter dat mijn gevoeligheid een naam had. Dat het niet zo gek was dat ik veel zo intens voelde. Dat mijn liefde voor muziek en kunst, mijn gevoeligheid voor sfeer, lawaai en geuren en zelfs mijn langzame eten ergens vandaan kwamen.
De loopbaan coaching die ik volgde, volgde ik ook bij een hoogsensitieve coach. Het was zo helend en fijn om bij iemand te zijn die wist hoe het werkte in mijn hoofd.
Herkenning
Ik merk het ook bij mijn eigen klanten. Ik schrijf teksten voor coaches en therapeuten en de meesten daarvan werken met hoogsensitieve mensen en kinderen. Samen werken we eraan dat hun klanten zich herkennen op hun site en in hun blog omdat ik weet hoe fijn dat is, iemand vinden die je echt begrijpt. Want hoe hard mensen het ook proberen, als je niet hoogsensitief bent, zul je het nooit volledig begrijpen. Hoe vaak ik niet tegen anderen heb gezegd: “Horen jullie dat gezoem ook?” En dat zij het dus pas bleken te horen als ze zich enorm focusten, terwijl ik er al doodmoe van was.
Gisteren waren we met onze kinderen in een binnenspeeltuin. De kinderen vinden het fantastisch (zelfs ons hoogsensitieve mannetje, gek genoeg), maar ik vind het een soort hel. Als je dan ziet hoeveel ouders daar tussen het lawaai zitten of meedoen met hun kinderen, zonder dat het eruit ziet alsof ze doodvermoeid – of knettergek – raken… Ik vind het verbazingwekkend. Het zegt mij ook hoeveel mensen er zijn die dit wél aankunnen. Ik zoek het stilste, rustigste plekje uit en dan nog hebben mijn kinderen geluk als ik het twee uurtjes volhoud.
Zoek ze op
Dus als jij soms worstelt met je hoogsensitiviteit, teveel stress ervaart, een burn-out hebt of het gewoon even niet meer weet, zoek dan gericht op coaches of therapeuten die zelf weten hoe het is. Er zijn er heel veel, geloof me! Voor iedere vraag zijn er tientallen coaches en jij kunt, met jouw gevoeligheid, vast de perfect passende vinden.
Zoek ze ook in je vriendenclub. Ik heb een aantal vriendinnen die ook hoogsensitief zijn en ik koester ze. Om gewoon toe te kunnen geven dat je niet altijd alles kunt, is heerlijk. Weg kunnen gaan omdat een café niet ‘fijn voelt’, is fijn. En van elkaar begrijpen dat je keuzes moet maken om te kunnen blijven functioneren, is een verademing. Misschien zie je elkaar wat minder vaak, maar de herkenning en diepgang als je elkaar wel ziet, maakt alles goed!
Dag Nadia,
Om maar meteen een open deur in te trappen; herkenbaar.
In september hadden we in mijn stadje weer het septemberfeest, met een feesttent op het marktplein. Vrijdagsmiddags is er altijd het bedrijvenuurtje, het moment om even bij te kunnen kletsen met veel bekenden en vrienden. Het begint “officieel” om vijf uur, maar ik ga bewust later, want ik als het even kan blijf ik feesten.
Vorig jaar voelde ik het rond zeven uur al, na zo’n anderhalf uur in het kabaal van opeen gepakte meute mensen. Ik ben buiten gaan zitten, in de luwte van de tent, in de hoop wat “leeg te lopen”. Een half uur later zat ik er weer en nog een half uur later opnieuw. Om half negen was ik weer thuis, alleen (ik ben single) in de stilte van mijn appartement, en een prachtig feest op loopafstand, waar ik niet meer aan mee kon doen.
Wij functioneren als een batterij, maar dan andersom; een batterij is vol op zijn best, wij zijn leeg op ons best, maar het “vollopen” lijkt in veel op elkaar.
Ik heb nooit een therapeut of coach geprobeerd. Ik weet pas twee jaar dat ik hooggevoelig ben en nog veel korter dat er therapeuten/coaches bestaan. Ik heb het met proberen en testen ontdekt. Soms ik vraag ik me weleens af of ik nog wat kan leren.
Maar wat ik wel weet is dat ik het niet af kan leren. Ik ben zo.
Licht en liefde ❤️
Gr, Robert.
Hoi heb dit met verwondering gelezen veel herkenning zou er graag iets mee willen doen maar geen idee waar te beginnen eigenlijk. Zelf heb ik heel wat moeten doorstaan om te komen waar ik nu ben.Als we elkaar zouden kunnen helpen graag. Vriendelijke groet Ingrid
Nadia bedankt voor dit stukje.
Het klopt inderdaad dat alleen een goede coach je kan helpen uit eigen ervaring.
Het is net als vroeger je de leermeester had, je leerde het vak van de meester.
Meester zijn als coach is dan ook essentieel voor een goede coach.
Echter waar je als client bij te recht komt hangt van de voortgang van bewustzijn af.
Ben je nog niet zover dat je dichter tot de kern kunt doordringen dan kan een coach die hier geen ervaring in heeft je toch verder helpen met andere stukje van de puzzel om tot jezelf te komen.
Soms ben je er nog niet aan toe en ligt het nog te gevoelig om tot de kern te komen.
Veel liefs en licht
Het meest urgente of actuele aspect wat er op dat moment speelt is dan eerst aan de orde.
Het afpellen van een ui is hier de metafoor van, eerst de buitenste lagen eraf halen voordat je meer naar binnen kunt.
Ik sta op het punt om als HSP coach door te breken en heb door mijn eigen ervaringen de hele ui tot mijn ziel mogen afpellen. Niet alleen ben ik expert wat HSP inhoud, maar ook op mentaal, emotioneel, hormonaal en fysiek gebied. Hoe de gedachten invloed uitoefenen op het lichaam.
Hoe de emotie met organen zijn verbonden, hoe door de klieren van het lichaam hormonale stoffen worden gevorm en het lichaam uit balans wordt gebracht en tot klachten en ziekte lijden.
Maar ook hoe de wet van resonantie en aantrekkingskracht werken, op welke leeftijd conditioneringen worden vast gezet in het energetisch lichaam, maar nog belangrijker van dit alles hoe we het kunnen oplossen en er vanaf kunnen komen.
Nu ben ik opzoek naar mensen die mij kunnen helpen om mijn bedrijf op te zetten en vorm te geven. Mijn bedrijf heet TimeLifeCoaching en staat voor de nieuwe tijd we komen op het punt aan van de veranderingen naar de 4e en 5e dementie. De 4e dementie is een overbrugging van de 3e naar de 5e toe, niet iedereen kan tegelijkertijd over deze brug heen, maar zal voor iedereen precies in zijn leven op zijn tijd(lijn) zijn daarvoor staat Time en Life. Daar is hulp voor nodig omdat je er niet komt als je nog resoneert met de energieen vanuit de 3e dementie. Met dat bewustzijn stadium waar je dan nog mee verbonden ben kun je de brug niet overstekken. De 4e dementie is er dan ook om de tijd te overbruggen om het oude te verwerken. Ik ben door alle face heen geweest en nu klaar om andere te helpen. Voor die er klaar voor zijn om geheel ( geheeld ) het oude los te laten kunnen bij mij terecht. Het oude los laten is alsof er een last van je schouders afvalt, het los laten van de last ( waar we last van hadden ) voelt als een verlichting. Daarom worden de coaches die hierin andere mogen helpen “Lichtwerkers” al is dat alles vanuit het licht komt de andere kant, maar die is lastiger in zijn totaliteit te begrijpen.
Als je door alle face heen bent geweest, wat doe je hier dan nog? Ik kan je vertellen dat je nog maar aan het begin staat van je daadwerkelijke reis. Niet rot bedoeld, maar leer eerst eens om het MVM (maatschappelijk verantwoorde maatschappij) ego los te laten voordat je denkt dat je andere mensen moet gaan helpen. Je helpt anderen niet door vanuit het ego te denken dat anderen hulp nodig hebben. Dat is een oordeel. Ieder hier aanwezig (op aarde, in deze tijdlijn, deze dimensie en op deze frequenties) heeft heel bewust op een zeer hoge frequentie een keuze gemaakt om hier te komen en te leren, te ervaren, te creëren en te genieten van dat alles.
Ieder oneindig multi-sexueel gelukzalig vibrerend energiewezen (fysiek hier op aarde aanwezig in de vorm van een mens en WAT wij ‘zijn’) is een HSP wezen. Jezelf “anders” ervaren dan anderen is een oordeel. Wij ‘zijn’ en alles is één. Je kan anders doen, je kan anders denken en je kan anders ervaren, maar we ‘zijn’ allemaal hetzelfde. Bewust onderscheid gaan maken tussen HSP’rs en dus niet HSP’rs is onwetend gebruik maken van slecht gekopieerde kennis die gemaakt is op een slecht werkend kopieer apparaat wat vele onwetenden al eeuwen lang gebruiken.
Als jij zegt dat je een expert bent en door alle faces heen bent geweest dan is de uitdaging binnen dat gegeven erg “simpel . Staan al jouw chakra’s (de 8 hoofdchakra’s) horizontaal of verticaal? Stroomt jouw torusveld in volledige flow met de bron? Heb jij al jouw angsten geaccepteerd? (Muladhara). Heb jij jezelf compleet vergeven? (Swadishthana). Heb jij op geen enkel vlak in je leven nog schaamte? (Manipurana). Heb jij al je verdriet en verlies los gelaten? (Anahata). Vertel jij jezelf geen leugens meer en heb jij in volledige overgave geaccepteerd WAT jij bent i.p.v. wie jij denkt te zijn? (Visudha). Heb jij de grootste illusie hier op aarde losgelaten? (Agja). Heb jij alles waar je van houd, lief hebt, ooit van gehouden hebt en zal houden los gelaten? Of te wel, heb jij al het aardse losgelaten? (Sahashra). Als dat zo is dan ben je door de tweede spiegelwand getreden en heb je toegang gekregen tot de 8ste Chakra, je ‘zielenster’.
Als dat zo zou zijn dan is je vraag en je verhaal hier niet van toepassing en zou niet bestaan in het hier & nu, want alles, maar dan ook alles, is dan al zoals het ‘is’ of moet ‘zijn’.
“Ontwaken” betekend niet op een sluimerknop rammen en weer verder “slapen”.
Met alle respect voor WAT je ‘bent’, maar nog niet leeft.
Zucht! Wat een prikkels…. Even ademhalen…..
Okidoki
Leuk artikel! Zeer herkenbaar!
M.b.t. het stukje van Carlo de Haan:
Fijn hoor dat je mensen daarbij wilt begeleiden! Ik denk dat goede begeleiding zeer gewenst is in de HSP-maatschappij, ook in de niet HSP-maatschappij overigens… Leuk dat er steeds meer initiatief komt vanuit mensen om anderen te willen helpen bij het doorlopen van processen, al helemaal bij deze!
M.b.t. Michaël:
We gaan over in een nieuwe dimensie, althans ik geloof daarin o.b.v. mijn eigen ervaringen en wat ik om me heen waarneem (mijn perceptie op het moment). Het is een overgangsproces een proces waar begeleiding misschien wel heel prettig bij zou zijn voor velen….
Een HSP heeft kenmerken die een niet-HSP niet heeft. Feit. Niet beter/slechter, maar anders. Gewoon een verschil tussen mensen, verder gelijke wezens.
Je weet veel over chakra’s, leuk dat je deze info deelt!
Ik zie verder niet staan dat Carlo heeft geschreven dat hij door al deze door jouw omschreven faces is geweest. Hij zegt dat hij zijn ui heeft mogen ontpellen en daardoor tot zijn kern is gekomen. Door zijn ui te pellen is hij dichterbij de 4e dimensie view gekomen naar zijn ervaring. Daar wilt hij mensen bij helpen, die dit daar ook voor nodig hebben geloof ik…
Wie weet heeft de één ontpeld ui nodig voor de overgang en de ander de faces van de 8 chakra’s en weer een ander weer iets anders om door dit proces heen te komen….?
Wie zijn wij om dit te bepalen en is dit voor elk mens wel anders…. Ieder een eigen pad om daar te komen…. Ik geloof er zelf in dat ieder een eigen pad heeft om het overgangsproces te doorlopen.
Een ander willen helpen kun je als een ego gedreven wens zien. Is dat slecht? Is een ego überhaubt slecht? Schrijven wij dit niet allemaal vanuit ons ego…? (Voor mij hoeft de term ego niets te maken te hebben met de Nederlandse term egoïsme uit de dikke Van Dale. Niet dat ik jullie dat hoor zeggen)
En dan komt mijn stelling:
Laten we onszelf en elkaar allemaal willen helpen en vanuit daar kijken wáár en óf we kunnen helpen en laten we stoppen met over elkaar oordelen, we zijn allemaal gelijk.
Nou weer wat prikkels erbij voor de volgende lezer…. 🙂
Lieve groeten,
Gwen