Niemand houdt van emotionele pijn. Hoewel het nooit het juiste moment is, lijkt het wel of emotionele pijn altijd op de meest onmogelijke momenten toeslaat, ons overweldigt en ons berooft van het vermogen om zelfs de simpelste taken uit te voeren.
In dat geval is het dan ook geen verrassing dat velen van ons alles op alles zetten om het voelen van emotionele pijn zoveel mogelijk te vermijden. We ontlopen relaties en moeilijke gesprekken, blijven in onbevredigende doodlopende banen hangen en onthouden onszelf van het uitproberen van nieuwe dingen, allemaal om maar zo min mogelijk risico te lopen.
Hoewel dit een handige en minder pijnlijke weg lijkt, kan ik je verzekeren dat dàt een misvatting is en dat ik achteraf dankbaar ben dat het één en ander zo gelopen is in mijn leven. Ik zal je zo uitleggen hoe ik van emotionele pijn heb leren houden en waarom ik denk dat het vermijden ervan een van de schadelijkste beslissingen is die je kunt nemen.
Je comfortzone is niet comfortabel
De makkelijkste manier om (zogenaamd) emotionele pijn in je leven te vermijden, is lekker in je comfortzone blijven zitten en blijven denken en doen zoals je altijd al hebt gedaan. Erg simpel, je hebt het al vaker gedaan, het is vertrouwd, je weet wat je kunt verwachten en je kunt er zeker van zijn dat er geen ongewenste dingen je pad kruisen.
Dit biedt ongetwijfeld een hoop gemak, maar uitsluitend als je je ècht happy voelt in zo’n gecomprimeerd leven. Telkens als we besluiten in onze comfortzone te blijven zitten, minimaliseren we blootstelling aan de emotionele en spirituele prikkels van buiten, waardoor we onszelf innerlijke emotionele schade en spirituele pijn toebrengen.
Metaforisch gezien proppen we het alomvattende Universum in een heel klein doosje met de deksel stevig dicht, waardoor we fanatiek vermijden ervaringen op te doen met al het andere dat het leven te bieden heeft.
Ik bedoel niet dat we ons dan allemaal maar in wilde avonturen moeten storten, maar dat er weinig (of geen) mensen ècht tevreden zijn met die eindeloze eentonigheid, dus laten we eens ophouden met te doen alsof we dat zo prettig vinden.
Pijn werkt bevrijdend
Ik heb me in verschillende denkrichtingen verdiept als het gaat om een herdefinitie van hoe we tegen pijn aankijken en hoe ermee om te gaan. Een beschrijving die het meeste met mij resoneerde, vond ik in het boek “The Tools: 5 tools to help you find courage, creativity and willpower.”
Het boek moedigt lezers aan hun mening over pijn te herzien: van iets om bang voor te zijn naar iets dat bevrijdt. Pijn duwt een nieuwe uitdaging in jouw richting, die je direct de mogelijkheid schenkt om niet alleen iets nieuws te ervaren, maar ook om je te leren hoe je er gemakkelijker mee om kunt gaan, waardoor je meer vervulling in je leven zult ervaren.
Het boek schetst een visualisatietechniek die ik je van harte kan aanbevelen, maar ook zonder boek wil ik je vragen even stil te staan bij alle pijnlijke momenten in je leven tot nu toe. Hebben ze je niet allemaal tot een sterker mens gemaakt?
We offeren erg veel van ons leven op om pijn te vermijden, alsof we denken dat we daardoor de aanwezigheid van pijn voor altijd uit ons leven kunnen bannen. Onthoud dat sommige pijn onvermijdelijk is, dus in dat geval kun je maar beter genieten van de menselijke ervaringen – wetende dat pijn er deel van uitmaakt – dan te proberen alles onder controle te houden en je levensvreugde te beknotten, terwijl je hoe dan ook met pijn te maken zult krijgen.
Geloof je niet dat je van pijn kunt houden? Wedden van wel?
Een oud spreekwoord waar veel mensen in geloven luidt: “Je kunt een oude aap geen nieuwe kunstjes leren.” Hoewel dat in sommige gevallen inderdaad zo is, geldt dat zeker niet voor risico-aversie. Zelfs als je denkt dat je degene bent die van alle mensen in de hele wereld het aller-allerbangst is voor emotionele pijn, dan nog ben je zelf het levende bewijs dat je ècht niet zo hoeft te leven.
Er is alleen maar een mentale verschuiving nodig, van het beschouwen van je comfortzone als het veilige bereik van acceptabele ervaringen, naar een opsomming van huzarenstukjes die je tot nu toe hebt volbracht. Al die ervaringen die zich nu veilig binnen je comfortzone bevinden waren er ooit niet. Er was ook risico voor nodig om die te kunnen beleven.
Je hebt tot nu toe moed getoond om van alles in je leven te ervaren. Misschien heb je onderweg hier en daar blauwe plekken opgelopen bij het nemen van pijnlijke hobbels, toch weet ik zeker dat je het niet had willen missen omdat je daardoor in staat bent dingen te ondernemen waarvan je allang bewezen hebt dat je ze kunt.
Kortom, of het nu gaat om een moeilijk gesprek, een riskante beslissing of iets wat je graag zou willen doen maar steeds weer uitstelt, laat de angst voor pijn los, kies voor nieuwe dingen, laat je vol vertrouwen leiden en door het leven verrassen!
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Persoonlijk vind ik het artikel niet verkeerd uitgelegd. Alleen wat ik eruit opmaak is: hoe mensen emotionele pijn vermijden en dat we uit onze comfort zone moeten komen. Het ontbreekt mij echter wel aan handvatten hoe hier mee om te gaan.
Wel wordt er verwezen naar een boek en geschreven dat: ‘Er is alleen maar een mentale verschuiving nodig, etc. Dat is inderdaad gemakkelijker gezegd dan gedaan. En naar mijn mening ook afhankelijk van de situatie en mate waarin je emotionele pijn hebt ”opgelopen”. Misschien gaat dat de ene keer gemakkelijker dan de andere keer.
Wat ik er verder nog aan toe wil voegen is; is dat het ook tijd nodig heeft om uit de pijn te groeien. Dit doe ik graag op mijn eigen tempo. De emotionele pijn maakt mij bewust. Dat betekent voor mij dat ik voorzichtiger ben, als ik merk dat een soort gelijke situatie zich voordoet. Het zou mij inderdaad raar lijken als je emotionele pijn hebt opgelopen, en vervolgens een ”risicovolle”/avontuurlijke situatie instapt. Zelf heb ik daar tijd voor nodig omdat ik niet weer in zo’n situatie terecht wil komen de pijn wil ervaren. Dat neemt overigens niet weg dat ik nooit meer pijn zal ervaren.
Ik sluit me ook aan bij de reactie van Ann.
Liefs en groetjes!
Goed stuk. Als je je accepteert wat je voelt, je pijn en verdriet en je laat het er zijn, dan kan het oplossen. Mensen strijden meestal tegen verdriet, zielenpijn enz, ze willen het niet voelen. Gaan druk bezig zijn met hun baan, sport, de kroeg enz en daarom willen mensen ook niet alleen zijn, als je alleen bent en je hebt niets omhanden heeft het de ruimte om zich te laten zien. Veel mensen gaan er een strijd mee aan ipv het er te laten zijn, je tranen te laten stromen en het te voelen! De kunst is dan wel om stil te blijven in gedachten en geen gedachten erbij te voegen. Er zal absoluut een zware last van je schouders vallen als je het toelaat, het verwelkomt, het er laat zijn. Accepteer hoe de dingen zijn, probeer het niet te veranderen, laat het toe, voel het en zware lasten vallen van je schouder en pijn in je hart lost zich op.
Maar, wat houdt ‘pijn uit de weg gaan’ precies in dan? Hoe kan je nou pijn uit de weg gaan als je er dagelijks mee te maken hebt? Dan ben je er toch juist constant mee bezig? Dus: wat bedoel je er precies mee? Kan je ook edn casus geven om je artikel beter te verduidelijken?
Dank
Hoi J. Hofmans,
Ik kan wel een aanvulling geven vanuit mijn eigen ervaring. In mijn geval heb ik als kind dingen meegemaakt die te groot zijn geweest voor mij op die leeftijd. Ik heb in die tijd niet voldoende steun gehad om dit alleen te kunnen verwerken. Ik ben daardoor uit overleving gaan vluchten naar mijn hoofd om niet te hoeven voelen. Mijn hoofd heeft allerlei beschermingsmechanismes ontwikkeld om maar niet te hoeven voelen, denk bijvoorbeeld aan extreem kritische stem in je hoofd, wegvluchten voor situaties, weglachen van pijnlijke gevoelens. Uit automatisme (zo zit het geprogrammeerd) nog volg deze beschermingsmechanismes die mij in staat hebben gesteld om te overleven. Zo gebeurt het dus dat ik zelf blijf weg vluchten van de gevoelens, en dus ook de pijn. Totdat je meer bewust zijn ontwikkeld over je beschermingsmechanismes en vervolgens andere keuzes kunt gaan maken. Waardoor je ook meer de pijn kunt gaan voelen en dus kan accepteren.
Ik zit nog vol in dit proces om steeds meer te gaan voelen. Het is een hele klus om mijn programma’s af te brokkelen, maar ik kom er wel.
Ik hoop dat ik je hiermee wat duidelijkheid hebt gegeven.
Mark
ik kan me vinden in wat J. Hofmans zegt, misschien heeft hij het over fysieke pijn (?).
Van fysieke, constante, pijn kan je moeilijk weglopen, hij is er ALTIJD. Het drukt je constant met de neus op de feiten. “Hier ben ik”. Doe er dan maar iets mee… Het is eigenlijk toch doodnormaal dat je de pijn weg wil hebben (ook al wil je lijf je iets vertellen), het voelt niet normaal en je kan niet verder met je leven. Ik heb al vaak geprobeerd bij de pijn te blijven zonder te oordelen, het proberen te aanvaarden, te VRAGEN wat is de bedoeling, wat moet ik hiermee, maar God, wat is dit NIET simpel. Pijn geeft je veel verdriet en het straft ook je naasten, omdat die ergens met je naartoe willen gaan en jij altijd “nee” moet zeggen… terwijl je het helemaal anders wilt. Om die pijn dan compleet te omarmen, en zo te laten oplossen, goh, ik heb het gevoel dat je daarvoor bovenaards sterk moet zijn…en dat is nu net wat er mankeert…
Er komt ook geen antwoord, het blijft maar doorgaan. Ik ben gestopt met alles kapot te analyseren…
Wanneer meer mensen het toelaten is het eenvoudig. Je kunt doodsangsten krijgen door je pijn uit de weg te gaan, ik heb het ervaren en Sri Kalki van de O & O academy onderwijst het ook dat wanneer we ernaar kunnen kijken naar de pijn de pijn oplost en we vrij worden van de emotie die zich aandient. To see is to be free onderwijst hij en ook Eckhart Tolle spreekt erover. Het is eigenlijk best eenvoudig maar zoals de auteur aangeeft we hebben geleerd om het weg te drukken, dat het er niet mag zijn, wanneer we elkaar aanleren dat het er mag zijn te beginnen met kinderen wordt het voor iedereen eenvoudiger het in de praktijk te brengen omdat we er dan gek van opkijken wanneer iemand er niet naar durft te kijken 🙂 en we elkaar stimuleren te leren voelen en accepteren nietwaar ?
Was het allemaal maar zo eenvoudig!
Tsja…..inderdaad, was het maar zo eenvoudig…….maar er staat ook niet bij dat het eenvoudig is…..