Waarom goede bedoelingen soms niet zo goed voelen

Ken je dat gevoel, dat een ander iets voor je doet of adviseert, maar dat het van binnen niet fijn voelt? Dat goede bedoelingen toch niet zo goed voelen?

Voel jij je daar ook schuldig over omdat je vindt dat je niet ondankbaar mag zijn? De ander bedoelt het immers goed! Hij of zij doet moeite voor ons, dat moeten we toch op prijs stellen?

Blokkade

Een collega die ongevraagd advies geeft, een schoonvader die te pas en te onpas op de stoep staat om te komen klussen of een moeder die de zorg voor jouw kinderen te veel op zich neemt. We kunnen allemaal wel situaties terughalen waarin de hulpvaardigheid van de ander voorbijging aan onze behoeften en waar de ander vooral zijn of haar eígen behoefte wilde vervullen.

Zeker wanneer je hooggevoelig bent, is het lastig om het onderscheid te voelen tussen je eigen behoefte en die van de ander. Je vóelt hoe graag de ander jou wil helpen en gunt dit de ander. Bovendien zijn we geconditioneerd: “je mag een gegeven paard niet in de bek kijken”.

Bovendien maakt het verschil of je als kind je gevoelens mocht uiten. Als dat niet het geval was en je je voornamelijk hebt gevoegd naar de wensen van je ouders en anderen, zit er mogelijk een blokkade op het durven voelen en je uitspreken. Dan zal het meer moeite kosten om je onbestemde gevoel te signaleren en toe te laten. En vooral om daar geen oordeel over te hebben. Nee, je stelt je niet aan. Als het niet goed voelt, dan is het ook niet goed voor je. Je mag trouw aan jezelf zijn.

Rode vlag

Wanneer je jezelf hoort zeggen “ja, maar hij bedoelt het goed”, is dat een rode vlag. Het is hét signaal om naar binnen te keren en serieus te nemen wat je diep vanbinnen voelt. Laat je niet misleiden door je verstand dat het goedpraat en je angst dat je de ander voor het hoofd stoot. Dit soort situaties zijn een uitstekende leerschool in het voelen en aangeven van grenzen.

Een situatie uit de praktijk

Deze situatie deed zich een poos geleden in mijn omgeving voor. Ik vóelde het ongemak van Katja en haar dilemma…

Katja heeft op korte termijn huisvesting nodig. Rianne biedt ruimte aan in haar huis. Zij voelt zich vaak eenzaam en ze hoopt dat dit verandert als Katja bij haar intrekt. Katja vindt dit zo’n genereus gebaar dat ze erdoor overdonderd is. Het feit dat Rianne dit voor haar doet, voelt als heel bijzonder.

Toch is er, diep vanbinnen, ook een ander gevoel aanwezig. Een onbestemd gevoel, dat moeilijk te duiden is en dat ze in eerste instantie negeert. Maar wanneer Katja alleen is, kan dit onbestemde gevoel vanuit haar onderbewustzijn groeien en ze wordt zich steeds meer bewust van de betekenis. Rianne is haar heel dierbaar, maar om met haar samen te wonen voelt niet prettig. Ze heeft al vaker ervaren dat Rianne haar soms claimt.

Katja komt in conflict met zichzelf; het is een conflict tussen gevoel en verstand. Het voorstel van Rianne VOELT niet vrijblijvend voor haar. Tegelijkertijd ziet haar verstand Riannes dwingende houding aan voor enthousiasme en hulpvaardigheid.

Vibraties

Energetisch gebeurt er het volgende: Katja komt in een vibratie van twijfel en schuldgevoel. Dit zijn lage vibraties. Rianne daarentegen zit in een hoge vibratie: het gevoel dat ze Katja kan helpen, en ook zichzelf, brengt een gevoel van zelfvoldaanheid en misschien ook wel macht teweeg. Omdat de energie van Rianne groots aanwezig is, overschaduwt deze de subtiele twijfel van Katja.

Het leermoment zit voor Katja in het toelaten van haar subtiele gevoelens en onderscheid te maken in gevoel en verstand. Door hier tijd en ruimte voor vrij te maken, kunnen haar subtiele gevoelens groeien en wordt haar duidelijker waar haar eigen behoefte ligt.

Trouw aan jezelf

In 2020 klonk in de sessies die ik met cliënten deed, steeds dezelfde boodschap vanuit het universum: houd je vibratie hoog. Daarmee blijft de vibratie van het collectief ook hoog. Dat betekent dat we trouw moeten zijn aan onze eigen gevoelens. Het is belangrijk dat we hiernaar luisteren en naar onze innerlijke stem. Vervolgens dienen we daarnaar te handelen.

De tijd is voorbij om de ander tegemoet te komen, ten koste van onszelf. Als het voor jou niet goed voelt, is het op langere termijn voor niemand goed, ook niet voor de ander. En zeker niet voor het collectief. Daarin hebben we allemaal onze eigen verantwoordelijkheid te dragen.

Laat jij je verleiden?

Neem ook je verantwoordelijkheid waar het je eigen ‘goede bedoelingen’ betreft. Waarschijnlijk is het jou ook niet vreemd om de ander willen helpen zonder dat hij of zij daar om vroeg. Zeker als je hooggevoelig bent, wéét of voel je al wat de ander verder zou kunnen helpen. Hoe verleidelijk is het dan om ongevraagd jouw kijk te delen op zijn of haar situatie, advies te geven of de helpende hand te bieden?

Toch mogen wij het proces en de behoeften van de ander op zo’n moment niet uit het oog verliezen. Als ik voor mezelf spreek, betekent het dat ik er tegenwoordig vaak voor kies om mijn mening niet te delen of hoogstens een hint te geven. En afwachtend te zijn bij problemen van een ander. Eigenlijk was dit voor mij één grote les in nederigheid en geduld. En soms nog…