We leven in een wonderlijke tijd, waarin angst en onzekerheid lijken te overheersen. Maar is dat werkelijk zo? Als ik me even ‘loskoppel’ van het collectieve gevoel en puur naar mijzelf kijk, dan voel ik juist een enorme rust. Het lijkt bijna taboe om dat toe te geven, maar het is wat ik voel. Een diepe rust, een vertrouwen dat alles goed komt, een diepere verbinding met anderen, juist nu we minder bij elkaar komen. En ik zie dat bij meer mensen, alsof er voor ons allemaal een adempauze is, een periode die ons gegund wordt om naar binnen te keren. Ons te verbinden met onze gezinnen, met onszelf, met mensen die we liefhebben.

Wees een baken

Deze tijd vraagt van ons, degenen die kunnen intunen op het vertrouwen in ons, dat we ons laten zien. Juist nu het lastiger lijkt. Juist nu we misschien niet durven te zeggen wat we echt voelen, omdat zovelen in angst zitten. Het is tijd dat de lichtwerkers zich laten zien. (Ik hou persoonlijk niet echt van het woord ‘lichtwerker’, omdat het voor mij lijkt te impliceren dat iemand anders dan in het donker leeft en daardoor minder is, wat natuurlijk onzin is. Maar iedereen weet wat ik ermee bedoel en voelt diep vanbinnen wel of hij zich er toch ergens mee identificeert.) De kans is groot dat jij, als jij dit leest, je al geroepen voelt om iets te doen, maar misschien weet je nog niet wat. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Door jouw eigen energie en vertrouwen hoog te houden en dat te laten zien, kun jij een baken zijn voor anderen. Iets waar ze op af kunnen stemmen en houvast aan hebben.

Deel jouw wijsheid

Komen er woorden in je op? Woorden van liefde, licht en vertrouwen? Deel ze dan! Laat je niet meer tegenhouden door al die stemmetjes in je hoofd. Het is niet meer de tijd om je te laten tegenhouden. Ik weet het, want ik voel het. Geloof me, deze tekst is – in ieder geval voor mijn gevoel – vele malen ‘zweveriger’ dan ik normaal deel. Mijn hoofd, mijn ego als je het zo wilt noemen, vindt er van alles van. ‘Wat zullen mensen wel niet van me denken?’ ‘Ook mijn bekenden kunnen dit lezen en dan vinden ze van alles van me.’ ‘Ze gaan me vast zweverig noemen.’ Sterker nog: Ik vind er zelf ook van alles van. Ik vind mezelf ook wat zweverig nu. Ik deel hele andere dingen dan normaal. En toch voelt het nu juist. Het voelt als wat ik moet doen nu, wat ik er ook van vind. Dus leer van mijn proces: Ja, het is eng, maar ik doe het toch.

Zet een stap

Ik raadde laatst nog iemand aan die ook naar buiten wilde treden in deze tijd, met haar gave, haar talent: Zet een stapje, klein genoeg dat het je lukt, maar zo groot als je kan. Je kunt iedere dag een stapje zetten, klein genoeg om behapbaar te zijn, groot genoeg om wat te ‘stretchen’, zodat je ook buiten jouw comfort zone komt en je steeds wat meer laat zien. Bedenk: Wat heb ik de wereld nu te bieden? En zet een stap(je) om dat te realiseren. Wat is datgene dat jij kunt bijdragen? Het hoeft niet eens compleet uniek te zijn, dat ben jij namelijk al! Dus laat het lekker zijn wat het is, ook als je overtuigd bent dat zoveel anderen het al gezegd hebben, ook als je denkt dat zovelen hetzelfde doen. Ieder baken is er een, wie weet voor wie jij diegene bent aan wie ze houvast hebben.

Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram

Deel je met me: Welke stap ga jij zetten vandaag?

Engelenboodschap
Engelenboodschap
Engelenboodschap

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

34 REACTIES

  1. Mediteren, yoga en niet meer mee doen aan de ratrace is een weldaad voor lichaam en geest. Hoop dat veel mensen tot rust komen in het gedwongen thuis zijn in deze Coronatijd en bewust worden dat uit je comfortzone raken en niet meer voldoen aan status en veel geld verdienen niet een levenspad is die nog lang vol te houden is. Een gelukkig, goed en gezond leven creëer je zelf door je eigen keuzes en talenten te omarmen en je eigen levenspad te kiezen. Dat is dan ook duurzaam en langer vol te houden. Niet zweverig, maar tegelijk een houvast om met beide benen op de grond re kunnen blijven staan door te kiezen voor liefde en vertrouwen ipv kiezen voor angst en wantrouwen. Als je eraan toe bent, zul je het inzien en de tekens opmerken die je de weg wijzen. Niet op zoek gaan. Alles komt goed, altijd komt alles goed en dat is niet maakbaar. Komt precies op het juiste moment in je leven, wat je vanzelf zult herkennen.

  2. Ik voel ook een enorme rust in mij sinds dit hele circus is begonnen. De angst en onzekerheid van anderen maakt me wel onzeker. Ik voel geen angst. Voel ik echt wel wat ik voel of houd ik mezelf voor de gek? Maar gister viel het kwartje. Zij projecteren hun angst op mij. Dit is echt wat is voel en daar ben ik zo dankbaar voel. Licht, vertrouwen, en wat een bijzondere tijd is dit. Ik vind het nog lastig om mezelf te laten zien en te vertellen hoe ik me echt voel of hoe ik er over denk wat er nu gebeurt maar daar ga ik in oefenen.

  3. Dank je wel, voor je mooie woorden. Wordt er emotioneel van. Voel me door wat er allemaal gebeurt een beetje verdrietig. Stuur zoveel mogelijk als ik kan liefde, licht en kracht de wereld in. Er moet nog een boel gebeuren voor dat iedereen beseft wat er aan de hand is.

    Liefs Marjon

  5. Prachtige tekst, die onmiddellijk verbinding maakt met mijn hart…. zo voel ik het ook, en ik bid veel, ook voor de mensen die mij ongelofelijk veel pijn en verdriet hebben gedaan….eindelijk kan ik die stap maken, en het voelt zo ontzettend vredig….

    God is aan het rammelen boven, dat is mijn geloof…. hij wil dat de mens ontwaakt, we hebben er zelf een potje van gemaakt. Alles is liefde, voor wie het wil zien… maar moeilijk blijft het, om zoveel mensen te zien lijden. Mijn hart breekt om dat te moeten aanschouwen. Het is heel ambivalent, het lijden aan de ene kant en het innerlijk weten dat het nodig is en goed is aan de andere kant. Er moeten veel offers worden gebracht, maar juist dit maakt ook die verbinding mogelijk. Ik blijf vertrouwen hebben, omdat ik weet dat dit gevoel klopt….

  7. Dank voor het bericht, zo belangrijk! Ik ben er van overtuigd dat verbondenheid en vertrouwen de sleutelwoorden zijn op weg naar een nieuwe wereld. Het iseen donkere tijd en we zijn er nog niet. Vanuit betrokkenheid met de ander en de aarde kunnen we hier samen doorheen komen.
    Gisteren vloeide er wat uit mijn pen. Ik hoop dat het licht mag brengen …
    https://www.facebook.com/annekomm2/photos/a.1530672640532291/2517624985170380/?type=3&theater

  8. Dag Nadia, een hele mooie tekst. Zelf ben ik een sterrenkind, een oud. Ik voel mij heel erg rustig in deze tijd. Heb totaal geen probleem mee dat ik zo goed als afgesloten ben van de buitenwereld. Voel mij zo veilig in mijn wereldje. Zo beschermd en omringd. En ik moet niets, op geen enkel gebied. Lang zal die vrijheid wel niet duren en dan kan ik terug de buitenwereld in. Zal er dus maar extra van genieten. Groetjes Patricia

  9. Ik herken precies in wat je schrijft ik voel zo sterk dat ik iets wil betekenen en een podium wil naar buiten wil treden maar hoe en idd wat vonden anderen ervan. Had al een nieuwe pagina gemaakt weer verwijderd lig er s.nachts wakker van, maar voel nu ik dit stuk gelezen heb dat ik moet gaan dank je

  10. Wat fijn om hier samen te komen als gelijkgestemden. Ik hou van het woord lichtwerkers. Ik zie het als dingen omzetten naar licht zowel bij anderen als bij mezelf. Rust en vertrouwen is wat ik nu ook sterker voel. Verbondenheid op wereldniveau. Erg krachtig. We kunnen samen stilstaan. Bij onszelf komen. Verbinden. Leren van de lessen die Moeder natuur ons opgeeft.
    Warme groetjes

  11. Heel mooi artikel❤️
    Dit is precies hoe ik het voel, grappig ik heb nog nooit een reactie achtergelaten.
    Maar ik voelde heel sterk dat ik het toch moest doen!
    Het ga je goed Nadia

    Liefs Nathalie

  12. Dank je Nadia om hier iets over te schrijven.
    Juist in deze tijd voel ik ook een sterke verbondenheid met iedereen en nodigt me dit uit om uit mijn comfortzone te komen door één van de olievlekjes te zijn in een zee van onrust waar anderen even kunnen op adem komen en terug vertrouwen krijgen. Al die olievlekjes zijn nu uiterst belangrijk om het gevoel van ‘wij gaan hier samen door’ te creëren. Ook ik laad me hieraan op wanneer de onrust voelbaar is en zo blijven we intens verbonden met elkaar.
    Namasté.

  13. Precies dit is nodig!!! Laten we ons richten op het licht en al het mooie wat het ook brengt. Ik heb ook de rust en het vertrouwen en laat mijn licht schijnen.!! Dank je voor het delen en dat je jou licht groter is dan al die oordelende stemmetjes .
    Liefs linda

  15. Mooi artikel Nadia. Ik ervaar ook die rust.
    Ik probeer vanuit deze innerlijke rust met mensen om te gaan, hopend dat zij dit ook kunnen voelen.

  16. MAAR DE LENTE WIST HET NIET….

    Het was begin 2020…
    De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
    Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
    De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…

    Het was Maart 2020…
    De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was

    Maar de lente wist het niet
    En de bloemen bleven bloeien
    En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
    En de zwaluwen kwamen terug
    En de lucht werd roze en blauw
    Het werd later donker en ‘s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen

    Het was Maart 2020…
    De jongeren studeerden online, vanuit huis
    Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
    Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
    Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
    Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
    Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
    Mensen moesten vanuit huis gaan werken
    Ondernemers kwamen in de problemen
    De meeste kinderen konden niet meer naar school
    Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het

    Maar de lente wist het niet en het ontsproot
    Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
    Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
    Het was Maart 2020

    Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
    Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
    Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
    Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
    In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
    Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
    Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
    Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
    Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!

    En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
    En de weken duurden ineens veel langer…
    En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
    De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
    De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde

    Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
    De Magnolia stond in de knop
    De vogeltjes begonnen aan hun nestjes

    En toen…
    Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
    Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
    Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
    Sommigen leerden een nieuwe taal
    Sommigen ontdekten kunst
    Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
    Anderen stopten met onwetend onderhandelen
    Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
    Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
    Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
    Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
    Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
    Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
    Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
    Mensen herstelden van hun stressvolle leven
    Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
    Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
    De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
    Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
    Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
    Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden

    Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
    En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
    Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal

    En de lente wist het niet,
    En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
    En het werd steeds warmer
    En er waren veel meer vogels

    En toen kwam de dag van bevrijding…
    De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
    En dat het virus had verloren!
    Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
    En toen ging iedereen de straat op…
    Met tranen in de ogen…
    Zonder maskers en handschoenen…
    De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
    En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
    En de mensen waren humaner geworden
    En ze hadden weer waarden en normen
    De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
    Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

    En toen kwam de zomer….
    Omdat de lente het niet wist
    En hij was er nog steeds
    Ondanks alles
    Ondanks het virus
    Ondanks de angst
    Ondanks de dood

    Omdat de lente het niet wist,
    leerde iedereen
    de kracht van het leven…

    Susan Blanco (De Taalrecycler)

    “Geïnspireerd door mensen”

    Kun je me helpen om dit hart onder het riem zoveel mogelijk te verspreiden onder de mensen? Delen wordt enorm gewaardeerd

  17. Herkenbaar Nadia! Zo voel ik het ook. En natuurlijk komt af en toe de angst omhoog. maar vooral als ik in een winkel ben geweest.
    Ik stuurde vrienden en bekenden een appje om hen sterkte te wensen en kreeg zo veel reactie terug. De verbondenheid en aandacht voor elkaar is er meteen! Ik voel dat ondanks deze ´nare buitenkant´ de mensen open gaan bloeien en de verbinding met zichzelf en elkaar weer kunnen vinden. Dat is toch een enorme rijkdom!!
    Vitamine A(andacht) en L(iefde) daarvan heb je altijd voorraad in huis voor jou en je omgeving …..
    Dank voor je wijze woorden!

    • Hallo Emmy,

      Heel graag gedaan! Ja, ook ik ga weleens even mee in de collectieve angst, zelfs als ik even in de tuin zit, alsof je het oppikt… Maar dan ga ik snel weer lekker in mijn eigen bubbel, hier thuis met mijn kinderen, die gelukkig ook relaxt zijn eronder.

      Bedankt voor je reactie!

      Hartegroet,
      Nadia

  18. Jeetje mina, ik kan mij hier zo 100% in voelen. Het is echt onverstelbaar hoe jullie zo precies aansluiten op hoe ik het leven zie, voel en ervaar. Ik ben nooit spiritueel geweest ( 2.5 jaar geleden is het onbewust begonnen) , maar ook dankzij jullie kan ik mij er volledig in vinden, omdat ik weet, dat ik niet alleen ben.

  19. Mooi geschreven, Nadia. En goed dat je het toch gedaan hebt! Ik heb dat rustige gevoel vanbinnen ook. Volgens mij gaat het daar ook om, wie ben je vanbinnen, los van alles wat er buiten speelt. Dan kom je alleen nog maar bij jezelf uit.

    • Zeker, Anouk, het is een tijd om naar binnen te keren. Misschien dat het daarom juist voor sommigen nog extra spannend is, omdat ze nog niet zo graag met zichzelf zijn (bedenk ik me nu).

  20. Heel erg bedankt voor dit bericht. Ik was altijd bang dat mensen me zweverig vonden. Maar het is nu tijd om te spreken. In deze tijd van chaos zie ik de diepere betekenis erachter. Ik zie het effect op mijn gezin door het diepe vertrouwen wat ik heb. Tijd om het uit te breiden. Mijn eerste stapje vandaag is dit bericht plaatsen dat deed ik nooit .
    DNK, Erica

    • Dank je wel voor je reactie Erica. Wat fijn dat je dat stapje durfde te zetten! Misschien durf je morgen een volgende? Sowieso ook al super dat je het effect op jouw gezin ziet, dat is de eerste stap en is ook een bijdrage aan het collectief.

      Hartegroet,
      Nadia

  21. Dank je wel voor jouw woorden! Ik moest er hard van huilen want het triggerde precies mijn gevoel, zeker in deze dagen. Een heerlijke opluchting, weg blokkade! Ik kruip ook weer uit mn schulp vanaf NU! Dank je wel! Hartelijke groet, Ron Heinsbroek

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in