Mijn collega, een leraar economie, zit naast me. Ik hoef niet eens naar hem te kijken om te weten dat er minachting op zijn gezicht staat, ik voel het namelijk al. Ik wil het liefste weglopen, maar dat staat ook zo gek, midden in de pauze, dus ik blijf zitten. Oncomfortabel en zeer onzeker.
Zomaar een scène van vroeger. Een voorbeeld van hoe het regelmatig ging. Als iemand me niet mocht, voelde ik dat feilloos. Vriendelijke maskers hadden geen effect op mij, daar prikte ik moeiteloos doorheen. Voelen dat mensen je niet mogen, heeft nogal een effect op je en laat zijn sporen na.
Als je hooggevoelig bent, zul je herkennen dat je vaak voelt wat mensen van je vinden. Ze hoeven het niet eens te zeggen. Dat kan je heel onzeker maken en kan maken dat je je klein gaat houden. Vaak begint dit al in je jeugd. Ik voelde andermans meningen, andermans vooroordelen. Voelde welke leraar vertrouwen in me had en welke niet. Het resultaat hiervan kon je meestal terugzien in mijn cijfers: Leraren die erop vertrouwden dat ik het kon, kon ik meestal bewijzen dat ze gelijk hadden. Leraren die erop vertrouwden dat ik faalde, stelde ik ook niet teleur.
Ik merk het nu ook in mijn ondernemerschap en op mijn werk. Werk ik samen met mensen die erop vertrouwen dat ik mijn werk heel goed doe, dan krijg ik vleugels! Heeft degene “aan de andere kant van de lijn” zijn twijfels, dan weet ik soms even niet of die van mij of de ander zijn en maakt ik me weer kleiner dan ik ben. Met, in mijn onderneming, als gevolg dat die klant dus niet bij mij start. Logisch ook, want ik zou ook niet starten bij iemand waar ik niet helemaal zeker over ben. Klanten die echt bij mij starten, zijn dan ook degenen waar ik “een klik” mee heb. Mensen met wie ik samen ga werken, vertrouwen op mijn talenten en halen het beste in me naar boven.
Zo stuiter ik wat heen een weer tussen faalangst en straalangst. Want stiekem vind ik het net zo eng om het zo goed te gaan doen als sommige mensen verwachten. Juist omdat ik diep vanbinnen weet dat ik het kan. Wat nu als juist alles lukt? Als ik een florerende onderneming krijg? Dagelijks blij aan het werk ga, veel mensen help om zelf ook te stralen en heerlijk geld verdien? Klinkt leuk zo, toch? En toch vind ik het ergens eng en ik ben zeker niet de enige. Een deel daarvan heeft er voor mij mee te maken dat ik dan weer denk: “Maar wat zullen anderen dan weer van me denken?” Als ik een heerlijk leven leid, gelukkig ben, vrij ben en schaamteloos van het leven geniet, dan gaan mensen daar wat van denken, daar kun je op wachten. Maar ja, wie ben ik om mezelf dit daarom te ontzeggen?
De beperkende overtuigingen die ik heb, heb ik dus deels doordat ik al heel lang gewend ben om die te hebben, maar deels verzin ik ook nieuwe omdat ik dat gevoel zo goed ken. Ontzettend succesvol zijn, is nieuw en eng, dus hou ik dat tegen.
Kijk eens goed hoe dat bij jou zit. Welke overtuigingen heb jij? Waarom hou jij jezelf klein? In je werk, op school of als ondernemer. Schrijf ze eens op voor jezelf. Heb je meer last van faalangst, of van straalangst? Wat geloof jij allemaal over jezelf? Wat vind jij van jezelf? En kom je er alleen niet uit, zoek dan eens hulp. Zoek een coach die je kan helpen om je overtuigingen op te snorren en er iets mee te doen. Zoek iemand die je een spiegel voorhoudt. Of zoek hulp bij het jezelf laten zien, bijvoorbeeld van iemand die je kan helpen met je marketing of je advertenties, website, blogs, noem maar op. Laat jezelf zien, in je werk of in je onderneming. Stralen is niet eng, het is fantastisch en ook jij verdient het!
Soms zitten er juist mensen in de bijstand, die een andere taak op zich hebben genomen en juist niet kunnen deelnemen aan de maatschappij. En, in Nederland is het nodig, die werkelozen. Er is niet voldoende gepast werk en juist de economie draait op een gekke manier beter, dan als iedereen een baan had.
want dat zou onze enconomie juist niet ten goede komen.
Dan zouden mensen allemaal deeltijdbanen moeten gaan nemen. Nu is het: slecht die bijstanders, maar dan deugen ze weer niet, omdat ze ‘baantjes’ inpikken.
hahahaha
Het apie is in dit geval echt klein en staat gewoon in een andere scene. Misschien keek het wel naar ravottende broertjes en zusjes. Het houdt zich niet klein. Maar wel superschattig!
ik zou graag de mensen willen ont- moeten,
die hierin gelijkgestemd zijn om elkaar te versterken in kwaliteiten en talenten.
Samen meer zijn dan de som der delen..1+1 …3 zijn.
Het is de wederkerigheid en de wezenlijke verbinding die ik mis..het gemis dat in deze tijd uitvergroot door de wijze waarop omgegaan wordt met het Corona virus.
Een samenleving, waarin niet meer samen geleefd mag worden.
Een marionetten samenleving.
Een samenleving waar wantrouwen en verdeeldheid
gezaaid wordt door allerlei opgelegde regels.
Juist het samen doen en samen zijn vanuit wezenlijk verbonden zijn wil geleefd worden.
Laten we elkaar steunen, aanmoedigen, samen eten, dansen, wandelen, muziek maken…
Jaaa, allemaal herkenbaar, ik ben alles al geweest, een luis in de pels, een betweter een te groot ego……en tja iedere keer voel je je ook in een hoek gedrukt……pijnlijk en gewond blijf je achter…… Want a…..je zag het toch goed?? En b…..je legt de vinger op de zere plek en dat alleen maar voor het algemeen belang denkende dat je andere daarmee helpt…..Maar helaas, je bent een bedreiging,want wie ben jij dat je het beter weet?. Het probleem met hoog gevoelige mensen is dat ze vaak ook spiritueel hoog ontwikkelt zijn ,wat betekent dat je inderdaad precies ziet,weet of voelt wat er speelt, dus is het voor jou heel gewoon om te vertellen hoe jij het ziet…..maar jammer genoeg is de mensheid in t Westen nog niet zo ver ontwikkeld, dus blijf je bijzonder……Let maar eens op je contacten met andere culturen, die verlopen vaak veel soepeler, bv Aziaten,Indische en Hindoestaanse mensen, niet persee hoog gevoelig, maar wel spiritueler of holistischer…….dan heb je het gevoel dat je veel meer jezelf kan zijn ……..probeer zoveel mogelijk dicht bij jezelf te blijven,Namaste , lieve dankbare groet voor deze artikelen..
Graag gedaan! Wat erg helpt, vind ik, is je omringen met mensen waarbij je wel jezelf mag en kan zijn. Heerlijk is dat!
Heel herkenbaar, ik heb beide wel. Faalangst om fouten te maken komt ook van vroeger uit. Fouten maken kon niet alles moest in 1x goed mensen hadden hoge verwachtingen van mij. Fouten maken kon niet die druk.lag erg hoog bij mij en op mij. Dat achtervolgd mij nog steeds wel. Dat is best lastig. Straal angst is ook aanwezig door dat mensen je zien als iemand die meer weet en het beter weet dan zij zelf.
Ze het gevoel hebben dat je boven hen staat terwijl zij hoge opleidingen gevolgd hebben en jij niet en je toch beter inzicht hebt in bepaalde situatie dan zij hebben met hun hoge opleidingen. Dat is lastig om mee om te gaan, ook al zeg je dat je boven niemand staat maar naast elkaar staat zijn ze toch bang voor je. Is het omdat de gene met een hoge olpleiding zich falend voelt omdat jij zonder die hoge opleiding hun voorbij loopt. Dat ze daarom je afwijzen ?
Ik kom het zo vaak tegen, zit al tijden thuis op zoek naar een baan maar kom dit steeds tegen. Ik ben iemand die verder denkt dan waar een ander stopt mijn hoofd draait 24uur perdag . Ik heb wel een keuze gemaakt voor me zelf wat ik graag wil met mijn leven. Inmiddels ben ik 42 en weet wat ik graag wil. Maar de angst blokkeerd mij om het daadwerkelijk uit te gaan voeren.
Gaat het wel lukken wat ik wil, mensen om mij heen zijn ook drempels die het blokkeren, mijn gevoel is zo sterk om het wel te doen maar de angst om boven velen uit te stijgen blokkeerd dat weer.
Johan, dat klinkt alsof je nog veel beperkende overtuigingen hebt. Misschien kun je ze eens opschrijven voor jezelf en kijken hoeveel er "waar" zijn (meestal geen een). Veel succes! Soms kan een goede coach wonderen doen, maar ik weet natuurlijk niet of dat er financieel in zit voor jou.
Hallo Nadia,
Dit verhaal, op enkele details na, dat ben ik.
Dit inspireert me om (toch ) door te gaan met mijn plannen. Bedankt voor het delen.
Hartelijke groet
Wat mooi! Ik inspireer graag! Veel succes en straal maar fijn!
Straalangst… Nooit eerder van gehoord, maar heel herkenbaar! Als kind werd mijn faalangst wel herkend door een betrokken basisschoolleraar, maar hoogsensitiviteit en -begaafdheid waren in de jaren '70 en '80 nog niet bekend. Dus heb ik altijd onder mijn niveau gepresteerd, zowel op school als in mijn werk. Ik hield mezelf klein. Pas toen een leidinggevende zijn vertrouwen in me uitsprak kon ik enigszins tot bloei komen. Dat vergde helaas toch teveel van me, ik had teveel stress, teveel prikkels, teveel angst om fouten te maken en dus ook straalangst. Dit leidde tot de ene burn-out na de andere. Maar langzaam krabbel ik weer op en ga ik doen wat ik als kind al wilde. Ik start een eigen bedrijf, zodat ik in mijn eigen rustige omgeving, in mijn eigen tempo, kan doen wat ik als kind al wilde: tekenen en schrijven. De eerste opdrachten druppelen binnen, na een lang leerproces weet ik dat het goed is en kan ik eindelijk stralen!
Wat fijn dat je nu eindelijk kunt gaan stralen!
Goed artikel. Wel van belang om bewust te zijn van het feit dat als iemand negatieve energie afstraalt jij hun angst eigenlijk gaat voelen. Laatst met een werkcoach (bijstand na 20 jaar werken) gehad, ze haatte mij en behalve gevoelsmatig, voelde dat al dagen voor ik erheen moest, was haar bejegening ook hatelijk en ze dreigde me vanaf dag 1 met productiewerk enz..direct aan de slag met uitkering ook, dat wilde ze en haar wil is dan wet. Ze schuwde niets, al pleeg je zelfmoord, weer een klant minder, en dit is geen grapje. Haar angst om zelf werkloos te worden en de grote druk op haar om mensen uit de uitkering te krijgen voelde ik dus en druk werd via haar bij mij neergelegd. Vreselijk als mensen zo met elkaar omgaan. Dat als hsp onbegrijpelijk is. Zelf zou je dat absoluut niet doen. Leuk stuk om te lezen.
Wat naar, Riet! Heb je inmiddels een andere werkcoach, of heb je haar niet meer nodig? Onbegrijpelijk inderdaad!
Beste Riet,
Ik begrijp dat je afhankelijk van haar bent maar niemand mag zo met je omgaan. Ik heb de afgelopen jaren veel moeten slikken van dit soort instanties, ik zag de problemen voor ze er waren, zag waar mogelijkheden lagen en bovendien zag ik bv dat er geld ergens niet terecht kwam waar het wel had moeten komen. Wat ik heb geleerd is dat mensen je al snel al dreiging zien. Ik begreep er niets van. samen de schouders eronder om het waar te maken, wat maakt het uit wie wat doet, alle schakels samen vormen 1 geheel. Maar iemand die boven haar kunnen moet presteren, de regie kwijt raakt over een 'lastige' client, zegt vreemde dingen. Een kat in 't nauw, zogezegd.
Mijn houding van 'we zijn allemaal volwassen mensen en moeten met elkaar op een normale manier kunnen omgaan' heeft nu plaats gemaakt voor dat dit gewoon niet met iedereen kan. Zodra je de mogelijkheid ziet, stap je over naar een andere coach. Zij is er om jou te helpen, jij bent er niet om haar aan t werk te houden.
in ieder bedrijf/in iedere klas zit een bullebak. waarschijnlijk zouden we deze gewoon nog begrijpen ook, waarom ze zo doen 😉 maar zet je talent in voor je eigen mooie toekomst.
Liefs,
hendrika
Herkenbaar 🙂 Ja, ik heb ook altijd de instelling: laten we gewoon samenwerken en er het beste van maken. Andere mensen zien dit helaas anders en willen altijd beter zijn. Dit komt voort uit onzekerheid. Jammer denk ik dan maar zo zijn de meeste mensen.
Heel herkenbaar Riet ik had het zelfde ik tikte hun steeds op de vingers waardoor ze vast liepen en ze mij nu niet meet helpen. Ze hebben mij succes wenst met het vinden van een baan. Ze hebben hun teruggetrokken omdat ze niet meer wisten welke kant ze nog op moesten. Het is triest dat zulke dingen gebeuren dat zulke mensen denken dat ze beter zijn dan een ander.
Inplaats van naast elkaar te staan willen ze boven je staan en ze zien jou als een niets nut. Omdat je in de bijstand zit. Echt triest zulke dingen. Ik kan me indenken hoe jij je voelt ik zit in zn zelfde schuitje.