Waarom je je bevalling beter niet onnodig kunstmatig kunt laten inleiden

Tegenwoordig worden bevallingen steeds vaker kunstmatig ingeleid met een synthetisch hormoon, de weeënopwekker oxytocine. Als de gezondheid en het leven van moeder of kind in gevaar zijn en het echt niet anders kan, is dat natuurlijk de beste optie. Maar in een toenemend aantal gevallen wordt de bevalling ingeleid terwijl er geen medische noodzaak voor is: omdat het het medisch personeel goed uitkomt in verband met tijdsdruk of het begin van het weekend, bijvoorbeeld.

Gevaren

Maar het kunstmatig opwekken van de weeën kan leiden tot onnodige gevaren voor moeder en kind: niet alleen voor hun fysieke welzijn en overleven, maar ook voor hun emotionele en psychologische welzijn. Opwekken van weeën verstoort de balans in je lijf en kan zelfs jaren na de bevalling voor PTSS (post-traumatisch stress syndroom) symptomen en andere klachten leiden –  niet alleen bij de moeder, maar ook bij het kind.

Baby’s voelen alles

Zolang kinderen nog in de baarmoeder verblijven, zijn ze enorm verbonden met de moeder. Alle stofjes die in de bloedbaan van de moeder komen, gaan via de navelstreng bij de baby naar binnen. Voedingsstoffen, maar ook drugs of stresshormonen. En belangrijker nog: ook energieën, ladingen en emoties van andere mensen om hen heen kunnen bij baby’s, omdat ze nog zo open staan, ongefilterd binnen komen – vooral in situaties waarin zij, de moeder of allebei, gestrest raken of in shock zijn. Ook al kan de baby de letterlijke woorden nog niet verstaan, de intentie, lading en frequentie van wat de mensen om hem heen zeggen en bedoelen, voelt hij des te beter. Hij kan gaan geloven dat deze ladingen op hem slaan, of van hem zijn.

Een voorbeeld: regressie via de ouder

Onlangs verzorgde ik een regressietherapiesessie voor een meisje van acht via de ouder. De ouder, in dit geval de vader, gaat dan voor zijn kind in trance, stapt net als in een familieopstelling in haar energie en gaat samen met kind en therapeut onderzoeken wat de oorzaken zijn van haar klachten. Het kindje is hierbij niet fysiek aanwezig; we werken dus met haar door ons af te stemmen op haar energie. Dit kan wonderbaarlijk goed werken, vooral bij zwaardere trauma’s die voor jonge kinderen nog moeilijk zelf te verwerken zijn.

Prestatiestress

Het meisje in kwestie, we zullen haar Marli noemen, had in situaties waarin gepresteerd moest worden, vooral als het om schoolse dingen ging, enorme last van stress. Ze was zo angstig om te falen dat ze van zichzelf alles perfect moest doen. Was het niet perfect, dan raakte Marli in paniek, verscheurde haar werk en begon helemaal opnieuw. Vooral de Cito-toets oefenapp was voor haar een enorme trigger: in deze app met taakjes kreeg ze een tijdbalkje te zien dat afliep en haar opjoeg. De tijdsdruk maakte dat ze in paniek raakte. Ze staarde zich dan blind op het balkje en raffelde de antwoorden af om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Haar ouders vonden het vreselijk aan te zien, dat dit creatieve, authentieke, levenslustige meisje zodanig in een kramp ging over schoolprestaties dat ze haar eigenlijke kwaliteiten en intelligentie amper nog kon laten zien.

Bevalling

Toen we over de manier waarop Marli ter wereld gekomen was, spraken, iets wat ik als regressietherapeut altijd doe, vielen er al snel overeenkomsten met haar geboorte op. De bevalling begon met het breken van de vliezen, maar de weeën kwamen niet op gang. Dus ging de klok aan: binnen 48 uur moest er iets gebeuren. Daar begon de stress.

Monitors

Eenmaal in het ziekenhuis werden hartslag, zuurstofgehalte en bloeddruk voortdurend door monitors in de gaten gehouden. Dan gaat het de verkeerde kant op: de hartslag van de baby daalt, net als in het Cito-toets appje en net als bij de test gaat de tijd dringen… ”Ik moet het goed doen, anders gebeurt er iets heel naars,” zegt Marli bij de herbeleving van de paniek veroorzakende Cito-app. En in de baarmoeder is de baby net zo bang: bang dat het haar niet gaat lukken, bang omdat er niets gebeurt, bang dat ze het niet goed genoeg doet.

Geen communicatie

Er wordt door niemand met de baby in haar benarde positie gecommuniceerd. Iedereen is vooral met haar fysieke overleving en de medische kant bezig. Haar moeder is, door een psychologisch overlevingsmechanisme, door de weeënopwekkers of een combinatie van beide, emotioneel en mentaal afwezig, alsof ze in een bubbel zit. De verloskundige communiceert totaal niet met de ouders. Wanneer de vader ongerust wordt omdat hij de hartslag van de baby ziet dalen en de verloskundige alleen maar met de apparatuur bezig is, ontstaat er een conflict. Wanneer hij aan de bel trekt zet de verloskundige, kennelijk zélf bang om te falen, haar stekels op en reageert bazig: ”Wie is hier de verpleegkundige?”

Weeënopwekkers

Ondertussen worden de weeënopwekkers toegediend, via een infuus. Druppel voor druppel, en als het nog niet snel genoeg gaat, wordt de dosis verhoogd, steeds hoger. Maar voor de baby in de baarmoeder werkt het spul als een drug waar ze helemaal naar van wordt. Als een combinatie van LSD en amfetamine. Ze wordt er helemaal panisch en nerveus van, als een slechte trip, en gaat in shock. Ze verliest het contact met zichzelf.

Vertrouwen

Het middel dat in haar bloedbaan komt, ervaart ze als iets naars, als een virus, iets wat haar wordt opgedrongen. Ze verliest het vertrouwen in haar moeder, want het komt binnen via de navelstreng. Daar kwamen altijd alleen maar goede dingen vandaan: voeding, liefde, warmte. En nu dit! Ze is bang dat het een straf is, dat het komt omdat ze het niet goed doet. Dat het allemaal aan haar ligt. Hier komt een belangrijk deel van haar angst het niet goed genoeg te doen vandaan.

Omhelzing

Als haar vader erbij komt, wordt Marli heel emotioneel. In de sessie omhelst ze haar vader energetisch. Hij vertelt haar dat het niet haar schuld is, dat het niet aan haar ligt. Dat geeft grote opluchting.

Schoonmaak

Het lukt Marli in de sessie niet om de weeënopwekker los te laten. Deze blijft in haar lijf zitten en veroorzaakt daar veel onrust. Dus stapt haar vader energetisch in haar lijf en helpt haar als baby de energie van de drug uit haar cellen te spoelen, ze schoon te maken zodat ze het gif eindelijk uit kan plassen. Dat lucht enorm op. Eindelijk kan ze ontspannen. Wat een rust!

Ommekeer

Twee weken later zie ik Marli’s vader weer. Er heeft een ommekeer plaatsgevonden: Marli kan nu fouten maken zonder zich druk te maken! Zo ging haar spreekbeurt zeer goed, maar niet honderd procent perfect, waarop ze zei: ”Ach, voor mij was het goed genoeg”. Ook spelde ze iets verkeerd op een briefkaart, en in plaats van deze meteen in paniek te verscheuren, zoals ze eerder gedaan zou hebben, streepte ze het woord door, schreef het goede woord ernaast en zei: ”Ze snappen het zo ook wel.”

Onnodige ingrepen

In andere geboorte-trauma sessies die ik begeleid heb, werd ook zeer duidelijk dat baby’s het niet fijn vinden als de bevalling onnodig wordt ingeleid. Het maakt dat ze niet de kans krijgen hun eigen tempo te bepalen, hun eigen initiatief te nemen, op hun eigen gevoel, hun moeder en de natuur te vertrouwen. Vaak ervaren ze dergelijke ingrepen als een inbreuk op hun veiligheid en vrije wil, en dat kan ze nog jaren blijven achtervolgen. (Natuurlijk spreekt vanzelf, dat als het niet anders kan en het leven van de baby in gevaar is, weeënopwekkers en andere ingrepen een noodzakelijk kwaad zijn.)

Geboorte

De geboorte is je eerste begin in dit leven, je entree in de wereld. Hoe je deze ervaart, wordt zowel in je celgeheugen als in je onbewuste opgeslagen. Deze ladingen gaan ‘aan’ op het moment dat je iets nieuws wilt beginnen, iets wilt presteren of wilt neerzetten. Ook speelt de geboorte een rol bij grote veranderingen in je leven als het aangaan van een nieuwe relatie, baan, of het zelf krijgen van een kind.

Communicatie

Als een bevalling niet soepel verloopt, is het van het grootste belang dat er iemand bij is die blijft communiceren met het kind, het uitlegt wat er gebeurt, geruststelt en troost, zelfs als het nog in de baarmoeder of het geboortekanaal zit. Maar als dat niet mogelijk is, kan het troosten van de baby na de geboorte, en het uitleggen wat er gebeurd is ook een hoop narigheid voorkomen of verhelpen.
Een baby hoort de strekking van je woorden. Een goede communicatie met je kindje begint al voor de geboorte en zal hem of haar het hele leven een goede basis van vertrouwen, zelfvertrouwen en levensvreugde geven.

Natuurlijke bevalling

Als het mogelijk is de bevalling te laten plaatsvinden zonder haast, zonder toedienen van synthetische weeënopwekkers die het natuurlijke proces verstoren en zonder medische ingrepen, is dat het allerbeste voor jou en voor je kindje. De baby zal ervaren hoe het is zich over te geven aan de natuurlijke stroom van het leven, te gaan voor zijn of haar nieuwe begin, haar eigen kracht, moed en levenslust te voelen die ervoor zorgen dat ze het levenslicht met optimisme tegemoet ziet, dat ze de weg door het geboortekanaal aan kan – op naar een vervullend leven vol vreugde en vervulling!