Waarom koos ik deze moeder?

Onlangs is mijn moeder van 94 overleden. Mijn leven lang heb ik een ingewikkelde en weinig liefdevolle relatie met mijn moeder gehad. Zij was een krachtige, talentvolle, spirituele vrouw, expressief en kleurrijk, maar niet gemakkelijk voor zichzelf en haar omgeving. Om wat meer zicht te krijgen op de achtergrond van onze verhouding deed ik, een maand voor haar overlijden, een sessie bij een reïncarnatietherapeut die mij hielp om te kijken naar de afspraken die we als zielen met elkaar gemaakt hadden voor dit bestaan en in hoeverre die het gevolg waren van onopgeloste zaken uit vorige gezamenlijke levens. En wat was eigenlijk de reden van het feit dat we een hele reeks aardse levens samen hadden doorgebracht? Het bleek voornamelijk de fascinatie voor elkaars verschillen te zijn. Kennelijk wilde mijn ziel iets meer begrijpen van een wezen dat zo totaal verschilt van hoe zij zelf is.

Het eerste gezamenlijke leven op aarde dat ik zag, verklaarde meteen de basis van ons conflict. Ik zag mezelf als herder in Israël, in een archaïsch tijdperk. Kennelijk was ik een soort geestelijk leider van onze stam. Ik was niet oud, maar wel wijs en rustig van aard. De persoon waarin ik de ziel van mijn moeder herkende, was een man van mijn eigen leeftijd die een heel opvliegend karakter had, maar ook zeer kleurrijk en expressief was. Hij bestreed mijn leiderschap, omdat hij daar jaloers op was, maar hij kreeg geen vat op mij, omdat ik rustig bleef. Dat maakte hem nog kwader en machtelozer. Het kwam niet tot een fysiek conflict, maar het oerthema van onze verhouding werd daarmee wel duidelijk neergezet!

Een ander thema, afwijzing, werd duidelijk in twee levens waarin sprake was van onbeantwoorde liefde. In het eerste leven was ik een hofdame in de 18^de eeuw, een onverbeterlijke flirt, die graag mannen het hoofd op hol joeg, maar haar hart aan niemand gaf. Ze speelde met mannen en genoot daarvan. Eén van haar slachtoffers was een jonge man (de ziel van mijn moeder) die hopeloos verliefd op haar was en die een einde aan zijn leven maakte, omdat hij haar verraad niet kon verdragen.

In het leven dat voorafging aan mijn huidige bestaan waren de rollen omgedraaid en was ik een jonge man die tot over zijn oren verliefd was op een vrouw waarin ik duidelijk mijn moeder, althans haar ziel herkende, die iets ouder was dan hij. Zij zag hem niet staan omdat ze hem totaal niet interessant vond en dat brak zijn hart. Hij voelde zich afgewezen en vernederd. Hij stierf in de loopgraven van de eerste wereldoorlog, alleen en verlaten.

In deze levens draaide het er voor mij om, mijn hart te openen. Als flirterige hofdame was ik koel en berekend en kon ik mij niet verplaatsen in de gevoelens van mijn ‘slachtoffers’. Dus moest ik ervaren hoe het is om een gebroken hart te hebben en je zo afgewezen en vernederd te voelen. In dat leven kreeg ik geen tijd om dat gevoel te helen en dus kozen onze zielen ervoor om in het huidige bestaan als moeder en dochter een poging te wagen om dichter bij elkaar te komen, in alle opzichten. Fysiek en feitelijk is dat gelukt, want dichter bij iemand komen dan in de baarmoeder is niet mogelijk! Maar vooral in emotioneel opzicht is dat dus niet zo goed gegaan. Op zielsniveau kon ik haar trouwens wél bereiken. De laatste jaren van haar leven voerde ik conversaties met haar ziel, die heel verhelderend en liefdevol waren. Over dit bijzondere contact vertel ik in mijn boek Licht op je levenspad, zicht op je zielsplan.

Ondanks de ‘tekortkomingen’ in onze relatie heb ik heel veel geleerd van mijn moeder en haar anders zijn. Ik heb zeker kanten van mezelf ontwikkeld, soms door schade en schande en soms door het goede voorbeeld, waar ik blij mee ben: mijn kunstzinnigheid, belangstelling voor spirituele zaken en psychologische processen, het werken met dromen, doorzettingsvermogen en moed, om de belangrijkste te noemen. Mijn diep gevoelde behoefte om me los te maken uit een voor mij ongezonde psychische omgeving wakkerde mijn vrijheidsdrang aan en zorgde ervoor dat ik op 22 jarige leeftijd twee jaar op reis ging. Dat is zonder meer de belangrijkste leerschool in mijn leven geweest, waar ik nog altijd dankbaar voor ben. Het was een ontdekkingstocht naar wie ik in wezen ben, zonder de invloed van de omgeving. Ook de therapie die ik nodig had om mijn jeugd te verwerken leidde tot meer inzicht in mezelf en leerde me contact te maken met mijn gevoelens en emoties, die ik diep had weggestopt. Positief is eveneens dat ik meer mededogen en geduld heb kunnen ontwikkelen in de laatste fase van ons gezamenlijke leven, waarin zij zo totaal afhankelijk was van hulp, maar haar geest nog even helder en scherp was als daarvoor.

De keuze van mijn ziel voor een leven samen met deze moeder, is me wel duidelijk geworden. De ziel is, in tegenstelling tot het ego, niet geïnteresseerd in een zo comfortabel mogelijk leven, en zoekt een situatie waarin zij kan werken aan karaktertrekken en overtuigingen die een obstakel vormen voor haar verdere ontwikkeling. Als ik mijn talenten hier op aarde optimaal wil kunnen gebruiken moet ik wel voldoende zelfvertrouwen en moed hebben, bereid zijn vol te houden, en niet bezwijken voor verleidingen die me van mijn pad af kunnen houden. Die eigenschappen kan ik het beste ontwikkelingen als ik tegengewerkt wordt. Ik wordt dan gedwongen ander gedrag te ontwikkelen, omdat de frustratie anders te groot wordt. Dan moet ik wel de angsten overwinnen die mij tegenhouden.

Tijdens de sessie met de reïncarnatietherapeute werd me ook gevraagd naar de energetische verbinding tussen mijn moeder en mij. Zelf had ik het gevoel dat de band tussen ons niet zo sterk was, ik voelde vooral afstand, omdat ik altijd mijn grenzen moest bewaken. Tot mijn grote verbazing zag ik dat wij via ons derde chakra wel degelijk nog sterk verbonden waren door een echte, zeer levende navelstreng. Daar schrok ik van en ter plekke deed ik een poging om die navelstreng energetisch los te maken, wat ten dele lukte. Het verlichtte direct de onaangename druk op mijn derde chakra die ik gedurende de hele sessie gevoeld had. Thuis werkte ik er ook nog aan en na nog twee keer visualiseren voelde ik dat het klaar was. Het zal er vast aan mee hebben gewerkt dat mijn moeder ongeveer een maand later eindelijk haar totaal versleten lichaam los kon laten en overleed. Om het proces af te maken heb ik nog een aantal malen energie uitgewisseld, waarbij ik mijn moeder visualiseerde en ik haar de energie die nog van haar bij mij zat terug gaf, waarna ik mijn eigen energie die nog bij haar zat terug nam.

Het is me duidelijk dat mijn moeder en ik nog niet klaar zijn met ons proces. We zullen vast nog wel een keertje terug moeten komen om eindelijk echt van elkaars verschillende kwaliteiten te kunnen genieten en ons hart voor elkaar te openen. Dat lijkt me fantastisch!

Bewaar later voor Pinterest: