Onlangs is mijn moeder van 94 overleden. Mijn leven lang heb ik een ingewikkelde en weinig liefdevolle relatie met mijn moeder gehad. Zij was een krachtige, talentvolle, spirituele vrouw, expressief en kleurrijk, maar niet gemakkelijk voor zichzelf en haar omgeving. Om wat meer zicht te krijgen op de achtergrond van onze verhouding deed ik, een maand voor haar overlijden, een sessie bij een reïncarnatietherapeut die mij hielp om te kijken naar de afspraken die we als zielen met elkaar gemaakt hadden voor dit bestaan en in hoeverre die het gevolg waren van onopgeloste zaken uit vorige gezamenlijke levens. En wat was eigenlijk de reden van het feit dat we een hele reeks aardse levens samen hadden doorgebracht? Het bleek voornamelijk de fascinatie voor elkaars verschillen te zijn. Kennelijk wilde mijn ziel iets meer begrijpen van een wezen dat zo totaal verschilt van hoe zij zelf is.

Het eerste gezamenlijke leven op aarde dat ik zag, verklaarde meteen de basis van ons conflict. Ik zag mezelf als herder in Israël, in een archaïsch tijdperk. Kennelijk was ik een soort geestelijk leider van onze stam. Ik was niet oud, maar wel wijs en rustig van aard. De persoon waarin ik de ziel van mijn moeder herkende, was een man van mijn eigen leeftijd die een heel opvliegend karakter had, maar ook zeer kleurrijk en expressief was. Hij bestreed mijn leiderschap, omdat hij daar jaloers op was, maar hij kreeg geen vat op mij, omdat ik rustig bleef. Dat maakte hem nog kwader en machtelozer. Het kwam niet tot een fysiek conflict, maar het oerthema van onze verhouding werd daarmee wel duidelijk neergezet!

Een ander thema, afwijzing, werd duidelijk in twee levens waarin sprake was van onbeantwoorde liefde. In het eerste leven was ik een hofdame in de 18de eeuw, een onverbeterlijke flirt, die graag mannen het hoofd op hol joeg, maar haar hart aan niemand gaf. Ze speelde met mannen en genoot daarvan. Eén van haar slachtoffers was een jonge man (de ziel van mijn moeder) die hopeloos verliefd op haar was en die een einde aan zijn leven maakte, omdat hij haar verraad niet kon verdragen.

In het leven dat voorafging aan mijn huidige bestaan waren de rollen omgedraaid en was ik een jonge man die tot over zijn oren verliefd was op een vrouw waarin ik duidelijk mijn moeder, althans haar ziel herkende, die iets ouder was dan hij. Zij zag hem niet staan omdat ze hem totaal niet interessant vond en dat brak zijn hart. Hij voelde zich afgewezen en vernederd. Hij stierf in de loopgraven van de eerste wereldoorlog, alleen en verlaten.

Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram

In deze levens draaide het er voor mij om, mijn hart te openen. Als flirterige hofdame was ik koel en berekend en kon ik mij niet verplaatsen in de gevoelens van mijn ‘slachtoffers’. Dus moest ik ervaren hoe het is om een gebroken hart te hebben en je zo afgewezen en vernederd te voelen. In dat leven kreeg ik geen tijd om dat gevoel te helen en dus kozen onze zielen ervoor om in het huidige bestaan als moeder en dochter een poging te wagen om dichter bij elkaar te komen, in alle opzichten. Fysiek en feitelijk is dat gelukt, want dichter bij iemand komen dan in de baarmoeder is niet mogelijk! Maar vooral in emotioneel opzicht is dat dus niet zo goed gegaan. Op zielsniveau kon ik haar trouwens wél bereiken. De laatste jaren van haar leven voerde ik conversaties met haar ziel, die heel verhelderend en liefdevol waren. Over dit bijzondere contact vertel ik in mijn boek Licht op je levenspad, zicht op je zielsplan.

Ondanks de ‘tekortkomingen’ in onze relatie heb ik heel veel geleerd van mijn moeder en haar anders zijn. Ik heb zeker kanten van mezelf ontwikkeld, soms door schade en schande en soms door het goede voorbeeld, waar ik blij mee ben: mijn kunstzinnigheid, belangstelling voor spirituele zaken en psychologische processen, het werken met dromen, doorzettingsvermogen en moed, om de belangrijkste te noemen. Mijn diep gevoelde behoefte om me los te maken uit een voor mij ongezonde psychische omgeving wakkerde mijn vrijheidsdrang aan en zorgde ervoor dat ik op 22 jarige leeftijd twee jaar op reis ging. Dat is zonder meer de belangrijkste leerschool in mijn leven geweest, waar ik nog altijd dankbaar voor ben. Het was een ontdekkingstocht naar wie ik in wezen ben, zonder de invloed van de omgeving. Ook de therapie die ik nodig had om mijn jeugd te verwerken leidde tot meer inzicht in mezelf en leerde me contact te maken met mijn gevoelens en emoties, die ik diep had weggestopt. Positief is eveneens dat ik meer mededogen en geduld heb kunnen ontwikkelen in de laatste fase van ons gezamenlijke leven, waarin zij zo totaal afhankelijk was van hulp, maar haar geest nog even helder en scherp was als daarvoor.Waarom koos ik deze moeder?

De keuze van mijn ziel voor een leven samen met deze moeder, is me wel duidelijk geworden. De ziel is, in tegenstelling tot het ego, niet geïnteresseerd in een zo comfortabel mogelijk leven, en zoekt een situatie waarin zij kan werken aan karaktertrekken en overtuigingen die een obstakel vormen voor haar verdere ontwikkeling. Als ik mijn talenten hier op aarde optimaal wil kunnen gebruiken moet ik wel voldoende zelfvertrouwen en moed hebben, bereid zijn vol te houden, en niet bezwijken voor verleidingen die me van mijn pad af kunnen houden. Die eigenschappen kan ik het beste ontwikkelingen als ik tegengewerkt wordt. Ik wordt dan gedwongen ander gedrag te ontwikkelen, omdat de frustratie anders te groot wordt. Dan moet ik wel de angsten overwinnen die mij tegenhouden.

Tijdens de sessie met de reïncarnatietherapeute werd me ook gevraagd naar de energetische verbinding tussen mijn moeder en mij. Zelf had ik het gevoel dat de band tussen ons niet zo sterk was, ik voelde vooral afstand, omdat ik altijd mijn grenzen moest bewaken. Tot mijn grote verbazing zag ik dat wij via ons derde chakra wel degelijk nog sterk verbonden waren door een echte, zeer levende navelstreng. Daar schrok ik van en ter plekke deed ik een poging om die navelstreng energetisch los te maken, wat ten dele lukte. Het verlichtte direct de onaangename druk op mijn derde chakra die ik gedurende de hele sessie gevoeld had. Thuis werkte ik er ook nog aan en na nog twee keer visualiseren voelde ik dat het klaar was. Het zal er vast aan mee hebben gewerkt dat mijn moeder ongeveer een maand later eindelijk haar totaal versleten lichaam los kon laten en overleed. Om het proces af te maken heb ik nog een aantal malen energie uitgewisseld, waarbij ik mijn moeder visualiseerde en ik haar de energie die nog van haar bij mij zat terug gaf, waarna ik mijn eigen energie die nog bij haar zat terug nam.

Het is me duidelijk dat mijn moeder en ik nog niet klaar zijn met ons proces. We zullen vast nog wel een keertje terug moeten komen om eindelijk echt van elkaars verschillende kwaliteiten te kunnen genieten en ons hart voor elkaar te openen. Dat lijkt me fantastisch!

Bewaar later voor Pinterest:

Waarom koos ik deze moeder?

Engelenboodschap
Engelenboodschap
Engelenboodschap

25 REACTIES

  1. Heel mooi om zo verklaringen te zoeken en vinden….
    Zelf denk ik dat het allemaal wat willekeuriger is en dat je je in je huidige leven moet ontwikkelen en niet dat er daarna nog levens komen om zaken op te lossen en dat kinderen hun eigen ouders kiezen??
    Beetje wazig…

  2. Mooi verhaal waar ik mezelf enigszins in herken. Graag zou ik willen weten welke therapeut dit is geweest. Zou dit graag ook een keer willen ervaren.

    Groetjes,

    Silvana

    • Voor iedereen die wil weten welke therapeut ik bezocht heb: dat is Anita Groenendijk in Wageningen. Zij is zeker betrouwbaar en deskundig, maar verder is het vooral belangrijk dat je iemand vindt die voor jou de juiste persoon is. Zelf probeer ik vaak bij een website te voelen of die persoon de juiste voor me is, en soms ga ik af op het advies van iemand die ik ken en die mij kent. Eigenlijk laat ik me vooral leiden door mijn gidsen bij dit soort beslissingen.
      Groetjes, Ellen

  3. Ik vind het allemaal erg moeilijk om in te geloven. Voor mij heeft het heel goed gewerkt om aan de pijn te werken die ik voelde door de slechte relatie met mijn moeder. Door die pijn heen te gaan en vervolgens proberen los te laten. Dat heeft helend gewerkt voor mijn ziel en daardoor is ook de relatie verbeterd. En kon ik inzien hoe erg mijn moeder beschadigd was in haar leven. Ik hoop dat ik haar zal kunnen vergeven, want dat is volgens mij de sleutel.
    Maar ieder zijn of haar eigen manier om tot heling te komen. Zodat je weer het contact met God kunt voelen, dat je in dit leven bent kwijt geraakt. En weer weet: Ik ben goed zoals ik ben. Ik wens het iedereen en ook mezelf toe.

  4. Hoi Ellen, wat een boeiend artikel! Super om te lezen dat je de diepere lagen hebt kunnen zien van jullie aardse band. Ik ben trouwens benieuwd naar die therapeut? Heeft hij/zij misschien een website? Ik hoor het graag. Groetjes Jo

  5. Mooi en herkenbaar Ellen, dank je wel! Fijn ook dat ik in je verhaal mildheid ontwaar, dat moedigt me persoonlijk aan de frustraties en wrok in een breder daglicht te zien en ietwat te neutraliseren… <3

  6. Grote Dank voor dit openhartige artikel.
    Er zijn meerdere stukken, die gewoon mijn verhaal zouden kunnen zijn.
    Zeer ontroerend.
    Nu kan ik weer beter de relatie met mijn oudste dochter aan. Ik heb er al veel mee gewwerkt. Veel gesprekken en sessies gahad.
    Het enige dat mijn huidige taak is: van haar houden. Punt. En ik het vind het zoooo lastig, we zijn zoooo verschillend.
    Dit helpt weer een beetje, dus nogmaals dank
    Corrie

  7. Ook ik heb een niet eenvoudige relatie met mijn moeder gehad, maar ook ik heb onze relatie op zielniveau kunnen aanschouwen en schreef hierover het boek van depressief naar spiritueel bewustzijn. Mijn moeder een liefdevolle gevoelige vrouw heeft het in haar leven hard voor zichzelf moeten maken om een groot gezin te moeten leiden en stierf op relatief jonge leeftijd aan kanker. Ik heb op dezelfde leeftijd als haar eenzelfde instorting van energie gehad en worstel nog met galstenen die ik moet oplossen, maar ik heb het geluk dat ik juist door het aanschouwen van onze relatie mijn bewustzijn en onafhankelijkheid als mens heb kunnen laten groeien. Dat is vooral gisteren tijdens de Matthäuspassion in de Bergkerk me weer eens duidelijk geworden. Wat een verlichting en kracht en energie voelde ik tijdens de gehele bijeenkomst. Ik werd opgetild en gedragen door kosmische krachten van helderheid en kon ook zien welke delen in mij nog niet de harmonie het vertrouwen en geheelheid hadden. Dat is mijn opgave, de vrouw, de mens in mij altijd die aandacht te geven en de nog niet erkende delen die de buitenwereld in mij laat resoneren laat helen. Het geluk wat ik als kind al had door onafhankelijk van welke invloed dan ook in de wonderen van Jezus te geloven, maakt ook het verhaal van zijn lijdensweg voor ons mensen en voor mij als leidraad om te komen tot die onvoorwaardelijke liefde voor mezelf en anderen, waardoor de schuldvraag niet belangrijk meer is.

  8. Mijn moeder en ik hebben altijd een innige band gehad .
    Geen moeilijke vraagstukken , ik hield van haar en zij van mij.
    Ik heb zelf het idéé dat alles nu klaar is . geen dingen meer
    op te lossen etc .
    Jammer Ellen dat jij dit nog niet meegemaakt heb.
    Maar zoals je schrijft dat jullie elkaar zeker nog eens tegen
    zullen komen . en jij er naar uitkijkt is een mooi vooruitzicht .

    Dank je wel voor je interessante artikel .
    Groeten Jannie. ❤️

  9. Prachtig verhaal, doet me aan mijn eigen relatie met mijn moeder en zus denken.
    In het huidige verhaal van mijn leven ben ik hun boksbal. Ook lesjes uit te leren natuurlijk.
    groetjes en bedankt voor het verhaal

    • Maddy, misschien mag ik je de tip geven om met behulp van een coach of therapeut uit de rol van boksbal te komen. Dan hebben ze namelijk geen boksbal meer en worden ze ‘gedwongen’ verder te kijken naar je dan de rol die je nu op je neemt.

      • Een tijd lang ben ik ook boksbal geweest, in mijn geval noemde ik het pispaaltje.
        Op een gegeven moment werd ik me dat zo sterk bewust en voelde me totaal gevloerd.
        Toen pas had ik de moed,om ronduit tegen iedereen te zeggen; Ik heb het”pispaaltje” en de “rode loper” naar de stortplaats gebracht.
        Van dat moment af is het niet meer voorgevallen. Schijnbaar is dit ook een voorbeeld van de wet van de aantrekkingskracht.

  10. Buitengewoon van je dat je dit proces wil rond krijgen. Het contact met je moeder zal Lsterker Lnaarmate jij sterker functioneert van uit je eigen kracht. Hou moed en werk eraan. Het loont de moeite en je zal een beter begrip krijgen over de moeder-dochterrelatie. Hartegroet,

  11. Hallo Ellen,
    .
    Mooi verhaal en goed bezig! 🙂
    .
    Heb jij je hele leven geprobeerd om je moeder te bereiken (liefde)? En wil je dat eigenlijk nog steeds, ook al is ze overleden?
    .
    Je hebt je moeder niet nodig om jouw deel (jouw les) te laten oplossen. Het gaat er om dat jij onder ogen komt wat jou nog vasthoudt.
    .
    Groeten Robert

  12. Schitterend om te zien, hoe we elkaar steeds weer tegen komen om onze lessen te leren, vooral het "heb je vijanden lief"krijgt zo een juiste betekenis… ze hebben ook op zich genomen om jou uit te dagen en je door tegenwerking iets te leren…de ziel heeft zovele levens nodig om tot vervolmaking te komen….en we hebben steeds weer de keus hoe om te gaan met de lessen in al die levens…dank je Ellen voor het delen in dit prachtige artikel van je.

  13. Prachtig ontroerend boeiend. Het triggert om de relaties met ouders en kinderen eens onder de loep te nemen.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in