Steeds vaker hoor en lees je verhalen over de nieuwe tijd waarin we leven, het hoge bewustzijn en de nieuwetijdskinderen. Verhalen over kinderen met al op jonge leeftijd bijzondere wijsheden en met een prachtige pure energie. Vaak wordt gezegd dat dit te maken heeft met de verdiepende beweging die gaande is in ons collectief bewustzijn en dat deze kinderen de boodschappers en misschien wel de ‘leiders’ zijn van de nieuwe wereld.
Dat is zeker waar. Maar wat vergeten wordt hierbij te vermelden is dat de ouders van deze kinderen de belangrijkste schakel hierin zijn. Is het namelijk wel zo dat deze kinderen anders zijn dan hun ouders? Zijn ze wel verder en bewuster zoals wordt gezegd? Of hebben zij misschien gewoon het voordeel dat hun ouders op dit moment het wiel uitvinden, waardoor zij dit niet meer hoeven doen?
Een betere wereld begint bij jezelf
Want de weg die deze ouders aflopen is geen makkelijke geweest. De meesten zijn zichzelf compleet verloren in de loop der jaren en hebben zich door de omstandigheden in hun jeugd en leven vanuit hun kindpijn allerlei overlevingsmechanismen eigen gemaakt. Waardoor de verbinding met hun hart verbroken werd en zij jaren door vallen en opstaan op zoek zijn geweest naar zichzelf.
Tot hun systeem ook daar uiteindelijk een halt aan toe riep en ze door middel van een burn-out, een depressie of andere traumatische gebeurtenis die de grond onder hen wegsloeg, dwong om de weg weer naar binnen te volgen en de pijn te helen door zelfliefde.
En dat deden ze. Ze ontdekten wegen hoe ze dichter bij zichzelf konden komen en blijven, leerden zichzelf kennen en ontdekten hun (hoog)gevoelige gaven, hun sensitiviteit en innerlijk wijsheid en daarmee verlichten ze nu niet alleen hun eigen leven, maar ook de wereld.
De bedding waardoor deze kinderen zichzelf kunnen zijn, creëren wij
De meeste kindpijn ontstaat doordat een kind zich niet gezien en gehoord voelt. Een kind is echter voor zijn overleving afhankelijk van zijn omgeving. Hij heeft een behoefte van erbij horen, van waardering en erkenning, van zich geliefd en veilig voelen. Zijn behoefte om zichzelf te zijn wordt echter vaak verstoord door de eisen, verwachtingen en gedragingen van zijn omgeving.
Een kind heeft nog niet het bewustzijn en de vaardigheden tot zelfreflectie en zelfinzicht om in te zien dat wanneer er niet aan zijn behoefte aan gezien en gehoord voelen wordt voldaan dit niet aan hemzelf ligt. Hij zal ook niet in staat zijn om in zijn eigen behoefte te voorzien. Dus zal hij aangepast gedrag gaan vertonen en zich steeds meer gaan verliezen en verloochenen in de uitdagingen op zijn pad.
Tenzij de ouders een veilige, liefdevolle bedding creëren waarin het kind zichzelf kan zijn, waarin het gezien en gehoord wordt en in elk geval getracht wordt om in de behoeften van het kind te voorzien. En die bedding kunnen de ouders van nu hun kinderen geven, omdat zij zien dat hun kind hetzelfde is als zij, met dezelfde wensen en behoeften, en dezelfde uitdagingen.
Van mannelijk naar vrouwelijk naar bewustzijnsgroei
De kinderen van nu zijn net zo wijs, sensitief en invoelend als hun ouders, alleen kregen hun ouders daar de ruimte niet voor of in elk geval voelden ze zich niet vrij en veilig genoeg om die kwaliteiten te laten zien en verder te ontwikkelen. En omdat de beweging destijds vooral vanuit een mannelijke energie kwam, wist men ook niet (meer) hoe bij deze vrouwelijke beweging naar binnen te komen.
In de jaren erna heeft deze mannelijke beweging gericht op ratio, presteren en wilskracht ertoe geleid dat de kinderen van toen zich uiteindelijk als volwassene stukliepen in het aanpassen aan de maatschappij en in het najagen van hun dromen en geluk.
Echter juist doordat zij vastliepen, kwam er een tegenbeweging terug naar niet alleen balans in zichzelf, maar ook in het leven. De vrouwelijke beweging naar binnen, naar zachtheid, naar voelen en intuïtie kreeg weer ruimte. Maar doordat deze vrouwelijke energie meer omarmd werd, werd ook de mannelijke energie sterker. Onder andere uit angst om terrein te verliezen, maar vooral een hele natuurlijke beweging in de dynamiek tussen mannelijk en vrouwelijk, waarbij ze elkaar verdrukken, omarmen, aantrekken en afstoten, om uiteindelijk als prachtige eenheid in evenwicht met elkaar het leven te dragen.
Kinderen zijn als wij nu na een burn-out of depressie
Deze opvoering van de druk enerzijds in de mannelijke maatschappij en de verzachting en verbinding aan de andere kant via de ouders zorgt er dan ook niet voor niets voor dat er veel meer kinderen nu vastlopen op school, psychische klachten hebben of last hebben van depressies. Dit ligt dus niet enkel aan de maatschappij die een veel hogere (prestatie)druk op kinderen legt, maar ook omdat de kinderen nu in hun thuisomgeving ervaren en zien dat het anders kan, waardoor er een groot gat is geslagen in hoe zij zich thuis voelen en bijvoorbeeld op school.
Doordat kinderen van nu zich thuis niet meer hoeven te conformeren, nu ze zich thuis gezien en gehoord voelen en zichzelf kunnen zijn, kunnen ze des te beter blijven voelen wat wel goed voor ze is en wat niet. En wat niet goed voelt, daar komt hun hele systeem tegen in opstand, wat zich kan uiten in boosheid, frustraties, angsten, maar ook ziekten en psychische klachten.
Kinderen van nu zijn dan ook als hun ouders na een burn-out of depressie. Zij leven in verbinding met zichzelf en zij weten hoe het anders kan en kunnen daarom ook niet meer doen alsof. En als ze dan iets moeten doen wat ze niet ondersteunt, dan uit zich dat direct in allerlei klachten en ‘problematisch’ gedrag. Waarbij het aan de ouders is om ze thuis weer te helpen ontladen en terug in balans te komen. En dat kunnen deze ouders omdat zij uit eigen ervaring precies weten wat er speelt en wat nodig is, omdat zij die bewustzijnsgroei zelf al hebben gemaakt.
Als wij onze verhalen heel maken, maken wij de weg vrij voor onze kinderen
De ouders van de nieuwetijdskinderen zijn namelijk die 30ers die door een burn-out heen zijn gegaan en nu eindelijk doen waar hun hart van in vuur en vlam staat, het zijn de 40ers die zich door een midlifecrisis hebben geworsteld op zoek naar meer voldoening in hun leven en het zijn de 50ers die door problemen in de overgang weer in contact zijn gekomen met hun innerlijk vuur. De ouders van nu maken de weg vrij voor hun kinderen door hun verhalen te helen en hun inzichten en levenswijsheden te delen.
Laten we dus niet meer bang zijn voor depressies bij kinderen, maar ze helpen de weg naar binnen te volgen, zodat zij nu al kunnen ontdekken wie ze zijn wat ze willen en wat hun kracht is en niet pas vele crisissen later zoals wij. Zodat zij weten hoe zij in bewustzijn kunnen groeien, hoe ze de verbinding met zichzelf kunnen versterken en hoe ze altijd vanuit het naar binnen keren weer naar buiten kunnen treden met vernieuwde kracht en versterkte zelfliefde, zonder zichzelf te verliezen of verloochenen.
Zo geven wij, de ouders van nu, onze kinderen een vliegende start en een voorsprong van minstens 20 jaar en maken wij de nieuwe wereld mogelijk.
