Lieve Jennifer: Ik ben al zo lang een healer, zelfs voor ik wist wat het woord betekende. Als diegene die het licht hoog hield voor mijn zielsgroep, ben ik er altijd om hen te helpen, maar telkens ik dat probeer te stoppen en uit deze rol te stappen, lijken ze me altijd weer terug erin te trekken. Iemand heeft een probleem, wordt ziek, heeft hulp nodig, heeft een ongeval of crisis, er lijkt maar geen eind aan te komen, ook bij mijn kinderen. Ik ben er klaar voor om nu mijn eigen leven te gaan leiden, zonder zo verantwoordelijk te zijn voor ze. Wanneer is het aan mij om geholpen en ondersteund te worden, om bevrijd te zijn van deze last en mijn eigen leven te leiden?
Jennifer’s antwoord: Gefeliciteerd dat je dit punt in je ontwikkeling bereikte. Nu moet je gewoon kiezen welk pad je gaat nemen, zonder je schuldig of beschaamd te voelen door je keuze.
Je verlangen om het licht voor je zielsgroep hoog te houden is mooi en bewonderenswaardig, maar ze kunnen echt wel hun eigen werk doen zonder jouw hulp (ook al is het voor hen makkelijker beroep te kunnen doen op jouw energie), en je hoeft hun toestemming niet om hen los te laten, je moet jezelf toestemming geven om bevrijd te zijn van deze last.
Er zijn twee dingen die dit proces makkelijker kunnen maken, een ervan is beginnen te focussen op de uitkomst die jij in je nieuwe rol als gehealde en hele mens wil bereiken. Er kunnen dingen zijn die je uitgesteld hebt in je leven, waarvoor je de tijd, het geld of de energie niet had om ze te doen, of die je opzij hebt gezet toen iemand problemen had. Die dingen opnieuw op de voorgrond plaatsen zal je herinneren aan de manier waarop je aan de slag wil gaan in je nieuwe rol.
De andere manier om het proces van je energie uit deze zielsgroep te halen makkelijker te maken, is te erkennen dat iedereen krachtig en soeverein is in zijn eigen leven. Ook al houden ze ervan jouw energie te gebruiken en die ter hunner beschikking te hebben, toch hebben ze die niet echt nodig, en gebruiken ze jouw energie als excuus om hun eigen energie niet te moeten gebruiken. Iedereen beschikt over dezelfde hoeveelheid energie en kracht, er zijn geen ‘krachteloze’ mensen of mensen die het aan energie ontbreekt, er zijn gewoon mensen die hun eigen kracht en/of energie niet wijs of effectief gebruiken. Wat je echt wil in deze situatie is dat zij je tonen dat ze klaar zijn om jou te laten gaan, dat ze goed kunnen functioneren zonder jouw hulp en dat ze zonder jou niet de mist in zullen gaan. Je wil ook hun toestemming om te gaan, op een manier die jou verlost van alle verantwoordelijkheid wanneer ze in oude gedragspatronen zouden terugvallen. Maar dat is iets waar jij geen controle over hebt. Zolang jij een kunstmatige vibratie voor ze ophoudt, hebben ze geen reden om hun eigen energie te gebruiken. Eens ze gedwongen zijn te exploreren hoe zij hun eigen energie kunnen uitbreiden, in plaats van de hele tijd jouw energie te gebruiken, dan zullen ze dat leren.
En jij zal het werk gedaan hebben dat je moest doen, door hen hun potentieel te tonen en hen naar die nieuwe levels te laten stijgen, in plaats van jouw energie voor hen te plaatsen en dan te wachten tot ze ze integreren tot het volledig klaar is. Dit maakte nooit deel uit van het healing contract van jouw zielsgroep, ook al heb je dat op jou genomen. Om jouw leven te gaan leiden en vrij te zijn, moet je jezelf bevrijden van de angst dat je jouw zielscontract met deze zielsgroep niet zou vervullen, dat je niet verantwoordelijk bent als je hun healingproces niet helpt te verwezenlijken, en dat jij jouw werk niet doet wanneer je in vreugde bent en van je leven geniet, terwijl anderen nog altijd healing nodig hebben.
Je bent klaar hiervoor, omdat je werk een last begint te worden, en jij de enige bent die jezelf een ‘keerpunt’ kan geven, en gelukkig en vreugdevol te zijn.
Laat jezelf dus gaan, bevrijd jezelf en leef je leven.
De zielsgroep zal iemand anders vinden om hen te helpen met hun healingproces, en jij zal ook nieuwe groepen vinden om mee te werken, die meer op jouw energie zijn afgestemd, die minder behoeftig zijn en waarbij het werk meer gebalanceerd is en je vervult.
Door Jennifer Hoffman
vert. Fran Tielemans
Ik heb ook zó het gevoel er voor de ander te moeten zijn.
Ik zit op paranormale beurzen en heb er helemaal geen zin meer in. Voel me enorm schuldig als ik kies dit niet mee te doen. Ik heb immers toch niet voor niets die gaven?
Maar ik verlang ernaar om te genieten, een ander op mijn manier helpen, iets aanreiken of wat dan ook, doe ik toch wel. Maar heb veel meer zin om mijzelf te zijn en me met mijn hobby, muziek, en andere zaken bezig te houden.
Nu ik dit artikel lees, hoef ik me niet schuldig te voelen.
Een vriendin zie me ook: “je bent gegroeid. Je kiest voor jezelf”.
Tja, ik kon het niet begrijpen, maar nu na dit artikel gelezen te hebben, wel.
Dank je. Ik kies voor mijzelf.
Ha Yvonne,
Ik herken veel van hoe het bij is verlopen. Namelijk in fasen. De ene keer kies je voor de ander, dan volgt er weer een periode waarbij je duidelijk voor jezelf kiest. En zo groei je naar een situatie van evenwicht en harmonie tussen beide uitersten. Groeten van Lia
Ha Yvonne,
Ik herken veel van hoe het bij mij is verlopen. (woordje mij vergeten).
@Lia,
Dank je Lia, dit doet me goed te lezen.
Ik voelde me als zo schuldig. Maar het is wel heel redelijk en zo menselijk, wat je schrijft.
Groetjes
Het mooie is dat ik vanochtend dit afsluitingsgevoel had en nu een nieuwe start maak. Voor mij is het zeer bijzonder dat ik dagelijks bepaalde gevoelens heb en vervolgens de tekst gepresenteerd krijg die mijn gevoelens rechtvaardigt.
Dat is elke dag een glimlach in een leven dat vaak zeer pijnlijk is. Dank je wel Jennifer en vele anderen die mij hier in steunen.
@Ine, Hoi Ine, ik heb dat ook altijd! Net dátgene waar ik op dat moment mee bezig ben, of waar ik vragen over heb, of nieuwsgierig naar ben, en dan prompt krijg ik altijd via deze site ook stukjes teksten gepresenteerd die precies daar dan over gaan, waar ik vervolgens weer wat mee kan, zeg maar. Zo relaxed! Leuk te lezen dat jij dat dus ook hebt! Dat is inderdaad een mooie glimlach van het Universum (of je eigen wezen)in deze hele toestand. Geeft zoveel hoop. Zo’n altijd maar weer aanwezig lichtje in dat soms vele donker. Dat we elke dag maar een glimlach mogen ontvangen! 😉
Liefs,
Susanne
“Wat je echt wil in deze situatie is dat zij je tonen dat ze klaar zijn om jou te laten gaan, dat ze goed kunnen functioneren zonder jouw hulp en dat ze zonder jou niet de mist in zullen gaan. Je wil ook hun toestemming om te gaan, op een manier die jou verlost van alle verantwoordelijkheid wanneer ze in oude gedragspatronen zouden terugvallen. Maar dat is iets waar jij geen controle over hebt. ”
Wat ze echt moet doen in deze situatie is een keus maken, zodat je jezelf bevrijd van het ‘claimen’ van anderen van jouw levensenergie. Je hebt totaal geen toestemming nodig….. en het is wel degelijk iets waar jezelf controle over hebt, jij bent namelijk diegene die het toe laat.
Prachtig! Wat een juiste timing.
Zo voel ik het ook precies, heb dat kantelpunt een soort van ‘gemarkeerd’ en de oude periode symbolisch afgesloten een tijdje geleden. Nu verder voorwaarts gaan! 🙂
Tijdens een cursus over het opvoeden van kinderen “leerden” we de volgende zin: “Maak van een andermans probleem niet jouw probleem”. Het lied van Madonna “Power of Goodbye” sluit ook mooi op dit artikel aan. http://youtu.be/RFyA_ZFUaRM
Beste Jennifer,
Sorry, maar ik voel me toch echt geroepen om te reageren op je zin “er zijn geen ‘krachteloze’ mensen of mensen die het aan energie ontbreekt, alleen mensen die hun energie niet wijs/effectief gebruiken”. Ik vind dit echt van een enorme kortzichtigheid getuigen. Er zijn namelijk wel mensen die door (aangeboren) afwijkingen minder energie hebben en om die nu te classificeren als “niet wijs” vind ik getuigen van weinig realiteitszin en inlevingsvermogen. Het spirituele wereldje is hier vaak ‘bikkelhard’ in (“je hebt het immers zelf gecreeerd” is wat dan gezegd wordt, toch?)
Met vriendelijke groet,
Christel
@Christel,
Hallo Christel,
Als ik heel eerlijk ben heb ik mezelf een lange tijd gezien als minder krachtig omdat ik volgens mezelf zo geboren was.
Maar ik ben er zelf achter gekomen dat met een aangeboren afwijking en alle moeite en energie die dit kost dit juist een enorme dankbare kans is om door de les te gaan en er door te groeien. Er heeft me gelukkig eens iemand gezegd (en dat kwam aanvankelijk hard binnen maar daarna was ik enorm dankbaar) dat ik uit mijn slachtofferrol moest komen. Het is makkelijk om in die rol te blijven zitten….”ik kan dat niet want ik ben zo geboren met die beperking” ga je dan algauw denken.
Het zijn echt je gedachten over jezelf die jezelf beperken. Ik heb het echt zelf meegemaakt. Toen ik het omdraaide en mijzelf als krachtig ging zien is stilaan alles veranderd en omgekeerd. Ik ben voor mezelf meer verantwoordelijkheid gaan nemen. (want aan de ene kant was dit eigenlijk makkelijk om steeds op iemand te leunen) (maar dit is mijn eigen verhaal hé, mss is het bij jou helemaal anders!)Ik zie soms mensen met een enorme beperking die zelf die beperking niet zien en die stralen zo’n kracht uit. Alles is er eigenlijk al. Jij bent al alles! En de kunst is als je weinig energie hebt of je zit met een beperking
dit gewoon toe te laten, te aanvaarden en in deze volledige aanvaarding komt je kracht! Dan ga je je ook stilaan richten naar het mooie in alles. Dan voel je je dankbaar en met deze nieuwe gevoelens trek je automatisch
nieuwe positieve liefdevolle mensen en gebeurtenissen aan. Laat dit gebrek aan energie of een eventuele beperking niet bepalen wie jij bent of wat je allemaal kan doen. Als je het volledig aanvaardt komen er nieuwe dingen op je pad! Ieder mens heeft echt alle kracht al in zich. Het is niet altijd een makkelijke weg maar als je erdoor komt is de beloning zo groot en zal je dankbaar zijn dat dit je weg was.
Veel liefs!
Dominique
Ha Christel,
Enkele weken voor de paralympics logeerde ik in een hotel in Kent. Het hotel zat vol gehandicapten die alvast aan het oefenen waren voor de paralympics. Vreemd genoeg had het hotel geen lift, zodat ik mij afvroeg hoe de rolstoelgebruikers naar hun kamers konden op 1e en 2e etage. Ik kon mijn ogen niet geloven, toen ik ze met rolstoel en al tree voor tree langs de trap zag gaan. Ik bedoel maar te zeggen, als je wil is er veel mogelijk. En petje af voor deze mensen.