Wanneer onderdrukte rouw een blokkade vormt in je bewustzijnsproces

Energetische blokkades ontstaan op velerlei wijze. In mijn praktijk kom ik regelmatig blokkades tegen die zijn ontstaan vanuit een onderdrukt rouwproces. Met als gevolg dat het vermogen om emoties te voelen en te uiten is geblokkeerd. Door dit proces alsnog toe te laten, creëer je ruimte en herinner je jezelf.

Met het overlijden van een dierbare komen we in een draaikolk van emoties terecht. Het verlies van een belangrijke persoon of huisdier veroorzaakt een immens hartzeer. Te midden van een allesoverheersend verdriet proberen we overeind te blijven. Verder te gaan met het leven van alledag. Dit is belangrijk en geeft houvast. Daarnaast zien we het belang van het verwerken van emoties en vinden we het gezond dat het verdriet er mag zijn.
De één lukt het beter om deze gevoelens toe te laten dan de ander. Wanneer dit niet lukt, heeft dit te maken met eerder opgebouwde blokkades of karmische blokkades.

Het deurtje open zetten

Wanneer een rouwproces geblokkeerd is, raken we verstrikt in ons verdriet. We hebben moeite met het toelaten van gevoelens, zowel blijdschap als verdriet. Ons emotionele systeem is ontregeld: van binnen naar buiten en van buiten naar binnen. We zijn deels afgesloten.
Dit leidt tot tal van problemen, zoals moeite met het nemen van beslissingen en moeite om te leven vanuit onze kern.
Een rouwproces verloopt in fases en duurt soms je leven lang. Het gaat er dan ook niet zozeer om of je je rouwproces ‘achter de rug hebt’, misschien kan dat niet eens. Maar de deur open zetten voor het verdriet en het met momenten toelaten is wel belangrijk.

Wanneer we een rouwproces niet aan zijn gegaan

Soms hebben we een rouwproces vanaf het begin onderdrukt. Bijvoorbeeld omdat we nog heel jong waren en onze omgeving onvoldoende oog had voor het verdriet van een kind. Wanneer er voor een kind onvoldoende mogelijkheden zijn om ruimte te geven aan zijn of haar emoties, slaan deze zich op in het onderbewuste.Of omdat het verlies van een dierbare op een moment plaats vindt waarop het moeilijk is om te rouwen. Bijvoorbeeld wanneer een overlijden in dezelfde periode plaats vindt als een geboorte.
Ook kan er sprake zijn van een energetische blokkade vanuit angst waardoor het moeilijk is om te rouwen. Het toelaten van verdriet voelt zó bedreigend, dat het onderdrukt wordt. Mensen hebben het gevoel dat ze in een eindeloze put vallen wanneer ze dit verdriet toelaten. Ze belanden in een poel van verdriet en zijn bang dat ze in hun verdriet “verzuipen”.
Deze energetische blokkade is vaak al op jonge leeftijd ontstaan. Het tonen van emoties werd door de omgeving gezien als zwak of te pijnlijk. Mensen zijn zich niet bewust van dit patroon en begrijpen niet waarom ze zo’n moeite hebben met het toelaten van emoties.

Karmische patronen

Naast ons eigen onverwerkte rouwproces, kan er ook sprake zijn van een karmisch familiepatroon. Voor onze (voor-) ouders was het veel minder vanzelfsprekend om bewust stil te staan bij het verlies van een dierbare. Wanneer het (voor)ouders niet lukt om gevoelens toe te laten, worden deze vaak doorgegeven aan latere generaties. Wij ontvangen de energie van de onverwerkte emoties.
Dit speelt nog sterker, als we ten tijde van het verlies in de baarmoeder verbleven. Wanneer moeder de pijn en het verdriet bij zich blijft dragen in plaats van het uit te huilen, slaat deze zich op in haar energetische systeem en dat van haar baby.

Onmacht staat tussen jou en je leven in

Wanneer een intens verdriet door het verlies van een dierbare onderdrukt wordt, creëer je onbewust een energetische blokkade. Het nestelt zich in je onderbewuste en lijkt verdwenen. Toch is deze met momenten voelbaar: wanneer je weer een dierbare verliest, bij een echtscheiding, ziekte of bij alledaagse kleinere tegenslagen in je leven. Dan komt de onmacht naar boven die gevoeld werd bij het eerdere verlies.
Onmacht en verdriet zijn enorm pijnlijke, verlammende gevoelens die het moeilijk maken om adequaat te handelen. Ze staan als een buffer tussen jou en je leven in.

Gevolgen in ons leven

Deze energie is een blokkade tussen ons en onze gevoelens. We hebben ervaren dat gevoelens enorm pijnlijk kunnen zijn en ons onderbewuste kiest ervoor om minder gevoelens toe te laten. Zowel prettige als pijnlijke gevoelens. Dat kan ertoe leiden dat we ons “vlakker” voelen, omdat we in zekere mate zijn afgesloten tot ons gevoelsleven.
Het maken van keuzes is moeilijker. Onze emoties maken deel uit van ons innerlijk kompas. De blokkade verhindert ons om ons innerlijk kompas te voelen, onze intuïtie. Ook het voelen van je kracht, dromen en ambities lukt minder goed. we verliezen interesse in zaken waar we tot dusverre wel in geïnteresseerd waren.
Het onverwerkte verdriet blokkeert de natuurlijke energetische stroom. Wel merken we dat ons energiepeil onvoldoende is. We voelen ons moe en uitgeblust omdat we een last met ons mee slepen die ons belemmert.

Onderdrukte rouw werkt door in relaties met anderen

Wanneer we een pijnlijk verlies hebben ervaren en onvoldoende hebben toegelaten en doorleefd, leidt dit tot moeilijkheden in relaties. De angst om een dierbaar persoon te verliezen domineert en zorgt ervoor dat we ons maar tot op een bepaalde hoogte durven te binden.
Naast deze grote angst, is er ook de angst om nieuwe pijn te ervaren. Het onverwerkte verdriet voelt als een open wond die zeer doet bij onaangename gebeurtenissen, zelfs al bij discussies met anderen. Je terugtrekken in je eigen cocon en afstand bewaren tot de ander is vaak een gevolg.

Onbewust van ons verdriet

Regelmatig komt het voor dat we ons er niet bewust van zijn dat we nog verdriet met ons mee dragen. In onze beleving hebben we ons verdriet verwerkt. Wanneer je op energetisch niveau werkt, blijkt dan dat dit nog niet het geval was. En krijg je alsnog de gelegenheid om het te doorleven.
Het valt op dat veel mensen nog verdriet met zich mee dragen van het verlies van een (huis)dier. Het lijkt alsof we met het rouwproces om een geliefd dier anders omgaan dan met rouw om een mens. Wanneer mensen dit verdriet op een later moment terug vinden, zijn ze vooral verbaasd dat dit verdriet nog zo aanwezig is.

Het is nooit te laat

Weet je intuïtief dat een onderdrukt verdriet je belemmert in je groei? Het is nooit te laat om dit rouwproces alsnog te doorleven. Natuurlijk is het doodeng en voel je wellicht wanhoop. Het zal zeker zeer doen en op momenten lijkt het misschien alsof het verdriet te groot is om aan te kunnen. Wanneer je dit in kleine stapjes doet, zul je ervaren dat de momenten van grote wanhoop ook weer wegebben. Op de plek van de pijn ontstaat er langzaam maar zeker ruimte. Met ieder stukje ruimte dat vrij komt, ontstaat er ruimte voor vertrouwen en kracht. En voor je innerlijk kompas, dat jou helpt op je weg.

PS: In dit artikel geef ik concrete tips hoe hier mee om te gaan.