In deze tijd van het jaar is het heel makkelijk te geloven dat romantische liefde dé ware liefde is.
Dit is zo onwaar. Zelfliefde is de belangrijkste vorm van liefde. Als je jezelf niet graag ziet, kan je niemand anders echt liefhebben. De meesten onder ons zien zichzelf niet graag genoeg, we zijn hard voor onszelf en focussen op onze onvolmaaktheden.
Mensen verwarren zelfliefde soms met trots, egoïsme of arrogantie. Hun begrip van zelf-liefde is niet correct. Mensen die zichzelf echt graag zien zijn daar het tegenovergestelde van. Ze zijn liefdevoller, hebben meer mededogen en zijn guller.
We leven in een maatschappij die ons steeds maar vertelt dat we niet goed genoeg zijn, niet succesvol genoeg, niet slank genoeg, niet rijk genoeg. Het is dus niet verrassend dat velen onder ons worstelen met zelfliefde en het moeilijk vinden onszelf te aanvaarden zoals we zijn.
Ik zie engelen fysiek, en ik doe dat van toen ik een baby was. Ik weet dat het moeilijk te geloven is, en ik weet dat er mensen zijn die me nooit zullen geloven, wat ik ook zeg of doe. Ik heb geen idee waarom ik engelen zie en anderen niet; ik ben een gewone vrouw. Wanneer ik het vroeg aan de engelen rond me, was hun antwoord gewoonweg: ‘Waarom niet?’
Ik zie een beschermengel achter iedereen die ik zie, wat ook hun religie is, of ze in iets of in niets geloven. Ik zie zoveel liefde en mededogen uitstralen van elke beschermengel naar de persoon die hij begeleidt. Je beschermengel houdt onvoorwaardelijk van je, en ziet je zonder fouten, oordeelt je niet of geeft je geen kritiek.
Ik zie vaak een beschermengel die achter de persoon staat die hij begeleidt, traag cirkelvormige bewegingen doen met zijn hand, voor het hart van die persoon. Wanneer ik dit zie, dan weet ik dat de engel probeert de persoon die hij begeleidt aan te moedigen om te groeien in zelfliefde.
De engel kan helpen, maar de waarheid is dat zelfliefde alleen maar van onszelf kan komen.
De obsessie van de maatschappij voor het streven naar perfectie heeft een onbereikbaar doel gecreëerd voor ons. De waarheid is dat we allemaal mensen zijn en dat niemand onder ons perfect is.
We zijn allemaal wonderlijke en speciale individu’s met onze eigen unieke rol die we in de wereld te spelen hebben. Een rol die niemand anders kan spelen.
De enige manier waarop we kunnen groeien in zelf-liefde, is onze focus van onze zwakten te verschuiven naar onze sterktes. In plaats van ons te concentreren op onze fouten en onvolmaaktheden, moeten we ons concentreren op al wat we goed doen en hebben gedaan.
Begin je bewust te zijn hoe goed je bent, en gun jezelf de ruimte.
Wanneer je toestaat dat je zelfliefde groeit, zal je merken dat je gelukkiger en vervulder wordt, en meer in staat om anderen graag te zien.
Lorna Byrne
Over Lorna Byrne:
- Lorna Byrne woont op het Ierse platteland en is weduwe en moeder van 4 kinderen. Toen Lorna jong was dacht iedereen dat zij ‘achterlijk’ was, omdat ze zich niet op de wereld om zich heen scheen te richten. Lorna zelf herinnert zich dat ze behalve mensen en dingen allerlei engelen en geesten zag. Jarenlang ging ze ervan uit dat dat heel gewoon was. Lorna werd bekend met haar bestseller “Engelen in mijn haar“, over haar jeugd en leven in Ierland. Website: www.lornabyrne.com
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
@Aart,
Haha prachtig uitgelegd op Aart Zijn manier 😉
Kan me er wel in vinden…jouw uitleg…
dank je 🙂
liefs, Henriëtte xxx
@Aart,
Grappig 🙂
Maaruh, (zelf)liefde is geen tijdelijk gereedschap ofzo. Het is de weg die je volgt om te leven vanuit liefde vanuit je hart.
Vrijheid (in jezelf en naar anderen) kan alleen ontstaan als je leeft vanuit liefde vanuit je hart.
Dus als je die zelfliefde (vanuit je hart) hebt “gevonden”, dan vermoed ik dat je die niet meer kwijt wilt 🙂
@rob, Jaren geleden leerde mijn gids me dit door te zeggen:”Noem elke avond voor je gaat slapen 10 goede eigenschappen of karaktertrekken van je zelf.” Zo eenvoudig, meer hoefde niet. Erg moeilijk vond ik dat aanvankelijk; ik kwam de eerste tijd niet verder dan 3 en daarvan waren er 2 dan nog hetzelfde ook. Maar na een tijdje lukte het me. Wat een andere kijk op mezelf! En onvolmaaktheden, of fouten, of zwaktes… Wanneer ik mezelf op zoiets betrapte en direct veroordeelde en me tegenover mijn gids verontschuldigde voor mijn stommiteit, praatte mijn gids er gewoon overheen, alsof er niets (verkeerds) gebeurd was. En dat klopt uiteindelijk ook: je hebt enkel ervaringen en daarvan leer je. Het is de truc om in de neutraliteit te komen. Zonder oordelen, niet naar de ander, maar óók niet naar jezelf.
@rob, oja Rob je voelt het al. Neem jezelf niet zo serieus, dat verlicht.