Sinds 2005 ben ik aan het schrijven over Indigo’s, een onderwerp dat ik goed ken want ik draag zelf deze energetische stempel en ben moeder van verschillende Indigo-kinderen. Dit is geen nieuwe energie, maar ze is de laatste dertig jaar op de voorgrond gekomen, omdat we voldoende geëvolueerd zijn om er ruimte voor te creëren om zichzelf vollediger tot uitdrukking te brengen.
Het is de energie van verandering en waarheid, van het afwerpen van oude, beperkende en beperkte systemen, zodat uitbreiding en grotere zelf-expressie, bewustzijn en bekrachtiging mogelijk worden.
Indigo energie is de kracht tot verandering in de wereld, maar is niet altijd de kracht tot verandering. Ze daagt ons uit om in onze waarheid te staan, wanneer de onwaarheden van alles dat we denken dat waar is onthuld worden. Ze is onze leraar, om ons te leren wat we vergeten zijn, door ons te tonen hoe het niét werkt voor ons.
Indigo energie kan de status quo niet aanvaarden, ook al weten ze niet altijd hoe dit te veranderen. Ze hebben de ideeën, maar weten niet hoe dit af te werken. Ze hebben passie maar geen vertrouwen. Ze zijn getalenteerd maar verlegen en diep gevoelig voor kritiek en oordelen. Ze zijn diep beïnvloed door wat ze zien als onrechtvaardigheid, gebrek aan mededogen en vriendelijkheid, dominantie en controle in de wereld, maar voelen zich vaak hulpeloos daar tegenover, ook al hebben ze het talent, het engagement en de overtuiging om het te veranderen. Ze geloven in anderen, maar niet altijd in zichzelf. Zovelen onder hen worstelen in stilte, en hun hart breekt onder de toestand van de mensheid, en vragen zich af waarom niemand ziet wat zij zien of voelt wat zij voelen.
Indigo-kinderen die geboren zijn in de jaren ’80, en volwassenen die vele generaties voordien geboren werden, delen allen hetzelfde engagement om verandering in de wereld te brengen. De jongere generatie is erin geslaagd de sociale paradigma’s te veranderen, te beginnen met zichzelf. Ze zijn de getattoeëerde, anti-GMO vegetariërs, geniale kinderen, jonge artiesten, musici, dichters en schrijvers, wiens talent we verbazingwekkend vinden, wijs en soms verwarrend. Indigo’s dagen ons uit om aan onze angsten voorbij te gaan, ons hart te openen en te spreken met de woorden die ze kunnen aanmoedigen bij anderen, maar die ze zelf niet altijd willen gebruiken.
En wanneer de wereld hun hart te vaak breekt, plegen velen zelfmoord, glijden ze weg in verslavingen om te ontsnappen aan de gedachten en gevoelens waar ze niet langer mee om kunnen, of verbergen hun gaven en talenten achter ‘Het kan me niet schelen en ik doe er niet aan mee’ – attitude. Toch zijn zij de verandering die de wereld nodig heeft, en zal hun pad ons blijven katapulteren in een meer liefdevolle, zachtere, vriendelijker en krachtiger wereld, waar onze gaven gevierd worden en onze verschillen er niet langer toe doen. De Indigo energie is onze uitnodiging om van menselijk naar goddelijk te gaan, niet door te proberen heilig te zijn, maar door te proberen heel te zijn in wie we zijn als individu en als familie der mensheid, en onze goddelijkheid te aanvaarden wanneer we van menselijk spiritueel-menselijk worden.
Voor iedereen een liefdevolle groet van mij.
Deze pagina heeft me veel gegeven.
Niet alleen een geven in aanreikingen, maar ook in warmte naar elkaar toe en het kunnen delen.
Heel bijzonder.
Yvonne
Lieve Yvon, als ik de stukjes terug lees is het zo mooi te zien dat je schrijft dat je leert van de liefdevolle reacties. Het voelt voor mij dat je ze rechstreeks en zo welverdiend vanuit de GW ontvangt. Voor mijn gevoel hoef je in dit stukje niet zo zeer iets te leren want alles wat je schrijft, zegt en doet IS op en top LIEFDE. Wij schrijven ze naar jou natuurlijk vanuit ons oprechte zelf en zijn maar mijn gevoel zegt ook heel duidelijk dat onze handjes even worden gebruikt om dit gericht naar jou te schrijven. Ofwel…..je verdient liefdevolle reacties omdat je liefdevol bént en hier op deze wijze enkel aan herinnerd wordt. ( een herinnering terughalen is iets minder ingewikkeld dan iets helemaal opnieuw leren…we zingen elkaar “gewoon” af en toe even de melodie voor omdat we het soms even kwijt zijn toch….;-) voor jou ook nog een blijde avond Yvon en lieve groet, MIrjam
@Mirjam,
Dag Mirjam,
Iedereen ontvangt toch liefde vanuit de GW? Alleen niet iedereen staat er voor open.
Maar ik ervaar het wel bewust en ja, ook de aanreikingen en e.a. situaties worden me gegeven. Daar ben ik wel dankbaar voor. Ik moet me toch wel bij de les houden dat ik ze verdien en ze toch voor mij speciaal zijn en ervan mag genieten of het kan gebruiken. En dat doe ik nu ook.
Dank je voor je herinnering. Ik kijk nu wat meer om me heen en zie toch veel meer warmte en liefde in reacties naar mij toe, waarvan ik eerst dacht dat men dit uit medelijden deed omdat ik…..
Nu draai ik het om.
Voor jou een liefdevolle groet en misschien weer eens tot schrijfs.
Yvonne
Hallo lieve Yvonne, Mirjam, chris wat fijn om al jullie reacties te lezen, naar mij persoonlijk toe Dank jullie wel!
Maar ook dank aan Barbera en Aart en lia en Gordon, want alles is belangrijk en levert een bijdrage aan elkaar…
Ik was er even stil van…voelde de ontroering in mijn hart.. met een glimlach van liefde..
een dikke knuffel van mij voor jullie allen 😉 xxxxxxxx
Liefs, Henriëtte 😉 xxx
@Henriëtte,
Lieve Henriette, en zo mooi is het. Jij komt voor mij en ik kom voor jou en dat geldt voor ons allemaal individueel en nog sterker door het delen in groepsverband. We helpen elkaar op weg en naar een volgend groeistukje. De glimlach van liefde en een dikke knuffel ontvang je hierbij dus terug…;-). Blijde avond nog en lieve groet, Mirjam
toch even reageren.
dat ik mijn hart niet opende was gebasseerd op angst…
bang dat mensen het gek vinden oid.
op een dag dacht ik:het moet er gewoon uit,ik hou het niet meer…
en idd zijn er mensen die het gek vinden maar er zijn ook mensen die het ervaren,even schrikken en dan heel langzaam zelf over het bruggetje komen,,,de meest stoere mannen zelfs ;-)dus,doe nou gewoon wat je hart je ingeeft,je leeft zo tegen je eigen mooie ik in!
gewoon doen ,echt en de mensen die het niet willen of kunnen ontvangen,so be it,zij missen iets prachtigs en zijn er nog niet klaar voor…..
lieve allemaal,
ik denk dat we allemaal onze eigen ervaringen hebben en die graag willen delen,zo bewijzen we elkaar dat we niet gek zijn,dat we ,wat we altijd al wisten,eindelijk waarheid gaat worden.
door allemaal onze eigen ervaringen en oplossingen aan te bieden ,helpen we elkaar te groeien.we zijn aalemaal op hetzelfde pad en de een is echt niet verder dan de ander. ieder heeft zijn eigen ervaringen ,ieder op een bepaald vlak.
ik ben er echt blij mee en het help mij echt verder. te lezen dat er mensen zijn die ,niet als ik,aleen maar liefde willen delen en het willen uitdragen.
leiev groet en een mooie dag !
@chris, ik haal bij deze even een ‘i’ bij je uit het woordje ‘niet’.
Niet omdat ik het beter weet of verder ben maar omdat ik niet zoiets ervaar als een Aart of een Chris.
Als ik dat wel zo zou ervaren en nog zou voelen in termen van beter en verder dan mag ik nog wel eens gaan onderzoeken hoe ik aan dat ‘beter en verder’ kom en wat dat over mezelf zegt.
Ieder dag is mooi en ik zou wel gek zijn om er wat anders van te maken.
Sorry, ik kon het net laten.
Hoihoi,
ik wil jullie graag bedanken, zonder jullie posts en de geweldige mensen die hier zo veel fijne informatie geven om anderen te helpen, had ik nu niet de dingen zo fijn duidelijk gekregen. Er vallen letterlijk blokken spanning van me af heb heerlijk zitten huilen, merk dat ik dus toch niet gek was al die tijd terwijl iedereen me als gek bestempelde en vandaag merk ik ook dat ik steeds wel weer terug dreig te vallen in oude patronen maar door de info over je kinds deel dat ik las, kan ik nu wel tegen mezelf zeggen dat ik echt niet foutwas vroeger en heb via de engelen geprobeerd mijn moeder te vergeven.
Was een erg emotioneel moment maar ik voelde me ineens begrepen en gehoord na al die tijd en begreep ook ineens mijn moeders reacties van toen. Dit was echt een heel fijn moment, merk wel dat er nog veel te doen is, maar dat komt wel, daar kan ik nu echt vertrouwen in hebben, dank zij jullie allemaal.
Dank jullie wel!!
Liefs
Barbara
Mijn hele leven was een ellende, dacht ik, alles zat tegen, 300.000 euro schuld doordat ik iemand vertrouwde en ik een lening ondertekende. Op lichamelijk vlak, op psychische vlak, op maatschappelijk vlak en verslavingen etc.
Met hulpverleners zware conflicten gehad, iedere keer weer maar ja ik moest toch wel met ze verder, maar ik begreep ze ook gewoon niet. Zag ik dan dingen die niet waar zijn maar toch ik zag ze zo helder. Was ik dan gek? Na 11 diagnoses in de GGZ dacht ik echt dat ik gek was en voor ik het wist had ik zelf toestemming gegeven tot 25 pillen te nemen per dag. Tegen allerlei diagnoses waarvan ik zoiets had van zij sporen toch niet? In mijn ogen waren die diagnosen alleen maar zodat de medicijnenindustrie kon verdienen, de ggz-zorg vaste naampjes had voor bepaalde gedragingen zodat ze er tenminste zelf nog iets van begrepen. Ben heel erg ver afgegleden daaarna, wilde niet meer leven(echt niet meer) maar mijn vrienden hebben me daardoor heen gesleept zodat ik de belofte maakte met mezelf dat ik dan maar moest blijven hier maar alleen maar omdat het ook zonde is om weg te gaan terwijl ik voel dat ik zoveel mensen nog wil helpen. Jaren later, na een periode van woede en verdriet die er als een bom uitkwam van± DIT LEVEN PIK IK NIET MEER DIT HEB IK NIET VERDIEND MET 36 JAAR GOED PROBEREN TE DOEN VOOR IEDEREEN!! EN binnen een paar dagen van drukke brainstorming en mijn leven die voorbij ging als een filmpje, zag ik het ineens: Ik moet niet afwachten of anderen het zien wat er allemaal krom is daardoor raak ik steeds gefrustreerd, ik zag dat ze het op deze manier helemaal nooit zouden zien, ze zetten alleen hun hakklen in het zand, ik wil ook helemaal geen ruzie met mensen dus toen heb ik mezelf uit de klei getrokken en ben ik helemaal anders te werk gegaan. In plaats van mokken en geforceerd anderen te veranderen, ben ik als het ware naast ze gaan staan, zag toen pas in dat ze er ook gebrek aan kennis voor hadden, helemaal niet zo negatief waren als ik na al die jaren was gaan denken, en kreeg toen ineens mijn vonk terug, het leek zelfs alsof er letterlijk een explosie in mijn energie kwam en mijn oerbron ineens was opengeklapt.
Nu ben ik doordit bezig met bv ook Herstel en Balans, omdat ik nu zie dat al die jaren ellende van mij een hele goede ervaringsdeskundige gemaakt heeft, in de GGZ zorg, op vlak van verslavingen, klinische opnames, schuldhulpverlening en nog veel meer maatschappelijke kwesties zoals veel zoorten vergoedingen die je van gemeentes kan krijgen, dat er altijd in de wet toch meestal een mogelijkheid is tot een uitzondering op de regel als je dat met specialisten goed kan onderbouwen dmv artsenverklaringen etc., Dat ik nu erna toe werk om andere mensen te helpen mijn lijdensweg te besparen zodat ze hun energie niet verliezen om teen al die regeltjes en dingen op te hoeven boksen en in de tussentijd ben ik het personeel met heel veel geduld aan het uitleggenn hoe hun beleid en vooral woorden als maatregelen en zo, een effect veroorzaken bij een client dat ze hun eigen vrije wil kwijt raken en daardoor juist niet geholpen worden en in verslaving vallen want ze doen maar wat echt moet maar er zit geen levensvreugde in zo en bovendien is de visie van jullie toch dat de client weer in de samenleving komt? Denk je dat dat gaat lukken als je een client eigenlijkt dwingt tot zorg en tot het presteren van van, volgens de normen en waarden vastgestelde routines, dat hij hier van leert en op zichzelf kan? Hij zal het opgeven op een duur en hier nooit meer weg gaan, juist gaat middelengebruiken om het nog enigzins te kunnen trekken en uiteindelijk heeft iedereen dan verloren!!
En het hielp!! Ze gaab het langzaam echt inzien, ben nu ook bij de clientencommissie gegaan en ook de clienten gaan nu omdat ik steeds rustig dingen uitleg, meer voor zichzelf opkomen en de zorgverleners geven ze nu al een stuk meer ruimte daarvoor, na enkele weken!!!!
Ik huil nu ook regelmatig maar niet meer uit zelfmedelijden, nee nu is het vaak uit ontroering dat de mensen allemaal veel beter en respectvoller met elkaar omgaan.
Ik zag een aantal berichtjes van mensen hier die net als ik in de duisternis zaten, Jongens het licht komt echt maar pas alleen als je zelf het roer helemaal omgooit op bepaalde vlakken en vanuit een andere liefdevolle benadering naar de autoriteiten/mensen toe gaat. Ze willen wel veranderen maar zijn denk ik bang want dat oude patroon is natuurlijk een veel zekerder pad en dus veilig bekend terrein.
Groetjes
Barbara
@Barbara,
Hallo Barbara,
Wat een indrukwekkend verhaal van je leven.
En wat knap van je dat je zover bent gekomen.
Ik hoop echt dat ik ook zo ver kom.
Van mijn stukje uit naar de hulpverlening, (want ervaringsdeskundige op mijn gebied ben ik ook, naast de kennis die ik heb opgedaan).
Alleen wat jij nog schrijft: het roer omgooien, is me nog ongrijpbaar.
Ga dus eerst het stukje aan voor mezelf. Want er zit nog veel in me wat ik mag omdraaien, merk ik.
Liefs
Yvonne
Hallo Barbara, dank je wel voor deze krachtige liefdevolle reactie. Goed om jouw verhaal te lezen. Wat een groei… Mooi
Ja, eerst voor je Zelf zorgen, aandacht voor je hoger Zelf en leren bij je Zelf te blijven door te Zijn. Dat is absoluut niet egocentrisch. Ik geloof dat het Plato was, die opmerkte dat “niets zo eenvoudig is als te Zijn, maar niets zo moeilijk als te Zijn”. Niets is zo moeilijk om je als Ziel uit te drukken in de omgeving, en daarbij je energie te behouden. Ik wens iedereen een zonnige dag. Dat zal vandaag wel lukken! Groet van Lia
@Lia, als ik me goed herinner dan was die opmerking van mij maar waar ik hem weer vandaan had dat ben ik vergeten.
Zie ik daar nou staan; Niets is zo moeilijk om je als Ziel uit te drukken in de omgeving en daarbij je energie te behouden.
Ik kreeg hier toch sterk de indruk dat er niets zo makkelijk is als de zielsuitdrukking, in wat we de omgeving genoemd hebben.
De bloem die bloemt, de Ziel, die Zielt.
Die kan en hoeft niet bij zichzelf te blijven, die is zichzelf.
Als er al het gevoel is niet bij jezelf te zijn dan is er ego-energie (vernauwing) i.p.v. zielsenergie (openheid), lijkt mij.
Of ben ik een te simpele Ziel die nou weer te moeilijk doet.
Ha Aart,
Je doet niet moeilijk hoor. Volgens mij gaat het om een proces, waarbij men het Zijn in fasen ontwikkelt (ervaart), en ook van meerdere kanten kan benaderen.
De ervaring ik Ben (Zelf)kan de eerste fase zijn, vooral bij mensen die het Zijn in zichzelf zoeken. Daarbij ervaar je (het)Zelf nog in je lichaam of behorende bij het lichaam. Dus nog afgescheiden van de omgeving. Bovendien is de ervaring ik Ben niet meteen 100% gerealiseerd, zodat zij wordt af-gewisseld met ego. Zo kan het in deze fase nog moeilijk zijn om het Zelf te handhaven. Bijv. wanneer de omgeving sterk emotioneel reageert of bij vermoeidheid, kan men op het ego terugvallen.
Een volgende ervaring is, wanneer ik Ben (Zelf)als bewust-Zijn ruimer wordt ervaren, dus buiten het lichaam. Een ruimer Zijn neemt meer van de omgeving in zich op als eveneens Zijnd. Bijv. een ander persoon, een dier of een bloem. Tussen (jouw) Zelf en de bloem bestaat dan geen afstand. Het gaat dus steeds om verruiming van bewust-Zijn: Zelf-bewustzijn, kosmisch bewustzijn, eenheidsbewustzijn, of Gods-bewustzijn. Maar er is nog een andere benadering. In de “Seven pillars of wisdom” (Lawrence from Arabia) lezen we dat de bedoeinen niet naar het Zelf zochten, maar zich in God (alom tegenwoordig Zijn) voelden. Een ervaring die in de onmetelijke en stille woestijn – waar trouwens geen enkele afleiding is – vrij makkelijk gerealiseerd kan worden. Het is een vrij spontane methode. Je voelt je opgenomen in een kosmisch Zijn of onbegrensde Ruimte. Hierdoor voel je je heel klein. M.a.w. het ego lost vanzelf op. Warme groet van Lia
hoi allemaal.
ik herken inmiddels de ervaringen die Henriette schrijft,sinds kort maar hoor.en er zal heus weleens een dag komen waarop ik het allemaal niet zo zie maar ik weet nu dat het ook anders kan.
heel duidelijk komt naar voren dat we eerst voor ons zelf moeten gaan zorgen,geestelijk en lichamelijk.mijn ervaring is dat ik me compleet heb laten meevoeren in het”voor het zorgen en klaar staan voor anderen’.totdat ik merkte dat mijn gezondheid er onder ging lijden.dat was voor mij de grens.
ik ben blij te lezen dat er meer mensen zijn die zo denken als ik en zich zo voelen als ik. ik probeer mijn liefde voor alles wat er is niet te verliezen,is ook een aard van het beessie he maar vraag me eerst af : en wat vind jij ervan ,Chris?haha…
verder ben ik sinds een paar dagen mijn angst voorbij en dat is mooi! mensen merken dat ,ben weer begonnen met een beetje te sporten.
dat van die engelen,die ervaring heb ik nog niet en zou dat graag willen meemaken….hoe komt zoiets in je leven?praten jullie hardop?hoe doe je dat?
ik wens jullie allemaal een mooie dag met mooie ontmoetingen en ervaringen
LIEFS
@chris,
om je vraag te beantwoorden lieve chris, je doet eigenlijk niets….je laat het toe…sta open om te ontvangen….als je deze keuze maakt…of wilt maken…
zou je kunnen zeggen (hardop of in jezelf maakt niets uit, gedachten Zijn krachten) ik sta open om te ontvangen lieve Engelen… je hoort de antwoorden in jezelf, je “eigen stem” zal ik maar zeggen…het is een zachte fluistering die binnen komt via jouw gevoel…dan zou je kleine of grotere witte doorschijnachtige bolletjes kunnen waarnemen…energie van hen de Engelen, ik koppel er de plaatjes aan…zodat ik weet wie het is…of ik vraag wie het is en dan hoor ik dat…het gaat meestal allemaal tegerlijkertijd…. maar het gaat via het gevoel.
liefs, Henriëtte 😉 xxx
Heel mooi en absoluut waar, ik herken hier mijn lieve vriendin in waar ik bijna dagelijks mee communiceer over alle dingen, die ze niet begrijpt of die ikzelf nog niet kan plaatsen….zo mooi!
we kunnen en helpen elkaar hierin en elke keer sluiten we af met een dikke knuffel en heel veel liefde, mededogen en compassie voor onszelf elkaar en al wat is en leeft… 😉
wat toch mooi allemaal! wederom hartelijke dank voor deze korte bondige uitleg! 🙂 xxx
liefs, Henriëtte xxx
@Henriëtte,
Dag Henriëtte,
Ik reageer op je reactie naar mij toe, dat bericht hiervoor.
Dat heb ik meerdere keren gelezen. Deze woorden raken me (huilde zelfs eens flink uit) en kom ik erachter dat alles wat ik ontvang aan inzichten, wijsheden, de Liefde van “Boven”, ik allemaal doorgeef aan anderen die het nodig hebben.
Zo’n 12 jaren geleden kreeg ik een kaart van degeen die me begeleidde: die nu op deze site staat: de dimension gate to lemuria, van het artikel: Complete herinnering door Indigo kind Matias De Stefano.
2 jaar geleden kreeg ik een boodschap te zien van mijn gids: het zelfde plaatje, de pyramide met daarop het Licht.
Wat doe ik ermee? Ik geef het door aan andere mensen dat dit een geweldige energetische bescherming is. Dat is het ook. Maar ook een boodschap voor mij die ik gewoon in de wind weg laat waaien.
Ik zag het niet, al die aanreikingen, omdat ik het voor mezelf niet waard vond.
Maar ik ga merken, diep in mij, dat ik het wél waard ben.
Natuurlijk alle theorie die maar geschreven wordt is me bekend, maar het werkelijk voelen en ervaren is me nieuw.
Ik mediteer veel en krijg daarbij veel aangereikt, wat ik dan meeneem voor de hulp naar anderen.
Aan me voorbij laat gaan, omdat ik denk dat dit een aanreiking via mij voor de ander is.
Dubbel ,waanzinnig eigenlijk, zoals ik het nu zie.
En dit door jouw lieve bericht, Henriëtte.
Dit proces ligt tot diep in mijn wortels en zelfs in andere levens, het niet waardig geacht voelen. Misschien dat dit stukje een deel ervan is om me erover heen te kunnen gaan zetten.
Nu snap ik ook waarom mijn praktijk niet loopt: eerst Ik.
Liefs
Yvonne
@Henriëtte,
Lieve Herniette, goedemorgen,
Wat schrijf je op een heldere, mooie en open wijze en wat is het fijn om hieruit kracht te halen door het delen. Echt geweldig en het maakt me blij en geeft veel en fijne energie.
Dit wil ik zomaar even aan je laten weten, fijne dag en lieve groet, Mirjam
Hier zat ik vandaag zó mee te worstelen: wat doe ik met mijn leven? Ik heb zoveel talenten, gaven, inzichten en doe er niets mee, omdat het me niet zoveel meer kan schelen en ik niet mee wil doe met dit maatschappelijk leven. Nooit gedaan trouwens. (INdigo uit 1959)
Bang dat ik hierdoor niet de 5e dimensie inga en vertelt een vriendin me dat ik uit de 5e dimensie gekomen ben hiernaar toe.
Ja, zo kan ik mijn leven plaatsen, met al die kwetsuren en pijn in mijn hart te zien waarom mensen zo doen en niet anders kan?
Nu snap ik het natuurlijk, maar dan nog, een groot deel van mijn leven is voorbij zonder iets te durven doen voor de mensheid.
Of het er ooit van komt? Ik ben er moe van anderen mee te trekken, ik wil genieten.
Misschien dat dit nog veranderd.
Natuurlijk….als ik met mensen praat dan komt mijn ware Zelf naar voren.
Toch fijn artikelen te lezen die herkenbaar zijn.
Dank je wel hiervoor.
@Yvonne,
ohh wat herken ik dit Yvonne,moe moe moe….
moe van het andere mee trekken, moe van het altijd maar openstellen,moe van het geven…
ik snap je zo goed en voel zo goed wat jij bedoeld.
en moe van het weinige terug krijgen,sterker nog,mensen die gebruik maken van je goedheid en je energiebronnetje gebruiken om er zelf sterker van te worden.
en ondanks dat ga ik door,want het zit in mn hart,ik kan niet anders en heel af en toe ,heel soms zit er iemand bij waarbij het kwartje ein de lijk valt en het snapt.en die mensen veranderen dan ook op slag! echt!
ik begrijp je gevoel van “het grootste gedeelte van mn leven is voorbij(ik ben van 65 dus ok niet meer piep)maar aan de andere kant je hebt ook nog een mooi stuk voor je.
ik heb verder nog het gevoel hier gewoon niet te horen,ik pas hier niet,het voegt me allemaal niet en verlang naar een wereld die mij wel past.
Yvonne ,laat je leven niet beheersen door angst door niet je fantastische mooie gaven te verbergen…willen mensen dit niet zien of oppakken,zegt het meer over hun dan over jou!
liefs
@chris,
Dank je wel Chris, voor je reactie.
Ik zit echt even in een fase dat ik het niet zo zie zitten en ook terug wil naar ik vandaan kom. Dáár begrijpen ze mij, maar ik voel ook dat ik hier nog iets moet doen.
Ik laat me inderdaad nu beheersen door angst en verberg alles van me.
Om het cirkeltje weer rond te maken: omdat ik er moe van ben. Maar ik weet ook dat ik de draad weer oppak. Omdat ook ik niet anders kan.
Dank je voor je bemoedigende woorden.
Liefs
@Yvonne,
het punt is dat wij een van de eerste inigo zijn wat het zo moeilijk maakt. als kind niet begrepen en als kind begreep ik de wereld ook niet. als ik nu kijk hoe bewust mijn kinderen in de wereld staan,mede doordat ik hun juist wel begrijp,hebben zij het wat dat aan gaat veel makkelijker(tenzij ze ouders hebben die uit angst leven)
ik heb van de week,nadat ik voor mezelf had besloten dat het genoeg is geweest met de angst waar men mee leeft,besloten om,zoals Aart zo mooi omschrijft, het niet meer uit de weg te gaan.
ik weet dat ik een goed en mooi persoon ben en wie dit niet aandurft om hier in mee te gaan,heeft pech,die missen een enorme kans om te groeien samen met mij!!
@Yvonne, als er bij mij zoiets komt in dat hoofd als; ‘wat doe ik met mijn leven’ dan realiseer ik mij dat ik mogelijk nog eens kijken moet waar die gedachte uit ontstaan is.
M.a.w. dat er mogelijk bij mijzelf nog werk aan de winkel is.
Als bij mijzelf alles in harmonie is oftewel er geen ‘leerproces’ meer is dan heb ik niet de behoefte om aan die buitenwereld te gaan lopen sjorren.
Tuurlijk zit het overgrote deel der mensheid in wat ik luierbewustzijn noem maar als ik mijn eigen luier ontgroeit ben dan is er niet meer die projectie vanuit mijn eigen luier op de mensheid.
Ik GUN ieder mens dat simpele vrije leven, een ieder mag ‘mijn geur’ opsnuiven maar het maakt mij niet meer uit of iemand ‘mijn geur’ opsnuift en wat er verder geschied.
Dat was wel anders hoor, vanuit aangeleerd verantwoordingsgevoel, een gewenst willen zijn, controle, een projectie van nog niet doorziene mechanismes in mezelf sleepte ik met wat dooie paarden in die buitenwereld.
Maar door in te zien wat ik aan het doen was, waar die mechanismes vandaan kwamen storte elk beeld van mezelf als vanzelf in en dat is wel heel prettig (om het een woord te geven, het voelt niet als prettig in de zin dat het mij iets geeft).
Er is nu enkel het moment en niet een ik wat zonodig nog iets moet vanuit mijn ik. Het moment is altijd okay, daar is niet iets meer met zichzelf bezig, daar is enkel ‘die bloem die bloemt, die Aart die Aart’.
Mogelijk is er wat herkenning.
Yvonne, wie weet zit jij in een andere fase dan ik en is het misschien enkel nog een angst in je waardoor je je ding voor de mensheid niet doet.
Ik heb bij mezelf de behoefte tot genieten zien wegvallen, het zegt me niets meer.
Vandaag weer een nieuwe dag en wie weet is alles van gisteren totaal niet meer relevant.
Ik hoorde in mijn ooghoeken dat worstelen geen Olypische sport meer is maar wie weet kun je er nog wel wereldkampioen mee worden.
@Aart,
Dag Aart,
Die laatste regel is niet zo leuk, komt me eerder sarcastisch over, maar zal je zo niet bedoelen, denk ik. Het is nl. niet een levens bezigheid van me.
Ik begrijp je schrijven héél goed.
Projectie van mezelf zie ik ook, ook dat ik een projectiescherm ben voor anderen. Dat doet zeer.
Dus triggert er nog heel wat. Loslaten kan nu makkelijker, toch vind ik het moeilijk blijven.
En dan…. voel ik me alleen, terwijl ik weet dat ik niet alleen ben, ik voel en zie ook energieën om me heen.
In de vorm van gidsen, maar ook mooie wezens. Heel fragiel en heel liefdevol.
Maar ik heb moeite met mijn leven alleen door te gaan.
Ik heb mijn 3 kinderen alleen opgevoed en heb een zwaar ziekteproces alleen doorstaan. Dan na een jaar wordt er verwacht dat je mee kan doen in de maatschappij. Iets wat ik nooit heb gekund.
Dan werd er van alles ondernomen met me om maar met de meute mee te kunnen lopen.
Ondertussen deed ik mee aan een project: Herstel en Balans.
Ik hoef geen moeite te doen om te laten zien dat dat niet gaat, zie zien het op een gegeven ogenblik vanzelf en zijn duizenden euro’s armer.
Belachelijk, als ze me geholpen hadden en op het juiste tijdstip, om een praktijk te kunnen opzetten, had het anders uitgepakt.
Nu loop ik achter feiten aan en vind het moeilijk te zien dat ik niet heb kunnen doen wat ik wilde doen.
Nee, de tijd is nog niet voorbij, maar mijn moed en mijn zin op het ogenblijk wel. Vandaar.
Ik vind het jammer dat de behoefte om te genieten, bij je weg valt.
Ik wil dit bij mijzelf niet toelaten, het wordt anders allemaal zo hetzelfde, zonder enige emotie erin.
Het enige wat ik wil is leven en daarin genieten en moet ik me verantwoorden voor mezelf omdat ik dit leven heb zonder werk. Terwijl men weet dat ik dat niet op kan brengen.
Ik heb het gevoel dat wanneer ik braaf op de bank mijn leven doorbreng, men tevreden is.
Ha, nu ik dit schrijf, merk ik dat dit dus een trigger is voor hén.
Ik zou veel kunnen schrijven Aart en Chris hierover.
Ik zal alles nog eens ter overdenking meenemen.
Dank je wel hiervoor.
Groetjes
Yvonne
@Yvonne,je bent een toppertje, je hebt het gewonnen van miljoenen andere zaadcellen, je hoeft je niet meer te bewijzen, je mag er helemaal zijn, daar hoef je ook niets voor te doen want je bent er al.
Lekker je ding doen, gewoon vanuit je zelf, lekker Yvonnen.
Als alles al goed is wat valt er dan nog te genieten, om in jouw woorden te spreken; ik geniet van iedere hartslag en ademhaling, ik zou niet weten wat ik meer zou willen.
Als ik meer zou willen dan zou ik het vanuit mezelf creeren, stap voor stap.
Niet van; als dit of als dat maar gewoon vanuit het nu.
Veel plezier met ‘het Yvonnen’.
Trouwens, ik heb een leven zonder werk, een lijf wat reageert als een 124jarige, ben afhankelijk van een bijstandsuitkering en die is weer afhankelijk van het inzicht van anderen/gemeente maar dat zal me allemaal Unox zijn.
Er is hier enkel het moment waarin er een zien/leven is bij wat er is en dat resulteert in een blijven bij wat er is en goddank zie ik hier niets dat daar weerstand bij heeft.
Ik heb trek in koffie gekregen van al mijn geklets hier boven, ik ga het eens creeren.
@Aart,
Dank je.
Ik ben inderdaad van plan mezelf te zijn. Ondanks de tegenwerking die ik krijg, dat zegt dan iets over die ander. Ik wordt het spuugzat. Steeds meer ga ik het zo zien, en vooral deze responsen die ik krijg, het schrijven erover,delen, werkt posiief op me.
De keuze’s die ik kan maken, de vrijheid die het zal gaan geven.
En die ene keuze blijft branden: mijn praktijk eens realiseren.
Ik weet hoe het leeft vanuit een bijstandsuitkering. Desondanks voel ik me toch rijk omdat ikzelf beslis hoe mijn uitgaven zijn.
Ook al kan je er niet veel over beslissen (omdat er niet veel uit te geven valt), maar dan nog.
En daarom is mijn wens zo moeilijk te realiseren, want de gemeentelijke heren/dames, vinden anders.
Daar bots ik tegen aan.
Groetjesy
Ha Yvonne,
Zit je misschien in een periode dat je een tijdje niet moet “doen”? Nergens naar streven, niet zoeken naar iets, niet iets speciaal willen, maar gewoon Zijn. Laat de dingen gebeuren. Het komt, zoals het komt. Door te Zijn kom je tot rust, en kun je weer genieten. Je hoeft niets (te doen). Je bent geheel vrij om te genieten. Door je Zelf te Zijn, doe je al véél voor de mensheid (dat denk ik tenminste). Liefs van Lia
@Lia,
Hai Lia,
Ik vermoed dat het dit is. als ik het zo lees voel ik me geëmotioneerd, meestal zegt het dat voor mij.
Ja, dit geeft wel rust, er gebeurd ook veel op energetisch niveau.
Dank je, het herinnerd me weer aan het “mogen” zijn, mogen rust nemen, ook al duurt het in mijn ogen lang.
Ik ga verder met de warme energie die ik om me heen voel en een weten dat ik mag zijn zoals ik ben.
Soms vergeet ik het weer.
Dank jullie wel voor het respons, héél fijn.
Liefs
Yvonne
@Yvonne,
Lieve Yvonne, het gevoel dat je nu ervaart hoort ook bij de turbulente tijd waar we inzitten. Veranderingen gaan in een razend tempo en dat ervaar je vanuit jouw Zijn extra heftig. Natuurlijk enorm lastig maar als je goed blijft kijken naar wie je bent dan is het ook wat “makkelijker” te verklaren wat toch een stukje rust geeft vanuit het begrijpen. Tevens wordt een beroep op ons geduld gedaan. Het rust mogen nemen is ook iets wat we mogen ervaren maar onze (beweegelijke) indigo energie wil ons zo graag laten voortgaan omdat ons gevoel, ons innerlijk graag nog zoveel wil doen in de wereld.
Lieve Yvon, voel je gesteund en haal kracht, moed en vertrouwen dat velen en velen dit ervaren en wéét dat je hierin zeker niet alleen bent en houd voor ogen dat het tij zeker zal keren en nadien weer een extra training in sterken, geduld en vertrouwen blijkt ( we zien dat vaak eerst achteraf altijd iets beter ;-). Ik heb diep respect en bewondering voor wat je schrijft over jouw ervaringen in het leven en hoe je hier mee omgaat. Houd vertrouwen en weet dat je je gidsen, engelen, zichtbare en onzichtbare dierbaren nooit te veel om hulp kunt en mag vragen. “Vergeten” we soms een beetje vanuit alles wat er gebeurt hè. Doen hoor. Warme groet Mirjam
@Mirjam,
Dag Mirjam,
Wat een lief bericht van je.
van jullie allemaal trouwens.
Het zal zeker ook met deze tijd te maken hebben. En de rust die je mag nemen.
Ik nam het niet en wordt nu dus gedwongen het te nemen omdat ik mijn onderbeen verzwikt heb bij mijn enkel en knie.
Tja, als het Goddelijke zoveel geduld heeft met mij (ons), waarom dan inderdaad niet met mezelf?
De hulp van ‘Boven’, zoals ik dit altijd zeg, vraag ik zeker.
Ik leef met hen, hoor hen voel en zie hen. ( niet altijd even duidelijk, hoor).
Maar je krijgt niet overal een antwoord op vanwege het eigen leerproces.
Ik weet niet of jij het ook zo ervaart:
in veel berichten staat dat we moeten bereiken, dat waar we nu mee bezig zijn, makkelijker zal verlopen en zelfs de komende 7 maanden de juiste tijd is om te ondernemen. Ook wat betreft een eigen praktijk.
Dit vind ik een behoorlijke druk en weet niet of ik daaraan kan voldoen.
En dan is de tijd daarna ervoor te laat? Ik kan me dat niet voorstellen.
Dank je wel voor je lieve woorden , Mirjam.
lieve groetjes,
Yvonne
@Yvonne,
Lieve Yvonne,
Graag zou ik je wat handvaten willen aanreiken,en hoop dat je er nu wat mee kunt, ik ga mijn best doen voor je, omdat ik je heel goed begrijp lieve Yvonne.
een paar jaar geleden zat ik met excact hetzelfde gevoel en een stukje niet weten wat er bedoelt wordt met alles wat je aangereikt wordt van “hierboven”.
Nu weet ik dat de lieve Engelen, via direct contact naar mij toe en via andere mensen mij de berichten hebben gegeven, zodat ik mezelf zou terug kunnen vinden en dat zonder angst.
Het eerste was; je kunt pas anderen helpen, als jij, jezelf hebt kunnen helpen. ?? dacht ik, hij zag dat en zei erbij; natuurlijk kun je anderen ook wel helpen maar niet volledig, niet in alles, zoals je zou willen. want jij, hebt nu eerst jezelf nodig! Je moet zelf eerst herstellen op alle gebieden. ik voelde dat hij gelijk had, maar ik had geen idee wat ik ermee moest op dat moment. Ik koos ervoor om zijn raad op te volgen, al wist ik niet HOE. Maar nu weet ik, dat die keuze ZELF, het antwoord was.
Want ik ging door met onderzoeken, kwam oa terecht op deze pagina van Nieuwe tijdskinderen,via kaart leggen voor mezelf, via de uitleg van aartengel michael, 7 karmische, via al deze verhalen, alles bijelkaar, via mezelf met meditaties,ben ik nu bij mezelf uitgekomen sinds 2011, heel duidelijk, en het wordt steeds duidelijker.
als je weet wie je bent, waarom je doet, wat je doet, vind je de rust in jezelf, in je hart en in je hoofd en daardoor kon ik weer genieten van wie ik ben, en maakte me niet meer druk als ik merkte dat andere mensen, dit nog mochten gaan ontdekken. het zijn allemaal fases….lieve Yvonne…geniet van jezelf en ik kan aleen maar zeggen, dat je altijd daar bent waar je moet Zijn…om het allemaal te ervaren wat jij nodig hebt voor jezelf…om gelukkig te Zijn met wie jij bent…das toch heel mooi?
Dan valt de druk weg, opstakels verdwijnen daardoor…en je kan weer verder….dan gaat het veel sneller dan jij verwacht….zo ging dat ook met mij….ik hoop met heel mijn Hart en ziel dat dit je verder kan helpen…alles is een keuze lieve Yvonne, maak een keuze…en kijk wat er dan gebeurt…voel het en je weet het…dat is het mooie eraan…zo heb ik dat persoonlijk ervaren. ik wens je heel veel mooie keuze toe…zodat jij daar komt…waar jij wilt Zijn…dikke knuf van mij, ik ben Henriëtte, ik ben van 1965 en voel me jonger dan ik me voorheen voelde…Gelukkig, blij en vrij…door alle keuzes die ik heb gemaakt en het werken aan mezelf met de hulp van liefde…van Engelen, gidsen, mensen en dieren, eigenlijk van al wat is en leeft ( te veel om op te noemen) zo zeg ik het tegenwoordig, kan ik niemand vergeten 😉 xxx liefs, van mij
@Yvonne, goedemorgen lieve Yvon, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. De antwoorden die we krijgen herkennen we soms later. Dan hebben we tal van prachtige hints en super mooie en heldere antwoorden ontvangen maar ons denken heeft dan nog de overhand en zorgt ervoor dat je al die mooie aanwijzingen vanuit de goddelijke wereld niet direct waarneemt c.q. herkent. Ik vind de handvatten vanuit ervaringen die Henriette aanreikt ook heel mooi verwoord en het is zo onmisbaar om die te delen. Het reikt zoveel moois aan onderling en het lezen geeft al zoveel warme en krachtige energie. Wat je aangeeft over de druk die je voelt lieve Yvon, probeer het om te buigen naar positiviteit en zie het als een mooie stimulans. Tijd bestaat niet in de GW dus ik geloof zeker dat we er net zolang over mogen doen als goed voor ons is maar alles wat we oppakken in de komende periode is extra winst. Althans zo kleur ik het in voor mezelf om druk weg te nemen want juist die druk beperkt ons weer. Ookal gaan we soms even zijwaarts van ons weggetje af, de GW blijft alles op alles zetten om ons altijd weer op ons weggetje helpen om onze missie te mogen uitvoeren ookal gaan we door eigen toedoen soms alle kanten op.
Als ik jouw stukjes lees ben ik ervan overtuigd lieve Yvon dat jouw praktijk fantastisch zal zijn. Ook deze ervaringen die we nu opdoen dragen hieraan bij.
Hoe mogen we iemand beter begeleiden en op weg helpen als we door onze eigen ervaring exact weten waar iemand het over heeft en dit vanuit diezelfde ervaring ook aan een ander kunnen laten voelen.
Een blijde dag lieve Yvon en lieve groet. Mirjam
@Yvonne,
Goedemorgen Mirjam,
Zoals je schrijft (en heel liefdevol daarover), zo zie ik het ook. En ik zie steeds meer in door deze liefdevolle berichten, hoe enorm streng ik ben voor mezelf. Iets wat met de paplepel erin gegoten werd en nog steeds gehandhaafd blijft door reacties van buitenaf, (ik heb wel heel lieve vriendinnen hoor), vind ik erg moeilijk om dit te veranderen ondanks heel mooie situaties op mijn pad.
Het afdwingen bij mijzelf, mezelf de tijd niet geven, is hier een onderdeel van. Nu in de leeftijd die ik bereikt heb is daarin in feite nog niets verandert. Inderdaad doet tijd er niet toe en heeft de GW zoveel geduld met ons en voel dat het nu de tijd is om hierin verandering aan te brengen.
Ik leer vanuit de liefdevolle reactie van jou en Henriëtte e.a., om ook mezelf meer te openen om liefdevoller te reageren, ook al voel dat het wel in mijn hart. Het heeft meer te maken met mijn hart te openen, een proces waar ik al langer mee bezig ben. En zo zie je maar: de juiste situaties komen hiervoor op mijn pad, zelfs via de pc, haha.
Het is fijn zo te kunnen en mogen delen. Niet alleen fijn, maar ook erg waardevol.
Ik zal zeker een blijde dag hebben lieve Mirjam en dit wens ik jou ook.
Een liefdevolle groet, Yvonne
tjemig,,,,,indigo rebel,,,wat treffend……