De vraag die veel sensitieve personen zich stellen als ze plotseling worden overvallen door gevoelens van eenzaamheid, verdriet of angst, is: is dat van mij, of van iemand anders? Belangrijker is misschien de vraag: hoe zorg je dat de emoties van andere mensen niet aan je blijven hangen? Of: hoe verander je van een overgevoelige empaat in een krachtige geleider van emoties?
Ik ben een ‘empaat’, zoals ze dat noemen; een sterke invoeler. Ik ervaar de emoties van de mensen om me heen in mijn lijf, word fysiek onwel van ruzies en geweld op tv, raak overweldigd in groepen en ik had (vooral vroeger) een sterke neiging om meer voor anderen te zorgen dan voor mezelf. Vaak is het helemaal niet zo prettig om een empaat te zijn: je voelt je goed, stapt een ruimte in, en gaat weer naar huis met een rotgevoel dat zomaar een week kan blijven hangen. Je vraagt je af wat er toch zo vreselijk mis is met je.
Maak onderscheid
Heel vervelend, maar er valt wat aan te doen. Je hoeft niet rond te blijven lopen met de zwaarte van je omgeving. De belangrijkste hulpbron van de empaat is ‘onderscheidingsvermogen’; onderscheid maken tussen jezelf en de ander. Hoe doe je dat? Door jezelf te leren kennen en voelen op je diepe, emotionele lagen. Het antwoord op bovenstaande vraag – ‘is dit van mij of van een ander?’ – blijkt dan: ‘het is van ons allebei’ en: ‘ik kan het ervaren, maar neem het niet van je over’.
Maak ruimte
Hoe werkt dat? Als je daadwerkelijk in contact bent met je eigen gevoelens van (bijvoorbeeld) eenzaamheid en verlating, raak je niet in verwarring als je daarin gespiegeld wordt. Je kent de frequentie – de kwaliteit – je weet dat die ook bij jou hoort en je kunt erbij blijven als iemand hem meeneemt je veld in. Je houdt contact met die doordringende, koele, onprettige vibratie. Je probeert jezelf er niet tegen te beschermen of ervan weg te rennen. Je maakt ruimte voor de eenzaamheid van de ander, en tegelijkertijd ga je het niet voor hem dragen of verwerken, omdat je, uit eigen ervaring, weet hij dat alleen maar zelf kan. Als je vervolgens afscheid neemt, neem je zijn gevoel niet mee. Je hebt de vrijheid om in en uit dat veld te stappen. Je bent er niet langer in ‘verstrikt’.
Doorzie je afweermechanismen
Wat gebeurt er als je dat bewustzijn niet hebt? Voor mij gold onder meer dat ik mijn gevoel, als het te overweldigend werd, ‘stilzette’. Je gevoelens niet laten stromen kan uitmonden in allerlei klachten, zoals depressies. Of ik trok een energetische muur op; creëerde een soort hardheid in mijn energieveld om mezelf te beschermen tegen die pijnlijke vibratie van buitenaf. Daar word je doodmoe van; je investeert energie in het in stand houden van een muur tegen de buitenwereld die beter geïnvesteerd kan worden in het contact maken met je binnenwereld. Het maakt een enorm verschil als je de eenzaamheid begint te onderzoeken, leert kennen en je ermee verbindt. Behalve de hardheid verdwijnt dan ook de boosheid op de mensen om je heen die je ‘opzadelen’ met hun pijn.
Versterk jezelf
Een andere vraag die interessant kan zijn voor empaten: hoe krachtig zijn de gestructureerde lagen van je energieveld? Bij empaten zullen vooral de vloeibare lagen sterk ontwikkeld zijn; je voelt je thuis in het domein van emoties, hart en liefde (en daarom ‘vervloei’ je ook zo makkelijk met anderen), maar de gestructureerde lagen (zoals de mentale en die van ‘goddelijk weten’) zijn waarschijnlijk zwakker. Een gevoel van onbeschermd zijn tegen de buitenwereld en overtuigingen van minderwaardigheid kunnen het resultaat zijn. Je mist de innerlijke zekerheid dat je aangesloten bent op een groter geheel. Hier kun je onder meer verandering in brengen door, met intentie, contact te gaan maken met de gestructureerde lagen van je veld, ze van binnenuit te versterken, en te onderzoeken met welke overtuigingen je jezelf ondermijnt. Ook een sterk lijf en een goede aarding helpen.
De kosmische rol van de empaat
In de afgelopen tien jaar heb ik veel transformatiewerk gedaan, en met resultaat: steeds sneller stap ik uit die emotionele velden, laat ik los, maak ik onderscheid tussen mij en de ander, en herken ik de pijnlijke patronen waaraan ik zelf vasthoud. De neiging om voor mensen te dragen is geen automatisme meer. En de overtuiging dat het allemaal aan mij ligt, is ook verdwenen. Toch kan ik nog altijd overvallen worden door intense gevoelens, tot een punt waarop ze bijna ondraaglijk zijn.
Er speelt dus nog een dimensie mee, en die verken ik momenteel: die van het collectieve energieveld. Welke rol speel je daar als empaat in? Steeds vaker ben ik me – zodra mijn eigen pijn wordt aangeraakt – bewust van diepere, karmische lagen, verbonden met het trauma van de wereld. Alsof via mij een brug wordt geslagen naar het verleden, waarlangs de pijn van toen hier in het bewustzijn wordt gebracht.
De rol van de empaat lijkt, vanuit kosmisch perspectief, dan ook om pijn te transformeren. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het grote geheel. Als je ruimte hebt gemaakt in je eigen gevoelscentra, en een stevige bodem hebt gevonden om op te staan, word je een geleider van emoties die anders bevroren blijven in het universele veld. Het is dit inzicht dat me kracht geeft en voorkomt dat ik continu die oude koe uit de sloot trek: ‘houd dat gevoel dan nooit eens op?’
Leestip
Licht op de aura – Healing via het menselijk energieveld, Barbara Brennan
Wat fijn om dit allemaal te lezen maar, tegelijk worstel ik dus nog en vraag me af… hoe dan?!
Ik super spons en hartstikke empathisch heb de grootste moeite met “onrecht” “leugens”. Ik besef me grotendeels door mijn jeugd en een mechanisme geactiveerd door een narcistische ouder; dat dit daar zeker voor een groot deel vandaan komt maar, ik kan nog steeds furieus worden, in alle staten als iemand liegt of de waarheid verdraaid om daar vooral zelf beter van te worden; over de rug van mij of een ander. Ik weet nog niet hoe ik dat als hsp/emphaat om moet draaien en me daar dan ook nog goed bij te voelen.
Ik kan de persoon wel zien voor wat diegene werkelijk is maar; ik ben daar vaak de eerste in maar, ook alleen.
Voel me daardoor ook vaak onbegrepen. Vraag mezelf af waarom ik altijd diegene “moet” zijn die uitleggevend is of begripvol moet zijn omdat ik het zie of voel.
Omdat ik dan zo moeilijk met de gevoelens om kan gaan en buitensporige reacties geef… ben ik diegene die “gek” is en gevoelsmatig; komt de ander ermee weg.
Ik zou het heeeeel graag ombuigen of zien waar t goed voor is maar, dat kan ik nog niet.
Voor de ander oplossen is niet de bedoeling Aart. Dan ontkracht je de ander.
En energie gebruiken van een ander is ook niet de bedoeling.
Een trigger is een mogelijkheid om bij jezelf te kijken wat er getransformeerd kan/mag worden, dus het kan een kans zijn om dit bij jezelf te onderzoeken. Er ziek van worden(zoals ik meerdere malen heb meegemaakt) lijkt me toch niet de bedoeling. Gelukkig is dit niet meer aan de orde.
Een cursus HSP kan je tools geven om in je eigen energie te blijven. Je kan dan wel invoelen, maar niet ten koste van jezelf.
Mijn ervaring is dat juist omdat ik een empaat ben ik gevlucht ben in het mentale. De emotionele lagen waren zo overweldigend dat ik mezelf daar volledig kwijtraakte en dus begon met alles wegstoppen.
Vluchten in het mentale of juist in een harde schil als enige manier om je staande te houden is een patroon dat ik regelmatig zie. Ook hier is de weg naar binnen gaan. Je eigen lagen leren kennen, je eigen energie leren kennen. Om zo op eigen benen te staan en bij jezelf te kunnen blijven.
Heerlijk om dit allemaal te lezen.
Na n lange overlevingsperiode, heeft een wonder plaatsgevonden. Ik heb mijn hart
weer open gezet(cursus in wonderen), de heilige geest, mijn vriend heb ik toegestaan
om elke dag met me op pad te gaan. Het hebben van n kleinzoon heeft veel getriggerd.
Ik leef,
groet,Leny
Helemaal eens met Aart , niets van buiten kan je raken, het zegt enkel en alleen iets over jezelf.
Wat je in jezelf mag helen
(H)erkenning! Dankjewel voor het delen!
Jeetje, er zijn best wat complexen waar ik rekening mee dien te houden. De volgende dient zich aan, de empaat.
Ben nog bezig met de afwikkeling met mijn kinderen van hun natuurtekortstoornis. Moet ik al weer aan de slag met de volgende.
Waar het stuk proza in uit blinkt zijn de aannames. Ook wel weer eens leuk.
Heb nog wel een vraag: ooit gedacht om de drama-driehoek eens te bekijken? Lees dan nog eens je stuk door.
Warme en sneeuwerige groet, John!
"De rol van de empaat lijkt, vanuit kosmisch perspectief, dan ook om pijn te transformeren. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het grote geheel. Als je ruimte hebt gemaakt in je eigen gevoelscentra, en een stevige bodem hebt gevonden om op te staan, word je een geleider van emoties die anders bevroren blijven in het universele veld. Het is dit inzicht dat me kracht geeft en voorkomt dat ik continu die oude koe uit de sloot trek: ‘houd dat gevoel dan nooit eens op?’ "
Ik zeg maar zo: 'op een oude koe moet je het leren'.
Ik vind mijn empaat zijn een zegen.
Ik ben namelijk van nature een zuurpruim.
Daarom ben ik graag in het bijzijn van andere mensen en empateer hun blijdschap op.
Dan is het echt lachen gieren en brullen.
Daar teer ik dan gemiddeld een dag of 4 op.
Wat ik met bovenstaande letters bedoel is; vraagt een empaat zich nou nooit eens af waarom het altijd gaat/betrekking heeft op negatieve emoties.
Mijn inziens zegt wat de mens voelt/ervaart ENKEL iets over die mens.
Zo voel ik nooit meer iets van negatieve emoties omdat er niets meer in mij aanwezig is wat die kan doen ontstaan.
Natuurlijk herken ik wel emoties bij mensen en kan ze bij die mensen ook aanvoelen komen maar in mij gaat er niets meer meetrillen.
Kosmisch bestaat er niet zoiets als pijn oplossen voor de ander.
Ook al kan er b.v. de draai aan gegeven worden: 'ik ben ook de ander'.
Pijn kan de mens enkel zelf transformeren.
M.a.w. een empaat zal enkel bij zichzelf te rade moeten gaan en de diepere pijn/angstlagen aan moeten gaan.
Het enige nut van 'het empaat zijn' is; het invoelen van de in zichzelf nog aanwezige oude pijn.
Er zijn mensen die dat doen, teren op de blijdschap en de energie van anderen. Hoe meer aanleg voor empathie, hoe makkelijker dat gaat. Energiezuigers zijn vaak scheefgegroeide empaten. Voor de duidelijkheid: er is een groot verschil tussen mensen die letterlijk energie van anderen wegzuigen en mensen die veel energie kosten.
Duizend maal dank Hermelijn voor het delen! De tekeningen en alles wat je geschreven hebt sloegen bij mij in als een bom! Ik ben nog aan het herstellen van de emoties die loskomen en gekomen zijn. Ik herken dezelfde emoties als die ik ervaren heb tijdens systemische paardencoaching icm sjamanistische invloeden. Het voelt alsof de troep in mijn lichaam losgeweekt is en ik het kan gaan opruimen. Ik zou je graag willen ontmoeten. Je hebt me de opening/inzichten gegeven waar ik naar op zoek ben! Ik ben je heel dankbaar!! Ik hoop dat we elkaar een keer ergens tegenkomen. Ik heb het idee/gevoel dat we elkaar al heel goed kennen Liefs en alle goeds, Ron
Hallo, bedankt voor deze mooie berichtgeving. Het voelt écht als een herkenning en ook ik ben een empaat en voel emoties sterk van mijn omgeving. Door mijn enorme spirituele groei en verbetering van zelfbeeld en eigenwaarde kan ik goed onderscheiden. Zelfs nu ik al jaren in een overlevingssituatie zit, maar door vertrouwen en geloof in eigen kunnen gaat de situatie naar leven toe. Ik ben aangenomen op mijn 2e baan en de tegenslagen rondom bewindvoering en aanvullende bijstand lossen zich voor mijn gevoel al dit jaar aardig op. Ik lach nu en denk, die wijsheid had ik toen niet zo oud als jij nu bent. Voorbeeld Callcentermedewerker Tele2:oh u heeft bewindvoering."Staat u onder curatele? en een jonge man van Randstad zei toen ik binnenkwam, oh het stinkt hier. Bewindvoering wordt dan zo gebracht alsof je een zwerver bent. Pijnlijk is het wél, maar alles slaat terug op diegene en hij of zij mag daar dan ook wel eens de verantwoording voor nemen vind ik. Op de werkvloer waren andere collega's jaloers omdat ik de bedrijfsleider een compliment maakte, dat hij mij heeft geholpen tijdens de verbouwingswerkzaamheden, want ik zit bij 1 baan nog in de schoonmaakbranche. Maar ik begrijp waart het vandaan komt. Zij moeten op zaterdag allemaal werken en aanwezig zijn al jaren en zij willen natuurlijk ook wel eens met hun gezin doorbrengen en bovendien waarderen zij zichzelf niet. Ja, ik sta te lachen en sta hier boven nu, want ik ben vrolijk en houd mij niet op aan roddels. De collega probeert mij dan uit mijn kracht te halen.
Wat heerlijk om hier iets over te lezen. Ik ben regelmatig extreem ziek door wat ik in mijn systeem toelaat. Met name via whats appjes en email kan t in 1 seconde binnenkomen en blijft dan twee dagen hangen.Het zijn nog allemaal losse puzzelstukjes. Maar dit zoals je t nu beschrijft komt t dichtste bij wat ik tot nu toe gevonden heb. Dus ja ik blijf er mee bezig . Ook heb ik eerder al gezien dat het een taak is om dit te transformeren inderdaad. Dat helpt .
Vind het elke dag weer bijzonder om te zien in mijn mail dat er iets gepost is waar ik op dat moment heel erg mee bezig ben. Dit stuk is mij dan ook op het lijf geschreven. Emoties van andere overnemen alsof het weer helemaal emoties van nu zijn, ouwe koe uit de sloot, en ja het gebeurt me dat ik er voor weg ren, poetsen, roken, om de emotie weg te maken, pfff. Hoe wordt een mens depressief? Zo mooi omschreven hoe je daar nu het beste mee om kan gaan. Fijn. Voor mij was dit vandaag een cadeautje. Bijna was ik voor de zoveelste keer weer op zoek gegaan naar een therapeut, de zoveelste.
Dank je wel Hermelijn.
Mooi artikel.
Dat overkomt mij zeer regelmatig. Thuis zijn is geweldig en eens buiten begint het. Je staat in een winkel, klaagzang van de persoon voor je aan de kassa, mijn auraveld kleiner maken ( wat dan al te laat is) en hup die lelijke emoties van de andere hangen aan mijn lijf. Ik voel me dan naar en "verwijt" mezelf dan dat ik me weer uit mijn kracht heb laten zetten.
Tegen dat die emotie van me af is zijn we wel enkele uren later of soms gewoon ook dagen. Het is alsof ik magneet ben voor "klagende" mensen. ( ben ik zelf niet, die reflectie klopt dus niet).
Ik hou niet van het "sociale" leven maar kan moeilijk geen eten in huis halen :-). Ik ben ook zoals u zegt, niet graag in grote, onbekende groepen en ben dan overprikkeld met hun emoties tegen de tijd ik huiswaarts keer.
Wat is van mij ? Hoe laat ik los?
Ik ga hiermee aan de slag.
Dank je wel Hermelijn.
Dank je voor het delen van je bericht Hermelijn. Het blijft fijn en viiral aan moedigend om te lezen dat iemand anders tot gelijkaardige inzichten komt dan jezelf. Ik ben zelf nog aan het zoeken hoe ik met die universele dimensie om moet gaan. En momenteel heel hard aan het werken op de karmische familiale laag. Ik vermoed dat als ik daar ruimte in heb gevonden de volgende stap wel wat duidelijker wordt.
Fijne dag!