Het is een cliché waar ook jij ongetwijfeld al eens tegenaan gelopen bent: ‘Je moet eerst van jezelf houden, voordat je van een ander kunt houden.’ Mensen die werken met de levensles Liefde antwoorden hier steevast op: ‘Ik kan niet van mezelf houden. Ik hou vooral van jou.’
Wat doe ik hier op aarde? Wat is de zin van mijn leven? Weet jij het? In dit artikel, dat onderdeel uit maakt van een reeks van 12 artikelen, en afzonderlijk te lezen is, wordt les 9 besproken uit de levenslessentheorie, gebaseerd op het werk van Steve Rother. Les 9 gaat over Liefde
De levensles liefde nodigt je bij uitstek uit om eerst jezelf lief te leren hebben, voordat je je liefde weggeeft aan een ander. Het onvoorwaardelijk van jezelf houden en daarvoor gaan staan, roept bij veel mensen weerstand op. Het zou egoïstisch zijn jezelf voorop te stellen. Onvoorwaardelijk van een ander houden, dat mag wel, maar van jezelf is asociaal.
Niet vreemd dat veel mensen zo denken; onze hele maatschappij is doordrenkt van deze boodschap. Hoeveel liedjes gaan er wel niet over: ‘Ik hou van jou’. Interessant is dat de zin ‘ik heb je nodig’ hier vaak op volgt. Voel je al de behoeftigheid die dit soort ‘houden van’ veroorzaakt?
Via de omweg liefde vragen
Ik noem dit altijd liefde ‘via de omweg’. We geven het niet rechtstreeks aan onszelf maar leggen het neer bij een ander. Die moet aan onze behoeften voldoen. ‘Ik houd niet van mijzelf, dat moet jij doen’ wordt het dan. Of – de Moeder Theresa versie – : ‘Ik houd niet van mijzelf, ik heb dat niet nodig, ik geef liever al mijn liefde weg.’ Maar hoe kun je geven als er niets op je emotionele bankrekening staat?
Als we niet eerst van onszelf houden, worden we behoeftig en leggen we een (vaak onbewust) eisenpakket bij de ander neer. Dit heeft mijns inziens weinig meer met liefde te maken.
Geven is mannelijk, ontvangen is vrouwelijk
Daarbij komt ook nog de verwarring die is ontstaan over geven en ontvangen. Geven is een mannelijk principe en ontvangen is vrouwelijk. Vrouwen mogen zich weer gaan oefenen in ontvangen en de man in het geven.
‘Ja maar, geven is toch beter dan ontvangen?’ hoor ik je nu vragen.
In onze maatschappij hebben we dat zo bedacht; er is een overwaardering voor het mannelijke, het gevende, ontstaan. Maar er valt weinig te geven als niemand kan ontvangen. Als je als vrouw geïncarneerd bent, is het noodzakelijk dat je leert ontvangen.
Heb je ooit een cadeau gegeven dat werkelijk in dankbaarheid ontvangen werd? Als je dat eenmaal hebt meegemaakt, weet je dat je iets onbetaalbaars teruggeeft wanneer jij in dankbaarheid ontvangt.
Angst als barrière
Mensen die werken met de levensles liefde zitten vaak vast in angst ten aanzien van de liefde. Soms gaat het over angst om alleen te zijn. Vanuit die angst gaan ze op zoek naar een (ongeacht welke) partner of blijven ze in relaties die niet voedend zijn. Soms gaat de angst over zich niet kwetsbaar durven opstellen of angst om het hart te openen en de liefde van een ander te durven ontvangen.
Angst is de tegenpool van liefde en ligt ten grondslag van veel negatieve emoties. Ze is de basis van alle gebrek. Liefde daarentegen is de basis van alle energie. Dat wil zeggen dat ze alleen bestaat wanneer ze in beweging is. Wanneer jij je oefent in liefdevol met jezelf omgaan, zet je deze energie in beweging. Ze kan circuleren via jezelf naar de ander en weer terug. Alleen wanneer jij gevuld bent met jouw eigenliefde, kun je écht geven.
Bescherm je innerlijke liefde door gedachten
Je gevoelswereld is de bron van liefde. Deze heeft in jou de geborgenheid nodig om volledig tot bloei te kunnen komen. Hij heeft bescherming en liefdevolle zorg nodig, zoals je die aan een kind zou geven. Cultiveer je gedachten; maak deze liefdevol naar jezelf. Vanuit deze mentale bescherming kan jouw liefde gaan groeien.
Dit is voor mensen die met deze levensles werken een grote uitdaging. Het voelt vaak ongemakkelijk en dat voorkomt dat er doorgezet wordt. Eerst liefde aan jezelf geven, voelt als de wereld op z’n kop; in plaats vanuit de buitenwereld om liefde te vragen, mag er nu eerst aan zichzelf gedacht worden. Voel de angst gewoon maar eens als je hiermee aan de slag gaat. En wellicht hoor je ook die strenge stem van papa of mama weer door je heen schieten: ‘Niet alleen maar aan jezelf denken..’ Verander deze strenge woorden in: ‘Liefde aan mezelf geven is voedend.’ Wanneer je jezelf liefhebt, geef je uit overvloed. Als je via de ander aan zelfliefde probeert te komen, geef je uit gebrek. Geven uit gebrek is geen echt geven.
Zie jezelf als een klein kind dat z’n eerste stapjes wiebelig op een nieuwe weg zet. Verdient dat alleen niet al een grote liefdevolle omhelzing en een aantal warme woorden van jezelf?
Ik wens je een liefdevolle reis toe!
We komen allemaal ervaren, om zo te kunnen ontwaken, en ontdekken wie je werkelijk bent. Ziel
Het aardse leven (de illusie) is hier een mooi speelveld voor.
Mijn Reiki master adviseerde mij om mijzelf te vergeven, vergiffenis schenken door het hardop te zeggen. Ik probeer dit te doen, maar het is niet makkelijk. Merk wel doordat ik hiermee bezig ben, mijn kontakten met anderen veranderen, gaan beter.
Beste Siri,
Liefde voor jezelf is jezelf helemaal accepteren zoals je bent… ook je “minder leuke” kanten.
Met jezelf omgaan zoals je met je beste vriendin omgaat.
Liefde voor anderen is anderen helemaal accepteren zoals zij zijn en niet zoals wij willen dat zij zijn 😉
Lieve groetjes, Hinke
Oké, bedankt
Dit is idd een levensles die ik ook ‘t afgelopen halfjaar geleerd heb. Maar ik zit nog met één ding: Wat ís liefde voor jezelf, en houden van jezelf? Bedoel: Hoe ziet dat eruit, en hoe gaat dat?
Ik doe regelmatig wat ikzelf leuk etc vind daardoor, en verwen mezelf wel degelijk. Maar ik zou gewoon écht niet weten hoe dat letterlijk in z’n werk gaat: liefde hebben voor jezelf, en hoe dat eruitziet etc.
Kan dat erbij worden uitgelegd in de reacties, of in een ander artikel?
Ja ik vraag me dat ook regelmatig af! X
Een vraag zou kunnen zijn; wat is liefde, wat is houden van, wat is jezelf.
Liefde voor jezelf, zou kunnen zijn; geheel jezelf zijn.
Geheel jezelf zijn, zou kunnen zijn; totaal onafhankelijk, zonder spanning of enige weerstand je leven te leven. Te leven en te reageren vanuit het NU i.p.v. oude ervaringen.
Het hangt allemaal af in welke fase je je in het leven bevindt.
Zolang er nog het gevoel, de beleving van een jezelf is dan kun je die maar beter liefdevol/met al het goede benaderen/mee leven.
Als eenmaal die beleving van een jezelf is verdwenen dan is er ook geen bezig zijn met zoiets als een jezelf of liefde meer mogelijk.
Liefde voor jezelf is in wezen niets anders dan het beeld van wat er van een jezelf ontstaan is door het afhankelijk geboren zijn en oude ervaringen (ik ben niet goed, ik kom tekort, ik ben afhankelijk van de buitenwereld, ik heb liefde/verzorging/geborgenheid nodig, etc, etc) opvullen/aanvullen/vertroetelen als een baby.
Wat als enige nut heeft dat ieder beeld van jezelf wegvalt waardoor je een geheel zelfstandig vrij onbezorgd spanningsloos leven leiden kunt waarin je dat doet wat je gewoon niet laten kunt zoals een boom het niet laten kan om zuurstof te produceren en dat onafhankelijk van de omstandigheden.
Irene Verweij’s artikel over zelf-liefde heb ik met aandacht gelezen. Prachtig helder geschreven. Een ware aanwinst. Bedankt.
Lieve allemaal. Heerlijk om te lezen, een rijkdom voor een ieders leven om dit te mogen gaan ( be ) leven. Ik ben niet gelovig, vind in de bijbel wel hele mooie dingen. Soms wordt er door velen alleen het eerste deel van de volgende zin gezegd, er volgt nog iets op … : ‘heb uw naaste lief …. als: UZELF. Daar begint het, ik kan pas de naaste liefhebben als ik mijzelf lief heb. Namaste, liefde, veel liefde.