Wat trauma’s uit vorige levens ons leren over onze verantwoordelijkheid nu

Het wordt steeds meer zichtbaar dat er in ons universum een grote schoonmaak gaande is. Alles wat ons niet meer dient, komt aan de oppervlakte om losgelaten te worden. Zo ook trauma’s en patronen uit vorige levens. De parallellen van de thema’s van deze levens met de huidige tijd zijn treffend. Het maakt duidelijk waarom de geschiedenis zich herhaalt en hoe we als collectief eerdere traumatische gebeurtenissen niet of nauwelijks hebben verwerkt. Het is prachtig om te zien hoe dit nu alsnog gebeurt. Graag neem ik je mee in een aantal ervaringen in mijn werk van de afgelopen maanden.

Jessica draagt in dit leven een enorme verantwoordelijkheid voor anderen op haar schouders. Als kind heeft ze de ouderrol op zich genomen. Omdat haar vader psychisch ziek was, droeg ze op jonge leeftijd al zorg voor het gezin: ze deed regelmatig boodschappen en kookte. Daarnaast voelde ze zich verantwoordelijk voor haar jongere zusje en bracht haar vaak naar school. Toen ze volwassen was, zette dit patroon zich voort. In haar werk als leidinggevende handelde ze veelal ze vanuit dit verantwoordelijkheidsgevoel, dat groter was dan ze kon dragen. Ze nam taken op zich die anderen toebehoorden en uiteindelijk heeft ze haar werk moeten beëindigen vanwege een chronische ziekte. Op deze manier dwong haar ziel haar tot stilstand en bewustwording.

In de sessie werd duidelijk hoe haar gevoel van verantwoordelijkheid was ontstaan. Haar Hoger Zelf bracht haar naar een vorig leven waarin ze een soldaat was in De Tweede Wereldoorlog. Deze man had de opdracht om Joodse mensen op te pakken. Hij aanvaardde deze opdracht zonder nadenken en belde aan bij het betreffende huis. Hij schrok toen hij zag om welke mensen het ging. Het was een keurig gezin met een vader, moeder en een dochter. Tot dan toe was het begrip ‘Joodse mensen’ abstract voor hem, hij kende geen Joden. Nu besefte hij met een schok dat het mensen waren zoals hij. Hij wist welk lot deze mensen beschoren was en werd na zijn daad verteerd door schuldgevoel. Hij raakte aan de drank en stierf op vrij jonge leeftijd.

Jessica droeg dit immense schuldgevoel als trauma met zich mee in haar ziel. Dit was de drijvende kracht achter haar patroon om zich voor alles en iedereen verantwoordelijk te voelen.

Met het loslaten van deze last, laat Jessica ook een stukje van ons collectieve schuldgevoel los.

Het thema “de rol van machthebbers” komt steeds vaker naar voren in sessies rondom vorige levens. Vaak gaat het om vrouwen die destijds helende gaven hadden en daarom werden veroordeeld. Of om vrouwen die zich uitspraken, zaken aan de kaak stelden die niet deugden.

Steevast blijkt dat de gevestigde orde, zoals notabelen en de kerk, bang was om de macht en controle te verliezen. Ze ontleenden hun identiteit aan hun positie, kledij en hun invloed, zoals gebruikelijk was in de standenmaatschappij van boeren, horigen, de adel en de kerk. Ze waren onwetend over het leven en niet op hun gemak met zichzelf.

Daartegenover straalden helers en rebelse vrouwen iets uit wat deze mannen zelf niet konden ervaren: liefde en licht. Omdat ze niet in contact stonden met hun eigen licht, konden ze dit niet plaatsen en maakte het licht hun bang. Het goddelijk licht is liefde en liefde is waarheid. Waarheid valt niet te controleren.

We hoeven deze mensen, toen en nu, hier niet om te veroordelen. Wel is het van belang dat we zien en begrijpen wat er gebeurt. Door ons licht te laten schijnen, komt de waarheid aan het licht. En kunnen we trauma’s helen.

Hoe deze trauma’s uit het verleden ons belemmeren om ons licht  te laten schijnen, lees je in dit artikel

De patronen die zich al decennia herhalen zijn machtsmisbruik, uitsluiting en conformisme. Wanneer we in sessies vragen naar de redenen van terreur, zijn de antwoorden: “omdat het opgedragen werd”, “omdat ik bang was voor de afwijzing van de groep” of “omdat ik mijn meerdere vreesde”. Al deze mensen hadden weinig vertrouwen in hun eigen kracht en licht. Ze stonden niet in connectie met hun hart, waardoor ze niet in staat waren om hun innerlijk licht, hun godsvonk te ervaren. Hoe minder verbinding met het hart, des te minder mensen in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden.

In de sessie brengen we deze mensen, deze zielen, alsnog energetisch in contact met hun hart en het licht van het universum. Als ze dit toelaten, draagt dit bij aan de heling van het collectief.

De houding van de ‘gewone mensen’, de gewone burgers, is opvallend. Zij bezochten de helers en zieners wanneer ze ziek waren. Ook al begrepen de dorpelingen niet precies wat de helers deden, ze waardeerden wel hun inspanningen. Dit bleef zo tót het moment dat machtshebbers (in de rol van de kerk, koningen of notabelen) het op deze helers hadden voorzien. Uit angst en gebrek aan verantwoordelijkheid keerden de dorpelingen zich meestal ook tegen hen.

Dit patroon heeft zich in de geschiedenis vaak herhaald. En ook nu zien we dat één groep mensen in een hoek wordt gedrukt. In het verleden was er weinig gelegenheid om deze collectieve gebeurtenissen en trauma’s te verwerken. Vandaar dat ze nu weer verschijnen in een andere vorm. Weliswaar subtieler, er is geen dorpsplein meer waar mensen aan de schandpaal genageld worden. Maar omdat het nu subtieler is, is het gevaarlijker.

Als mensheid groeien we steeds meer naar het moment dat we beseffen dat we een eigen verantwoordelijkheid hebben en dat het gevaarlijk is om ons lot in handen van machthebbers te leggen.

We hebben dan ook allemaal de taak om de lessen uit het verleden ter harte te nemen en oude lasten, ook ontstaan in dit leven, los te laten. Hoe meer ‘heel’ we worden als individu, hoe beter we in staat zijn om waarheid van leugens te onderscheiden. Ieder stapje heling brengt ons dichter bij liefde. Liefde voor ons zelf en liefde voor de ander. Zo dragen we allemaal ons steentje bij aan een mooiere wereld met vrijheid én verantwoordelijkheid.