door Nadia
Vanochtend werd ik wakker uit een heel bijzondere droom: Ik was in een oud, monumentaal gebouw, samen met cursisten. Ik zou een cursus leiden die dag. In het gezelschap was een Islamitische man met een lange baard. Hij was traditioneel gekleed. Een beetje aparte keuze voor de cursus die ik ging geven, maar dat viel me toen nog niet op. Toen op een gegeven moment de bel ging, vroeg ik een van de cursisten de deur, die een eind verderop was in het gebouw, open te doen. Hij bleef lang weg en de blik op het gezicht van de Islamitische man met de baard trok mijn aandacht. Hij keek alsof hij meer wist van wat of wie er kwam en ik werd wat angstig. Het vermoeden dat heel even door mijn hoofd schoot, maar ik onmiddellijk weg redeneerde, werd bevestigd: Er kwam een hele groep Moslims binnen en ze leken geen goede bedoelingen te hebben. Toen ze allemaal waren gaan zitten, tussen de mensen van onze groep, nam ik het woord. Ik vroeg ze de cursisten te laten gaan. Ik legde uit dat zij niets met hun gevoelens van onvrede te maken hadden. Het was geen groep die iets tegen had op hun denkbeelden, het was juist een zeer vredige groep.
De leider van de groep Moslims nam het voortouw. Het bleek niet de man met de baard maar een jonge man, begin twintig misschien. Hij liet mij de cursisten naar buiten begeleiden, maar wilde dat ik terug kwam. Ik bracht mijn cursisten in veiligheid en keerde terug naar de groep. Gek genoeg zaten ze nog steeds allemaal rustig op hun plek. Ze spraken over de voorbereiding van hun aanslag. Ze wilden het gebouw tot ontploffing brengen, midden in het centrum van een drukke stad. Ik liep door de ruimte, ze lieten het toe. Ik keek ze aan. Er waren mannen, jongere en oudere, maar tot mijn verbazing waren er ook meerdere vrouwen aanwezig. Waar ik in hun ogen alleen haat had verwacht, bekeken ze mij nieuwsgierig. In hun ogen zag ik mijn eigen ogen weerspiegeld. Ik was niet bang meer. Ik sprak met ze. Ik legde ze uit hoe ik in het leven sta en vroeg ze naar hun denkbeelden. Uiteindelijk lieten ze mij gaan. Ze waren niet van gedachten veranderd over hun aanslag, omdat ze wanhopig waren. Maar mij lieten ze vrij. Ik werd wakker voor ik kon besluiten wat mijn volgende stappen zouden zijn om te proberen de aanslag te voorkomen. Met in mijn hoofd één zin:
De haat die wij zien in de wereld, is onze eigen haat weerspiegeld..
Laatst las ik dat de Jihad eigenlijk staat voor de heilige oorlog die je voert met jezelf, de oorlog om een beter mens te worden. Voor mijn gevoel is de wereld, met al zijn brandhaarden, een weerspiegeling van deze strijd in onszelf en met elkaar. Als wij zouden leren niet meer met onszelf te strijden en niet meer met onze naasten, zouden wij dan, in het klein, niet een goede start maken van het oplossen wat er in het groot allemaal gebeurt nu?
Op ieder moment dat bij onszelf haat en angst overheerst -voor onszelf, voor iemand die we kennen, of voor wat we juist niet kennen en niet begrijpen -, dragen wij bij aan de chaos. Ieder moment dat de media weer hun best doen om ons vol te proppen met hun angst- en haatzaaierij, wordt er bij ons een zaadje geplant. Een zaadje dat, als het uitgroeit, bijdraagt aan de verdere ontwikkeling van de chaos. Angst wordt ons met de paplepel ingegoten en uit angst kan haat voortvloeien. De media en de politiek floreren onder deze angst, onder de haat die eruit voortkomt.
Ik praat niet in, of over complot theorieën. Ook daarvan vind ik dat ze angst en haat zaaien en dus bijdragen aan dat wat we niet willen. Ik zeg ook niet dat ik de oplossing weet. Misschien is het begin van de oplossing zo simpel -en tegelijkertijd zo onvoorstelbaar moeilijk- als de strijd opgeven en alles gaan bekijken vanuit liefde. Het opgeven van oordelen, over onszelf en over anderen. Het stoppen van het verspreiden van angst. Het kijken naar elkaar en elkaar ZIEN. De focus leggen op wat ons (ver)bindt, in plaats van op onze verschillen. Zou de kiem niet daar liggen, in dat kleine? Zodat het door kan groeien tot iets groots, iets wereldwijds?
Ik weet wel dat de oplossing niet ligt in het zaaien van nog meer angst, nog meer haat. Ik zeg niet dat alle militaire operaties die er nu zijn, niet nodig zijn; ik weet het simpelweg niet. Maar ik weet wel wat IK kan doen: me niet laten meeslepen en iedereen die ik zie hetzelfde proberen te bekijken. Te blijven glimlachen naar wie ik ontmoet. En te proberen de vrede in mijzelf te vinden, gewoon als beginnetje. Vanaf daar zien we wel weer, maar wat zou het al een mooi uitgangspunt zijn!
Nadia
Lees meer van Nadia op Nieuwetijdskind.com
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
http://www.youtube.com/watch?v=aWJRLguQoRQ
http://www.youtube.com/watch?v=Ql59eK19oXI
Zie je onrust in de wereld?
Grijpen deze situaties jou aan?
Is het schokkend?
Wil je er iets aan veranderen?
Denk je dat je er niets aan kunt veranderen?
Ja? – dan kun jij daar juist heel veel in betekenen.
Hoe? – door je je eigen innerlijke angsten te ontdekken en daar ruimte aangeven? Ja, verwelkom deze wijze van kijken ten volle.
Stuit dit antwoord – dit gezichtspunt – je tegen de borst?
Wacht en kijk, het LEVEN wil je iets laten ervaren dat je nog niet ziet….
Kijk en lees rustig verder – hou vol …
Jij kunt zoveel betekenen – voor jeZelf en iedereen.
Zet als ware even een andere bril op waardoor je kijkt en ervaart.
Maak diep contact met jouw gevoelens van angst, woede, afkeuring – of welk gevoel het ook brengt.
Zie jouw eigen aandeel van de onrust in de wereld en al haar situaties. Kijk waar je zelf met je verhalen, je oordelen en angsten er voeding aan geeft.
Omarm al deze gevoelens en breng het met een diepe zucht naar je hart en zie en erken dat je er onderdeel van bent – maak diep verbinding met alle gevoelens door er naar te kijken – aanschouw zonder oordeel – geef het even tijd om aan deze nieuwe bril te wennen waardoor je kijkt.
Laat het licht in jouw hart vrede sluiten met je eigen angsten.
Jouw deel – jouw identificatie ermee – jouw verhaal loslaten.
Waardevrij maken. Oordeelvrij maken. Laat het oplossen in het niets.
Geef je over – vertrouw – en neem verantwoordelijkheid voor jouw deel in het werelds proces – door je controle op de wereld en op andere mensen te willen uitoefenen te laten gaan.
Blijf de aanschouwer – in stilte – liefdevol de tijd nemend en ervaar hoe jouw innerlijke trilling je naar vredige rust in je hart brengt.
Vraag daar – in dat moment van NU – in diepe stilte dat iedereen de weg naar hun hart mogen gaan. Onderken de moed die daarvoor nodig is – zoals je zelf zojuist hebt ervaren.
In mededogen ben je NU de rustige aanschouwer en is je aantrekking en voeding om met het oude verhaal meegetrokken te worden opgelost. Heling – zo kunnen alle oude vormen in het NU oplossen.
Iedere keer dat jij en ik deze weg naar het hart bewandelen opent er een poort naar een andere wereld – met een andere bril stappen we in een liefdevol avontuur -vol overgave.
Een hergeboorte van een nieuwe wereld die we samen scheppen. Nieuwe magische ervaringen voor iedereen.
Voor ieder-een. We zijn allemaal gelijk en alles is EEN.
Liefde is de weg.
Op de site theatervanhetleven.nl – kun je gratis een download vinden van het boek ‘Theater van het Leven’ – geheimen van het creatieve scheppingsproces – van illusie naar werkelijkheid.
En te proberen de vrede in mijzelf te vinden, gewoon als beginnetje.
Ik ben eens gaan zoeken.
Van mijn 8 tenen tot mijn kruin.
Niet gevonden.
Wat ik wel vond is waarom ik niet altijd vrede ervaarde.
Het bevond zich in mijn hoofd.
Herinneringen, oude ervaringen, overlevings mechanismen die mij een vertekend beeld van de werkelijk deden ervaren.
Allemaal enkel ANGST van dat kleine afhankelijk geboren wezentje.
Ik heb eens 36 keer met de platte binnenkant van de hand op mijn voorhoofd geslagen.
4 dagen koppijn gehad.
Maar nu is het muisstil in het hoofd en het laat mij geen dingen meer ervaren die gebaseerd zijn op het verleden.
Er is nu enkel die altijd aanwezige vrede.
Die vrede die ik in werkelijkheid ben.
Het lichaam is niet bang om te sterven, het lichaam reageert enkel bij daadwerkelijke dreiging, het lichaam is niet bang voor een bomaanslag of wat dan ook.
Het hoofd/ego is een ander verhaal en kan allerlei gevoelens in dat lichaam doen ontstaan.
Zo ervaart ik al geen vrede meer als ik een badhairday heb.
@Aart,
En een bad hairday krijg je al snel als je 36 keer op je hoofd slaat 😉
Kijk, lieve Jannie, Magda en Jeroen, nu zijn het er al 4! Natuurlijk zijn het er, mondiaal gezien, heel veel meer. En dat is prachtig! Het mooiste zou zijn als mensen zich niet meer zo in angst en haat zouden laten drukken. Het is jammer dat dit zo gemakkelijk gebeurt in onze maatschappij. Ikzelf kijk geen nieuws en lees geen kranten. Wat ik moet weten, hoor ik toch wel. Maar ik mis gelukkig de lugubere beelden, ik mis de gekleurde meningen in het nieuws. Het nieuws is allang niet objectief meer helaas. Daarom omring ik me liever met zoveel mogelijk moois… Ooit komen we er vast wel, samen, stap voor stap…
het is zo eenvoudig, Liefde is het enige dat telt.Liefde, onvoorwaardelijk, blijft altijd bestaan. Ik leed ook geen krant en kijk geen nieuws. Op internet komen de "Koppen" wel voorbij. Als het nodig is hoor ik het vanzelf, inderdaad. Leef je leven en laat iedereen in zijn waarde, ingewikkelder is het echt niet. Roddelen is kwalijk. Dus laat iedereen maar geniet wel elkaar en al.het mooie, vooral de natuur, wordt flierefluiter.liefs
Lieve Nadia,
Ik vind ook de vrede in mijzelf en dan loop ik met je mee. Dan zijn er al twee met vrede. Elke stap is er een dichterbij.
Liefs
Jeroen
Wat een mooie droom Nadia
Ik voel het idemdito het zou mooi zijn als iedereen de stap zou maken om vanuit liefde te leven. Het begint bij jezelf, tenslotte liefde overwint alles. Als het onze afspiegeling is van wat er om ons heen gebeurd, zou de stap in liefde kijken naar wat we werkelijk willen niet moeilijk zijn. Zonder oordeel of veroordeling. Mijn wens zou zijn om dit met zijn allen te doen. Al was het voor een dag liefde sturen naar de chaos in de wereld, vanuit oprechtheid en vanuit ons diepste wezen. Dat zou een mooie begin zijn.
Beste nadia.
Prima verwoord nadia de vrede in jezelf te zoeken.
De chaos voorbij te gaan van deze krankzinnige wereld.
Je niet te veel mee laten slepen is een prima uitgaans punt.
De tv af en toe uit. Soms wil en kan je het niet meer horen.
De droom die ik altijd had van dat er vrede zou komen.
Heb ik maar aan de wilgen gehangen.
Het zal altijd zo blijven die machtsstrijd.
Daarom sluit ik mij bij jou aan
En zoek de vrede ook maar bij mijzelf.
probeer liefde te delen. Want daar is nooit genoeg van.
Vrede wat zou het mooi zijn als het er was.