Op weg naar vervullen van je levenstaak
De hoogsensitieve persoon heeft een groot empatisch vermogen, voelt aan wat nodig is en wat er moet gebeuren. Hij is zo gericht op zijn omgeving dat hij behoeftes en gevoelens van anderen vaak beter voelt dan die van hemzelf. Ook heeft hij een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor hij er wil zijn voor anderen. Hoe hij er vaak niet is voor zichzelf, lijkt hij niet te beseffen. Dit besef is echter van groot belang omdat het de mogelijkheid biedt om op een andere wijze te gaan werken. Het opent de ogen van de hsp voor een ander leven, waarin hij zijn levenstaak kan vervullen.
Hoe vergaat het de meeste hsp’s op het werk? Meestal niet zo goed. De onbewuste hoogsensitieve persoon doet z’n best, vanuit angst en gevoelens van leegte en van afhankelijkheid. Ook heeft hij vaak een (vals) idee klein en machteloos te zijn. Hij voelt zich snel onder druk gezet, en leeft vanuit een idee van ‘moeten’. Dit moeten zit in hemzelf, maar wordt al snel aangeraakt door wat anderen zeggen of doen. Hij is erg gevoelig voor wat anderen van hem verwachten, zelfs al worden deze verwachtingen niet eens uitgesproken. En vanuit zijn behoefte om te voldoen en het goed te doen, gaat hij ijverig aan de slag.
De hsp kan er niet tegen als mensen hem zeggen hoe hij zijn werk moet doen of hem op de vingers kijken. Hij heeft een grote behoefte aan zelfstandigheid en autonomie, en wil de ruimte krijgen om zijn werk op zijn manier te doen. In zijn tempo ook het liefst want deadlines die anderen stellen kunnen hem een opgejaagd gevoel geven. Hij haalt ze meestal wel, maar vraag niet hoe! Deze behoefte (van de ziel) aan autonomie gaat gewoonlijk gepaard met een soort tegenstrijdig gevoel van afhankelijkheid. Ergens in iedereen leeft ook nog die behoefte van het ego of innerlijk kind, de kleine ‘ik’ noem ik die, om goedkeuring en bevestiging te krijgen. Dit kan een innerlijke strijd opleveren die ook ongetwijfeld soms een uitwendige vorm krijgt, zoals conflicten met anderen.
Spanningen op de afdeling, spelletjes die mensen spelen, onderhuidse emoties en onuitgesproken kwesties kunnen voor anderen onopgemerkt blijven; voor de hsp worden ze na een tijd ondraaglijk. Want hij voelt ze. Maar wat kan hij ermee? Hij weet niet altijd hoe hij om moet gaan met het verschil tussen wat mensen zeggen, bijvoorbeeld in een geprek of in een vergadering, en wat hij ergens in z’n onderbuik voelt dat er werkelijk leeft of speelt. Dus hij houdt zijn mond en blijft zitten met een knoop in de buik. Of hij doet een onbeholpen poging de kwestie bespreekbaar te maken waardoor het zijn probleem lijkt te zijn en er verandert verder niets.
Nee, de onbewuste hsp aan het werk is niet iets om vrolijk van te worden. Net zoals de onbewuste hsp zelf meestal ook niet echt vrolijk wordt als hij zijn werk op deze manier doet. Het wordt dan ook hoog tijd voor een verandering in de houding van de hsp. Hij moet ophouden zich te gedragen als Calimero en gaan zien dat hij een kanjer is, een veelzijdige en krachtige ster, en zich als zodanig gaan gedragen. Hoe kun je als hsp deze ontwikkeling doormaken?
Afstemming
De onbewuste hsp is afgestemd op de omgeving en voelt wat daar leeft. Hij is echter zelden (goed) afgestemd op zijn eigen wezen, op eigen gevoelens, ideeën, verlangens en behoeftes. Hierdoor weet hij vaak niet wat hij wil of welke kant hij op moet. Zijn richting wordt dan ook geregeld bepaald door anderen. De eerste fase in de ontwikkeling van de hsp is dan ook de omslag van afgestemd zijn op ‘buiten’ naar afgestemd raken op zijn eigen innerlijk. De aandacht dient naar ‘binnen’ gericht te worden, zodat contact kan worden gemaakt met ‘ik voel’ en ‘ik wil’.
De ontwikkeling dient echter verder te gaan. Juist doordat de hoogsensitieve persoon meer voelt en ziet dan anderen heeft hij een taak of verantwoordelijkheid om bewust om te gaan met deze vermogens. Om niet verstrikt te raken in het ‘ik’ en mogelijke ego-behoeftes die daarbij horen, dient de hsp zich af te stemmen op een hogere macht of wijsheid. Hierop te focussen geeft een gevoel van stabiliteit. Door te onthechten van eigen meningen en verlangens en dergelijke, bereikt hij een zekere objectiviteit. Hij zal weten en doen wat nodig is.
Hoe kun je deze afstemming bereiken? Ontspanningsoefeningen, meditatie, yoga en ook bidden zijn goede manieren om de aandacht naar binnen te richten en om in contact te komen met die grotere wijsheid, levenskracht, eenheid of god. Van belang is dat je je aandacht focust op een vast punt, bijvoorbeeld je ademhaling, en je rusteloze geest niet alle kanten op laat gaan. Hierdoor kom je in een rust en stilte terecht en in een ervaring van vrede en onvoorwaardelijke liefde.
De hsp heeft in zijn ontwikkeling wel wat onder ogen te zien, om te beginnen zijn Calimero houding, wat soms erg confronterend is. Het lijkt of zijn leven moeilijker is dan dat van vele andere mensen, en dat hij meer verantwoordelijkheid draagt. Zolang de hsp onbewust is en zich verantwoordelijk voelt voor zaken waarvoor hij dat niet is, zoals het geluk, de gevoelens en het leven van anderen, weegt deze verantwoordelijkheid zwaarder dan nodig is. Als de hsp daarentegen enkel de verantwoordelijkheid op zich neemt voor wat hij zelf voelt en nodig heeft en om bewust om te gaan met zijn intuïtieve vermogens, dan wordt het hem nooit te veel.
Je anders-zijn accepteren
De hsp voelt zich anders omdat hij anders ís. Door zijn intuïtieve gaven en zijn zuivere gevoel voor verantwoordelijkheid, harmonie en rechtvaardigheid, staat hij anders in het leven en in de wereld dan veel mensen om hem heen. Dit leidt tot een idee en gevoel van ‘minder’ zijn bij de hsp en het maakt hem erg onzeker.
Het tegendeel is echter waar. De hoogsensitieve persoon is of heeft niet minder, hij heeft juist meer, namelijk dat beter (ontwikkeld) vermogen tot afstemming op het hogere, het ware en het zuivere. Naar mijn ervaring hebben hsp’s veelal een enorme creativiteit en veelzijdigheid, een grote fantasie en verbeeldingskracht. In een wereld die (vooralsnog) erg eenzijdig is gericht op ratio, orde en normen, wordt dit vermogen echter niet gezien en op waarde geschat. Zolang de hsp van de ander blijft verlangen dat die hem ziet, bevestigt en waardeert in wie hij is, in al zijn (anders) zijn, dan blijft hij onzeker. De ander kan de hsp niet zien zoals die is, enerzijds omdat hij daartoe niet over de nodige vermogens beschikt en anderzijds omdat de hsp zichzelf ook niet láat zien. Het gaat erom dat de hsp zelf gaat zien wie hij (echt) is. Dit kan hij bereiken door zich af te stemmen op zijn innerlijk en op het hogere. Hij gaat dan de waarheid zien, zijn ware zelf. Dan gaat hij ook het ware (zelf) zien in anderen. Anderen hoeven hem niet langer te zien en te bevestigen, hij kan nu anderen gaan bevestigen. 
De kanjer aan het werk
Als je de dingen in hun ware licht ziet en je gaat zien wat nodig is in een gegeven situatie, dan kun je het juiste doen. En dit is mijns inziens de belangrijkste taak van de hsp. Het is zijn levenstaak om zich af te stemmen op de eenheid of het goddelijke en vandaaruit de juiste dingen te doen, namelijk de wereld bezielen met zijn licht, liefde, (fijn)gevoeligheid, creativiteit en verbeeldingskracht, om zo verandering te brengen in de wereld.
Wat voor werk hij doet en waar en met wie maakt in wezen niet zoveel uit. Hsp’s kun je tegenkomen in allerlei vakgebieden of werkvelden, het gaat erom dat ze werk doen dat bij hen past en dat recht doet aan hun kwaliteiten en verlangens. Deze moeten ze dan wel eerst onderkennen natuurlijk. Voor mij is het een omslag in mijn loopbaan geweest toe ik me realiseerde dat ik alleen nog maar met mensen wilde werken, als loopbaancoach, en beslist niet meer wilde regelen en organiseren. Daarnaast dienen hsp’s hun werk bij voorkeur te doen in een omgeving die past bij hun gevoelige aard en die tegemoet komt aan hun behoefte aan autonomie. Ik voel me bijvoorbeeld teveel ingeperkt als ik moet werken op vaste tijden en in het grote en onpersoonlijke kantoorgebouw van een ministerie, waar ik jarenlang heb gewerkt, had ik veel last van de bedompte atmosfeer. Voor mij is het dan ook noodzaak om als zelfstandige te werken zodat ik mijn tijd zelf kan indelen en mijn werk kan doen in een naar mijn smaak ingerichte werkruimte waarin ik me volledig thuis voel.
Deze omgeving dient de hsp zelf te creëren, door uit te komen en te gaan staan voor wat hij voelt en nodig heeft. Daarmee neemt hij de verantwoordelijkheid voor zichzelf en dan is hij echt Calimero voorbij. Niets of niemand kan hem dan nog het gevoel geven dat hij klein of minder is. En ook al voelt hij soms nog angst voor het onbekende, hij zet toch de stap. Omdat hij voelt of weet dat het de juiste stap is. Zoals Shiatsu therapeut Annuska het verwoordt: ”Toen ik een vriend enthousiast vertelde over mijn Shiatsu opleiding vroeg hij waarom ik nog niet begon met behandelingen geven. Mijn excuus was dat ik nog geen ruimte had, waarop hij zei wel een ruimte voor mij te weten. Ik ging kijken en het was best spannend, maar toen ik over de drempel stapte, wist ik ‘Dit is het! Dit kan ik nu al en ik ga het doen’. Alles klopte, van de kleur van de ruimte tot het contact met de mensen daar. Ik zal nooit vergeten hoeveel kracht het me gaf om te gaan staan voor wat ik kan”
De wereld dienen
Als de hsp is afgestemd op een hogere macht, leidt een vastberaden ‘Uw wil geschiede’ hem door het leven en de ‘ups and downs’ die daar nu eenmaal bij horen. Deze kan hij dan zien als een onlosmakelijk onderdeel van het ontwikkelingsproces waar hij inzit. Het is niet meer goed of slecht wat er gebeurt, het zijn allemaal ervaringen. Elke bewust beleefde ervaring brengt je op een hoger bewustzijnsniveau. En dat is het doel, de bestemming, van de hsp. Steeds bewuster worden, en lichter, sterker en liefdevoller. Zodat hij de wereld kan dienen met onder meer zijn gevoel, intuïtie, liefde en licht, bewustzijn en aandacht, zijn creativiteit en zijn mensgerichtheid. In een wereld die zich eenzijdig richt op zakelijkheid, efficiency en verhoging van de winst en die daardoor steeds killer en onmenselijker wordt, is dit ook hard nodig.
Wouw, wat een mooi artikel, precies in dat proces zit ik en ik heb er nog niet eerder over gelezen op internet. Dank je wel, dat steunt mij zeker. Ook omdat ik soms nog twijfel aan of ik niet teveel mijzelf op het goddelijke richt in mij. Omdat ik in het verleden, volgens psychiaters, een psychose zou hebben gehad. En een religieuze waanstoornis. Het was gewoon dat zij mij niet begrepen wat ik toen vertelde. Ik voelde en voel nog steeds, meer, de goddelijke aanwezigheid in mij, mijn innerlijke leiding, daar mag ik op vertrouwen. Niet in de God die in de kerk gepredikt wordt, zoals mij vroeger werd verteld in de gereformeerde kerk. Ik was afgedwaald van God, zoals het schaap verdwaald was van de kudde.
Wat een verhaal!!! Precies precies precies dat is het. Hoe kan dat nou dat iemand iets opschrijft precies zoals ik het voel en beleef en hoe ik denk en waar ik nu mee bezig ben met precies dat hogere doel. Dat is echt een bewuste keuz geweest Dank!!!
ik heb jarenlang in de slachtofferrol gezeten, niet in de zin van dat ik letterlijk dacht wat een ellende allemaal, maar dat ik mij totaal machteloos gevoeld heb omdat ik totaal niet wist hoe ik mijn macht kon terugnemen en dat ik überhaupt macht had. Dat hele aspect is in mijn jeugd totaal verdwenen. Maar nu voel ik steeds meer dat ik wel degelijk macht heb. Ik had laatst onterecht een rekening ontvangen en had weer een ongelooflijk gevoel van machteloosheid(triggerpoint:)), toen ben ik gaan reageren via de mail vanuit kracht, dus gewoon helder en duidelijk gezegd wat ik er van vond. Toen kreeg ik iemand aan de lijn die met allemaal leugens kwam waardoor volgens haar de rekening toch echt bij mij hoorde en ik ben blijven staan, wellicht fel qua energie maar ik ben er bij gebleven, uiteindelijk was er toch een dossier aangemaakt en uiteindeliklj is de rekening kwijtgescholden. Het gevoel van vreugde was zo groot, eindelijk heb ik iets voor elkaar gekregen door voet bij stuk te houden en tegelijkertijd netjes te blijven., Het ging mij ook helemaal niet meer om het geld maar puur om de onrecht en dat ik wilde dat het werd rechtgezet. ik zie ook steeds meer dat de ander mijn eigen overtuigingen weerspiegeld, en zodra ik de ander herken in de zin van dat ik doorheb dat ik in een andere situatie hetzelfde gedaan heb kan ik ook beter met de spiegel omgaan. De acceptatie is dan makkellijker omdat ik voel dat ik het zelf ben. Wat mij in het artikel raakt is de verantwoordelijkheid willen dragen voor anderen, ik ben hier nu pas echt van aan het loskomen maar ook het gezien willen worden. Ik ben zo gefrustreerd geweest dat andere mensen mij niet zagen of zagen dat ik bepaalde dingen deed in groepen bv omdat ik voelde dat ik een hoger iets volgde, dat ik uitdrukte wat ik voelde wat er bv gebeurde in het contact terwijl andere mensen mij dan als fout afschilderde, dat heeft ontzettend veel pijn gedaan. Maar ook hierin zie ik de spiegel weer. De overtuigingen van mezelf via de ander, dat ik mijn gevoelens niet mag uitdrukken, mocht want ik mag er zijn met mijn gevoelens!. Ik hoop voor de wereld echt dat iedereen zijn eigen macht gaat vinden op een gezonde manier, dat wens ik werkelijk vanuit mijn hart de wereld toe, en ik weet dat het ook gaat gebeuren, het is een kwestie van tijd…:)
Ik reageer gewoon omdat het me zoveel pijn doet. We hebben 2 jonge kinderen waarvan 1 met ASS, deze zit momenteel al enkele maanden in instelling omdat ze samen constant ernstig in conflict gaan thuis. De andere ook HSP 7j. verteld tijdens gesprekken met psy. dat ze papa’s hartedraadjes wil herstellen. De fam. wil met hem liefst géén confrontatie meer aangaan vanwege zijn opvliegend/dominerend gedrag. Hij zegt steeds als reden van het gedrag dat hij vroeger op zijn kop liet zitten en dat nu niet meer wil laten doen. Ik ben soms écht het noorden kwijt omdat ik niet begrijp hoe je zo kan doen tegenover mensen die je aan het hart (zouden moeten) liggen. Is dit narcisme? Heeft ook hij ASS? of iets anders miss…
@els,
Hoi els
Dat het je pijn doet is duidelijk , maar ik ben geen deskundige .
Ik schrijf alleen die dingen op die recht uit mijn hart komen.
Ik weet ook niet wat ass is asperger ? Autisme ?
Heel erg dat een ouder en kind niet kunnen omgaan met elkaar .
Maar ik kan niet oordelen , omdat ik het niet meegemaakt heb.
Erg zielig dat een kindje van 7 jaar deze dingen moet zeggen.
Ik denk toch dat je man hier zeker geen goed aandoet allemaal.
Straks krijgt je kindje van 7 jaar ook geestelijk een knau .
Hij zegt dat het de reden is dat hij zich vroeger op zijn kop liet zitten
Dat hij nu maar te pas en te onpas opvliegerig en dominant kan doen.
Dat slaat nergens op , een vrij brief o. Lekker de boel naar zijn hand te zetten.
En wie zijn er de dupen , jij en de kinderen . waarvan er een al weg is bij haar moeder .
die ze of hij zo hard nodig heeft .
Vraag jij je nou nooit eens af waarom je Fam. Hem uit de weggaat .
Kijk els je heb nu je leven te leven . aan jou de keuze .
Laat ik dit gebeuren , met resultaat jij naar de knopen en je kinderen .
Of onderneem ik stappen om er iets aan te doen.
Je kan namelijk wel willen weten of hij narcistisch is of ass , maar ergens schiet je
Er niks mee op , je leven is niet leuk , vreselijk zelfs .
Dus ik zou wat ondernemen voordat bij jou ook iets knapt .
Misschien iets regoreus , denk er maar eens over na .
Ik heb met jou te doen.
Sterkte lieve els. ( denk vooral aan de kinderen en jezelf) ❤
Ben zelfstandig en getrouwd. Heb véél conflicten met mijn partner over mijn zaak, vooral omdat hij voor zichzelf er ook graag deel wil van uitmaken maar waarvan ik liever heb dat hij op afstand blijft. Ik werk niet graag samen met hem omdat hij nogal dominant is, hijzelf heeft momenteel een andere baan waar hij 2wk per maand moet voor werken. Zijn vorige job heeft hij enkele jaren geleden opgezegd omdat hij voortdurend in conflict kwam met collega’s en baas. Momenteel hebben we weer ruzie over de hoogoplopende kosten die hij heeft gedaan om zelf een verwarmingsketel te plaatsen (kent hier niets van maar volgens hem is hij even goed als een volleerd verwarmingsinstalateur). OK is misschien goed bedoeld, maar hij wil dit dus steeds zelf allemaal regelen, en heeft altijd een de meest goedkope oplossing bij het begin maar uiteindelijk blijkt deze kost dan verdrievoudigd te zijn en als ik dan wat boos uit de hoek kom omdat ik alleen moet opdraaien voor de veel hogere kosten (want als het op betalen aankomt is de zaak wel degelijk van mij) is het hek van de dam en is hij woedend en ben ik de egoïst! Hij heeft zo de laatste 4 maand al ettelijke duizenden euro’s uitgegeven op kosten van de zaak. Als ik zeg dat ik iemand anders wil vragen om werken uit te voeren, negeert hij dit eerst en begint dan zelf aan de werken. Altijd draait dit uit op “ik doe zoveel voor jou en ‘t is nooit goed”, “laat het dan door iemand anders doen hé!”, “ik woon hier ook en ik doe toch genoeg in de zaak”, … Ik voel me zo dubbel bij al dit gedoe…
@Els, En, hoe zit het met de liefde? Hoeveel hou jij nog van hem? Ben jij hoogsensitief? Gezien ik even geen verband zie met het verhaal en jouw reactie? Als je niet hsp bent, kan je natuurlijk ook reageren, maar ik vraag mezelf af in jouw verhaal, Where is the love?
@Els,
Lieve els
Even je gal gespuugd els . Heeft weinig zin vrouwtje als je
Je echtgenoot zo je leven laat beheersen .
Klinkt niet goed . conflicten.
Straks loopt hèt stuk als jij je grenzen niet bewaakt .
Straks Blijf jij achter met torenhogen schulden.
Een beetje een narcistische man ( sorry hoor )
Je bent ongetwijfeld h s p anders had je hier niet op gereageerd .
Ga even alles op een rijtje zetten , wil ik dit nog langer .
Het leven kan namelijk zoveel mooier zijn .
Sterkte lieve els .Kom op voor jezelf , stel het niet uit. Doe iets.
Alsof ik in een spiegel kijk…. mooi omschreven.
Ik heb mezelf nog nooit zo goed omschreven zien staan. Een heel goed artikel dat heel duidelijk maakt dat ik niet alleen sta.
Ik herken mezelf hierin 100%. Het leek wel of het speciaal voor me geschreven was ! Ben blij dat er zoveel zielsverwanten zijn.
Mijn bazin zegt me vaak dat ik een te groot empatisch vermogen en verantwoordelijkheidsgevoel heb maar ook dat er een verborgen talent in me zit. Dat er veel meer in me zit dan ik van mezelf laat zien. Ik geef mezelf nooit helemaal bloot, laat nooit mijn ware ik zien. Ik heb als kind altijd moeten opkomen voor mezelf, werd altijd gekleineerd en vernederd door mijn moeder. Kreeg daardoor een minderwaardigheidsgevoel en wilde altijd goed doen voor iedereen, behalve voor mezelf zorgen. Vorig jaar is er echter een keerpunt in mijn leven gekomen. Ik ben voor de 2de x door het oog van de naald gekropen, was voor de 2de x. bijna gestorven. Toen ben ik beginnen veranderen en te “groeien”. Ik probeer zoveel mogelijk het positieve in de wereld te zien, me niet meer druk te maken over onbenullige zaken. De grootste stap is echter dat ik na 24 j een stop zet aan mijn huwelijk. We hebben elkaar al jaren niks meer te vertellen. Door mijn “groei”heb ik eindelijk het besef en de durf om de knoop door te hakken. Ik hoop dat ik nog verder mag “groeien” en uiteindelijk rust ga vinden.
Ik ben echt zo verschrikkelijk blij. Hier kan ik wat mee. Helder verwoord. Dank je wel.
Heel fijn al die (h)erkenning,
dank je wel
Shantam
Echt een mooi en zeer passend geschreven wie ik als hsp-er ben. De reacties geven mij ook een grote herkenning dat anderen met dezelfde gevoelens en ervaring bezig zijn. Het sterkt dat ik daar niet alleen in sta.
“Je anders-zijn accepteren” is een weg die je inslaat en is er eentje die onomkeerbaar is; Dat heb ik al wel vaak mogen ervaren. Dat omschrijft Mariska van Gennep zo mooi in haar reactie. Voor mij betekende dat ik daardoor veel (naasten) mensen ben verloren. Ze begrijpen het immers niet en wijzen het vaak af dat als je je aanstelt en lastig bent.
–
Wat mij ook wel van het hart mag is dat ik al voor een langere tijd regelmatig meelees op de site. Ik ben erg blij dat ik deze site gevonden heb. Er staan mooie artikelen te lezen die veel raakvlakken, en steun geven. Ze hebben mij vooral geholpen om te leren begrijpen en accepteren wie ik ben en ook dat ik er niet alleen in sta, maar omdat deze site daar (helaas) wel een beetje ophoudt vroeg ik mij af of er ook wel eens hsp-ers in een prettige omgeving bijeen komen – wellicht om gelijkgestemden tegen te ontmoeten. Graag zou ik daar meer over horen en/of lezen.
@Gerard, Er is een HSP cafe in Gouda, georganiseerd door Maaike Kruijsen. Ook in andere delen van NL zijn er HSP cafe’s.
@Peter,
Dank je wel Peter. Ik heb mij even ingelezen op de site van Maaike en het gaf mij een gevoel van ‘thuis komen’.
Omdat Gouda niet om de hoek van Drenthe ligt zal ik nog even doorzoeken of er dichterbij HSP-cafe’s worden georganiseerd.
<Peter waar en wanneer is dat dan in Goude? ,
Een heel herkenbaar artikel. Ik was vroeger heel erg onzeker. Vanaf mijn vroege jeugd tot mijn veertigste heeft mijn hele leven gedraaid om overleven. Ik was eigenlijk alleen maar bezig met mijn omgeving. Wat mijn omgeving van mij vond was heel erg belangrijk voor me. Ik had continue behoefte om begrepen en geliefd te worden. Ik zocht naar bevestiging en goedkeuring. Ondertussen deed ik het allemaal alleen, ik sloot mij af en ik deed mijn uiterste best om door anderen geaccepteerd te worden, door bijvoorbeeld te doen alsof er niets aan de hand was met mij en er altijd maar te zijn voor iemand anders. Omdat ik bevestiging wilde van mijn omgeving zette ik mezelf continue op de tweede plaats, niet realiserend dat ik mijzelf op die manier ontzettend tekort deed. Ik vond mezelf niet belangrijk genoeg, daardoor ben ik meerdere malen in een depressie beland.
Door ervaring en in therapie ben ik erachter gekomen dat ik het allemaal zelf doe en altijd heb gedaan. Ik heb zelf altijd vastgehouden aan oordelen over mezelf en angsten die zich op enig moment in mijn leven hebben ontwikkeld, heb ik zelf een veel te hoge waarde aan gegeven.
Laagje voor laagje ben ik begonnen te onderzoeken welke angsten en overtuigingen in mij leefden en waarom. De inzichten die daardoor ontstonden hebben mij heel veel vrijheid en zelfkennis opgeleverd. Een van de belangrijkste inzichten die ik had was dat ik erg gesloten was en dat ik mezelf erg beperkte en ook streng was voor mezelf. Ik gunde mezelf niet veel en ik had een oordeel over mezelf en anderen.
Ik heb geleerd dat mijn oordeel over iemand anders enkel iets verteld over mij. Het zegt iets over mijn negatieve kant. Het zegt helemaal niets over die ander. Als ik eerlijk en oprecht vanuit een gevoel van acceptatie, oprechte interesse en Liefde naar die negatieve overtuiging in mezelf kijk, kan ik heel veel leren over mijn eigen valse overtuigingen en negativiteit. Door bewust te worden van mijn aangeleerde negatieve gedragspatronen, krijg ik de mogelijkheid om het anders te doen, om een andere, meer bewustere keuze te maken. Op die manier ben ik dus mijn leven aan het omdraaien.
Ik zie het tegenwoordig zo: Iedereen komt uit dezelfde bron, zowel HSP ers als niet HSP ers, dus iedereen is ook gelijkwaardig. Wij spiegelen slechts elkaars overtuigingen die we hebben opgedaan in het leven. Veel mensen willen vasthouden aan hun overtuigingen en waarheden, om verschillende begrijpelijke redenen. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn of haar geluk, omdat we allemaal onze eigen keuzes maken.
Nu ik naar binnen voel in mijn lijf, kan ik beter voor mezelf bepalen welke keuzes ik wil maken voor mijn eigen geluk. Soms zijn dat moeilijke keuzes, maar altijd heel bewust. Vroeger wilde ik dat mensen mij leuk vonden en accepteerden, maar uiteindelijk heb ik geleerd dat ik mijzelf moest accepteren. Al die jaren heb ik dat niet beseft en dat heeft mij heel veel energie en moeite gekost.
Nu ik begonnen ben mijzelf en mijn eigen schaduwkant te accepteren en te begrijpen, kan ik de ander ook makkelijker accepteren en begrijpen. Ik heb steeds minder behoefte om bevestiging te krijgen. In plaats daarvan bedank ik de ander voor hetgeen hij of zij in mij spiegelt. Zij geven mij de kans om iets in mezelf te onderzoeken en daarmee ook de kans om weer een stukje meer bevrijd te worden van een nog niet bewuste overtuiging of angst in mijzelf. Zij geven mij dus de kans om bewuster te worden van mijn eigen opgelegde grenzen en bieden mij daarmee zodoende een mogelijkheid om meer vrijheid in mezelf te ervaren. Daarom kan ik dus dankbaar zijn naar degene die mij heeft geholpen een deel van mijn eigen schaduwkant te zien. Ik heb besloten niet langer in angst te leven, maar te kiezen voor vertrouwen en acceptatie. Vooral de acceptatie van mijn eigen schaduwkant. Dit is een uitdagende, maar heel verhelderende en verlichting brengende visie om in het leven te staan.
Ik ben nu niet langer het slachtoffer. In plaats daarvan verbind ik mezelf met de Aarde en de Liefdevolle Bron en stuur ik Licht en Liefde vanuit mijn Hart naar iedereen. Zodoende draag ik mijn steentje bij aan het verspreiden van de Liefde energie op aarde, en bovendien kies ik op die manier voor meer Vrijheid in mezelf. Vrij van oordeel en beperkingen in mijn bewustzijn. Ik leef nu een leven van verbinding en begrip met de mensen om mij heen. Vroeger leefde ik in oordeel en daardoor zowel innerlijke als uiterlijke strijd.
Ik zeg: Kies voor Liefde, zet jezelf in het licht, wees niet streng voor jezelf, probeer jezelf beter te begrijpen, luister naar je schaduwkant en neem verantwoordelijkheid voor je leven. Zoals je met jezelf omgaat, zo gaan we ook met de mensen om ons heen om. Het is een spiegel, dus kijk naar binnen en wordt bewust en verander gewoon door een andere keuze te maken. Ik heb dat gedaan door bijvoorbeeld meer open te zijn naar anderen en meer over mezelf te vertellen en mezelf en mijn ‘zwakheden’ meer te laten zien. Daardoor merkte ik dat veel mensen zich ook meer open stelden naar mij en daardoor kreeg ik een heel ander contact met mensen dan vroeger, het was niet zo oppervlakkig meer, omdat ik dus zelf veranderde. Hierdoor is mijn (zelf)vertrouwen gegroeid en kreeg ik ook een hele andere interactie met mijn omgeving dan voorheen. Er ontstond een nieuwe waarheid in mij.
Ik heb nu een heel ander leven dan voorheen. Een veel leuker leven, ik ervaar veel meer Liefde en Vertrouwen. Ik ben erachter gekomen dat die Liefde altijd al in mij is geweest, ik had echter nooit écht de moeite genomen om er contact mee te maken in mezelf.
Natuurlijk stuit ik nog wel eens op een angst in mezelf. Het verschil met vroeger is dat ik tegenwoordig ervoor kies om niet erover te oordelen en ook niet mijn keuzes erdoor wil laten beïnvloeden. Ik omhels mijn angst en stel hem gerust en zeg dat alles wel weer goed komt en dat we nu ook mogen kiezen voor vertrouwen en acceptatie.
Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn geluk en ongeluk en ik onderzoek het gevoel in mezelf. Ik geef niemand anders meer de schuld van mijn negatieve gevoelens. Dit herken ik ook in het verhaal van de onbekende auteur. Dank je wel!
@Henk, Wat heb jij je proces helder en herkenbaar verwoord zeg! Dank je voor het delen, hartelijke groet
@angel,
Graag gedaan Angel, leuk dat je dat zegt! 😀 Groetjes, Henk
@Henk, Hallo Henk, ik zou jouw graag een persoonlijke vraag stellen mbt je geschreven stuk, betreft een situatie. Is dat mogelijk? Via onze mail adressen?
Groetjes
@angel,
Hallo angel, dat is goed hoor! Ik weet alleen niet zo goed hoe we ekaar privé kunnen mailen. Weet jij misschien hoe dat werkt?
@Henk ohh leuk! ,Kan je me een bericht sturen op angel1971b@gmail.com, dan reageer ik , morgen,
daarop. Bedankt vast voor je reactie! Groetjes
Wat een rijkdom om dit te mogen lezen! Heel erg bedankt voor je duidelijk uiteen gezette verhaal. Hier ben ik enorm mee geholpen en kan ik weer verder op weg. Top!
@Kerstin, goed om te lezen, Kerstin
@Kerstin,
Graag gedaan Kerstin, Ik ben blij dat je er iets aan hebt. 🙂 Groetjes, Henk
Woow, ik ben nu 30 en ben nu een jaar tegen me depressie aan het vechten omdat ik dus ook alleen bezig ben met anderen z’n geluk en niet me eigenste l, alles wat je hier verwoord herken ik en hoop dat ik uiteindelijk net zo sterk mag denken als jou !
Bedankt
Wow wat herkenbaar…..
Wist ik dit als kind maar. Wat heb ik me eenzaam gevoeld. En nog steeds af en toe.
Nooit hoorde ik ergens echt bij, altijd extra moeite doen en extra lief zijn om aardig gevonden te worden.
Nu weet ik dat ik er mag zijn.
Dank je wel.
Goede middag allemaal 🙂 wat een prachtige reacties allemaal, op een mooi geschreven stuk, van een onbekende auteur… 🙂
Ik las vele vragen over: Hoe doe je dat dan?
Alles heeft te maken met Verbinding maken met… het Goddelijk deel van jezelf als kleine ik, het kindje in jezelf, dat van alles ziet & voelt…maar geen zekerheid heeft, wat het Nu is, door de verbinding aan te gaan, met je grote zelf, ga je opstijgen…naar elkaar toe werken eigenlijk…waardoor je één wordt…. daardoor ervaar Jij je Grootsheid… 🙂 Je verbind namelijk al het licht, wat je bent…. zie het maar als je een aantal lampen aandoet…
Voor de liefhebbers die graag willen ontdekken, en die hulp hierin willen, zal ik een paar methodes opschrijven die ikzelf heb ontdekt & heb uitgevoerd, die dus werken…
1) Je pakt pen en papier, of je opent een pagina in je pc waar je alles opschrijft, wat jezelf fijner vindt.
Je schrijft je vragen op, duidelijk en gericht, concentreer je goed op je gevoel…. 🙂 Dan laat JIJ je gevoel zijn werk doen, die schrijft dan de antwoorden op. Automatisch schrift
genoemd, zo ben ikzelf ooit begonnen. 🙂 Maak wel je hoofd leeg en concentreer je alleen op je vraag …
2) Je kunt dit ook doen, als je rechtop gaat zitten, op de grond ( kleermakerszit, lotushouding) en je sluit je ogen, en doet ademhalingsoefeningen: 3x heel langzaam en diep IN ademen door je neus en door je mond weer uit… laat je armen rusten in je schoot… volg je gevoel… en concentreer je allen daarop…sluit verder alles buiten, zoek hiervoor een plekje waar je niet gestoord kan worden, anders schrik je ineens…. je gaat dan naar binnen, in jezelf…door deze oefening(meditatie genoemd). Je stelt dan op deze manier je vragen, ik zou ze van te voren opschrijven dan kun je daarna het antwoord opschrijven.
3) Je kunt ook gewoon vanuit je stoel, je bewust richten op je Overziel, vader/moeder God, hoe jij je Goddelijke grootheid ook wilt noemen & vragen: wat je wilt weten & je laten leiden via stukken die op internet te vinden zijn, dat las ik hier ook ergens tussen de ideeën & dat werkt ook. ook heb ik weleens zo een verwijzing Ingefluisterd gekregen om naar een boekhandel te gaan, waar ik direct geleid werd naar dat boek, waar alles in stond wat ik wilde weten. 🙂
4) Als ik naar bed ga & dit heb ik uit een boek geleerd van de Pleadiërs, zeg ik deze regels op:
Ik ben die ik ben, ik beveel mezelf, als mijn lichaam gaat slapen, om op te stijgen naar de hogere sferen, naar het goddelijk licht, het zij zo. ( ik heb er nog van alles zelf toegevoegd, maar dat laat ik aan jullie zelf over) dan werd ik wakker…en had de meest vreemde invallen, ik volgde ze op…en kwam achter prachtige dingen, die voor mij, op dat moment belangrijk waren & nog steeds zijn. 🙂
5) Ik las hier een stuk, van Aarde Engel Michaël, weet niet meer welke, waarin stond: Je kunt vragen of je mee mag, naar het dichtst bijzijnde stad van licht, waar je ook van alles te zien krijgt, wat voor jouw belangrijk is.
Alles heb ikzelf gedaan & ondervonden, alles is even leuk om te doen & te ervaren… aan jullie de keuze of je dit zelf ook leuk toe lijkt om te doen…. 🙂
Dan wil ik jullie dit zeggen: Geweldig om jullie reacties hierop zo te voelen…. ik herken ze allemaal… ik ben blij
dat er zoveel van jullie zijn… 🙂 heerlijk gevoel.. 🙂
Een hele fijne reis allemaal op jullie eigen Pad van ontdekkingen…Geniet ervan 🙂
Liefs, Henriëtte <3 xxx
Prachtig en erg wijs geschreven, die steun en kennis hebben we als HSP-ers hard nodig omdat het in de maatschappij niet makkelijk is om een HSP-er te zijn. Bedankt voor het geven van handvaten om ons zelf te ontdekken en in onze kracht te gaan staan.
Als mensen overgevoelig zijn i.p.v. hooggevoelig, of niet om kunnen gaan met hun hoog gevoeligheid dan zit er ego in de weg.
M.a.w. of iemand paranormaal is, hoog gevoelig of ongevoelig wordt afgewogen aan de hand van iemands ego, wat volgens mij neerkomt op het omdraaien van de werkelijkheid.
Door de ogen van ego wordt het normale opgevat als paranormaal (voorbij het normale) of “hoog” gevoelig.
Voor alle duidelijkheid: ik bedoel met normaal de natuurlijke staat van iemand. Het is de natuurlijke staat van de mens om gevoelig te zijn, een aanvoelend vermogen te bezitten, maar in de ogen van ego wordt dit als hoog gevoelig of paranormaal gezien.
Die voelsprieten bepalen zelfs een groot deel van onze waarneming. Het Duitse “fingerspitzengefühl” duidt op zo’n ontwikkeld gevoel en bekwaamheid om iets zuiver aan te voelen.
Echter, hoe meer ego er aan te pas komt hoe meer het zuivere aanvoelen wordt ingekleurd door persoonlijke gedachten, emoties en belangen.
Voor gevoeligheid is zachtheid nodig. Het gevoelslichaam behoort zacht te zijn zodat de impulsen die er op afgedrukt worden voelbaar worden.
Ego zorgt voor hardheid en verstarring, dan wordt men ongevoelig.
Ik herken zoveel in deze tekst en je hebt het zo prachtig beschreven!! Danke!!
In de Nieuwe Tijd is dit de uitnodiging voor ieder mens. Ieder mens mag zijn wie hij is! Geen “diagnoses” en “beperkingen” meer, maar kijken en ons richten op de unieke kwaliteiten van ieder mens. Ook onze eigen beperkingen laten gaan en ons vooral richten op onze kracht!!
We may not have it all TOGETHER,
But together we have it ALL!!
Fijn, de herkenning! Maar het blijft bij constatering. Heb er erg veel moeite mee het als kracht te voelen ipv last. Ik heb het bij me erkend, maar nu?
Lees dat er nog veel meer volwassenen worstelen met het voelen en proberen uit te zoeken wie ze zijn en zich daar eenzaam en onbegrepen in voelen.fijn om te lezen dat ik er niet alleen in sta.tips idd om er mee om te gaan of het juist uit te diepen en te gebruiken zijn welkom
Treffend!
Ik herken het hele stuk! Het is zooo waar!!! Pffft.
Op dit moment zit mijn huwelijk in een time out… Mijn man en ik houden van elkaar maar hebben zoveel shit op ons bordje gesmeten gekregen dat we even ieder onze eigen leven leiden (we kennen elkaar al 23 jaar). Dit geeft mij de kans om bewuster van mijn eigen gevoel te worden en te leren hier zo goed mogelijk mee om te gaan!
Op mijn werk lukt dit al. Ik werk als logopediste puur op mijn gevoel… Ik zie een kindje binnen komen en voel wat het kind nodig heeft en van daaruit ga ik werken, zo mooi!!! (Het voelt alsof ik het van bovenaf ingefluisterd krijg….! En als mij gevraagd wordt waarom ik doe wat ik doe dan rolt er ook nog eens een mooi verhaaltje uit mijn mond… Vreemde gewaarwording maar ook heel speciaal en fijn!)
En thuis… Mijn man noemt mij raar / apart…. Ik reageer dan: “misschien ben ik raar / apart in jouw ogen… Maar als ik net als vele anderen was waren we misschien idd al lang gescheiden”. (Hij heeft vanuit zijn pijn verkeerde stappen gezet, hij is vreemd gegaan en hij drinkt veel maar kan niet meer genieten…) en ik kan het dan alleen zien dat hij dit gedaan heeft vanuit zijn eigen pijn, even vluchten even niet alle shit hoeven voelen…ik ga dan eten…even al mijn gevoel dempen…. Want ik voel zooooveel
@Parel, wow Parel, het lijkt wel of je een deel van mijn leven beschrijft
@Yo,
Nou Yo, je maakt me nieuwsgierig…
@Parel,
Ik heb zojuist jouw reactie gelezen…. Die had ik nog niet gezien. Heftig wat je hebt meegemaakt maar wel speciaal dat je steeds meer op jouw gevoel vertrouwt!!!
@Parel, Ik heb hetzelfde meegemaakt en nog steeds. Ik zelf ben ook stilaan mezelf aan het losmaken van mijn echtgenoot om dezelfde redenen en nog veel meer
Nu ik dit gelezen heb begun ik dingen te begrijpen. Is e4 dan tich nog hoop? Waar kan ik hier hulp voor zoeken en vinden
Er is absoluut zeker weten hoop! Ik denk wel dat je een goed begin maakt door de hulp niet in anderen te zoeken maar in jezelf.Daarom moet je begrijpen wie en wat je werkelijk bent, zoals wordt geschreven is dat je hogere wezen. Leer om vertrouwen in jezelf hebben en daar de kracht in vinden om jezelf te zijn en geen bevestiging van anderen nodig te hebben. Onkwetsbaar te worden voor oordelen van anderen omdat zij jou niet kunnen begrijpen. Dat is hun aangelegenheid, niet die van jou. Een mooie spreuk is: “hoe jij tegen mij doet is jouw verantwoordelijkheid, wat ik er mee doe de mijne”. Je kan dus kiezen om je niet te laten beïnvloeden. En hoe sterker jij wordt hoe makkelijker het zal gaan, je gaat kracht uitstralen waardoor anderen vaak anders op je zullen gaan reageren. Je kwetsbaar voelen maakt je ook vaak juist het mikpunt, je kracht vinden is dus cruciaal. Ten eerste ben je niet alleen, we zijn met velen, om dat te weten geeft al kracht. Ten tweede: je bent een prachtig wezen, ga jezelf ook zo zien want dat is de enige en echte waarheid over jezelf. Wie en wat we werkelijk zijn kun je in vele boeken en op websites vinden. Als bijvoorbeeld wil ik noemen de boeken van Michael Newton (bv. “De Zielenreis”)die het bestaan tussen onze incarnaties in heeft verkend.
Super goed geschreven! Dank je.
Ik ben zelf hsp en ik erken mezelf in jouw verhaal. Ik zou graag mezelf willen accepteren. Je schrijft:”
Het gaat erom dat jij zelf gaat zien wie je (echt) bent. Dit kun je bereiken door je af te stemmen op het hogere. Je gaat dan de waarheid zien, je ware zelf. Dan ga je ook het ware (zelf) zien in anderen. Anderen hoeven jou niet langer te zien en te bevestigen, jij kunt nu anderen gaan bevestigen.”
Hoe kan ik dat bereiken? Kan je me daarbij helpen met wat meer tips en informatie? Alvast bedankt!
@Angie, Hey Angie, ikzelf heb net ‘n zoektocht van ‘n jaar achter de rug en ik kan je vertellen waar ik mijn inspiratie heb gehaald om de waarheid te ontdekken en mijzelf te accepteren voor wie ik ben; Youtube!
De sleutel is om je te laten leiden door toeval en je eigen intuitie. En bij mij werkt dat als volgt; gedurende de dag stel ik mezelf vragen waar ik geen antwoord op heb, ik stuur dat “omhoog” naar mijn “gidsen” en ‘s avonds, als ik op de computer zit ga ik online vanalles opzoeken en dan krijg je na ‘n video altijd andere suggesties te zien, ik klik op hetgeen wat mij aanspreekt. En hoe meer je het doet, hoe makkelijker. In het begin duurde het vrij lang eer een antwoord naar me toe kwam (in de vorm van een video) maar nu hoef ik vaker niet langer te wachten dan enkele uren…
Enkele goeie plekken waar je kan beginnen zijn;
Teal Swan: https://www.youtube.com/user/TheSpiritualCatalyst
Abraham Hicks (gewoon opzoeken, denk niet dat ze een vast kanaal heeft)
Ik hoop dat je er wat aan hebt 🙂
success!
Wow… wat een prachtig mooi en helder stuk.. dit gaat echt over mij….. en het geeft me een duidelijk verhaal waar ik ook anderen kan uitleggen hoe ik inelkaar steek!
Thanks!!
Eindelijk een spiegeling van mezelf, toch schrik ik er een beetje van hoe dit helemaal voor mij is geschreven. Nu aan het werk met mezelf!
Met tranen in mijn ogen van herkenning heb ik het stuk gelezen. Je wilt zo graag dat de ander je ziet…en dat kan simpelweg niet. Dank je wel!
@Mariska van Gennep, Mariska, dat is precies waar ik momenteel zo druk mee ben om mijn hsp zijn een plek te geven. Een ‘eye-opener’ … het past precies bij de reacties die ik steeds krijg. Dank je wel.
Mooi stukje geschreven! Lijkt precies te verwoorden hoe ik me nu voel.en goede timing 😉 sta nu ook op het punt er voor mezelf te zijn.na het overlijden van mijn moeder de enigste die mij en mijn hsp begreep.is het nu tijd om er voor mezelf te zijn en vertrouwen te hebben in het leven en in mezelf.dus als iemand tips heeft om dichter bij jezelf te komen of hoe ik meer met mijn gaven en ervaringen kan doen. …… .:)
@tmario,
Kijk eens op de website van “Leven in vrijheid”, misschien heb je daar iets aan.
http://www.verahelleman.nl/
Groet,
Camilla
Als klein kind vroeg ik mij al af waarom alles hier is zo als het is. Ik snapte niet waarom mensen niet liefdevol en inlevend waren. Snapte niet wat ik hier was komen doen en zocht vooral antwoorden bij de Goddelijke Moeder. Maar wie was die Goddelijke Moeder en wie was ik? Gravend en delvend ontving ik enorm veel inzichten en antwoorden. Struikelend en worstelend met de dualiteit kwam ik er achter dat wij echt anders zijn en dat wij geen begrip hoeven te verwachten van anderen maar vooral van ons zelf. Zelfbekrachtiging is het sleutelwoord en dat is niets anders dan liefde voor jezelf. Wij zijn goed zoals wij zijn. Liefdevolle wezens met een diepe liefde voor al wat leeft en is.
Mooi 🙂 power to express yourself!
Prachtig geschreven, dankjewel, ik heb hier veel aan! 🙂
Het wordt tijd dat de HSP’er van uit de slachtofferhoek stapt en wordt geschreven. Gevoelig zijn is een natuurlijke staat van zijn en een kracht. Het probleem ligt bij ongevoeligheid, mensen die niet meer kunnen voelen.
@Marjolein, mooi dat je geen slachtoffer meer wil zijn. Het valt me wel op dat je anderzijds wel nog in termen van ‘daderschap’ spreekt: “het probleem ligt bij de ongevoeligen…”
@Marjolein, inderdaad niets mis met gevoelig zijn.
Het wordt pas een probleem als het ego van de HSP`r er mee aan de haal gaat vanuit het gevoelig egootje.
Alles kan gewoon voelbaar zijn zonder dat de mens daardoor uit balans raakt.
Raakt de mens uit balans dan zegt dat enkel wat over die mens.
Hey Aart,
Wat doe je dan met het paranormaal voelen? Dingen voelen, die je niet begrijpt maar die wel fysieke pijn veroorzaken?
Nele
Toppie, helder verwoord, thanks!
Wat ik hier nu gelezen heb op dit blog. Past precies
In het plaatje van mijn drie dochters.
Vooral de jongste wat heeft die een strijd gehad
Op haar werk. Ze is totaal kapot en uitgewrongen
Als een zielig hoopje uitgespuugd door haar toenmalige
Cheffin. De rest van de afdeling deed mee met die vrouw
Omdat iedereen bang voor haar was.
Ze heeft zelf haar ontslag genomen. Omdat ze anders doorgedraaid
Was.
Ze zegt zelf dat dat een hele goede beslissing is geweest. En levens reddend.
De cheffin heeft voor haar. Al meerdere mensen weg weten te krijgen.
Mijn dochter met een h s p persoonlijkheid . Liep dus in de val
Bij deze vrouw.
Mijn dochter liet haar goede baan achter . Om voor haar gezondheid te kiezen.
Binnen een week had zij een andere baan.
En daar heerst een totaal andere sfeer. Ze ging van de hel in de hemel.
Ze heeft wel haar lesje geleerd. En nee ze is geen calimero meer.
Niet alles gaat vlekkeloos maar. Ze heeft geen pijn meer in haar buik als
Ze naar haar werk moet.
Jammer dat dit soort dingen erfelijk is. Want je heb het doorgaans moeilijker
Dan iemand die dit niet heeft. Denk ik hoor.
Maar ach iedereen heeft wel wat.
Een mens die zo geboren is. Als h s p die heeft ook zeker zijn charmes
Je moet er mee leren omgaan.hoe ouder hoe sterker en wijzer.
Bedankt voor het plaatsen.
Vet goed en duidelijk geschreven stuk, en ook nog s zonder ondertekening van auteur, zonder ego, dat vind ik misschien nog wél de grootste (ongeschreven) boodschap
onwijs bedankt schrijver, hier kunnen we wat mee