Wanneer ik spreek met verschillende cliënten die worstelen met welke volgende stappen te ondernemen in hun leven, ontdekken we diep in hun verleden de bron van twijfel en verwarring.
Ze herinneren zich hoe ze ooit gemotiveerd, blij en vol dromen waren en dat op een punt deze dromen zijn opgehouden. Dit zijn de wilde indigo vrouwen die, nu minstens 40 jaar of ouder, kwamen om veel verschillende sociale instituties te veranderen zoals de jongere indigo’s en die zichzelf daarna opofferden in het proces. Nu kunnen ze hun wilde indigo essentie weer vastleggen door te begrijpen waarom ze zoveel hebben geleden.
Veel van deze vrouwen hadden ongeplande zwangerschappen en waren beschaamd om hun kinderen te laten adopteren of ondergingen abortus waar ze spijt van kregen. Sommigen hadden carrieres of maakten (andere) levenskeuzes waar hun families tegen waren. Anderen werden door hun familie verstoten of afgewezen. Ik noem deze vrouwen de wilde indigo vrouwen, omdat ze gezien werden als wild, roekeloos en onverantwoordelijk. Ze kwamen met deze zaken, maar niet met het doel om problemen te veroorzaken. Zoals de indigo generatie van vandaag wilden ze verandering creëren, maar in hun tijd was de taak te moeilijk voor veel van hen.
Door hun inspanningen zijn de problemen die voorgedragen zijn door de indigo generatie de afgelopen 10 jaar onder de aandacht gekomen. En het is interessant dat veel van deze wild indigo’s, de ouders zijn van veel indigozonen en dochters. Maar in plaats van zich schamen voor hun kinderen of hen af te wijzen om hun gedrag, ondersteunen ze hen omdat ze zich hun eigen lijden herinneren. Dit is een onderdeel van het proces om hun eigen kracht te vinden, door hun kinderen te ondersteunen die de wereld komen veranderen. Het andere gedeelte is om hun eigen wilde indigo vrouw te heroveren en in te zetten om zelf opnieuw verandering aan te brengen in de wereld.
Hoewel ik het verdriet van deze vrouwen voel, weet ik ook dat ze hun vonk niet verloren hebben. Deze ligt gewoon begraven onder de vele lagen van schaamte en schuld die ze niet verdienen, maar uitgevoerd hebben voor een groot deel van hun leven. Wanneer dit met je resoneert, herinner dan dat je een taak te doen had en je jouw best gedaan hebt. Je hebt niet gefaald, zelfs niet toen je werd afgewezen, vernederd of beschaamd door degene die niet klaar waren om de waarheid te accepteren die je tot hen bracht. Jouw vonk leeft nog steeds en het is tijd voor deze vonk om opnieuw te worden ontstoken, zodat het gedeeld kan worden met een wereld die er nu klaar voor is.”
Indigo’s van voor en tijdens WO11 kwamen in tekorten terecht. De loopgraven symboliseerden the trenches of de drempel tussen schaduw en licht. De Godsvonk die tijdens een luciferaal experiment was versluierd of ‘uitgenomen’ werd opnieuw aangeraakt in WO11.
Na Wo11 kwam de Depressie. De indigo’s die hadden geleerd om te ondersteunen, te vragen hoe of het met je ging en sociaal aan te bemoeien. De wond van onverbondenheid van de uitgenomen Godsvonk, werd verbondenheid met elkaar.
De ellende over pensioenstekorten en een generatie die na WO 11 de economie had helpen opbouwen (76 jaar geleden) en recht had op betere pensioenen. Maar diezelfde economie maakte dat voedselverspilling de schaduw werd van het teveel. Dieren werden dingen. De Ziel bleef ook verloren en onvindbaar in hoe we met voeding/liefde omgingen. Alles werd gerechtvaardigd als ‘we maar in leven bleven’. (na zovele doden in de oorlog).
Inmiddels weten we geen weg met de vergrijzing en blijkt dat het eren van de oudere Indigo’s niet meer werkt. Want ook de generaties erna betaalden belasting en offerden. Dus de status van de generatie van na WO11 is niet meer terecht. We kregen opeens het leven ‘opgedrongen’ en dit versterkte enkel ons overlevingsmechanisme. De trenches/loopgraven zijn ook weer ingenomen en financieel opgevuld door alle werkende generaties en zelfs ook mensen met uitkeringen die net zo goed betalen aan de belasting.
De verering van oude Indigo’s die dachten de welvaart te brengen en die ook door zelfverheerlijking (trots dat alles zo was omgezet in het tegendeel) een troon bestegen, dulden geen tegenspraak van andere generaties.
Oudere Indigo’s kunnen moeilijk om hulp vragen. Zij zetten vacatures uit in werksituaties of spelen de martelaar. Als je aangeeft dat je wilt deelnemen aan, dan maken zij ervan dat je komt ‘helpen’ en ’ondersteunen’. Door deze andere labels, word je vanzelf een soort slaafje dat in eeuwige dankbaarheid voor het ‘teveel’ dat zij brachten, een onzichtbaar loonstrookje inlevert.
Ze willen soms wel graag brainstormen. Veel ideetjes maar als het er op aan komt en je wilt het uitvoeren/omzetten dan willen zij wel dat jij voor elke stap permissie vraagt en hoewel zij aangeven dat zij geen tijd hebben voor dit soort dingen en hun vrijwilligersoproep via sites of media plaatsten, hebben zij dus geen tijd voor de uitvoering en ook niet voor jou. Samenwerken en deelnemen wordt dan controleren of je niets doet waar ‘zij het niet mee eens zijn’.
Dat maakt dat ik vandaag opeens de rouw voelde van de Indigo’s voor mij. Als jongste uit een gezin, met ouders die mijn grootouders hadden kunnen zijn, kreeg ik meer Oude Indigo binnen dan ik wist. Omdat mijn grootouders ook uit Indie kwamen naar Nederland was het letterlijk: Indi Go! Het Ego the I Go, die lieve vrijwilliger die de Ziel zou begeleiden en wiens akashic records ook waardevol zijn net zoals die van de Ziel, die wilde ook gaan maar kwam terecht in de trenches/loopgraven van onwrikbare donkere wolken van de Indigo’s die hun regenboogkleuren moesten verstoppen.
Mijn moeder zei altijd: Was sich liebt das neckt sich. Ik zie nu dat zij mogelijk bedoelde: wat zich profileert dat nekt zich. Pro-fileren als een Vissen Tijdperk waar je de vis fileert en pro-fileert. De donkere wolk van tekorten (oorlogswolken maar zit ook Luciferaal experiment in) vraagt om het gat van de verdwenen Godsvonk op te vullen met spullen, geld,en je binnenstebuiten keren om het gat als martelaar te laten zien of je binnenstebuiten te keren om de pas weer opnieuw ontdekte Godsvonk te tonen als bewijs, waardoor Verlichte Praal ontstaat en je opnieuw jouw Godsvonk afstaat aan het experiment. Het pro-fileren van de Vissen (tijdperk )doet ons zoeken naar Ruggengraat van de Vissen en de schouders eronder. De wereldziel Atlas die de aarde op zijn nek neemt.
Erkennen dat oude Indigo’s echt niet verder kunnen komen in huidige incarnatie en daardoor jou ook niet snappen is een grote stap gebleken voor mij om te vergeven en mijn ouders en voorouders los te laten door niet meer in hun lieve voetstappen te stappen. De economische verering die zij afdwongen, maakten dat de dienstbaarheid van jongere Indigo’s die hun eigen bijdragen kwamen leveren aan verandering, in het ‘niet’ vielen. De voorouders eren fungeert dan als een ‘achteruitkijkspiegel’, waar je als ‘vrachtwagen’ in de spiegel kijkt achter je, maar enkel een blinde vlek ziet die niet bij jou hoort.
Vergeven van jezelf dat je niet de Ultieme oplossing voor hen of anderen komt brengen, maar de Manifestatie van jouw Godsvonk en Regenboogkleuren. En vooral je het recht voorbehouden, dat je niet alles hoeft te delen zoals in de Depressie…want dan word je gewoon depressief als je je licht, vreugde en kracht afstaat aan hen die het nog niet kunnen…..
Verbinden met mensen die oprecht zoeken naar die nieuwe wegen zijn de Indigo’s van jouw eigen generatie en van die na jou kwamen.
Enne, Jennifer! Een hele dikke knuffel van mij. Thank you! Want ik ontdek jouw artikel terwijl er vandaag zoveel oud zeer loskomt en ik voel een bepaalde ‘vorm’ ontstaan in en door mij heen. Dag meissie!