Wanneer je (één van) je zielsrelaties ontmoet, komt je persoonlijke en innerlijke groei in een enorme stroomversnelling terecht. Blijkbaar ben je er aan toe om de ‘verstopte’ kamers in je Innerlijke Schatkamer schoon te boenen. Daarvoor komt er een grote liefde in jezelf vrij, maar zullen ook de pittige uitdagingen zich in hoog tempo aandienen. Je krijgt de kans om diep verstopte schaduw aan te kijken, om vastgeroeste belemmerende patronen te doorbreken en om overtuigingen die je niet meer dienen los te laten.
De praktijk leert mij dat dit innerlijke schoonmaakproces behoorlijk wat tijd en aandacht kan vragen. Soms zelfs zo veel, dat het lijkt alsof je een tijdje alleen nog maar daarmee bezig kan zijn. Alle focus gaat naar jezelf en naar de triggers die dat schoonmaakproces in je losmaken en op gang houden. Dat kan betekenen dat al je focus ook op degene komt te liggen die katalysator is van dit proces.
Onvoorwaardelijke liefde
Wanneer je iemand ontmoet waar jij op zielsniveau de verbinding mee voelt, brengt dat een groot gevoel van liefde met zich mee. Jouw ziel bestaat alleen maar uit liefde. Onvoorwaardelijke en universele liefde. Dat gevoel van liefde is anders dan de ‘dagelijkse’ liefde die je tot nu toe hebt ervaren. Het voelt grootser en veelomvattender. Je ziet, herkent en erkent elkaar als het grotere geheel dat we allemaal zijn, maar dat we vaak niet meer direct zien door onze grofstoffelijke realiteit heen.
De basis om het eerder genoemde innerlijke schoonmaakproces aan te kunnen gaan is het vertrouwen in onvoorwaardelijke liefde. Het is voor ons makkelijk om op liefde te vertrouwen wanneer deze liefde steeds bevestigd wordt door een ander. Het is een stuk lastiger om echt te vertrouwen op onvoorwaardelijke, of universele, liefde wanneer deze liefde er in de situatie niet lijkt te zijn. Toch is dat de basis voor jouw groei. Vertrouwen in Liefde en vertrouwen dat jouw leven precies gaat zoals het voor jou het meest effectief is.
Universele liefde is de liefde van waaruit alles in onze werkelijkheid is opgebouwd. Het is de ontroerende schoonheid van het leven, de perfectie van het grote geheel waar alles deel van uitmaakt. Het is de drijvende kracht achter alles wat Is en wat zich ontwikkelt.
Onvoorwaardelijke liefde is liefde die geen voorwaarden kent. Het is Liefde die gewoonweg Is, die niets nodig heeft, maar alles kan zijn. Het is Liefde die zich in allerlei vormen kan en wil uiten. Het is de Liefde waardoor wij als mensen kunnen groeien en ontwikkelen. Het is de Liefde voor onszelf en daarmee ook voor een ander en uiteindelijk ook voor het geheel waar wij deel van uitmaken.
(Schijn)zekerheid in voorwaarden
Wat veel mensen liefde noemen (ook wel ‘romantische liefde’ genoemd) is in feite slechts een deel van deze onvoorwaardelijke liefde. Dit is de liefde die zijn wortels heeft in het zoeken van zekerheden. Wortels in angst om alleen te zijn, angst om wat je hebt te verliezen. Of dat nou de angst is om de ander te verliezen, of de angst om jezelf te verliezen in de relatie. Daarom creëren mensen voorwaarden, zodat er een (schijn)zekerheid ontstaat. In deze relaties verwachten we van elkaar dat we aan deze voorwaarden voldoen.
Dat kan al in kleine dingen zitten. Zo voelen we ons bijvoorbeeld vaak pas geliefd wanneer de ander ons bevestigt in de liefde. En we willen die bevestiging het liefst in woord en daad. Dat de ander zegt dat hij of zij van ons houdt en dat de ander het ons ook laat ervaren door wat hij of zij doet (of juist niet doet). We voelen ons vaak ook pas geliefd wanneer de ander zijn of haar liefde uit in warmte en zachtheid. We willen graag gesteund worden bij wat we doen.
Al deze voorbeelden zijn natuurlijk ook heel fijn om te ervaren. Het is voor iedereen een prettig gevoel wanneer onze geliefden ons vertellen dat ze van ons houden. Het is heerlijk om je te koesteren in de (fysieke) aandacht van de ander, of om te ander te koesteren in jouw aandacht. Daarom hebben we deze vorm van liefde ook zo graag. Daar is ook niets mis mee. Laten we vooral zo veel mogelijk genieten van onze relaties met elkaar.
Wat wel jammer is, is dat we langzamerhand zijn gaan voelen dat we deze voorwaarden nodig hebben om van liefde te kunnen spreken. Dat dit het enige is waar liefde uit bestaat. Liefde is zoveel meer dan dit.
Onvoorwaardelijke liefde is er ook wanneer we niet fysiek bij elkaar zijn. Onvoorwaardelijke liefde is er ook wanneer we elkaars pijn triggeren. Onvoorwaardelijke liefde is er niet alleen in zachtheid en warmte, maar juist ook in scherpe helderheid. Onvoorwaardelijke liefde betekent ook dat we de deuren naar elkaars pijn en angst opendoen wanneer dat betekent dat we kunnen groeien door onze Innerlijke Schatkamer schoon te maken. Dat doen zielsrelaties bewust en onbewust voor elkaar.
De reis gaat naar binnen
Om optimaal gebruik te maken van datgene wat jouw zielsrelaties je te brengen hebben, is het heel belangrijk om je te beseffen dat de ander je weliswaar raakt op jouw gevoelige plekken, maar dat hij of zij niet verantwoordelijk is voor het bestaan van deze gevoeligheden. De ander maakt je niet gelukkig. De ander doet je geen pijn of verdriet. De ander zet alleen de deur open naar jouw eigen vreugde, je eigen pijn, je eigen onzekerheden, je eigen verdriet, enzovoort. Het is allemaal van jezelf. De ander is slechts de katalysator voor jouw ervaring.
Wanneer je een ander ziet als oorzaak van je geluk of je ongeluk plaats je jouw ervaringen buiten jezelf. Dan overkomt het leven met al zijn ervaringen je, in plaats van dat jij het creëert. De kwantumfysica leert ons dat alle ervaringen afhankelijk zijn van de waarnemer. Letterlijk alle ervaringen. Wat we denken dat dè Waarheid is, is nooit meer dan ònze eigen waarheid. Onze interpretatie van wat we denken te zien en voelen bepaalt onze ervaring.
Dat betekent dat je de oorzaak of de oplossing voor jouw innerlijke beroering dus nooit buiten jezelf kan vinden. De oorzaak ligt in jou, in jouw perceptie van de realiteit zoals we hem in het leven ervaren. De oplossing (wanneer je je ervaring als pijnlijk of verdrietig ervaart) ligt ook in jezelf. Jij bent als het ware de vraag en het antwoord in één. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je alles hoeft toe te laten wat een ander bij je triggert. Jij hebt altijd de keus of jij een ervaring ruimte wil geven, of dat je jouw perceptie wil veranderen, of dat je de trigger (en dus de situatie) niet meer toelaat in je leven.
Wanneer je datgene wat er binnenin jou gebeurt, dus jouw reactie op de triggers die jouw zielsrelatie je brengt, buiten jezelf plaatst, hou je jezelf als het ware gevangen. Je blijft hangen in je verlangen naar de ander, of naar het ideale plaatje. Op dat moment zet het verlangen naar groei zich om in een een soort verslaving. Een verslaving aan de goedkeuring, de bevestiging, de erkenning van de ander.
Wanneer je de ander erkent als katalysator van jouw groei, kan je het proces gebruiken om te groeien op spiritueel gebied. Je maakt je innerlijk schoon door de pijn, het verdriet, de boosheid die zich aandient te erkennen, maar je er niet meer mee te identificeren. Je kan de emoties voelen en tegelijk voelen dat je slechts de waarnemer bent van de ervaring. Je krijgt een helderheid over wie jij in je kern bent, juist doordat je je bevrijdt uit de gevangenschap van het deel van je ego dat je vasthoudt in angst, verdriet en boosheid.
De relatie is geen ultiem doel
De relatie van jou en je zielsrelatie is uiteindelijk niet het ultieme doel van jullie ontmoeting. Het kan een gevolg zijn van jullie beider processen. Het kan heel goed zijn dat jullie allebei dit louteringsproces door moeten maken om juist elkaar volledig toe te kunnen laten in je energie. Doordat je schoon hebt gemaakt kan je zelfstandig blijven staan terwijl je op zielsniveau verbonden bent. Dat is zelfs heel waarschijnlijk en logisch. Het is echter niet vanzelfsprekend.
Wanneer je de zielsrelatie die jullie hebben (of dat nou een romantische relatie is, of een vriendschap, of welke vorm het dan ook maar aanneemt) tot het doel stelt van jullie ontmoeting, zet je jezelf gevangen. Je zet jezelf zelfs nog veel meer vast dan in welke andere relatie dan ook. Je hebt nu immers ‘goedkeuring’ van je ziel en uiteindelijk van het universum. Je kan in de verleiding komen om te gaan geloven dat jullie relatie als het ware voorbestemd is. Dan kom je op een andere manier opnieuw in een afhankelijke, voorwaardelijke situatie terecht.
Laat in liefde en vertrouwen datgene en diegene vrij waar je het meest naar verlangt. Focus je op jezelf en je eigen groei. Dan kan datgene en diegene die bij je past in vrijheid en liefde bij je zijn.
Dank je wel voor dit artikel! Herkenbaar. Oeps!
Mijn moeder zei ooit dat als ik een jongetje was geweest ik Rob of Alexander had geheten. NIet dat zij geen meisje wilde, want mijn naam ‘stond’ ook al klaar. Ik trouwde met een Rob, scheidde en kreeg 9 jaar lang een relatie met ene Alexander. Hierdoor ontdekte ik het volgende:
Gekomen uit een Eenheid wordt bij geboorte de navelstreng doorgeknipt. Daarna gaat de baby zelfstandig ademen (wat nog niet betekent dat hij zijn soevereiniteit begrijpt). Het Geboortetrauma is een reactie op het zelfstandig ademen. Iets heeft het idee, dat de moeder het kind laat ‘stikken’. Die adem is in Wezen het Goddelijke Vrouwelijke waar alle liefde en wijsheid inzit. Maar vaak willen wij toch een blijven met onze aardse moeder, die ook vaak haar Goddelijke Vrouwelijke Energie nog niet heeft binnengehaald. Het Kind werd wel gehaald in deze wereld, maar niet Adam Gehaald. Een bepaalde open wond (open buik die via de navel nog verbonden is met de moeder en andere zielen in de onzichtbare werelden). Adam is de vorm, Isis of Eva is de Ziel (komend van Sophia Christos). De Adam bootst de ziel na. In die Wond van Adam, sluit hij de Moeder/Vrouw buiten en is de Vader die ook Moeder is. de Patriarch. Hij onderdrukt zijn adem om te manipuleren. Eigenlijk zit er een tantrum of woedeaanval op die adem. Hij gaat in zijn hoofd zitten, omdat hij daardoor ‘hoog’ ademt en zo denkt bij de Moeder op een Voetstuk te komen, in de Hemel. Daardoor is zijn ‘voet stuk’, omdat de donkerbruine wortel naar de aarde in feite de verdonkeremaande vrouwelijke yin kracht is, die gevangen wordt gehouden als ziel in de onderwereld van de buik. En die donkere wortel is een zelfbedachte worteling/navelstreng. Dus het contact met de Aarde en de Ziel en de ware adem is kunstmatig.
Als mannen zich niet uiten, ademen ze door een ‘rietje’ en zuigen. Vrouwen net zo goed en ook dat ontdekte ik. Grappig: Zij dronk ranja met een rietje, mijn sofietje (sophia christos) op een amsterdams terras. A’dam en Terra, de aarde. Deze relatie leerde mij die onzichtbare verplichte Adam halen als een soort schuld los te laten. Alsof je telkens de moeder moest spelen. Maar wat prachtig dat sommige tools al worden meegegeven, die je later mag uitwerken. Hart-elijke groet!
Dank voor dit mooie artikel.
Herken hier veel in wat mijn relaties betreft.
Ze hebben mij allen goede spiegels gegeven om te zijn die ik echt ben.
Ben nu 73 jaar,al 18 jaar alleen.
Heb vorig jaar,nu een jaar geleden een jonge man via Badoo leren kennen.
Na veel heen en weer schrijven besloten ondanks heel groot leeftijds verschil er voor elkaar te gaan.
Moeilijkheid hiervan, we wonen ver van elkaar.
Een keer elkaar echt beleefd.
Daarna door omstandigheden niet meer dichter bij elkaar kunnen zijn.
Maar we zijn er in diepe liefde voor elkaar.
Heb in dat jaar zoveel los gelaten,wist niet dat er zoveel los te laten was.
Hij meende meestal dat hij mij verdriet bezorgde,maar door dicht bij mijzelf te rade gaan wist en voelde ik dat het meestal bij mij lag.
Nu in deze moeilijke maar ook leerrijke tijd van lockdown ,nog meer verwerkt.
Heel mooi hoe deze liefde dieper en dieper zich ontwikkeld.
Ook al kunnen we elkaar niet live ontmoeten.
We leven van dag tot dag.
Wat de toekomst brengt zien we wel.
Genietend van deze mooie tijd.
Met alles wat het ons niet.
Ik wilde dit even delen.
Wonder bestaan echt.❤
Dank je voor het verwoorden. Zo kunnen lezen…zeer begrijpelijk. Hartelijk dank.
Wow dank voor deze woorden, echt op het lijf geschreven! Weet nu dat ik in liefde los mag laten om mezelf verder te laten groeien en te zien waar alles naar zal leiden! Liefs M.
Tja weer een voor mij logisch gevolg op watnje eerder beschreef in een ander artikel. Fijn om te lezen geeft veel support. Dank je wel!!
Mijn naam is ilze abramsen sinds bijna 20 jaar reiki master en simds 2jaar afgestudeerd spiritueel werker.dit wat ik hier lees is een spiegel zoals mijn relatie is zo . En zo als dit gedeeltelijk er staat, ik leef nu met mijn zielspartner, zo voelt het en mijn ontwikkeling precies zo als je schrijft hier, lef hebben, incaseren, bijvoorbeeldmet verhuizen en samengesteld gezin. Dit is sinds wij samen zijn in een giga stroomversnelling gekomen! En bijna alles is gewoon doorademen leven, Leren, voelen ontwikkelen en liefhebben.
Zielsrelaties laten je sowieso groeien!
Doordat deze relatie zo heftig beleefd en gevoeld wordt, kun je jezelf soms per ongeluk vastzetten, afhankelijk van hoe heftig jij alles voelt en hoe jij daarmee om kan gaan. Gebeurt dit eenmaal, dan is dit voor jou niet meer dan een les die deze zielsrelatie je meebrengt. Jij hebt deze les nodig.
Heel mooi en herkenbaar opgeschreven. Dit is precies hoe ik mijn relaties met mensen aanschouw en ook aan werk, elke dag. Je vergelijking met je innerlijke schatkamer vind ik treffend, ik heb ooit iemand met wie ik me diep verbonden voel, mijn schatgraver genoemd. Bedankt voor deze waardevolle tekst!
Mooi zo’n schatgraver ook mogen ontmoeten.
In liefde los moeten laten.
Maar de verbondenheid is er nog…..zo mooi…..
Wat mooi uitgelegd. Dankjewel! Een heel fijn perspectief en zo mooi verwoord. Dit is precies waar mijn worsteling zit, het verlangen naar iets of iemand buiten jezelf mag je naar binnen richten. Het is goed waar ik nu ben <3
Wauw Manon. Een heel mooi, integer en duidelijk artikel. Dank je. Ik ga er mee aan de slag; in mezelf. Liefdevolle groet, Els