Durf je nog te dromen? Voel je niet meer waar je naar verlangt? Of stroom je soms over van dromen en zijn ze na een paar dagen weer verdwenen? Alsof de passie voor je dromen, je vuur, gedoofd wordt. Het is je lichaam die je beperkt. Je dromen tegenhoudt, of eigenlijk jou tegenhoudt. Wij zijn dromers, wij hebben verlangens. Onze dromen laten ons weer voelen waar we echt naar verlangen. Wat we willen met ons leven.
Ga jezelf weer trainen om wel te durven dromen. Visualiseer waar jij naar verlangt. Of het nu je droom is die je hebt gemanifesteerd, je gezondheid die terugkomt of een fijne relatie. Hoe actiever je visualiseert dat het er is, hoe meer je lichaam gaat wennen aan jouw verlangens, jouw passie en dus aan wie je bent. Het lijf zal je steeds meer toestaan in vrijheid jouw leven te leiden.
Cellen vechten als jaguars
Wanneer ik mijn verlangen voel stromen en dromen creëer, voel ik me verliefd worden op mijzelf en het leven. Mijn lijf is warm, mijn gevoel is bijna hunkerend, dit wil ik. Ik kan niet wachten om eraan te beginnen. Een enorme boost aan passie vult mijn lijf. En dit is waar mijn lijf van schrikt… Daarvoor was het rustig, het kabbelde. Mijn lijf vindt dat fijn, dan is alles onder controle, ik ben niet te opvallend, alsof dat veilig is. En nu, opeens begint alles te stromen, ik word gevuld met warmte, voel me meer aanwezig, zichtbaar en wil naar buiten met mijn droom. Ik wil in actie komen. Ik wil met mijn passie de wereld in. Dit is waar mijn lijf bang voor is. Slapende cellen, alsof het jaguars zijn, worden wakker geschud. Dit gaat niet gebeuren. Mijn cellen, de jaguars, vechten tegen mijn passie en langzaam dooft mijn vuur uit! En ik doof uit… Zolang ik niet mijzelf laat zien, blijft mijn lijf rustig. Dit is mijn programmering en ik ben helaas niet de enige!
Ik laat me niet stoppen door mijn bange lijf!
Het overkwam me bij het schrijven van dit artikel voor Nieuwetijdskind. Ik schrijf voelend, het is alsof ik een stukje van mijzelf op het papier zet. Iets bloot geef aan de wereld. Mijn lijf wordt daar zenuwachtig van. Meestal schrijf ik over iets wat me op dat moment bezighoudt en het eerste deel vloeit makkelijk op het papier. Maar langzaam gaat mijn lichaam tegenstribbelen. Het verstrakt en juist in mijn bekkenbodem en benen trekt alles samen. Mijn creatiekracht, de aardse levensenergie, wordt geblokkeerd. Daarmee zegt mijn lijf: doe dit nou niet, je creëert gevaar. Angst zet mijn gevoel dicht, mijn inspiratie is weg… Vorige week had ik even het idee: ik stop met schrijven. En juist op die dag kwamen er twee prachtige berichten van lezers die mij bedanken voor mijn artikelen die hun steun en herkenning geven. Wat een signaal van het Universum dat ik door mag gaan. Stoppen is weglopen van mijzelf, van mijn verlangens. Dan blijf ik opgesloten zitten. Door te schrijven leer ik mijn lijf een nieuwe fijne ervaring. De angst wordt daarmee rustiger en mijn lijf zal gaan wennen aan het zichtbaar aanwezig zijn van mijzelf.
Hoe kun je je lijf trainen?
Visualisatie is een hele sterke methode om je lichaam ergens bekend mee te laten worden. Het wordt overal gebruikt. Een geblesseerde voetballer kan in shape blijven door te visualiseren dat hij weer voetbalt. Voor zijn hersenen maakt het geen verschil of hij de wedstrijd speelt of dat hij visualiseert vanuit zijn gevoel dat hij speelt. Hierdoor gaat het herstel sneller en is het alsof de spieren licht getraind blijven. In meditaties kan je door visualisatie jezelf uit je kokervisie halen waarin je vast zit, waardoor er opeens meerdere mogelijkheden voor jezelf zijn.
Visualiseren spreekt je spiegelneuronen aan. Voor deze neuronen is er geen verschil of je je inleeft met je gevoel en emoties erbij, het werkelijk uitvoert, of zelfs een ander observeert en dat volledig in je opneemt. Een kind tussen 0 en 7 jaar bouwt zijn onderbewuste programma op door observatie van zijn ouders en omgeving. Het voelende aspect is belangrijk, alleen bedenken op hoofd niveau werkt niet. Je lijf mag het emotioneel beleven, voelen en daarmee geloven.
Visualiseren en genezen
Mijn broer heeft tijdens zijn genezingsproces van uitgezaaide prostaatkanker dagelijks visualisaties gebruikt. Tijdens zijn ZhinengQigong oefeningen creëerde hij het beeld dat de donkere kankercellen gevuld werden met de lichte levensenergie, de Qi, die hij bewust naar binnen liet komen in zijn lijf. Hij visualiseerde dat alle aanpassingen in zijn levensstijl zijn lichaam richting heling transformeerden. Tijdens het vasten voor de chemotherapie zag hij de kankercellen uithongeren, en tijdens de chemo stonden ze open om de chemo als voeding binnen te slurpen. Geloven in en vertrouwen op je creatiekracht haalt je lijf uit de angst, en visualisaties geven nieuwe informatie en daarmee een nieuwe setting van mogelijkheden. Het doorvoelen dat de genezing al heeft plaatsgevonden is een belangrijk onderdeel.
Wat kun je doen?
Of je nu je gezondheid wilt verbeteren, je dromen wilt manifesteren of gewoon echt jezelf wilt leven, het vraagt je om je lijf te trainen. Het oude programma met de angst dient je niet meer.
Dagelijkse training is daarvoor nodig. Je lichaam heeft continu oefening nodig om te wennen aan de nieuwe setting. Je kan je onderbewustzijn waarin de oude angst zit herprogrammeren door bewust nieuwe ervaringen in te brengen. Het doorleven en voelen van je droom, het visualiseren, is voor je onderbewustzijn een nieuwe herinnering.
Neem dagelijks 20-30 minuten om te voelen. Hoe voelt het als je idee is gemanifesteerd? Je artikel is geschreven? Je lichaam is geheeld? Hoe voel jij je? Wat straal je uit? Wat breng het je omgeving? Hoe voelt je hart?
Vertrouw, je kan het!
Lieve Mirjam,
Bedankt!! Ik ben met mijn laatste geld 3 een enkeltje Haarlem gaan nemen want ik word en werd hol en dol tot suïcidaal en zelf vernieling aan toe van dat wachten wachten ik moet in actie komen voelde ik dus ging tegen vriespunt aan en met aardig wat adrenaline met tassen naar Haarlem rn heb onder een perron geslapen die niet gebruikt werd met een plank ervoor. De plek waarbij ik nu zit is voor mij een giftige omgeving en niemand snapt hoe urgent het is voor me om desnoods die paar maanden wachttijd op een camping door te brengen…
Na veel avontuur daar met allemaal op paar na fijne mensen, en die paar maken me nog steeds fanatiek om mijn missie voort te zetten namelijk ervaringsdeskundige in GGZ , bestuur ervan en bewust wording brengen in de GGZ dat niet alles een ziekte is of defect of whatever maar een ontdekkingsreis is van iemand en die iemand niet wijs te maken dat degene ziek is maar te begeleiden ipv te veroordelen op een op maat gerichte manier…en niet naast degene te staan om samen te ontdekken whatever het is…
Ook aardig arrogant dat mensen denken dat een ander gek is als degene iets ziet wat jij niet kunt zien. Het zijn ook vaak de professionals zogenaamd die daar het meest standvastig in zijn…terwijl je zou verwachten dat juist deze mensen meer levenskennis en informatie hebben dan laag bestudeerden terwijl een gemiddelde bevolkingkslid toch wel het woord spiritueel geest magie enz kent vanuit geschiedenis of cultuur etc. Dus weet dat er meer is tussen hemel en aarde.. Dus gek dat een hoog geleerde dan zegt dat jij ziek bent terwijl begin 1900 hier door Carl Jung , Helena Blavatsky, Rudolf Steiner hier allang bewijzen voor waren… Dit zijn dingen waar ik bruggen wil bouwen , het lijkt alleen alsof ik tegen gehouden word of zo…
Ook van nieuwe woning geen gehoor gekregen en daarna zou ik nog een heel half jaar moeten wachten…wachten… Regeltjes bureaucratie, passie verwoestend…en geestdodend…
Die drie dagen in de kou waren de fijnste dagen sinds lange lange tijd…ik ging voor dat wat ik wilde. Vond meer dan dat ik gehoopt had, nu lijkt alles weer door wachten zijn tol te eisen… Na 9 afwijzingen voor hulp omdat ik te complex zou zijn, komen de wanhopige angst gedachten van ‘ zie je wel, dat word straks ook niks’ weer omhoog en ik ben waardeloos zie je wel en dan mezelf wegcijferen en een ander helpen want voor mezelf hoeft het niet meer denk ik dan en als ik een ander help ben ik tenminste niet meer waardeloos…
Geen idee of het zo goed samenhangend en duidelijk begrijpbaar is. Ik schrijf ook vanuit mijn gevoel en intuïtie en denk ik…ojee mensen gaan me nu raar vinden… Terug lezen vind ik lastig voordat ik verzend omdat ik dan ga denken en beredeneren…en veranderen wat ik neergezet heb.
Heel erg bedankt voor je artikel, voor mij een fijne steun in de rug in mijn moeilijke onzekere tijd.
Liefs
Barbara
NB. Zulke bijzondere dingen meegemaakt, de mensen daar zijn veel warmer en een ex dakloze man bracht me met rugpijn en erop staand dat hij de tassen zou tillej naar deze plek…. Een plek die eruit ziet alsof elk moment de trein naar de magiër school van Harry Potter kon komen… En een gevoel van vrede en een goede klik met deze man, die vanalles naars had kunnen doen want het was erg afgelegen naast het spoor op verwaarloosd terrein maar in plaats daarvan heb ik hen meer verteld over mezelf en hij ook over hem, dan dat ik me op mijn beste vriendin na, kan heugen ooit gedaan te hebben… Kreeg ook huisregels mee, drooghout onder het perron moet aangevuld worden voor een eventuele volgende hulp zoekende. De plek mocht ik niet zeggen tegen zomaar elke hulp zoekende. Het slaap isoleermatje en zeil, brand schoon en in perfecte staat moesten zo ook blijven en of ik de kussens wilde schoonmaken als ze vies werden…. Ik was totaal in een staat van oke, gebeurd dit echt?
Een fijn gesprek met een hippie man op BLOTE voeten die ineens daar opdook omdat hij een wagon zocht waar een vriend van hem zou slapen…na een lsd trip…en prachtige mooie diepgaande verhalen..
De avond erna verdwaald dus ik denk ik vraag ff bij politie bureau hoe of wat en ik kwam me toch in een woorden gevecht en gajes zus en zo zei die agent… Dus ik zei als laatste, dat gajes heeft me wel heel fijn geholpen daar waren jij het verrekt .. Dit en een opmerking van de ex dakloze man waarom ik niet af en toe met dakloze mensen om wil gaan en hiervan een YouTube kanaal wil maken om stigmas om te zetten in begrip… De agent waarbij ruzie mee had die heeft dit bevestigd als een goed idee en ook iets waar mijn hart ligt…een kennis zei, misschien kan je voordat instanties zich met ze gaan bemoeien en soms ook op dwingende manier, helpen om een eerste stap in de richting van herstel te maken zonder de visie en besluiten van anderen wat herstel van je zal moeten zijn en eruit zal horen te zien volgens de geleerde standaard maatstaven…
Kon ik niet loslaten en volgende ochtend ik weer naar het bureau en ik was omdat ik mijn vader pad verloren heb en het onze ridderstad was zoals ik het als kind noemde erg emotioneel…en boos over die andere agent…ik blijk er 2,5 uur binnen geschreeuwd, gehuild, en gesproken te hebben en daarna naar Almere thuisgebracht door politie vanuit Haarlem met al die tassen en ik heb die tijd daar in dat bureau eindelijk eens kunnen praten met mensen die verstand van trauma’s hebben, menselijk zijn en aangezien ik op intuïtieve tijden veren in mijn haar draag, ook niet stigmatiserend of niet serieus nemend.. Een avontuur die me weer iets vertrouwen in mensen gegeven heeft…en me zeer bewust gemaakt heeft dat dit wachten tussen vier muren op een plek waar je niet kan zijn en die hoe lang ik ook geprobeerd en afgewacht heb, niet gaat veranderen in iets wat mij zal verder brengen….
Moest ik nog even delen om aan te geven dat het ook echt heel bijzonder was…en ik krijg daar nog steeds een warm gevoel van..!! 🙂
Liefs
Barbara.
Wauw exact wat ik op dit moment wilde lezen heel erg bedankt voor deze life hack!
Heel mooi verhaal en sluit aan bij eerdere artikelen die ik heb gelezen! Fijn geschreven, zet het door
Dank je Rolf
Wat mooi beschreven, ik begrijp het proces nu beter. Ik heb nog wel een vraag, wat als je niet goed weet wat je passie is of wat je precies wilt in het leven? Daar loop ik steeds tegenaan. En als ik denk te weten wat ik wil, ga ik weer enorm twijfelen en zie ik allerlei beren op de weg..
Hallo Frouwke
Wanneer je passie voelt voor iets, voel ik t als borrelen van warmte in mijn buik, een verliefdheid gevoel wat ook vaak gepaard gaat met opwinding… spanning.
Wat je wil precies wilt in je leven is een diepe vraag. Ik heb ervaren dat mijn lijf me dat ook eerst probeerde verstopt te houden voor mij. Mijn ervaring is hoe meer ik mij belichaam hoe sterker ik contact krijg met mijn verlangen. Het is een weg.
Twijfel en beren op de weg zien zijn ook afleidingen van t lichaam om je niet je stappen te laten zetten. En juist dan wel doorgaan, ontdekken hoe t is om het toch te doen, gaat je helpen om dichterbij je passie te komen. Succes
Wat bijzonder..voor het eerst in 36 jaar voel ik mijn passie voor het schrijven van mijn levensverhaal sterker worden..maar ieder keer als ik begin..dan blokkeer ik weer…de gedachte daarachter was: je kan je niet toewijden of concentreren en daarmee werd ik nog harder voor mijzelf en werd de energie dikker om het zo maar te noemen. Vanavond weer begonnen en toen kwam dit mailtje in mijn mailbox over jouw artikel. Het is dus echt iets van mijn lijf en niet van mijn hoofd….dankje dankje dankje…♥️
Hallo Kautje,
Ja zeker primaire reactie komt uit je lijf en je hoofd gaat er wat van vinden…
En juist het strenge zet je lijf nog meer dicht. Je mag zo liefdevol zijn voor jezelf en je lijf zeggen dat t veilig is. Zie ook mijn vorige artikel over belichaming. Succes en ga vooral door met schrijven! Mirjam
Wat een prachtig artikel, precies wat ik nodig heb,
Dankjewel Mirjam!
Dank je wel Jenever!