Het menselijk energieveld is een enorme bron van informatie. Onderzoek het en je leert jezelf tot in je kern kennen; van je grootste potentieel tot je diepste pijn. Energetische ‘afweermechanismen’ kunnen daarbij een nuttige rol vervullen. Ze zijn namelijk redelijk makkelijk te herkennen (zeker voor anderen). En je kunt direct ervaren dat ze je uit de eenheid houden.
Mijn ex-man riep onlangs dat ik een enorm lastig ego heb. Hij doelde daarbij op mijn ‘afweermechanisme’, de verdedigingslinie die ik op kan trekken zodra ik me niet veilig voel – afgewezen, of niet geliefd, gehoord, gezien, erkend, etc.
Dus ik begon die specifieke afweer eens nader te verkennen, en kwam tot de volgende conclusies: het heeft de neiging me te verdedigen. Het doet zijn best om het beeld dat mensen van me (zouden kunnen) hebben te corrigeren. Het moet gelijk krijgen en daarvoor wringt het zich in bochten. Dus ja: punt voor mijn ex – een afweermechanisme. En dat ben ik nu stap voor stap aan het ontmantelen, zodat ik meer ruimte kan bieden aan het leven zoals het komt.
Afweermechanismen en patronen
Afweermechanismen zijn overlevingsstrategieën die ook energetisch vorm hebben aangenomen. Het zijn patronen: in gelijksoortige (onveilige) situaties kiest je energie steeds weer dezelfde (onvruchtbare) paden. Met ‘high sense perception’ kun je ze zien in de aura, maar ook voelen. Als die van mij opkomt treedt een verharding op, en ontstaat er druk in mijn hoofd die ‘het gevaar’ probeert buiten te houden.
Zulke afweermechanismen leer je al vroeg aan. Ze beschermen je kwetsbaarheid tegen een niet zo afgestemde buitenwereld. Over het algemeen ontstaan ze in de dynamiek met ouders, waarbij gezinsthema’s als onveiligheid, verlating, invasie, verraad en/of afwijzing een rol spelen.
Ben je eenmaal opgegroeid, dan zijn ze er nog steeds. Sterker nog: ze zijn nu automatismen. Je zet ze onwillekeurig in, zodra je (onbewust) angst voelt voor pijn die je niet weer wilt ervaren. Tegelijkertijd maken ze contact, intimiteit en kwetsbaarheid onmogelijk. Afweer zorgt namelijk voor een soort bewustzijnsvernauwing, waarin je niet langer écht in contact staat met je natuurlijke stroom, je ervaring van het hier en nu, een grotere realiteit en ook andere mensen. Je blijft ermee uit de verbinding en dus de eenheid. Je houdt je energieveld (en dus de ervaring van wie je in wezen bent) te klein, leeg of oppervlakkig.
Gronden
Je kunt je voorstellen dat, zodra je gecentreerd – geaard – bent in je eigen energieveld, je je kunt verbinden, vanuit je hart, op gelijkwaardige wijze, en dat je mensen kunt toelaten in je energetische ruimte zonder daar zelf ontregeld door te raken. Daarnaast ben je in staat je grenzen te voelen, en ernaar te handelen.
Ben je echter niet zo gecentreerd (en dat geldt voor de meeste mensen zolang ze geen proces van bewustwording zijn ingegaan), dan beweegt je energieveld, in contact met anderen, allerlei kanten op. In reactie op (schijnbaar) onveilige situaties maak je je veld bijvoorbeeld groot of klein, of je onttrekt je energie aan je lichaam en gaat erboven hangen om alles te aanschouwen. Je energieveld kan ook verharden (zodat alles van je afglijdt), ‘inpluggen’ op andere velden om een tekort in je eigen aura aan te vullen of juist statisch worden.
Meestal is de vorm die je veld aanneemt een energetische weerspiegeling van bevriezen, vechten of vluchten. Er zijn vele variaties en combinaties mogelijk. En hoewel anderen zich niet per se bewust hoeven te zijn van jouw afweermechanismen, pikken ze de energie wel op. Ze zullen er hun eigen verdediging tegenover zetten (uiteraard: omdat ze zich niet veilig voelen).
Afweermechanismen en gedrag
Een belangrijke stap naar een ruim, gecentreerd energieveld is dus het leren waarnemen van je eigen energiepatronen; hoe beweegt jouw veld in relatie tot anderen? Dit zijn een aantal mogelijkheden, met het gedrag dat eruit kan volgen:
- Dissociëren/opstijgen – zweverigheid, jezelf kwijtraken
- Bevriezen – dichtklappen, naar binnen keren, stil worden
- Opblazen – superieur opstellen
- Klein maken- inferieur opstellen
- Verharden – afstandelijkheid
- Afweren – verbale pijlen
- Stekels opzetten – irritatie
- Inklappen – emoties lopen over
- Zuigen – vastklampen, ‘halen’
- Bedwingen – vastgrijpen, iemand geen ruimte geven
- Lekken – vermoeidheid, heel veel praten
- Onttrekken – verbaal ontkennen
- Weggeven – pleasen
Afweermechanismen als kaart naar de ziel
Wat te doen? Allereerst: energetische afweermechanismen zijn normaal. Iedereen heeft ze, en identificeert zich ermee. We zeggen: ‘ik ben nu eenmaal zo’. Echter: ze zijn niet wie je ten diepste bent. Ze bieden hooguit een kaart op de weg daarheen. Volg je die kaart, dan kom je meer in contact met de ervaring zoals hij is, vergroot je je zelfinzicht, transformeer je en kun je steeds kwetsbaarder worden. (‘Kwetsbaar’ is niet ‘emotioneel’, maar dat je je durft aan te bieden aan het leven, in al zijn vormen, zonder je bij voorbaat schrap te zetten, in te graven of af te schermen.)
Als ik naar mezelf kijk: zodra ik me onveilig voel, meen ik, ergens in mijn bewustzijn, dat ik niet voldoe. Mijn fysiek/emotioneel/mentaal/energetische wezen komt vervolgens in actie: mijn lichaam verstrakt, ik voel boosheid, ik begin uit te leggen wat er niet klopt en energetisch ontstaat er een druk naar mijn hoofd en naar buiten.
Zolang ik vasthoud aan het idee dat ik niet voldoe, en vind dat ik me moet verdedigen tegen het ‘aangedane onrecht’, blijf ik die energie recyclen in mijn hoofd en lichaam. Zodra ik de afweer zie, kan ik hem loslaten, en contact maken met het verdriet en de angst eronder, die de (echte of vermeende) afwijzing in me oproepen.
