Ik kreeg een reactie van Daniel:
Ik waardeer je ideeën echt. Ze gaan ergens over. Praktisch en intelligent. In feite hebben jouw blogs me geholpen in de Wet van de Aantrekkingskracht te geloven. Zoals ik al zei: ik lees je blogs echt graag. Maar toen ik zag dat je ze verkoopt en er geld mee probeert te verdienen, kwamen er wel vragen bij me op over je geloofwaardigheid over dat je alleen maar mensen probeert te helpen. Je weet dat dit een van de grootste bezwaren is van anti-WVA mensen. Serieus, waarom proberen jullie je dingen te verkopen? Je kunt toch eerlijk mensen proberen te helpen (als dat tenminste je bedoeling is) zonder financiële bijbedoelingen.
#####
Beste Daniel,
Dank je wel voor het stellen van deze vraag, in het openbaar en met respect. Meestal als iemand dit onderwerp te berde brengt, gebeurt dat op zo’n manier dat ik het niet kan publiceren (dwz. soms is het echt hufterig). Er zijn veel lichtwerkers en genezers onder mijn lezers en ik ben er van overtuigd dat veel van hen worstelen met het idee geld te moeten vragen voor wat ze doen. Daarom ben ik meer dan blij dat ik wat kan zeggen over mijn kijk hierop.
In mijn blog heb ik het al eens gehad over het verkeerde geloof dat iets goeds doen voor anderen alleen waardevol is als het een offer vraagt van degene die geeft. Het idee, dat iets dat gegeven wordt alleen van waarde is als het voor de gever op een of ander manier moeite of opoffering betekent, is eerlijk gezegd belachelijk in mijn ogen. Niet alleen kan geven op die manier heel wat schuldgevoel veroorzaken bij degene die ontvangt (wie wil iets krijgen met zo’n prijskaartje eraan), maar het beperkt ook heel erg hoeveel er gegeven kan worden (als ik elke keer als ik wat uitgeput ben, dan kan in niet lang blijven geven zonder dat ik zonder energie/geld/leven kom te zitten). Ik denk dat de argumenten die ik toen noemde hier perfect op aansluiten.
Als iemand me vraagt waarom ik geld vraag voor wat ik doe, heeft hij of zij vaak de overtuiging dat ik de mensheid beter zou dienen als ik mijn diensten gratis aanbood. Maar klopt die veronderstelling wel? Zullen we het eens een beetje proberen te ontleden?
Hoe zou het zijn als ik alles gratis weggaf?
Ten eerste moet ik in mijn onderhoud voorzien. Zolang we 
niet allemaal instemmen met een economie die gebaseerd is op grondstoffen, moet ik een bepaald inkomen hebben zodat ik mijn huur kan betalen. Zou ik geld kunnen verdienen met iets anders, iets minder spiritueels, iets waar ik minder plezier in zou hebben dan in wat ik nu doe? Natuurlijk zou dat kunnen. Ik zou terug kunnen naar het bedrijfsleven en daar heel goed kunnen verdienen. Dan zou ik alleen niet meer zoveel tijd kunnen besteden aan wat ik echt wil doen.
Ik zou maar een handjevol mensen kunnen coachen, misschien een of twee in plaats van de tientallen die ik momenteel kan helpen.
Ik zou maar een paar blogs per maand kunnen schrijven. Er zou geen bibliotheek aan honderden blogs, artikelen, audio’s en video’s meer gratis beschikbaar zijn op mijn website.
Ik zou niet meer vele uren kunnen besteden aan het versterken van mijn eigen vibratie en het bereiken van steeds hogere niveau’s van begrijpen, die ik dan met jullie kan delen. Zelf-ontwikkeling kost tijd. De retraites waar ik heen ga zijn niet alleen voor het plezier. Het is mijn bron voor voortdurende vorming.
Ik zou niet meer authentiek zijn. Dit is wie ik ben. Dit is wat ik moet doen. Ik breng in praktijk wat ik predik. Als ik mezelf dwing werk te doen dat ik niet echt wil doen ga ik tegen die dingen in.
Ik zou meestal te moe zijn om me te verbinden. Ik kan alleen schrijven als ik geïnspireerd ben. Als ik coach, ben ik in een andere gemoedstoestand. Het kostte me niet alleen heel wat uren om te leren hoe ik dat moest doen, maar ik moet ook in een hogere vibratie zijn om het te kunnen doen. Ik heb tijd en ruimte nodig en de juiste omgeving om dat te kunnen laten gebeuren. Uitputting draagt daar niet aan bij.
Doordat ik mezelf fulltime aan dit werk wijd, ben ik in staat veel meer mensen gratis of op een andere manier te helpen, dan ik zou kunnen als ik een andere baan had. Ik zou ook niet op het niveau kunnen werken als ik nu doe, als ik een belangrijk deel van mijn tijd afgeleid zou worden door werk dat niet aansluit bij Wie Ik Werkelijk Ben.
Zou spirituele hulp gratis moeten zijn?
Maar is het niet gewoon verkeerd om geld te vragen voor welke spirituele hulp dan ook? Zouden niet alle lichtwerkers en genezers en leraren voor niets moeten werken? Zouden we niet allemaal tevreden zijn als we in armoede moesten leven, levend van giften, tevreden met het idee dat onze opoffering het waard is om anderen te kunnen helpen
Ik geloof dat niet, nee. Laat me je vertellen waarom niet:
Armoede draagt niet bij aan het helpen van anderen. Wie denk je dat er meer mensen kan helpen, een miljardair of een armoedzaaier? Deze vraag is makkelijk te beantwoorden, nietwaar? Hoe meer geld iemand verdient, hoe meer mensen hij kan helpen, punt. In armoede leven draagt niet bij aan het helpen van anderen. Het betekent simpelweg dat er een geloof is dat je geen goed mens kunt zijn èn veel geld kunt hebben, en dat geloof deugt niet. Waarom zou het Universum dat zo willen? Waarom zou het juist van de besten onder ons verlangd worden om het minste te hebben? Zou het niet precies andersom moeten zijn (dat is het ook, maar we maken er een rommeltje van door het andere te geloven).
Geld is spiritueel.
Natuurlijk is materialisme om het materialisme geen goed idee en veroorzaakt dat vaak een hoop narigheid. Maar dat betekent niet dat geld, op zich, slecht of niet spiritueel is. De energie van geld is eigenlijk diep spiritueel, en een onvermogen om het te ontvangen zal een grote onbalans veroorzaken. Bedenk eens: energie moet stromen. Als energie uitstroomt, moet het ook instromen. Anders ontstaat er uitputting. Als je geeft, maar niet in staat bent om te ontvangen, zul je een onbalans in je leven creëren. Je kunt de liefde van het universum op veel manieren krijgen. Geld is er gewoon een van, en ook wel een gemakkelijke. Waarom is die ene vorm van energie zo onacceptabel? Nou, dat is het niet. Behalve als je denkt dat het zo is.
Arm zijn maakt niet dat je meer verlicht bent. Er zijn wel veel religieuze organisaties die je willen doen geloven dat armoede een deugd is, terwijl ze in het geheim hun zakken vullen. Wat kunnen ze je schelen. Er zijn veel spirituele denkwijzen die oprecht geloven dat de geest zich kan verheffen door eenzaamheid en armoede. Daar ben ik het niet helemaal mee oneens. Ik denk wel dat als je in een klooster gaat leven en alle materiële bezittingen opgeeft, het je kan helpen om een grotere helderheid te bereiken. Maar ik geloof niet dat het onze opdracht is in het leven om in een donkere kamer te zitten en te mediteren. Ik geloof gewoon niet dat het Westen het helemaal bij het verkeerde eind heeft. Terwijl onze broeders in het Oosten zich hebben bekwaamd in het beheersen van het denken, en onze zusters richting zuiden (zoals Midden- en Zuid-Amerika) een diepere verbinding hebben met de natuur, hebben wij in de Westerse wereld een groot begrip van fysiek plezier en comfort (ja, ik weet dat ik generaliseer. Laat je niet te zeer meenemen door dit geografische plaatje). En inderdaad, we zijn er veel te ver in doorgeschoten, maar onbalans is er bij alle denksystemen. Niemand van ons heeft het bij het rechte eind. Ik geloof dat de tijd is gekomen om al deze disciplines met elkaar te verbinden en een evenwicht te vinden tussen de uitersten.
We zijn hier om te genieten van het fysieke bestaan, terwijl we afgestemd zijn op de natuur en de kracht van ons denken bewust zijn. En als we dat doen, moeten we vrede kunnen hebben met materialisme en ermee leren werken op een evenwichtige manier, in plaats van het te demoniseren. Het is prima om geld te verdienen, maar het is niet OK om de aarde te verkrachten en hele culturen te vernietigen om zover te komen. En het is ook niet nodig om dat te doen.
Geld verdienen op een afgestemde manier kan een groot voorbeeld zijn.
Als we toe willen naar een wereld waarin alle mensen zich kunnen veroorloven het pad te kiezen dat op een lijn is met hun harten en hun passies, dan zullen we zulke voorbeelden moeten stellen. Veel mensen kiezen er voor dat pad niet te gaan omdat ze denken op die manier geen geld te kunnen verdienen. Ik zou ze graag hun ongelijk bewijzen. Ik denk dat hoe meer bedrijven we hebben die ons laten zien dat je geld kunt verdienen terwijl je gelukkig bent en anderen gelukkig maakt, hoe meer mensen zich zullen toestaan hetzelfde te doen. Dat zal van een mooi luchtkasteel worden tot wat werkelijk mogelijk is in wat mensen kunnen bedenken. We hoeven niet te kiezen tussen een prettig leven en vervulling. We kunnen het allebei hebben.
Een van de redenen waarom er zoveel onethische en destructieve ondernemingen zijn is vanwege het geloof dat je echt wel een hufter moet zijn om geld te kunnen verdienen. Ik ben persoonlijk van plan om de onjuistheid van dit beeld op grootse manier te bewijzen. En velen doen dit al. Steeds meer bedrijven laten zien dat je je personeel en je klanten kunt behandelen als sterren, een ijzersterke service kunt bieden EN veel geld kunt omzetten, en ondertussen fondsen oprichten om nog meer mensen gratis te helpen. Ik juich deze bedrijven toe en voorzie een wereld waarin mensen eindelijk het feit in de gaten krijgen dat afgestemd zijn lucratiever is dan een hufter zijn.
Mensen waarderen dingen meer als ze ervoor betalen.
Dit is een argument dat ik vaak heb gehoord en daarom haal ik het hier aan, hoewel ik het er maar ten dele mee eens ben. Ik denk dat veel mensen dingen waar ze voor betaald hebben meer waarderen. Het is zelfs zo dat ze bepaalde diensten meer schijnen te waarderen als ze er veel voor betaald hebben. Ik heb hier zeker bewijzen van gezien. Mijn betalende cliënten nemen hun sessies en hun huiswerk over het algemeen veel serieuzer dan de mensen voor wie ik gratis beschikbaar ben. Ze hebben geld betaald en nu verwachten ze resultaat. Ze zijn bereid er meer voor te doen. Ze respecteren mijn tijd ook meer. Ik heb nooit een betalende cliënt gehad die niet op kwam dagen. Er zijn mensen geweest die ik gratis hielp die gewoon niet op een afspraak kwamen. Was wat ik te bieden had opeens minder waard omdat ik er geen geld voor vroeg? Zij dachten blijkbaar van wel.
Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Sommige mensen betalen voor diensten en doen er niks voor, en sommigen krijgen het voor niks en doen hun huiswerk trouw en boeken geweldige resultaten (en omdat ik me meer ging richten op deze soort mensen, trok ik geen niet-serieuze mensen meer aan). Daarom doe ik nog steeds heel veel gratis en dat zal ik ook blijven doen. Maar het is de moeite waard om te vermelden dat veel mensen beter geholpen zijn als ze er voor moeten betalen. Denk hier ‘s over: zou jij liever een boek lezen dat je voor niets kreeg dan een waar je voor betaald had, al was het maar een klein bedrag? Welke auto behandel je met meer eerbied, die van $500 of die van $100.000?
Spirituele vaardigheden zijn ook vaardigheden.
In onze samenleving zijn we vakkundigheid erg gaan waarderen. We betalen een meerprijs voor deskundigheid. Ik zie daar niets verkeerds in. Eigenlijk denk ik dat er problemen ontstaan als we mensen niet betalen voor hun vaardigheden. Een heel goede leraar, bijvoorbeeld, die haar studenten inspireert tot topprestaties, en die zich de vaardigheid heeft verworven om dat te kunnen, zou extra geld moeten krijgen. Het feit dat we deze vaardigheid niet extra waarderen gaat mijn verstand te boven, maar is wel de kern van veel problemen in het onderwijs. Maar als we grote kundigheid belonen, geven we mensen een stimulans om dat na te streven. We maken het waarschijnlijker dat meer mensen deze weg zullen kiezen, en we maken het beter mogelijk om dat te doen. Wanneer iemand jaren en tienduizenden dollars heeft besteed om een krachtige genezer of leraar te worden, waarom is die vakkundigheid dan opeens niets waard? Waarom waarderen we de kundigheid van medische dokters maar niet van sjamanen? Waarom hebben we er geen moeite mee om een advocaat te betalen, maar vinden we het idee een energetisch genezer te betalen bespottelijk? Waarom is het OK dat een vervuilend, onethisch bedrijf groot kan worden en tig vreselijke banen kan creëren, maar is het niet OK dat een spiritueel bedrijf heel groot wordt en in heel veel geweldige banen kan voorzien en een weldaad is voor de wereld?
Maar is het niet onze verantwoordelijkheid als lichtwerkers om voor iedereen toegankelijk te zijn?
En nu even serieus: als je er voor hebt gekozen om je leven te wijden aan het helpen van anderen, ben je dan niet ook verplicht er voor te zorgen dat je zoveel mogelijk mensen kunt helpen door jezelf zo bereikbaar mogelijk te maken voor iedereen?
Nou ja, dat is niet echt mogelijk. Waarom: omdat je niet iedereen kunt helpen. Je kunt niet iedereen boeien. En daar ben je ook helemaal niet toe verplicht. Nooit.
Het idee dat lichtwerkers ergens toe verplicht zijn blokkeert meer geneeskrachtige energie dan wat ook. Het weerhield mij er beslist heel lang van om te zijn Wie Ik Werkelijk Ben. Ik werd geboren met een sterke wens om te genezen. Als ik, als kind, voelde hoe de mensen om me heen ongelukkig waren, dacht ik onterecht dat het mijn taak was, mijn verplichting, om ze te helpen. Als ik dat niet kon, omdat ze er nog niet aan toe waren om hun pijn los te laten, had ik het gevoel dat ik een mislukkeling was. Dat leidde tot een geloof dat ik niet goed genoeg was, waarvan ik nog steeds dingen aan het opruimen ben. De intense wens om te helpen gekoppeld aan het geloof dat ik die taak niet aankon, veroorzaakte een hoop pijn. En aldus sloot ik mijn vermogens af, verborg mijn licht en werd een boze, depressieve, introverte, stille en wanhopige tiener en jongvolwassene. Ik liet mensen toe me te mishandelen. Ik dacht dat ik niet meer waard was. Per slot van rekening, als ik niet kon doen wat mijn bedoeling was, als ik anderen niet gelukkig kon maken, als ik mijn “taak” niet kon vervullen, waar was ik doen voor van nut?
Het kostte me jaren om er achter te komen dat ik geen “taak” had. Het was een intentie geweest, een verlangen, maar nooit een verplichting. En toen ik mezelf uiteindelijk toestond om gelukkig te zijn ook als anderen dat niet waren, begon ik werkelijk anderen te helpen. Mijn vreugde inspireerde hun vreugde. Daar was mijn pijn niet toe in staat. Als kind voelde ik me een mislukkeling omdat ik dacht iedereen te kunnen en moeten helpen. Ik begreep niet dat het niet aan mij was om ze te helpen. Ik kon geen goede energie in hun werkelijkheid stoppen. Het enige wat ik kon doen was mezelf beschikbaar maken voor diegenen die er klaar voor waren om te ontvangen wat ik door mij kon laten stromen. Ik kon me ervoor beschikbaar stellen en dan de mensen die klaar waren voor mijn specifieke soort energie bij me laten komen. De hulp moest ze boeien en als ik niet beschikbaar was, zou iemand anders het doen. Hun hulp was niet van mij afhankelijk.
Ik werd me ook bewust dat ik hier niet was om de wereld te redden, omdat de wereld niet gered hoeft te worden. Dit valt onder het Universum. Ieder van ons krijgt meer leiding dan we kunnen bevatten. En we kunnen ervoor kiezen mee te spelen in het spel of niet. Het is niet verplicht om dat te doen. We kunnen ervoor kiezen, omdat het leuk is en prettig is, maar niet omdat we moeten.
Dus je kunt niet iedereen helpen. En je kunt niet voor iedereen bereikbaar zijn, want de Wet van Aantrekking kan alleen die mensen bij je brengen die bij je passen. Als je erop gericht bent anderen te helpen, zul je alleen die mensen aantrekken die je kunt helpen. Als je gericht bent op lijden en schaarste en frustratie, dan zul je veel mensen aantrekken die voortdurend om hulp vragen maar niet instaat zijn het te ontvangen. Niets zal je sneller uitputten.
Als het geen win-win is, is er een onbalans.
Het komt hier op neer: het Universum werkt op een win-win basis. In feite werkt het op een win-win-win-win-win basis. Wij zijn degenen die kwamen met het verwrongen idee van een win-verlies principe. Alleen werkt dat niet echt, vooral op de lange termijn. Als alle partijen beter worden van een uitwisseling van energie dan is er geen einde aan de hoeveelheid energie die uitgewisseld kan worden en aan hoeveel profijt daaraan gehad kan worden. Als iemand moet verliezen opdat een ander kan winnen, dan komt er altijd een eind aan.
Als de student er klaar voor is verschijnt de leraar. Als die leraar meer geld vraagt voor wat hij te bieden heeft dan je je kunt veroorloven, dan ben je er òf nog niet klaar voor òf dit is niet de juiste leraar voor je. Als je er werkelijk aan toe bent om de helderheid waar je naar op zoek bent te gaan laten zien, dan zal dat gebeuren op een manier die voor jou zeker bereikbaar is. Het is niet de verantwoordelijkheid van de leraar om er voor te zorgen dat je er klaar voor bent (dat is niet mogelijk).
Mijn persoonlijke balans
Ik heb hier natuurlijk zelf ook mee geworsteld. Ik heb een sterk verlangen zoveel mogelijk mensen als mogelijk is te helpen en ik geloof dat hier mijn bedrijf van maken in plaats van een beetje aan-hobbyen me werkelijk geholpen heeft zover te komen. Ik geef ook heel veel informatie gratis, niet omdat ik denk dat dat moet, maar omdat dat me een heel goed gevoel geeft. Het is mijn bedoeling om steeds een veelvoud aan manieren aan te bieden voor degenen die klaar zijn om te bereiken wat ik te bieden heb bijvoorbeeld door beurzen en sponsoring. Ik heb het evenwicht gevonden dat voor mij werkt – ik maak het maximale dat ik kan mogelijk, en ondertussen zorg ik er voor dat ik mezelf niet uitput, zodat ik blijf kunnen groeien en ontwikkelen en kan geven op steeds grotere schaal.
Ieder van ons moet voor zichzelf een balans vinden, maar ik denk dat de grootste vergissing die we kunnen maken als spirituele gemeenschap is om klein te denken. Als we de wereld gaan veranderen moeten we bereid zijn op een groot podium te spelen. We moeten bereid zijn om ons geld en onze economie te gebruiken voor het goede, in plaats van erover te klagen dat anderen het niet doen.
Zeg tegen die klojo van een directeur niet dat hij het anders moet doen. Hij zal je niet begrijpen. Ga je eigen spiritueel ingestelde bedrijf beginnen en ga een bom duiten verdienen door anderen te helpen, en laat ze zien dat dat mogelijk is; dat het in feite lucratiever is dan hun destructieve manier. Laat ze zien dat ze niet bang hoeven te zijn. Ook zij kunnen zijn Wie Ze Werkelijk Zijn. Ze kunnen verrijkt worden in plaats van uitgeput. Ze kunnen winnen in plaats van verliezen. Dat kunnen we allemaal. En dat is feitelijk zoals het bedoeld is te zijn. Wanneer zullen we beginnen? Blijven we vasthouden aan het idee dat spiritualiteit een grote opoffering vraagt? Of gaan we het eindelijk deel uit laten maken van het grote geheel? Zou het niet beter zijn om een evenwicht te vinden tussen geest, ziel en lichaam, in plaats van een deel ervan onder de knie te krijgen. Zouden we eindelijk niet eens de mensen die echt wat te bieden hebben moet gaan aanmoedigen en compenseren? Zou je, in plaats van je af te vragen of het onethisch is om geld te vragen voor spirituele hulp, je je niet beter af kunnen vragen of het ethisch is om geld te vragen voor werk dat geen spirituele afstemming heeft? Wordt het geen tijd dat we kiezen voor win-win-win-win-win? Ik denk van wel. En daarom vraag ik geld voor wat ik doe.
Wat een discussie en dat voor mensen die zo geinspireerd worden om het goede voor anderen te doen? Hieruit blijkt toch dat alles om geld draait en macht
Heb je daar lang over nagedacht, dit immense inzicht? Of is het een affirmatie?
Alles draait om geld en macht zegt mijn ego ;p
Mensen toch waar maken jullie je toch druk om. Met wat zijn jullie toch allemaal bezig! De geestelijke wet is gewoon“ voor wat hoort wat of je geraakt in schuld bij de anderen!” Niet meer en niet minder
Erna
Ergens schrijf je
‘Waarom zou het juist van de besten onder ons verlangd worden om het minste te hebben?”
???? Ben jij beter dan een ander?
ik doneer 2/3 van mijn opbrengst aan een Goed Doel
en 1/3 heb ik voor mijn omkosten
Een wel heel lang antwoord. Lijkt wel een verdediging. Dozijnen reacties ook. Misschien mag het wat stiller worden in ons allen..
“De wet van aantrekking voorziet in alles”?
Ja spirituele hulp zou gratis moeten zijn, net als alles in dit leven.
Oh wacht even, leven op deze planeet is niet gratis…. waarom zou spirituele service dan wel gratis moeten zijn? Niet dus, tenzij het hele systeem verandert.
Dat is Nu… de wet van aantrekkingskracht,
Wanneer je buiten jezelf hulp gaat vragen dan krijg je hulp van diegenen die denken te weten en daar vanuit de buitenwereld betaald voor willen worden. Jezus zijn is op dit moment een hot business.
We hebben allemaal de antwoorden in onszelf en net zoals alles in deze maatschappij is innerlijk geduld ver te zoeken. Daarom is time money.
Je kunt een healer willen denken te zijn, of je houd je daar helemaal niet met het denken mee bezig.
Wanneer je zelf je in jezelf verdiept, jezelf de vragen stelt, ben je die die je op dat moment bent…de liefdes therapeut voor het zelf.
Dan ben je al zonder weten aan het helen en ontmoet je anderen die ook aan het helen zijn van eigenlijk verbroken en versnipperde denk programma’s. Leer je naast elkaar van elkaar, een ‘naaste’ zit niet voor je aan een bureau om jouw het pad te openen. Die zitten daar ook puur voor het oude zielen zelf.
Want ik ben, is vaak wat ik doe met titels en papieren bewijs documenten.
Dat is de ‘buitenlandse’ of buitenaardse wet die nog altijd uit verborgen angsten zich doet uitspelen…het knikker spelletje van geven en nemen.
Die je bent die leef je, tenzij je iemand wilt zijn en met velen oude teksten doet blijven kopiëren. Oud lijderschap… Geld is energie yep, het leid de weg van zelf onderhoud of het lijd de weg naar het Vaticaan. Wat geloof je en wie wil je voelen te ontmoeten?
En het enige kostenplaatje is liefdevol geduld en ruimte voor jezelf… De waardevolle beroepen van eens stellen weinig meer voor… Daar koop je geen brood voor… Daar val je niet op daar ben je maar een dood gewoon iemand… En laat daar nu het water in stromen. De passie uit creatie dat tegenwoordig teveel uit stemmen door anderen gehoord ons in de mond gelegd worden. Kakelende kippen denken het gouden
ei te zijn… En die je denkt dat je bent trek je aan… Een leven in geldwaardes, titels om te zijn die jezelf nodig denkt te hebben van te zijn. Dat is de zoektocht naar buiten. De zoektocht in binnen voelt waardeloos, even, omdat er juist niets aan materiële of geldelijke schatten wordt uitgekeerd. De mooiste en meest lege schatkist. Daar is RUIMTE en liefde om in eigen innerlijk wijs te gaan leren voelen. We denken veel te voelen, outside the box…en inside the box, waar liefde de ware rol speelt, daar zo dichtbij in onszelf , daar komen we niet. Omdat we nog altijd geloven, zelfs wanneer we niet geloven, dat er een of andere Messias, Profeet, Goeroe of Therapeut ons komt redden. Ze leven al een geruime ‘tijd’ in onszelf… Ingedaald tijdens de geboorte, maar wie durft de gek te zijn… Zichzelf te vragen, af te vragen en uit zelfrespect op de innerlijke antwoorden te wachten… Terwijl dat nu het avontuurlijke sprookje dat leven op aarde is.
Zelf de Ruimte zijn… Ruimtevaarders… So close and still so far away
Mooie vraag, mooi antwoord.
Maar, hoe zou ‘ik’ het oplossen vraag ik mezelf dan af.
Als ik ervan moet leven dan zou ik ook een vergoeding vragen, er moet tenslotte brood op de plank komen.
En dan de reactie van:
Karel Duijverman okt 30, 2016 at 18:50
“Eigenlijk “iets in het niets” uit het niets krijgt u immer het antwoord, helemaal gratis het enigste wat u hoeft te doen is vertrouwen hebben dat er voor u gezorgd word.”
—-
Zucht,.. ook dat klopt dan weer, ik heb het uit eigen ervaring mogen meemaken.
(Het juiste antwoord zoeken wordt er nu niet makkelijker op :))
—-
Conclusie:
Ik denk dat ieder voor zich mag uitmaken wat hij of zij doet en ervan mag leren.
En anders kun je nog altijd het volgende doen:
Leg je vraag eens bij de meester neer, wat zou die doen?
– Zou Jezus geld gevraagd voor zijn diensten?
En daar hebben we misschien wel het antwoord.
Ik las dit artikel (helemaal mee eens!), terwijl ik het toevallig vanmorgen met mijn man over twee artikelen had die ik net gelezen had. Het ene over Coolblue, waar ze duizenden sollicitaties per jaar krijgen en het andere over de nieuwe vestiging van Laplace, waar ook mensen staan te springen om te komen werken. Beide bedrijven spreken aan omdat ze streven naar het beste, en hun personeel serieus nemen. Dat is de drijvende kracht: de wens het zo goed mogelijk te doen en dat is waar mensen bereid zijn voor te betalen. Als je vanuit je hart leeft en werkt, inspireert dat. En dat mag je verspreiden, dat mag je jezelf gunnen, en daar mag je geld voor vragen.
Even ter Info,,
Dank voor het antwoord.
in uw antwoord staat geld is materialistisch is dus een vorm van energie, u wilt graag mensen helpen, zeer nobel, waarschijnlijk zie ik het verkeerd helpen is toch gratis !!! in welke vorm dan ook u krijgt toch de inzichten en bewust wording ook gratis, daar hoeft u niets voor te betalen ?
indien u werkelijk ben-bewust, dan is er alleen maar jezelf, bestaat er helemaal niets alleen energie.
creëren niets ander doen energieën wat valt er te creëren, niets alles bestaat al, en bestaat ook niet.
Eigenlijk "iets in het niets" uit het niets krijgt u immer het antwoord, helemaal gratis het enigste wat u hoeft te doen is vertrouwen hebben dat er voor u gezorgd word. daar komt het bewust-zijn, door dienstbaar te zijn en met mededogen vanuit liefde. vanuit het ZIJN. Alleen maar Zijn is BEWUST-ZIJN.
Dit is uit liefde voor u geschreven, u kunt er wel of ook niets mee doen, daar laat ik vrij in ZIJN.
Dit was helemaal gratis, van het geheel vanuit mededogen.
Less is More
Super dankjewel voor je integere uitleg. En heel volledig. Heb er veel aan.
Ed,
.
Misschien dat mensen die iets aan hun ontwikkeling hebben gedaan, zich juist gelijkwaardiger voelen met andere mensen dan mensen die dat niet hebben gedaan.
.
Ervaar jij verschil in waarde tussen mensen die iets aan hun ontwikkeling hebben gedaan en die dat niet hebben gedaan?
.
🙂
.
Groeten Robert
Verlichting is niet te koop je kunt mensen ook niet helpen zijn echt westerse gedachten gangen niemand doet iets zonder er niet zelf beter van te worden dat is een theorama mensen die denken ander te kunnen helpen met hun gaven hebben zelf hulp nodig en zijn nog niet verlicht en zoeken beloning of erkenning omdat ze onzeker zijn en niet weten waar het leven om gaat en een verheven gevoel krijgen van die zogenaamde hulp je maakt de mensen afhankelijk wij zijn kudde dieren en daar ligt het euvel we willen allemaal leiders zijn maar je word geboren als leider en de maatschappij brengt gemaakte leider voort en geld is de dope van deze maatschappij voor ontvangers en gevers als ik betaal of ontvang dan zal het wel goed zijn ingebakken gedrag patronen zin dat we willen allemaal het on mogelijke en stellen ons daarom afhankelijk op geloof in je zelf en raak niet de weg kwijt in je hoofd dat is net zo groot als het heelal je bent zo verdwaald
Antoine
"Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten zullen de eersten zijn" is wat in me opkomt als mensen door hun "hoogverheven ontwikkeling" zich beter zijn gaan voelen dan "de normale mensen".
Hoho, die reactie was van Rob, niet Robert 🙂
Excuus, het verschilt maar 3 letters. 😆
🙂
Ha Lia,
als dit het laatste is wat jij erover wil zeggen dan houdt het natuurlijk op.
Wat mij betreft jammer, want ik lees onder andere interessante ego-ideeën en ego-gedrag van jou.
Daarover in gesprek gaan en steeds beter het verschil leren kennen tussen ego en ‘niet’ego, maakt de (spirituele) ontwikkeling van mensen juist zo ontzettend boeiend.
Voor alle duidelijkheid, ook die van mezelf 🙂
Dus we zouden er nog heel wat zinnige dingen over kunnen zeggen maar blijkbaar niet nu.
Wie weet over een tijdje!
Hartgroet, Nimue
naar mijn mening – en blijkbaar heeft Lia geen bezwaar tegen het hebben van meningen, want dat houdt volgens haar geen enkel oordeel in – is het Lia’s truukje om zich inderdaad nooit te laten triggeren/kwetsen. Zo behoudt ze volledige controle en macht. Zij kan dan lekker doorgaan, heeft een ijzerwerk rond zichzelf gebouwd, wordt op den duur zelf ook niet meer getriggerd en zegt dan doodleuk dat als iemand anders zich toch nog beledigd voelt dat dat niets met haar te maken heeft. Terwijl ik vind, dat in confrontaties de verantwoordelijkheid bij beide partijen ligt. De ene partij bekijkt waarom hij zich gekwetst voelt en de andere partij bekijkt waarom hij de nood voelt om te kwetsen. Dat is volgens mij openheid.
@stien, vind dat je hier wel een kern aanraakt stien. Durven kwetsbaar te zijn. Iedereen heeft die zwarte, bange, onzekere kant. Alleen voor sommige is het toch een soort van ego-verdediging om zichzelf wijs te maken dat ze daaraan al voorbij zijn. En dat mensen die daar nog niet zijn en open laten zien dat ze vertwijfeld zijn en het niet weten daar dan maar eens voorbij moeten zijn. Allergisch voor zwakheid. Je veilig voelen bij je eigen zogenaamde zwakheid, jezelf niet in de steek laten. Dat is wat er nodig is.
Ha Robert,
Ik weet niet of je het hierboven over mij hebt…??
Maar naar mijn idee gaat het niet om sterk of zwak. Ik beleef dat ook niet zo.
Er is hierboven inmiddels een hele hoop over mij gezegd, waar ik niet op heb gereageerd. Omdat het mij niets doet, omdat ik er niets mee kan. Omdat ik het anders beleef.
Moet ik erop reageren als iemand beweert dat ik stukjes schrijf om aandacht te trekken?? Nee dus. Vind het alleen zinloos en nergens op slaan. En ik voel mij ook niet beledigd. Verder mag iedereen er rustig mee doorgaan.
Ben het er absoluut niet mee eens dat wanneer iemand zich gekwetst voelt, dit automatisch betekent dat er ook iemand is die de nood voelt om te kwetsen. Dat is toch klinkklare onzin? Hoe harder iemand gaat klagen, hoe meer mensen er bij komen die kwetsen, zeker? Zo’n redenatie is toch pure chantage en aandachttrekkerij? Ik wil helemaal niet kwetsen. En mocht dit wel gebeuren dan spijt me dat. Ik doe ik het in ieder geval niet opzettelijk, en kan het ook niet voorkomen. Dus blijf ik bij mijn stelling: laat je niet triggeren, laat je niet beledigen.
Kijk enerzijds wordt er hierboven de opmerking gemaakt dat je niet persé op alles antwoord hoeft te geven. Ik denk dan OK. Vervolgens geef ik te kennen met de discussie te willen stoppen, maar dan deugt het ook weer niet. Wordt het jammer gevonden als ik stop met reageren. Jawel, gaat men zonder mij, maar wel over mij verder met klagen en sputteren. M.a.w. wat er gebeurt, men wil kennelijk sputteren. Nou mij best, als ik maar niet hoef mee te doen 😆
Ik hoop toch echt dat er wordt ingezien, dat dit soort gedrag niets meer met mij te maken heeft.
Dag Lia
@Lia, haha, Lia, er is hier bij mij een grens bereikt. Dit begint voor mij nu echt wel op zeuren en aandachtszoekerij te lijken. Hilarisch! Die ego’s van ons toch hé.
@Lia,
Ha Lia,
je geeft eerder aan dat, ik citeer: “wat mij betreft dit het laatste is wat ik erover te zeggen heb. Groet van Lia”
Dus houd ik rekening met jouw grens en bespreek in het algemeen over het wel of niet naar je ego gedrag kijken (omdat dat het een erg interessant thema is, vind ik dan). En haal het van jou als persoon af.
Het is jouw, al dan niet bewuste, keus om wel of niet openlijk naar je ego-stuk te kijken.
Dat respecteer ik.
Nu lees ik dat jij ondertussen zelf weer reageert en er van alles over zegt.
Ik snap er niks meer van…
Heb je zelf door waarom je dat doet?
Hartgroet, Nimue
Ik reageer op Robert!
,
Ha Lia,
je reageert op Robert’s reactie op Stien. Waarin Robert aangeeft dat hij vindt dat Stien een kern raakt.
Zij reageerde op mijn reactie over jouw keuze dat je er niks meer erover wilde zeggen.
Ondertussen reageer je in je reactie op Robert op dingen die Stien over je geschreven heeft (o.a. dat jij aandacht zou trekken met stukje schrijven).
En wat ik heb gezegd (dat ik het jammer vind dat jij er verder niks over wil zeggen). Wat een reactie was op jouw keus. Het liefst was ik daar met jou over in gesprek was gegaan. Maar dat wilde jij niet 🙂
Het ging allemaal nog steeds over hetzelfde.
Heb je zelf door waarom je op Robert reageerde? Weet je waarom je jezelf wilde verklaren?
Zie je zelf dat je sterk vanuit je ego reageert?
Geeft niet hoor, doen we allemaal bij tijd en wijle. Behalve Aart.
Hartgroet, Nimue
@Lia, Ik ben trouwens Rob, Robert is weer iemand anders of had je het wel tegen Robert?;) Forums zijn wel eens ingewikkeld zo. Het is niet persoonlijk naar jou gericht.
Wat ik bedoel is dat er soms snel voorbij wordt gegaan aan iemands gevoel/situatie als er gelijk met oplossingen wordt gekomen.
Ik denk dat het belangrijk is dat als iemand het moeilijk heeft je twee dingen kunt doen. Allerlei oplossingen aanbieden en daarbij snel voorbij gaat aan de persoon met zijn/haar gevoel en daarmee zegt -hoe je je nu voelt is niet goed het moet anders- even crue gezegd . Maar dat is dus de paradox omdat diegene erom vraagt. Erkennen dat die persoon het moeilijk heeft -oké je hebt het moeilijk en dat snap ik- en de persoon er doorheen te laten gaan. Meer hoeft er eigelijk niet te gebeuren. Het stimuleert iemand juist door de persoon te laten blijken dat je vertrouwt dat hij/zei er zelf uit zal komen, geloven in de kracht van iemand.
En het is niet mijn bedoeling om dit betweterig over te laten komen en te zeggen dat dit de beste benadering zou zijn. Maar zo zie ik het
Rob,
Oeps weer een foutje. Ik moet jou wel hebben, he? 🙂
Bedankt voor je reactie, hoor. Helemaal mee eens.
Warme groet van Lia
Weet je, sommige mensen zien het gewoon nog niet.
sommige mensen weten nog niet hoe, kunnen het nog niet
en sommige mensen durven (nog) niet.
Ik vind het lastig om uitspraken over Lia te doen omdat zij zelf geen behoefte heeft (of ze het niet bij zichzelf ziet, nog niet weet hoe of dat ze niet durft, daar kan ik alleen maar naar gissen) zichzelf hierin te laten zien.
Nogmaals misschien over een tijdje.
Maar in het algemeen merk ik dat het iets is wat vaker voorkomt. Dat mensen wel weten hoe het in de theorie werkt.
Maar (nog) niet naar hun eigen (ego)gedrag kijken. Laat staan erover willen sparren.
Bij mezelf merk ik dat het me steeds beter lukt. Maar ook nog niet altijd.
Zeker (maar dat is dan vaak achteraf bezien..) als het diepe pijnplekken zijn die in mij geraakt worden.
Dan kan ik echt nog erg uit emotie of juist volledig verstandelijk reageren. En vind ik op dat moment gewoon dat ik helemaal gelijk heb 🙂
Altijd weer eventjes confronterend als ik later het ‘licht’ weer zie…
Hartgroet, Nimue
Dit zijn toch juist de interessante vraagstukken.
het hoeft toch allemaal niet in één keer opgelost te zijn.
Het is toch juist leuk en interessant om te vragen en te onderzoeken.
En het is toch juist leuk en interessant om te kijken waarom er een grens bij je wordt bereikt. Of waarom iemand irritatie bij je opwekt. Of waarom je graag wil uitleggen of.. enz..
Dat zijn toch allemaal kanten van dezelfde ego-medaille.
En daar is volgens mij niemand op deze site vrij van.
Ik sta echt versteld van de oordelen en de invullingen en aannames die er soms gedaan worden.
Ook interessant hoor 🙂
Maar durf ook naar jezelf te kijken en te blijven leren!
hartgroet, Nimue
@nimue, ik dacht het al; nog nooit de teksten van Aart gelezen.
Geheel ego-vrij.
Kan ik toch zo ontzettend verdrietig van worden.
Eens eventjes naar mezelf kijken.
Ik kijk me scheel.
Hallo, is daar iemand.
Ik leer het ook nooit.
Ik zie nou wel een houten huisje.
Zou dat en grenspost zijn.
Dan moet daar dus ongeveer de grens lopen.
Mijn Lia, ik heb mijn identiteitskaart niet bij me.
Ja tis maar net van welk standpunt er naar dingen gekeken wordt, vanuit het begrensde gebied of vanuit de openheid.
Vanuit de openheid is het wonderlijk dat er mogelijk plots een grens opduikt, vanuit het begrensde gebied wat we denken/voelen/fantaseren te zijn voelt het aanraken van die grens niet prettig omdat het voelt alsof er iets binnen komt wat niet wenselijk is. Het matched niet met wat er gedacht/gevoeld/gefantaseerd wordt/werd. Het wordt als wezenlijke dreiging ervaren van het beeld wat we van onszelf hebben.
Zonder beeld van onszelf zouden we geen dreiging, angst ervaren mits het lichaam een signaal van daadwerkelijk gevaar aangeeft.
Eens kijken wat voor beeld ik van mezelf heb.
Oei het duurt even, ik zie, ik zie, ja daar komt iets, iets blauws, ja tis blauw maar daar boven zit ook iets wits, ik zou bijna zeggen dat het op een mutsje lijkt.
Nou hier geef ik nog geen stuiver voor.
@Aart,
Ha Aart,
wel hoor, ik heb de teksten van Aart eerder gelezen.
Eigenlijk had ik moeten schrijven:
“Dat zijn toch allemaal kanten van dezelfde ego-medaille.
En daar is volgens mij niemand op deze site vrij van. Behalve Aart natuurlijk”.
Tja, als je ‘zover’ bent, dan kun je kijken wat je wil, dan is er geen ego meer te zien.
Jij bent daar denk ik wel een uitzondering in.
Een lichtend voorbeeld 🙂
Hartgroet, Nimue
@nimue, getverdemme dat was nou ook weer de bedoeling niet, voel ik me plots een uitzondering en dat terwijl ik er zo graag wil bij horen.
Ik wil gewoon dat iedereen me onvoorwaardelijk lief heeft.
Wat ik daar aan heb zou ik niet weten maar dat schijnt zo heerlijk te voelen.
Gewoon dat menselijke gevoel dat ik er zijn mag, dat ik gewenst ben, dat er van me gehouden wordt, dat ik waard ben om te leven, dat ik een doel heb, nut heb.
Sorry Nimue, ik sla een beetje door.
Ik ben toch zo`n gluiperd, ik gebruik teksten van een ander enkel voor mijn eigen belang.
Egoloosheid, moet niet gekker worden, een mens kan toch niet leven zonder ego.
Heb je gewoon nodig ter bescherming van al het kwaad (wat ook gewoon weer Liefde is, want alles is LIEFDE, lIEFDE is de bouwsteen van alles) in de mensenwereld.
Aart, Aart wat ben je weer aan het kleien, zou de mens nou echt door die onzinnige teksten van jou zich eens gaan afvragen wat Liefde, ego, egoloosheid, nou is.
Zou de mens nou echt eens voorbij de woorden/het denken, de eigen brij in het hoofd of zogenaamde hart, kunnen komen en met een beetje bewustzijn zijn eigen gekleide asbakje/leventje kunnen aanschouwen.
Gratis, gratis!!, ik schenk 38 euro als ik dit soort teksten niet meer lezen hoef.
Ha Aart,
Misschien nuttig om een verschilletje aan te brengen tussen openheid en grenzeloosheid? Da’s namelijk niet hetzelfde.
Wat mij betreft hoeft die grens niet uit prikkel-draad te bestaan, hoor. Het kan een simpel bordje verboden toegang zijn. Of het helpt? Schele smurf en ego-smurf kunnen zelfs tegen één enkel paaltje aanlopen en gekwetst raken.
Daar kan ik niks aan doen, toch? 😆
Dag Lia
@Aart,
Wat voegt het leven eigenlijk voor jou toe?
HG van R
@Stien, wellicht spreken de boeken van Sonia Bos je aan. Daar kun je alles lezen over de vragen die je hebt. Ik heb de postings globaal mee gelezen maar het lijkt er volgens mij op dat je niet kunt horen wat er voor je neergelegd wordt. Ondanks dat je niet naar therapeuten wilt heb je in de reacties toch een aardig stukje therapie aangeboden gekregen hoor (-;Je schrijft dat je inzichten uit boeken kunt halen vandaar mn voorstel om eens een boek van Sonia te lezen.
@Patricia, wel, ik ben in ieder geval blij dat ik genoeg zelfliefde heb om aan te voelen welke reactie hartelijk is en welke niet.
Als ik niet kan horen, volgens jou, heeft het niet veel zin dat je me een boek aanbiedt hé.
@stien, Ik ga er verder niet op in, wat ik je aan wilde reiken heb ik gedaan en het is aan jou of je er wat mee wilt of kunt.
mja, en dan nu in mensentaal 🙂
Hoe neutraliseer je dan je gebrek aan zelfliefde?
Stien,
je zou stoppen, daarna kwam er nog een vraagje en nu weer een vraagje…
Wat mij betreft begint het een tikje op zeuren te lijken en heb je veel aandacht nodig.
Ik heb getracht van alles en nog wat aan te reiken (en ik niet alleen), maar kennelijk is er weinig of niets waar je iets mee kan. Elk antwoord roept kennelijk alleen maar nieuwe vragen bij je op en zit je met tegenargumenten weg te redeneren. En daar kan ik niks mee.
En nu maar hopen, dat ik in mensentaal heb gesproken.
@Lia, hé zo grof en weinig liefdevolle reactie…dat kan ik ook:
ik heb je toch niet gedwongen om telkens op m’n vraagjes te antwoorden? dat was dus een retorisch vraagje.
Je reageerde toevallig toch niet zo vaak omdat je zelf veel aandacht nodig hebt?
ook een retorisch vraagje!
en waarom schrijf je stukjes? toch ook niet omdat je van de aandacht geniet toevallig?
retorisch vraagje!
Wat raar dat jij je ergert aan het feit dat jouw reacties nieuwe vragen bij me oproepen. vreemd. Ik ben inderdaad zoekende, maar ik beloof je dat ik het voortaan niet meer bij jou zal zoeken 🙂
@Lia,
Ha Lia,
vanwaar jouw ‘afkeurende’ reactie op de vraag van Stien?
Sowieso vind ik het interessant, bij mezelf maar ook bij anderen, om te ontdekken welk stukje er getriggerd wordt.
Daarnaast vind ik het in dit geval boeiend omdat jij geregeld blijk geeft van kennis en inzicht. En van vriendelijkheid.
En je bijvoorbeeld in één van je eerdere mailtjes aan Stien schrijft “wat je ook doet waar je ook voor kiest, het is altijd jouw weg en die is goed”.
Dus ik ben oprecht benieuwd wat er bij jou getriggerd wordt. En waarom die vriendelijkheid en de “jouw weg is altijd goed” dan ineens verdwenen lijkt.
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Er wordt bij mij niets getriggerd. Mijn reactie is ook niet als vriendelijk of onvriendelijk bedoeld. Ik constateer enkel dat Stien zou stoppen, vervolgens toch weer met een vraagje komt en met weer een vraagje (na zoveel andere vragen). Voor de duidelijkheid: het gaat mij er niet om dat iemand geen vragen mag stellen. Maar wanneer er niets aanslaat, bijna elk antwoord wordt weg geredeneerd, door nieuwe vragen op te werpen is dit naar mijn idee zinloos en begint het op zeuren om te zeuren te lijken. Blijkbaar heb ik dan te maken met iemand die niet open staat en niet ontvankelijk is, maar een groot afweermechanisme rond zichzelf heeft opgetrokken.
Bovendien geef ik ermee aan waar bij mij de grens ligt.
Wat dit betreft spreekt Roberts reactie mij wel aan: nu je dit weet, wat nu? M.a.w. je hebt een hele hoop informatie en adviezen gekregen en wat ga je er nu mee doen? Ga je er wel iets mee doen? Eigenlijk vermoed ik, dat Stien liever nog een poosje door wil gaan met het afvuren van vragen op anderen, dan knopen door te hakken en zichzelf te onderzoeken. Als dit de weg van Stien is, is dit ongetwijfeld prima, hoor. Wellicht is de tijd dan nog niet rijp.
Fijne dag, Lia
@Lia,
Ha Lia,
dan snap ik niet dat jij niet gewoon aangeeft dat bij jou een grens is bereikt. En laat je het verder bij jezelf.
Zonder een ander te beoordelen als dat het ‘op zeuren begint te lijken’, of te insinueren dat ‘iemand veel aandacht nodig heeft’.
Dat zegt niks over Stien, dat zegt toch iets over jou.
Als jij niet getriggerd wordt, waarom doet het je dan iets dat Stien adviezen krijgt en er ogenschijnlijk niks mee doet?
En waarom stel je dan dat je ‘blijkbaar te maken hebt met iemand die niet open staat en niet ontvankelijk is’.
Dat is nogal een oordeel. En waarom oordeel jij daarover als jij niet getriggerd wordt?
Dat begrijp ik niet.
Wie spiegelt jou in jouw inzicht en in jouw communicatie?
hartgroet, Nimue
Nimue,
Tuurlijk zegt het iets over mij. En ik heb hierboven toch al redelijk goed uitgelegd waarom, wat en hoe? Namelijk dat ik er niks mee kan. Dat mijn grens is bereikt. Dat het naar mijn idee zinloos is en op zeuren begint te lijken. Ik hoef toch niet tot in het oneindige aandacht te geven aan iets wat ik niet zie zitten? Waarom mag ik dat niet zeggen? En daarvoor hoef ik toch niet getriggerd te zijn? Ik zie het probleem niet.
Heb ook in het geheel niet de bedoeling om met een “zwaar oordeel” aan te komen. Maar ik mag toch wel mijn mening geven? Oordeel ontstaat volgens mij als je ergens een zware emotionele lading op drukt. En dat is naar mijn idee een kwestie van gekwetst en beledigd ego. De één heeft daar meer en sneller last van dan de ander. Daarom is het belangrijk om je niet te LATEN triggeren. Dus ik zou zeggen, trek het je allemaal niet aan, en zit niet uren over iets te mieren. Wat mij betreft is dit het laatste wat ik er over te zeggen heb. 🙂
Groet van Lia
@stien,
Geloof je niet dat het voor jou is weggelegd?
Eerst geloven, dan zien 🙂
Warme groet, Robert
@Robert, dat wat voor mij is weggelegd? zelfliefde? ja, dat geloof ik wel. Ik vroeg me gewoon af hoe, als zelfafwijzing de essentie is van alle kwaad, leek me dat geen overbodige vraag, maar blijkbaar is het zeer irritant om te veel vragen te stellen. Ik begrijp natuurlijk wel dat in bewondering en aanbidding neervallende mensen veel leuker zijn. Sorry, ik ben nog een beetje van m’n melk door lia’s veroordelende reactie.
Dag Stien,
In vind het op zichzelf niet zo’n probleem dat je veel vragen stelt. Ik begrijp ook wel dat het allemaal aan je blijft knagen. Je hebt iets nodig om verder te komen of er uit te komen, echter ik denk dat dit niet gebeurt door een antwoord wat je hier krijgt. Zou het antwoord op de vraag hoe je je gebrek aan liefde kunt neutraliseren, je nu verder helpen?
Als je iets over liefde wilt leren, dan zijn je lessen zo dat je eerst ervaart wat het niet is, zoals bijvoorbeeld een zelfoordeel. Een zelfoordeel ontkent een deel van jezelf, waardoor die zelfafwijzing in jou geraakt wordt.
Een zelfoordeel is bijvoorbeeld (was eentje van mijzelf) : mijn mening doet er niet toe. Dat was een deel van mijzelf wat ik ontkende, en onbewust dus in geloofde. Zodra er niet naar me geluisterd werd o.i.d., werd dat zelfoordeel in mij geraakt, en wees ik mezelf af.
Het ontkennen/afwijzen van (delen) van jezelf is natuurlijk een smet op je liefde voor zelf (en anderen). Door die (vele) ontkenningen (e.d.) te transformeren/neutraliseren ga je groeien in liefde (en vertrouwen).
Misschien wel aardig om te constateren dat je waarschijnlijk door Lia’s reactie (zelf)afwijzing ervaart. Nu heb je de keuze om hier in te blijven hangen en in je hoofd te gaan zitten… of eens te kijken wat hier nu met je gebeurt, en of je hier iets van kunt leren 🙂
Een belangrijk uitgangspunt hierbij is om niet te gaan projecteren, maw de schuld niet bij de ander te leggen. Jij bent diegene die geraakt wordt, dus in jou is het te doen. De ander is slechts een trigger, die raakt iets in jou wat geraakt kan worden.
Door te realiseren dat het allemaal in jezelf te doen is en met een reden, kom je verder in je proces. Dit kan verder bijdragen om helderder naar de situatie te kijken en de boosheid op de ander te doen zakken. Zo van : o ja, dit is van mezelf, en o ja, ik doe dit zelf.
Overigens vind ik zelfafwijzing niet de essentie van het kwaad, al begrijp ik je uitspraak. Probeer te beseffen dat zelfafwijzing in de regel onstaat door een deel wat je van jezelf ontkent. De reden waarom je dat deel van jezelf ontkent is omdat je hier iets over wilt leren, JIJZELF hebt die ontkenning gecreeerd, uit LIEFDE! Er komt geen kwaad bij van pas 🙂 Ook dit besef kan helpen om milder naar jezelf te zijn.
Het is een enorm krachtige ervaring om door die ontkenning eerst te ervaren dat je iets niet bent/kunt, om dit te transformeren, en zonder die ontkenning door het leven te gaan.
Dit is dus mijn kijk op het transformatieproces zoals ik ‘m heb ervaren en vaker over heb uitgewijd 🙂 Hoop dat dit zo een beetje duidelijk voor je is geworden. En nu dat je dit weet, wat nu?
Hartelijke groet,
Robert
@Robert, wat je zei… “geloof je dat het niet voor jou is weggelegd”. Dat klopt eigenlijk wel. Ik heb dat inderdaad op alle vlak: leuk werk, gelukkig zijn, liefde, kinderen, plezier hebben, geweldige hobby’s… het geloof dat het niet voor me is weggelegd.
Op een bepaalde manier heb ik dus wel iets aan jullie responsjes 😉
Hoe dat proces van transformatie precies werkt, hoe je die overtuiging neutraliseert – ik durf het bijna niet te zeggen, maar dat is me dus nog niet zo duidelijk. Gewoon blijven en blijven doorvoelen dan.
Dag Stien,
Waar wacht je dan nog op?
🙂
Ok, je weet nu niet inhoudelijk hoe dat transformatieproces werkt. Maar is dat op dit moment belangrijk?
Als je eenmaal bewust kiest om hiermee aan de slag te gaan en dit wilt, dan zie ik niet in waarom het voor jou niet zou werken.
Warme groet, Robert
Sorry dat ik me even kom mengen. Zelf ben ik al een tijdje bezig om mij te ontwikkelen en te groeien. Laatst een workshop gedaan met positieve affirmaties van Louise Hay. Dit heeft mij geholpen om te leren van mezelf te houden en elke dag zet ik hier stapjes in. Ik voel mij gelukkiger dan ooit en krijg er veel inzichten door. Het is belangrijk dat we anders leren denken. We zijn meestal opgevoed ( ouders, leerkrachten, familie, maatschappij…),bv. je deugd niet. Dus zul je geloven dat het zo is indien dit tig is gezegd tegen jou. Dit is niet zo maar je geloofd het en zegt het tegen jezelf dat je toch niet deugd. Vraag je af of dit zo is en waarom. Dit kun je loslaten en zeggen tegen jezelf dat je wél deugd. Positieve affirmaties helpen mij echt vooruit.
Warme groet, Nana
@Robert, Nimue, Lia
Het was te denken… ik heb nog een vraagje! Dat helen/transformeren/neutraliseren/loslaten … hoe werkt dat eigenlijk, want dat is zo snel gezegd.
Lia spreekt bv over dat je als mens verantwoordelijkheid moet nemen en keuzes maken en onafhankelijk zijn.
Maar stel dat je op een diepe oerangst stuit, zoals angst voor eenzaamheid of behoefte aan erkenning… gevoelens die iedereen kent, denk ik en die je tot in het oneindige kan blijven doorvoelen. Hoe heel je dat dan? Je kan toch niet het besluit nemen om geen behoefte aan erkenning meer te hebben?
Dat bedoel ik met ‘het is niet genoeg om je dingetjes helder te krijgen, er moet dan ook nog iets gebeuren waardoor ze niet steeds terugkomen’ en inderdaad, het lijkt heel universeel, onze angsten.
Dag Stien,
Als je zo kijkt naar de reacties hier op deze site, dan wordt hier verschillend over gedacht. 🙂
Zolang die belemmerende gevoelens zoals angsten terug blijven komen ben je naar mijn idee wat dat betreft nog niet geheeld. Dat merk je dan ook omdat die situaties op je pad blijven komen. Er kan blijkbaar nog steeds wat geleerd worden 🙂
In de regel zit er een belemmerende/beperkend geloof over jezelf aan ten grondslag, dan gaat het er om om dat geloof om te buigen.
Wat mij betreft kun je echter ook de daadwerkelijke oorzaak onderzoeken, bewust van worden en die te transformeren. Dat betekent dat je actief met je levenslessen aan te slag gaat.
Transformeren betekent voor mij dat je belemmerende (energetische) creaties neutraliseert, de oorzaak van het ongemak in kwestie. Die creatie verkrampt, het is een versluiering van je zelf(liefde en vertrouwen). Door de creatie te transformeren, ontkramp je, ontvouw je je ware zelf.
Dan is het inderdaad niet genoeg om enkel een inzicht te krijgen.
Als je het hebt over behoefte aan erkenning, dan denk ik eerder aan een symptoom, niet aan de oorzaak. De oorzaak ligt altijd in een beperking die in jezelf ligt. Voel eens wat je voelt op het moment dat jij die erkenning niet krijgt. Hoe denk je dan over jezelf? Waarschijnlijk niet zo positief 🙂
Warme groet, Robert
@stien,
Ha Stien,
als je het zo stelt ‘dien’ je bij wijze van spreken, volgens mij, inderdaad tot in het oneindige te doorvoelen.
Alleen wordt dat steeds (= mijn ervaring) minder vaak nodig. Omdat er steeds meer ruimte komt voor het licht in jou. En de donkere stukjes in je steeds verder ‘opgeruimd’ worden.
Maar omdat er zoveel donkere (angst, boosheid, verdriet, frustratie, onzekerheid enz..) stukjes in de meeste mensen zitten, gaat het vaak niet zo snel. Langzaam dus.. 🙂
Daarnaast lijken de donkere stukje die er dan nog zitten soms zelfs nog donkerder, omdat ze meer ‘opvallen’ in het licht. Ze steken meer af.
Dus steeds opnieuw kun je ‘kiezen’ je donkere stukjes verder op te ruimen (door meditatie of doorvoelen of uit hoofd/in ‘zijn’ of…).
Je wordt dan, langzaamaan, ook heel van binnen. Waardoor je minder behoefte krijgt aan erkenning van buitenaf. Het blijft fijn, vind ik :), maar het is dan niet meer noodzakelijk om je goed te voelen.
Dat krijg je dan steeds meer van binnen uit. Van jezelf!
Hartgroet, Nimue
@nimue, dag, ik had zelf niet het idee dat met het doorvoelen die stukjes weggingen. Het zou kunnen dat ik er nog niet lang genoeg mee bezig ben. we spreken hier waarschijnlijk eerder over decennia dan jaren. ik vind het ook bijzonder vermoeiend, maar eens je bezig bent met onderzoeken, is er geen weg meer terug inderdaad. Ik weet natuurlijk niet hoe diep jij al dan niet gezeten hebt, maar het is fijn om te lezen dat het op de lange duur wel werkt en je er lichter van wordt.
@stien,
Ha Stien,
het is naar mijn idee niet alleen doorvoelen. Dat is één onderdeel.
Het is ook vanuit je ‘hogere zelf’ naar je kleine ik durven kijken. Sommige noemen dat getuige of waarnemer.
Dan leer je het verschil tussen je ego (verstand-emotie) en je ziel (hogere zelf, liefde) kennen.
Even therapeutisch :), het lijkt erop dat je een beeld, een idee in je hoofd hebt waarvan jij ‘denkt’ dat het leven (jouw leven) aan moet voldoen. Of waar jouw transformatie aan moet voldoen.
Dit beeld voldoet waarschijnlijk niet aan de werkelijkheid. En dat geeft frustratie. En hoe hard je verder ook aan jezelf werkt, jouw leven verandert niet als jouw idee hoe het zou moeten zijn anders blijft dan de (vaak minder wenselijke) werkelijkheid. En dat kan vermoeiend zijn.
Alleen dit beeld, dat idee, bestaat alleen in je hoofd.
Het gaat erom dat beeld te leren loslaten en het leven te leren aanvaarden zoals het is (hoe klote het ook is), in elk opzicht, op elk moment. Zonder daar nog labels, oordelen of stickers op te plakken.
Dus zonder daar nog met je gedachten (positief of negatief) betekenis aan te geven.
Want die gedachtes, dat is je ‘kleine ik’, je ego. En die ‘voelt’ zich soms afgewezen of onzeker of angstig of trots of… En die ‘vind’ overal van alles van, die oordeelt heel de dag maar raak.
Daar los van komen, daar gaat het om. Dit kun je niet met je hoofd, niet met je verstand, niet met je denken.
Dan leer je een hele andere manier van waarnemen en ervaren.
Het lastige is dat je pas echt kan begrijpen wat ik bedoel als je op die andere manier kan waarnemen.
Dat kun je dus leren door alles wat je tegenkomt te doorvoelen.
En door het beeld van hoe het leven zou moeten zijn los te laten en het leven volledig te nemen zoals het komt.
Ten slotte door steeds opnieuw vanuit je hogere zelf naar jezelf, je ego, je heelden, je ideeën, je gedachtes en emoties te kijken.
Deze ‘drie dingen’ lopen natuurlijk continu door elkaar, wisselen elkaar af en vullen elkaar aan.
hartgroet, Nimue
@nimue, ja mooi, en als je erin slaagt om open en oordeelloos naar je leven te kijken, kan je ook zonder oordeel naar jezelf kijken en naar anderen. En dat zou een prachtige vorm van samenleven zijn, met veel meer ruimte voor echte verbondenheid. Extreem moeilijk wel (er zijn meestal wel een paar mensen die je blijven triggeren). Je sluit niet je ogen voor het lelijke, maar je keurt het ook niet af. Je begroet het als deel van het geheel en je weet dat er genoeg schoonheid aanwezig is om te koesteren. En degenen waarbij het lijkt of ze wel heel veel duister in zich dragen, dagen je eigenlijk uit om hierin te oefenen 😉
@stien,
en soms keur je iets wel af. Maar steeds eerder krijg je (als je er voor open blijft staan :)..) door dat je dat doet.
Dan kun je weer van een ‘afstandje’ naar die gedachtes en ideeën gaan kijken.
En de gevoelens die daarbij horen doorvoelen.
En zo kom je steeds dichter bij je zuivere zelf!
@einstein, ” en als je erin slaagt om open en oordeelloos naar je leven te kijken, kan je ook zonder oordeel naar jezelf kijken en naar anderen. En dat zou een prachtige vorm van samenleven zijn, met veel meer ruimte voor echte verbondenheid. Extreem moeilijk wel”
liefje, hier je schatje nog even uit verbondenheid.
Het is inderdaad extreem moeilijk om ergens een oordeel over te hebben.
Het leven is gewoon zoals het is maar neen vanuit een iets hebben we ergens een oordeel over.
Wat is nou dat iets wat een oordeel heeft, hoe is het ontstaan dat we ergens een oordeel over hebben.
Vanuit dat iets wat oordeelt is het natuurlijk extreem moeilijk om niet te oordelen maar als eenmaal gezien wordt wat een oordeel is en hoe het in het begin ontstaan is kan het oordelen plots wegvallen of de lading/echtheid van het oordelen.
Wat is nou het nut van oordelen, wat is datgene waar een oordeel uit ontstaat, hoe kan een oordeel ontstaan, wat moet een mens daar wel niet voor doen om te laten ontstaan.
Heus, het is zo onzinnig en nutteloos als je werkelijk ziet wat een oordeel is en hoe het heeft kunnen gebeuren hoe die werkzaamheid is ontstaan.
Nou, einstien, zet je beste beentje eens voor.
Mocht je ze niet hebben dan zou ik zegggen; zet je tanden er in.
Zo dat is dan 24 euro 95.
Die je van mij tegoed hebt.
@aarteman,
oela, daar heb ik even een vette kluif aan.
Ik hoop dat ik die egokwestie nog oplos tussen de soep en de patatten.
Als dat lukt, hoef ik me misschien niet meer af te vragen of ik me vergis als ik een ééndagse workshop van 1250 euro afsla (die belooft me tools aan te reiken om de antwoorden in mezelf beter te kunnen vinden).
Mij lijkt dat een unfaire prijs! Maar hoe hopelozer je naar progressie verlangt, hoe meer je nog geneigd bent om zo’n bedrag op tafel te leggen ook…
Volgens mij mag je me voor die ego-les zeker 50 euro hoor, toch als je er een uur over nagedacht hebt. Da’s m’n limiet, 50 euro bruto per uur. Of je nu een dokter, psy, tenenlezer, advocaat, boekhouder of journalist bent. 50 euro per uur bruto is een schappelijk bedrag dat zorgt dat je als zelfstandige een gewoon, (financieel) zorgeloos leven kan leiden. Al wat meer is, is volgens mij verrijking op de kap van een ander.
Stien,
Wat nou een god die wil dat het 20 jaar duurt. Er zit toch niet een man met lange baard in de hemel jouw proces te verstieren? Je doet het allemaal zelf. Spanningen die jarenlang zijn opgebouwd hebben veel tijd nodig om weer los te laten.
De ervaring vast te zitten is prima. Door zo’n naar gevoel raak je gemotiveerd om los te laten. Die motivatie is een stukje van wat je écht wilt. Dat geldt ook voor het gevoel half dood te zijn. ’t Is allemaal heel akelig, maar zo leer je onderscheid tussen wat je niet en wat je wel wilt.
Hup, hup, beetje positiever, hoor.
@Lia, ja, bedankt om me daar aan te herinneren 🙂 Als je er middenin zit, lijkt het zo’n levensverspilling, a waste of life… al die jaren dat het niet lukt om ‘volluit’ te leven zonder garantie op een happy end. Maar het zal inderdaad op onbewust niveau wel voor een bepaalde drive zorgen (frustratie = drive zeker?).
@stien,
Als ik je zo wat reacties zie schrijven, komt in me op : naar welk antwoord ben je op zoek? Wil je ergens een bevestiging op… Of een ontkenning?
Luister eens naar je gevoel/hart…
🙂
Warme groet, robert
Luister eens naar je hart!
Is óóok een goeie!
🙂
@Robert, welk antwoord…. dat ik het niet meer weet, ik weet zelfs niet meer wat m’n vraag is. Ik ervaar dat ik vastzit en ik wil daar graag beweging in krijgen, vandaar al m’n gevraag hier op dit forum, in de hoop dat ik plots iets ga zien wat ik tot nu toe altijd over het hoofd zag zodat er beweging in komt (en gevoel en hart wat luider spreken).
Ik ga inderdaad wat stoppen met schrijven (je moet in de eerste plaats stil zijn om te kunnen horen), m’n naam staat momenteel misschien wat te vaak in de rechterkolom. Straks ontploft de site nog. Dag dag en bedankt allemaal alleszins voor de gedachtenuitwisselingen hierboven.
@stien,
Ik snap dat wel hoor, dat gevoel van vastzitten en niet je leven ten volle leiden zoals je graag zou willen.
Het was voor mij juist die motivatie en vasthoudendheid die me verder bracht 🙂 Dus dat je het graag anders wilt is dan wellicht een pre 🙂
Lijkt me voor niemand een probleem als je veel wilt posten, maar zolang het blijft bij het uitwisselen van inzichten kom jij denk ik niet echt verder.
Sowieso succes op je weg!
Warme groet Robert
@stien,
wie weet tot later.
Stilte of delen, naar binnen of naar buiten, het is altijd goed.
Succes!:)
Ha Stien,
Niet zo gek even stoppen.
Even afstand nemen, alles laten bezinken.
Wat je ook doet, waar je ook voor kiest, het is altijd jouw weg en die is goed. 🙂
Dag Lia
Ha Robert,
weet je, in grote lijnen ben ik het helemaal met je eens.
Soms zeggen dezelfde woorden andere dingen of andere woorden dezelfde dingen.
Ik geloof trouwens niet dat je alles letterlijk opnieuw moet doorleven, maar wel dat alles wat ‘in de weg zit’ aan het licht dient te komen om het te kunnen transformeren.
En zo blijven er, denk ik, altijd wel een paar dingetjes die interessant zijn om steeds verder uit te pluizen..
Leuk, dit zijn wel de ‘gesprekken’ die ik boeiend vind.
Dat is mijn wens, dat ik steeds meer van dit soort, maar dan live, gesprekken heb in het echte leven 🙂
Hartgroet, Nimue
Ha Nimue,
Heb dat zelf ook… ik wordt er blij van als ik met mensen gesprekken kan hebben van hart tot hart, dat het voorbij de oppervlakkigheid gaat, dat mensen zichzelf durven laten zien.
🙂
Warme groet,
Robert
Stien,
Weten wat je écht wil, daar komt volgens mij geen ik aan te pas. Er is dan enkel een meestromen met het geheel-Zijn. Anders gezegd: het gaat niet om wat jij persoonlijk wenst, begeert, maar je volgt de Wil van het Geheel, noem het de Wil van God. Niet omdat je daar onderdanig aan zou zijn, maar omdat je hetzelfde bent, je het ermee eens bent, niets anders kan en zou willen. Kortom, wat een mens écht wil is eenvoudig Zijn.
Angsten (o.a. om je hieraan over te geven) komen uit het ego voort.
@Lia, inderdaad, en moet je dus aan die angsten/belemmeringen werken om eenvoudig jezelf/god te zijn. Die ‘angsten’ zitten bij mij wel in de weg.
Stien,
Ja, misschien eens observeren van angst zonder angst, dus op een neutrale manier naar je zelf kijken. Misschien moet je van angst geen probleem maken? Angst is overal. Als je tegen angst spant, verzet pleegt, is het angst voor de angst. Dat is dubbele angst. Ik opper maar een ideetje, hoor
@Lia, ja, (ik heb vooral angst voor het blijven vastzitten), maar daarmee zijn die eerste angsten nog niet weg… al die smurrie die je weghoudt van jezelf/god. Een tijdje terug dacht ik dat het genoeg was om je ‘dingetjes’ helder te krijgen. Dat het dan wel vanzelf oplost omdat het aan het licht komt. Nu heb ik de indruk dat dat niet klopt. Dat blijft gewoon allemaal wel ‘spelen’.
Stien,
Dat hoeft toch helemaal niet? Een boek lees ik omdat het thema mij interesseert. Bijv. als ik iets heb ontdekt in mijzelf waar ik meer over wil weten. Je gaat naar de therapeut omdat je iets kennelijk niet in je uppie af kan, je iets als probleem ervaart en je (wellicht dringend) om hulp verlegen zit.
Ha Lia,
Ja, je moet het uiteindelijk zelf doen, zelf bewerkstelligen. Ik denk dat een goede begeleider je juist op weg zou kunnen helpen naar dat zelfvertrouwen, naar die zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Dat zijn immers allemaal lessen die aan de orde komen in het transformatieproces. Een begeleider staat aan de zijlijn, zoals de geestelijke wereld, om jou je lessen te laten ervaren en leren, en bewust te kunnen transformeren.
Een goede begeleider kan helpen met hoe die mechanismes er uit zien, en hoe jouw les er uit ziet, en wat je er mee kunt doen, en wat het betekent voor jou. Dat je zelf wel op alle antwoorden komt, maar dat je daar begeleiding in mag ontvangen, zo ook om die lessen te transformeren.
Misschien zou je eens zo’n begeleider moeten ervaren 😉
Warme groet,
Robert
@Robert, hihi Lia bekeren… ik zeg het je, een echte missionaris! 🙂
Heb je wel een beetje gelijk in, the force is strong in me 🙂
Ik vind jouw schrijven, mooi op dit punt van win-win-win situatie.Ik heb vroeger moeite mee gehad met de gedachte van win/verlies idee en daar kon ik boos om worden.Een mooi bericht om te lezen. Maar helemaal invoelen kan ik niet. Ik ben geen lichtwerker.Maar dank je voor je bericht.Gr nan
Ha Robert,
Je reactie wekt op mij de indruk dat innerlijke rijkdom te koop is. Geluk is niet te koop. Het idee dat er rond innerlijke rijkdom een soort handel ontstaat, waarbij je bovendien niet weet wat je koopt, staat mij niet erg aan.
Kijk, als ik naar de bakker ga voor een broodje weet ik wat ik koop. Van de lichtwerker is dit bij lange na niet duidelijk, of ik moet een schemerlamp bij hem kopen. Die kan ik in ieder geval aan -en uitzetten.
Je zegt het zelf: bewustzijnsontwikkeling kun je niet aan en uitzetten. Dus werkt de lichtwerker in een oncontroleerbaar (neem mij niet kwalijk: duister) gebied. Ik heb een afspraak met hem, maar de stroom is even op. Lichtwerker uitgeput, ligt op apegapen. Gaan we dan over op waxinelichtjes en moet ik dan de volle mep betalen? Kortom, misbruik ligt op de loer.
Omgekeerd kan ook hoor. De hulpzoekende werkt niet mee. Hij zit op andere golflengte. Tja, wat begin je dan als lichtwerker?
Punt is, dat zodra er geld aan te pas komt, men concrete antwoorden, oplossingen en zichtbare resultaten verwacht (en mag verwachten) en de lichtwerker die dus ten alle tijden te voorschijn moet toveren. Maar zo werkt het volgens mij niet.
Ach, is de zon niet de beste lichtwerker? Je kunt hem zien, voelen, ruiken en proeven en dat alles geheel gratis.
Groet van Lia
Hi Lia,
Ik begrijp wat je zegt. Ik denk ook niet dat innerlijke rijkdom te koop is. Geld is hiervoor niet de belangrijkste factor, al geloof ik dat als je begeleid zou willen worden in je eigen proces, er geld/iets tegenover de dienst staat die je afneemt. De dienst staat voor de ervaring en bewustzijn van de begeleider, en wat die concreet voor jou kan betekenen. No-nonsense wat mij betreft.
Die concrete no-nonsense aanpak heb ik zelf ervaren, en heb zo (en velen met mij) concrete aanwijsbare belemmeringen kunnen transformeren. Het bleek een weg te zijn die in beginsel universeel voor iedereen te zijn. Het wekt in de regel wel enige weerstand als ik dit zo vertel.
Zo hebben de meesten onder ons een belemmering in hun emotionele energielichaam zitten. Dat is gewoon te achterhalen en te transformeren. Dan ben je het kwijt, punt. En de verlichting die het met zich meebrengt is voor iedereen zonder enige twijfel. De ervaring is voldoende om te overtuigen.
Nu heb ik het over een belemmering in je emotionele energielichaam, maar je hebt zoveel onbewuste belemmeringen in je (deels geactiveerde) energie of bewustzijnslichamen. Het is je gevoeligheid die je in staat stel om er mee in contact te komen.
Wat is er voor nodig bij client :
– verantwoordelijkheid nemen door de client voor eigen proces
– tijd van client
Als ik mensen dus wil begeleiden in het transformeren van die emotionele belemmering, zal ik een vergoeding vragen voor mijn tijd/energie. Ze zullen zelf het ‘echte werk’ doen, ze komen zelf tot inzicht, ze zullen zelf in contact komen met hun gevoelens, zelf hun levenslessen aangaan… alleen ik wijs ze de weg.
Klinkt best goed toch? Volgens mij best concreet zo in het ‘land der lichtwerkers’? 🙂
Het lijkt me persoonlijk niks mooiers om iemand zo te kunnen begeleiden zodat weer een stapje verder in de (zelf)liefde mag maken, tot innerlijke vrijheid, en zichzelf als zodanig kan manifesteren.
Hartelijke groet, Robert
Ha Robert,
Ik weet niet of het allemaal goed klinkt.
Dit is nu weer net één van mijn bezwaren.
Jouw weg hoeft niet mijn weg te zijn. En dé weg hoeft niet de enige weg te zijn.
De Kerk heeft eeuwenlang de weg gewezen, missies uitgevoerd in Derde Wereldlanden (en nog steeds). Zelfs met volle overtuiging, maar lang niet naar ieders tevredenheid. Maar goed dat zijn mij associaties bij “de juiste weg wijzen”.
Ach, wat mij betreft mag iedereen zijn eigen ding doen. Dan zal vanzelf blijken of het de juiste weg was.
Fijne zondag Lia
Ha Lia</a
Elke weg is denk ik de juiste weg, al geloof ik dat alle wegen direct of indirect uiteindelijk op dezelfde weg uitkomen, die van licht en liefde.
Omdat we in de regel allen van dezelfde bron afkomen, en dezelfde afdaling en vernauwing (verdichting) in liefde, bewustzijn en vertrouwen doormaakte, is de weg terug in de regel universeel voor iedereen.
Die weg terug zul je als je komt te overlijden zondermeer (deels) volgen, afhankelijk van in hoeverre je je levensplan hebt kunnen uitwerken.
Maar er is ook een mogelijkheid om zonder eerst te moeten overlijden die hele weg terug te volgen, en over die weg heb ik het. Daarvoor heb ik wel begeleiding nodig gehad en hulp van de geestelijke wereld, (aarts)engelen, zelfs God (of welke naam je ook geeft) zelf.
Om dit te doen zul je verantwoordelijkheid moeten nemen voor al je levenslessen die je sinds je bestaan als afgesplitst stuk bewustzijn. Het is de transformatie van levenslessen en afdalingsgevoelens die je in staat stel om jezelf in het meest ruime bewustzijn, liefde en vertrouwen te doen ontvouwen.
Wellicht zijn er ook andere manieren om dit te doen, maar ik heb het nog nooit gezien of van gehoord. Waar het me om gaat, is dat er wel een weg/manier is die heel concreet blijkt te zijn en niet zo vaag.
Wat je zegt over de kerk. De kerk gaf een soort van sturing aan het leven van mensen (men liet zich sturen), terwijl de weg van binnenuit juist leidt tot zelfliefde, vrijheid en autonomie. Door de weg naar binnen te keren en je met jezelf te confronteren en verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen is de basis van hetgeen ik hier vertel.
Hartelijke groet, Robert
@Lia, Het is misschien wat te persoonlijk, maar heb jij je ooit laten ‘helpen’ door coaching of therapeuten op het gebeid van angsten doorwerken, bewustzijnsproces, transformatie?
Ik ben warm gemaakt voor een traject dat zeer boeiend is, maar ook heel duur.
En ik krijg de zin ‘alle antwoorden zitten in jezelf’ maar niet uit m’n hoofd. Die zin heeft mij altijd al de indruk gegeven dat hulp zoeken ‘je kracht afgeven’ is. Langs de andere kant heb ik zelf niet de indruk dat ik op m’n eentje veel progressie maak in ‘volluit’ leven.
Ha Stien,
Nee, ik ben nooit bij een therapeut of coaching geweest. Ik ben daar te eigenzinnig voor. Alleen al van het woord therapeut krijg ik jeuk. Doet mij denken dat er van alles aan mij rammelt wat niet deugt. Dat ik zwak, ziek of onderweg bent. Neem nou zo’n psycholoog die daar in je ziel gaat zitten knijpen en prikken. Niets voor mij, hoor.
Er is eigenlijk nooit iets geweest, dat ik niet zelf heb kunnen oplossen. Ik heb mijn heil wel héél vaak in boeken gezocht, lezingen bezocht, end.
Daar eigenlijk alle antwoorden gevonden die ik zocht (en ook veel afgewezen dat niet bij mij paste).
Je weet zelf toch het beste wat er met je aan de hand is en dus ben je zelf de beste therapeut.
Volgens mij is het hele punt dat een goede therapeut zou moeten vragen: zeg meneer of mevrouw wat vindt u zelf, wat denkt u zelf, wat wilt u nu eigenlijk zelf? Nou, dan kom je dus weer bij jezelf uit.
PS. de buurvrouw weet soms ook kiene opmerkingen te maken, dus goede raad is vaak nabij.
Maar goed, als iemand meent hulp nodig te hebben en naar een therapeut wil, mijn zegen heeft-ie, hoor.
Wat betreft die progressie. Is vaak een kwestie van geduld en niet te snel resultaten verwachten. Rome en Aken zijn niet op één dag gebouwd. Indrukken die je opdoet, hebben tijd nodig om wortel te schieten. Angst die jarenlang in je systeem zit, krijg je er met 3 dagen niet uit. Ook de therapeut niet.
Dag Lia
@Lia, 🙂 ja, ik voel ook allergie bij het woordje ‘helpen’…
Langs de andere kant zoek ik ook ‘hulp’ in boeken of op dit forum bv… is dat eigenlijk zoveel anders dan bij een therapeut? Die boeken zijn tenslotte ook de weergave van een persoon.
Misschien is het wel een kwestie van trots, het zelf willen doen. Wat ook knap is. Maar dan is mijn probleem geduld… ik heb geen geduld om nog tien jaar te wachten op ‘volluit’ leven als het misschien ook sneller zou kunnen.
Het is weer dubbel allemaal. Dat heb ik nu eens altijd 🙂
@stien, ik herken veel in wat je aan geeft. Je geeft zelf eigenlijk al aan waar de kern van het probleem zit. Het circuit van therapeuten ben ik zelf wel aangegaan en de reden was ook grote onvrede/ongeduld maar erg nieuwsgierig naar wat er allemaal is en wat het voor je kan doen. Wat Lia bijvoorbeeld in boeken heeft gevonden heb ik bij therapeuten en boeken gevonden. Wat ik heb gemerkt is dat therapeuten veel kunnen aanreiken, ook hoe je het bijvoorbeeld niet wilt en duidelijker krijgt wat voor jou wel werkt door naar je innerlijk kompas te luisteren. Een of andere behandeling aan gaan geeft voor mij ook aan dat je bevestigt naar jezelf dat je het waard bent om hulp te ontvangen en durft kwetsbaar te zijn dat je het op dat moment gewoon niet weet. Je leert er altijd van.
Ik ben dan benieuwd hoe volluit leven er dan voor je uit ziet?
Rob,
Ja, precies!
Hoe ziet volluit leven eruit voor Stien.
Belangrijke vraag!
@Rob en compleet verlichte Lia, volluit leven is ongeremd en compleet open je hart kunnen volgen omdat je weet wat je echt wil.
Om dat te kunnen moet je al je bewuste en onbewuste angsten helder krijgen en overwinnen. Dat lukt mij momenteel niet. Ik weet niet wat ik echt wil en ik heb het gevoel dat bewuste en onbewuste angsten me klein en daar van weg houden.
Je mag dat afhankelijk, onvolwassen, onzelfstandig en onverantwoordelijk noemen Lia… dan zijn we dat als mensen allemaal. Uitgezonderd jij, natuurlijk 🙂
Hey Stien,
Dan is bovenstaande toch jouw antwoord dat je zelf geeft? Namelijk: ik heb geen geduld om nog 10 jaar te wachten als het sneller zou kunnen. Dus ga je waarschijnlijk een therapeut zoeken.
En dubbel hoeft niet tegenstrijdig te betekenen. Je kunt allebei doen. het een sluit het ander niet uit. Onderneem gewoon iets en dan kijk je wel wat het oplevert. Duik in het diepe. Ik zou zeggen weer een mooie ervaring (of buil) rijker.
Of boek anders is dan therapeut? Dit bedoel ik nou. Je stelt steeds zoveel vragen. Waarom eigenlijk? Wat zou je zelf als antwoord geven? Ben je zo onzeker?
Mijn antwoord is: ik vind boeken wel anders dan therapeut. Je kunt beter je eigen tempo en ritme kiezen. Zinnetje voor zinnetje overpeinzen. Een boek kun je dichtslaan en een maand later nog eens terug lezen. En je kunt volgens mij gerichter zoeken welk onderwerp het meeste aanspreekt. Dit is allemaal anders dan bij een gesprek. Ook op dit forum houd je zelf de leiding, toch?
Grote vraag is of en in hoeverre jij iets met mijn antwoorden kan. Soms ben je het met iemand eens, soms niet. Dus in beginsel volg je toch je eigen weg.
Doeg, Lia
@Lia, ik bedoelde dat een boek lezen ook een vorm is van ‘hulp’ zoeken, omdat jij zei dat je te eigenzinnig bent om hulp te aanvaarden, maar je zoekt wel inspiratie in boeken. Ik denk dat een therapeut (die bij je past) net als een boek ook inspirerend kan werken zonder dat je alles hoeft te slikken voor zoete koek, net als in een boek.
Ha Stien en diegenen die het willen lezen 🙂,
Ik kies liever voor het woord begeleider dan therapeut, of het woord helpen. Alhoewel ik ook niet altijd even consequent ben 🙂
Niettemin gaat het er om dat je begeleid kunt worden in je eigen proces, om jou vragen te stellen waar je zelf niet op kwam, of je op dingen te wijzen die je zelf niet ziet, of je op gevoelens te wijzen waar je zelf onduidelijk contact mee hebt, of zaken aangeven die op dat moment relevant zijn.
Alle groei kan enkel en alleen vanuit jezelf worden bewerkstelligd. Het gaat er om dat je zelf gaat zien hoe je je zelf belemmerend, hoe je je zelfliefde, vertrouwen en vrijheid beperkt. Het zijn allemaal mogelijkheden om juist tot die groei te komen.
Nu is daar iedereen wel op z’n eigen manier mee bezig. En sommigen willen/moeten het per se 100% zelf doen. Ik zelf zie geen probleem om te verzoeken tot begeleiding, het is geen zwaktebod. Het gaat er om dat je vindt wat bij jou past.
Waar ik tegen aan liep is dat die therapeuten me wel op een bepaalde manier konden helpen met zelfinzicht en wellicht dingen anders te gaan doen, maar ik bleef tegen dezelfde lampen/thema’s aanlopen. Achteraf bezien was dat ook niet vreemd, omdat ik er ben achtergekomen dat die thema’s net zo lang op m’n deur bleven kloppen totdat ik ze had getransformeerd. En dan heb ik het over die stukken levensles. Ik kreeg steeds helderder waar die belemmeringen zijn ontstaan, wat me steeds meer vertrouwen gaf in het gehele proces.
Sommige mensen kunnen uit te voeten met manieren om er mee om te gaan, maar dat gold niet voor mij. En ik ben daar geen uitzondering in. Enkel door die energetische belemmerende creaties (oorzaak) te transformeren ervaarde ik verlichting.
Zo’n transformatieproces ondersteunt je leven, het vervangt het niet. Zolang je niks in het leven bewerkstelligt/neerzet, heeft het niet zo veel zin.
Warme groet, Robert
Ha Robert,
Dus komt het er volgens mij op neer, dat je het zélf moet doen. Bekend gezegde: je kunt iemand wel pap voeren, maar hij moet zelf doorslikken.
De therapeut, begeleider en buurvrouw kunnen adviezen geven, maar je moet zelf beslissen en handelen. En juist daaraan schort het bij mensen, die nog te afhankelijk en onvolwassen zijn om keuzes te maken, zelfstandig na te denken, verantwoordelijkheid en consequenties te dragen voor eigen beslissingen.
Ik zie wel in dat sommige mensen een therapeut of begeleider nodig hebben, gelijk sommigen niet zonder steunzolen, rollator en gehoorapparaat kunnen. Maar of je er écht iets mee opschiet?? En vaak voor veel geld, terwijl je er bij de buurvrouw nog gratis koffie en koek bij krijgt 😆
Voor mij blijft echter overeind dat de helpende therapeut die steunt en begeleidt door vragen en antwoorden voor cliënt in te vullen, in feite haaks staat op het ontwikkelen van zelfstandigheid, onafhankelijkheid en volwassen zijn.
Warme groet terug, Lia
@stien,
Ha Stien,
je richt je vraag niet aan mij maar ik wil wel graag reageren. Uiteindelijk denk ik inderdaad dat ‘alle antwoorden in jezelf zitten’. Niet door jezelf bedacht maar gewoon in je ‘zelf’, als ‘voelen’ of ‘weten’. En als ik je verhaal lees, maak jij daar ook contact mee 🙂
En ik ben het met Lia eens dat mensen vaak te veel en te snel willen. Het is een proces.. en volgens mij kan niemand die dat zelf als proces doorleeft heeft, aan jou het idee willen geven dat ze dat in hapklare brokken kunnen aanbieden.
Maar hoewel het met elkaar te maken heeft wil ik even een onderverdeling maken in angsten doorwerken en tansformatie. Of eigenlijk een verschil in angsten en dus ook verschil in soort hulp.
Bij sommige angsten, bijvoorbeeld ontstaan door traumatische gebeurtenissen of door onverwerkte pijnen uit je jeugd, kan het heel goed helpen om ‘doelgericht’ met die angsten aan de slag te gaan. Daar zijn allerlei manieren voor. Het kan dan juist heel krachtig zijn om hulp te vragen en te aanvaarden. Niet iedereen heeft dat nodig. Maar het kan heel helpend zijn.
Wat betreft transformatie, het kan prettig zijn om dat met iemand te delen. De dingen die je meemaakt of de ervaringen die je hebt, met iemand uit te wisselen, of in boeken te herkennen. Of juist niet herkennen en daardoor gesterkt worden in je eigen beleving.
Maar het is wel handig als het vanuit jouw innerlijke vraag en behoefte van dat moment is. En niet vanuit een idee wat je hebt over bewustzijn of bewust-worden.
Anders blijven ook je spirituele belevingen illusies. In plaats van je te helpen bij daadwerkelijk transformatie..
Mijn vraag aan jou is: Waar zoek je naar? Wat wil je bereiken? Wat denk je te bereiken? Welke progressie verwacht je eigenlijk?
Waar moet/wil je uiteindelijk aan ‘voldoen’?
En waarom vertrouw je niet op jezelf hierin?
Zolang jij je afstemt op ‘jezelf’, naar jezelf luistert en jouw pad volgt, op jouw tempo, weet jij wat goed voor jou is.. En dat kan niemand, ook ik niet, voor jou uitmaken.
Hartgroet, Nimue
Hallo Nimue,
Als dat waar zou zijn, dan was ik niet waar ik nu zou staan…
In beginsel is het transformatieproces van levenslessen universeel. Als je dat eenmaal in de smiezen hebt, wordt het hele verhaal een stuk duidelijker. Althans, dat vond ik 🙂
Die onderverdeling hoeft niet. Elke gevoelsmatige belemmering, inclusief angst, is een gevolg van jouw eigen keuze als ziel, jouw eigen creaties, als onderdeel van jouw levensplan en levenslessen. Die angst is dus onderdeel van het transformatieproces zoals ik ‘m stel, sterker nog : hij begint er mee.
Hartelijke groet,
Robert
@Robert,
Ha Robert,
ik ben het helemaal met je eens, het transformatieproces van levenslessen is universeel. Naar mijn mening is de weg die je bewandelt of hoe je het proces doorloopt wel individueel.
Dus als je zegt “als je dat eenmaal in de smiezen hebt wordt het hele verhaal een stuk duidelijker”, ben ik het volledig met je eens. Maar je moet wel zelf de weg bewandelen en het proces doorleeft hebben om het in de smiezen te krijgen. Anders blijven het de smiezen 🙂 van iemand anders.
En die kunnen als richtlijn dienen of als wegwijzer of hoe je het ook wil noemen. Maar die kunnen naar mijn mening nooit de vaststaande weg van de ander laten zien.
Wat betreft die onderverdeling in angst ben ik het denk ik niet met je eens. Maar misschien begrijp ik je niet goed.
Welke keus je als ziel ook maakt, je zult er als mens mee moeten dealen. En als je door een trauma (of trauma’s) zo van je stuk bent dat je in een ‘overlevingsmodus’ raakt, is er meestal weinig ruimte voor spirituele ontwikkeling.
Dan kan het erg zinvol zijn om eerst aan traumaverwerking te doen. Waarbij energetische ondersteuning zeker kan helpen maar meestal niet afdoende is.
Uiteindelijk is alle groei die je doormaakt onderdeel van je transformatieproces. Maar dat wil niet zeggend dat je niet verschillende stappen kan, of dient te zetten. Elk mens is anders en elk proces verloopt anders.
Dus ik zeg niet dat je een onderscheid moet maken. Of dat die er per definitie is.
Wat ik bedoel is dat iemand steeds na kan denken en stil kan staan waar die in zijn proces staat en wat diegene op dat moment daarbij nodig heeft.
End dat is voor iedereen anders.
Hartgroet, Nimue
Dag nimue,
Helemaal mee eens hoor, dat je zelf die weg dient te bewandelen om het in de smiezen te krijgen! 🙂
Misschien dat ik hieronder iets teveel uitwijd, maar komt ie 🙂
Wat ik bedoel met dat de weg/transformatieproces van levenslessen universeel is, is dat iedereen in beginsel dezelfde constructies/creaties van levenslessen heeft, alleen dat de uitwerking anders is. Bijvoorbeeld, iedereen heeft zelfoordelen/zelfverwijten (gerelateerd aan je les) op het nivo van het mentale energielichaam, alleen wat die precies zijn, is voor iedereen anders.
Als je eenmaal hiervan bewust bent dat dit zo werkt, aldus in de smiezen hebt, wordt het een stuk duidelijker. Dit spreekt je aan… of niet.
Spirituele ontwikkeling is wat vaag voor mijn gevoel 🙂 Ik kan er het volgende over zeggen. Wat mij betreft heb je niet zo veel aan ‘spirituele ontwikkeling’ als het je niet helpt met je heling in de meest brede zin van het woord, inclusief trauma’s en angsten. Bewustwording gaat om al die stukken en thema’s onder ogen te komen en daar in te gaan helen (iefde en vertrouwen).
Het is mijns inziens niet per se nodig om alle ervaringen allemaal letterlijk en expliciet opnieuw te moeten doorleven. Althans, niet volgens de weg zoals ik ‘m ken. Hierbij volstaat het om in te gaan zien waarom die ervaring er was, wat die jou eigenlijk wilde vertellen, in contact te komen met de gevoelens, hoe de constructie werkt en hoe je hem kunt transformeren/neutraliseren/loslaten. Dat IS je bewustwordingsproces in werking.
Daarbij heb je meer pijn in vorige levens en ervaringen zitten, dan dit leven.
Elke belemmering die je ervaart in je leven, zit er met een reden en is vanuit liefde gecreeerd, door jezelf (‘ziel’). Vanuit dat bewustzijn is er ook geen slachtoffer, geen dader, geen schuld. Elke pijn die je voelt en elke geraaktheid vindt zijn oorzaak in jouzelf, middels een creatie : een besluit over jezelf, een afwijzing van jezelf, etc.
Warme groet, Robert
@nimue, je hebt gelijk. ik ben niet op zoek naar transformatie of bewustwording. Ik wil gewoon volluit kunnen leven, zonder de rem erop, in alle openheid.
Ik wil dat er geen grauwe deken meer ligt over mijn voelen en weten.
Ik ben niet bang voor de pijn of het verdriet van trauma’s.
Ik vertrouw in mezelf, maar het is alsof ik met blinde vlekken en grijze dekens rondloop waardoor ik eigenlijk niet goed weet wie ik ben en wat ik wil.
@stien,
je wil dus sneller dan dat je gaat 🙂
Als ik je een advies mag geven; met of zonder hulp, ga je blinde vlekken en grijze dekens onderzoeken.
Ga ze bekijken. Ga ze voelen. Doorvoel ze. Steeds opnieuw.
Ze ‘zitten’ in jou.
En misschien komen er dan nieuwe vlekken of zwarte dekens. En daarna..
Maar steeds zal de rem er een stukje verder af gaan en de openheid zich verder openen.
Langzaam maar zeker…maar waarschijnlijk vooral langzaam 😉
Precies!
🙂
@nimue, dat maakt mij nu zo triest, heel dat idee dat het langzaam gaat. Dat ik nog jaren ga vastzitten. ik heb het gevoel dat ik al 25 jaar half dood ben… waarom zou een god willen dat mijn proces nog eens twintig jaar duurt. Enfin, het is niet eens gezegd dat er überhaupt een proces is of komt. Of moet ik misschien de ervaring ‘vastzitten’ belichamen.
De positiviteit is wat zoek vandaag, sorry daarvoor. Als je vastzit, zou je soms de muren oplopen. Waar is die miley nu met haar sloophamer 🙁
Ik wil ook even wat kwijt over lichtwerkers of medium’s
Het maakt niet uit .
Mijn broer zijn vrouw overleed plotseling, na een val van de trap.
Hij was ontroostbaar, en zocht contact met haar , zijn overleden vrouw
Via Marijke van manen, een zeer lief integer mens, en een mooi medium.
ze was zo ontroerd en geschokt door het verhaal, dat na dat zij mijn broer
Een prachtige boodschap gegeven had.
waar hij erg blij mee was , en zijn verdriet dan toch beter een plekje kon geven.
Hij wou betalen, zij vraagt een schijntje hoor.
Ze zei lieve man, koop er maar een bloemetje voor, voor op het graf van je vrouwtje.
Deze lieve mevr deed dit uit liefde en omdat zij erg onder de indruk was door het verhaal.
Maar dat wil niet zeggen dat iedereen dat kan doen.
Je heb toch je onkosten van plek waaruit je je werk kan doen.
En niemand kan oordelen over het medium , die een vergoeding vraagt
In ene een niet een goed medium kan zijn , het hangt van situatie af.
Ik ken vele verhalen, ze doen heel goed werk, en bieden troost aan veel mensen.
En ze worden er echt niet rijk van, echt niet.
het kost ze wel heel veel energie.
Dat wou ik even kwijt.
Fijne dag , liefs Jannie
@Jannie, dank je wel , Jannie
ik heb niemand achter me staan 🙂 en doe het alleen met mn 2 kinderen die mn grootste lichtwerkers zijn:)
lichtwerkers wat een woord, iedereen is lichtwerker, ik krijg de mooiste boodschappen van mn kinderen van de man op fabriek, van de man uit de gevangenis, de bedelaar enz daar hoef ik geen euro voor te betalen. licht ben je, van zodra het energie vraagt en je moet betaalt worden is het dat ‘de lichtwerker’ ook nog volop aan het groeien is en eigenlijk geld mag betalen
@mieke, Mooi gezegd , geschreven ! ♡
Ik vraag al enkel voor mijn aanwezigheid geld en dan geef ik niet eens hulp.
Een ieder zo zijn/haar bewustzijnstrilling.
Je gaat vanzelf wel zien wat er geschied als ego-energie verdwijnt.
Ik heb het niet zo op mensen die zich lichtwerkers noemen/voelen en mensen die het gevoel hebben een ander te helpen.
Die zijn hoofdzakelijk nog met hun eigen proces bezig vanuit ego-energie, al zullen ze dat met heel hun hart ontkennen (niet zo (kunnen) voelen/ervaren).
Ach, het hoort er nog allemaal bij.
Je doet iets omdat je het niet laten kan/kunt en je mag blij zijn dat er iemand is waarbij je doen mag wat je niet laten kan/kunt.
Zo ben ik Gordon eeuwig dankbaar (er is zonnige dag voorspeld dus ik had mijn jurkje al aan).
Als iemand mij hulp wil bieden dan vraag ik diegene eerst geld.
Aart,
Strapless zeker?
😆
zonnig en luchtig dagje, Lia
Beste melody
Heel mooi geschreven hoor, ik begrijp het helemaal.
Waarom zou jij gratis moeten werken, niks voor niks.
Je kan niet van lucht leven.
Mensen kunnen zo raar reageren, jij doet toch goed werk.
Het kost je ook veel energie, dus je geeft genoeg weg.
Het lijkt mij best wel emotioneel werk , er komen veel mensen
Langs met pittige verhalen, moet jij ook allemaal verwerken.
Nee hoor melody je lijkt mij een heel lief en een goed mens
Je bent waardevol voor de mensen.
Ik hoop dat je het werk nog lang kan doen met veel plezier.
Liefs Jannie
Verdorie. Dit artikel is de eerste die mij met een nare smaak in de mond achterlaat. Nooit eerder op Nieuwetijds vond ik een plank, zo volledig misgeslagen.
‘Armoede draagt niet bij aan het helpen van anderen. Wie denk je dat er meer mensen kan helpen, een miljardair of een armoedzaaier? Deze vraag is makkelijk te beantwoorden, nietwaar? Hoe meer geld iemand verdient, hoe meer mensen hij kan helpen, punt.’
VERDORIE! Je had mij en mijn vriend eens moeten zien met een lutele euro aan de voeten van onze vaste zwervende vriend in Bergen op Zoom, een zwerver in Szeged, Hongarije, of de zigeuners in de rest van het land. Nee, niet ons, maar de uitdrukking op het gezicht van de ontvangers. Armoedzaaiers hebben niet meer nodig dan een hart, zijn dan meer dan rijk en wie dat niet ziet moet denk ik geen artikelen schrijven voor deze mooie site.
Het spijt me.
@Hippietrip Duo, de discussie hieromtrent is meer waard dan het artikel denk ik. Ik zie dat het een onderwerp is dat mensen nog verdeelt ipv samenbrengt, maar dat geeft niet , het is duidelijk een thema waar iedereen wel een mening over heeft. Soms een sterke. Ik hoop dat het inspireert en stof geeft tot nadenken. Geld is voor een hoop lichtwerkers geen makkelijk onderwerp; vaak een leerproces. Laten we dat dan ook op deze site zichtbaar maken….
zodra ik naar de bakker kan gaan en mijn brood gratis meekrijg, kan ik ook gratis werken, maar daar zijn we nog niet.
voor mij is het erg belangrijk dat ik voldoende betaald word voor het werk dat ik doe, anders denk ik teveel aan het geld en ben ik niet optimaal met mijn werk bezig.
toen ik soliciteerde voor mijn job, vertelde ik mijn baas dat ik zoveel wilde verdienen dat ik mij geen zorgen hoefde te maken over geld. intussen doe ik dit werk al 8 jaar voor hetzelfde loon, dus geen opslag, en nog steeds ben ik tevreden met wat ik betaald wordt.
bezie je werk niet als een job, maar maak het je levensstijl en op die manier wordt geld al minder belangrijk.
als je iemand moet betalen voor een dienst en je vind de prijs te hoog, dan is het aan jou om iemend te vinden die in jouw prijsklasse valt. als die persoon teveel vraagt voor zijn service, dan zal hij na verloop van tijd vanzelf minder vragen tot hij de balans bereikt heeft tussen de waarde van zijn service en de waarde van het geld dat hij er voor vraagt.
Hallo Mijntje,
Als iemand serieus werk maakt (wil maken) van z’n diensten, waarom vraagt die dan geen vergoeding? Even los van alle bezwaren (mag niet, kan niet, durf niet) is het toch simpelweg een uitwisseling. Het gaat juist om die wederkerigheid. Dat maakt of breekt het effect voor een belangrijk deel.
Ik denk daarbij dat als je juist serieus werk wil maken van je diensten, je enkel jezelf in de wielen rijdt. Dan kom je hier op aarde na al die jaren/lessen leren helemaal klaar om je missie neer te zetten, zit je nog steeds jezelf te belemmeren om het goed aan te pakken en veel mensen te kunnen bereiken. Dus ja, als je jezelf nou eens niet zou gaan belemmeren, zou dat dus wel helpen. Vandaar : onderdeel van je proces. 🙂
Ik praat niet over extremen als €250 per uur, maar dat je vergoeding vraagt die je zo fair mogelijk inschat naar gelang de dienst die je levert.
Nogmaals, als iemand het niet kan betalen kun je het daar over hebben voor een andere oplossing (andere wederdienst, korting). Wat ik wel belangrijk vind is dat iemand verantwoordelijkheid neemt.
Warme groet, Robert
Hoe serieus neem je jezelf, hoeveel waard vind je jezelf, als je voor je diensten als begeleider geen vergoeding durft te vragen? Daar ligt mijns inziens nog ‘werk’ voor de begeleider om daar in te groeien. Die bezwaren zitten in jezelf, en zullen zeker niet uit de geestelijke wereld komen. Integendeel. Als jij geld gaat verdienen vanuit je hart, en dus je missie aan het neerzetten bent, is dat winst voor iedereen.
Wat je als begeleider ook niet wilt, is dat er mensen aan de deur komen met de motivatie “baat het niet dan schaadt het niet”. Je wilt juist mensen die verantwoordelijkheid voor zichzelf willen nemen en zich willen committen aan hun proces. Als mensen niet echt willen worden, gaat het nooit werken.
Ieder dient voor zichzelf te bepalen welke vergoeding gevraagd wordt. En als iemand het zich niet kan veroorloven maar toch gecommit is en dus verantwoordelijkheid wilt nemen voor zichzelf, kun je altijd andere afspraken maken. Als je rechtlijnig in je vergoeding blijft t.o.v. iedereen, dan heb je mijns inziens ook nog ‘werk’ liggen om in te groeien.
Ik heb het hier zelf over het begeleiden van mensen in hun bewustwordingsproces. Als ik hier mijn brood mee kan verdienen, kan ik meer mensen bereiken, en bereik ik dat meer mensen vanuit hun hart kunnen zijn en werken.
Warme groet, Robert
@Robert,
Hoi Robert, ik heb persoonlijk moeite met de aanname dat iemand het gratis zou doen vanuit een gebrek aan eigenwaarde. Volgens mij is dat weer typisch zo’n ego- dingetje dat ons door de maatschappij is aangepraat. ‘ je bent 250 euro per uur waard’ Ik vind het moedig als iemand het gratis of voor minder wil doen om bestaande patronen te doorbreken. Veel alternatieve behandelaars worden ook niet vergoed. Ik ken mense die hun tarief verlaagd hebben omdat veel mensen het anders echt niet kunnen betalen. Dat kan oom de bedoeling niet zijn . Er is heel veel verborgen armoede , bij veel mensen is de rek er helemaal uit.
@Mijntje, Ben het hier zeker mee eens. Mijn hulp aan mensen geef ik uit liefde als ik dat zo voel. Belachelijk dat er mensen zjjn die dan beweren dat ik dan een gebrek aan eigenwaarde zou hebben. Liefde voor je medemens is juist waardevol vindt ik. Zoals ik eerder schreef, ik leef in overvloed op vele gebieden en ik deel dat graag.
@angelique,
Als je zelf financieel in overvloed leeft en niks hoeft te vragen is het wat anders, echter vind ik daar nog steeds andere bezwaren aan kleven zoals gezegd.
Maar als je daar nu net je brood mee wilt verdienen, dan is het juist zelf liefde om er een vergoeding voor te vragen. Achter jezelf staan en voor jezelf zorgen op een gezonde manier.
Ik heb mijn hele leven alles voor niks gedaan, en ik kan je verklappen dat dat niet goed aanvoelt. En ik zal dat nog steeds doen deels, maar als ik mensen in een eigen praktijk ooit wil begeleiden dan kan ik dat niet zomaar doen. Mijn tijd en energie is me meer waard dan niks.
Jammer dat je dat belachelijk vindt… Is dat nu de liefde waar jij over spreekt?
Hartelijke groet, Robert
@Robert, ik schrijf dat ik het belachelijk vindt als mensen over mij oordelen dat ik een gebrek aan eigenwaarde heb omdat ik voor weinig en soms gratis mijn ervaring en hulp biedt. Ieder zijn eigen weg en wat andere mensen vragen moeten zij zelf weten, als het echter enorme bedragen zijn vindt ik dat jammer.. overigens ,, ik leef in overvloed op het gebied van liefde en innerlijke rijkdom en heb genoeg op financieel gebied om te leven, niet veel maar genoeg, gewoon gelukkig.
Ha Angelique,
Hallo Angelique,
Jij voelt deze woorden toch binnenkomen als zijnde een oordeel over jou. Dat kan toch alleen als je nog een zelfoordeel hierover hebt zitten? Als jij niet zou twijfelen aan je eigenwaarde, zouden die woorden toch niets te betekenen hebben?
Voor mij persoonlijk is er niks belangrijkers dan innerlijke rijkdom, en ik heb ook geïnvesteerd in mezelf in meerdere manieren om dat te bewerkstelligen. Ik hoef geen hoog inkomen te hebben, als ik maar zonder geldzorgen en naar redelijkheid kan leven.
Ik wil van mijn missie mijn werk maken (mijn innerlijke wens verwezenlijken), dat betekent dat ik inkomen nodig heb, net zoals de bakker en de dokter.
Bewustzijnsontwikkeling en levensmissie gaan hand in hand, het is ook niet iets wat je uit of aan kunt zetten. De liefde die ik bij me draag zal altijd bijdragen aan mijn omgeving, en het zit nu eenmaal in me om mensen te “stimuleren” in bewustzijnsontwikkeling. In die zin doe ik dat dus gratis… de eerste alinea van deze tekst ;-), en wel vaker op deze site.
Hartelijke groet, Robert
intrigerend artikel….ik worstel nl met hetzelfde dilemma. Als ik het artikel lees, denk ik: tuurlijk! Gewoon marktconforme betaling vragen. Als ikdan de reacties lees bekruipt me het verlangen om voluit uit m hart te leven en het gratis te doen. Maar ik kan ook niet van de wind leven. Ik ken iemand die spiritueel werk op donatiebasis doet. Ze krijgt wat mensen kunnen en willen missen. Misschien is dit ook wel een leermoment voor ons: hoe passen we geld in in onze spirituele idealen? En als een werkman van 12 euro per uur kan rondkomen moet je er dan per se 100 vragen? Een wereld zonder geld en vol overvloed is een droomwereld maar als we het niet anders gaan doen komt die er niet ook. Ik ben er nog niet uit. Ik denk dat dat een teken is dat we hier een hele wezenlijke discussie hebben. Er zitten zó veel kanten aan! Ik twijfel nog even verder
@Mijntje,
Ik reageer ook hier even… 🙂
Ik denk dat die betere wereld niet ontstaat door een ander voorbeeld te stellen (gratis), maar door individuele bewustzijnsgroei. Dat doe je door met mensen aan de slag te gaan die verantwoordelijkheid voor hun eigen proces nemen.
Zolang we in een wereld leven waarin geld een rol speelt, is dit gewoon onderdeel van ons bestaan.
Jij kunt voluit je hart leven én een vergoeding vragen die bij je dienst past. Naar je hart luisterend, denk ik dat daar dat bezwaar, die twijfel, niet ontstaat. Zal toch niet je hoofd wezen 😉
Warme groet, Robert
Hoe zou het met de de helpers gesteld zijn als niemand meer hulp nodig heeft?
Al het leven is spiritueel.Ze is niet exclusief voor- behouden aan een groepje elite!
Want;
Het is het Wezen der Liefde
Dat Zij
vanaf het eerste moment van
Haar bestaan
niet kan voortleven
dan op voorwaarde
steeds te mogen groeien.
Hartegroet Diana
Geld vragen (niet te veel) werkt beter omdat de client dan zich meer open stelt omdat hij/zij er voor gaat betalen. Geld betalen voor een dienst (psychische zorg, coaching of een healing of Reading) is normaal en maakt dat de client de dienst serieuzer neemt. Maar het moet wel kloppen het bedrag, anders schaadt het het vertrouwen, dus een niet te hoog bedrag vragen of dit aanpassen naar beneden. Gratis zou ik niet doen, zeg dan neem maar een bloemetje mee. Dan neemt de ander die moeite en neemt de therapeut dan serieus om iets voor te geven. Want een goede zorgverlener zal zijn/haar uiterste (harte)best doen en dat mag beloond worden, hoeft nooit helemaal gratis te zijn in mijn ogen.
Alles is energie en energie moet stromen.
Het komt erin en het gaat eruit.
Geheel natuurlijk.
Meegaan met dit proces noemen we
geven en ontvangen.
Gratis overvloed.
Geen dollar komt er aan te pas.
Helpen?
Spirituele “hulp”?
Waarom anderen helpen?
Waarom hulp zoeken?
Met geld wordt een produkt of dienst verkocht/gekocht.
Nog even en spiritualiteit ligt in de supermarkt.
En wat als het produkt niet bevalt?
Als resultaten uitblijven?
Krijg ik dan mijn geld terug?
Waarschijnlijk niet.
Want het ligt aan mij.
Ik ben niet te helpen.
Spirituele vaardigheden en spirituele deskundigheid?
Sjonge, straks moet ik nog examen doen, en ik heb examenvrees.
Ik zak natuurlijk als een baksteen.
Toch maar even op de website gekeken.
Ik lees daar 250 dollar per sessie.
Komt waarschijnlijk door al die deskundigheid.
De deskundige weet het altijd beter dan jijzelf,
dus mag er wel een prijskaartje aan hangen.
Hoe het ook zij, gratis of duur betaald, ik lees hierboven een heleboel waarom vooral Melody er baat bij heeft.
Wat mij betreft zakelijke deskundigheid.
Ga helemaal voor je hulpvraag.
Hulp vind je op internet. Bezoek het op gevoel.
Je vindt daar waar je op dat moment nodig hebt.
Ga naar de kern van je probleem en zie het onder ogen,
wat je vervolgens doet is aan jou, maar houdt het
niet alleen voor jezelf. Leg het neer waar je denkt dat je
het neer kunt leggen.
Je ZIJN wordt vanzelf de helende factor voor jou en je omgeving. Wees transparant.
Durf je hulpvraag neer te leggen, draai nergens omheen.
Je wordt vanzelf daarnaar toe geleid waar je kunt delen.
Als ik voor mezelf spreek geloof ik niet zo in blokkade
opheffers. Ik geloof wel dat je daar weer even schoon
vandaan komt. Het proces kun je niet versnellen , is me
al wel eens verteld.
Geld is niet vies, maar geld en puurheid is wel een gevaarlijke combinatie.
Ik ben er vooralsnog voorzichtig mee.
Bovenstaande natuurlijk maar een mening van ondergetekende
op dit moment.
De spiegels staan overal niet alleen bij de healers.
Eddy
Tis wachten op nieuwere/verdiepende kennis en op het eerlijke delen daarvan.
geld vragen mag zeker, maar de hoeveelheid daar is volgens mij toch iets mis mee, een healing 60e, reiki 50e in het zwart . de gemiddelde arbeider verdient 12e per uur.dikwijls zwaar fysich werk
Ik heb al healings en reiki aangeboden gekregen voor 15 tot 20e en daar heb ik dan volledig vertrouwen in, eens ze 40e en meer vragen is mn vertrouwen weg. voel het beetje misbruik maken van iemand die in wanhoop zit.
Je kan ganse dag lopen stralen en liefde voelen, dat heeft een helende en energetische werking op omgeving zonder het zelfs te willen, dan loop je toch niet met hoedje rond.
@mieke, de gemiddelde arbeider betaalt ook niet de belastingen en premies en verzekeringen, die je als zelfstandige wel moet ophoesten. Er blijft van die 50/60€ net zoveel over.
Jammer toch dat degene die zeggen dat ze gratis of heel goedkoop werken vaak iemand achter zich hebben staan die zorgt voor het hoofdinkomen.Zo kan ik ook gratis werken en toch niet arm zijn.
Ook gratis werken is trouwens een ego-ding zolang je daarmee een ander veroordeeld die daar niet voor kiest.(kijk mij nou goed en verlicht wezen)
Erg prettig voor me om dit te lezen.
Ik was er vrij vroeg bij om het idee van geld te verwerpen. Hoewel het voor de meeste mensen in onze maatschappij niet eens voor te stellen is om zonder geld te leven, is het voor mij altijd een soort droom geweest: wat een mooie wereld zou dat zijn.
Maar terwijl ik deze tekst lees, voel ik hoe deze droom voor mij een belemmering is geweest. Ik ben geld langzamerhand alweer meer gaan accepteren als de huidige stand van zaken. Het is nu eenmaal zoals het is en het heeft geen zin om te dromen van iets wat voorlopig nog zo onwaarschijnlijk is.
Een wereld te willen zonder geld is voor mij precies dat geweest: een droom, een vlucht uit de werkelijkheid, wegkruipen in mijn fantasie. De aanwezigheid van geld wérkelijk accepteren staat gelijk aan accepteren dat ik hier ben, op aarde, in mijn lichaam, the land of the living, de wereld van materie. Het staat gelijk aan verantwoordelijkheid nemen, mijn leven in eigen hand nemen. Iets wat ik maar al te graag ontweken heb.
‘Werken voor je geld’ heeft voor mij een negatieve lading, maar dat komt omdat ik bang ben dat ik het niet op mijn eigen manier kan doen, dat ik iemand anders moet zijn dan ik ben om geld te kunnen verdienen. Maar als je inderdaad geld ziet als energie zal het harder en harder gaan stromen naarmate ik meer en meer mezelf ben.
Geld laat ons precies zien wat er energetisch mis of goed gaat en is eigenlijk een geweldige gids als je het zo bekijkt.
Bedankt voor dit artikel Melody en Jitske! Hier heb ik veel aan.
mooi gezegd Vicky! En helemaal mee eens.
uiteraard gratis!
heb diverse psychiaters gehad,met alle respect , maar geen zak aan gehad. doorzag de manier van werken al na een consult. er was er niet een oprecht.
ook ik deel mijn spirituele ervaringen,ontwikkeling en hulp gratis. ik ben heel blij dat ik mensen kan helpen doordat ik een ontwikkelingsproces heb doorgemaakt en dit mag delen.
sterker nog: ik ben kapster, knip gratis wanneer ik als tegenprestatie een klus in mn huis oid krijg!!!!! heerlijk
Das dan toch niet ” gratis” , dan, maar een ruil
@chris, das niet gratis , ik zou liever betalen dan dat ik een klus moet komen doen.das dan mezelf verwennen.
Omdat ik dit artikel mocht vertalen, loop ik al een paar dagen na te denken over deze vraag.
Ik merkte dat ik struikelde over: de besten onder ons, mensen die wat waard zijn, topprestaties, de miljonair die meer mensen kan helpen dan iemand zonder geld.
En bleef ik me maar afvragen: wat is dat eigenlijk spirituele hulp?
Uiteindelijk komt er in mij het volgende op: overvloed is een spiritueel principe en een overvloed aan geld “deugt” dan ook alleen maar als het dat spirituele steunt en daarbij hoort niet: “meer” en ” beter” en “groter” vertaald naar aardse, materiële zaken. Als je geld nodig hebt om beter te zijn of te doen zal dat denk ik niet werken. Net zo min als het werkt als je geld nodig hebt om je toekomst zeker te stellen (mag ik leren van de crisis). Natuurlijk mag je miljonair zijn, maar in de spirituele, niet-materiële wereld is dat een volkomen loos begrip.
Geld moet stromen is een oude wijsheid in onze taal, het moet in beweging zijn, net zoals het de bedoeling is dat wij in beweging zijn, onze levensenergie is beweging is.
Eerst kom het gevoel of het ervaren van overvloed en dan kan geld daar achter aan komen. En hulp of dat wat je te geven hebt komt voort uit datzelfde gevoel of bewustzijn, nl dat er heel veel is en daarom ook gegeven kan worden.
Ik wens iedereen toe dat zij/hij zich rijk mag voelen en van dat gevoel geeft wat je te geven hebt!
@jitske, Ik ben het met je eens, Jitske. Ik vind jouw stuk puurder dan het originele.
@jitske,
Goede toevoeging. Ik geloof daarbij dat overvloed onstaat door overgave/vertrouwen… en dat is onderdeel van je eigen proces.
Kan (nog) niet eigen ervaring spreken 😉
Warme groet,
Robert
@Robert,
Dat geloof ik ook, Robert!
En in dat geloof is ook al de ‘ervaring” al is het nog niet zo zichtbaar.
Warme groet,
Jitske
jitske, 🙂
@jitske,
Hallo Jitske, ik las dat jij dit artikel vertaalde. Ik zou graag het oorspronkelijk artikel lezen. Misschien dat ik het over het hoofd zie?? Vindt het echter niet..
Kan je een link of de 0orspronkelijke titel hier plaatsen?
Hartelijk dank alvast!
P.s. Dank voor het vertalen van dit artikel!
Jay
Als men nog voelt dat spirituele ontwikkeling/onderwijs een hobby is en je er een bedrijf van wilt maken is integratie nog ver weg.
Eerst leerden we tellen.1ste chakra.
Daarna leerden we optellen en aftrekken. 3de chakra.
Dan vermenigvuldigen en delen. 4de chakra.
Dan komt macht verheven en worteltrekken. 5de chakra.
Met logaritmes werken. 6de chakra.
Multidimensionale visie = alles omvattend,geen mijn of dijn. 7de chakra.
Hartegroet Diana van Doorn
@Diana,
Er is een fout geschreven over het tellen ivm, de chakra”s .Het tellen behoort tot de 2de chakra. Op het eerste niveau van de evolutie was er nog geen scheiding van de seksen dat gebeurde in de fase van de evolutie gedurende de 2de chakra.
Hierbij nog een korte overweging. De uitersten:Armoede is een misplaatste prediking van de religies,waarin de mens geknecht werd. De prediking van rijkdom is vervallen tot hebzucht en macht. Dat is de schizofrenie waar binnen het menselijke collectieve bewustzijn beweegt. Een ieder zal op zijn/haar niveau daarin verzoening moeten vinden.
Hartegroet Diana
Ook ik vraag geld.
Niet voor de energie of spirituele hulp, maar voor de tijd die ik er in steek.
Daar ben ik zuinig op, want die komt nooit meer terug.
Mooi geschreven Melody.
Je mag het bedrag vragen wat je waard bent. Gebaseerd op scholing maar vooral op ervaring. Liever 2 klanten die je waarderen dan 10 die je niet waarderen. Geld durven vragen heeft te maken met EIGEN waarde.
Als je een auto van 10.000 meer waardeert dan een auto van 500 zegt dat iets over jezelf, dit is niet te vergelijken met mensen vindt ik. Wat de mensen zijn allen gelijkwaardig.
Een auto brengt je van a naar b en daar ben je dankbaar voor. En of dat nou een audi is of een fiat? Die waarde zie jij er zelf in, meestal maatschappelijke overtuiging die is overgenomen.
Sterk, duidelijk en zuiver verwoord, geweldig!
Groet Jolanda
Van een meubelmaker met gouden handjes wordt toch ook niet verwacht dat hij zijn werk gratis doet? Integendeel, hij wordt extra goed betaald…
Ik geef mijn hulp altijd als het kan, kostenloos, en als ik een leuk plantje of lekkere appeltaart krijg , is het goed. Vindt het ok als mensen een vergoeding vragen -zelf vroeger ook betaalde hulp gezocht- maar dit was niet meer dan mijn eigen uurloon -medisch secretaresse- De liefde van God en de Engelen zijn aanwezig in overvloed! Vreugde en liefde delen maar ook verdriet delen en er voor elkaar zijn is iets wat in de mens zit, als je alles liefdevol laat stromen verdubbeld liefde alles zich alleen maar. En dan ben je Rijk volgens mij 🙂
Werker……. Ha ha ha
Hallo,
Wil even delen dat dit een super mooi en duidelijk geschreven realiteit is!!
Schitterend om te lezen….
Ik kan mij er helemaal in vinden……
Ben ook lichtwerper en heb inderdaad ook geworsteld met het probleem geld….
Nu gaat het stukken beter en ook ik doe heel veel dingen gratis….tot op zekere hoogte…..
Ik wens iedereen heel veel LICHT EN LIEFDE TOE!!!
Liefdevolle groet
Erna Wijma
Waarom zou het juist van de besten onder ons verlangd worden om het minste te hebben?
Deze zin bezorgt me twijfels over de intentie van je werk, sorry.
@Marina
Ja,daar zit de denkfout in mijn optie!
We mogen blij zijn een gave te hebben ontvangen waarmee wij aan een nieuwe betere wereld kunnen/mogen meewerken!
Een wereld waar ieder mens mee telt!
Waar ook degene onder ons die het materieel wat minder goed hebben en dat zijn vaak de mensen die het het hardst nodig hebben)het recht op geluk, gezondheid,en begeleiding bij hun spirituele groei en alle pijn die dat met zich meebrengt niet wederom ontzegd wordt!
Zij vallen in deze komende nieuwe tijd door toedoen van deze op de nog steeds verouderde materialistische wijze denkende goudzoekers, weer buiten de boot!
Vaak zijn dit ook de juist meer begaafden onder ons want zij hebben al veel eerder in de gaten gehad wat het ego en het materialisme, aangericht heeft!
Zij waren de klokkenluiders! In plaats van deze oude zielen die die wijsheid bij hun geboorte al hadden en intuitief wisten dat geld niet het antwoord was op de problemen van de aarde en alles wat daarop leeft, geld af te troggelen,en zich superieur te voelen aan hen, zou een beetje mededogen en erkenning op zijn plaats zijn!
Zeker, dit zal niet voor alle armen gelden maar voor diegenen voor wie dit niet geld zijn wij er juist!
Als overgang vind ik een kleine vergoeding nog aanvaardbaar.
Natuurlijk moet iedereen kunnen leven,een dak boven zijn hoofd hebben, eten en drinken etc..
Alleen vind ik niet omdat de een, een wat groter ego heeft wat meer geld heeft en misschien wat slimmer is dan die ander die ander daarom uit mag buiten.
Tenslotte verkoop je iets wat iedereen eigenlijk al heeft maar zelf, misschien nog niet beseft nl .de boodchap dat we allemaal spirituele wezens zijn en in een overgangsproces zitten!
Zoals de kaarten nu liggen zouden diegenen die daarbij de mensen mogen helpen dat uit mededogen met hun medemens moeten doen, eventueel voor een wederdienst of een kleine vergoeding of men zou moeite moeten doen om te zorgen dat iedereen gebruik kan maken van hun diensten via de sociale dienstverlening.
Zoals het nu gaat doet het mij denken aan de slimmeriken in oorlogstijd, de zwarthandelaren, gauw in het gat in de markt springen om snel rijk te worden voordat het weer vrij verkrijgbaar is.
We mogen dankbaar zijn dat we tegenwoordig eindelijk weer wat met ons talent kunnen en niet meer op de brandstapel komen zoals onze voorouders !
Ieder mens heeft zijn talenten het ene is niet waardevoller dan de ander.
Als iedereen dat beseft dan pas gaan we richting een betere wereld!
@Helma,
Hallo Helma
Sja er worden enorme geld bedragen Gévraagt.
Dat hebben wij ook ervaren toen onze dochter hulp
Nodig had.
Maar ik zeg er wel bij die medium’s hadden heel veel
Moeite gedaan om zo een goed als mogelijke hulp te
Verlenen. Door exstra cursussen te doen. Om de client
Zo goed als mogelijk te helpen.
Die cursussen kosten heel veel geld. Dus je moet wat teug verdienen.
Er zijn natuurlijk natuurtalenten die zo sterk zijn als medium
Dat ze dat niet nodig hebben.
Bij ons in de buurt was een hele goede magnetiseur. Je ging naar binnen
Met gigantische migraine . Na een behandeling kwam je herboren naar buiten.
Alleen hij zelf heeft daar geen baat
van gehad. Hij kon toch zijn eigen op
Een gegeven moment niet meer opladen.
Hij heeft zoveel gegeven die goede man. Maar zag er zelf 10 jaar ouder uit.
En was uitgeput. Van al die mensen helpen.
Voor een schijntje.
Hij is uiteindelijk erg ziek geworden.En jong overleden.dit is dus de andere
Kant van de medaille want wie hielp hem toen.
Ik denk dat na een gedegen opleiding je leerd om
De negatieve dingen van je af te slaan. Of spoelen.
Ik zelf ken persoonlijk mensen die er niet rijk van worden
Maar met heel veel liefde mensen helpen.
Ik oordeel liever niet over deze materie. Je bent er zelf bij
Als je de bedragen te duur vindt . Doe je het niet.
Er zijn veel lichtwerkers die echt wel schappelijk zijn.
En je verder kunnen helpen met dingen waar je niet uitkomt.
Zie mijn andere reactie van maart dacht ik. Waar ik dat verhaal vertel
Over de lichtwerkster . Die mijn broer zijn geld niet aannam.
Hartelijke groeten Jannie.
Geachte ,
Moest alles gratis zou ik me niet goed voelen ,ik wil ook evenwicht in mijn leven .Geven en nemen is beiden een leer proces .Ik krijg graag maar ik geef ook graag terug en omgekeerd .Pas dan kan ik me goed voelen .En zoals Melody zegt alleen maar geven wordt je helemaal leeg gezogen en heb je geen energie meer want geld is ENERGIE .
Lieve groet,Gerd
Wow Wat ben jij een “dijk van een wijf” Heerlijk!!! Mn eerste gedachten is dat wil ik ook!!!!! Zou je een volgend artikel kunnen maken over hoe je je bedrijf hebt opgezet? Hoe je bent begonnen, of kan ik dat ergens lezen? Ik heb het tijdens mn ontbijt zitten lezen en ik ben er nog blijer van geworden dan ik als was. Dank je wel daarvoor!!