Zwarte gaten: getraumatiseerde delen in jou die je onbewust angst aanjagen

Veel mensen bombarderen zichzelf voortdurend met negatieve boodschappen: dit kan ik niet, dat is niet voor mij weggelegd, ik ben zwak, ik moet mezelf verbergen want ik ben slecht, de wereld is onveilig, dat zal wel verkeerd aflopen enzovoorts.

Hoe kan dat? Waarom doen we dat? De oorzaak is dat we allemaal ooit, in dit leven of in een vorig leven, trauma’s hebben opgelopen. Een trauma is een negatieve ervaring die zo intens is dat een deel van ons bewustzijn “bevriest”, niet meer verder gaat; het blijft stil staan in de tijd.

door Gerrit Gielen

Stel iemand heeft in een vorig leven tijdens een oorlog een bezetting meegemaakt. Mensen konden zomaar van straat opgepakt worden en verdwijnen. Er was veel geweld en dreiging, het was nergens veilig. Een deel van die persoon is innerlijk nooit los gekomen van de beleefde angsten; het is getraumatiseerd geraakt. Het is stil blijven staan in de tijd en geeft nu boodschappen af alsof het nog steeds oorlog is:

‘Het leven is gevaarlijk, er is veel geweld daarbuiten, mensen zijn vijandig, je bent machteloos.’

De persoon in kwestie beseft niet dat die boodschappen betrekking hebben op een hele andere werkelijkheid; hij gelooft die boodschappen en gaat de werkelijkheid zien door de bril van het getraumatiseerde deel. Vreemde mensen worden als een bedreiging gezien, overal kan geweld zijn, het is beter om thuis te blijven anders kom je misschien nooit meer terug.

Wat is het zwarte gat?

Het getraumatiseerde deel in ons is een bron van angst en die angst vertelt ons dat er iets buiten ons is dat bedreigend, gevaarlijk en vijandig is. Vervolgens zorgt die angst er voor dat je je op die buitenwereld blijft focussen in plaats van op het getraumatiseerde deel zelf. Iemand die bang is voor een hond in een kamer zal zich met zijn hele bewustzijn op die hond focussen, de rest wordt nauwelijks nog waargenomen. Maar die hond is (meestal) niet het probleem; het echte probleem is de angst voor honden. Het gevolg is een totaal onevenwichtig beeld van de werkelijkheid: alles waarvoor je bang bent wordt extreem uitvergroot.

Zo ontstaat er een vicieuze cirkel: de angst vernauwt je bewustzijn en zorgt ervoor dat de werkelijkheid op een zodanige manier wordt waargenomen dat deze de angst bevestigt en verder vergroot. Je leest bijvoorbeeld de krant en je oog valt als vanzelf op berichten over honden die mensen aanvallen of enge ziektes verspreiden. Overal op straat zie je gevaarlijke honden lopen die naar je blaffen en grommen. Deze cirkel houdt het getraumatiseerde deel gevangen; dit deel kan nooit verlost worden zolang de cirkel niet doorbroken wordt. Een getraumatiseerd deel van de persoonlijkheid dat in een dergelijke cirkel gevangen zit, is een innerlijk zwart gat.

Zelf heb ik een angst voor reizen. Toen we laatst met de auto naar Frankrijk gingen, had ik voortdurend het idee dat er iets mis zou gaan met de auto. Overal zag ik tekens. Op het moment dat we vertrokken ging ineens de riem van mijn broek stuk. Onderweg zag ik overal gestrande reizigers. Op een parkeerplaats meende ik een oliespoor te zien achter onze auto. Er verscheen een (naar later bleek onschuldige) melding op het dashboard dat we naar de garage moesten om de versnellingsbak olie te verversen. Ineens zag ik een stuk gereedschap liggen achter in de auto, voor mij een teken dat er gesleuteld moest worden aan de auto. Etcetera, etcetera.

Tijdens de vakantie besloot ik naar binnen te gaan. Mijn zwarte gat in. Daar zag ik een man liggen langs de kant van de weg. Hij lag op zijn zij zodat ik alleen zijn rug zag. Ik liep naar hem toe. Toen ik dichterbij kwam was er een schok: ik zag zijn gezicht en zijn ogen waren uitgestoken. Hij was ver van huis. Vreemde mensen hadden hem niet vertrouwd en hem dit aangedaan. Hij stierf, denkend aan thuis, en wenste dat hij daar nooit was weggegaan.

Vroeger reisde ik bijna nooit, ik reed ook geen auto. Ik dacht daar hele goede redenen voor te hebben. Maar het zwarte gat in mezelf zag ik niet. Nu reis ik zeer regelmatig, en al die reizen geven me heel veel waardevols. Overal op de wereld hebben we prachtige ontmoetingen en bezoeken we bijzondere plekken.

Discussies voeren met personen die een zwart gat hebben, een vernauwd bewustzijn met betrekking tot een bepaald onderwerp, is vrijwel niet mogelijk. Als je dat probeert, halen ze onmiddellijk een eindeloze rij van feiten en redenen aan die hun wereldbeeld bevestigt. Ze weigeren in te zien dat hun angst het probleem is. Ze zien het juist omgekeerd: hun angst wordt veroorzaakt door reële factoren in de buitenwereld en is dus heel logisch en terecht. En als je het niet met hen eens bent, dan ben je naïef: jij weet nog niet wat zij al wel weten. Hoe groter de angst, hoe stelliger ze zijn in hun overtuigingen. Veel websites op het internet die vol staan met rampzalige voorspellingen en complottheorieën vinden hun oorsprong in een dergelijk innerlijk zwart gat.

Soms kan zo’n zwart gat zo groot worden dat de hele persoonlijkheid er door opgezogen wordt; er ontstaat dan paranoia (extreme achterdocht). Alles wordt zo negatief ervaren dat een normale communicatie niet meer mogelijk is. Overal worden complotten en bedreigingen gezien. Vrienden en familieleden die je op andere gedachten willen brengen, zouden in de greep van kwade krachten zijn. De paranoïde persoon raakt volkomen geïsoleerd en gevangen in zichzelf.

Tot op zekere hoogte lijden we allemaal enigszins aan paranoia. Ieder van ons heeft met betrekking tot bepaalde onderwerpen wel een innerlijk zwart gat, dat onze waarnemingen vervormt en onze relatie met de wereld en andere mensen verstoort.

Wat doe je hieraan?

1. Besef dat er een zwart gat in je is

Het belangrijkste is dat je erkent dat er een getraumatiseerd deel in jezelf is, en dat de boodschappen die dit deel afgeeft, niet kloppen. Wanneer je merkt dat je heel negatief denkt over bepaalde zaken, of steeds weer heel bang bent voor bepaalde situaties en het ergste verwacht, wees bereid om naar binnen te gaan, het zwarte gat in, en kijk het getraumatiseerde deel aan.

Stel je zelf eens de volgende vragen. Zou het kunnen zijn dat ik zo’n zwart gat in mezelf heb? Dat er in mij een getraumatiseerd deel zit dat mijn hele kijk op de werkelijkheid negatief beïnvloedt? Een deel dat er voor zorgt dat ik me afsluit voor al het mooie en positieve dat om me heen gebeurt? Is mijn kijk op de werkelijkheid en op de mensen rondom mij gebaseerd op angst of op liefde?

1. Ga in het zwarte gat staan

Stap in het zwarte gat, niet om te lijden maar om daar licht en liefde te brengen. Stel je dat getraumatiseerde deel voor, bijvoorbeeld als een verloren kind, en begrijp dat dit deel veel liefde en warmte nodig heeft. Maak er contact mee, kijk het aan en voel wat het nodig heeft om de angst geleidelijk aan los te laten.

Dwing jezelf iedere keer als je negatieve gedachtes en sombere gevoelens hebt over de wereld buiten je, over de maatschappij, of als je totaal onverklaarbare angsten hebt, om naar binnen te gaan. Zoek het zwarte gat in jezelf: de gevangenis van het getraumatiseerde deel. Ga daar staan als een liefdevolle engel; breng troost, licht en liefde.

1. Vertel jezelf de waarheid

In het Johannes evangelie staat: ‘De waarheid zal u vrijmaken’. Woorden die waarheid bevatten, dragen een enorme kracht. Waarheid komt voort uit liefde, niet uit angst.

Voel de liefde die er in het universum is, voel de liefde in de Aarde voor de mensheid, voel de liefde in jezelf voor het getraumatiseerde deel en begin van daaruit tegen dit deel te spreken. Formuleer vanuit liefde een aantal korte zinnen en herhaal die regelmatig hardop.

Bijvoorbeeld:

• – Het leven is goed voor mij.
• – De Aarde heeft de mensheid lief en helpt haar.
• – De mensheid is aan het ontwaken en wordt zich bewust van zijn eenheid, die eenheid begint zich overal te manifesteren.

Het uitspreken van dit soort ware boodschappen heeft een enorme kracht, het is een zeer krachtig middel om alle op angst gebaseerde gedachtes op te lossen.

Er wordt tegenwoordig veel geschreven over positief denken. Mensen gaan voor de spiegel staan er beginnen positieve boodschappen te herhalen: affirmaties. Dit heeft alleen zin als deze boodschappen waar zijn. Ze zijn waar als ze op liefde gebaseerd zijn.

Iemand kan bijvoorbeeld een affirmatie gebruiken waarbij hij herhaalt: “Ik ben rijk, ik ben rijk.” Maar is die affirmatie op liefde gebaseerd? Of op de angst voor tekort, de angst dat het universum niet goed voor hem of haar zorgt? Als het laatste het geval is, zal deze affirmatie niet werken.

Voordat je dus begint met het eindeloos herhalen van affirmaties, ga eerst terug naar de bron. Zoek contact met de liefde in je hart, en formuleer je boodschappen vanuit die liefde. Liefde voor jezelf, liefde voor het getraumatiseerde deel in jezelf. Affirmaties die op angst zijn gebaseerd werken niet.

Als de affirmatie klopt, is het ook niet belangrijk dat deze heel vaak herhaald wordt. Heb je wel eens meegemaakt dat iemand iets tegen jou zei dat heel waar aanvoelde? Was het nodig dat die boodschap steeds herhaald werd? Nee dus. Als iets met de juiste intensiteit vanuit liefde wordt uitgesproken zijn eindeloze herhalingen niet nodig. Eén keer per dag is genoeg.

Maar de eerste stap is het zwarte gat in jezelf eerlijk onder ogen te zien. Zodra je beseft dat er angst in je heerst, die jouw waarneming vervormt, kun je die angst belichten vanuit liefde – vervolgens kun je vanuit die liefde affirmaties vinden die waar en levensvatbaar zijn.

© Gerrit Gielen

Gerrit Gielen heeft een praktijk voor spirituele hypno- en reïncarnatietherapie

www.gerrit-gielen.nl